"Η Εν Πολλαίς Αμαρτίαις" (Διήγημα)

Η Εν Πολλαίς Αμαρτίαις

Η Εκκλησιά της γειτονιάς ήταν γεμάτη. Μεγάλη Τρίτη απόγευμα. Ο Πάπα Γιώργης, έψαλλε τον “Νυμφώνα σου βλέπω”. Μυσταγωγία. Τα κεριά, το άρωμα του λιβανιού και τα τριαντάφυλλα στην εικόνα του Νυμφίου.

Η Πόρτα σύρθηκε από ένα τρεμάμενο χέρι την στιγμή που ακούγονταν:

“Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα Γυνή...”

“Τι θέλει αυτή εδώ ;” ψιθύρισε η Κυρά-Γιαννούλα στη διπλανή της ρίχνοντας κοφτερές ματιές.

Στηρίχτηκε στο μπαστούνι. Προσπαθούσε να ανάψει το κερί της.

“Οδυρομένη μοίρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει...”

Η Αχλή στο εσωτερικό του Ναού φώτισε το πρόσωπό της. Το φως των κεριών το γλύκαινε. Άναψε το κερί και σύρθηκε σε μια σκοτεινή γωνιά. Ο Κυρ Διονύσης μόλις πλησίασε, άρπαξε τη γυναίκα του και απομακρύνθηκε. Πολλά ζευγάρια μάτια γύρισαν να την δουν και μουρμούρες μαχαιριές χώθηκαν στα σωθικά της.

“Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων...”. Το βλέμμα του Παπά Γιώργη έμεινε επάνω της να κλέψει το δάκρυ που λαμπύριζε.

Ένιωσε τον βήχα να δυναμώνει, βραχνάς να την πνίγει και μην θέλοντας να τραβήξει άλλα βλέμματα βγήκε απ το ναό.

Η Λειτουργία τελείωσε, οι πιστοί έφευγαν, ο Παπα-Γιώργης παραμέρισε κάποιων τα κακόβουλα σχόλια.

“Έφυγε η Τάνια Γεράσιμε ;” ρώτησε τον νεωκόρο που κοίταζε απορημένος το πάθος του Ιερέα.

“Ναι Δέσποτα”.

Πήρε τα πράγματά του, είπε να κλειδώσουν και πήρε το δρόμο στην ανηφοριά. Κοντά στον μεγάλο βράχο διέκρινε το σπίτι. Τράβηξε το συρματόσχοινο στην εξώπορτα και μπήκε. Την βρήκε ξαπλωμένη βαριανασαίνοντας.

“Πάτερ...!” έκανε έκπληκτη.

“Παιδί μου” της έκανε στοργικά, ακουμπώντας το χέρι του στο καυτό της μέτωπο.

“Πάτερ, εσύ εδώ ; για μένα ;”

“Πάψε κόρη μου...! ναι για σένα”

Την φρόντισε βλέποντας την χλωμάδα της.

“Αύριο πρωι-πρωί θα σου στείλω την Παπαδιά να μαγειρέψει και να σε φροντίσει..”

“Εμένα ;” τον ρώτησε με τα αγγελικά της μαυρισμένα μάτια.

“Εσένα ναι”

“Πάτερ, είναι αργά για μένα, να αναπάψω το κορμί μου απ τη βρωμιά της εξαγοράς...”

“Σταμάτα...!”

“Φταίω και εγώ, αλλά εκείνος....” κόμπιασε. Άρπαξε τον Παπα-Γιώργη απ το ράσο:

“Μια χάρη μόνο, η φυματίωση θα με πάρει γρήγορα, μην πεις στο παιδί μου τι ήμουνα σε παρακαλώ...”

“Ο Κύριος ευλόγησε την Πόρνη μην ξεχνάς, φεύγω και θα τα πούμε”

Άπλωσε το χάδι του στο μουσκεμένο πρόσωπο της με στοργή και έφυγε.

Οι μέρες πέρασαν, Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ σήκωσαν το Χριστό

“Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την Γην κρεμάσας...”. Μετά τη λειτουργία αργά το βράδυ, αλαφιασμένη η Παπαδιά έφερε το μαντάτο.

