H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2021

Βιβλία και ταινίες της εφηβείας μας

 Οι γιορτινές μέρες είναι γεμάτες, εκτός των άλλων και από νοσταλγία. Μια νοσταλγία που παραπέμπει στα πίσω χρόνια μας. Σε μικρές και μεγάλες όμορφες ή ξεχωριστές στιγμές στη ζωή μας. Ακόμα και σε βιώματα. Προχωρώντας λοιπόν ολοταχώς για Χριστούγεννα, έρχομαι να σταθώ σε μια όμορφη ιδέα που μας έδωσε, ως πρόταση, η αγαπημένη μας δικτυακή φίλη Κατερίνα Βερίγκα. Η ιδέα της αυτή γεννήθηκε σε αυτήν εδώ ακριβώς την ανάρτηση:

Βιβλία και ταινίες σταθμός στην εφηβεία μου

Νομίζω δεν χρειάζεται δεύτερη ματιά για να καταλάβουμε ότι, το θέμα μας ταξιδεύει νοσταλγικά, στα εφηβικά μας χρόνια, πρώιμα ή ύστερα και ξεδιπλώνει τις πρώτες μας "σχέσεις" με το βιβλίο αλλά και τον κινηματογράφο. Είπα λοιπόν να καταθέσω και εγώ τις δικές μου αναμνήσεις πάνω σ' αυτό το γλυκό παράθυρο. Ξεκινάμε;



Τα βιβλία και οι ταινίες της εφηβείας μου

Πριν αρχίσω το όμορφο αυτό ταξίδι θα πρέπει να πω ότι, αυτό εξαρτάται από την ηλικία του γράφοντος. Κάθε άνθρωπος συναντά αυτές τις αναμνήσεις σε συνάρτηση με τα χρόνια της δικής του εφηβείας. Άλλες οι συνθήκες στην εφηβεία π.χ. της αγαπημένης μας Κατερίνας και άλλες οι δικές μου. Η δική μου εφηβεία, ας κάνουμε την παραδοχή ότι ξεκινά από τα πρώτα χρόνια, δηλαδή την ηλικία των δώδεκα ετών και φτάνει ως τα δέκα έξι ή δέκα επτά; Κάτι τέτοιο. Άρα, φίλες και φίλοι μου, μιλάμε για την εποχή 1972 μέχρι 1977. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ποιο είναι το περίγραμμα εκείνης της εποχής.

Η πρώτη επαφή μου με τα βιβλία και το μαγικό τους κόσμο, ξεκίνησε πάρα πολύ νωρίς! Είχα την ευλογία να έχω έναν πατέρα βιβλιοφάγο με μια πολύτιμη και μεγάλη βιβλιοθήκη, σπάνια για δεδομένα ενός φτωχού ανθρώπου. Η ταπεινότητα της οικογένειάς μας, η ανέχεια της εποχής, οδήγησε στη δημιουργία μιας βιβλιοθήκης σε ...μπαούλο και μάλιστα ξύλινο! Αυτό ήταν τότε το γνωστικό σεντούκι του θησαυρού. Εκεί υπήρχαν: Εγκυκλοπαίδεια, εγκυκλοπαιδικά έργα, βιβλία λογοτεχνίας, φιλολογικές εκδόσεις.



Η μεγάλη εγκυκλοπαίδεια "Ήλιος", έκδοση 1949 παρακαλώ, ήταν και τα πρώτα βιβλία τα οποία ξεφύλλισαν τα παιδικά μου χέρια. Σελίδα-σελίδα, τόμο-τόμο. Λέξη προς λέξη. Μέσα από αυτό το ξεφύλλισμα, έκανα στάση στις εικόνες και όσες από αυτές μου προκαλούσαν εντύπωση, διάβαζα την επεξήγηση και τις πληροφορίες που συνόδευαν την εικόνα. Τη λεζάντα δηλαδή.

Ύστερα ήρθε ο κόσμος του Ιούλιου Βερν! Αυτός ο υπέροχος, μαγικός φανταστικός κόσμος του συγγραφέα εκείνου που, ταξίδεψε εκατομμύρια ανθρώπους στο άγνωστο, στο φανταστικό, στο ονειρικό. Τα βιβλία του ήταν και τα πρώτα βιβλία που διάβασα πλέον σαν οργανωμένος αναγνώστης.




Το πρώτο, ακριβώς στην έκδοση που βλέπετε. Ακολούθησε σχεδόν όλη η συλλογή: "Μιχαήλ Στρογγώφ", "Από τη γη στη σελήνη", "Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες" και άλλα πολλά, όλα από τις εφηβικές-νεανικές εκδόσεις "ΑΣΤΗΡ". 
Ο Ιούλιος Βερν ήταν ο "δικός μας" Τόλκιν! Αυτός των εφηβικών μας χρόνων! Αυτός που σμίλεψε την καρδιά και το νου με τα δικά του όνειρα και ταξίδια. Δυστυχώς, μια ολάκερη συλλογή από αυτά τα βιβλία, δεν επέζησε κανένα σήμερα! Χάθηκαν ανεξήγητα ίσως και επιπόλαια στο διάβα του χρόνου.

