Μαρίας Κανελλάκη: "Ιστορίες της διπλανής κρίσης"

Τη ΜΑΡΙΑ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗ την γνώρισα δικτυακά εδώ στο  Απάγκιο

Απ την αρχή αυτό που με τράβηξε στο "Απάγκιο", στο δικτυακό της σπιτικό ήταν, πέραν από τη θεματολογία του ιστολογίου της, η γλώσσα της γραφής της. Ναι...! είχε και έχει κάτι το ξεχωριστό. Είναι αυτό που το συναντάμε μονάχα στην λεγόμενη κλασική Ελληνική μας πεζογραφία. Στους λεγόμενους "μη εμπορικούς" συγγραφείς. Σ' αυτούς που συνήθως οι σημερινοί νέοι δεν κοιτάνε τα βιβλία τους καθώς η γλώσσα τους κουβαλά κάτι από το παρελθόν.

Έτσι γνώρισα τη Μαρία. Συνήθισα και αγάπησα το λόγο της. Ένας λόγος λογοτεχνικός που ακουμπά στις ρίζες των παλιών και ξεχασμένων εκείνων καλολογικών στοιχείων που έρχονται από πολύ παλιά χρόνια, περιγράφουν εικόνες του τότε και προχωράνε να δέσουν με το σύγχρονο παρόν με τρόπο αρμονικό και ισορροπημένο.

Μια γλώσσα που σε συγκινεί. Θέματα και εμπνεύσεις που είναι βγαλμένες από την καθημερινή ζωή, τον πόνο της, τα βάσανα των απλών πρωταγωνιστών της, τα όνειρά τους, το διάβα τους.

Όταν έπιασα στα χέρια μου το Πρώτο Βιβλίο της Μαρίας, τις "ΙΣΤΟΡΙΕΣ της ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΚΡΙΣΗΣ" και ξεφύλισσα τις 150 περίπου σελίδες του ένα μικρό επιφώνημα ευχάριστης έκπληξης ήρθε αυθόρμητα στα χείλη μου. Στο εσωτερικό του βρήκα 48 μικρά διηγήματα, "μικρά αντιασφυξιογόνα αφηγήματα" όπως η ίδια τα χαρακτηρίζει. Και πράγματι δεν ξενίζει ο όρος "αντιασφυξιογόνα". Αν σκεφτεί κανείς τον σημερινό κοινωνικό μας περίγυρο. Τους συσχετισμούς των γεγονότων, τις δαγκάνες που σφίγγουν τις ζωές μας, το δηλητήριο μιας σαπισμένης εξουσίας που μας πνίγει, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κάποιος τον "αντιασφυξιογόνο" ρόλο αυτών των 48 μικρών αφηγημάτων.

Πως αυτό ; Μα είναι αφηγήματα, που σπάνε αυτή τη σιχαμένη κρούστα της παρακμής και της μιζέριας και έρχονται να αναδείξουν κάτι το φωτεινό, το θετικό, το ελπιδοφόρο. Την αειφόρο δύναμη της απλής λαϊκής σκέψης. Των απλών ανθρώπων του μόχθου που μέσα από τον συνεχή τους αγώνα, είναι οι αληθινοί πρωταγωνιστές αυτής της ζωής.

Στις σελίδες του Βιβλίου της συνάντησα ξανά κάμποσα από τα δημιουργήματά της που με είχαν απίστευτα συγκινήσει στις βόλτες μου στο "Απάγκιο" της. Αλλά συναντήθηκα και με πολλά καινούργια. Ομολογώ ότι αναρωτήθηκα "αυτό το ευλογημένο παλιοκόριτσο, που στο καλό βρίσκει τις ιδιωματικές πηγές αυτής της γλώσσας που χρησιμοποιεί ;" Έφτασα σε σημείο να αναρωτηθώ για την ...ηλικία της αλλά μπα ο ηλίθιος προσγειώθηκα στην πραγματικότητα καθώς μια ώριμη λαμπερή νιότη ζωγραφίζει το "είναι" και το "φαίνεσθαι" της Μαρίας. Μετά έψαξα την καταγωγή. Το "Κανελλάκη" ξέρετε παραπέμπει άμεσα εκεί στην Κρήτη. Ναι...! Το άρωμα της Θάλασσας που διατρέχει το νησί της Αριάδνης, ως ένα βαθμό, είναι ο υπαίτιος αυτής της υπέροχης γλώσσας.

Στα 48 αυτά μικρά αφηγήματα των "Ιστοριών της Διπλανής κρίσης" θα συναντήσετε πρόσωπα, παλιά, καινούργια. Θα νιώσετε χαρά, θλίψη. Θα γελάσετε με την καρδιά σας, θα δακρύσετε με τη δύναμη των συναισθημάτων που θα βρείτε στις σελίδες τους.

Άπειρα τα πρόσωπα: Μανάδες στοργικές, αεικίνητοι βράχοι της ζωής, Γιαγιάδες που ξεχειλίζουν από λαϊκή σοφία, εγκαταλειμμένα όνειρα, ροζιασμένα χέρια, προδομένα συναισθήματα. Θα απαντήσετε το Κυρ Λευτέρη, τον Παντελή, τα μανουσάκια της κυρά-Πολυξένης, ιστορίες του καφενέ, τα μπλουζ ενός Μα΄ρτη, τα λουστρίνα νούμερο 37, την Πρωτοχρονιά του κυρ-Βασίλη, τις Πικρές Αγγελίες, την "Γαλήνη" την μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων....

Και τόσα μα τόσα άλλα...

Μαρία, ειλικρινά προσωπικά σε ευχαριστώ που μέσα από το βιβλίο σου αυτό, κρατώ στα χέρια μου, συνολικά τα γραπτά σου, τις σκέψεις σου, την έκφρασή σου.

Σε ευχαριστώ για τα δάκρυα που έτρεξαν από τα μάτια μου διαβάζοντας "Το κορίτσι του νυχάδικου". Την ώρα που η δική σου Τζίνα γινόταν ένα με τη δική μου κόρη Μαρία....! δεν ξέρεις πόση αλήθεια βρήκα στο γραπτό σου, στην αφήγησή σου....! πόσα ασταμάτητα δάκρυα Θεέ μου κύλαγαν τότε απ τα μάτια μου... "διάβολε" ξεφύσηξα με δυσκολία, "που στον κόρακα ξέρει κατά γράμμα τις σκηνές, τα βιώματα, τις ανησυχίες....".

"Οι άνθρωποι που κατέχουν την τέχνη του αγγίγματος, είναι βαθιά μορφωμένοι άνθρωποι"  

Μαρία Κανελλάκη

Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να κρατήσετε στο χέρι σας και να διαβάσετε αυτό το Βιβλίο φίλες και φίλοι. Θα το βρείτε στις "Εκδόσεις 24γράμματα". 

Μαρία, σε ευχαριστούμε ειλικρινά για αυτή σου τη δουλειά. Και εύχομαι ολόψυχα να είναι μονάχα η αρχή. Μια αρχή γόνιμη και γεμάτη από συναισθήματα όπως ξέρεις να τα αναδεικνύεις.

Γιατί ξέρω ότι υπάρχει "Ένα νούμερο μεγαλύτερο γιατί θα ψηλώσεις..."