Περί τέχνης και των ορίων της, ο λόγος
Όταν, το 2004, ο Σκανδιναβός σκηνοθέτης Βόρφγκανγκ Πέτερσεν, παρουσίασε στο λαμπερό Χόλιγουντ την ταινία του, "Τροία", κάνοντας την "Ιλιάδα" του Ομήρου, φύλλο-φτερό, μάς κακοφάνηκε και δικαίως!
Βέβαια ο δημιουργός φρόντισε να προσθέσει το βασικό για την ταινία ότι ήταν εμπνευσμένη από το Ομηρικό Έπος και δεν αποτελούσε διασκευή του. Έτσι έκανε την κριτική πιο "χαλαρή".
Γιατί ξεκινώ έτσι; Τελευταία γινόμαστε μάρτυρες, στον Ελλαδικό καλλιτεχνικό χώρο, παραστάσεων κλασικού αρχαίου δράματος αλλά και γενικά κλασικού παγκόσμιου δράματος (Σαίξπηρ, Τσέχοφ κλπ), από διάφορους σκηνοθέτες, οι οποίοι, δίνουν τη δική τους "οπτική" στο έργο.
Και εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα για τα όρια της τέχνης. Κανείς δεν είναι υπέρ του καλλιτεχνικού ευνουχισμού. Άλλωστε, τόσο ο Κουν στο θέατρο τέχνης όσο και ο Ευαγγελάτος, προσέθεταν τις δικές τους πινελιές στη θεατρική απόδοση των κλασικών έργων.
Τον τελευταίο όμως καιρό, παρακολουθούμε μια, άνευ προηγουμένου, "παρέλαση" διάφορων εκδοχών σε κλασικά θεατρικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, οι οποίες ξεπερνούν κάθε όριο αισθητικής.
Είναι λογικό, ως ένα σημείο, κάθε σκηνοθέτης να πειραματίζεται, να ψάχνεται. Είναι όμως επίδειξη φτηνής ματαιοδοξίας, να απελευθερώνεται μαζικά, στο χώρο της τέχνης, ένας πρωτοφανής "δηθενισμός" για να παραστήσουν κάποιοι τον "καμπόσο"!
Και μάλιστα έχουν και την πλήρη αβάντα χρηματοδοτήσεων, "κριτικών", και προώθησης από τα διάφορα μήντια.
Έτσι είδαμε διάφορες "εκδοχές" τόσο στην Επίδαυρο, όσο και σε θεατρικές αίθουσες. Εκδοχές που αγγίζουν την αρλουμπολογία και τον ευτελισμό.
Το ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ και η δη η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ, πέραν του ότι ανήκει στον Ελληνικό λαό, είναι δημόσια δηλαδή σκηνή, φέρει και μια τεράστια καλλιτεχνική ιστορία. Δεν είναι πεδίο εφαρμογής της κάθε προσωπικής ματαιοδοξίας. Τώρα θα μού πείτε, υπήρξε ...διευθυντής του ακόμα και αυτό το κοινωνικό έκτρωμα, ο Λιγνάδης! Τι ψάχνεις να δεις. Άλλο βέβαια κεφάλαιο αυτό, που άπτεται της διοίκησης του θεάτρου.
Από τα παιδικά μου χρόνια, ο πατέρας μου, λάτρης του θεάτρου και δη του Εθνικού, μου μιλούσε για παραστάσεις, που έμειναν θρυλικές στην ιστορία του. Μία από αυτές, ο "Βασιλιάς Ληρ" του Σαίξπηρ, αγαπημένη μου τραγωδία.
Η τελευταία μεγάλη παράσταση στο Εθνικό με το θέμα αυτό ήταν το 1978, βλέπε εδώ: Αρχείο Εθνικού θεάτρου: Βασιλιάς Ληρ. Μια παράσταση του ΑΛΕΞΗ ΜΙΝΩΤΗ και του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΕΣΣΑΛΑ. Μπείτε να δείτε τη διανομή ρόλων για να ανατριχιάσετε.
Είπαμε και εμείς να πάμε λοιπόν, μετά από χρόνια, να δούμε την παράσταση "Βασιλιάς Ληρ" του "πολύ" Γιάννη Χουβαρδά. Στο διάλειμμα εμείς και άλλος επίσης κόσμος, έφυγε!