Ένα όμως βιβλίο που, σημάδεψε τα εφηβικά μου χρόνια ήταν το κλασικό αριστούργημα του Έκτορος Μαλό "Χωρίς οικογένεια".


Ένα έργο που, για μένα, αποδείχτηκε σαν ένα είδος προαναγγελίας σε όσα μυστικά συνόδευαν τη ζωή μου. Το αγάπησα, το λάτρεψα, συγκινήθηκα, δάκρυσα μέσα στις σελίδες του. Δυστυχώς δεν το έχω! Χάθηκε και αυτό, στο διάβα του χρόνου και πολύ στενοχωριέμαι καθώς μου έκανε υπέροχη συντροφιά σε πολλές από τις ώρες μου. Ακόμα θυμάμαι τον μικρό Ρεμί να γυρεύει το δικό του καταφύγιο, τη δική του οικογένεια και τον λατρεμένο δάσκαλο, τον Βιτάλις! Ακόμα, με έντονη συγκίνηση.

Η προχωρημένη μου εφηβεία συναντήθηκε με έναν ακόμα μεγάλο κλασικό συγγραφέα και τον κόσμο του. Έρνεστ Χεμινγουέη και "Για ποιον χτυπά η καμπάνα".


Εκείνη την εποχή, αγοράζαμε βιβλία από τους πάγκους φίλοι μου! Σε κάθε ευκαιρία. Σε μεγάλες γιορτές, στα Χριστούγεννα. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι πάγκους με βιβλία σε διάφορες μορφές. Είτε δεμένα μαζί με λεπτό εξώφυλλο είτε άδετα που έπρεπε να κόψεις τις σελίδες στο εσωτερικό με χαρτοκόπτη. Το αριστούργημα αυτό το αγόρασα σε αυτήν την έκδοση του "Δαρεμά" που ξεκίνησε το 1957 παρακαλώ! Σήμερα υπάρχει ακόμα στην βιβλιοθήκη μου. Ένα έργο που με συγκλόνισε όπως είναι φυσικό.

Είναι πάρα πολλά τα βιβλία που στόλισαν τα εφηβικά μου χρόνια και θα μπορούσα να απαριθμώ για μεγάλη διάρκεια. Να σταθώ ακόμα στις εκδόσεις "Οι μεγάλοι της ανθρωπότητας", όπου εκεί ξεχώρισα τρία βιβλία:  "Οι μεγάλοι μουσουργοί",  "Οι μεγάλοι μύσται" και οι "Οι μεγάλοι λογοτέχναι"
Μέσα από εκεί άνοιξε ένα μεγάλος ιστορικός αλλά συνάμα και πνευματικός κόσμος αναζήτησης. Ευτυχώς και τα τρία αυτά βιβλία τα έχω στη βιβλιοθήκη μας.




Κλείνω τις αναφορές στα βιβλία με τι; Μα με ένα παγκόσμιο αριστούργημα που , ακόμα και σήμερα, εξακολουθεί να συγκινεί με τον ίδιο και απαράλλακτο τρόπο. Όπως και τότε.


Είναι ο "Ρωμαίος και Ιουλιέττα" στην έκδοση που ακριβώς βλέπετε μπροστά σας! Εκδόσεις Δαρεμά παρακαλώ! Ένα βιβλίο που είναι στη βιβλιοθήκη μας και το διάβασε μόλις πρόσφατα και η μεγάλη μας κόρη. Ένα βιβλίο που φυσικά σημάδεψε την εφηβεία μου. Καλογραμμένο, προσεγμένο και συγκλονιστικό.

Και, για να πάμε στον κόσμο του κινηματογράφου! Στο κινηματογράφο της εφηβείας μου.

Στην εποχή των εφηβικών μου χρόνων φυσικά και δέσποζε ο κλασικός Ελληνικός κινηματογράφος. Είχα την ευλογία, η γενιά μου, να ζήσει την εποχή των θερινών σινεμά της γειτονιάς αλλά και των κλειστών κινηματογράφων της συνοικίας. Για παράδειγμα, στην Νέα Ιωνία, τη δεκαετία του 1970, υπήρχαν τα σινέ:  "Ριάλτο", "Αφροδίτη", "Αστήρ", "Άλφα" και στα θερινά το "Αμόρε" και ο "Αρίων".
Καταλαβαίνετε τις σας λέω έτσι; Μιλάμε για έναν σινε-οργασμό που έδινε ζωή σε αυτές τις αίθουσες. Θυμάμαι τις Παρασκευές του καλοκαιριού, με 4 δραχμές εισιτήριο παρακαλώ στα θερινά που σας είπα να παίζει  Ξανθόπουλο και Μάρθα Βούρτση αλλά και Βέγγο και Αυλωνίτη και Φωτόπουλο. Και όλο το μαγικό θησαυρό των ηρώων και χαρακτήρων του κλασικού ελληνικού σινεμά. Μαζί τους μεγάλωσα, μαζί με τις ατάκες τους πέρασα στην εφηβική ηλικία, μαζί τους διάβηκα στα χρόνια της νιότης μου. Πραγματική ευλογία.

