H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Σάββατο 14 Μαΐου 2022

"Τα δώρα της Αρμονίας" (Ιστορικό-μυθολογικό μυθιστόρημα) Ανάρτηση 1η

 "Τα Δώρα της Αρμονίας"

(Ανάρτηση 1)



 “Όσα ποτέ δεν συνέβησαν αλλά ανέκαθεν υπήρχαν” 

 (Σαλούστιος "Περί Θεών και κόσμου")




Κεφάλαιο 1. 1  Ταξίδι στις αναμνήσεις

 

1.1.1 Στα τείχη της Εγχέλειας

 

Ο Ουρανός πέρα στη Δύση είχε πάρει ένα μουντό χρώμα. Ο ήλιος ήδη είχε προλάβει να χαθεί εδώ και ώρα σε μια αγκαλιά από βαριά μολυβένια σύννεφα, που απλώνονταν μεγαλόπρεπα και απειλητικά σε όλο το βάθος του ορίζοντα. Μπορούσες ήδη να δεις τη λάμψη από τους κεραυνούς που αυλάκωναν τον ουρανό. Ο Δίας θυμωμένος ή λυπημένος είχε αρχίσει να εκδηλώνει τα αισθήματά του για εκείνο το δειλινό με τα αστραπόβροντά του. Ποιος ξέρει άραγε το λόγο; Ποια οργή του ή ποια θλίψη του, ήταν αυτή που γέμιζε τον ουρανό με τη λάμψη και τον κρότο. Ο αέρας άρχισε να δυναμώνει απ’ τον νοτιά και να κατρακυλά δυνατός και βουερός από τα πανύψηλα βουνά ως κάτω την μικρή πεδιάδα. Τον ένιωθες υγρό, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι κουβαλούσε τη νοτισμένη του βροχή, που μάλλον θα πήγαινε σε καταιγίδα.

 

Η Γαία και η φύση ολόγυρα ακολουθούσε κι αυτή. Αυτό το δειλινό έκρυβε κάτι μεγάλο να γενεί. Το έβλεπες στα χρώματα της δύσης, δεν είχαν εκείνο το γλυκό μωβ κόκκινο χρώμα την ώρα που η γη αγκαλιάζει το άρμα του ήλιου καθώς εκείνος έγερνε στην αγκαλιά της νύχτας. Όλα ήταν πιο γκρίζα, πιο μαύρα. Τι θα γινόταν άραγε απόψε; Τι έκρυβε η νύχτα που ερχόταν; Λες και η φύση θρηνούσε για κάποιο επερχόμενο τέλος; Αλλά ποιο; Κάποιοι είχαν δει τον Χάροντα, το γιο του Ερέβους και της Νύχτας, τον γέροντα εκείνο περαματάρη του Άδη, να ετοιμάζει τη βάρκα του. Όπως το έκανε πάντα, στον αιώνιο χρόνο.

 

Ψηλά στα τείχη της Εγχέλειας [1] έκανε ψύχρα. Κάπου εκεί πίσω απ τις επάλξεις στο μεγάλο πέτρινο παράθυρο που σχημάτιζε ο μικρός πύργος, ένας ηλικιωμένος αρχοντοφορεμένος άντρας έγερνε το γερασμένο του κορμί πίσω στην ξύλινη πλάτη του ανάκλιντρου που καθόταν. Παρά τα χρόνια και την ηλικία του, μαρτυρούσε παρελθόν επιβλητικού ψηλόκορμου άντρα. Με πρόσωπο όμορφο και κορμί στιβαρό. Όλα αυτά φαίνονταν στο παρελθόν του. Τα μάτια του ήταν αφημένα πέρα στη θέα των ψηλών βουνών κατά την Ανατολή. Μπορούσε να δει κανείς το βλέμμα του με αγωνία να ψάχνει και να ταξιδεύει κάτω στα ψηλά βουνά, να κατεβαίνει σε πεδιάδες, να διασχίζει ποτάμια και λίμνες και να φτάνει εκεί στη γη της Θράκης.

 

Στα μάτια του κάποιος θα μπορούσε να διακρίνει ένα δάκρυ, που σαν μικρό κρυστάλλινο διαμάντι άρχισε αργά να κατηφορίζει προς τα ρυτιδωμένα του μάγουλα. Το μυαλό του ταξίδεψε χρόνια πριν, πίσω στα χρόνια της νιότης. Λες και το ζούσε. Εκείνες τις στιγμές. Ναι, σαν να άκουγε πάλι εκείνη τη φωνή στα αυτιά του όπως εκείνη τη μέρα…

 

1.1.2  Αποχαιρετισμός στη Μάνα

 

“Άρχοντα Κάδμε, η μητέρα σας…”

“Τι συμβαίνει;”

 

Το πρόσωπο του ακόλουθου σκοτείνιασε ακόμα πιο πολύ, δίσταζε να μιλήσει, τελικά το κατάφερε με δυσκολία.

 “Φοβάμαι πως… σάς καλεί κοντά της! Βιαστείτε!”

 

Ο ψηλόκορμος επιβλητικός άντρας με τα πλούσια μαλλιά και το στιβαρό κορμί σηκώθηκε αμέσως. Ένιωσε τη καρδιά του να σφίγγεται. Εδώ και καιρό έβλεπε ότι για την σεβάσμια μάνα του, την αρχόντισσα Τηλεφάεσσα, ο χρόνος τελείωνε. Δεν ήθελε με τίποτα να το παραδεχτεί αλλά δυστυχώς ήταν μια αλήθεια. Προσπάθησε να ελέγξει τα συναισθήματά του και σηκώθηκε.

“Έρχομαι….”

Ο ακόλουθος απομακρύνθηκε και ο Κάδμος έσυρε τα βήματά του αποφασιστικά προς το δώμα που την είχαν. Η μητέρα του έστεκε χλωμή, αδύνατη στο κρεβάτι. Τα γηρατειά και τα βάσανα την είχαν  πια καταβάλει.

“Μητέρα ήρθα”, της είπε γαλήνια.

