"Καρουζέλ" 22ο Συμπόσιο Ποίησης

"Καρουζέλ"

 Σαν αερικό που τριγυρνά στους ίσκιους, στο σκοτάδι

γυρεύοντας στη ζήση μου, γαλήνη να προσμένει.

Έτσι νυχοπατώντας βήματα αργά και νυσταγμένα

χορό της φλόγας των κεριών ξωπίσω ακόλουθός τους.

Τότε το είδα ! Να εκεί, στα χρόνια ξεχασμένο,

στην αγκαλιά του χρόνου ν’ ακουμπά, βαθιά υπνωτισμένο.

Έμοιαζε μελαγχολικό, βουβό, παρατημένο.

Σαν τα μικρά του ολοσκάλιστα ξύλινα αλογάκια

ψάχναν ανάσα της ζωής σ’ αυτόν τον κόσμο πάλι.

Παράμερα το χέρι τράβηξε, στο φως για να το φέρει,

Και σαν εκείνο ένιωσε το άγγιγμα στην ψυχή του,

κάτι σαν να κινήθηκε στην στρογγυλή του βάση.

Ιδέα μου νάταν τάχα για χαμόγελο εκείνο ;

της νεράιδας ολοφώτιστης επάνω στην κορφή του ;

αρμονικά σαν ήχησε στην ξύλινη καρδιά του !

Δεν λάθεψα, νογάς ; δεν θόλωσε η ματιά μου.

“Μείνε κοντά μας Κύρη μας μαζί με την καρδιά σου

Μια νύχτα μόνο ! Μόνο μια !”

Και λες, τι θαύμα δες ! Τα ξύλινα αλογάκια,

ολοστόλιστα εκεί, στο άλικό τους χρώμα.

“Φέρε μας πάλι στη ζωή !” ακούστηκαν με πάθος

ολόγυρά του οι νάνοι του με μια φωνή αντάμα.

Την Άγια Νύχτα της παραμονής

ημέρας Χριστουγέννων,

βρήκε ξανά τη θέση του αντίκρυ στη θωριά μου.

Ντυμένο βερνίκι γιαλιστό, παρέα με στολίδια.

Και τότε, στο μισόφωτο ολοζώντανη μπροστά μου

πρόβαλε διάφανη, εκστατική, πλάσμα από άλλο κόσμο.

Μ’ ένα χαμόγελο γλυκό ζωντάνια φορεμένο.

Σαν άγγιξε στα χέρια της το σμιλεμένο ξύλο,

την είδα ναι να με κοιτά χαμόγελο γεμάτη.

“Κυρά μου απρόσμενη εδώ παράξενα φερμένη,

ποιο τάχα κάλεσμα θαρρείς σε έφερε κοντά μου “

Με κοίταξε αλλόκοτα, γλυκά, συγκινημένα.

Τα μάτια της ταξίδεψαν νοσταλγικά στο ξύλο.

Το χάιδεψαν, του έγνεψαν σαν κάλεσμα της μνήμης.

“Αρχόντισσα, Χριστούγεννα σε λίγο ξημερώνει,

γιατί δεν αποκρίνεσαι στου λόγου μου τη βιάση ;”

Τότες το βλέμμα της, γαλήνιο στα μάτια μου εστάθη.

Λες μια ζωή πρωτόφαντη στον κόσμο μου προβάλλει.

“Το Καρουσέλ !” την άκουσα, με έκπληξη μεγάλη !

“Του έδωσες ζωή, το κράτησες κοντά σου.

Έτσι μ’ αυτό και εγώ μαζί χτύπους ζωής μου δίνεις

από τη λήθη και την άχλη της χρόνια αποξεχασμένη

λευτέρωσες τη ζήση μου στο Πνεύμα Χριστουγέννων.

Η Χρόνια τελειώνει με Ποίηση ! Ότι καλύτερο δηλαδή ! πιο ευαίσθητο, πιο λυρικό. Το "Καρουζέλ" λοιπόν είναι η προσωπική μου συμμετοχή στο εξαίρετο και καταξιωμένο πλέον δικτυακό δρώμενο:

22ο Συμπόσιο Ποίησης: Η Γιορτή μας και η κλήρωση

Ένα δρώμενο αφιερωμένο στην Ποίηση, που διοργανώνει η εξαίρετη δικτυακή φίλη, η Αριστέα, στο προσωπικό της ιστολόγιο εδώ:

Η Ζωή είναι Ωραία

Απολαύσαμε 19 Ποιήματα, αυτή τη φορά με θέμα "Το Πνεύμα των Χριστουγέννων" που το καθένα μίλησε στην καρδιά και στα συναισθήματά μας. Στον πρώτο σύνδεσμο που σας έδωσα μπορείτε να παρακολουθήσετε τα Αποτελέσματα του διαγωνισμού, την βράβευση και τη λήξη.

Ήταν μόλις η 3η συμμετοχή μου σε Ποιητικό δρώμενο. Το έχω ξαναπεί ότι προσεγγίζω την Ποίηση  με δέος και σεβασμό. Ευχαριστώ την Αριστέα που δεν έχει σταματήσει να με παρακινεί να δοκιμάζω την έμπνευση και τη γραφή μου. Επίσης να ευχαριστήσω όλες και όλους τους δημιουργούς των ποιημάτων αυτών αλλά και τους αναγνώστες που έδωσαν ζωή σε ένα ακόμα κύκλο αυτού του ποιητικού θησαυρού.

