"Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις" / Γιορταστικό δρώμενο στη Μπλογκογειτονιά-προαναγγελία

Φίλες και φίλοι, αγαπημένοι.

Μπήκαμε ήδη σε αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα και οι καρδιές ριγούν, οι διάθεσεις αποζητούν λίγες όμορφες προσδοκίες για να ανοίξει η καρδιά μας. Η αγαπημένη μας φίλη, η Μαρίνα Τσαρδακλή, από το μπλογκ της, ήδη έχει κηρύξει την έναρξη της γιορτινής μας περιόδου και εδώ:

3 tips για να μπεις για να μπεις σε γιορτινό κλίμα

μας δίνει κάποιες προτάσεις για να το ζήσουμε καλύτερα. Εκεί κάπου συνάντησα την προτροπή της: "Ακόμα και εμείς, στη διαδικτυακή μας γειτονιά, μπορούμε να βρούμε τις δικές μας διαδικτυακές παραδόσεις. Για σκεφτείτε το!"

Κάτι γεννήθηκε μέσα μου! Κάτι, που ίσως να μην είναι ακριβώς αυτό, που εννοούσε η καλή μας φίλη αλλά σε μένα ήχησε ως προτροπή για να διοργανώσουμε ένα ΔΡΩΜΕΝΟ, κάνοντας αντίστροφη ημερολογιακή μέτρηση προς τα Χριστούγεννα. 

Αυτό, που σκέφτηκα και καταθέτω σαν ιδέα, δεν έχει σκοπό, μήτε να αγχώσει, μήτε να πιέσει, μήτε να εξαναγκάσει απολύτως κανέναν. Σκοπό έχει να ζήσουμε την αντίστροφη μέτρηση προς τη μεγάλη γιορτή λίγο πιο δημιουργικά και εκφραστικά.

Καταθέτω λοιπόν εδώ την ιδέα και πρότασή μου με τις αντίστοιχες εξηγήσεις

Οι ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ προς τη μεγάλη γιορτή:

Μετράμε αντίστροφα το χρόνο ζώντας κάθε στιγμή της μέρας, με ομορφιά, γαλήνη, αγάπη

1/12 έως 7/12/25

8/12 έως 14/12/25

15/12 έως 21/12/25 και

22/12 έως 31/12/25

Για δείτε τώρα πώς "ντύνω" αυτές τις τέσσερις περιόδους προσδιορίζοντας τέσσερις αντίστοιχες ΠΡΑΞΕΙΣ. Δίνω σε αυτές κάποιο συγκεκριμένο περιεκτικό ΝΟΗΜΑ, το οποίο και αναλύω συγκεκριμένα:

Είναι η βδομάδα, που η καρδιά μας θα γυρίσει πίσω. Θα ξεκλειδώσει τις αναμνήσεις μας, θα ανασύρει τις παλιές ίσως και ξεχασμένες εκείνες εικόνες από παλιές μας γιορτινές μέρες.

Ένα παλιό, ταπεινό, σπίτι. Μια παλιά μυρωδιά. Κανέλα, σοκολάτα. Γλυκά του κουταλιού, χαλβάδες, μαρμελάδες.  Ένα αγαπημένο χέρι, που δεν υπάρχει πιά. Μια αγκαλιά, που μεγάλωσε και θέριεψε. Ένα δώρο, που μας σημάδεψε. Ένα σπίτι με στολίδια άλλης εποχής. Ένα δέντρο, ένα καραβάκι, μπαλόνια, στολίδια, κάλαντα.

Η Μνήμη γίνεται ιστορία.

Γράφουμε για ό,τι κουβαλάμε από παλιά ξεχασμένα Χριστούγεννα: Ότι θέλετε: Μια εικόνα, ένα χαϊκού, ένα ποίημα, ένα μότο, ένα μικρό αφήγημα, ένα τραγούδι, ένα διήγημα, σκόρπιες σκέψεις και λόγια. 

Εδώ είμαστε στη βδομάδα της αναμονής, της λαχτάρας πριν τη γιορτή. Οι μέρες κοντοζυγώνουν. Άραγε τι περιμένουμε; Τι ελπίζουμε να έρθει; Τι επιθυμούμε να αλλάξει σε μας και γύρω μας. Ποιες οι ευχές μας, ποια τα όνειρά μας.

Ένα τηλέφωνο που δεν απαντήθηκε, μια συγγνώμη που ίσως ακουστεί ή δεν ειπώθηκε ποτέ. Μια φωτιά που πρέπει να ανάψει στο τζάκι ή στη ξυλόσομπα. Ένα κουδούνισμα στην πόρτα για την επιστροφή ενός αγαπημένου. Μια είδηση που λυτρώνει, μια προσευχή.

Η προσμονή είναι μια υπόσχεση μικρή, μεγάλη, αληθινή.