Έτρεξαν όλοι μαζί. Την βρήκαν στο κρεββάτι με τα γλυκά της μάτια, γυάλινα τώρα πια να θωρούν τον Σταυρό απέναντί της.

Της έκλεισε τα μάτια δακρυσμένος .

“Την πήρε κοντά Του...! την νύχτα τη δική Του διάλεξε να την πάρει μαζί Του, στα σαράντα της χρόνια, τι Τιμή για κείνη Θεέ μου...!” σταυροκοπήθηκε με ευλάβεια φιλώντας την στο μέτωπο σαν να ασπάζονταν την κόρη του.

“Μετά το Ξημέρωμα ειδοποιείστε το παιδί της...! να ασπαστεί με σεβασμό τη Μάνα του”

Ο Λόγος του ακούστηκε με κόμπο “Πόρνη προσήλθε σοι, μύρα συν δάκρυσι”

***********************************

Υ.Γ. Αφιερωμένο ταπεινά σε όλες εκείνες τις Γυναίκες με τα χαμηλωμένα βλέμματα στις σκοτεινές γωνιές της Εκκλησιάς τα βράδια της Μ. Τρίτης.

************************************

Το διήγημά μου αυτό αποτέλεσε την προσωπική μου Συμμετοχή στο Εξαιρετικό διαχρονικό δικτυακό δρώμενο "ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ #11" το οποίο διοργανώνεται κάτω από την φιλοξενία και συντονισμό της Μαρίας στο ιστολόγιό της εδώ:

Mytripsonblog

 Εδώ υπάρχει η προκήρυξη του 11ου σχετικού Διαγωνισμού με όλες τις λεπτομέρειες: 

Παίζοντας με τις Λέξεις #11 Η Έναρξη

Στους Συνδέσμους που παραθέτω, μπορείτε να διαβάσετε με την ηρεμία σας, τις ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ 18 συμμετοχές των δημιουργών που συμμετείχαν. 

Συμμετοχές 1-4

Συμμετοχές 5-11

Συμμετοχές 12-18

Και εδώ μπορείτε να παρακολουθήσετε τα Αποτελέσματα και την σχετική Βράβευση: 

Βράβευση και αποτελέσματα του παιχνιδιού

Θα ήθελα, μία ακόμα φορά, να ευχαριστήσω την Μαρία, για την διοργάνωση αυτόυ του διαχρονικού διαγωνισμού, όπως επίσης και όλους και όλες εκείνες που συμμετείχαν με δικά τους δημιουργήματα (πεζά ή ποιήματα), μικρά αριστουργήματα στον διαγωνισμό, όσες και όσους βαθμολόγησαν αλλά και όσες και όσους αφιέρωσαν τον πολύτιμο χρόνο τους να διαβάσουν τις συμμετοχές.

Ιδιαίτερο ευχαριστώ για την προσωπική τιμή των φίλων στην επιλογή του παραπάνω διηγήματος.

Η Έμπνευσή του:

Οφείλω μια "εξομολόγηση" στους φίλους και φίλες για τις συνθήκες έμπνευσης αυτού του διηγήματος. Η Μεγάλη Εβδομάδα, ανέκαθεν από τα παιδικά μου χρόνια, ασκούσε επάνω μου μια ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση. Χωρίς να θεωρώ εαυτόν μονοσήμαντα "θρήσκο", πάντα οι μέρες αυτές είχαν τη δική τους επίδραση επάνω μου. Με την αναγγελία της έναρξης του διαγωνισμού, την Μεγάλη Τρίτη, μια μέρα με ιδιαίτερη συναισθηματική και κοινωνική σημειολογία , το μεσημέρι, το χέρι μου πήγε μόνο του στο πληκτρολόγιο για να "βγάλει" αυτό ακριβώς που διαβάσατε. Και ομολογώ το έβγαλε, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, με πολύ μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση, την οποία ανέκαθεν φέρει και δεν πρόκεται ποτέ να αποβάλει.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς.