"Ελουάζ"
("Eloise")
Γύρισε στο σπίτι μεθυσμένος. Η Ξανθιά στο μπαρ τον είχε ποτίσει με άφθονο αλκοόλ εκτός από τους χυμούς του κορμιού της. Τρεκλίζοντας χύθηκε στον καναπέ. Άνοιξε τα κουμπιά στο πουκάμισο να ξανασάνει. Και τότε το άκουσε. Ένας τριγμός. Το βλέμμα του γύρισε δεξιά του, έψαξε με αγωνία στο σκοτάδι. Τη στιγμή που κατάλαβε ότι δεν ήταν μόνος μια σκιά γλίστρησε καταπάνω του. Το μαχαίρι έκοψε στα δύο το λαιμό του πριν προλάβει να ακουστεί η κραυγή του.
Η Νύχτα παγωμένη. Το ερειπωμένο κτίριο έχασκε σαν ξεκοιλιασμένο κουφάρι μεγάλου ζώου. Η Παλιά επιγραφή χτύπαγε στον πάσαλο σαν λυσσομανούσε ο αγέρας. “Ψυχιατρικό Άσυλο Δυτικής ακτής”. Στα κατεστραμμένα υπόγεια βασίλευε σκοτάδι και σιωπή. Τα απομεινάρια της μεγάλης φωτιάς που κατέστρεψε την κλινική. Δεκαοκτώ ασθενείς καμένοι ζωντανοί στα κελιά τους, ψυχές ξεχασμένες και από το Διάβολο ακόμα.
Κρύωνε πολύ απόψε. Τα άθλια ρούχα που φορούσε δεν αρκούσαν. Κατάφερε να ανάψει ένα μικρό γκαζάκι και να στριμωχθεί κοντά σε ένα μαυρισμένο τοίχο. Να κρυφτεί απ το Βοριά που έμπαινε από το άνοιγμα. Πονούσε πολύ. Ψηλάφισε με το χέρι της τα ράμματα δεξιά στο κορμί της. Είχε μια λάμπα εκεί κοντά ίσα να βλέπει. Αυτό ήταν το σπίτι της. Στάθηκε αντίκρυ σε έναν σκουριασμένο καθρέφτη. Τρόμαξε. Ύστερα χάιδεψε με το χέρι το πρόσωπό της. Το μελανιασμένο μάτι και τα χέρια γεμάτα χαρακιές. Σε ένα παλιό μεταλλικό φοριαμό ψαχούλεψε κάτι συρτάρια. Ένα παλιό φωτογραφικό άλμπουμ. Το πήρε με χέρια που έτρεμαν και το ξεφύλλισε. Είδε τον εαυτό της λίγα χρόνια πριν. Ένα πανέμορφο κορίτσι 24 ετών, με λαμπερά μάτια και χυμώδες σώμα. Και μετά ένα μισοκαμμένο έγγραφο με την ταυτότητά της.
Ελουάζ Λαγκράντ.....
Ένα δάκρυ κύλησε στην φωτογραφία της.
Ο Καθηγητής Άρνολντ Στόκτον διάβαζε με ενδιαφέρον την εφημερίδα του μπροστά στο τζάκι. Τα μάτια του εστίασαν σε μια είδηση:
“Άγρια δολοφονημένος βρέθηκε στο σπίτι του ο 43χρονος Χέρμπερτ Λίμαν, νοσηλευτής.... το δεύτερο θύμα μετά την αναισθησιολόγο Βικτόρια Χάνεγκεν, που δολοφονήθηκε με τον ίδιο τρόπο...”
Ο καθηγητής ένιωσε να ανατριχιάζει σύγκορμος. Συνεργάτες του χρόνια στο Άσυλο της Δυτικής ακτής. Στις παράνομες μεθόδους του. Στα ηλεκτροσόκ των ασθενών, στα πειράματα, στους ακρωτηριασμούς για λαθρεμπόριο οργάνων. Κυρίως αυτό !
Η Αίσθηση της ξένης παρουσίας τον γέμισε τρόμο. Αυτό που αντίκρισε πίσω του στο μισοσκόταδο ήταν εφιάλτης .
“Εσύ ; πως ; η φωτιά, δεν έμεινε κανείς ! ”
Ο Κομμένος λαιμός του έπνιξε την κραυγή του μέσα στη νύχτα.