Αυτή τη φορά πιστεύω ότι το 22ο Συμπόσιο ξεπέρασε κάθε προσδοκία όσον αφορά την ποιότητα και τις συμμετοχές. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε ΟΛΑ τα ποιήματα καθώς σε κάθε ένα από αυτά θα συναντήσετε έναν ξεχωριστό εκφραστικό κόσμο γεμάτο από την ομορφιά κάθε δημιουργού.

Να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια σε δύο Κυρίες που μοιράστηκαν την ΠΡΩΤΗ θέση στην βαθμολογία, την Μαρία Κανελλάκη με το ποίημά της:

"Σβήσε το σπίρτο να κοιμηθούμε"

και την Χριστίνα Λέλη με το:

"Φέτος"

Για τις λοιπές θέσεις στην πρώτη Τριάδα να δώσω τα ξεχωριστά επίσης συγχαρητήριά μου στον φίλο Μάκη (να και ένας άντρας που ποιητικά διέπρεψε) με το ποίημά του:

"Οι απουσίες των Χριστουγέννων"

αλλά και στους επίσης ισοψηφίσαντες:

Ελευθερία-Έρη με το  "Παραπαίδι"
Δημήτρη Ασλάνογλου με το ¨Συγγνώμη"
Οι δύο ανωτέρω φίλοι, μην έχοντες προσωπικό ιστολόγιο, μπορείτε να διαβάσετε τα ποιήματά τους στον πρώτο σύνδεσμο που σας έδωσα.

Συνεχίζουμε να δημιουργούμε, σε έναν κόσμο γκρίζο και δύσβατο, στον οποίο καλούμαστε να δώσουμε το προσωπικό μας στίγμα για την ανάτασή του.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Ανασκόπηση χρονιάς και Ευχές

Αγαπητές Φίλες και Φίλοι

το 2018 σε λίγες μέρες θα αποτελεί αρχειακό ιστορικό παρελθόν.

Μια ολάκερη χρονιά στοιβάζεται στην καταγραφή του χρόνου, θρονιάζεται στην ...καμπούρα μας και προσμετράται στις εμπειρίες, τις δράσεις και τα βιώματά μας.

Εδώ, στο "ΗΔΥΠΟΤΟ", θα τολμούσα να πω, ότι το 2018 ήταν μια εξαιρετικά γόνιμη χρονιά από όλες τις απόψεις.

Η Δικτυακή μας γειτονιά, σε παράλληλες δράσεις, ήταν ολοζώντανη. Γεμάτη δημιουργίες, αλληλεπιδράσεις και φυσικά ζωή με πολλά δρώμενα, εκφράσεις και πρωτοβουλίες.

Ομολογώ ότι προσωπικά χάρηκα κάθε μια από αυτές τις πρωτοβουλίες.

Είτε αυτές ήταν μια απλή ανταλλαγή σχολίων σε διάφορα θέματα που αναρτήθηκαν. Είτε αφορούσαν φωτογραφικούς διαγωνισμούς που μας γέμισαν υπέροχες εικόνες. Είτε λογοτεχνικά δρώμενα, που πραγματικά ξεσήκωσαν κάθε ικμάδα από την έμπνευσή μας.

Πεζογραφία ή Ποίηση.

Ακόμα είχαμε και συνδυασμό και των δύο. Εικόνα και Συγγραφή μαζί αντάμα.

Όσον αφορά την μεμονωμένη προσωπική μου δράση να προσθέσω και παρουσιάσεις βιβλίων που διάβασα ή ακόμα, το πιο σπουδαίο, παρουσιάσεις βιβλίων σε κάθε μορφή, έντυπη ή ηλεκτρονική, φίλων της δικτυακής μας γειτονιάς.

Όλα αυτά λοιπόν τα έκανα ένα όμορφο απολογιστικό Βίντεο για την χρονιά που πέρασε και σας το αφιερώνω.

Να σας ευχαριστήσω ολόψυχα για την προσωπική σας στήριξη στις όποιες μου προσωπικές δημιουργίες.

Προσπάθησα να αγκαλιάσω κάθε βήμα, κάθε απόπειρα, κάθε δημιουργία των φίλων εδώ, καθώς νιώθω τις προσπάθειές τους αυτές ένα κομμάτι και από τον δικό μου κόσμο.

Ίσως να μην τα κατάφερα καλά και ζητώ την επιείκιά σας για αυτό.

Πολλές φορές ομολογώ, οι δαίμονες του νου, σήκωσαν θρασείς το δικό τους προσωπείο, βουλιάζοντάς με σε σκοτάδια, σε θλίψεις, σε σκέψεις αρνητικές, σε διαθέσεις αναδίπλωσης.

Όμως τα κατάφερα ναι ;

Οριοθετώ το 2019, σαν χρονιά συγγραφής σε ακόμα πιο σύνθετα πράγματα.

Μια Νουβέλα μου είναι έτοιμη να δοθεί δικτυακά και ένα ακόμα μεγάλο Μυθιστόρημα περιμένει έτοιμο τη δική του σειρά.

Να ευχηθώ στον καθένα σας ξεχωριστά

Καλή Χρονιά 

γεμάτη από κάθε σας Όνειρο.

Για έναν Δίκαιο και Λεύτερο Κόσμο

γεμάτο ειρήνη.

"Ελουάζ" Τώρα πια σε Νουβέλα...

Αγαπημένες Φίλες και Φίλοι, ήρθε θαρρώ η στιγμή να σας ανακοινώσω κάτι που κυοφορούσε εδώ και καιρό στη σκέψη μου. Τι ήταν λοιπόν αυτό ; Για να πάμε λίγο πίσω και συγκεκριμένα στο αγαπημένο μας δρώμενο της Φωτοσυγγραφική Σκυτάλη #2  την οποία διοργανώνει η δημιουργική μας φίλη Mary Pertax στο προσωπικό της blog.