Δεν μπορώ να καταλάβω το κίνητρο κάποιων δημιουργών να σακατέψουν αισθητικά ένα κλασικό δράμα! (Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω βαρύτερο όρο). Ποιοι είμαστε εμείς, θα μάς πουν οι "ειδήμονες", που θα κρίνουμε τον κύριο Χουβαρδά και τις Πανκ πινελιές που έδωσε στο δικό του έργο; Ποιοι είμαστε εμείς οι ασήμαντοι, που θα σηκώσουμε το βλέμμα σε έναν "τεράστιο" δημιουργό, που με δημόσιο χρήμα, εμφανίζει ένα Βασιλιά Ληρ, χωρίς ...σκηνικά, με προβολές βίντεο, με μπάντα heavy metal με ενδυματολογία Πανκ του Λονδίνου; Εμείς, ο απλός λαός, η "πλέμπα" αδυνατούμε να κατανοήσουμε το καλλιτεχνικό μεγαλείο του κυρίου Χουβαρδά!
Δεν συνεχίζω. Λυπάμαι μονάχα για την κούραση, τον αγώνα, το πάθος, τη δουλειά των συντελεστών και ηθοποιών στην παράσταση. Τη δουλειά και το μόχθο τους, τον σέβομαι απόλυτα.
Έχει κουράσει αυτό το θέμα, φίλες και φίλοι. Έχει κουράσει πολύ. Όταν πάμε να δούμε Ευρυπίδη ή Σοφοκλή ή Σαίξπηρ ή Τσέχοφ ή Αγκάθα Κρίστι ή Ίψεν ή Τέννεση Ουίλλιαμς, θέλουμε να δούμε το έργο, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ! ΟΠΩΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ! ΟΠΩΣ ΑΝΕΒΗΚΕ!
Αλλιώς να σκηνοθετήσω και ...εγώ ένα έργο και να παρουσιάσω τον ...Κολοκτρώνη ...Αμερικάνο πεζοναύτη και στη μάχη στα Δερβενάκια να ρίξω μέσα ...δράκοντες και τανκς, έτσι για να έχω μια άλλη οπτική γωνία στην έμπνευσή μου. Αλλά ...εγώ ή ο οποιοσδήποτε απλός καθημερινός άνθρωπος θα τρώγαμε ...ξύλο για τις επιλογές μας, οι άλλοι κάνουν ...τέχνη.
Όπως έλεγε ο μέγας αείμνηστος Χάρυ Κλιν "τέχνη κάνουν ρε μάνα, οι άνθρωποι, δεν βράζουν ροβύθια να 'ουμ"
Λίγη ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση λοιπόν "λεβέντες" με το ξεχείλωμα των ορίων της τέχνης γιατί στην κυριολεξία έχουμε χάσει κάθε έννοια μέτρου και σεβασμού.
Γιάννη μου διαβάζω: «Ο Γιάννης Χουβαρδάς προτείνει τη δική του ανάγνωση σε μια παράσταση όπου οι θεατές θα λάβουν μέρος σ’ ένα ζοφερό νοητικό παιχνίδι, όπου τα όρια της θεατρικής εμπειρίας και της κινηματογραφικής ψευδαίσθησης είναι τόσο θολά, όσο και η γραμμή που χωρίζει την παραφροσύνη από τη λογική» Αυτά διάβασα και αφού έκλεισα την αναζήτηση ……τον στόλισα κανονικά τον κύριο, σαν Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Απορίας άξιον πως δέχτηκε ο Κακούρης την ενσάρκωση του ρόλου; ( αν βλέπει κάποιος το Ναυάγιο, είναι μόνο για την ερμηνεία του Κακούρη) Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω. Δεν ξέρω πως οραματίζεται ο κάθε σκηνοθέτης ένα έργο και μάλιστα κλασσικό, θέλοντας να αφήσει το αποτύπωμά του. Αυτές οι μινιμαλιστικές προσεγγίσεις και οι υπερπαραγωγές τύπου Χόλυγουντ μάλλον απωθούν και είναι έξω από τα συνηθισμένα. Μπορεί να θέλει ειδικό κοινό και γω δεν είμαι τόσο «προχώ» Πάνω στην ώρα ήρθε η ανάρτησή σου Γιάννη μου, μιας και σκεπτόμουν να δω την παράσταση. Μετά από όσα διάβασα….ευχαριστώ, δεν θα πάρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά όμως, έχουμε χάσει κάθε έννοια μέτρου και σεβασμού. Έργα κορυφαίων συγγραφέων δεν πρέπει να γελοιοποιούνται με σκοπό....οποιοδήποτε στόχο.
Καλά Χριστούγεννα με υγεία και αγάπη!
