H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2022

Αναγνωστικά ευρήματα άλλης εποχής

 Καλησπέρα αγαπητοί φίλοι/φίλες, επισκέπτες και επισκέπτριες. Σε απόλυτα χειμωνιάτικο περιβάλλον σήμερα και πολύ κρύο, ικανό να σε ωθήσει σε σπιτική καταφυγή. Τέτοια που, εκτός των άλλων, περιλαμβάνει φυσικά και αναζητήσεις σε βιβλία και συγγράμματα. Δεν ξέρω αν θυμάστε οι παλιότεροι, τις περιοδικές εκδόσεις, μέσα από τις σελίδες των οποίων, δημοσιεύονταν, σε σειρά, διάφορα μυθιστορήματα και κλασικά έργα. Για την ιστορία, να θυμίσω ότι όλα σχεδόν τα έργα του μεγάλου Γιάννη Μαρή, δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες της εποχής, ως είδος καθημερινού αναγνώσματος.




Κοιτάξτε τώρα τι ανέσυρα από τη βιβλιοθήκη μας. Ένα ιδιότυπο βιβλίο, θα το χαρακτήριζε κάποιος "χειροποίητο", που χρονολογείται σε πολύ παλιά χρόνια, μάλλον αμέσως μετά την κατοχή, ίσως το 1945-46. 


Ο πατέρας μου, αγόραζε σε τεύχη τη μεγάλη "Εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου". Μία από τις μεγαλύτερες εγκυκλοπαίδειες στην Ελληνική φιλολογία ιστορικά. Μιλάμε για ένα έργο 18 ογκοδέστατων τόμων συν δύο μικρά επίτομα λεξικά. Όπως συνηθίζονταν εκείνη την εποχή, κάθε εγκυκλοπαιδικό έργο, έφτανε στα χέρια του βιβλιοδέτη, ο οποίος και τού έδινε ζωή με τη μορφή ενός υπέροχου βιβλίου.

Όπως είδα, στα τεύχη της εγκυκλοπαίδειας τότε, υπήρχε μια ένθετη έκδοση, αυτήν ακριβώς που βλέπετε στην εικόνα, η οποία περιείχε, σε συνέχειες, μεγάλα κλασικά μυθιστορήματα. Ο πατέρας μου λοιπόν, πρακτικός γαρ, τι έκανε; Κράτησε όλα αυτά τα τεύχη και στο τέλος, τα παρέδωσε σε μια χειροποίητη βιβλιοδεσία. Έτσι προέκυψε το βιβλίο που βλέπετε στην πρώτη εικόνα.

Για την αξία της παλαιότητας, ρίξτε μια ματιά στην τιμή των συνδρομών εξωτερικού. Η ΕΤΗΣΙΑ συνδρομή, κόστιζε 250.000 δραχμές (Αντιλαμβάνεστε ότι ακόμα λειτουργούμε με όρους κατοχικής οικονομίας) ή 9 Αγγλικές λίρες ή 24 δολλάρια ΗΠΑ. Η ετικέτα αυτή, όπως και να το κάνουμε, μού προκαλεί ένα δέος.

Ο πατέρας μου λοιπόν, διάλεξε να βιβλιοδέσει τέσσερα κλασικά μυθιστορήματα σε συνέχειες. Ποια είναι αυτά; Για να πάμε ένα λογοτεχνικό ταξίδι.


Το πρώτο είναι "Ο Αιχμάλωτος της Σαχάρας", μια κλασική περιπέτεια της Αγγλικής λογοτεχνίας. Γραμμένη από τον EDITH MAUD HULL, το 1931. Δείτε το εξώφυλλο της κανονικής έκδοσης.


Ο Edith Maud Hull έζησε στα 1880-1947 και το έργο αυτό ήταν μία από τις κλασικές του περιπέτειες εκείνης της εποχής. Το έργο στο εγκυκλοπαιδικό λεξικό, ολοκληρώθηκε σε 39 συνέχειες.


Για τη συνέχεια υπάρχει ένα μυθιστόρημα ενός Γερμανού συγγραφέα αυτή τη φορά.



"Μα είσαι τρελός;" από τον BERNARD KELLERMAN (1879-1951). Δεν κατάφερα να βρω στοιχεια για το χρόνο έκδοσης του συγκεκριμένου έργου μήτε κάποιο άλλο υλικό πέραν της δημοσίευσης στο ιδιότυπο πατρικό βιβλίο. Το μυθιστόρημα ολοκληρώνεται σε 19 συνέχειες.