Γύρισε τα μάτια της προς το πρόσωπό του. Η φωνή της μόλις που ακούστηκε.

“Κάδμε παιδί μου, έλα κάτσε κοντά μου”

Εκείνος την άκουσε. Έκατσε με προσοχή δίπλα της. Σχεδόν στην αγκαλιά της. Εκείνη άπλωσε αργά το χέρι της γυρεύοντας τα δικά του.

“Γιε μου”, ψιθύρισε αχνά, “όταν άρπαξαν την αδελφή σου την Ευρώπη,[2] ο πατέρας σου [3], μου είπε να έρθω κοντά σου να σε βοηθήσω να την βρεις. Τα αδέλφια σου[4], δεν έχω αγγελιοφόρο να δω τι έχουν κάνει. Μείναμε εδώ οι δυο μας”

“Μάνα, μην κουράζεσαι, θα την βρούμε…”

“Μη με διακόπτεις παιδί μου… νιώθω ότι εδώ τελειώνει ο χρόνος μου… απόκαμα πια…”

“Μητέρα!”

“Σε παρακαλώ… άφησέ με… αυτές οι στιγμές είναι για μια μάνα οι μεγαλύτερες. Γυρίσαμε παιδί μου όλον τον κόσμο. Στη Ρόδο τη σμαραγδένια, τη Θήρα την ξακουστή και τώρα να εδώ στη Θάσο, σε τούτο το όμορφο νησί. Μα κανείς δεν ξέρει για την Ευρώπη…. Κανείς δεν έχει δει μήτε μάθει τίποτα…”

“Θα συνεχίσουμε μητέρα! Όσο μπορούμε και έχουμε ανάσες θα συνεχίσουμε. Θα πάμε παντού..”

“Θα πας πια μόνος σου παιδί μου… εγώ έφτασα στο τέρμα… μη λες τίποτα… ήρθε η ώρα να περάσω τον κόσμο των θνητών και να ταξιδέψω με τη σειρά μου εκεί…”

 

Ο Κάδμος την έπιασε από τα χέρια, εκείνης η φωνή μόλις έβγαινε

“Σταμάτα γιε μου να γυρίζεις άδικα εδώ και εκεί, δεν ωφελεί. Σου αφήνω τούτη τη γνώμη. Να κατέβεις στους Δελφούς. Στο μαντείο. Να προσφέρεις σπονδές και να ζητήσεις να πάρεις χρησμό για την αδελφή σου. Εκεί είναι η τελευταία μας ελπίδα”

“Θα το κάνω μητέρα”, της απάντησε συγκινημένος.

“Χαίρομαι γιε μου….τώρα ξέρω ότι είσαι σε σωστό δρόμο… εγώ φεύγω. Σου αφήνω την ευχή και την αγάπη μου να σε συνοδεύει για πάντα στη ζωή σου…και σένα και τα αδέλφια σου. Να πεις στα παιδιά μου όλα τις ευχές μου”

Έγειρε το κεφάλι της στο πλάι, τα μάτια της γύρεψαν μια τελευταία φορά το βλέμμα του, τα χέρια της έσφιξαν για ύστερη φορά τα δικά του και άφησε την τελευταία της πνοή στην αγκαλιά του.

Η αρχόντισσα Τηλεφάεσσα είχε κινήσει πια για το μεγάλο της ταξίδι.

 

Ο Κάδμος, την πήρε σφιχτά στην αγκαλιά του ενώ τα μάτια του είχαν γεμίσει δάκρυα. Το κορμί του έτρεμε σύγκορμο απ' τη συγκίνηση και τον πόνο της απώλειας. Σαν να ήθελε να την κρατήσει για πάντα εκεί κοντά του. Το κλάμα και ο θρήνος του, αντήχησαν γοερά ολόγυρα για να το πάρει ο άνεμος ταξίδι στα πέρατά του.

 

Η Θρακική γη δέχτηκε στην αγκαλιά της την Τηλεφάεσσα. Για πάντα. Λίγο πριν το σώμα της κατέβει λουλουδιασμένο στην αγκαλιά της Γαίας, ο Κάδμος έβαλε στα δυο της μάτια τα ασημένια νομίσματα.

“Καλό ταξίδι Μάνα!” ήταν ο ύστατος αποχαιρετισμός.

 

Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο του ηλικιωμένου άντρα στη θύμηση εκείνων των στιγμών. Το άφησε να κυλήσει ως κάτω στα ξερά του χείλη. Να νιώσει την αρμύρα του στη γεύση του. Σαν να το ήθελε λυτρωτικό εκείνο το δάκρυ. Ώσπου στη φούρια του Νοτιά στέγνωσε εκεί και έπαψε να νιώθει την αρμύρα του. Σαν να έφυγε και έσβησε μαζί με την ανάμνηση που κουβάλησε. Για να κουβαλήσει μια επόμενη. Μια επόμενη που η εμφάνισή της άλλαξε το βλέμμα του άντρα και το έκανε να μεγαλώνει, να βαθαίνει, να γίνεται εκφραστικό. Και να θυμάται… να θυμάται…



Σημειώσεις Κεφαλαίου

[1]     Εγχέλεια: Πόλη -περιοχή στην σημερινή έκταση της Οχρίδας λίμνης, (σημερινή Αλβανία). Οι Εγχελείς ήταν πανάρχαια Ιλλυρική φυλή.

[2]     Η Ευρώπη, κόρη του Αγήνορα και της Τηλεφάεσσας, αδελφή του Κάδμου. Ο μυθολογικός θρύλος μιλάει για την περίφημη αρπαγή της από το Δία, που  χτυπημένος από την ομορφιά της, την άρπαξε έχοντας πάρει τη μορφή του ταύρου και την μετέφερε στην Κρήτη. Στην ιστορική όμως αναφορά του γεγονότος, ο Ηρόδοτος αναφέρει («Κλειώ»-παράγραφος 2) ότι η Ευρώπη απήχθη από Κρήτες ναύτες στο Φοινικικό λιμάνι της Τύρου, ανταποδίδοντας την αρπαγή της Ιούς από τους Φοίνικες. Την μετέφεραν δε στην Κρήτη.  

[3]     Πατέρας του Κάδμου ο Αγήνορας, γιος του Ποσειδώνα και της Λιβύης.

[4]     Φοίνικας και Κίλικας, τα δύο άλλα αδέλφια του Κάδμου, αναζητούσαν και αυτά την αδελφή τους την Ευρώπη.


1.1.3 Μια πόλη γεννιέται

 

“Πόσο δρόμο έχουμε περπατήσει Αμφίαλε από την ώρα που αφήσαμε τους Δελφούς;” Ρώτησε ο μεγαλόσωμος άντρας τον επικεφαλής των αντρών της συνοδείας του.

“Κοντεύουμε μισή μέρα άρχοντα Κάδμε, βλέπω τον ήλιο και γέρνει το άρμα του κατά τη δύση”

“Την βλέπεις; Δεν λέει να σταματήσει! Ως που θα μας φτάσει”

“Ο χρησμός άρχοντά μου ήταν να ακολουθήσουμε τη δαμάλα και το μέρος που αναζητούμε είναι αυτό που θα σταθεί στη γη”[1]

“Τουλάχιστον έμαθα ότι η αδελφή μου, η Ευρώπη, είναι σε καλά χέρια, αυτό για μένα ήταν η λύτρωση”

“Που είναι;”

“Στην Κρήτη είναι, στην Γόρτυνα. Και θα γενεί μου είπε η Πυθία γυναίκα βασίλισσα δίπλα στον Αστερίωνα”

Η ζέστη είχε γίνει πια ανυπόφορη. Η συνοδεία ακολουθούσε κατά πόδας την μεγάλη όμορφη δαμάλα που προπορευόταν αμέριμνη, λες τόσο παράξενη, μέσα στα λιβάδια, περνώντας τα ποτάμια, λίμνες και λόγγους. Βάδιζαν στα Ανατολικά των Δελφών, πέρασαν τον Κηφισό ποταμό, τους κάμπους της Πανόπης.

“Άρχοντα Κάδμε, οι άντρες απόκαμαν πια, φοβάμαι  ότι δεν θα μπορούν σε λίγο να ακολουθούν”

Ο Κάδμος σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό.

“Ω Θεοί! Απόλλωνα γλυκολάλητε. Δεν αντέχουμε άλλο. Κάνε να σταματήσει το ιερό σου σημάδι και να σταθούμε, δεν θα αντέξουμε για πολύ”

Συνέχιζαν να προχωρούν στο ρυθμό του ιερού ζώου.

“Κοιτάξτε!” Ακούστηκε άξαφνα η φωνή ενός από τους ακόλουθους, “Η δαμάλα σταμάτησε!”

Αμέσως τα βλέμματα των ανθρώπων της ακολουθίας πάγωσαν λίγα μέτρα μπροστά κοιτώντας το όμορφο ζώο με το πλατύ μέτωπο. Τότε εκείνο άρχισε να μουγκρίζει δυνατά. Ολάκερος ο τόπος λες σείστηκε απ τη φωνή της. Ταραχή και αγωνία τους κυρίευσε όλους.

 

“Κάθεται άρχοντά μου κοίτα!” φώναξε ο Αμφίαλος στον Κάδμο.

Η δαμάλα, είχε γυρίσει το βλέμμα της σε εκείνους. Λες και το ήξερε! Και έγειρε το σώμα της στο πλάι στην καταπράσινη χλόη να ξαποστάσει.

“Απόλλωνα Θεέ μου!” Φώναξε δυνατά ο Κάδμος. Γονάτισε στο χώμα λίγα μέτρα από τη δαμάλα. Φίλησε τη καταπράσινη γη με σεβασμό. Μια ξένη άγνωστη γη και  άπλωσε ολόγυρα το έκθαμβο βλέμμα του. Γεμάτος συγκίνηση και προσμονή. Εκεί ανάμεσα στη μεγάλη πεδιάδα και στα άγνωστα βουνά ως πέρα στον ορίζοντα.

“Φέρτε το σφάγιο, θα κάνουμε θυσία στους Θεούς” πρόσταξε. Οι σύντροφοί του έτρεξαν για νερό για να γίνουν οι σπονδές.

 

Οι μνήμες σταμάτησαν για λίγο το ταξίδι τους . Το βλέμμα του γέροντα πια Κάδμου είχε γεμίσει συγκίνηση. Εκείνη ήταν η στιγμή που βρήκε τη γη του προορισμού του. Στη γη της Βοιωτίας. Πήγε να πάρει μια ανάσα αλλά ξάφνου το βλέμμα του γέμισε φόβο. Έναν ανείπωτο φόβο. Άρχισε να τρέμει καθώς οι αναμνήσεις μακρινές άρχισαν πάλι να ζυγώνουν.

 

“Πηγαίνετε να φέρετε νερό” Πρόσταξε μια ομάδα από τους ανθρώπους του. Οι υπόλοιποι έκατσαν να ξαποστάσουν. Πιο πέρα δέσποζαν οι ρίζες ενός βουνού. Πυκνή βλάστηση έζωνε τον τόπο ολόγυρα. Αντίκρυ στους ανθρώπους του Κάδμου, στο ξέφωτο μιας στράτας ήταν μια όμορφη πηγή στην αρχή μιας σπηλιάς. Τα γάργαρα νερά της κελάρυζαν ολόγυρα εκεί. Οι άνθρωποι του Κάδμου ήταν έτοιμοι να γεμίσουν τις υδρίες τους όταν ξαφνικά ένας απρόσμενος εφιάλτης πρόβαλε μπροστά τους προκαλώντας τρόμο και πανικό.

“Ω Θεοί! Τι δαίμονας είναι αυτός;” ακούστηκε ξαφνικά.

Ένας φοβερός δράκοντας ξεπήδησε απειλητικός μέσα απ τα σκοτάδια της σπηλιάς. Τα μάτια του πετούσαν σπίθες, η όψη του ήταν φοβερή και απόκοσμη. Η γλώσσα του διχαλωτή και τα δόντια του προκαλούσαν ανατριχίλα στους ανθρώπους που άρχισαν έντρομοι να τρέχουν να σωθούν.  Δυστυχώς οι άνθρωποι του Κάδμου στη σπηλιά άφησαν την τελευταία τους πνοή εκεί θύματα της οργής του.

 

Πίσω στην ομάδα με τους υπόλοιπους ξέσπασε ταραχή. Οι κραυγές των ανθρώπων στην σπηλιά γέμισαν τρόμο τους υπόλοιπους.

“Τι συμβαίνει;” φώναξε ο Κάδμος καθώς ζώστηκε τα άρματά του.

Τότε, μπροστά στα έντρομα μάτια τους φάνηκε λίγα μέτρα μπροστά τους ο φοβερός δράκοντας. Τα πόδια όλων λύγισαν. Όλων εκτός εκείνου. Ο Κάδμος ξεκίνησε μαζί του μια φονική αμάχη. Μια σύγκρουση χωρίς έλεος. Ο δράκοντας με τα όπλα του κορμιού του και ο Κάδμος με τα δικά του όπλα. Με το φονικό του δόρυ αλλά και ακόμα και πέτρες. Ότι μπορούσε να του δώσει τη νίκη να απαλλαγεί από το τέρας.  Αλλά και την τρομερή του παλικαριά. Η γη αγκομαχούσε απ τη μεγάλη μάχη. Μια σύγκρουση που βρήκε νικητή τον γιο του Αγήνορα που κάρφωσε το δόρυ του στο λαιμό του δράκοντα.

 

Όμως εκείνη τη στιγμή, την ώρα του θανάτου του τρομερού τέρατος, μια τρομερή φωνή αντήχησε παντού:

“Γιε του Αγήνορα, τι κάθεσαι και θαυμάζεις το φίδι που σκότωσες; Ο δράκοντας αυτός είναι παιδί του Άρη. Και εσύ μια μέρα φίδι θα γενείς”.

Ο Κάδμος πισωπάτησε έντρομος μέσα στην αγωνία. Οι άλλοι ζύγωσαν κοντά του.

“Άρχοντά μου είσαι καλά;”

Εκείνος έδειχνε σαν χαμένος.

“Ακούσατε;” είπε. Εκείνοι απάντησαν αρνητικά.

Η γη άρχισε να τρέμει ξαφνικά, και μέσα σε ένα εκτυφλωτικό φως μια γυναικεία μορφή έλαμψε ολοζώντανα μπροστά τους. Η φωνή της ακούστηκε στεντόρεια αλλά γαλήνια στα αυτιά τους.

 

“Σκάψε τη γη Κάδμε, γιε του Αγήνορα και θάψε στο χώμα της τα δόντια του φιδιού. Από αυτά τα δόντια θα γεννηθεί ένας νέος λαός ανθρώπων”, ορμήνευσε η Θεά και χάθηκε απ' τη θωριά τους.

“Άρχοντα Κάδμε κοίτα!” φώναξε κάποιος δίπλα ανοίγοντας ένα καινούργιο κεφάλαιο στον τρόμο τους. Το χώμα σείστηκε και ξάφνου εκεί μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους  σχεδόν ένας ολάκερος αρματωμένος στρατός άρχισε να γεννιέται μέσα απ το χώμα.

“Αθηνά προστάτιδά μου! Τι είναι τούτο που βλέπουν τα μάτια μας” αναφώνησε έντρομος. Έκανε να αρπάξει τα όπλα του μα οι οπλισμένοι μπροστά του όλο και πλήθαιναν καθώς γεννιούνταν μέσα απ το χώμα.

“Άφησε κάτω τα όπλα σου και μείνε μακριά απ αυτήν την αμάχη” του φώναξε ένας από αυτούς τους οπλισμένους άντρες. ΄Την ίδια στιγμή άρχισε ξαφνικά να χτυπιέται με κάποιον άλλον δίπλα του, δικό του. Ο ένας απέναντι στον άλλον σε μια εμφύλια αιματηρή σύγκρουση μέχρι τέλους. Ο Κάδμος με τους λίγους συντρόφους που του είχαν απομείνει,  έβλεπε το τραγικό και συγκλονιστικό αυτό θέαμα χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι. Και το αίμα έρρεε μπροστά τους και οι στρατιώτες αυτοί, της γη σπορά, όλο και χάνονταν μέχρι που έμειναν ζωντανοί και αποκαμωμένοι μονάχα πέντε από αυτούς. [2]

 

Τότε να πάλι μπροστά τους η Παλλάδα Αθηνά με την επιβλητική της παρουσία. Τραντάχτηκε η γης απ τη δυνατή φωνή της:  “Σεις οι πέντε θα μείνετε. Μονιασμένοι. Αδέλφια αχώριστα. Δίπλα στον Κάδμο αρωγοί του”

 

“Τι κάνεις εδώ αγαπημένε μου!” Η φωνή της Αρμονίας διέκοψε το βύθισμα του Κάδμου στο ταξίδι των αναμνήσεών του. Γύρισε προς το μέρος της. Παρά τα χρόνια και τις ταλαιπωρίες, διατηρούσε εκείνη την αρμονική σύνθεση της ομορφιάς της που πάντα την χαρακτήριζε.

“Αγαπημένη μου γυναίκα, βασίλισσά μου, εδώ, ταξιδεύει ο νους μου σε θύμησες παλιές”

Εκείνη έκατσε κοντά του. Άπλωσε το χέρι της στο δικό του που έτρεμε.

“Και μήπως μπορώ να μάθω σε ποια ταξίδια έτρεχε ο λογισμός σου;”

“Σε πάρα πολλά Αρμονία. Και σε πολύ παλιά χρόνια”

Εκείνη άφησε το βλέμμα της πέρα στον ορίζοντα. Η φύση απλώνονταν πανέμορφη μπροστά τους.

“Ας αφήσω λοιπόν και εγώ τη μνήμη μου να σε συναντήσει κάπου εκεί….”

“Που;”

“Αλήθεια Κάδμε, θυμάσαι τη πρώτη μέρα που συναντηθήκαμε;”

Στο πρόσωπό του απλώθηκε ένα γλυκό βαθύ χαμόγελο, άρχισε να μιλά αργά

“Ήταν εκείνη τη μέρα στον κάμπο, έξω απ' τη Θήβα. Τότε στον Ελικώνα…. Θυμάσαι;

 

Και των δύο τα πρόσωπα πήραν μια γλυκιά νοσταλγική όψη. Έμειναν εκεί αγκαλιασμένοι και ο νους με την καρδιά ταξίδευαν μακριά.

(Συνεχίζεται...)


Σημειώσεις κεφαλαίου

[1]     Το μαντείο των Δελφών έδωσε χρησμό στον Κάδμο σαν πήγε προς τα εκεί ότι η αδελφή του η Ευρώπη είναι σε ασφαλή χέρια και να σταματήσει να την αναζητά. Να ακολουθήσει μια δαμάλα μετά το μαντείο που θα βρει στο δρόμο του και στο μέρος, που αυτή θα σταματήσει είναι το μέρος που πρέπει να σταθεί και να ιδρύσει μια πόλη.

[2]     Εδώ γίνεται αναφορά στην γέννηση των “Σπαρτών”, οι οποίοι αλληλοεξοντώθηκαν όλοι εκτός από πέντε, οι: Χθόνιος, Εχίων, Ουδαίος, Υπερήνωρ και ο Πέλωρ


Τοπίο με την ιστορία του Κάδμου που σκοτώνει το δράκο.

Francesco Zuccarelli, 1765, λάδι σε μουσαμά. Σ' ένα ειδυλλιακό τοπίο με βράχια, καταρράκτες και δέντρα ο Κάδμος αντιμετωπίζει τον δράκο που φυλάει την πηγή, διατρυπώντας τον με το δόρυ του στο ανοικτό του στόμα. Δύο σύντροφοι του Κάδμου έχουν πέσει ήδη θύματα του δράκου, ενώ μπροστά από τον καθένα βρίσκεται κι από μια υδρία. Λονδίνο, Tate Gallery, T04121


Ξεκινήσαμε λοιπόν, φίλες και φίλοι, το όμορφο ταξίδι μας πίσω στο χωρόχρονο του μύθου και της ιστορίας. Ο Κάδμος με την Αρμονία, γηραιό πλέον και πάντα αγαπημένο ζευγάρι, στο λυκαυγές της ζωής τους, θυμούνται την αρχή. Την απώλεια της μητέρας του ο Κάδμος, την περιπλάνησή του στη γη της Βοιωτίας, την ίδρυση της Θήβας. Στο επόμενο κεφάλαιο θα δούμε την πρώτη τους γνωριμία και όχι μόνο.
Σας ευχαριστώ, απ' την καρδιά μου, που είστε εδώ. Περιμένω κριτικές, παρατηρήσεις, εντυπώσεις, συναισθήματα. 
Θα έχουμε ανάρτηση, μία φορά τη βδομάδα για να υπάρχει άνετος χρόνος για ανάγνωση.

40 σχόλια:

  1. Καλημέρα και καλή αρχή! Πάντα το έλεγα πως με το πρωινό ξύπνημα είναι ωραίο να ξεκινάς και διάβασμα! Πολύ ενδιαφέρον φαίνεται και περιμένω τη συνέχεια. Να έχεις όμορφο Σ/Κ Γιάννη μου Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω Μαίρη μου. Τι όμορφο ποδαρικό! Το πρώτο σχόλιο λοιπόν δικό σου. Χαίρομαι καλή μου φίλη, που σου έδωσε κάτι ενδιαφέρον. Ελπίζω να σε κρατήσει έτσι και στη συνέχεια. Να σε ευχαριστήσω για κάθε σου παρουσία και στήριξη. Φιλιά.

      Διαγραφή
  2. Πρώτα πρώτα πρέπει να παρατηρήσω, ότι σίγουρα πρέπει να έχεις κάνει πολύ προπαίδεια, πάνω στην ανεξάντλητη αρχαία μας μυθολογία, Πιάνεσαι με κομμάτια της που δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστά με απίστευτη λεπτομέρεια.
    Πρωταγωνιστής, ως φαίνεται είναι ο Κάδμος αλλά σίγουρα δεν θα εμείνεις μόνο σε αυτόν. Περιμένω με αγωνία την εξέλιξη. Πολύ όμορφο ξεκίνημα, Γιάννη!
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασίλη μου, καλώς όρισες φίλε μου. Ναι, έχει γίνει δουλειά πάνω στην συγκέντρωση και ομογενοποίηση ροής γεγονότων για να στηθεί η πλοκή. Σίγουρα υπάρχουν πρόσωπα, μύθοι και αναφορές, που είναι πιο σπάνιοι. Σίγουρα δεν θα μείνουμε στον Κάδμο καθώς η πλοκή θα ανοίξει πολύ.
      Χαίρομαι για την παρουσία σου και τις παρατηρήσεις σου Βασίλη μου, σε ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  3. Καταπληκτικό! Πήρες την μυθολογία/μυθιστορία που αναφέρεται στον Κάδμο και την Αρμονία σε μια παράγραφο ίσως και την έπλασες σε ένα ολοζώντανο μυθιστόρημα. Οι αναμνήσεις του Κάδμου με ζωντάνια κυλούν μπροστά μας. Το απόλαυσα Γιάννη και δεν σου κρύβω ότι θα περιμένω μια εβδομάδα με αγωνία. Καλή αρχή Καλημέρα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω Άννα μου, πόσο σε ευχαριστώ καλή μου φίλη και συνοδοιπόρισσα. Οι αναμνήσεις του Κάδμου και της Αρμονίας, ένα γλυκύτατο ζευγάρι από τα σπάνια αρμονικά στην αρχαία μας παράδοση, είναι πολύ ζωντανές και πολύ σημαντικές.
      Χαίρομαι που σε κρατά σε ενδιαφέρον και ελπίζω να σταθεί αντάξιο του πολύτιμου χρόνου σου. Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  4. Είμαι κατενθουσιασμένη! Από την προαναγγελία είχα ενθουσιαστεί και περίμενα πώς και πώς να το ξεκινήσεις. Από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο, κάνουμε βουτιά σε αυτά που πάντα υπήρχαν και ας μην είμαστε σίγουροι ότι κάποτε συνέβησαν. Ο ποιητικός σου λόγος, δένει μύθους, ιστορίες και ονόματα, δημιουργεί υπέροχες εικόνες και μας μεταφέρει σε μια αρχαία εποχή, όπου Θεοί και άνθρωποι ζούσαν μαζί και μπλέκονταν, στήνοντας τα θεμέλια της ιστορίας αυτού του τόπου. Έξοχο το πρώτο κεφάλαιο Γιάννη μου, μπράβο σου. Ανυπομονώ για τη συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα βάθη της ιστορίας Κατερίνα μου. Το άγγιγμά της στα προϊστορικά χρόνια, η αγκαλιά της με το άγνωστο και το μύθο με τον οποίο οι άνθρωποι έντυσαν τα όποια πρόσωπα έμειναν στις μνήμες τους μέσα από την προφορική ή γραπτή παράδοση.
      Πόσο χαίρομαι δεν ξέρεις που σού άρεσε καλή μου. Θέλω να φανεί αντάξιο του χρόνου σου. Κάνω σαν μικρό παιδί και ευχαριστώ άλλο τόσο.