Η Δική μου συμμετοχή ήταν αυτή εδώ:  "Ελουάζ"  Μια συμμετοχή, που η έμπνευσή της βασίστηκε στην επεξεργασμένη από τα καλλιτεχνικά χέρια της Μίας, που παρέλαβα από εδώ: Craftartista

H "Ελουάζ", που, όπως και με τις άλλες συμμετοχές-δημιουργίες των συμμετεχόντων bloggers, αγαπήσατε, αποφάσισα ότι δεν "χωρούσε" σε αυτό το μικρό αφήγημα. Για μένα αποτέλεσε μια πολύ δυνατή έμπνευση, που γύρευε διέξοδο να αναπτυχθεί, να εξελιχθεί. Με λίγα λόγια, η μικρή "Ελουάζ", έγινε πλέον μία έτοιμη Νουβέλα. Ένα σύγχρονο κοινωνικό-αστυνομικό δράμα, που θα έχω την τιμή να το υποβάλλω στην ανάγνωσή σας και φυσικά την κρίση σας.

Πρέπει να σας πω και νομίζω θα συμφωνήσετε μαζί μου, ότι υπάρχει μεγάλη δυσκολία στον βαθμό αποδοχής ενός μεγαλύτερου έργου, που πάντα θα βρίσκεται στην εντύπωση και στο συναισθηματικό βάρος που προκάλεσε η πρώτη "μικρή" εμφάνιση. Ένα μικρό αφήγημα, "σοκάρει", ταράζει, συγκινεί πολύ έντονα, γιατί έχει το στοιχείο του "αιφνιδιασμού". Δηλαδή, οι εικόνες, οι χαρακτήρες, τα γεγονότα, η πλοκή, έρχεται σε καταιγιστικό ρυθμό. Έτσι ο αναγνώστης δεν έχεις τις "ανάσες" και το χρόνο να αντιδράσει με αποτέλεσμα το συναίσθημα που προκαλείται είναι, εν δυνάμει, εντυπωσιακό.

Όταν αυτό λοιπόν το ίδιο αφήγημα, θα μετατραπεί σε Νουβέλα ή μυθιστόρημα, τα πράγματα, για τον συγγραφέα, δυσκολεύουν γεωμετρικά. Και αυτό γιατί οφείλει να παρουσιάσει τους χαρακτήρες αναλυτικά, να τους στοιχειοθετήσει, να τους εντάξει στη δράση. Επίσης οφείλει να απλώσει στο χρόνο τη δράση, να εξηγήσει και να αιτιολογήσει αναλυτικά τα δρώμενα, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι και λογικό και συναισθηματικά ισχυρό.

Η "Ελουάζ", ως Νουβέλα, έχει αλλαγές ! είναι πλέον ενταγμένη στην σύγχρονη εποχή, στη δική μας κοινωνία, έχει ως πεδίο δράσης τη σημερινή Αθήνα. 

Είμαι έτοιμος λοιπόν για το "μεγάλο βήμα". Και σας παρουσιάζω σήμερα ένα VIDEO TRAILER για την "ΕΛΟΥΑΖ". 

Ο Τρόπος παρουσίασης:

Αυτός θα γίνεται εδώ, στο "ΗΔΥΠΟΤΟΝ" με τη μορφή των "επεισοδίων" για να μπορεί κάποιος να την παρακολουθεί χωρίς πίεση χρόνου. Επίσης κάθε επεισόδιο θα αναρτάται και στην προσωπική μου σελίδα στην πλατφόρμα συγγραφής URNOVL εδώ:  URNOVL: Giannis Pit Profile

Σε λίγες μέρες λοιπόν, ξεκινάει η Δημοσίευση της Νουβέλας. 

Υγεία να έχουμε να δημιουργούμε.

Ένα μεγάλο μου ευχαριστώ.

"Ραίημοντ και Ναντίν"

"Ποιος μπορεί να καθορίσει το σημείο όπου η έκσταση γίνεται Κακό, κι όπου το Κακό εξακολουθεί να είναι εκστατικό ;

Και τι είναι η τρέλα αν όχι μια υπερβολή της επιθυμίας ή της ισχύος ;"

Ονόρε ντε Μπαλζάκ  ("Το δέρμα της θλίψης")

                                                                                                                                                 

 Λονδίνο 1893

Οι μπορντό βελούδινες κουρτίνες έστεκαν ανοιχτές στον νυχτερινό ουρανό. Ο πίνακας με την βαρύτιμη κορνίζα και τα έπιπλα έντυναν το χώρο.

Ο κόμπος την έπνιγε. Φωτιά ηδονής θέριευε στο κορμί της. Καμία σκέψη αναστολής μπροστά στην αγκαλιά του.

Ο Γκάμπριελ. Απόψε την συνάντησε στη γκαλερί και η νύχτα τους βρήκε να παλεύουν με τον πόθο τους.

Η Ναντίν. Εκτυφλωτική και λάγνα !

Το στόμα του ταξίδεψε από τα πόδια στο στήθος της. Υγρό ερωτικό μονοπάτι. Η Δέσμη του φωτός των κεριών αποκάλυψε μια πράσινη νεράιδα τατουάζ στην ωμοπλάτη της. Γεύτηκε με τη γλώσσα της την φλόγα των χειλιών του. Στο λαιμό της τα σημάδια του πάθους του. Και έναν βίαιο οργασμό σαν εκπομπή ζωής.

