H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Σάββατο 18 Μαΐου 2024

Βιβλιο-αναγνώσεις...

 Φίλες και φίλοι, 

ο κόσμος του βιβλίου, είναι για όλους μας, ένα μοναδικό καταφύγιο γαλήνης, περισυλλογής, τέχνης για την ίδια μας την ψυχολογία. Συνεχίζοντας τον κόσμο των αναγνώσεων, έρχομαι σήμερα να σάς μιλήσω για τα τελευταία βιβλία, που διάβασα και άφησαν μέσα μου τη δική τους επιρροή και σφραγίδα:


Τέσσερα βιβλία πέρασαν από τα χέρια μου τον τελευταίο μήνα. Τέσσερα εντελώς διαφορετικά βιβλία από την λογοτεχνία του κόσμου. Έχω τη χαρά να τα μοιραστώ μαζί σας κάνοντας μια μικρή αναφορά στο καθένα:



"Σιλμαρίλλιον" του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν

Ο μοναδικός και υπέροχος κόσμος της Επικής φαντασίας, δια χειρός του μεγάλου δασκάλου και λογοτέχνη. Ο αγαπημένος μας καθηγητής, στο έργο αυτό, μάς παίρνει απ' το χέρι για να μάς ταξιδέψει στο δικό του σύμπαν. Στους δικούς του κόσμους από την άχρονη στιγμή της δημιουργίας τους μέχρι την Τρίτη Εποχή λίγο πριν τους μεγάλους Πολέμους του Δαχτυλιδιού.

Όπως γράφω και στο review μου στο Goodreads, το ότι νιώθεις την απόλυτη ανάγκη, διαβάζοντας το βιβλίο, να στρώσεις μπροστά σου χάρτες, να τυπώσεις γενεαλογικά δέντρα, να μελετήσεις γραφές, νιώθοντας ότι παρακολουθείς τα γεγονότα ενός πραγματικού κόσμου, αυτή ακριβώς είναι η μοναδική δύναμη και πρωτοφανής γοητεία, που ασκεί το έργο τούτο του μεγάλου Τόλκιν, στο διάβα της ανθρωπότητας.

Το ξεφύλλισμα του Σιλμαρίλλιον σε τραβάει απόλυτα σε έναν μαγικό απίστευτο κόσμο, ο οποίος αποκτά συνεχώς και με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μια μοναδική οντότητα μέσα σου. Σε σημείο να γίνει δικό σου κτήμα, αγωνία και προσδοκία. Όπως ακριβώς θα διαβάσεις ένα ιστορικό βιβλίο, έτσι και εδώ θα κρατήσεις σημειώσεις, θα ανατρέξεις σε βιβλιογραφία, θα σταθείς σε κάθε χάρτη να εμπεδώσεις κάθε εξέλιξη.

Συγκλονιστική η εμπειρία μου από αυτήν την ανάγνωση, που έφυγε σε χρόνο ρεκόρ για τον όγκο ενός βιβλίου. 

Οι περιγραφές στην πορεία του χρόνου είναι υπέροχες. Ο κατά Τόλκιν, κόσμος, οι δημιουργοί του, τα πλάσματά του, οι τόποι και η γεωγραφία του. Οι συγκρούσεις, οι εξελίξεις. Μια ολάκερη θάλασσα που δείχνει να μην έχει τελειωμό. Το "Σιλμαρίλλιον" έχει την ίδια περίπου φιλοσοφία της "Θεογονίας" και του "Έργα και Ημέραι" του Ησίοδου. Μόνο, που είναι αναλυτικότερο και έχει μεγαλύτερη ενότητα.

Ειλικρινά θα ήθελα να το μελετώ ξανά και ξανά και φυσικά, ήδη το κάνω για να προχωρήσω στα επόμενά του.



"Εκλεκτές σελίδες-Τόμος Τρίτος" Δημήτρη Γληνού

Για το Δημήτρη Γληνό, νομίζω δεν χρειάζονται συστάσεις. Κάτι σαν δάσκαλος του λαούς μας στις ζοφερές στιγμές της καθεστωτικής "παιδείας", ο λόγος του και ο ρόλος του στον πνευματικό κόσμο της χώρας μας.
Το έργο του, το μελετώ, αναλυτικά μέσα από αυτή τη συγκεκριμένη σειρά των "Εκλεκτών σελίδων" του. Ήδη τελείωσα τον τρίτο τόμο.