      Διαγραφή
  5. Γιάννη μπράβο σου!
    Φαίνεται ο χρόνος που έχεις δαπανήσει, η έρευνα που έχεις κάνει και ο ενθουσιασμός σου για την αρχαία ομορφιά.
    Πολύ ωραίο το πρώτο κομμάτι της ιστορίας μας.
    Εστιάζουμε στον Κάδμο και την Αρμονία, μα σίγουρα στο διάβα του διηγήματος, θα συναντήσουμε πολλούς χαρακτήρες και πρόσωπα.
    Οι θεϊκές παρεμβάσεις και ο χρησμός του Μαντείου, έδωσαν μια άλλη αίγλη, συνδέοντας μας απόλυτα με την εποχή.
    Πραγματικά μπράβο σου.
    Αναμένω με χαρά τη συνέχεια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου, αγαπημένη μου φίλη. Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας πίσω στο χρόνο. Στους θρύλους, παραδόσεις και την ιστορία. Θα πάρει ρυθμό η αφήγηση, θα το δεις στη συνέχεια. Είμαστε στην αφετηρία. Χαίρομαι πολύ που σού άρεσε και με ενδιαφέρει η γνώμη σου, το ξέρεις. Ένα μεγάλο ευχαριστώ απ' την καρδιά μου.

      Διαγραφή
  6. Μου άνοιξες την όρεξη Γιάννη μου, για να ακολουθήσουμε το ταξίδι των αναμνήσεων του Κάδμου για να βρει την αδελφή του που ευτυχώς ζει! Πάντα μου άρεσαν οι ήρωες της μυθολογίας γιατί έχουν έντονο συμβολισμό και κάτι μου λέει πως ο συσχετισμός με την σημερινή εποχή δεν θα αργήσει να φανεί!
    ΑΦιλιά φίλε μου και πάμε τώρα για την συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στεφανία μου! Πόσο χαίρομαι γι' αυτό που λες καλή μου φίλη. Οι ήρωες της "μυθολογίας" σίγουρα αυτά τα πρόσωπα είναι υπαρκτά. Απλά ντυμένα με θρύλους και μύθους στη λαϊκή παράδοση. Για παράδειγμα ο μύθος λέει ότι η Ευρώπη, κόρη του Αγήνορα, απήχθη απ' το Δία και μεταφέρθηκε στην Κρήτη. Ο Ηρόδοτος όμως στην ιστορία, μάς λέει ότι η εν λόγω κόρη απήχθη από Κρήτες ναύτες και μεταφέρθηκε στην Κρήτη, όπου και έζησε στη συνέχεια μια χαρά. Συνηθίζονταν εκείνη την εποχή η αρπαγή θυγατέρων σπουδαίων ηγεμόνων για μια σειρά λόγους (Ιώ, Ελένη, Μήδεια). Προχωράμε καλή μου φίλη και σε ευχαριστώ με την καρδιά μου.

      Διαγραφή
  7. Καλωσορίζω την δημοσίευση του νέου μυθιστορήματός σου Γιάννη. Το πόνημά σου είναι μεγάλο κι απαιτεί άοκνη εργασία. Η πρώτη εντύπωση είναι πολύ καλή και το θέμα έχει ενδιαφέρον. Να το χαρείς πρώτα εσύ. Αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Σ' ευχαριστούμε που το μοιράζεσαι μαζί μας!
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Μαρία μου. Ξέρω τη ψυχούλα σου. Να το χαρούμε, πρώτα εμείς, κάθε μας πόνημα. Έτσι ξεκινάει και μετά αποκτά ομορφιά όταν μοιραστεί και δεχθεί την αγάπη των φίλων. Καλή ώρα τη δική σας. Ναι, θέλει δουλειά το θέμα και ελπίζω να σταθεί επάξια στο χρόνο σου Μαρία μου. Σε ευχαριστώ από καρδιάς κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  8. Εχει πλούσιο υλικό η Αρχαία Ελληνική Μυθολογία και εσύ είχες την καλύτερη έμπνευση να γράψεις κάτι διαφορετικό που και γνώσεις προσφέρει και σαν λογοτεχνικό έργο διαβάζεται αβίαστα. Και επειδή Γιάννη μου ¨η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται¨ σαν αρχή έχει έμπνευση, και πάθος και ενδιαφέρον. Περιγραφές και εικόνες περίτεχνα δοσμένες που μόνο οι άνθρωποι με ταλέντο τολμούν, μιας και η μυθολογία λίγο πολύ είναι γνωστή. Ο τρόπος προσέγγισης είναι που κάνει τη διαφορά. Μ’αρέσει!!
    Καλή δύναμη και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωωωω πόσο χαίρομαι Αννίκα μου. Σίγουρα είναι σωστό αυτό που αναφέρεις. Λίγο πολύ, μέσες-άκρες, τη γενική εξέλιξη την γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζουμε βέβαια λεπτομέρειες και το πώς θα χτίσουμε μια προσέγγιση. Εκεί ελπίζω να φανώ αντάξιος στο χρόνο σου καλή μου φίλη. Θα το δεις, θα μού πεις. Ευχαριστώ πολύ για τη γνώμη και την παρουσία σου Αννίκα μου, πολύ σημαντική για μένα. Φιλιά πολλά.