Στη συνέχεια έχουμε έναν συγγραφέα από την Αυστραλία. Τον ERLE COX (1873-1950), ο οποίος διέπρεψε σαν συγγραφέας αλλά και δημοσιογράφος. Το βιβλίο έχει το έργο του "Ο Κόσμος που χάθηκε"


Λόγω του είδους της γραφής του συγγραφέα και της ενασχόλησής του με την επιστημονική φαντασία, έχω την εντύπωση ότι μιλάμε για ένα ανάλογο μυθιστόρημα. Εδώ ολοκληρώνεται σε 30 συνέχειες.

Και το υλικό του ιδιαίτερου αυτού βιβλίου κλείνει με ένα έργο του διάσημου Άγγλου συγγραφέα, το οποίο είναι και δημοφιλές και εμπορικό. Μιλάμε για τον HENRY RIDER HAGGARD (1856-1925) και την μυθιστορηματική του περιπέτεια:  "Οι Θησαυροί του Σολομώντος"


Για να δούμε το βιβλίο στην πρώτη του έκδοση στην κανονική του μορφή


Αυτά, φίλες και φίλοι, είναι τα περιεχόμενα του συγκεκριμένου αυτού "βιβλίου". Δεν έτυχε να διαβάσω κανένα από αυτά τα έργα καθώς δεν είχα ασχοληθεί με την ύπαρξή του στα κατάβαθα της βιβλιοθήκης. Δεν ξέρω για ποιο λόγο, ίσως το ότι είναι μια χειροποίητη δουλειά, έχω την πρόθεση να επιλέξω κάποια από αυτά για να το διαβάσω. Για να βυθιστώ, πέραν από το θέμα του όποιου μυθιστορήματος και στις αναμνήσεις του παρελθόντος.

Είναι αυτό που λέμε, "Μην πετάς τίποτα, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να δημιουργήσεις μ' αυτό". Ιδού λοιπόν μια ακόμα απόδειξη στον κόσμο της λογοτεχνίας.


Υπενθυμίζω το blog του προσωπικού μου λογοτεχνικού έργου, που μπορείτε να το συναντήσετε και να γίνετε ακόλουθοί του εδώ:  Ανθολογία





Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2022

Χριστουγεννιάτικες αναγνώσεις

Η περίοδος των φετινών Χριστουγέννων και των γιορταστικών ημερών κλείνει σήμερα, αγαπημένες φίλες και φίλοι μου. Ένα κομμάτι από τις στιγμές μας σε αυτήν την περίοδο σίγουρα ήταν το Βιβλίο. Κλασική και ανεκτίμητη αξία στο πέρασμα των χρόνων. Μάλιστα αυτές τις μέρες, το διάβασμα ενός βιβλίου στο κλίμα των ημερών αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία και ομορφιά.


"Ευτυχώς δεν εχιόνιζεν, αλλ' ο άνεμος ήτο παγερός. Αίθριος ο ουρανός, σταυρωμένος από τον βορράν. Η σελήνη ήτο εις το πρώτον τέταρτον και είχε δύσει προ πολλού. Τα άστρα έτρεμαν εις το στερέωμα, η πούλια εμεσουράνει, ο γαλαξίας έζωνε τον ουρανόν. Ο πήχυς και η άρκτος και ο αστήρ του πόλου έλαμπαν με βαθείαν λάμψιν εκεί επάνω. Η θάλασσα έφρισσεν υπό την πνήν του βορρά, και ηκούοντο τα κύματα πλήττοντα μετά ρόχθου την ακτήν, εις ην μελαγχολικώς απήντα ο φλοίσβος του ύδατος περί την πρώραν της μεγάλης και δυνατής βάρκας..."


Ναι, σωστά ίσως να μαντέψατε! Το παραπάνω απόσπασμα της συγκλονιστικής, για μένα, γραφής του μεγάλου μας λογοτέχνη Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, είναι από το κλασικό του "Στο Χριστό στο κάστρο". Ένα διήγημα των ημερών αυτών που, αποτελεί σημείο αναφοράς στο συγκεκριμένο θέμα. Μια περιγραφή χώρου και προσώπων που συναρπάζει για τη λογοτεχνία του και το γλωσσικό του πλούτο. 

Αλήθεια πού πήγε αυτός ο θησαυρός της γλώσσας μας; Σε ποια ισοπέδωση καταναλίσκεται με σκοτεινή ευτέλεια; Τέλος πάντων.