“Ναντίν”, ψιθύρισε ξεψυχισμένα.

Το κόκκινο φόρεμά της φάνταξε ,παράξενο στοιχειό στην ερημιά του δρόμου. Η Βαριά ομίχλη σκέπαζε τα πάντα, μαζί κι αυτά που έγραψαν οι ώρες στο κορμί της. Η Άμαξα που την πήρε την φυγάδευσε στη λήθη.

Στεκόταν μπροστά στον μεγάλο σκαλιστό καθρέφτη. Ο Ρέημοντ. Καθηγητής ψυχολογίας με τίτλους τιμής ανάγλυφο καμβά στους τοίχους του γραφείου. Μάτια θολά και βηματισμός ασταθής.

“Κύριε, το αψέντι σας πειράζει ! Πίνετε πολύ !” ήχησε ήρεμα η φωνή του μπάτλερ .

“Ο κρυφός μου κόσμος Έντουαρντ”

“Με παράξενο προορισμό όμως Κύριε...”

“Και άγνωστη αποκατάσταση !”

“Άκουσα άμαξα έξω, μια Κυρία κατέβηκε, πήγα να ανοίξω αλλά δεν ήταν κανείς, ήρθα να σας ειδοποιήσω αλλά δεν σας βρήκα”

“Δεν ήρθε κανείς Έντουαρντ !”

“Σας συμβαίνει κάτι απόψε Κύριε ;”

Χαμογέλασε παράξενα, λίγο απόμακρα.

“Τίποτα που να αλλάζει τη ρουτίνα της νύχτας”

“Κύριε επιτρέψτε μου να σας πω κάτι. Έχετε ανάγκη από μια γυναίκα, σας λείπει η ζωή”

Ο Ραίημοντ χαμογέλασε χωρίς να απαντήσει. Ο Μπάτλερ έφυγε διακριτικά.

Ένα ακόμα αψέντι έβαλε στα σωθικά του την ομίχλη του δρόμου. Ο χώρος στο βαρύ σαλόνι με τις πολυθρόνες και τα φανάρια άρχισε να χάνει την σταθερότητά του. Μύρισε το άρωμά της. Ένιωσε την παρουσία της.

“Ναντίν !” ψιθύρισε εκστασιασμένος.

“Γύρισα Ραίημοντ”

“Λατρεμένε μου δαίμονα”

“Γέννημα της ανάγκης σου αγαπημένε”

Την έβλεπε διάφανη εκεί αντίκριστά του. Ώριμη και ποθητή.

“Η Εικόνα των πόθων μου...” της είπε.

“Η φαντασίωσή σου..” απάντησε εκείνη και τον πλησίασε.

“Είσαι εγώ στα μάτια μου Ναντίν”

“Είμαι εσύ στα δικά μου”

Τα φανάρια του γκαζιού λαμπύριζαν παράξενα στα μάτια τους. Η Ομίχλη του Λονδίνου, τα κεριά. Τα μάτια του λάγνα χάιδεψαν τη γυμνή της σάρκα. Ένιωθε “κάτι” να βγαίνει από μέσα του. Ένα άλλο πλάσμα, με τη δική του ύπαρξη.

Θες η λάμψη από το αψέντι, το άρωμα του ξύλου και των βιβλίων, η φωτιά των σωμάτων. Στον ερχομό του βάθους της νύχτας έσμιξαν σε μια αμάχη της υγρής σάρκας.

Και ω ναι τότε, καθώς τα γυμνά σώματα σμιλεύονταν στο χορό τους, ή πράσινη νεράιδα κι οι αμυχές του έρωτα φάνηκαν ολόιδιες με εκείνης, στο λαιμό του.

Οι λέξεις τους ακούστηκαν λες βγήκαν μ’ ένα στόμα:

“Ραίημοντ σε θέλω..!”

“Ναντίν σε ποθώ…!”

Ο Έντουαρντ απρόσμενα χτύπησε την πόρτα. Μια πανέμορφη γυναίκα στάθηκε μπροστά του. Ο Ραίημοντ πουθενά ! Μόνο στα μάτια της ολόιδια εκείνου τον θωρούσαν.

*************************

 “Κάθε ημέρα, και από τις δύο πλευρές της νόησής μου, την ηθική και τη διανοητική, κατευθυνόμουν σταθερά πιο κοντά στην αλήθεια, ότι ο άνθρωπος δεν είναι πραγματικά ένα, αλλά δυο”

Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον

  

Λίγα λόγια για το μικρό αφήγημά μου: Αυτή τη φορά, επέλεξα ένα δραματικό αφήγημα φαντασίας και μυστηρίου, εποχής, για να θίξω το βαρύ ζήτημα του διχασμού της ανθρώπινης ψυχής ειδικά στο θέμα της σεξουαλικότητας και του ερωτισμού. Ποια είναι άραγε η πάλη και ποιες δυνάμεις είναι εκείνες που ο Ραίημοντ διχάζεται στην κυριολεξία, περνώντας από τον κόσμο του ρεαλισμού στον κόσμο της φαντασίωσης και των ονείρων. Και ποια από τις δύο είναι η δική του πραγματικότητα ; Αυτή που ορίζει η φύση του ή άραγε αυτή που αναζητά για να την αναπληρώσει. Γιατί το σώμα του, η ψυχή του γίνεται διχασμένη προβολή μιας άλλης φύσης.

