H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Παρασκευή 7 Ιουλίου 2017

Τόσα καλοκαίρια, σου 'χαν φύγει απ τα χέρια...

Ήταν ένα καλοκαίρι ζεστό, αποπνικτικό. Όπως ήταν όλα εκείνα τα καλοκαίρια στις φτωχογειτονιές της Δραπετσώνας στις συνοικίες του Πειραιά. Της Αγίας Κυριακής εκείνη η μέρα, που μια καινούργια ζωή ήρθε στο φως να συναντήσει και εκείνη με τη σειρά της την πορεία ενός καινούργιου ανθρώπου που γεννιέται.
Της Αγίας Κυριακής, Επτά του Ιούλη, στα 1960. Πενήντα επτά ολάκερα χρόνια πίσω. Σαν σήμερα ένα πράμα.
Βέβαια, ο ερχομός εκείνης της ζωής, έμελλε να σφραγιστεί με την αποχώρηση μιας άλλης ζωής, τρεις μόλις μέρες μετά. Μια αλλαγή στη σκυτάλη βίαιη, αλλοπρόσαλλη, προφανέστατα άδικη καθώς εκείνη που την κουβαλούσε δεν πρόλαβε ποτέ να την χαρεί και η μοναδική επαφή μαζί της ήταν μια και μόναδική αγκαλιά σε ένα κόσμο ανάμεσα στο φυσικό και στο ασυνείδητο.

Ο Χρόνος σκεπάζει τα πάντα να ξέρετε... έχει έναν δικό του μοναδικό ισοπεδωτικό τρόπο να ανακυκλώνει, να φιλτράρει το κακό, να ανοίγει δρόμους και ορίζοντες. Από εκείνο το καλοκαίρι σαν σήμερα μετρήθηκαν ακόμα  πολλά. Μια ολάκερη πορεία ζωής. Με βιώματα, καταστάσεις, εμπειρίες, δοκιμασίες, χαμόγελα, δάκρυα, χαρές, λύπες, δημιουργία. Ειδικά αυτό το τελευταίο έχει ξεχωριστό ειδικό βάρος που ισιώνει τα πάντα.

Τα μάτια των παιδιών σου, ο περίγυρος των αγαπημένων σου προσώπων στην οικογένεια καίει όμορφα το καντηλάκι της ζωής και λειτουργούν σαν πολύτιμα πετράδια σε ένα σκαλιστό ξύλινο κουτί που εξελίσσεται στο χρόνο.



Μερικές όμως φορές, σαν βαδίζεις άναρχα στις αναμνήσεις, έρχεται και εκείνος ο ψηλός, ο "ξινός" τύπος, αυτός που έχει το σχήμα και τη μορφή του κλασικού μπακάλη εκείνης της παλιάς γειτονιάς βαστώντας στο χέρι το τεφτέρι του. Και να δεις ο διάολος που κάθεται και σκαλίζει κάτι παλιά κιτρινισμένα φύλλα στο τεφτέρι, πως τούρθε τώρα πανάθεμά τον και σε φορτώνει σκοτούρα.



-Μπάρμπα Γιάννη ; αλήθεια σκέφτηκες πόσα καλοκαίρια σου ΄χουν φύγει απ τα χέρια ; τι με κοιτάς ; κάτι σου θυμίζει ο στίχος ε ; ναι, ναι, δεν λάθεψες. Είναι εκείνο το πανέμορφο τραγούδι που φέρνει λίγο από το ύφος του Νέου Κύματος τότε που αγαπούσες.
................
-Δεν μιλάς ε ; να σου μετρήσω εγώ πόσα καλοκαίρια μετρούσες τη ζωή μέσα απ τη ζωή των άλλων ; πόσα καλοκαίρια, εκείνα ντε της πρώτης νιότης, της πρώτης λάβας, ζούσες μέσα απ τη ζωή των άλλων ; Να σου μετρήσω τότε που περίμενες πότε θα γυρίσουν οι φίλοι απ τις διακοπές τους, απ τα όμορφα καλοκαιρινά τους βράδια για να σου αραδιάσουν τις δικές τους όμορφες στιγμές. Ναι, έτσι ζούσες και εσύ κοντά τους.

"Τα φώτα μην σε κλέβουνε των πλοίων των μεγάλων
αυτή για μας είναι η ζωή, η άλλη είναι των άλλων..."



