"Μετρώ τους Χτύπους" (Διήγημα)

"Μετρώ τους Χτύπους"

Χτύπος πρώτος... Οξύς.
Σε βλέπω να περιφέρεσαι μόνο, εγκαταλειμμένο, μικρό και φοβισμένο. Ένα κινούμενο κορμάκι  με τα μικρά αυτάκια σου να ανεμίζουν στον αγέρα. Νιώθω τη ζεστασιά του κορμιού σου καθώς  μικρή μπαλίτσα στην αγκαλιά μου κάτω από το μπουφάν όπως κατηφορίζουμε τη στράτα στο δάσος. Ανταμώνω το βλέμμα σου αλλά και το ένστικτό σου  ότι κάτι φιλικό σε κουβαλάει.

Χτύπος δεύτερος...  Αντανακλαστικός.
Πόσες αγκαλιές σε γυροφέρνουν σαν δοκιμάζεις τα πρώτα δειλά βήματα γύρω απ το τζάκι στο νέο σπιτικό σου. Η Παρουσία σου κατάφερε να μαζέψει ολόγυρά μια οικογένεια. Να την ενώσει ξανά.

Χτύπος τρίτος... ελαφρύτερος.
Σε βλέπω να με κοιτάς. Με εκείνα τα μάτια σου. Μικρός ακόμα αλλά πιο σίγουρος. Ρουφάς κάθε μου κίνηση. Κρυφά να σκάβεις με τα ποδαράκια σου το χώμα στον κήπο δίπλα στα δικά μου λαγούμια με τα φρέσκα φυτά. Σε μαλώνω να μην τα ξεριζώνεις με τη μουσούδα σου.

Χτύπος τέταρτος... βαρύς.
Μεγάλωσες. Τρέχεις πια λεύτερος, σίγουρος.  Καλπάζεις αφηνιασμένος. Καταλαβαίνεις τη δύναμή σου να μεγαλώνει, να θεριεύει. Εκεί στην παλιά καλύβα δίπλα στη θάλασσα. Κουνάς την ουρά σου χαρούμενα σε εκείνον τον φτωχό μετανάστη που σε φιλεύει με ένα κομμάτι από το κουλούρι του.

Χτύπος πέμπτος... υπόκωφος.
Αγκαλιάζεις με τα μπροστινά  σου πόδια τη μικρή σου Κυρά που κλαίει. Την φιλάς με κάθε τρόπο στα μάγουλά θέλοντας να αποδιώξεις το πόνο της. Κάνεις χίλια δυό να γίνεις ένα μαζί της. Φέρνεις τη μπαλίτσα σου στο στόμα δώρο να ξεχάσει ό,τι την πληγώνει. Γυρεύεις με κάθε τρόπο το χαμόγελό της.

Χτύπος έκτος... μονότονος.
Γίνεσαι άγριο θεριό ανήμερο. Ουρλιάζεις πρωτόγνωρα στο ξένο και επιθετικό χέρι που τολμά να απλωθεί επάνω στη μεγάλη σου Κυρά. Είσαι εκεί, φύλακας, παθιασμένος υπερασπιστής, αδιαφορώντας αν είσαι άοπλος ή πιο αδύνατος. Δεν λογάς τον κίνδυνο και αδιαφορείς για το κόστος. Ματώνεις αλλά νικάς. Και μετά, με τα κοφτά χαρούμενα γαβγίσματά σου δηλώνεις τη χαρά  γλύφοντας τις πληγές σου.

Χτύπος έβδομος... σαν σούρσιμο.
Πως κάνεις έτσι σαν τρελός κι αλλοπαρμένος σαν επιστρέφουμε σπίτι...! πηδάς επάνω μας, μας αγκαλιάζεις, γυρίζεις σαν σβούρα στα πόδια μας. Για σένα ο χρόνος της απουσίας είναι μια ευθεία γραμμή. Δεν τον ξεχωρίζεις. Τον νιώθεις σκληρό αποχωρισμό. Και θέλεις να γιορτάσεις ξανά το αντάμωμα.