Δυστυχώς δεν μπορώ μέσα σε στενά χρονικά περιθώρια να αναπτύξω αφηγηματικά και σεναριακά μια τέτοια πλοκή. Προσπάθησα όσο μπορούσα εκφραστικά. Η Πηγή της έμπνευσής μου ανήκει στον μεγάλο συγγραφέα Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον, βαθύτατο στοχαστή του σκότους και της διαπάλης της ανθρώπινης ψυχής.

Φίλες και Φίλοι, το 17ο "Παίζοντας με τις λέξεις", το λογοτεχνικό μας δρώμενο στον blogo-χώρο ανήκει και αυτό στην ιστορία. Ένα δρώμενο, που διοργανώνει, επιμελείται και συντονίζει με αγάπη, μεράκι και έμπνευση η Μαρία εδώ:

My Trips on Blog

Το διήγημα που μόλις διαβάσατε, ήταν η προσωπική μου συμμετοχή στον διαγωνισμό. 

Μπορείτε να διαβάσετε και να απολαύσετε όλες τις υπέροχες συμμετοχές εδώ:

Συμμετοχές 1-5

Συμμετοχές 6-14

Συμμετοχές 15-23

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε:

Η Βράβευση και τα αποτελέσματα του διαγωνισμού

Θέλω και από εδώ να δώσω, μία ακόμα φορά, τα συγχαρητήριά μου, στην Μαρία Κανελλάκη, για την ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ που πήρε το εξαίρετο "Άριος Πάγος (*)"

Τα θερμά μου επίσης συγχαρητήρια στην Μαριάννα για το εξαίρετο "Καρδιά μου" και την Αννέτα για την "Αποδόμηση"

Επίσης ιδιαίτερα συγχαρητήρια σε κάθε μία από όλες τις συμμετοχές για την ποιότητα, την συγκίνηση, το πάθος που έδωσαν με τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά τους.

Βιβλία του Φθινοπώρου

Είμαστε πια αγαπημένες μου φίλες και φίλοι στην καρδιά του Φθινοπώρου. Μάλιστα θα έλεγε κανείς άνετα ότι έχουμε μπει στο δεύτερο κιόλας μισό της εποχής.

Το Φθινόπωρο είναι μια εποχή, που έχει και αυτή τους δικούς της λόγους να προσελκύει το Διάβασμα.

Εποχή με παστέλ γήινα χρώματα, εποχή με μελαγχολική διάθεση, με έντονο σκεπτικισμό που προκύπτει μετά το κρεσέντο του Καλοκαιριού.

Έτσι λοιπόν, οφείλω να μοιραστώ μαζί σας, ότι το ΒΙΒΛΙΟ δεν έλειψε μήτε αυτόν τον καιρό από τα χέρια μου. Όπως έκανα λοιπόν και τον Αύγουστο στην ανάρτηση εδώ:

Βιβλία του καλοκαιριού  έτσι θα κάνω και τώρα να σας παρουσιάσω κάποια από τα βιβλία που διάβασα στο χρόνο που τρέχει.

Για να ξεκινήσουμε λοιπόν με μια συγγραφέα που αποτελεί ένα θρύλο στο χώρο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μια γυναίκα που επί δεκαετίες μεγαλούργησε στο Αστυνομικό και όχι μόνο μυθιστόρημα. 

 ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ

Μέσα στο Φθινόπωρο, δύο ήταν εκείνα τα έργα της μεγάλης δραματουργού που πέρασαν από τα χέρια μου. Ας τα δούμε:

"ΟΙ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ"

(Elephants can remember)

Ένα από τα πλέον δραματικά και ανθρώπινα συγκινητικό μυθιστόρημα της μεγάλης δημιουργού.

O Τύπος κλασικός. Το γνωστό και λατρεμένο είδος της Αγκάθα, το whodunit αστυνομικό μυθιστόρημα (ποιος το έκανε...)

ΤΟ ΘΕΜΑ

Ο Διάσημος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό, ήξερε ότι κάθε φορά που θα τον πάρει στο τηλέφωνο η φίλη του, διάσημη συγγραφέας Αριάδνη Όλιβερ, όλο και με κάτι σοβαρό θα είχε να ασχοληθεί.

Έτσι και τώρα έρχεται να του ζητήσει την άποψή του για μια παλιά ξεχασμένη τραγωδία που είχε συγκλονίσει τότε την επικαιρότητα και την κοινή γνώμη.

Όλα ξεκινούν όταν η συγγραφέας Αριάδνη Όλιβερ είναι καλεσμένη σε μία φιλολογική βραδιά για την παρουσίαση ενός από τα έργα της. Εκεί την πλησιάζει Η κ. Μπάρτον-Κοξ, μια ώριμη αυταρχική και τρομερή γυναίκα, η οποία ζητά πληροφορίες από την συγγραφέα για το ποιόν της νεαρής βαφτισιμιάς της Σήλιας Ρέιβενσκροφτ, μνηστή του γιου της Ντέσμοντ.

Η υποψήφια πεθερά θέλει να μάθει λεπτομέρειες για τον τραγικό θάνατο και των δύο γονιών της νεαρής Σήλιας, του Στρατηγού Ρέιβενσκροφτ και της γυναίκας του, οι οποίοι αυτοκτόνησαν αμοιβαία σε μια απόκρημνη ακτή του σπιτιού τους.