Έλα πάμε...! καίει έξω ο τόπος, μεσημέριασε, δεν θα προλάβουμε. Φέρε το λάστιχο να πλύνουμε την αυλή. Ωραία. Άντε, ήρθαν τα παιδιά, ο Στέφανος, ο Άκης, ο Γιώργος, να αδειάσουμε την κρεββατοκάμαρα. Να λύσουμε το κρεββάτι, να ρυθμίσουμε τα φωτορυθμικά, το στερεοφωνικό της εποχής. Οι δίσκοι έτοιμοι, οι κασέτες, το πρόγραμμα μελετημένο. Τα ποτά μπήκαν στη σειρά στο τραπέζι, έξω στην αυλή στρώθηκαν οι πάγκοι. Οι μπύρες στο ψυγείο, άντε, βιάσου....!
Πω, πω είναι και το αρμόνιο τώρα. Κοτζάμ έπιπλο, ξύλινο, διόροφο, ώωωωωπα με προσοχή. 
Όλα εντάξει. Το πάρτυ έτοιμο να ξεκινήσει....! ώρα τα παιδιά να φύγουν για να επανέλθουν ντυμένα για τη γιορτή.

"Πάλι μιλάς για ξένους τόπους,
λες κι έχεις κι άλλη μια ζωή.
Πάλι χαμένη μες στους τρόπους
να γίνονται όλα απ την αρχή..."

Σταμάτα να μετράς τα χαμένα σου καλοκαίρια, δεν ωφελεί. Δικές σου απώλειες είναι παραδέξου το...! κάθε άνθρωπος ορίζει τη ζωή του, αν θες τη διαφεντεύει. Δεν την αφήνει σαν καρυδότσουφλο στην αντάρα να την τσακίζει το μπουρίνι. Συνεπώς, σταμάτα σου λέω, δεν ωφελεί.

Το πάρτυ άρχισε, πωπω κόσμος, χορός, μουσική, γέλια, τραγούδι. Μια μικρή ζωντανή ορχήστρα στο πόδι. Το σπίτι και η αυλή απέκτησε ζωή, χόρεψε ντε, νιώσε....! αφέσου...!

Πάλι μελαγχόλησες ; πάλι στα "γιατί" έμεινες ; τι έπρεπε να είχες κάνει και τι δεν έκανες. Τα λάθη που κατεβαίνουν τσουβαλιασμένα στο μυαλό σου. Οι αναστολές, οι φόβοι, οι δισταγμοί σου, οι άρρωστες εμμονές σου. Ναι, εκεί είναι, δεν σβήνονται, αλλά σε ρωτάω τι θα κερδίσεις τώρα αν μείνεις εκεί ; τι θα αλλάξεις ; 

"Η Ζωή θέλει Βιασμό...."

κάπου το άκουσες και αυτό. Ναι, ναι, κάπου είναι γραμμένο. Ρίσκαρες ; τόλμησες ; εμ τι έκανες ντε βρε χαμένε ; δηλαδή, τι περιμένεις ; εκ του ασφαλούς να κάθεσαι και να σούρχονται οι επιβραβεύσεις στην καρέκλα χωρίς κόστος ; εμ δεν γίνεται έτσι στη ζωή.

"Ρώταγες τι φταίει,
για το σώμα σου που καίει, 
τώρα ξέρεις πως τα χείλη της ζητούσες...."

Εκεί είναι....! ποια ; έλα τώρα.... αυτή που περίμενες χρόνια. Η Αιώνια Γυναίκα πρότυπο. Θα την χορέψεις ; ή θα την χουφτώσει κανένας άλλος ; μπορείς να την σφίξεις στην αγκαλιά σου ; της αξίζεις ; θα την δικαιώσεις ; εκείνη σε προσμένει. Έκανε το πρώτο βήμα, κουνήσου ντε και εσύ...! 
Θα σου πω κάτι αδελφέ. Πρόσεξε...! μην περάσουν καμιά πενηνταριά χρόνια και ακόμα ρωτάς τι φταίει που το σώμα σου ανεκπλήρωτα καίει γιατί τότε......

Έλα, να, κοίτα το παληόπαιδο ο Άκης τι έκανε τώρα. Έβαλε το "Total eclipse of the heart". Βιάσου αγόρι μου. Έχεις ήδη χάσει πολλά καλοκαίρια.
Το πάρτυ τελείωσε. Οι πιο τολμηροί της παρέας πήραν από δυό αυτοκίνητα της εποχής και νάσου το Μεγάλο Καβούρι με την παραλία του στο γλυκοχάραμα. Για το όμορφο φινάλε εκείνης της μέρας.

"Και τρέχεις ,τρέχεις για να προλάβεις τον ήλιο αλλά αυτός βασιλεύει
και τρέχει γύρω-γύρω για να έρθει πίσω σου.
Ο ήλιος είναι πάντα εκεί,  στον συνηθισμένο του δρόμο αλλά  εσύ είσαι μεγαλύτερος, και μια μέρα πιο κοντά στον θάνατο.
.....................
"ο καιρός πέρασε, το τραγούδι τελείωσε παρ όλο που είχα κι άλλα να σου πω..."

