"Εστία" (Ποίημά μου, συμμετοχή στο 27ο δικτυακό "Συμπόσιο ποίησης")

 27ο διαδικτυακό "Συμπόσιο Ποίησης"

Είκοσι δύο αγαπητές φίλες και φίλοι, Είκοσι τρία ποιήματα

Το φετινό γιορταστικό διαδικτυακό "Συμπόσιο Ποίησης", που αισίως έφτασε στην 27η διοργάνωσή του.

Στο blog "Η ζωή είναι ωραία" που διοργανώνει η αγαπητή μας φίλη Airis

Η 27η διοργάνωση είχε θέμα την έννοια: "Σπίτι" σε όλη του την ευρεία θεώρηση: "Σπιτικό", "Στέγη", "Εστία".

Ακολουθεί το ποίημα της δικής μου συμμετοχής

"Εστία"

Εικόνα από το διαδίκτυο ανήκει στο δημιουργό της

Αργυρόγλαυκη η γέννα σου ανέγγιχτη Θεά μου,

αφροκορφή θόλου ουράνιου, χτύπησε η καρδιά σου.

Γονείς σπουδαίους βάσταγες στο άπειρο των κόσμων.

Πρωτότοκη κι ηλιόφλογη, περπατησιά αρχινούσες.

Κρόνος και Ρέα ήτανε οι ονομαστοί γονείς σου

κι ανάσα θέρμης έπαιρνες από τη φλόγα τού ήλιου.

Βαριά είν’ τα ονόματα στ’ αδέλφια σου δοσμένα.

Δίας, Ήρα, Δήμητρα, κοντά κι ο Ποσειδώνας.

Όρκο μεγάλο έδωσες τα χρόνια σαν ανθίσαν

στα πέπλα τα κατάλευκα το σώμα σου ζωσμένο.

Τον έρωτα απόδιωξες όχι για κατηγόρια,

μα για το ρόλο τον ιερό στο διάβα σου να δώσεις.

Παρθένα ηλιοστάλαγη στους κόσμους για να μείνεις.

Βαρύ θεμέλιο έβαλες στη ζήση των ανθρώπων,

φωτιά ιερή τους άναψες στου σπιτικού το κέντρο,

θεμέλιο τους έδωκες συμβίωση να στεριώσουν,

αρμονική συμπόρευση, οικογένεια και φροντίδα.

Ναούς εστέριωσες πολλούς αλλά μαζί και πόλεις,

όλα της έγνοιας σου σκοποί και όνειρα μεγάλα.

Γλυκόζωο σπίτι όρισες τη ζήση τους να θρέφουν

να το θωρείς, να το φυλάς, να το θερμοπυρώνεις.

Στέγη στεγνή και δυνατή στα ονείρατα να δώσεις,

θνητών ανάσες ζωηρές να τις κρυφοφροντίζεις.

Καλοσυνάτη και σεμνή στους χρόνους επορεύθης.

Έτσι θεμέλιο έβαλες στα σπίτια των ανθρώπων.

Στέγη ιερή, καλόβολη το βιός τους να στεριώσουν.

Παλμό και βήμα στέρεο στα ονείρατα να δώσουν.

“Σπίτι”, το όνομα έδωκαν στο άγιο όρισμά σου,

και μέσα εκεί απόθεσαν της ζήσης τους το στίγμα.

Και της φωτιάς σου ίαμα στο κέντρο του εστήσαν,

μαζί με την αγάπη τους αντάμα μ’ όλα τ’ άλλα.

 

Τον έρωτα και ηδονές, στης στέγης του τις ζήσαν.

Στιγμές μικρές και μέγιστες στου ήλιου το ταξίδι.

Χαρές μαζί με δάκρυα στους τοίχους του τις κλείσαν.

Και εμπειρίες μέτρησαν άπλετες στη ζωή τους.

Πόσα και τι στριμώχτηκε στων τοίχων του το σχήμα,

πόσα λαμπρά και σκοτεινά στα δώματά του μπήκαν,

πόσες σταγόνες ίδρωτα τις πέτρες του τις λούσαν,

πόση ζωή και θάνατος διάβηκε την αυλή του.

Σπίτι ιερό, φεγγόβολο, η στέγη των ανθρώπων,

η στράτα τους, το δώμα τους, μαζί με την αυλή του.

Στέρεο βήμα έδωκες στο γένος των ανθρώπων,

να κατοικήσουν, να γευτούν του βίου τη σοδειά τους.

Τη φύση να μερέψουνε, μαζί να πορευτούνε.

Αυτό είναι το έργο σου φλογόφεγγη Κυρά μου,

στου χρόνου εκεί το πέρασμα αιώνια αφημένο.

Να σε θυμούνται οι θνητοί κι οι Αθάνατοι να λένε

Εστία! Εσύ Θεά λαμπρή, της στέγης των ανθρώπων.

Θέλω, μία ακόμα φορά, να εκφράσω τη χαρά μου για το υπέροχο αυτό βίωμα της συμμετοχής μου σε ένα ποιητικό δρώμενο. Ανάμεσα σε υπέροχες συμμετοχές με μια διάθεση γεμάτη μεράκι, αγάπη και δοτικότητα.

Να ευχαριστήσω την αγαπητή μας Airis για τη δυνατότητα που μας δίνει χρόνια τώρα στο να συμμετάσχουμε σε μια τέτοια ποιητική δράση. Επίσης να δηλώσω την αγάπη μου και το ευχαριστώ μου για ΟΛΟΥΣ τους/τις δημιουργούς των 23 ποιημάτων, που είχαν κάτι ιδιαίτερο να πουν στην καρδιά μου.

Θερμά συγχαρητήρια:

Στην Μαρία Κανελλάκη για την πρώτη θέση της στο διαγωνισμό με το υπέροχο ποίημά της αλλά και τους: Makis Del και Μαρίνα Τσαρδακλή για τις ιδιαίτερες ποιητικές τους δημιουργίες.

Σας καλώ να ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΟΛΑ τα ποιήματα εδώ:

"Λήξη 27ου συμπόσιου ποίησης-συμμετοχές"

Θα νιώσετε υπέροχα σας διαβεβαιώ!

Περιμένω σύντομα από την Airis την 28η διοργάνωση! Τ' άκουσες καλή μου φίλη;

Επίσης θα δημοσιεύσω σε επόμενες μέρες την "Εστία" και στο προσωπικό μου ανθολόγιο των έργων μου εδώ:

"Ανθολογία"

Καλή Χρονιά

Καλή χρονιά σε όλους και σε όλες