Είχε πια ξημερώσει. Το κόκκινο χρώμα του ουρανού ρόδιζε την Ανατολή. Ο Βοριάς εξακολουθούσε να λυσσομανά. Η Θάλασσα άφριζε μανιασμένη. Έτρεχε σαν δαιμονισμένη με τα κουρέλια της στην αποβάθρα. Την είχαν ανακαλύψει. Πίσω της εκείνοι οι δύο με τα μαύρα ρούχα. Δεν άντεχε πια άλλους δεσμώτες. Δεν άντεχε το ηλεκτροσόκ, το ξύλο, τις ενέσεις, το κλεμμένο της νεφρό, τους βιασμούς. Έτρεχε και ξωπίσω της αυτοί. Μάταιο. Σε λίγο θα ήταν στα χέρια τους.
Κοντοστάθηκε για μια μόνο στιγμή. Έσφιξε δυνατά το κεφάλι με τα χέρια της. Η κραυγή της σημάδεψε εκείνο το πρωινό με τον κόκκινο ουρανό. Βούτηξε στα κύματα.
Η Ελουάζ δεν βρέθηκε ποτέ ! Ταξίδεψε αντάμα με τα σακατεμένα της όνειρα σε ένα άλλο κόσμο.
Αυτή, φίλες και φίλοι, ήταν η προσωπική μου συμμετοχή στην 2η φάση του Υπέροχου δικτυακού δρώμενου "ΦΩΤΟ-ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΣΚΥΤΑΛΗ #2". Το δρώμενο το ξεκίνησε η αγαπητή Mary Pertax και έχετε την δυνατότητα να το παρακολουθείτε συνολικά εδώ: ΦΩΤΟ-ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΣΚΥΤΑΛΗ
Την Εικόνα την "παρέλαβα" από την αγαπημένη μας Φίλη, την Μία, μετά από την δική της συμμετοχή, που μπορείτε να δείτε εδώ: Craftartista-Το Μήνυμα
Λίγα Λόγια αναγκαία για την συμμετοχή μου:
Η Εικόνα που παρέλαβα έχει μια τεράστια ιστορία θρύλο. Είναι βασισμένη στο αρχέτυπο του Πίνακα ζωγραφικής του Εξπρεσσιονιστή ζωγράφου Νορβηγού ΕΝΤΒΑΡΤ ΜΟΥΝΚ και όλοι γνωρίζουμε την ανάλυση που έδωσε για αυτήν ο δημιουργός της.
Την παραπάνω εικόνα εδώ έχει φιλοτεχνήσει με την γνωστή της καλλιτεχνική αύρα η φίλη μας η Μία.
Θεώρησα ότι έπρεπε, στο αφήγημά μου, να ξεχάσω παντελώς την γνωστή σημασία του πίνακα καθώς κάθε άλλη σκέψη θα ήταν ιεροσυλία και κλεψιτυπία. Συνεπώς "ξέχασα" παντελώς την προέλευσή του και δημιούργησα ένα μικρό αφήγημα πάνω στην έμπνευση που μου έδωσε η όμορφη εικόνα της Μία.
Ο Τίτλος που επέλεξα αναφέρεται σε Γυναικείο Όνομα Γαλλικής κατά βάση προέλευσης. Το δανείστηκα από τον αγαπημένο μου συγγραφέα και ιδρυτή της σχολής του Hard Boiled Αστυνομικού Μυθιστορήματος Dashiell Hammett. Ήταν το όνομα μιας γυναίκας στο μυθιστόρημά του "Γυάλινο κλειδί". Το όνομα αυτό, μου προκάλεσε ένα πάθος σαν εθισμό, σαν εμμονή, σαν λατρεία ! Δεν ξέρω το λόγο που το λάτρεψα ειλικρινά και ήθελα πάρα πολύ να το χρησιμοποιήσω για κάποιο δικό μου χαρακτήρα σε διήγημα. Να που ήρθε η στιγμή του.
Η Εικόνα μου δίνω στην Άννα μας (Anna Flo) για να συνεχίσει την όμορφη σκυτάλη μας
Πηγή: Στην εικόνα είναι ο DANA ANDREWS σε επιλεγμένο κινηματογραφικό καρέ από την μεγάλη ταινία του OTTO PREMINGER "LAURA"
H Εικόνα είναι αυστηρά "Ουδέτερη" ως προς την πλοκή και η Άννα μας μπορεί να την μεταχειριστεί αφηγηματικά όπως θέλει, σύμφωνα με τη δική της καλλιτεχνική και δημιουργική έμπνευση.
Άννα μου, καλή επιτυχία !!!
Το έχεις !!!
Καλή επιτυχία σε όλους για μια υπέροχη συνέχεια την οποία, προσωπικά, θεωρώ δεδομένη.