      Διαγραφή
  9. Πάντα σε ένα βιβλίο με κερδίζει η..αρχή. . Τι όμορφος τρόπος φίλε μου να περάσε κάποιος την ιστορία..έστω την μυθολογία σαν μία ιστορία που διαβάζεις για ξεκούραση. Περιμένω συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι ενθουσιασμένος που κατάφερα να σου δώσω αυτήν την αίσθηση Γεωργία μου. Ειλικρινά το χαίρομαι. Θα συνεχίσουμε για να δεις την εξέλιξη και να κρίνεις. Ελπίζω να σου κρατήσει καλή παρέα κορίτσι μου. Στέλνω τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  10. Γιάννη μου η πρώτη γεύση που πήρα από το μυθιστόρημά σου μου δείχνει πως θα ακολουθήσει μια πολλή ενδιαφέρουσα συνέχεια με πολλές αναφορές σε κομμάτια της μυθολογίας μας, της ιστορίας μας και της ζωής των πρωταγωνιστών. Έχεις σίγουρα κάνει πολλή μελέτη και αυτό φαίνεται από το πρώτο κεφάλαιο που όμως δεν παραθέτεις απλά τα γεγονότα, αλλά τα ντύνεις με συναίσθημα και τρυφερότητα.
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου, γνωρίζοντας την ευαισθησία και την αγάπη σου στο θέμα, ναι, θέλησαν να συνδέσω το συναίσθημα, τη λογοτεχνία στην αφήγηση με την παράδοση, την ιστορία και το μύθο. Εσείς θα κρίνετε, στη συνέχεια, αν το έχω καταφέρει κορίτσι μου. Εγώ να σε ευχαριστήσω που είσαι εδώ απ' την καρδιά μου. Καλή βδομάδα.

      Διαγραφή
  11. Καλησπέρα, Γιάννη.
    Μας άφησες στο καλύτερο...:))
    Ένα δυνατό ξεκίνημα στην κοπιαστική σου αυτή προσπάθεια!
    Μου άρεσε πάρα πολύ όπως μεταφέρεις μυθολογικά και ιστορικά στοιχεία κοντά στον αναγνώστη, ώστε να νιώθει όμορφα σαν να είναι στο σπίτι του!
    Αναμένουμε, λοιπόν, τη συνέχεια με πολύ ενδιαφέρον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλαύκη μου, αυτό που αναφέρεις, το θεωρώ πολύ σημαντικό. Αυτός είναι βασικός μου στόχος σ' αυτό το έργο. Να νιώσει άνετα ο αναγνώστης, να νιώσει οικεία, να μπει στην αφήγηση, να νιώσει τους ήρωες και να τους αγκαλιάσει.
      Χαίρομαι πολύ, που σου άρεσε καλή μου φίλη και ελπίζω να σε κρατήσει σε ενδιαφέρον και στη συνέχεια.

      Διαγραφή
  12. Τελικά αυτό που συνειδητοποιώ είναι πως με ό, τι κι αν καταπιαστείς το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.
    Πέρα από την εξαιρετική έρευνα που έχεις κάνει και είναι ευδιάκριτο σε όλους μας, είναι η δική σου πένα που το απογειώνει.
    Δεν ξέρω ο, τι και να πω είναι λίγο!
    Μπράβο σου βρε Γιάννη μου και ευχαριστούμε που τα μοιράζεσαι έτσι απλόχερα. Καλή αρχή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με γεμίζεις χαρά, τιμή και ευθύνη για τη συνέχεια, αγαπημένη μου φίλη. Τα λόγια σου για μένα ένα υπέροχο δώρο να συνεχίσουμε, να είμαστε εδώ, να το μοιραστούμε μαζί. Σε ευχαριστώ πολύ ειλικρινά Κατερίνα μου. Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  13. Λόγος πρωτότυπος, γλαφυρός, λίαν ενδιαφέρων.
    Έχεις μπει σε εύφορο έδαφος, Γιάννη, στη συναρπαστική μυθολογία μας και παράγεις εκλεκτά προϊόντα. Η εκλεκτή παραγωγή βέβαια απαιτεί πολλήν εργασία. Και προφανώς είσαι πολύ εργατικός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άρη μου, ειλικρινά με χαροποιεί αυτή σου η προσέγγιση και η παρατήρηση. Το προσπαθώ όσο μπορώ με συνέπεια αγαπητέ φίλε. Ελπίζω να φανεί όλο αυτό αντάξιο στο χρόνο σου. Να σε ευχαριστήσω από καρδιάς που είσαι εδώ φίλε μου.

