"Το Βλέμμα στην Όχθη του Ποταμού"
Η
Βροχή επεφτε δυνατή και μονότονη στο
προχωρημένο της νύχτας. Πριν πατήσει
τη γέφυρα το βλέμμα του έμεινε εκεί στην
όχθη του ποταμού. Οι μνήμες έσφιξαν την
καρδιά του. Την είδε στο σκοτάδι με τον
τρόμο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. Στα
λυσσασμένα του χέρια. Να την τραβολογά
ξεσκίζοντας τα ρούχα της. Να βιάζει το
κορμί της, να την πνίγει με τα χέρια του.
Εκείνη...!
την πρώτη και μοναδική του αγάπη των
εφηβικών του χρόνων. Η Ανάσα της
ψυχορραγούσε κάτω απ’ τη αλλαζονεία
του πλούτου και της επωνυμίας του.
Εκεινη...! η Θεά των ονείρων του.
Είδε
ξανά τον εαυτό του να χυμάει επάνω του,
να παλεύει μαζί του να την γλυτώσει από
τα μιαρά του χέρια. Εκεί στην όχθη του
ποταμού.
Κυλίστηκαν
στο χώμα, πάλεψε μαζί του, μάτωσε. Η Κάμα του μαχαιριού του έλαμψε στο φεγγαρόφωτο. Έπεσαν στο χώμα. Το βάρος του κορμιού του έμπηξε το μαχαίρι στην καρδιά του. Έμεινε ασάλευτος
με τα μάτια ορθάνοιχτα στο σκοτάδι.
Εκείνη
ζάρωσε απ τον τρόμο.
“Είναι
νεκρός....! Θεέ μου,” ψέλλισε
φοβισμένη.
Την
κοίταξε ίσια στα μάτια.
“Φύγε....!
φύγε τώρα, σε είδε κανείς ;”
“Όχι...”
απάντησε ξεψυχισμένα, “τι θα κάνεις ;”
“Φύγε
σου είπα...! δεν ξέρεις, δεν είδες τίποτα,
ποτέ...! μ’ ακούς ; φύγε” ούρλιαξε
δακρυσμένος.
Πισωπάτησε
σαν δαρμένο σκυλί, πήγε να του απλώσει
το χέρι της
“Δημήτρη....”
Να,
σαν νάναι τώρα να την βλέπει να χάνεται
πέρα στη σιδερένια γέφυρα, στην άλλη
όχθη του ποταμού.
“Φαίη...!”
Άνοιξε
την Ομπρέλλα του. Η βροχή όλο και δυνάμωνε.
Τα βήματά του ηχούσαν παράξενα στο
μεταλλικό δάπεδο της γέφυρας. Κάτω απ
τα πόδια του το ποτάμι φούσκωνε
ανταριασμένο.
Οι
μνήμες του γίνηκαν σκέψεις...
Εννέα
χρόνια...! Φυλακή, απομόνωση, λησμονιά.
Ειδικά αυτό το τελευταίο τον τσάκισε.
Το πήρε πάνω του. Οι Δικηγόροι της
πλούσιας οικογένειας του επίδοξου
νεκρού βιαστή είχαν τη δύναμη να πείσουν
τους δικαστές.
Φόνος...
Για
εκείνην....! τη Θεά του... την αγάπη των
νεανικών του χρόνων.
Πως
πέρασαν εννέα χρόνια.
Λίγα
μέτρα τον χώριζαν από την άλλη όχθη του
ποταμού. Στο βάθος τα σπίτια της πόλης
λουσμένα στην αντάρα της
ομίχλης. Σαν το δικό του αύριο. Όλα θολά.
Τι
γύρευε άραγε απόψε στον γυρισμό του ;
τι προσδοκούσε ; γιατί η καρδιά του
άρχισε να φτερουγίζει ;
Η
Συνοικία ήταν έρημη. Λίγοι διαβάτες εδώ
και εκεί. Τα βήματά του τον έφεραν στο
σπιτικό της. Στο μπαλκόνι της που κρυφά στα δεκαπέντε του έστεκε να την βλέπει. Και η ανάσα του κόπηκε με
μιας σαν στην είσοδο ανέβαινε ένας
άντρας με δύο μικρά παιδάκια. Κοντοστάθηκε
παγωμένος. Σε λίγο οι φιγούρες φάνηκαν
σκιές στο
μεγάλο παράθυρο στο μπαλκόνι του σπιτιού.
Και ανάμεσά τους Εκείνη...!
Έκανε
δυό βήματα πίσω.
Και
τότε, ναι τότε, ύστερα από εννιά ολάκερα
χρόνια είδε το βλέμμα της να αγγίζει το
δικό του. Σαν φωτιά.
“Φαίη”
Και
έμειναν οι δυό τους, δυο ζευγάρια
μάτια ασάλευτα. Είδε
τα αντρικά χέρια να την αγκαλιάζουν.
Μόνο τότε
τα δικά του δάκρυσαν καθώς
τράβηξε πρώτος το βλέμμα του αργά ,
παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής.
Η
Γέφυρα ήταν εκεί να τον αγκαλιάσει
στην αναχώρησή του για το πουθενά. Την
διάβηκε αργά και σαν έφτασε πάλι στην
αντίπερα όχθη κοντοστάθηκε. Κοίταξε
δεξιά εκεί στην σκοτεινή όχθη γυρεύοντας
απεγνωσμένα τα κομμάτια της ζωής του.
*****************************************
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου και το δικό μου αφήγημα στην έμπνευση που έδωσε η εικόνα της Μαίρης εδώ:
στο καινούργιο μας δικτυακό δρώμενο.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τη Μαίρη για την εκλογή αυτής της εικόνας. Σαν να μίλησε στην ατμόσφαιρα που αγαπώ και λατρεύω.
******************************************
Πηγή: Pixabay Δωρεάν Εικόνες
(Οφείλω να πω ότι την εν λόγω εικόνα, μου την είχε στείλει παλιότερα μια αγαπημένη φίλη και η επιλογή ήταν υπέροχη)
Αυτή είναι η εικόνα που, με τη σειρά μου επέλεξα εγώ, για να παραδώσω την φωτοσυγγραφική σκυτάλη στην αγαπημένη Φίλη την Γεωργία Μανασή εδώ: Έγινα 65 ! Ε και
για να συνεχίσει με την δική της συμμετοχή. Ξέρω ότι λατρεύει τη Θάλασσα και σαν εξαίρετη ζωγράφος θα την εμπνεύσει. Καλή επιτυχία ολόψυχα και σας ευχαριστώ με τη σειρά μου.
για να συνεχίσει με την δική της συμμετοχή. Ξέρω ότι λατρεύει τη Θάλασσα και σαν εξαίρετη ζωγράφος θα την εμπνεύσει. Καλή επιτυχία ολόψυχα και σας ευχαριστώ με τη σειρά μου.