Η Αριάδνη Όλιβερ, υπό την διακριτική παρακολούθηση και στήριξη του Ηρακλή Πουαρό, θα ξεκινήσει ένα κύκλο επαφών με ανθρώπους του παρελθόντος βουλιάζοντας στις θαμμένες αναμνήσεις.
Όπως ακριβώς οι Ελέφαντες που θυμούνται με την χαρακτηριστική τους μνήμη, έτσι αναζητά και παρόμοιους ανθρώπους που έζησαν το δράμα των Ρέιβενσκροφτ από κοντά.

"Οι Ελέφαντες θυμούνται" είναι ένα αστυνομικό συγκλονιστικό δράμα, με την χαρακτηριστική ανατρεπτική γραφή της μεγάλης δημιουργού. Έχει στην πλοκή του πολύ δυνατά συναισθήματα, που θα σας προκαλέσουν έντονη φόρτιση στην εξέλιξη αυτής της ιστορίας.


"ΡΑΝΤΕΒΟΥ με τον ΘΑΝΑΤΟ"

(APOINTMENT WITH DEATH)

Ένα ακόμα αριστούργημα της μεγάλης δασκάλας του είδους.
Ένα έργο, που θα σας ταξιδέψει εκτός Αγγλίας.
Θα βρεθούμε στους Αγίους τόπους, στην Ιερουσαλήμ, έναν χώρο, ο οποίος "φιλοξένησε" πολλά από τα έργα της Αγκάθα Κρίστι. Και θα πεταχτούμε και στην Ιορδανία, στα ιστορικά μέρη της Πέτρας και του Αμάν.

ΤΟ ΘΕΜΑ

Από ένα ανοιχτό παράθυρο ενός ξενοδοχείου κοντά στην Νεκρά Θάλασσα, ένα βράδυ, ο Ηρακλής Πουαρό ακούει την φωνή ενός άντρα να συνομιλεί:
"Μα δεν το καταλαβαίνεις ότι πρέπει να πεθάνει ;"
Στο διπλανό δωμάτιο δύο αδέλφια, ο Ραίημοντ και η Κάρολ Μπόιντον συζητούν για την θετή τους μητέρα.
Την υστερική μέγαιρα κυρία Μπόιντον, μια κακόψυχη γυναίκα, με ευάλωτη υγεία, η οποία, στην κυριολεξία, τυραννά μια ολάκερη οικογένεια δικών της ανθρώπων που έχουν τη δυστυχία να ζουν μαζί της.

Την επόμενη ημέρα, στο σαλόνι του ίδιου ξενοδοχείου, η Σάρα Κινγκ, μια νεαρή γοητευτική γιατρίνα συζητά με τον Γάλλο καθηγητή Θήοντορ Ζεράρ. Η Ματιά της Σάρας διασταυρώνεται με αυτήν του Ραίημοντ καθώς κατεβαίνει με την οικογένειά του και αυτός στο σαλόνι.
Η Σάρα, έχει την ανατριχιαστική εμπειρία να νιώσει το δολοφονικό βλέμμα της φρικώδους κ. Μπόιντον στα μάτια της.

Ένα εξαίρετο αστυνομικό μυθιστόρημα με έντονα τα εξωτικά στοιχεία της περιοχής, που, όπως πάντα ακτινογραφεί, τις προσωπικότητες των χαρακτήρων που πλάθει η συγγραφέας για το υπέροχο αυτό έργο.


ROBERT LOUIS STEVENESON



"Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του ΔΡ. ΤΖΕΚΥΛ και του κ. ΧΑΪΝΤ"

THE STRANGE CASE OF Dr. JECKYL and Mr. HYDE

Το τρίτο βιβλίο, που θα σας παρουσιάσω σήμερα, είναι ένα κλασικό αριστούργημα της κλασικής λογοτεχνίας. Γραμμένο στο τέλος του 19ου αιώνα, από τον Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον.
Ένα ψυχογράφημα μυθιστόρημα τρόμου, που έμελλε να μετατραπεί σε θρύλο για την παγκόσμια λογοτεχνία.

Μια συγκλονιστική κάθοδος στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, χωρίς έλεος.
Μια χαρτογράφηση των μύχιων πόθων του ανθρώπου να υπερβεί τις, κατά τη γνώμη του, ατέλειες της ανθρώπινης φύσης, να δαμάσει και να εξορκίσει το "κακό". Ξεχνώντας όμως ότι αυτή η αέναη μάχη της ισορροπίας ανάμεσα σε αντίρροπες δυνάμεις στην ψυχή του ανθρώπου, είναι αυτή ακριβώς που τον διατηρεί σε δυναμική αρμονία.

ΤΟ ΘΕΜΑ

Ο Δικηγόρος Τζον Γκάμπριελ Άτερσον μαζί με το φίλο του Ρίτσαρντ Ένφιλντ, περπατούν στις ομιχλώδεις οδούς του Λονδίνου. Εκεί θα συναντήσουν ένα επιβλητικό, αρχοντικό σπίτι, εμφανώς εγκαταλειμμένο, για το οποίο ξεκινούν να διηγούνται κάποια παράξενα και μυστήρια περιστατικά με τα οποία έχει συνδεθεί.

Μυθιστόρημα, στο οποίο απουσιάζει παντελώς γυναικείος χαρακτήρας, θα σας συγκλονίσει στην κυριολεξία όχι μόνο για το θέμα του, αυτό καθ' εαυτό, αλλά και για την απίστευτη ατμόσφαιρά του, δοσμένη με τις μοναδικές περιγραφές ενός μεγάλου συγγραφέα, που δυστυχώς χάθηκε νωρίς απ τη ζωή.