Όποιος δεν έχει διαβάσει, τις μέρες των Χριστουγέννων, το "Χριστό στο κάστρο", σίγουρα έχει ένα σοβαρό έλλειμμα στην αναγνωστική του εμπειρία. Ο αγώνας των ανθρώπων του χωριού του να νικήσουν τα στοιχεία της φύσης και της κακοκαιρίας για να βρουν τους αποκλεισμένους βοσκούς αλλά και να λειτουργήσουν ξανά, βράδυ Χριστουγέννων, την εγκαταλειμμένη ιστορική εκκλησιά στην κορυφή του παλιού πύργου, είναι αποτυπωμένος με αλησμόνητο στους αιώνες τρόπο.


Του ίδιου συγγραφέα είναι και "ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ". Ένα ακόμα διήγημα που όμως κινείται σε εντελώς διαφορετικό θέμα από το προηγούμενο. 

"Εις τι έπταιεν η ατυχής νέα Διαλεχτή, ούτως ωνομάζετο, θυγάτηρ του Κασσανδρέως μπάρμπα-Μανώλη, μεταναστεύσαντος κατά την Ελληνική Επανάστασιν εις μίαν των νήσων του Αιγαίου, εις τι έπταιεν αν ήτο στείρα και άτεκνος;..."

Ένα διήγημα που αποτυπώνει με τραγικό τρόπο την οικτρή αντιμετώπιση της νεαρής κοπέλας από τη μητέρα του άντρα της καπετάν-Καντάκη, την ερεβώδη Κυρά-Καντάκαινα, ανήμερα Χριστουγέννων.


"ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ" είναι ένα εξαίρετα τρυφερό και λυρικό έργο της Σέλμα Λάγκερλεφ. Διάφορες ιστορίες που ξεπηδούν από το μυστικό κόσμο της παράδοσης και τη μαγεία των μύθων. Ιστορίες ανθρωπιάς, όπου κυρίαρχο ρόλο έχουν οι απλοί άνθρωποι του λαού και οι αποδιωγμένοι της κοινωνίας. Η αγάπη υψώνεται σαν υπέρτατη δύναμη, καταλυτική, που μεταμορφώνει τη σκληρή πραγματικότητα και απαλύνει τον πόνο.

Στα "Χριστουγεννιάτικα τριαντάφυλλα" ένας μοναδικός κήπος ανθίζει κάθε παραμονή Χριστουγέννων μέσα στο παγωμένο δάσος. Η Γριά Αγνή δίνει ζεστασιά και αγάπη σε όλες τις κολασμένες ψυχές που είναι καταδικασμένες να πλανιούνται αιώνια μέσα στο κρύο και στους πάγους. 

Το βιβλίο δίνει στην κυριολεξία ένα ρεσιτάλ ευαισθησίας και αναδεικνύει την επιθυμία της καρδιάς να αγαπήσει και να αγαπηθεί.

"Η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ". Θα ήταν αδύνατον από τις αναγνώσεις των Χριστουγέννων να λείπει ο μεγάλος δάσκαλος και κοινωνικός λογοτέχνης. Ο ΚΑΡΟΛΟΣ ΝΤΙΚΕΝΣ. Και φυσικά στην "Χριστουγεννιάτικη ιστορία" θα συναντήσουμε τον κλασικό πλέον Εμπενίζερ Σκρουτζ, τη μορφή που έγινε σύμβολο απληστίας, μισανθρωπιάς και τσιγκουνιάς, να ταλανίζεται, παραμονή των Χριστουγέννων, σε περιπλανήσεις τριών εποχών της ζωής του από τρία φαντάσματα. Τρεις οπτασίες που θα τον ταξιδέψουν στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον της ζωής του, προκαλώντας του ένα σωματικό αλλά και ψυχολογικό σοκ, ικανό να τον μεταμορφώσουν ριζικά σε άνθρωπο καλοσυνάτο και αλληλέγγυο.

Ο ΝΤΙΚΕΝΣ αγωνίστηκε με πάθος για τον εξανθρωπισμό μιας φριχτής προκαπιταλιστικής κοινωνίας, αυτής που έδωσε τη μεγάλη "ανάπτυξη" στη βιομηχανική κοινωνία. Μια ανάπτυξη βασισμένη στη παιδική εκμετάλλευση, σε απάνθρωπους θεσμούς δουλείας και συνθηκών εργασίας και ζωής που καλό θα είναι θα μας θυμίζουν το "ΠΩΣ" χτίστηκαν οι "ισχυρές" οικονομίες των χωρών σήμερα που άρχουν στη διεθνή σκηνή.



Δύο ακόμα έργα του Καρόλου Ντίκενς λάμπουν αυτές τις γιορταστικές μέρες και μου χάρισαν τη συντροφιά τους. 