      Διαγραφή
  14. Συμπληρώνοντας τα σχόλια των φίλων, να πω ότι κατέκτησες τον όρο "άοκνος" στο ελληνικό λεξικό. Φοβερή δουλειά, Γιάννη! Φοβόμουν ότι θα περιοριζόσουν σε στείρα διήγηση με αναφορές στη μυθολογία, αλλά τουναντίον, έχεις βάλει την προσωπική σου σφραγίδα. Λυρισμός και απεικόνιση των χαρακτήρων, που κάνουν πολύ ενδιαφέρουσα τη δουλειά σου αυτή. Καλή συνέχεια Γιάννη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περίμενα και τη δική σου άποψη, Μαρία μου, με αγωνία. Ξέρω τις προσδοκίες σου και την αγάπη σου στο είδος. Ειλικρινά χαίρομαι, που μπόρεσα να ανταποκριθώ στις προσδοκίες σου καλή μου φίλη. Ναι, δεν είναι μια στείρα και ξύλινη αφήγηση αυτό το έργο. Είναι αυτόνομο σενάριο, που σέβεται απόλυτα τα γεγονότα. Με χτίσιμο χαρακτήρων, διαλόγων και δράσης. Ελπίζω η συνέχεια να σε κερδίσει μόνιμα Μαρία μου. Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  15. Ωραία η πορεία ενός δακρίου, το κατρακύλισμα και .. η φούρια του Νοτιά που το στέγνωσε.
    Ναι, κράτα μια αυτονομία.Όπως το περίμενα, δεν μου χρειάζονται για την ώρα οι παραπομπές, αν και σίγουρα είναι πολύ σημαντικές για αν κάποια στιγμή ο αναγνώσεις χαθεί ..
    Καλό ταξίδι λοιπόν να έχουμε Στα Δώρα της Αρμονίας σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς όρισες Μάνια μου σ' αυτό το ιδιαίτερο ταξίδι. Θα είναι μακρύ και θα δούμε πολλά πράγματα. Με τις σημειώσεις, προσπαθώ να τεκμηριώσω στον αναγνώστη πώς ακριβώς προκύπτουν κάποια πράγματα που ακούγονται. Για να μην θεωρήσει ότι είναι δικής μου έμπνευσης. Είναι κάτι που θα το δούμε και στη συνέχεια.
      Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου, που είσαι εδώ. Για μένα πολύ σημαντικό. Φιλιά.

      Διαγραφή
  16. Δεν ξέρω αλλά ταυτίζομαι τόσο πολύ με τον Κάδμο! Είναι ένας γήινος χαρακτήρας. Έτσι θεωρώ ότι τον παρουσιάζεις. Πολλά στοιχεία ιστορικά. Και οι σημειώσεις στο τέλος σημαντικές και για την συνέχεια.

    Γράφεις εξαιρετικά ρε φίλε. Απίθανα! Αναμένουμε την συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάκη, αγαπητέ φίλε, πόσο χαίρομαι και για την παρουσία σου και για το σχόλιό σου. Ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ. Ναι, ο Κάδμος έχει γήινη παρουσία, καθαρά θνητός χαρακτήρας από τους ηγέτες των μεγάλων αποικισμών, που έκαναν οι Φοίνικες στον Ελλαδικό χώρο. Χαίρομαι που σου άρεσε και μετράει στον πολύτιμο χρόνο σου, να είσαι καλά Μάκη, προχωράμε.

      Διαγραφή
  17. and so...it begins!
    Γιάννη φίλε μου τρομερή δουλειά, και είμαστε ακόμα στην αρχή. Εξαιρετική γραφή και κοπιαστική έρευνα που σίγουρα θα ανταμείψει εμάς, τους πιστούς αναγνώστες.
    Εν αναμονή για την συνέχεια λοιπόν, καλή αρχή.
    Μπράβο φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο, αγαπητέ φίλε και συνοδοιπόρε. Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια, τα συναισθήματα και τη συμμετοχή. Ξεκινήσαμε φίλε μου και πλέον θα πορευόμαστε συντροφιά στο μεγάλο αυτό ταξίδι. Να είσαι καλά Γιώργο μου.

      Διαγραφή
  18. Κάπου εκεί προς το τέλος των σχολίων θα με βρίσκεις σίγουρα να αφήνω το σχόλιό μου και εγώ διαβάζοντας το ενδιαφέρον ξεκίνημα της αξιόλογης προσπάθειάς σου.
    Μαθήτρια του δημοτικού, η μυθολογία ήταν για μένα οι άθλοι του Ηρακλή και οι 12 θεοί...
    Ότι διαβάζω εδώ μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον μια και όλα αυτά τα μαθαίνω για πρώτη φορά, για τον Κάδμο και την Αρμονία, και ότι αφορά τα ιστορικά γεγονότα της μυθολογίας.
    Για μένα θα είναι σαν να ξαναπηγαίνω στο σχολείο.
    Οπότε θα περιμένω το επόμενο μάθημα μα ανυπομονησία...
    Καλή αρχή και καλή συνέχεια Γιάννη στο έργο σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου δίνεις και χαρά και τιμή με την παρουσία σου Ρούλα μου. Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα για αυτό το μοίρασμα των συναισθημάτων. Χαίρομαι που μπορώ να σού δώσω κάτι ενδιαφέρον. Συνεχίζουμε με φρέσκο κεφάλαιο αγαπημένη μου φίλη. Μην πιέζεσαι με το χρόνο σου.

      Διαγραφή
  19. Very nice reading my friend 😉 You should stay on Wattpad where you will have much more readers. You should go there and let all people know your beautiful writings 😁

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Welcome my dear friend also here in my blog. I really want to thank you very much for your presence and for your words.
      I have not started yet publishing this story in wattpad. Of course i will do it, be sure.
      Have a nice night my dear and my best regards.

      Διαγραφή
  20. Καλησπέρα και από εμένα! Πόσο χαιρομαι που βλέπω να εξελίσσεις το πάθος σου σε κάτι πιο προσωπικό! Είναι σαν να έχεις βάλει στοίχημα με τον εαυτό σου, να μάθεις όσα πιο πολλά γίνεται. Το κείμενο σου διδακτικό πανω απ όλα, παραστατικό, πλούσιο σε εικονες της φυσης. Πολλή ερευνα , γεμάτο από πληροφοείες. Συγχαρητηρια Γιαννη. Έχεις βάλει ψηλα τον πήχη. Δύσκολο το εγχείρημά σου αυτό , και ανυπομονώ να μάθω πώς το συνεχίζεις 🙏💛

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, αγαπημένη μου φίλη. Τι ευχάριστη έκπληξη και τι χαρά αυτή σου η παρουσία εδώ. Ξέρεις ότι τα λόγια, η κρίση σου, είναι για μένα ουσιαστικά ζητήματα για τη συνέχεια. Σε ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή και την άποψη. Είμαι στη διάθεσή σου και το ξέρεις.

      Διαγραφή