Όπως και πριν, γράφουμε για οτιδήποτε σκαλώνει σε αυτή την προσμονή. Σε όποια μορφή θέλετε: Μια εικόνα, ένα χαϊκού, ένα ποίημα, ένα μότο, ένα μικρό αφήγημα, ένα τραγούδι, ένα διήγημα, σκόρπιες σκέψεις και λόγια. 

Το ημερολόγιο εξακολουθεί και γυρίζει. Και σ' αυτήν την πράξη θα αφήσουμε χώρο στο απρόσμενο. Στο αναπάντεχο. 

Ένα θαύμα ναι! Μήπως τα ίδια τα Χριστούγεννα δεν είναι παρά ένα θαύμα; 

Μια συνάντηση που αλλάζει πολλά, ένα χαμόγελο που μεταβάλει τη διάθεσή μας. Μια καλημέρα που ζεσταίνει την καρδιά από κάπου, που δεν την περιμέναμε ποτέ! 

Ή ακόμα και ένα μεγαλύτερο θαύμα. Μια λύτρωση, μια συμφιλίωση, μια καινούργια αγκαλιά, ένα φως στην ψυχή μας. Ακόμα και κάτι υπερβατικό, αρκεί να φωτίσει την καρδιά μας. 

Όπως και στις προηγούμενες πράξεις. γράφουμε για αυτό που βιώσαμε σαν μικρό ή μεγάλο θαύμα μέσα μας: Ότι θέλετε: Μια εικόνα, ένα χαϊκού, ένα ποίημα, ένα μότο, ένα μικρό αφήγημα, ένα τραγούδι, ένα διήγημα, σκόρπιες σκέψεις και λόγια. 

Να ο κύκλος που κλείνει. Οι μεγάλες μέρες που ήρθαν.

Όλες οι ετοιμασίες έχουν ολοκληρωθεί. Το σπίτι είναι στολισμένο όπως και οι καρδιές. Σημασία δεν έχει η ποσότητα αλλά αυτό το "κάτι", το "ελάχιστο", το "ταπεινό". 

Το τραπέζι στρώνεται, οι σκέψεις απλώνονται και αγκαλιάζουν κάθε αδύνατο, διωγμένο, κάθε κατατρεγμένο. Οι πόρτες ανοίγουν στα ζωντανά της φύσης. Χαρά, συγκίνηση, γέλιο, αυτοσαρκασμός, μουσική ναι και χορός, γιατί όχι; Ακόμα και λίγα δάκρυα. Τα πάντα χωράνε σε μια γιορτή.

Μια γιορτή που δεν είναι τέλος αλλά η ΑΡΧΗ για έναν καινούργιο χρόνο.

Και στην τελευταία αυτή πράξη αφεθείτε να εκφράσετε αυτήν την κορύφωση όπως θέλετε: 

Μια εικόνα, ένα χαϊκού, ένα ποίημα, ένα μότο, ένα μικρό αφήγημα, ένα τραγούδι, ένα διήγημα, σκόρπιες σκέψεις και λόγια. 

Αυτή είναι η ιδέα μου και η πρότασή μου, αγαπημένες φίλες και φίλοι. Όπως διαβάσατε, αφήνουμε το Δεκέμβρη να ξεδιπλωθεί αργά και όμορφα μέσα από εμάς.

Τέσσερις εβδομάδες, τέσσερις πράξεις, τέσσερις ευκαιρίες να γράψουμε ιστορίες, να θυμηθούμε, να περιμένουμε, να πιστέψουμε, να γιορτάσουμε.

Δεν υπάρχει κανένας κανόνας, κανένας περιορισμός. Μόνο διάθεση για δημιουργία.
Ο καθένας γράφει όταν μπορεί, όπως θέλει, όσο θέλει: αφήγηση, ποίηση, μικροδιήγημα, ημερολόγιο, τραγούδι, εικόνα,  ό,τι του ταιριάζει. Τεσσερις αναρτήσεις όσες και οι πράξεις. Μέσα στο χρονικό όριο των εβδομάδων που χωρίσαμε. 

Α.. και να ένα όμορφο tip: Μπορεί άνετα κάποιος να εμπνευστεί μια ιστορία, που να τραβήξει σε τέσσερις συνέχειες. Απ' την αρχή ως το τέλος της γιορτής. Γιατί όχι;

Αναρτάτε στα μπλογκ σας χρησιμοποιώντας μόνο: τον τίτλο,  την κεντρική εικόνα του δρώμενου και μία από τις τέσσερις επίσης για κάθε πράξη που βρισκόμαστε. Εγώ, στην αρχή κάθε βδομάδας θα σας ενημερώνω για το ξεκίνημα της κάθε πράξης, όπως επίσης, στέλνετε ένα e-mail για την ανάρτησή σας να ενημερώσω και το σύνολο.

Καλές εμπνεύσεις σε όλες και όλους. Άηντε να ομορφύνουμε τις γιορτάδες μέρες μας, φυσικά μαζί με το "ΣΥΜΠΟΣΙΟ", που το καρτεράμε πώς και πώς από την Αριστέα μας.