"Ο ΓΡΥΛΟΣ στο ΤΖΑΚΙ"

Ο μαγικός κόσμος των παιχνιδιών. Κούκλες και ζωάκια. Και τζάκια. Κάθε σπίτι με το δικό του τζάκι και κάθε τζάκι με το δικό του Γρύλο. Οι άνθρωποι χάνουν την υπόστασή τους και μεταμορφώνονται. Αν είναι καλοί, γίνονται ακόμα καλύτεροι. Αν όμως όχι, τότε γίνονται τέρατα.

Κάθε τζάκι χωρίς γρύλο είναι ζωή χωρίς όνειρα, άνοιξη χωρίς λουλούδια, άνθρωπος χωρίς ελπίδα. Και εκεί κάπου αρχίζουν τα τερετίσματα των γρύλων. Κάθε τερέτισμα ανάβει το τζάκι πιο ζεστά, η ζωή, με τα όνειρα γίνεται πιο βατή, η ελπίδα ολοκληρώνει τον άνθρωπο για να γίνει αληθινός.

"ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ"

Μια ακόμα Χριστουγεννιάτικη ιστορία του αγαπημένου μας Ντίκενς. Μια ιστορία με ξωτικά. Μια ιστορία για καμπάνες που δεν ήταν όμως οι συνηθισμένες. Σπάνιο το μέταλλό τους, φτιαγμένες εδώ και πολλά χρόνια πριν, τοποθετημένες πολύ ψηλά, για να χτυπούν, όχι μόνο σε γιορτάδες μέρες αλλά και να ξεχύνουν τη μουσική του μαζί με τον άνεμο.

Κάποιες αθώες ψυχές θα είχαν το χάρισμα να ακούσουν τη μουσική τους. Κάποιες ψυχές αμόλυντες, ανθρώπινες. Σαν τον Τόμπυ Βεκ, τον γέρο-Ζόμπυ των παλιών ιστοριών, που μιλούσε μαζί τους, τις χαίρονταν, τις παρακαλούσε για όλα τα στραβά ετούτου του κόσμου.

Ένα έργο ονειροφαντασίας στην εποχή που αναφέραμε.



Φίλες και φίλοι, η ανάρτηση αυτή αγκαλιάζει το όμορφο δρώμενο των ημερών που διοργάνωσε η δικτυακή μας φίλη Μαρία Νικολάου εδώ:

"Το Κείμενο: Ιστορίες των Χριστουγέννων"

Να είμαστε καλά, του χρόνου οι μέρες αυτές να είναι πιο καλές, πιο ανθρώπινες. Απαλλαγμένες από το γκρίζο των καιρών και τις απειλές των εποχών. Εύχομαι σε όλες και όλους να προχωρήσουμε γόνιμα και με αγάπη. Ένα "ευχαριστώ" στη Μαρία Νικολάου για την δυνατότητα που μας έδωσε.




Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2022

"Εστία" (Ποίημά μου, συμμετοχή στο 27ο δικτυακό "Συμπόσιο ποίησης")

 27ο διαδικτυακό "Συμπόσιο Ποίησης"


Είκοσι δύο αγαπητές φίλες και φίλοι, Είκοσι τρία ποιήματα

Το φετινό γιορταστικό διαδικτυακό "Συμπόσιο Ποίησης", που αισίως έφτασε στην 27η διοργάνωσή του.

Στο blog "Η ζωή είναι ωραία" που διοργανώνει η αγαπητή μας φίλη Airis

Η 27η διοργάνωση είχε θέμα την έννοια: "Σπίτι" σε όλη του την ευρεία θεώρηση: "Σπιτικό", "Στέγη", "Εστία".

Ακολουθεί το ποίημα της δικής μου συμμετοχής


"Εστία"


Εικόνα από το διαδίκτυο ανήκει στο δημιουργό της


Αργυρόγλαυκη η γέννα σου ανέγγιχτη Θεά μου,

αφροκορφή θόλου ουράνιου, χτύπησε η καρδιά σου.

Γονείς σπουδαίους βάσταγες στο άπειρο των κόσμων.

Πρωτότοκη κι ηλιόφλογη, περπατησιά αρχινούσες.

Κρόνος και Ρέα ήτανε οι ονομαστοί γονείς σου

κι ανάσα θέρμης έπαιρνες από τη φλόγα τού ήλιου.

Βαριά είν’ τα ονόματα στ’ αδέλφια σου δοσμένα.

Δίας, Ήρα, Δήμητρα, κοντά κι ο Ποσειδώνας.


Όρκο μεγάλο έδωσες τα χρόνια σαν ανθίσαν

στα πέπλα τα κατάλευκα το σώμα σου ζωσμένο.