"ΚΛΕΦΤΕΣ και ΑΣΤΥΝΟΜΟΙ"

Δεκατρείς Έλληνες συγγραφείς γράφουν ιστορίες εγκλημάτων και πάθους

Νεοκλής Γαλανόπουλος, Κυριακή Γεροζήση, Σέργιος Γκάγκας, Τιτίνα Δανέλλη, Βασίλης Δανέλλης, Κώστας Κυριακόπουλος,  Ανδρέας Μιχαηλίδης,  Τεύκρος Μιχαηλίδης,  Δημήτρης Μπούνιας,  Μανώλης Πιμπλής,  Γιάννης Ράγκος,  Γεράσιμος Ρηγάτος,  Χρύσα Σπυροπούλου,  Φίλιππος Φιλίππου

Ποιος θυμάται το 2008, μια υπέροχη ραδιοφωνική εκπομπή, που συντόνιζε η Αντέλα Μέρμηγκα, με την πρωτοβουλία και σύλληψη του Δάνη Παπαβασιλείου, στον ραδιοσταθμό
902 Αριστερά στα FM

Τα 13 αυτά διηγήματα είναι η μεταφορά εκείνης της σειράς που λατρεύτηκε από τους εραστές του είδους σε βιβλίο.

Κάθε Δευτέρα βράδυ 9-10 μμ ένα μεγάλο κοινό, κάθε ηλικίας, συντονίζονταν για να ακούσει τις ραδιοφωνικές ιστορίες "Κλέφτες και Αστυνόμοι"

Αφηγητής η ατμοσφαιρική φωνή του Δημήτρη Πουλικάκου.

Θα διαβάσετε εδώ 13 αστυνομικά μυθιστορήματα εγκλήματος, πάθους, του σύγχρονου καιρού, δεμένα και ενταγμένα στο σημερινό κοινωνικό μας περιβάλλον, προβλήματα, θέματα, που θα σας συγκινήσουν και πολλά από αυτά θα σας ταράξουν έντονα συναισθηματικά.

Αν θέλετε, μπορείτε να τα ακούσετε όλα, στο YOU TUBE, όλα ελεύθερα, αναζητώντας την σειρά με τον τίτλο του βιβλίου.
Σας συνιστώ να το κάνετε.

Σας Θυμιζω:

Μην ξεχάσετε την Δωροθεσία για τα 8 χρόνια του CINEFIL εδώ:  https://cinefil-net.blogspot.com/2018/1ΟΚΤΩ ΧΡΟΝΙΑ CINEFIL BLOG μέχρι 30 Νοέμβρη.

Για Όσους επιθυμούν, αναρτώνται τα διηγήματα και Νουβέλες μου εδώ:

URNOVL Giannis Pit's profile

Υ.Γ. Το "ΗΔΥΠΟΤΟΝ" φόρεσε τα Χριστουγεννιάτικά του. Πως σας φαίνεται ; Καλές γιορτές σε όλους.

5ο Δικτυακό Δρώμενο "Φωτογραφίζειν"-Η Συμμετοχή μου

Φίλες και Φίλοι,

Η Αγαπημένη μας φίλη Μαρία Νικολάου, στο blog της εδώ:  "Μια ματιά στον ήλιο με τα γιορτινά"  διοργάνωσε το "5ο Φωτογραφίζειν". Ένα όμορφο εικαστικό δρώμενο με βάση τη Φωτογραφία.

Αυτή τη φορά το θέμα ήταν "Θέα από Ψηλά".

Στον όμορφο αυτό διαγωνισμό πήραν μέρος 13 αγαπημένοι bloggers με 13 αντίστοιχες φωτογραφίες.

Σας δίνω εδώ την δική μου συμμετοχή με την οποία έλαβα μέρος με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό.

"Στην ταραγμένη αγκαλιά σου"

Η Φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε το 2007 στην μαγική Λευκάδα. Εικονίζει την υπέροχη παραλία του Μέγα Γυαλού στα Δυτικά του νησιού. Όπως τυχόν ξέρετε, η πλευρά αυτή του νησιού, ανοιχτή στη θάλασσα της Αδριατικής, είναι εμφανώς εκτεθειμένη στους Δυτικούς ανέμους. Έτσι εκείνο το πανέμορφο απόγευμα μπορέσαμε οικογενειακά να γίνουμε μάρτυρες από ψηλά αυτής της αγριεμένης από τον άνεμο ακτής.

Στον σύνδεσμο που σας καταχωρώ μπορείτε να δείτε ΟΛΕΣ τις συμμετοχές αλλά επίσης και την πανέμορφη φωτογραφία της αγαπημένης μας φίλης Μαρίας Παρασκευοπούλου από το blog της εδώ:  "Συλλέγω στιγμές"  , η οποία και πρώτευσε στον διαγωνισμό.

Βράβευση 5ου Δρώμενου Φωτογραφίζειν-Οι συμμετοχές

Ακόμα θα απολαύσετε ΟΛΕΣ τις συμμετοχές, που ήταν μία προς μία εξαιρετικές.

Τέλος, να ευχαριστήσω από καρδιάς την Μαρία Νικολάου για την όλη διοργάνωση, την έμπνευση και τον συντονισμό. Στις εποχές που ζούμε κάθε καλλιτεχνική πρωτοβουλία είναι ένα βήμα μπροστά στο φως.

"Ο Ήχος της Σιωπής"

"Ο Ήχος της Σιωπής"

Σιωπή,

απόλυτη, παγερή, σέρνεται στο σώμα σαν να το διεκδικεί ολότελα.

Ένα σεργιάνι στους χώρους του παλιού σπιτιού.