Θα σταθώ όμως ειδικότερα σε κάποιες ξένες κινηματογραφικές ταινίες που σημάδεψαν τα εφηβικά μου χρόνια.



Το διαχρονικό κλασικό διαμάντι του Βίκτωρος Ουγκώ, δοσμένο στο σινεμά, δια χειρός του Jean-Paul le Chanois, ήταν ένα από τα πρώτα φιλμ που σημάδεψε την εφηβεία μου. Ένα έργο που πρέπει να το δείτε. Μια ταινία από αυτές που λες "Ναι, την είδα στη ζωή μου". Κάθε σχόλιο πάνω σ' αυτήν είναι θαρρώ περιττό.




Αυτήν την ταινία, φίλες και φίλοι, την είδα σε ένα καλοκαιρινό σινεμά. Ναι! Βλέπετε, εκείνες τις εποχές είχαμε και τέτοιες προβολές σε συνοικιακούς κινηματογράφους. Το θρυλικό αριστούργημα του Σοβιετικού Μιχαήλ Κολοτόζοφ "ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ". Ένα αντιπολεμικό αριστούργημα που μου προκάλεσε σοκ, ειδικά μια πολύ συγκεκριμένη του σκηνή που δείχνει τον βομβαρδισμό ενός στρατοπέδου.



"ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ" ήταν μια ακόμα ταινία του Σοβιετικού κινηματογράφου που χαράχτηκε στα εφηβικά μου χρόνια με μια λυρική εντύπωση που δεν την ξεχνώ ποτέ. Παρά τα ελάχιστα τότε τεχνικά μέσα παραγωγής και εφφέ, ακόμα θυμάμαι τις εναλλαγές των χρωμάτων μέσα στα μαγικά δάση της ταινίας. Την θυμήθηκα τώρα και οφείλω να την ψάξω αλλά είναι ένα σπάνιο διαμάντι στην κυριολεξία.


Όσο και αν σας ξενίσει, μια ταινία που σημάδεψε την ψυχολογία μου στα ύστερα εφηβικά μου χρόνια ήταν "Εκείνο το καλοκαίρι". Ναι αλήθεια είναι! Το τραγικό του φινάλε, ο θάνατος της ηρωίδας, ήρθε να μου προκαλέσει συναισθηματικό σοκ. Για μήνες ολάκερους είχα χαράξει παντού ονόματα, αρχικά, εικόνες εκείνης της γυναίκας που ενσάρκωνε η Έλενα Ναθαναήλ. Σε εξώφυλλα βιβλίων, σε τετράδια, σε τσάντες. Στο γραφείο μου. Παντού! Στην κυριολεξία παντού. Γιατί άραγε; Γιατί ο θάνατος μιας αγαπημένης να μου προκαλούσε ένα τέτοιο σοκ; Εγώ απαντήσεις είχα αλλά είναι μια πολύ μεγάλη ιστορία που με ώθησε σε οριακά καταθλιπτικά πράγματα.


Τέλος, ήταν μία ακόμα ταινία, όπου εδώ, δεν ήταν τόσο αυτή η ταινία όσο το τραγούδι του τέλους. "ΒΡΟΧΗ και ΣΗΜΕΡΑ" ή αλλιώς στην ταινία "ΜΗΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙ' ΑΓΑΠΗ στη ΜΑΥΡΗ ΑΚΡΟΓΥΑΛΙΑ". Ναι, καλά το μαντέψατε. Ένας ακόμα θάνατος της κεντρικής ηρωίδας, προκάλεσε δεύτερο σοκ στο τέλος της εφηβείας μου. Κάπου στα 16 μου, όταν για ένα ολάκερο καλοκαίρι, περπατούσα σιγοτραγουδώντας το συγκεκριμένο τραγούδι, το οποίο στη συνέχεια έμελλε να με συνοδεύσει και στο αρμόνιο αλλά ακόμα και σήμερα. Ένα ακόμα "γιατί".