Χτύπος όγδοος... πνιγμένος.
Τα μάτια σου...! αχ καρδιά μου αυτά τα μάτια σου...! διάπλατα ανοιχτά, ζωγραφισμένα σαν δυό μεγάλα φεγγάρια που λάμπουν. Τόσο εκφραστικά. Έτοιμα να πουν τόσα μεγάλα κι αληθινά.

Αυτά σου του μάτια, τώρα παγωμένα. Γεμάτα απορία και πόνο. Με ένα απέραντο “γιατί” να κραυγάζει, να αντηχεί στα πέρατα της μέρας που ξημερώνει.
Τα μάτια σου λατρεμένε μου Φίλε, ψυχοπαίδι μου μεγάλο. Σκουπίζω απαλά το σφραγισμένο σου στόμα από τα υπόλοιπα του δηλητήριου που πήρε τη ζωή σου.
Είναι οι χτύποι που μετρώ στο χώμα που γράφουν το σενάριο των ύστατων στιγμών σου. Στην αγκαλιά μας. Πριν σε αποθέσω  στην ανοιχτή Γη που σε καρτερεί στερνή σου φωλιά.
Το πρώτο χάραμα της αυγής φωτίζει το βλέμμα μου γεμάτο αίμα. Καλό σου ταξίδι...!
Με καρτεράνε λογαριασμοί πίσω μου για σένα.

****************************************

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχουν ζήσει το άφθαστο μεγαλείο της ζωής και της συνύπαρξης με έναν Σκύλο, απολαμβάνοντας πραγματικά μαθήματα ζωής, εμπειρίας και άδολης αγάπης. Επίσης μια ΚΡΑΥΓΗ ενάντια στους άρρωστους ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ που χτυπούν ή δηλητηριάζουν ζώα δείχοντας  την ιταμή και δειλή τους κτηνωδία. Να γνωρίζουν ότι ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΑΙ από παντού και δεν πρόκειται να διαφύγουν στην ανωνυμία και την ατιμωρησία. 
Οι εικόνες και το βίωμα που εξέφρασα στο μικρό αυτό αφήγημα πραγματικά με έχουν στοιχειώσει στη φαντασία μου.  Είναι εικόνες που δεν θέλω κανείς να ζήσει. Δώστε την αγάπη σας στους τετράποδους φίλους μας, ειδικά αυτούς τους αδέσποτους και περιπλανημένους. Να ξέρετε ότι έχετε να εισπράξετε συναισθήματα που δεν υπολογίσατε ποτέ.

*****************************************

Το μικρό αυτό Διήγημα αποτέλεσε την πρώτη από τις δύο μου προσωπικές Συμμετοχές στο Εξαιρετικό Διαχρονικό ΔΙΚΤΥΑΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ   "ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ #12", το οποίο διοργανώνεται κάτω από τη φιλοξενία και τον συντονισμό της Μαρίας στο Ιστολόγιό της εδώ:

Mytripsonblog
Στους Συνδέσμους που ακολουθούν μπορείτε να διαβάσετε όλες τις υπεροχες συμμετοχές:
 

12ο Παίζοντας με τις Λέξεις (Συμμετοχές 1-6)
12ο Παίζοντας με τις Λέξεις (Συμμετοχές 7-14)
12ο Παίζοντας με τις Λέξεις (Συμμετοχές 14-23)

Στον σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε την Βράβευση καθώς και τα τελικά αποτελέσματα του διαγωνισμού
 

12ο Παίζοντας με τις Λέξεις-Βράβευση και αποτελέσματα παιχνιδιού

Εκεί θα δείτε και το εξαίρετο "Το Κόκκινο φόρεμα", που έγραψε με την υπέροχη πένα της η Ελένη-Ποιώ και πρώτευσε στον διαγωνισμό.

Σε έναν διαγωνισμό με υπέροχες συμμετοχές και δημιουργίες από όλους. 

Να ευχαριστήσω θερμά την Μαρία για την διοργάνωση και φιλοξενία του λογοτεχνικού αυτού δρώμενου που έχει πλέον καταξιωθεί στην δικτυακή γειτονιά για την ποιότητα και το μεράκι του.