Γερασμένο, πληγωμένο μα ολόφωτα ζωντανό.

Περιμένει το φως σου να σε καλοδεχτεί,

αφουγκράζεται την παρουσία σου να ανοίξει την αγκαλιά του.

Πόσα αλήθεια μαθαίνεις στις ανάσες του.

Κοίτα !

Κάθε του γωνιά γεμάτη αναμνήσεις

παίρνουν σχήμα μια προς μια στο πέρασμα του χρόνου.

Αόρατες μορφές σε περιτριγυρίζουν

οικείες και τρυφερές.

Είναι οι μορφές εκείνες που περπάτησαν μαζί σου όλα αυτά τα χρόνια

οι καρδιές που χτύπησαν για σένα

οι αγκαλιές που ανοίχτηκαν

τα χαμόγελα που πλάστηκαν στα πρόσωπά τους

τα δάκρυα που στόλισαν διαμάντια τις στιγμές τους.

Όνειρα απέριττα που σε νανούρισαν τις κρύες νύχτες

κάτω απ το τραγούδι της βροχής στη στέγη.

Προσευχές που σταύρωσαν το μαξιλάρι σου

μαζί με τις παλάμες των χεριών που απλώθηκαν

στο μέτωπό σου να το δροσίσουν απ τον πυρετό σου.

Και να εκεί πιο πέρα, δες..

τα σημάδια της ξυλόσομπας κι η μυρωδιά του καμένου ξύλου

η ζεστασιά της φλόγας να τυλίγει τα κρύα σου χέρια

μικρά, εύπλαστα και ευάλωτα.

Την ανάσα σου κρατάς σαν μπροστά σου θα δεις εκείνο το γραφείο,

σαν βωμό στα πρώτα σου διαβάσματα, στα πρώτα σου ταξίδια

στον κόσμο της γνώσης και της σκέψης

σαν άνοιγες τα πρώιμα φτερά σου στην αποκάλυψη του κόσμου.

Τα βιβλία, τα τετράδια, με το δικό τους άρωμα στις σκάλες των ονείρων σου.

Τα βήματα σου δες πορεύονται στο πέρασμα του χρόνου

και μπροστά σου να, αχνά, παράταιρα τα πρόσωπα εκείνων.

Ένα προς ένα. Κοίτα !

Είναι εκεί, έξω απ τα σύνορα του χρόνου,

γλιστρούν σαν δραπέτες από τις αναμνήσεις γυρεύοντας την αντάμωση ξανά.

Σε καρτερούν στον κάθε χτύπο της καρδιάς σου,

δηλώνουν το παρόν τους σε κάθε ζωγραφιά της σκέψης σου,

απλώνουν τα χέρια τους γυρεύουν τα δικά σου

μπερδεύουν το τώρα με το τότε σε ένα κάλεσμα πρωτόγνωρο.

Ποτέ δεν έφυγαν από κοντά σου. Ήταν και είναι πάντα εκεί

σε εκείνο το παλιό ρημαγμένο σπιτικό

χτισμένο με κάθε κόκκο απ την αγάπη τους και τον ιδρώτα τους για σένα.

Και γίνεται αυτό το σπιτικό, το παλιό, το λατρεμένο,

ναός ανάμνησης, τόπος συνάντησης ξανά σε ένα δικό τους κόσμο

όπως αυτοί τον έσιαξαν για σένα, για τα δικά σου χαμόγελα.

Νιώσε ! Είναι εκεί ! Πλάι σου.

Άκου ! Μέσα εκεί στο άδειο απομεινάρι, στην ασάλευτη σιγή.

Άκου πόσο δυνατός στ’ αλήθεια είναι ο ήχος τούτης της σιωπής τους.

Ο "Ήχος της Σιωπής" αγαπητές Φίλες και Φίλοι είναι η προσωπική μου συμμετοχή εδώ:

21ο Συμπόσιο Ποίησης

Στο εξαίρετο ποιητικό δρώμενο που διοργανώνει η αγαπημένη μας Φίλη Αριστέα στο προσωπικό της Ιστολόγιο εδώ:

Η Ζωή είναι ωραία

Απολαύσαμε 21 Ποιήματα που το καθένα μίλησε στην καρδιά και στα συναισθήματά μας. Στο σύνδεσμο που σας έδωσα μπορείτε να παρακολουθήσετε τα Αποτελέσματα του διαγωνισμού, την βράβευση και τη λήξη.

Ήταν η 2η συμμετοχή μου σε Ποιητικό δρώμενο. Νιώθω ένα δέος για την Ποίηση και την αντιμετωπίζω με τον δέοντα σεβασμό από μεριάς μου. Ευχαριστώ την Αριστέα που με παρακίνησε για τη συμμετοχή. Επίσης να ευχαριστήσω όλες και όλους τους δημιουργούς των ποιημάτων αυτών αλλά και τους αναγνώστες που έδωσαν ζωή σε ένα ακόμα κύκλο αυτού του ποιητικού θησαυρού.

Πολλά συγχαρητήρια στην Mary Pertax για την βράβευσή της στον διαγωνισμό με το εξαίρετο ποίημά της εδώ:

"Οι επιθυμίες μιας κουκίδας"

Συνεχίζουμε να δημιουργούμε και να εκφραζόμαστε. Πρέπει να διαβάσετε ΟΛΑ τα ποιήματα του Συμποσίου εδώ. Αξίζουν το χρόνο σας.

21ο Συμπόσιο-Οι συμμετοχές Μέρος 1ο

21ο Συμπόσιο Οι συμμετοχές Μέρος 2ο