Φίλες και φίλοι μου,
αυτή ήταν η νοσταλγική μου αναφορά σε βιβλία και ταινίες που σημάδεψαν τα εφηβικά μου χρόνια. Φυσικά δεν είναι όλος ο κύκλος αλλά οι πιο δυνατές παραστάσεις και αναφορές. Θέλω να ευχαριστήσω την Κατερίνα που μας έδωσε το έναυσμα να ξεκινήσουμε, όσοι θέλουμε, ένα τέτοιο γαϊτανάκι στη μνήμη της ζωής μας. Ένα ταξίδι που, εμένα προσωπικά, με γέμισε με συγκίνηση και άπειρα συναισθήματα. 
Εσάς;



32 σχόλια:

  1. Τι να σου πω Γιάννη; Με γύρισες στα νοσταλγικά χρόνια της εφηβείας μας, τότε που όλος ο κόσμος θα άνοιγε τις αγκάλες του για μας, τότε που νιώθαμε ότι όλα ήταν δυνατά. Εφηβικά αναγνώσματα: Ιούλιος Βερν, Δον Κιχώτης και Παπαδιαμάντης, αυτά θυμάμαι. Και στην τρίτη Λυκείου, που μαγεύτηκα από την ποίηση του Καββαδία. Δύσκολα χρόνια, δεν ήταν εύκολη η πρόσβαση σε αυτά, ειδικά για ένα παιδί που ζούσε σε ένα νησί της άγονης γραμμής. Πραγματικό σινεμά, πήγα για πρώτη φορά - σε θερινό - όταν ανέβηκα για φροντιστήρια στον Πειραιά, με που τελείωσα την Β΄ Λυκείου. Ταινία: Απόδραση από το Αλκατράζ. Πιο πριν μόνο από περιοδεύοντες σινεματζήδες, κάποια στιγμή θα γράψω για αυτούς, στην αίθουσα του χωριού και μια φορά στην πλατεία. Τι χρόνια κι εκείνα!
    Με γύρισες πολύ πίσω απόψε! Νάσαι καλά, φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι αγαπημένε μου φίλε που περπατήσαμε μαζί αυτά τα νοσταλγικά μονοπάτια στην εφηβεία μας. Κατανοώ απόλυτα τις μεγάλες δυσκολίες ενός παιδιού σε ένα νησί της άγονης γραμμής. Ήρωας είσαι φίλε μου! Και ναι, τι χρόνια εκείνα για κάθε παιδί!
      Ευχαριστώ που ήσουν δίπλα μου φίλε μου σε αυτήν την αναζήτηση. Καλή βδομάδα.

      Διαγραφή
  2. Νοστάλγησες τα εφηβικά χρόνια με τόσα αναγνώσματα και ταινίες έτσι; Ιούλιος Βερν ναι, τα έργα του ήταν και δικά μου αναγνώσματα αλλά και κλασσική λογοτεχνία κι ας ήταν δύσκολη όπως Ντοστογιέφσκι, Κρόνιν κλπ. Από ταινίες ελληνικές κι εγώ...αλλά και ξένες μόνο που δεν θυμάμαι ποιες χρονιές τις είδα. Αν ήταν δηλ στην εφηβεία μου. Θυμάμαι όμως οικογενειακώς πηγαίναμε σινεμά μια φορά την εβδομάδα. Ο μπαμπάς μου επέλεγε ταινίες κατάλληλες για ανήλικες όπως ήταν οι κόρες του και διδακτικές.
    Μπράβο στην Κατερίνα που έδωσε το έναυσμα να γυρίσουν οι μνήμες προς τα πίσω
    Καλησπέρα Γιάννη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου, έχεις δίκιο. Πραγματικά εκείνη την εποχή, στη δική μας γενιά, διαβάζαμε λογοτεχνικά βιβλία κλασικών συγγραφέων που είναι δύσβατα ακόμα και σήμερα. Ουγκώ, Ντοστογιέφσκι, Κρόνιν, Τσβάιχ και τόσοι άλλοι. Σήμερα τέτοια αναγνώσματα δεν υπάρχουν για τους εφήβους.
      Ευχαριστώ που ήσουν παρέα μου σε αυτές τις αναζητήσεις γλυκιά μου φίλη, να είσαι καλά. Όμορφη βδομάδα να έχουμε.

      Διαγραφή
  3. Γιάννη μου, πολύ γλυκό μοίρασμα και θαυμάσια ιδέα είχε η Κατερίνα!
    Στάθηκα ιδιαίτερα στο πόσο σε επηρέασαν οι ταινίες που κατέληγαν στον θάνατο των ηρωίδων. Σίγουρα η ηλικία ήταν πολύ τρυφερή για να δεχτεί κάτι τέτοιο. Δεν μπορώ να κρύψω ότι κι εμένα με είχε ταράξει η απώλεια στη συγκεκριμένη ταινία με την Ναθαναήλ όπως και στο Love story (1970). Δε θέλησα να τις δω ποτέ ξανά.
    Πάντως, μου άρεσε πολύ η παρουσίασή σου και προκάλεσε αναμνήσεις. Ίσως μέσα στις γιορτές ή όποτε βρω χρόνο να τολμήσω ένα παρόμοιο μοίρασμα και να μην το κάνω τώρα εδώ.
    Μετά από αυτό μου ήρθε (μόλις τώρα) μια άλλη ιδέα και θα την προτείνω μέσω ανάρτησης...
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάθε ιδέα είναι ευπρόσδεκτη στην αγαπημένη μας γειτονιά καλή μου Γλαύκη. Να την βάλεις! Αυτές τις ταινίες, ναι, θέλω να τις ξαναδώ. Ας είναι καταθλιπτικές. Έχουν ένα άρωμα που δεν μπορώ να αποχωριστώ, καλώς ή κακώς.
      Χαίρομαι που κατάφερα να σε αγγίξω με αυτό το θέμα που έβαλε η Κατερίνα. Νομίζω είναι πολύ ενδιαφέρον.
      Να δώσω την αγάπη και το ευχαριστώ μου καλή μου.