Χρόνια μου Πολλά







11 σχόλια:

  1. Χρόνια σου πολλά χωρίς να μετράς τα χαμένα καλοκαίρια. Δες το και έτσι. Αν ρίσκαρες όπως λες τότε, ίσως τώρα να έγραφες ''μα γιατί να ρισκάρεις; δεν σου άρεσε η ζωή η ασφαλής;'' Πάντα υπάρχουν ερωτηματικά Γιάννη μου για τα χρόνια που πέρασαν. Αν αναλωνόμαστε σ'αυτό τότε χάνουμε τις στιγμές που ζούμε και ''αύριο'' θα μετράς και αυτές τις στιγμές ως χαμένες.
    Να είσαι ικανοποιημένος με ό,τι έχεις καταφέρει. Κάποιοι δεν τα χουν ούτε αυτά. Χαμογέλα. Η ζωή δεν είναι μόνο πάρτι είναι και αγώνας.
    Κι αυτόν το ξινό τύπο στειλε τον από κει που 'ρθε, όπως του αξίζει. Τι;;;Κουβέντα θα ανοίξουμε με αυτόν με τα τεφτέρια; Φακελωμένους μας έχει και δεν μας νοιάζει, ναι;
    Να σαι καλά. Και θυμίσου....κάποιοι δε ζουν για να γιορτάσουν γενέθλια ή να δουν τον ήλιο ξανά να ανατέλλει!!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα σου Άννα μου. Ναι μωρέ κορίτσι μου το ξέρω αυτό που λες. Άλλωστε, είναι εμφανές ότι στις σκέψεις μου δεν περνάει το μήνυμα της ισοπέδωσης και της μονοκοντηλιάς. Απλά είναι στιγμές που έρχεται ο λογαριασμός και είσαι αναγκασμένος να τον κάνεις με αυτά που τρέχουν στη ζωή σου.
    Άλλωστε και οι στίχοι των τραγουδιών κάτι στα δικά σου μηνύματα περνάνε.
    Να είσαι καλά για τις ευχές σου, τις σκέψεις σου, την έγνοια σου.
    Καλή συνέχεια να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρόνια πολλά Γιάννη μου και μόνο κερδισμένα καλοκαίρια εύχομαι, γεμάτα αγάπη!
    Πόσο συγκινητικό απ' την αρχή κιόλας, το κείμενό σου!
    Να χαίρεσαι τους αγαπημένους σου, τα πολύτιμα πετράδια σου!
    Φιλιά πολλά και του χρόνου με υγεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαρία μου, ευχαριστώ πολύ για τις ζεστές σου ευχές και την παρουσία σου. Να είσαι καλά. Μακάρι στη ζωή μας να μετράμε, όπως λες, κερδισμένες στιγμές όσο μπορούμε.
    Καλή συνέχεια καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρόνια πολλά και χρόνια υπέροχα θα ευχηθώ Γιάννη μου!
    Η ανάρτηση με μελαγχολικές πινελιές γλύκανε με την εξαιρετική επιλογή τραγουδιών!
    Όσο λιγότερο κοιτάζουμε πίσω τόσο μεγαλύτερη επίγνωση του τώρα μας αποκτούμε που έχει πολύ γλύκα, φτάνει να μπορούμε να τη διακρίνουμε!

    ΑΦιλιά πολλά πολλά και καλή βδομάδα να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στεφανία μου ευχαριστώ ιδιαίτερα για τις ευχές σου και την παρουσία σου. Το κοιταγμα πίσω στο χρόνο και πολλές φορές η εμμονή σε αυτό είναι απόρροια του αδιεξόδου του παρόντος. Σαν την παλινδρόμηση ένα πράγμα στον οργανισμό μας. Κάποιος λόγος την προκαλεί.
    Πολλά φιλιά και καλή σου βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πόσα καλοκαίριαααα!! τι ωραία γραμμένο αυτό το πισωγύρισμα όμως τι μας κάνει κάθε φορά..από αυτό ας κρατάμε μόνο τις καλές στιγμές τις όμορφες τις γλυκές..και να πορευόμαστε με αυτές!!!
    Χρόνια σου πολλά και να έχεις στην ζωή σου ότι λαχταράς..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ρούλα μου σμαραγδένιες οι ευχές σου και ο λόγος σου γαλήνιος. Σε ευχαριστώ πολύ κοπέλα μου. Να είσαι καλά. Είναι φορές που κάνουμε βυθίσεις στο χρόνο ειδικά σε μελαγχολικές και παράξενες στιγμές.
    Το έχει το καλοκαίρι.
    Σε φιλώ και εύχομαι τα καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γιάννη μου εύχομαι να ζήσεις πολλά καλοκαίρια ακόμη που θα σου χαρίσουνε μόνο όμορφες αναμνήσεις....η ζωή προχωράει και μοιραία έρχονται στιγμές που ανατρέχουμε στο παρελθόν βιώνοντας τη συγκίνηση, τη χαρά, την πίκρα στιγμών, γεγονότων, καταστάσεων....όμως πάντα το παρόν μας είναι αυτό που μας προσφέρει τη χειροπιαστή απόλαυση των δώρων της ζωής μας, τα πετράδια μας.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Επανέρχομαι για να συμπληρώσω το σχόλιό μου με την αφιέρωση ενός τραγουδιού του λατρεμένου μου καλιτέχνη S. ADAMO https://youtu.be/hQmP3l9gxIs

