Φθινοπωρινό καλωσόρισμα
 |
| Πηγή εικόνας: Διαδίκτυο |
Τα φύλλα γύρω μου, σωρός μαραζωμένος,
αγέρας σέρνεται στην όψη αγριωπός.
Το βήμα σέρνω μοναχός και κουρασμένος,
σαν τον καιρό κι εγώ, βαρύς και σκυθρωπός.
…
Ο ουρανός επάνω μου μια ζωγραφιά μεγάλη,
με χρώματα και ανταύγειες πολλές και ζωηρές,
ο ήλιος παίζει το κρυφτό, σε ομίχλης την αγκάλη
χαμογελάει στα σύγνεφα με όψεις θαλερές.
…
Η γη κι αυτή αρπάζεται, μονάχη της ζηλεύει,
και τα δικά της χρώματα έρχεται να ντυθεί,
τα κάλλη της, το σφρίγος της αρχίζει να λαξεύει,
στου Φθινοπώρου την αχλή νοιάζεται να χυθεί.
…
Η θάλασσα το σκέφτεται και εκείνη να αλλάξει,
με χρώματα της εποχής κοντά τους να ζυγώσει,
με κύματα πιο ζωηρά τους άλλους να τρομάξει,
στη συντροφιά από κοντά να θέλει να στεριώσει.
…
Βλέπω τα δέντρα γύρω μου τα φύλλα τους να χάνουν
και τα λιβάδια ντύνονται σε πράσινο χαλί,
την κάψα του καλοκαιριού όλο χαρά να χάνουν,
σειρά να πάρουν θέλουνε στη νέα εποχή.
…
Στα πρωτοβρόχια αφήνομαι και στης βροχής τις στάλες,
ακούω το τραγούδι της, τη γη σα μαλακώνει,
η προσμονή της ξέχωρη, δεν είναι σαν τις άλλες,
μια νέα τώρα εποχή στη φύση ξημερώνει.
...
Την αγκαλιά μου απλόχερα Φθινόπωρο σ’ανοίγω,
να γείρω στη γαλήνη σου και στη γλυκιά σου θλίψη
με της καρδιάς μου τις ευχές στην εποχή σου σμίγω
και στη καρδιά σου βάλε μας, το φόβο μας να κρύψει.
Φίλες και φίλοι, το παραπάνω ποίημα είναι μια ακόμα συμμετοχή μου
σε δύο όμορφα δικτυακά δρώμενα για την εποχή του Φινοπώρου.
Ένα είναι ποιητικό και φυσικά αναφέρομαι στο:
που αγόγγυστα τρέχει η αγαπημένη μας φίλη, Αριστέα στο μπλογκ της.
Και το δεύτερο είναι ένα γενικότερο, στο:
Γιάννη μου, καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη η συμμετοχή σου στα φθινοπωρινά δρώμενα και παρόλο που η μοναξιά και η κούραση είναι έντονο στοιχείο του ποιήματος αλλά και του συναισθήματος που αποπνέει, δεν είναι καθόλου θλιβερό με αρνητικό τρόπο. Έχει δηλαδή μια γαλήνη, σαν να σε προσκαλεί να περπατήσεις μαζί με τον ήρωά του ανάμεσα στα φύλλα και να χαλαρώσεις με τη φύση. Σε όλες τις εικόνες δηλαδή που τόσο αρμονικά έπλεξες και μας έδωσες.
Την αγάπησα τη συμμετοχή σου όπως κατάλαβες!
Σε φιλώ καλέ μου.
Το κατάλαβα και σε ευχαριστώ πολύ, Κική μου. Ακολουθείς με τόσο εκφραστικό τρόπο κάθε συμμετοχή μας. Η ανάγνωση, το σχόλιό σου μπαίνει στην καρδιά μας γυρεύοντας απαντήσεις. Να είσαι καλά, ψυχή μου.
ΔιαγραφήTι θαλπωρή το ποίημα σου, ποσο όμορφες εικόνες! Πολύ ωραίος κι ο έμμετρος λόγος σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι και χαμογελώ, καλή μου φίλη, που σου αρέσει. Να είσαι καλά και να απολαμβάνω τα γλυκά σου σχόλια και τη συμμετοχή. Τα φιλιά μου και την καλημέρα μου.
ΔιαγραφήΓιάννη μου, τι όμορφο ποίημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεμάτο εικόνες και συναισθήματα που ξεπηδούσαν ολοζώντανα σε κάθε στροφή.
Οι πρώτες στροφές είχαν μια εσάνς μελαγχολίας, αλλά ταυτόχρονα και μια γαλήνη.
Προς το τέλος, ένιωσα την αλλαγή να έρχεται φυσικά και ισορροπημένα, με έναν γλαφυρό τρόπο. Η μελαγχολία έδωσε σιγά σιγά τη θέση της στην αποδοχή και στο καλωσόρισμα της φθινοπωρινής ομορφιάς.
Με άγγιξες με τους στίχους σου. Μπράβο σου.
Καλό απόγευμα!!
Αυτό ακριβώς το κύμα ήθελα να αποδώσω, Μαρίνα μου. Αυτό που και προσωπικά νιώθω κάθε Φθινόπωρο. Το πρώτο σοκ της αλλαγής της εποχής, ενίοτε απότομα, ο αποχαιρετισμός της λάμψης του καλοκαιριού και ο ερχομός με την συνειδητοποίηση του "μαρασμού" της φύσης. Μετά όλα παίρνουν τη δική τους ισορροπία για να νιώσουμε την καινούργια ομορφιά.
ΔιαγραφήΜε ένιωσες απόλυτα, καλή μου φίλη. Σε ευχαριστώ πολύ.
Εκτός των άλλων, κάθε φορά θαυμάζω και το πλούσιο λεξιλόγιό σου! Πως σιγά σιγά μαλάκωσε η μελαγχολία του φθινοπώρου στις τελευταίες στροφές.. Να απολαμβάνουμε όλα όσα θεωρούμε δεδομένα. Κάθε εποχή κρύβει και την μαγεία της!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια, Κατερίνα μου. Κάθε εποχή έχει τη μαγεία της, μη βλέπεις που αρχικά εμμένουμε σε κάποιες, που μιλάνε περισσότερο μεσα μας. Σε ευχαριστώ καλή μου, για τα καλά σου λόγια. Μεγάλη υπόθεση να απολαμβάνουμε τα πάντα. Γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τα φιλιά μου.
ΔιαγραφήΈνας σκυθρωπός περπατητής τι όμορφα που επηρεάζεται από την ομορφιά του φθινοπώρου. Εικόνες, χρώματα, συναισθήματα μας γέμισες με τους στίχους σου. Και στο τέλος ευχή στο Φθινόπωρο να κρύψει το φόβο. Πόσο όντως επηρεάζει την ψυχοσύνθεσή μας μια εποχή και μάλιστα το φθινόπωρο που έχει σημαντική διαφορά από το Καλοκαίρι. Μπράβο Γιάννη Ωραία και η ομοιοκαταληξία
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά
Να μια ακόμα διάσταση, που βάζει το σχόλιό σου, Άννα μου. Το Φθινόπωρο περιέχει μια αίσθηση φόβου και μελαγχολίας για τη φύση που "αποχωρεί" για να "κοιμηθεί". Μα η ομορφιά του καινούργιου που γεννιέται, της σιωπής ολόγυρα λίγο πριν "αγριέψει" ο χειμώνας, έχει μεγάλη ομορφιά.
ΔιαγραφήΠόσο χαίρομαι, που σου άρεσε, Άννα μου. Σε ευχαριστώ.