      Διαγραφή
  4. Τί ωραία ιδέα είχε η Κατερίνα!
    Είμαστε στην ίδια γενιά φίλε Γιάννη, οπότε είχαμε τα ίδια ενδιαφέροντα.
    Τα ίδια βιβλία διάβασα κι εγώ, δανικά όμως γιατί δεν υπήρχε η πολυτέλεια της αγοράς.
    Ευτυχώς έχω του Έκτορα Μαλλό τα 2 βιβλία.
    Ίσως μου τα έκαναν δώρο ή τα αγόρασα αργότερα.
    Θα τα διαβάσω στις εγγονες μου.
    Αγαπημένος μου ήταν και ο Λουντέμης, φυσικά και ο Καζαντζάκης.
    Αχ οι κινηματογράφοι!
    Υπήρχαν πάρα πολλοί σε κάθε γειτονιά.
    2 έργα ήταν η καλύτερη διασκέδαση μας.
    Αν πεις οι θερινοί σε συνδυασμό με σάντουιτς, παράδεισος.
    Τί μου θύμησες!
    Αξέχαστες εποχές που τα παιδιά μαςδεν τις έζησαν.
    Λίγα τα λεφτά, αλλά απολαμβάναμε τις μικροχαρές.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Ρένα μου. Ίδια γενιά είμαστε και χαίρομαι που παντρεύουμε τις αναμνήσεις και τα βιώματά μας. Που βλέπω ότι είναι κοινά περίπου. Τα βιβλία του Μαλό να τα προσέξεις. Κρίμα που τα έχασα και μαζί μ' αυτά και πολλά άλλα της παιδικής μου ηλικίας που τώρα το κλαίω. Κρίμα πραγματικά!
      Να που ένα θέμα μπορεί να προκαλέσει γαϊτανάκι αναμνήσεων καλή μου φίλη. Την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  5. Καλή σας μέρα. Αν και η δική μου εφηβεία πάει... λίγο πιο πίσω, τέλος δεκαετίας του '50, εντούτοις τα ίδια βιβλία με έθρεψαν πνευματικά. Ιούλιος Βερν, τα τρυφερά νεανικά της Ann Maria Selinco, οι μεγάλοι Ρώσοι και προπάντων Έλληνες κλασικοί: Πηνελόπη Δέλτα, Παπαδιαμάντης, Βιζυηνός, Καρκαβίτσας, Τερζάκης και πλήθος άλλοι. Κατά καιρούς ξαναγυρίζω σ' αυτούς και τους μνημονεύω με αναρτήσεις στο blog μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου φίλη, καλώς ήλθες! Μεγάλη τιμή αλλά και χαρά η παρουσία σου και επίσκεψη εδώ. Ειλικρινά χάρηκα πολύ. Ναι. Τα βιβλία των Ελλήνων κλασικών τότε είχαν την τιμητική τους. Και καλώς την είχαν καθώς αποτελούν τη βάση της λογοτεχνικής μας παιδείας.
      Να σου ευχηθώ τα καλύτερα και όμορφες γιορτινές μέρες.

      Διαγραφή
  6. Γιάννη μου έχουμε περίπου την ίδια ηλικία, οπότε τα βιβλία που διάβαζα τότε είναι ίδια ακριβώς με τα δικά σου και μερικά τα έχω στη βιβλιοθήκη μου. Οι ταινίες επίσης αν και πολύ σινεμά είδα αργότερα στα φοιτητικά τα χρόνια.
    Ωραίο ταξίδι στο παρελθόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου θα συμφωνήσω ότι ο κινηματογράφος τότε έρχονταν σε δεύτερη μοίρα. Βέβαια υπήρχε και μάλιστα με έντονη παρουσία. Βλέπεις απουσίαζε στην εφηβεία μας η τηλεόραση!
      Πόσο χαίρομαι δεν ξέρεις που αγγίζουν τα βιώματά μας το ένα το άλλο. Σε ευχαριστώ που ήσουν εδώ αγαπημένη μου. Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα,

    Οι αναμνήσεις γονιμοποιούν και σώζουν!