Ο τρίτος τόμος των "Εκλεκτών σελίδων", λειτουργεί ως συλλογή θέσεων και απόψεων του μεγάλου Έλληνα εκπαιδευτικού, Δημήτρη Γλυνού, αυτή τη φορά πάνω στο θέμα της Ελληνικής παιδείας και της εκπαίδευσης.
Ο τόμος ξεκινά με έναν Οδηγό πάνω στη Μόρφωση (πώς να διαβάζουμε, να μιλάμε και να γράφουμε).
Ιδιαίτερες συμβουλές, προτάσεις και αναλύσεις πάνω σε αυτό το θέμα.
Ακολουθεί παρουσίαση θέσεων και απόψεων πάνω στην Εκπαίδευση και την Παιδεία, ζητήματα, που οφείλουν να διαβάσουν όλοι οι άνθρωποι του χώρου αλλά και όσοι εκείνοι νοιάζονται για τα προβλήματα της Παιδείας και της σύνδεσής της με την κοινωνία.
Θα διαβάσουμε τις θέσεις του "Εκπαιδευτικοί Ομίλου", θα δούμε τη σύγκρουση των ιδεών και των απόψεων. Για τη διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία, για την "Εθνική αγωγή", για τη γλώσσα στην παιδεία, για τα προβλήματα της Ελληνικής παιδείας για να κατανοήσουμε, βαθύτατα, το πώς αυτά τα προβλήματα έρχονται μέχρι σήμερα αυτούσια και βασανιστικά!
Ακολουθεί ανάλυση για την Προγονοπληξία, που βασάνιζε την άρχουσα τάξη. Στη συνέχεια μιλά για την Παιδεία και πολιτική, έργα και ημέρες του Υπουργείου παιδείας.
Ο τρίτος αυτός τόμος, μάς φέρνει κοντά στις φωτεινές θέσεις του Δημήτρη Γληνού, για μια ριζοσπαστική εκπαίδευση, για το λαό και του ανθρώπους του μόχθου, ενάντια στα κατάλοιπα της αντιδραστικής φεουδαρχίας και την ανεπάρκεια της αστικής τάξης της πατρίδας μας στο ζήτημα της μόρφωσης του λαού μας.



"Ενός λεπτού σιγή" του Μένιου Σακελλαρόπουλου

Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζετε το συγγραφέα του παραπάνω μυθιστορήματος. Ο Μένιος είναι καταξιωμένος και ευρέως αναγνωρίσιμος δημοσιογράφος στο χώρο του αθλητισμού, εδώ και δεκαετίες. Τον βλέπουμε μόνιμα σε τηλεοπτική αθλητική εκπομπή. Αυτή είναι η μία πλευρά του. Όμως υπάρχει και δεύτερη, η οποία είναι εξ ίσου υπέροχη. Αυτή του συγγραφέα-λογοτέχνη στο σύγχρονο δραματικό μυθιστόρημα.

Προσωπικά, γνώριζα, εδώ και χρόνια, το Μένιο Σακελλαρόπουλο, σαν δημοσιογράφο. Έχοντας πάντα μια όμορφη και γλυκιά εικόνα για τον ίδιο. Μέσα από αυτό του το μυθιστόρημα, τον γνώρισα και ως συγγραφέα. Και να που επιβεβαιώνω απόλυτα αυτά που είχα ακούσει για την υπέροχη πένα του. Για το λυρισμό της γραφής του. Για το βάθος και την ποιότητα του λογοτεχνικού του οίστρου.
Οι 448 σελίδες του παρόντος βιβλίου, έτρεξαν νερό, χωρίς ανάσα σχεδόν. Και οφείλω να πω ότι μετά το "Οδός Αβύσσου, αριθμός μηδέν" του τεράστιου Λουντέμη, το "Ενός λεπτού σιγή" του Μένιου είναι το αμέσως επόμενο βιβλίο, που μού προκάλεσε τέτοια ψυχολογική αναστάτωση, τέτοια φόρτιση, τέτοια ένταση και κόμπο στο στήθος, την οποία ομολογώ ότι πολύ δύσκολα κλήθηκα να διαχειριστώ.