Τον έρωτα απόδιωξες όχι για κατηγόρια,

μα για το ρόλο τον ιερό στο διάβα σου να δώσεις.

Παρθένα ηλιοστάλαγη στους κόσμους για να μείνεις.


Βαρύ θεμέλιο έβαλες στη ζήση των ανθρώπων,

φωτιά ιερή τους άναψες στου σπιτικού το κέντρο,

θεμέλιο τους έδωκες συμβίωση να στεριώσουν,

αρμονική συμπόρευση, οικογένεια και φροντίδα.

Ναούς εστέριωσες πολλούς αλλά μαζί και πόλεις,

όλα της έγνοιας σου σκοποί και όνειρα μεγάλα.


Γλυκόζωο σπίτι όρισες τη ζήση τους να θρέφουν

να το θωρείς, να το φυλάς, να το θερμοπυρώνεις.

Στέγη στεγνή και δυνατή στα ονείρατα να δώσεις,

θνητών ανάσες ζωηρές να τις κρυφοφροντίζεις.


Καλοσυνάτη και σεμνή στους χρόνους επορεύθης.

Έτσι θεμέλιο έβαλες στα σπίτια των ανθρώπων.

Στέγη ιερή, καλόβολη το βιός τους να στεριώσουν.

Παλμό και βήμα στέρεο στα ονείρατα να δώσουν.


“Σπίτι”, το όνομα έδωκαν στο άγιο όρισμά σου,

και μέσα εκεί απόθεσαν της ζήσης τους το στίγμα.

Και της φωτιάς σου ίαμα στο κέντρο του εστήσαν,

μαζί με την αγάπη τους αντάμα μ’ όλα τ’ άλλα.

 

Τον έρωτα και ηδονές, στης στέγης του τις ζήσαν.

Στιγμές μικρές και μέγιστες στου ήλιου το ταξίδι.

Χαρές μαζί με δάκρυα στους τοίχους του τις κλείσαν.

Και εμπειρίες μέτρησαν άπλετες στη ζωή τους.


Πόσα και τι στριμώχτηκε στων τοίχων του το σχήμα,

πόσα λαμπρά και σκοτεινά στα δώματά του μπήκαν,

πόσες σταγόνες ίδρωτα τις πέτρες του τις λούσαν,

πόση ζωή και θάνατος διάβηκε την αυλή του.


Σπίτι ιερό, φεγγόβολο, η στέγη των ανθρώπων,

η στράτα τους, το δώμα τους, μαζί με την αυλή του.

Στέρεο βήμα έδωκες στο γένος των ανθρώπων,

να κατοικήσουν, να γευτούν του βίου τη σοδειά τους.


Τη φύση να μερέψουνε, μαζί να πορευτούνε.

Αυτό είναι το έργο σου φλογόφεγγη Κυρά μου,

στου χρόνου εκεί το πέρασμα αιώνια αφημένο.

Να σε θυμούνται οι θνητοί κι οι Αθάνατοι να λένε

Εστία! Εσύ Θεά λαμπρή, της στέγης των ανθρώπων.



Θέλω, μία ακόμα φορά, να εκφράσω τη χαρά μου για το υπέροχο αυτό βίωμα της συμμετοχής μου σε ένα ποιητικό δρώμενο. Ανάμεσα σε υπέροχες συμμετοχές με μια διάθεση γεμάτη μεράκι, αγάπη και δοτικότητα.
Να ευχαριστήσω την αγαπητή μας Airis για τη δυνατότητα που μας δίνει χρόνια τώρα στο να συμμετάσχουμε σε μια τέτοια ποιητική δράση. Επίσης να δηλώσω την αγάπη μου και το ευχαριστώ μου για ΟΛΟΥΣ τους/τις δημιουργούς των 23 ποιημάτων, που είχαν κάτι ιδιαίτερο να πουν στην καρδιά μου.

Θερμά συγχαρητήρια:
Στην Μαρία Κανελλάκη για την πρώτη θέση της στο διαγωνισμό με το υπέροχο ποίημά της αλλά και τους: Makis Del και Μαρίνα Τσαρδακλή για τις ιδιαίτερες ποιητικές τους δημιουργίες.

Σας καλώ να ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΟΛΑ τα ποιήματα εδώ:


Θα νιώσετε υπέροχα σας διαβεβαιώ!

Περιμένω σύντομα από την Airis την 28η διοργάνωση! Τ' άκουσες καλή μου φίλη;

Επίσης θα δημοσιεύσω σε επόμενες μέρες την "Εστία" και στο προσωπικό μου ανθολόγιο των έργων μου εδώ:


Καλή Χρονιά

Καλή χρονιά σε όλους και σε όλες