    Καλή Εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ σωστή διαπίστωση Αείποτε! Μεγάλο πράγμα και βίωμα φίλε μου οι αναμνήσεις. Ας είμαστε καλά να πορευόμαστε. Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  8. Πω πω πω Γιάννη μου, τι όμορφη και νοσταλγική ανάρτηση είναι αυτή!
    Τα περισσότερα βιβλία τα έχω διαβάσει στα Γαλλικά ξεκινώντας από την εφηβεία μου, τις νύχτες με φακό κάτω από τα σκεπάσματα, γιατί πήγαινα σχολείο! Στα 15 μου, άρχισα να διαβάζω Νίτσε και πολλούς φιλοσόφους!
    Τώρα όμως θα σου ομολογήσω πως λίγα θυμάμαι, μόνο πως μου άρεσαν πολύ!
    ΑΦιλιά καρδιάς και καλή μας δύναμη για γιορτές συνετές αλλά και χαμογελαστές, μην αφήσουμε να μας πάρουν και το χαμόγελο!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξεκινώντας από το τέλος Στεφανία μου, να δηλώσω ότι, όχι! Δεν θα μας πάρουν το χαμόγελο. Ίσα-ίσα, θα το κρατήσουμε ολοζώντανο μέσα μας. Γαλλικά ε; Όσον αφορά το "Χωρίς οικογένεια", είχες τη χαρά να έχεις το πρωτότυπο. Πόσο όμορφα. Όσο για τις άλλες επιλογές, τις βλέπω βαριές και μεγάλες.
      Ναι, χάρηκα και εγώ παρέα σου καλή μου φίλη. Ειλικρινά το απόλαυσα αυτό το ταξίδι. Σε ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  9. Ποτέ δεν έχω φτιάξει λίστα με αγαπημένους συγγραφείς. Διαβάζω τα πάντα κι αν μου αρέσει γίνεται αγαπημένο. Η Διάπλαση των Παίδων, ήταν από τα πρώτα αναγνώσματα, για να περάσω στα κλασσικά εικονογραφημένα. Τα πρώτα λογοτεχνικά βιβλία ήταν αυτά που διάβαζε ο πατέρας, Ο βαρκάρης του Βόλγα, Αστοί και εργάτες, Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο, Πλατύ ποτάμι. Στα χρόνια της εφηβείας μπήκα στο πετσί των ηρώων και άρχισα να επηρεάζομαι συναισθηματικά, να θυμώνω για το τι μπορεί να σημαίνει να χάνει κανείς τον τόπο του, την ελευθερία του, την ταυτότητά του. Λατρεύω τη γενιά του ’30 καθώς και την μεταπολεμική πεζογραφία. Η ιστορία, η ηθογραφία, η μυθοπλασία, η περιήγηση, ακόμα και το παραμύθι, ήταν και είναι η αγαπημένη μου θεματολογία. Ότι διάβασα, στα χρόνια της εφηβείας, νομίζω αποτελεί συνειδητή πορεία προς εαυτόν.
    Όσο για τον κινηματογράφο; Σε ποιόν δεν άρεσε «Εκείνο το καλοκαίρι» κυρίως για τη μουσική του, ή το Love story;
    Υπέροχες εποχές! Τι καλά που τα ξαναθυμηθήκαμε!
    Σ' ευχαριστούμε Γιάννη!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άνοιξες την καρδιά σου Αννίκα μου και γέμισε με τις αναμνήσεις και την νοσταλγία σου. Η γενιά μας σε ένα ευρύ φάσμα είναι φορτωμένη με τέτοια θεματολογία. Σε σύγκριση με το σήμερα, τη λες "πολύ βαριά"! Και μιλώ για το θέμα του βιβλίου. Στο σινεμά βλέπω είχαμε την ίδια αγάπη.
      Κάθε ανάμνηση από εκείνα μας τα χρόνια, μάς κλείνει το μάτι στοργικά και νοσταλγικά Αννίκα μου. Και αφήνει μια γλυκιά γεύση στην καρδιά μας.
      Σε ευχαριστώ και εγώ με τη σειρά μου που μοιραστήκαμε μια τέτοια εμπειρία.
      Καλό ξημέρωμα καλή μου.

      Διαγραφή
  10. Μια ανάρτηση γεμάτη νοσταλγία και ποιότητα.
    Πολύ χάρηκα γι αυτό το ταξίδι στη γραμμή του χρόνου. Τις ταινίες δεν τις ξέρω, αλλά ξέρω όλα τα βιβλία και χάρηκα που βρήκα κοινές αναφορές.
    Να είσαι καλά να μοιράζεσαι και να μας ταξιδεύεις Γιάννη μου.
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι λογικό Μαρίνα μου να μην γνωρίζεις τις ταινίες. Ειδικά τις ξένες. Είναι πολύ παλιές και σήμερα σπάνιες. Πάντα απολαμβάνω τα ταξίδια στο χρόνο, το ξέρεις. Νομίζω ότι το έχεις και εσύ στο λογισμό και στα συναισθήματά σου. Είναι όμορφη αυτή η διάθεση και μπορεί να κρύβει όμορφα πράγματα.
      Σε ευχαριστώ που τα διάβασες, που ήσουν εδώ, παρούσα με τη συμμετοχή και την καρδιά σου. Καλό ξημέρωμα κοπέλα μου.