Η πλοκή του έργου, βουτάει χωρίς φρένο σε έναν εκτρωματικό εφιάλτη της καθημερινής μας ζωής, από αυτούς, που κρύβονται δίπλα και ολόγυρά μας. Η κεντρική του ηρωίδα, η Βάλια, είναι μια απλή, καθημερινή γυναίκα-σύζυγος και μητέρα. Της διπλανής μας πόρτας. Η γυναίκα αυτή, παίρνει χαρακτηριστικά ενός μάρτυρα, που βιώνει μια έκπτωση και έναν Γολγοθά ασύλληπτο. 
Ζει μια κλισέ καθημερινή συζυγική ζωή, αποστειρωμένη, ρουτινιασμένη, αφυδατωμένη. Αγαπά και λατρεύει τα δύο της παιδιά, βιώνει την απαξίωση από το σύζυγό της στα πάντα. Ως γυναίκα, ως μητέρα, ως σύζυγος, ως άνθρωπος με όνειρα.

Στην εποχή της κακοποίησης και των γυναικοκτονιών, το έργο καθίσταται ανατριχιαστικά επίκαιρο με μεγάλα τα μηνύματα, ξεγύμνωμα των κλισέ και των στερεοτύπων, αποκάλυψη του "εγώ" και των καταστροφών, που αυτό επιφέρει.
Πραγματικά πονάει αλλά και λυτρώνει μαζί.



"Η Φόνισσα" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Είναι και το πιο πρόσφατο βιβλίο, του οποίου και ολοκλήρωσα την ανάγνωση για πολλοστή φορά. Ένιωσα την ανάγκη να το κάνω κάτω από το έντονο ερέθισμα, που μού έδωσε η ομώνυμη κινηματογραφική ταινία της Εύας Νάθενα, την οποία και σάς παρουσίασα στο Σινεφίλ "Η Φόνισσα / ταινία"

Εκτός των άλλων, ήθελα να μπω ξανά στο αρχέτυπο κλίμα του βιβλίου. Να νιώσω πάλι τη μοναδική γλώσσα του Παπαδιαμάντη, να βουλιάξω στις περιγραφές και στην αφήγησή του.
Το φιλμ ακολουθεί απόλυτα πιστά το βιβλίο, με εξαίρεση την τελευταία σκηνή του, χωρίς αυτό φυσικά να αλλάζει κάτι.

Η Ελληνική κλασική λογοτεχνία σε ένα σταθμό με το ανυπέρβλητο αριστούργημα του μεγάλου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Ένα έργο κραυγή για τη θέση και τις οδύνες της γυναίκας της περιφέρειας τα δύσκολα εκείνα μαρτυρικά χρόνια. Στα χρόνια, που η γυναίκα και τα όνειρά της δεν ήταν παρά μέτρημα προίκας και καθεστώς αγοραπωλησίας. Στα χρόνια, που η γέννηση κοριτσιού στα λαϊκά χαμόσπιτα δεν ήταν παρά ατελέσφορη κατάρα.
Η "Φόνισσα" του Παπαδιαμάντη έρχεται να τραβήξει το χαλί πάνω από το πρόβλημα, να το αναδείξει με τραγικό δραματικό τρόπο. Ένα μυθιστόρημα, που χάσκει πάντα επίκαιρο και συγκλονιστικό όσο διαρκεί η ισχύς και το αποτύπωμα της πατριαρχίας και της άνισης θέσης της γυναίκας στο κοινωνικό σύστημα.
Κάθε φορά, που το διαβάζει κάποιος, νιώθει σαν να το διάβασε πρώτη φορά. 
Οι περιγραφές στους χώρους και τις τοποθεσίες είναι μαγικές, η αποτύπωση της ατμόσφαιρας συγκλονιστική, το χτίσιμο των χαρακτήρων μοναδικό. Όλα σε μια υποδειγματική ισορροπία. Βαδίζοντας δε προς το μεγάλο τέλος, ζούμε το δράμα της Φραγκογιαννούς με τον απόλυτο τρόπο ως την ύστατη στιγμή.
Το τέλος του βιβλίου είναι μνημείο λογοτεχνίας.


