"Η παραγγελία παραδόθηκε" (Διήγημα flash fiction)

Η Παραγγελία παραδόθηκε

“Με τα πόδια πήγες ;”, του φώναξε άγρια.

“Βρέχει κύρ-Στέλιο, ο δρόμος γλιστράει”

“Ο Πελάτης φωνάζει !” γάβγισε ο Κώστας, γιος του αφεντικού. 

Ο Άλκης τον κοίταξε βουβός.

“Σούζα τους έχεις μωρό μου !” γλύφτηκε η γυαλιστερή συνοδός του. Με λαίμαργα μάτια στον Άλκη και προκλητικά τραβηγμένη την κοντή φούστα της. 

Λεβεντόκορμος, στα εικοσιτρία του χρόνια. Πτυχιούχος μεταφραστικού.

“Κοίτα κακομοίρη μου πιο σβέλτος την άλλη φορά !”, μούγκρισε πάλι ο κυρ-Στέλιος, ιδιοκτήτης του ψητοπωλείου.

“Πάρε καμιά νιτσεράδα, λιώνουμε στη βροχή !”

“Να φέρεις δική σου !”

“Υποχρέωσή σου είναι η προστασία μας !” του είπε αγέρωχα. Πήρε την παραγγελία και βγήκε.

“Α δεν έχουμε σωτηρία μ’ αυτόν !  Θα το φάει το κεφάλι του” ψέλλισε εμβρόντητος.

“Στα είπα πατέρα ! Σηκώνει κεφάλι ο σπουδαγμένος...”

Η βροχή δυνάμωνε.

“Πρόσεχε, σε έχει στο μάτι !” του είπε ένας νεαρός συνάδελφος.

“Αστζουτ ντεν μιλάει, τέλει ντουλειά..” πρόσθεσε ο Πακιστανός.

Ο Άλκης ήπιε λίγο ζεστό καφέ απ το θερμός.

“Οι εργάτες δεν ξεχωρίζουν ξένοι ή δικοί. Όλοι μαζί ! Καταλάβατε ;”

φώναξε φεύγονας. Πίσω κάποιοι κουνούσαν τα κεφάλια.

“Λοιπόν κυρ-Στέλιο ! Θέλουμε αδιάβροχα, τις μέρες με κακοκαιρία να κλείνεις νωρίτερα και στολές προστασίας για τις μηχανές” είπε ο Άλκης εκείνο το βράδυ μετά τη δουλειά μαζί με 2-3 άλλους που μάτια δεν σήκωναν.

“Άκου μικρέ ! Μαζέψου ! Γιατί ο δρόμος γλιστράει ! κατάλαβες ; ”, ήταν η απάντηση.

Στο γυρισμό, του την έπεσαν. Έφαγε πολλές.

“Στο είπα ! Είναι αδίστακτοι ! Παράτα τα !” του είπε με αγωνία η Μαρίνα, καθώς σκούπιζε το αίμα στα χείλη του. 

Ο Άλκης εκεί ! Με το γαλήνιο χαμόγελό του.

“Περιμένω να απαντήσουν στα βιογραφικά, έχουμε ανάγκες” της είπε αγκαλιάζοντάς την.

“Που βρίσκεις την πηγή της δύναμης σου μου λες ;”, του απάντησε με φιλί.

Την επόμενη μέρα το ψητοπωλείο αποκλείστηκε από δεκάδες αλληλέγγυους. Προκηρύξεις και συνθήματα. Ο Κυρ-Στέλιος με τον γιο του μπροστά στα αγριωπά πρόσωπα με τις κόκκινες σημαίες λούφαξαν.

“Τι πήγες και έκανες ; θα σε τσακίσουν”, του σφύριξε φοβισμένα ένας συνάδελφός.

“Πας στοίχημα ότι τώρα δεν με αγγίζει κανείς ;”, του απάντησε με το χαμόγελό ο Άλκης.

“Ακούστε για να τελειώνουμε ! Άμα παλέψεις κάτι συλλογικά ελπίζεις ! Μας φοβούνται έτσι ! Μόνοι είμαστε χαμένοι ! Καταλάβατε ; οργανωθείτε ρε ! Η δουλειά θέλει αξιοπρέπεια”

Έτσι και έγινε. Και τα αδιάβροχα ήρθαν με  2-3 στολές ασφαλείας και κάτι άλλαξε καλύτερα. Και ο Άλκης χαμογελούσε και περίμενε. Την απάντηση στα βιογραφικά. 

Ένα τέτοιο βράδυ πήρε θετικό το mail μιας μεγάλης εκδοτικής εταιρείας. Το τύπωσε και το έβαλε στην τσέπη.

“Μαρίνα το βράδυ κερνάω κρασάκι”.

Χιόνιζε. Ο Δρόμος λευκό σεντόνι.  Η παραγγελιά παραδόθηκε. Ο Άλκης επέστρεφε. Το τζιπ παραβίασε το STOP. Η Μηχανή διαλύθηκε. 

Η Μαρίνα κράτησε στην αγκαλιά της ακόμα ζεστό το άψυχο κορμί του. Εκείνο το κόκκινο, σαν τις σημαίες των συντρόφων του,  αυλάκι στο στόμα δεν έσβησε το γαλήνιο χαμόγελό του. Το χέρι της στην τσέπη του, έσφιξε το mail που του έδινε τη δουλειά που ονειρευόταν. Το έσφιξε στην αγκαλιά της αφήνοντας τα δάκρυά της παγωμένα διαμαντάκια στο πρόσωπό του.

Αγαπητές Φίλες και Φίλοι. " Η Παραγγελία παραδόθηκε" ήταν η δεύτερη συμμετοχή μου, στο αγαπημένο λογοτεχνικό δρώμενο "Παίζοντας με τις Λέξεις-18ο Παιχνίδι", που διοργανώνει υπέροχα η αγαπημένη Φίλη MeMaria στο προσωπικό της ιστολόγιο εδώ:

My Trips on Blog-Μ' ένα χάρτινο καραβάκι

Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού όπως επίσης και πρόσβαση στις 30 ξεχωριστές συμμετοχές μπορείτε να τα δείτε εδώ:

Βράβευση και αποτελέσματα 18ου παιχνιδιού

Αξίζει πραγματικά τον κόπο να τις διαβάσετε όλες μία προς μία καθώς πρόκειται για εξαιρετικές δημιουργίες. Να δώσω, μια ακόμα φορά τα συγχαρητήριά μου στην Μαριάνα όπου πρώτευσε με την υπέροχη δημιουργία της εδώ:  "Μαμά" (Blog "Ονειρόκοσμος")

Λίγα λόγια για το "Η Παραγγελία παραδόθηκε"

Η Πηγή της έμπνευσης για τη γραφή αυτού του μικρού διηγήματος ανήκει στον καθημερινό βιοποριστικό αγώνα που δίνουν χιλιάδες άνθρωποι, κάθε ηλικίας, στο δρόμο, εργαζόμενοι ως "delivery". Κάτω από ιδιαίτερα σκληρές έως απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς και εργοδοτικής τρομοκρατίας.
Μάλιστα τον τελευταίο καιρό πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος στην άσφαλτο κάτω απ την ασφυκτική πίεση να ανταποκριθούν σε δυσβάχταχτες συνθήκες εργασίας.
Ας τους σκεφτόμαστε λοιπόν στην κάθε φορά που θα δώσουμε τη δική μας παραγγελία.

Ευχαριστώ όλες και όλους τους φίλους που στάθηκαν σε αυτό το διήγημα από καρδιάς.