      Διαγραφή
  11. Γιάννη μου πάλι τελευταία το πήρα είδηση!!
    Πολύ χάρηκα που έγραψες τελικά... Κλασικά ερεθίσματα από βιβλία που δεν ξαναγράφονται και ταινίες που δεν ξαναβγαίνουν.

    Ευχαριστώ πολύ όλους τους φίλους για τα θετικά τους σχόλια σχετικά με την ιδέα. Ξέρεις δεν είναι μια ανάρτηση που αφορά το παρελθόν, η πνευματική μας καλλιέργεια είναι κάτι που το κουβαλάμε παντού μαζί μας! Οπότε δεν αφορά απαραιτήτως μόνο τις αναμνήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι φυσικά, δεν είναι ανάρτηση ή θέμα παρελθοντολογικό Κατερίνα μου. Η γραμμή ζωής, ο πολιτισμός, η πνευματική διαδρομή ακολουθεί το χρόνο. Κρατά την ιστορία του, τις επιρροές, τις μνήμες και τις παρακαταθήκες.
      Από την αρχή μου άρεσε αυτό το θέμα, το είπα. Και θα ήθελα να το ακολουθήσουν και άλλοι φίλοι. Το μοίρασμα τέτοιων σκέψεων πάντα κρύβει πολύ όμορφα συναισθήματα.
      Να σε ευχαριστήσουμε για το ερέθισμα και εγώ για την παρουσία σου εδώ καλή μου φίλη.

      Διαγραφή
  12. Είσαι τόσο τυχερός που από μικρός είχες τόσο όμορφα ερεθίσματα από τον πατέρα σου!! πως να μην αγαπήσεις το διάβασμα...
    Μέσα από τα βιβλία ζούμε τις ζωές των ηρώων τους, μεγεθύνουν τα συναισθήματα και αρκετά από αυτά δεν τα ξεχνάμε ποτέ, αφού έχουν σημαδέψει γενιές και γενιές...
    Αρκετά μεγάλη άρχισα το διάβασμα, γιατί στα μικράτα μου που να βρεθεί το χρήμα για αγορά βιβλίου, ήταν τότε πολυτέλεια...
    Γι αυτό σήμερα πιά ένα βιβλίο είναι το ωραιότερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σε κάποιον!
    Ομως η δίψα του διαβάσματος δεν σβήνει ποτέ γιαυτό ερχόμενη εδώ μου θύμησες τα αριστουργήματα που έχεις διαβάσει και που ήταν και δικά μου αγαπημένα διαβάσματα...ταινίες γνωστές της νιότης μας ακόμη θυμάμαι δεκαπέντε χρονών..την ταινία πριγκίπισσα Σίσυ!!
    Ομορφες θύμησες, σε ευχαριστούμε που τις μοιράστηκες μαζί μας!!
    Να περάσεις όμορφα ετούτες τις γιορτινές μέρες.
    Καλά Χριστούγεννα!!! 🎄✨

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ορίζω την αγαπημένη μου φίλη σε αυτήν εδώ την όμορφη "συνεδρία" με το εμβληματικό αυτό θέμα.
      Ρούλα μου να χαιρετίσω την αγάπη σου για το βιβλίο. Το έχω εμπεδώσει αυτό στη στάση σου απέναντι σε κάθε ανάλογη δημιουργία. Πόσο υποστηρικτική είσαι και πόσο διψάς για το βιβλίο.
      Έτσι, δεν έχω παρά να συμφωνήσω μαζί σου στις σκέψεις και στα συμπεράσματά σου καλή μου.
      Την καλησπέρα μου και ένα ακόμα ευχαριστώ.
      Καλές γιορτές Ρούλα μου.

      Διαγραφή
  13. Νοσταλγική η ανάρτησή σου Γιάννη μου.
    Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε! Γλυκόπικρη η ανάμνηση εκείνης της εποχής. Το κάθε βιβλίο ήταν σταθμός στη ζωή μας. Δεν υπήρχαν και τόσα πολλά και το καθένα τους έπαιζε έναν σημαντικό ρόλο στο μεγάλωμά μας.
    Να είμαστε καλά να θυμόμαστε τις μέρες εκείνες και την ομορφιά που μας χάρισαν.
    Καλές γιορτές με υγεία και όμορφες αναμνήσεις, σαν και τούτη που μοιράστηκες μαζί μας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νοσταλγικό το ταξίδι Μαρία μου και ευχαριστώ που είσαι κοντά μας συνταξιδιώτισσα κορίτσι μου. Η ψυχούλα σου πάντα σκιρτά σε τέτοια ταξίδια. Σε αυτές τις επιστροφές στο χρόνο. Που κρύβουν και γλυκές και πικρές αναμνήσεις. Τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο. Όλα συνυπάρχουν καλή μου φίλη.
      Εγώ σε ευχαριστώ για την κατάθεση των συναισθημάτων σου Μαρία μου. Με κάθε μου ευχή.