Αυτά ήταν τα τελευταία μου "διαβάσματα", φίλες και φίλοι. Να διαβάζετε! Μην λησμονείτε να έχετε μόνιμη συντροφιά ένα βιβλίο σε κάθε του μορφή. Έντυπο ή ηλεκτρονικό, δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει να ζείτε τη μαγεία της λογοτεχνίας και της πνευματικής σκέψης.

Σάς ευχαριστώ για το μοίρασμα της συντροφιάς

Η προσωπική μου σελίδα στη βιβλιοσελίδα Goodreads:  https://www.goodreads.com/author/show/20190514._



18 σχόλια:

  1. Διάβασα με προσοχή τις βιβλιοαναγνώσεις σου. Πρώτον θέλω να παρατηρήσω ότι όλες οι επιλογές σου είναι εξαιρετικές. Θα μείνω στο βιβλίο του Γλυνού, του μεγάλου μας Παιδαγωγού, ο οποίος αυτά που οραματίστηκε και πάλεψε πριν από 100 χρόνια (!) είναι ζητούμενα ακόμα για μια δημοκρατική και ανθρωπιστική Παιδεία. Ειδικά στις μέρες μας, όπου ακόμη και η μόρφωση των παιδιών μας εξαρτάται από ευρωπαϊκά κονδύλια αλλά και τις ιδεοληψίες των εκάστοτε κυβερνώντων.
    Δεν θα μπορούσα όμως να παραβλέψω τη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη, ένα διαμάντι ης λογοτεχνίας μας, το οποίο είχαμε την τύχη να το δούμε στον σινεμά φέτος με την καταπληκτική Καραμπέτη. Βιβλίο σκληρό το οποίο απεικόνιζε όλη τη ζοφερή αλήθεια για τη θέση της γυναίκας, πολλά χρόνια πριν αυτό γίνει πρωτεύον θέμα στις μέρες μας.
    Νάσαι καλά φίλε μου! Την Καλημέρα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σού πω, Βασίλη μου, ότι διαβάζοντας το έργο του Γληνού, το μυαλό μου πάει σε σένα, ως εκπαιδευτικό και άνθρωπο, που έζησες από τα μέσα τα θέματα της παιδείας. Ένα τεράστιο έργο, που αυτή η δομή στις "εκλεκτές σελίδες", το καθιστούν άμεσα προσιτό στον καθένα μας.
      Για τη "Φόνισσα" τι να πούμε, δεν μπορούμε καν να ψελλίσουμε κάτι.
      Φίλε μου αγαπημένε, σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια και την παρουσία.

      Διαγραφή
  2. Και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ Γιάννη μου για τις προτάσεις σου, εκτός από την Φόνισσα που έχω διαβάσει κρατώ στα "υπ' όψιν" τα άλλα βιβλία!
    Πολλά τρυφερά ΑΦιλιά αγάπης από την Στεφανία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, Στεφανία μου. Όμορφη Κυριακή να έχουμε, κορίτσι μου. Ευχαριστώ για την παρουσία και το σχόλιό σου, αγαπημένη φίλη.

      Διαγραφή
  3. Να διαβάζουμε φυσικά, το βιβλίο είναι η καλύτερη παρέα μας. Τα δικά σου αναγνώσματα εκτός της Φόνισσας δεν τα έχω διαβάσει για να έχω ιδίαν άποψη. Αλλά φυσικά έχω διαβάσει διάφορα του Δ Γληνού και γνωρίζω τα πιστεύω του και τις απόψεις του. Μέγας διδάσκαλος!
    Να σαι καλά Γιάννη μου να διαβάζεις ό,τι σε ενδιαφέρει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννούλα μου, καλησπέρα κορίτσι μου. Σε ευχαριστώ για την αύρα της παρουσίας σου και το σχόλιό σου. Ναι, συνεχίζουμε να διαβάζουμε, καλή μου φίλη. Μάς δίνει ζωή.
      Καλή Κυριακή να έχετε.

