"Θέλω οξυγόνο" / Ποίημα συμμετοχή στο 33ο Δικτυακό Συμπόσιο Ποίησης

 33o Συμπόσιο Ποίησης

Διοργάνωση: Ιστολόγιο "Η ζωή είναι ωραία"

"Θέλω Οξυγόνο"

Θέλω οξυγόνο,

όχι σαν λέξη σκαλισμένη σε τοίχους με τα νύχια των χαμένων,

μα σαν άνοιξη, που σπρώχνει την πέτρα και βρίσκει τον δρόμο της μέσα απ’ το αίμα.

Θέλω οξυγόνο,

όχι σαν σιγή, που μας σφίγγει το στόμα,

μα σαν κραυγή, που σηκώνει το χώμα,

σαν τα χέρια που δένουν τις νύχτες κι υψώνονται μέρα να σπάσουν το γκρίζο.

Θέλω οξυγόνο,

για τα μάτια των παιδιών, που δεν πρόλαβαν να γευτούν της ζωής ηδονές.

Για εκείνα, που είδαν τον ήλιο να σβήνει για πάντα στα σκοτάδια.

Ποιοι μετράνε το μέλλον με νούμερα;

Ποιοι γροικάνε ασύστολα να αυγατίσουν τα κέρδη τους;

Ποιοι μπαζώνουν τα όνειρα στα μολεμένα τους χέρια;

Ποιοι αλυχτάνε, της τάξης τους τα νιτερέσα να σώσουν;

Θέλω οξυγόνο

για τους ανθρώπους, που ξέχασαν πώς να ανασαίνουν,

για εκείνους που σώριασαν τις ζωές σε αυταπάτες,

για όσους τα όνειρα προδώσανε, στου φόβου τα δίχτυα.

Για τις μάνες, που σκάβουν στο χώμα με δάκρυα,

για τους πατεράδες, που γυρεύουνε των παιδιών τους τη ζήση,

για εραστές κι ερωμένες, που έμειναν μ’ αδειανές τις αγκάλες,

για τις σιωπές, που φωνάζουν πιο δυνατά από εμάς όλους.

Τι γυρέψαμε άλλωστε;

Ένα παράθυρο ανοιχτό στων σπιτιώνε τους τοίχους,

ένα τραπέζι στρωμένο ακέργιο για όλους,

ένα τρένο, που φτάνει σωστά στο σταθμό του,

ένα όνομα, που δεν θα γραφτεί στα χαρτιά σαν χαμένο.

Θέλω οξυγόνο,

για να μην ξαναγραφτούν οι ίδιες οι λέξεις πάνω σε ματωμένους τοίχους.

Ας υψώσουμε τη φωνή μας, αδούλωτοι,

σε έναν κόσμο, που θα γραφτεί με του δίκιου το χέρι.

Κάθε δάκρυ να γίνει εποχής καινούργιας , το χάραμα, η σπορά και το γέννημα.

Φίλες και φίλοι,

αυτό το ποίημα ήταν η δική μου ταπεινή συμμετοχή στο 33ο Συμπόσιο Ποίησης, που διοργάνωσε, για μια ακόμα φορά, η αγαπημένη μας φίλη, Αριστέα, στο παραπάνω μπλογκ της.

Κυρίαρχη λέξη, αυτή τη φορά, το "Οξυγόνο". Μια λέξει κρίσιμης σημασίας ζωής. Μια λέξη άμεσα συνδεδεμένη με την ίδια την ύπαρξη. Μια λέξη, που συνδέθηκε με τραγικό τρόπο με τη μαζική Δολοφονία των Τεμπών.

Στο "Συμπόσιο" γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν 27 μικρά και μεγάλα ποιητικά διαμάντια από 23 φίλους. Ποιήματα, που άγγιξαν, μία ακόμα φορά βαθιά τις καρδιές μας και προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης.

Να δώσω τα συγχαρητήριά μου στην αγαπημένη φίλη Ελένη-Ποιώ, για το νικητήριο συγκλονιστικό της ποίημα "Επίκληση", που κέρδισε τις καρδιές μας.

Να συγχαρώ κάθε φίλο και φίλη για τη συμμετοχή τους και κάθε φιλο και φίλη για την ανάγνωση των ποιημάτων.

Τέλος, αγαπημένη μας Αριστέα! Ένα ακόμα "ευχαριστώ", με την καρδιά μας, για όσα, καιρό τώρα, μάς χαρίζεις με τη διοργάνωση του "Συμποσίου Ποίησης". Ένα κομμάτι από τη δημιουργική μας θέρμη, ένα δρώμενο, που έχει πλέον καταξιωθεί και αγκαλιαστεί και το κυριότερο, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Διαβάστε το ΝΙΚΗΤΗΡΙΟ και ΟΛΑ τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ εδώ:

Λήξη 33ου Συμποσίου Ποίησης

Ευχαριστώ κάθε φίλο και φίλη για τα καλά του λόγια και τις τοποθετήσεις του. Νιώθω ευγνώμων αλλά και τυχερός, που βιώνω αυτό εδώ το δρώμενο.