    Le temps dans une bouteille
    Salvatore Adamo

    Si l´on pouvait garder le temps dans une bouteille
    Je garderais les doux instants de chaque jour
    Chaque printemps, chaque cadeau, chaque merveille
    De cet amour qui reste notre seul recours

    Si l´on pouvait garder le temps dans une bouteille
    Je choisirais le trac du premier rendez-vous
    Et la tendresse et le soleil des retrouvailles
    Qui rassurait quand parfois nous doutions de nous

    Mais, mon amour, non ce n´est pas demain la veille
    Que l´on pourra garder le temps dans une bouteille

    Il passe, passe en emportant nos plus beaux rêves
    En nous gravant sa fine empreinte au coin des yeux

    Si l´on pouvait garder le temps dans une bouteille
    Je cueillerais chaque bonheur de notre vie
    Et quand demain je serai vieux, tu seras vieille
    Ce sera bon de les revivre avant la nuit
    Et comme, bien sûr, il faudra bien céder la place
    Ce serait sympa qu´on laisse une petite trace

    A l´océan on confierait notre bouteille
    Et, qui sait, si deux amoureux la trouvent un jour
    {x2:}
    Ils l´ouvriront comme le vin de la bonne treille
    Et s´enivreront du meilleur de notre amour
    Mετάφραση
    Αν μπορούσε να κρατηθεί ο χρόνος μέσα σ΄ένα μπουκάλι
    Θα κρατούσα τις γλυκιές στιγμές της κάθε ημέρας
    Κάθε άνοιξη, κάθε δώρο, κάθε τι θαυμάσιο
    Από αυτή την αγάπη που παραμένει η μοναδική μας συμπαράσταση
    Αν μπορούσε να κρατηθεί ο χρόνος μέσα σ΄ένα μπουκάλι
    Θα διάλεγα το τράκ του πρώτου ραντεβού
    Και την τρυφερότητα μαζί με τον ήλιο των επανασυνδέσεων
    Που μας διαβεβαίωνε, κάθε φορά που αμφιβάλαμε για εμάς
    Αλλά αγάπη μου, δεν είναι αύριο η παραμονή (της ημέρας)
    Που θα μπορούσαμε να κρατήσουμε το χρόνο μέσα σ΄ένα μπουκάλι
    Περνάει, περνάει (ο χρόνος) παρασύροντας τα πιο όμορφα όνειρά μας
    Και χαράζοντας το φίνο αποτύπωμά του στη άκρη των ματιών
    Εάν μπορούσε να κρατηθεί ο χρόνος μέσα σ΄ένα μπουκάλι
    Θα συνέλλεγα κάθε ευτυχία της ζωής μας
    Και όταν αύριο θα είμαι γέρος, θα είσαι γριά
    Θα είναι όμορφο να τις ξαναζήσουμε (τις ευτυχισμένες στιγμές), πριν τη νύχτα
    Και όταν βέβαια θα πρέπει να αφήσουμε κενή τη θέση,
    Θα είναι συμπαθητικό ν΄αφήσουμε ένα μικρό ίχνος
    Στον ωκεανό θα εμπιστευόμουνα το μπουκάλι μας,
    Και ποιος ξέρει, μπορεί δύο ερωτευμένοι, να το εύρισκαν μια μέρα,
    Θα το άνοιγαν ,όπως ένα κρασί καλής σοδειάς,
    Και θα μεθούσαν από τις πιο όμορφες (στιγμές) της αγάπης μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κλαυδία....!!!!!!!!!!!!!
    Το θεωρώ ένα πανέμορφο, πολύτιμο δώρο για τα γεννέθλιά μου...!
    Με συγκινείς παλιοκόριτσο....! ειλικρινά. Κρατώ το πανέμορφο αυτό τραγούδι με τους στίχους που μου δίνεις. Το ακούω και τους διαβάζω.
    Συγχώρα μου τη συγκίνηση. Νιώθω ένα δάκρυ να θέλει να κυλήσει στα μάτια μου.
    Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω. Κάθε σου στιγμή να είναι γεμάτη ομορφιά και δημιουργία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή