Χριστουγεννιάτικες αναγνώσεις

Η περίοδος των φετινών Χριστουγέννων και των γιορταστικών ημερών κλείνει σήμερα, αγαπημένες φίλες και φίλοι μου. Ένα κομμάτι από τις στιγμές μας σε αυτήν την περίοδο σίγουρα ήταν το Βιβλίο. Κλασική και ανεκτίμητη αξία στο πέρασμα των χρόνων. Μάλιστα αυτές τις μέρες, το διάβασμα ενός βιβλίου στο κλίμα των ημερών αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία και ομορφιά.

"Ευτυχώς δεν εχιόνιζεν, αλλ' ο άνεμος ήτο παγερός. Αίθριος ο ουρανός, σταυρωμένος από τον βορράν. Η σελήνη ήτο εις το πρώτον τέταρτον και είχε δύσει προ πολλού. Τα άστρα έτρεμαν εις το στερέωμα, η πούλια εμεσουράνει, ο γαλαξίας έζωνε τον ουρανόν. Ο πήχυς και η άρκτος και ο αστήρ του πόλου έλαμπαν με βαθείαν λάμψιν εκεί επάνω. Η θάλασσα έφρισσεν υπό την πνήν του βορρά, και ηκούοντο τα κύματα πλήττοντα μετά ρόχθου την ακτήν, εις ην μελαγχολικώς απήντα ο φλοίσβος του ύδατος περί την πρώραν της μεγάλης και δυνατής βάρκας..."

Ναι, σωστά ίσως να μαντέψατε! Το παραπάνω απόσπασμα της συγκλονιστικής, για μένα, γραφής του μεγάλου μας λογοτέχνη Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, είναι από το κλασικό του "Στο Χριστό στο κάστρο". Ένα διήγημα των ημερών αυτών που, αποτελεί σημείο αναφοράς στο συγκεκριμένο θέμα. Μια περιγραφή χώρου και προσώπων που συναρπάζει για τη λογοτεχνία του και το γλωσσικό του πλούτο. 

Αλήθεια πού πήγε αυτός ο θησαυρός της γλώσσας μας; Σε ποια ισοπέδωση καταναλίσκεται με σκοτεινή ευτέλεια; Τέλος πάντων.

Όποιος δεν έχει διαβάσει, τις μέρες των Χριστουγέννων, το "Χριστό στο κάστρο", σίγουρα έχει ένα σοβαρό έλλειμμα στην αναγνωστική του εμπειρία. Ο αγώνας των ανθρώπων του χωριού του να νικήσουν τα στοιχεία της φύσης και της κακοκαιρίας για να βρουν τους αποκλεισμένους βοσκούς αλλά και να λειτουργήσουν ξανά, βράδυ Χριστουγέννων, την εγκαταλειμμένη ιστορική εκκλησιά στην κορυφή του παλιού πύργου, είναι αποτυπωμένος με αλησμόνητο στους αιώνες τρόπο.

Του ίδιου συγγραφέα είναι και "ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ". Ένα ακόμα διήγημα που όμως κινείται σε εντελώς διαφορετικό θέμα από το προηγούμενο. 

"Εις τι έπταιεν η ατυχής νέα Διαλεχτή, ούτως ωνομάζετο, θυγάτηρ του Κασσανδρέως μπάρμπα-Μανώλη, μεταναστεύσαντος κατά την Ελληνική Επανάστασιν εις μίαν των νήσων του Αιγαίου, εις τι έπταιεν αν ήτο στείρα και άτεκνος;..."

Ένα διήγημα που αποτυπώνει με τραγικό τρόπο την οικτρή αντιμετώπιση της νεαρής κοπέλας από τη μητέρα του άντρα της καπετάν-Καντάκη, την ερεβώδη Κυρά-Καντάκαινα, ανήμερα Χριστουγέννων.

"ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ" είναι ένα εξαίρετα τρυφερό και λυρικό έργο της Σέλμα Λάγκερλεφ. Διάφορες ιστορίες που ξεπηδούν από το μυστικό κόσμο της παράδοσης και τη μαγεία των μύθων. Ιστορίες ανθρωπιάς, όπου κυρίαρχο ρόλο έχουν οι απλοί άνθρωποι του λαού και οι αποδιωγμένοι της κοινωνίας. Η αγάπη υψώνεται σαν υπέρτατη δύναμη, καταλυτική, που μεταμορφώνει τη σκληρή πραγματικότητα και απαλύνει τον πόνο.

Στα "Χριστουγεννιάτικα τριαντάφυλλα" ένας μοναδικός κήπος ανθίζει κάθε παραμονή Χριστουγέννων μέσα στο παγωμένο δάσος. Η Γριά Αγνή δίνει ζεστασιά και αγάπη σε όλες τις κολασμένες ψυχές που είναι καταδικασμένες να πλανιούνται αιώνια μέσα στο κρύο και στους πάγους. 