      Διαγραφή
  4. Ανακάλυψα τούς 4 τόμους τού Γληνού το 1976, Γιάννη. Με την πτώση τής χούντας άνθισε η κυκλοφορία βιβλίων που είτε ήσαν απαγορευμένα είτε δεν μπορούσες να τα βρεις, αφού πολλά βιβλιοπωλεία τα απέφευγαν, ειδικά για εμάς που ζούσαμε στην επαρχία.
    Μεγάλος ο Γληνός. Διαβάζοντάς τον τότε, διαπίστωνα πόσο ελάχιστες ευκαιρίες προβληματισμού μάς είχε δώσει το Γυμνάσιο. Πόσο στείρα ήταν η εκπαίδευσή μας, πόσο ολίγοι, και φοβισμένοι βέβαια, οι καθηγητές μας που αρκούνταν να διεκπεραιώνουν τη φτωχή ύλη τού αναλυτικού προγράμματος.
    Παρότι πέρασε αιώνας από τα γραπτά τού Γληνού, συνεχίζουν να είναι επίκαιρα και χρησιμότατα για το άνοιγμα του ορίζοντα τής σκέψης μας.
    Κάνεις πολύ καλά που τα προβάλλεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Άρη μου. Οι τέσσερις αυτοί τόμοι, είναι από τις εκδόσεις "Στοχαστής", μιλάμε για ιστορική έκδοση, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση.
      Και φυσικά το έργο του Γληνού παραμένει, καθώς σωστά λες, ιδιαίτερα και κρίσιμα επίκαιρο στην Ελληνική παιδεία.
      Σε ευχαριστώ πολύ, φίλε μου. Να είσαι καλά. Καλή βδομάδα.

      Διαγραφή
  5. Ξεχωριστά στο ύφος τους, μα όλα πολύτιμα και ενδιαφέροντα. Γιάννη, συνεχίζεις απτόητος τις αναγνωστικές σου διαδρομές και μπράβο σου! Ο καλύτερος σύντροφος το βιβλίο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το συζητάς, Μαρία μου; Φυσικά και αποτελεί ειδικό φίλο, σύντροφο εκλεκτό και μοναδικό, καλή μου φίλη. Έτσι πορευόμαστε. Καλή βδομάδα, Μαρία μου, με κάθε μου σκέψη.

      Διαγραφή
  6. Διαβάζοντας, δεν ξέρω αν είναι η σοφία, η διαφορετική οπτική της ζωής, αλλά σίγουρα είναι η γνώση, όταν μέσα από ένα βιβλίο προσπαθείς να ερμηνεύσεις τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Κι ένα βιβλίο που μας συγκινεί, που αφήνει αυτό το κάτι στην ψυχή, ή μας ξαφνιάζει ευχάριστα…ναι είναι ένα καλό βιβλίο, που μπορείς να διαβάσεις ξανά και ξανά.
    Για την σύγχρονη κραυγαλέα ημιμάθεια στα σχολεία μακάρι ένας Γληνός να είναι μια κάποια λύση.
    Γιάννη μου σ' ευχαριστούμε για την ενημέρωση. Να είσαι καλά!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Αννίκα μου. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα, κορίτσι μου. Η συστημική "παιδεία" δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματική "παιδεία", πόσο μάλλον με τις ανάγκες του λαού μας, καλή μου φίλη.
      Στέλνω την αγάπη και το ευχαριστώ μου για τη συμπόρευση.