      Διαγραφή
  14. Βάλε και μια ΔΟΜΗ να βρίσκεται στη βιβλιοθήκη των αναμνήσεων, Γιάννη μου. Και φυσικά την "Καλύβα του Μπάρμπα-Θωμά" που ήταν πολύ δημοφιλές τότε. Και φυσικά τις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες που ήταν το κυριακάτικο συνήθειο της εποχής 😊
    Ωραία αναδρομή πίσω στο χρόνο μας πήγες Γιάννη μου...
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου πω την αλήθεια Μαρία μου, τη "Δομή" δεν την είχα. Και δεν την απέκτησα τότε ποτέ. Είχα την παλιά μεγάλη εκγυκλοπαίδεια του "Ηλίου". Όμως, όπως παρατηρείς, η "Δομή" ήταν τότε στις δόξες της.
      Όσον αφορά τις ελληνικές ταινίες εννοείται ότι είχαν την απόλυτα κυρίαρχη θέση στην καρδιά αλλά και στην τηλεόρασή μας.
      Σε ευχαριστώ κορίτσι μου που μοιράστηκες αυτές τις όμορφες και νοσταλγικές στιγμές. Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  15. "Το καπλάνι τής βιτρίνας" κι οι Λουντέμης/Καζαντζάκης, με συντρόφευαν τα εφηβικά μου χρόνια. Το καπλάνι ούτε ξέρω πόσες φορές το διάβασα γιατί το λάτρευα, Λουντέμη και Καζαντζάκη όμως, διάβαζα ξανά και ξανά, γιατί δεν καταλάβαινα τίποτα! 😊 Ήμουν μικρή, και διάβαζα τα βιβλία που διάβαζαν και τα αδέρφια μου.. Όσο για σινεμά; Ας ήταν καλά ο αθάνατος ελληνικός κινηματογράφος, δεν είχα άλλες επιλογές ως παιδί τής επαρχίας τότε.. Πάντως Γιάννη, μας έκανες και νοσταλγήσαμε αλλοτινές εποχές. Να είσαι καλά και καλό σ/κ!

    Υ.Γ Πρέπει να είμαι το μόνο άτομο που δεν διάβασα
    Με ή Χωρίς Οικογένεια.. (πολύ μου στοίχησε αυτό)😊

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποτέ δεν είναι αργά να το διαβάσεις τώρα Πέτρα μου. Υπάρχει ακόμα και στις τότε εκδόσεις σε φτηνή τιμή. Μπορείς να το βρεις και μεταχειρισμένο στο metabooks.gr Αξίζει πραγματικά!
      Όσον αφορά τα αναγνώσματά σου, ναι, πραγματικά πολύ ποιοτικά και εντυπωσιακά.
      Μου άρεσε πολύ αυτό το ταξίδι αναμνήσεων καλή μου φίλη και σε ευχαριστώ που μοιράστηκες τις σκέψεις σου.
      Συνεχίζουμε.

      Διαγραφή
  16. Ενόσω με κυνηγά ο Κωλοβελόνης, πρωινιάτικα διάβασα την ανάρτηση σου αντί να ετοιμάζομαι να πάω στη δουλειά. Και με πήγες χρόνια πίσω στα χρόνια μου τα εφηβικά και στο πρώτο βιβλίο που έπιασα στα χέρια μου που δεν ήταν άλλο από το Μιχαήλ Στρογκώφ του Ιουλίου Βερν. Λατρεμένο! Στη συνέχεια διάβασα τον Αρχισιδηρουργό του Ονέ και συνέχισα με Τζόζεφ Άρτσιμπαλντ Κρόνιν Το Κάστρο, Τα άγουρα χρόνια, Τα ηρωικά χρόνια και τα Ώριμα χρόνια, καθώς και τα Κλειδιά της Βασιλείας, καθώς εναλασσόμουν και με ποίηση από κλασσικούς ποιητές Παλαμά, Σολωμό, Δροσίνη, Βαλαωρίτη και έπειτα πολύ Καβάφη, συνέχισα με Δουμά ενόσω άλλαζα τα φώτα στον Σαίξπηρ και χρησιμοποιούσα για δροσιά την Αγκάθα Κρίστι. Από ταινίες λάτρεψα τον Ελληνικό κινηματογράφο λίγες ταινίες δεν έχω δει με διάσπαρτες ξένες όπως ο Βιολιστής στη στέγη! Πω πω τι μου θύμισες! Φιλιά πολλά πρέπει να φύγω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχαχαχαχαχαχα τι μας κάνει ο Κωλοβελόνης! Αχ ρε Άννα, φωτιά που μας άναψες! Μαίρη μου, αυτή σου η αναδρομή, συναντά πολλές και από τις δικές μου προτιμήσεις. Αχ αυτά τα βιβλία γλυκιά μου της νιότης μας. Η φαντασία όμως κυριαρχούσε έτσι; Δεν το συζητάμε. Κάτι σημαίνει αυτό.
      Κορίτσι μου, όμορφο πρωινό να έχεις, να προσέχεις τον εαυτό σου και καλά Χριστούγεννα.

      Διαγραφή