Το βιβλίο δίνει στην κυριολεξία ένα ρεσιτάλ ευαισθησίας και αναδεικνύει την επιθυμία της καρδιάς να αγαπήσει και να αγαπηθεί.

"Η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ". Θα ήταν αδύνατον από τις αναγνώσεις των Χριστουγέννων να λείπει ο μεγάλος δάσκαλος και κοινωνικός λογοτέχνης. Ο ΚΑΡΟΛΟΣ ΝΤΙΚΕΝΣ. Και φυσικά στην "Χριστουγεννιάτικη ιστορία" θα συναντήσουμε τον κλασικό πλέον Εμπενίζερ Σκρουτζ, τη μορφή που έγινε σύμβολο απληστίας, μισανθρωπιάς και τσιγκουνιάς, να ταλανίζεται, παραμονή των Χριστουγέννων, σε περιπλανήσεις τριών εποχών της ζωής του από τρία φαντάσματα. Τρεις οπτασίες που θα τον ταξιδέψουν στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον της ζωής του, προκαλώντας του ένα σωματικό αλλά και ψυχολογικό σοκ, ικανό να τον μεταμορφώσουν ριζικά σε άνθρωπο καλοσυνάτο και αλληλέγγυο.

Ο ΝΤΙΚΕΝΣ αγωνίστηκε με πάθος για τον εξανθρωπισμό μιας φριχτής προκαπιταλιστικής κοινωνίας, αυτής που έδωσε τη μεγάλη "ανάπτυξη" στη βιομηχανική κοινωνία. Μια ανάπτυξη βασισμένη στη παιδική εκμετάλλευση, σε απάνθρωπους θεσμούς δουλείας και συνθηκών εργασίας και ζωής που καλό θα είναι θα μας θυμίζουν το "ΠΩΣ" χτίστηκαν οι "ισχυρές" οικονομίες των χωρών σήμερα που άρχουν στη διεθνή σκηνή.

Δύο ακόμα έργα του Καρόλου Ντίκενς λάμπουν αυτές τις γιορταστικές μέρες και μου χάρισαν τη συντροφιά τους. 

"Ο ΓΡΥΛΟΣ στο ΤΖΑΚΙ"

Ο μαγικός κόσμος των παιχνιδιών. Κούκλες και ζωάκια. Και τζάκια. Κάθε σπίτι με το δικό του τζάκι και κάθε τζάκι με το δικό του Γρύλο. Οι άνθρωποι χάνουν την υπόστασή τους και μεταμορφώνονται. Αν είναι καλοί, γίνονται ακόμα καλύτεροι. Αν όμως όχι, τότε γίνονται τέρατα.

Κάθε τζάκι χωρίς γρύλο είναι ζωή χωρίς όνειρα, άνοιξη χωρίς λουλούδια, άνθρωπος χωρίς ελπίδα. Και εκεί κάπου αρχίζουν τα τερετίσματα των γρύλων. Κάθε τερέτισμα ανάβει το τζάκι πιο ζεστά, η ζωή, με τα όνειρα γίνεται πιο βατή, η ελπίδα ολοκληρώνει τον άνθρωπο για να γίνει αληθινός.

"ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ"

Μια ακόμα Χριστουγεννιάτικη ιστορία του αγαπημένου μας Ντίκενς. Μια ιστορία με ξωτικά. Μια ιστορία για καμπάνες που δεν ήταν όμως οι συνηθισμένες. Σπάνιο το μέταλλό τους, φτιαγμένες εδώ και πολλά χρόνια πριν, τοποθετημένες πολύ ψηλά, για να χτυπούν, όχι μόνο σε γιορτάδες μέρες αλλά και να ξεχύνουν τη μουσική του μαζί με τον άνεμο.

Κάποιες αθώες ψυχές θα είχαν το χάρισμα να ακούσουν τη μουσική τους. Κάποιες ψυχές αμόλυντες, ανθρώπινες. Σαν τον Τόμπυ Βεκ, τον γέρο-Ζόμπυ των παλιών ιστοριών, που μιλούσε μαζί τους, τις χαίρονταν, τις παρακαλούσε για όλα τα στραβά ετούτου του κόσμου.

Ένα έργο ονειροφαντασίας στην εποχή που αναφέραμε.

Φίλες και φίλοι, η ανάρτηση αυτή αγκαλιάζει το όμορφο δρώμενο των ημερών που διοργάνωσε η δικτυακή μας φίλη Μαρία Νικολάου εδώ:

"Το Κείμενο: Ιστορίες των Χριστουγέννων"

Να είμαστε καλά, του χρόνου οι μέρες αυτές να είναι πιο καλές, πιο ανθρώπινες. Απαλλαγμένες από το γκρίζο των καιρών και τις απειλές των εποχών. Εύχομαι σε όλες και όλους να προχωρήσουμε γόνιμα και με αγάπη. Ένα "ευχαριστώ" στη Μαρία Νικολάου για την δυνατότητα που μας έδωσε.