      Διαγραφή
  7. Γιάννη μου, πάντα οι βιβλιοαναγνώσεις σου, έχουν κάτι να πουν. Και τώρα που πλησιάζει το καλοκαίρι, είναι και ακόμα πιο χρήσιμες, καθότι δεν υπάρχει καλύτερη συντροφιά από ένα βιβλίο στην παραλία.
    Πάντα να απολαμβάνεις τις αναγνώσεις σου εύχομαι και να μας προτείνεις και εμάς ότι αγγίζει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την ψυχή σου.
    Καλό ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου, ναι το καλοκαίρι ευνοεί τη χαλάρωση σε μια όμορφη παραλία ή βεράντα με ένα βιβλίο στο χέρι. Είναι το καλύτερο.
      Εγώ να σε ευχαριστήσω για τη θερμή σου παρουσία και τα συναισθήματά σου.
      Στέλνω την καλησπέρα και την αγάπη μου.

      Διαγραφή
  8. Ωραίες οι προτάσεις σου φίλε μου.
    Την Φονισσα την είχα διαβάσει παλιότερα και πρόσφατα είδα και τη μεταφορά της στην οθόνη.
    Δεν υπάρχουν λόγια για τον Παπαδιαμάντη.
    Με προκαλείς να πάρω το ενός λεπτού σιγή, του Μενιου Σακελλαρόπουλου, αφού τον βάζεις δίπλα στον αγαπημένο Λουντέμη.
    Μακάρι να είχα χρόνο να μελετήσω Ο έργο του Γληνού.
    Όσο για τον Τόλκιν, δεν έχω διαβάσει έργα του και δεν ξέρω κατά πόσο θα με κερδίσει.
    Δεν είναι στις προτιμήσεις μου.
    Πάντως σ ευχαριστούμε πολύ για τις προτάσεις σου και την παρουσίαση.
    Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που είδες τη "Φόνισσα", Ρένα μου και στην κινηματογραφική εκδοχή, που είναι υπέροχη και σέβεται απόλυτα το διήγημα του Παπαδιαμάντη.
      Το μυθιστόρημα του Σακελλαρόπουλου, είναι εξαιρετικό γιατί αποκαλύπτει ένα δράμα οικογενειακό της διπλανής μας πόρτας με τρόπο ανατριχιαστικό.
      Ο Τόλκιν είναι μια τεράστια κατηγορία, που πρέπει να σού αρέσει για να τον διαβάσεις, το δε έργο του Γληνού, αθάνατο.
      Τα βιβλία πάντως του Γληνού, να ξέρεις, είναι πολύ μικρά σε σελίδες και διαβάζονται εύκολα, Ρένα μου.
      Ευχαριστώ για το εξαίρετο σχόλιό σου. Σε φιλώ γλυκά.

      Διαγραφή
  9. Λοιπόν, Τόλκιν δεν έχω διαβάσει, αλλά μου άναψες φωτιές με την κριτική σου τώρα, Γιάννη μου! Μετά λύπης μου όμως, διάβασα Σακελλαρόπουλο -ένα άλλο βιβλίο του- και δεν μου άρεσε καθόλου η γραφή του, ίσως να έπεσα σε λάθος ανάγνωσμα οπότε στο μέλλον θα του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. Τέλος, με τη Φόνισσα, μπορείς να ισχυριστείς δικαίως, ότι έχεις κάνει διατριβή επί του θέματος, μετά και το αφιέρωμα στην ταινία 😉 Πάντως, ό,τι διαβάζουμε, είναι καλό γιατί μας κάνει χαρούμενους! 🌷🌸🌺

    Υ.Γ Πω πω πότε θα διαβάσω την συμμετοχή σου στο δρώμενό σου, Γιάννη μου; Έχω τόσες υποχρεώσεις (και τόσους πονοκεφάλους 😔 ..σου ζητώ συγνώμη που το έχω καθυστερήσει..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρα μου, το έχουμε ξαναπεί αυτό. Είμαστε εδώ όχι για να πιεστούμε αλλά να περνάμε καλά. Δεν μάς κυνηγάει και δεν μάς πιέζει κανείς! Συνεπώς όποτε μπορέσουμε και νιώσουμε καλά, τότε κάνουμε κάτι. Το διήγημα είναι και στα δύο μπλογκ, τα διαβάζεις όποτε μπορέσεις.
      Να προσέχεις τον εαυτό σου σε παρακαλώ.
      Εννοείται ότι το διάβασμα είναι ζωή.
      Φιλιά πολλά καλή μου.

      Διαγραφή