Αννίκα μου, η προσέγγιση είναι προσωπική καθώς είναι επηρεασμένη από την άποψή μου, το κλασικό μένει κλασικό. Εντάξει, να δεχτούμε παρεμβάσεις αλλά εδώ το πράγμα ξεφεύγει. Ειδικά στο συγκεκριμένο δημιούργημα, αναιρεί την ίδια του τη θεατρική ιδιότητα. Πώς γίνεται μέσα στη σκηνή να περιφέρονται 3-4 οπερατέρ, με κάμερες ανά χείρας και να "γράφουν" τους ηθοποιούς για να προβάλλεται η σκηνή σε γκρο-πλαν σε μια τεράστια οθόνη πλαστικού. Πώς γίνεται να εμφανίζεις τους χαρακτήρες σου με ρούχα πανκ;
ΔιαγραφήΟι ηθοποιοί, αρκετοί τουλάχιστον έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Όμως μέσα σε ποιο περιβάλλον;
Δεν ξέρω, λέω ξανά ότι η αντίληψη αυτή έχει ξεχειλώσει επικίνδυνα πια.
Καλά Χριστούγεννα, Αννίκα μου, με κάθε μου ευχή. Ευχαριστώ για την κατάθεση των σκέψεών σου, καλή μου φίλη.
Τί να πω κι εγώ.. Θέλω να πιστεύω ότι στη γενικότερη κατρακύλα που έχουμε πάρει ως χώρα, έχει χαθεί η αυθεντικότητα που λέγαμε Γιάννη μου.. Προφανώς και υπάρχουν υπέροχες παραστάσεις και καταπληκτικοί ηθοποιοί, όπως είναι άλλωστε κι αρκετοί από όσους παίζουν στην εν λόγω παράσταση. Παράλληλα όμως, γίνεται χαμός (και) στα θέατρα. Με τις επιχορηγήσεις, με τις συνθήκες που δουλεύουν οι ηθοποιοί, με το "ψώνιο" πολλών που αυτοπροσδιορίζονται σκηνοθέτες και παραγωγοί, καταπιέζοντας τούς ηθοποιούς κι οδηγώντας τους στην εξάντληση λόγω τών ατελείωτων προβών.. Οι οποίες πρόβες, παλιά πληρώνονταν, έτσι; Ενώ τα τελευταία χρόνια όλα γίνονται από τους εξουθενωμένους όσο και απλήρωτους ηθοποιούς, οι οποίοι στο όνομα τής τέχνης, εργάζονται αδιαμαρτύρητα και.. δωρεάν, μέχρι τελικής πτώσεως.. Έχω συζητήσει και με επαγγελματίες ηθοποιούς αλλά και με ερασιτέχνες, κι όλοι είχαν να περιγράψουν σκηνές απείρου κάλλους για τις απαράδεχτες συμπεριφορές τών σκηνοθετών τους, των ιδιοκτητών θεατρικών σκηνών, αλλά κι από πολλούς συναδέλφους τους.. Εύχομαι η επόμενη επιλογή σας Γιάννη μου, να στεφθεί από απόλυτη επιτυχία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ Εγώ πότε θα δω τον Θείο Βάνια (όχι "πειραγμένο) οεο;
Πέτρα μου, εισάγεις στην κουβέντα μας, θέματα πολύ σοβαρά και έχω εμπιστοσύνη στα λόγια σου, γιατί το χώρο τον παρακολουθείς αναλυτικά εδώ και χρόνια.
ΔιαγραφήΝαι, γεμίσαμε ψώνια! Και μάλιστα πολύ καβαλημένα ψώνια!
Που μέσα στην ανυπαρξία τους προσπαθούν να ...ξεχωρίσουν.
Την νύφη την πληρώνουν φυσικά οι ηθοποιοί και οι λοιποί συντελεστές.
Τι να πω; Εύχομαι να ανέβει ο πραγματικός θείος Βάνιας. Επί του θέματος, έχω το θεατρικό στο Θέατρο της Δευτέρας, μια αριστουργηματική απόδοση και ερμηνεία. (Μπάρκουλης, Τσάγκας κλπ). Στη διάθεσή σου να στην στείλω, καλή μου.
Τώρα θέατρο; μετά από ...τετραετία, με τις τιμές που έχουν.
Καλή συνέχεια κοπέλα μου.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου φίλε μου, Ειδικά τα έργα της κλασσικής δραματουργίας, δύσκολα επιδέχονται πειραματισμούς, ειδικά σε μεγάλες και σημαντικές σκηνές, όπως της Επιδαύρου, για παράδειγμα. Και με κρατικό χρήμα όπως σωστά τονίζεις. Μπορούν να γίνονται, και πρέπει να γίνονται νέες προσπάθειες ερμηνείας των μεγάλων έργων του Παγκόσμιου ρεπερτορίου, αλλά σε μικρότερες σκηνές κι από εκεί και πέρα, αν πετύχουν πάμε και στα μεγάλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ/Η κάθε σκηνοθέτης, -ιδα έχει τεράστια ευθύνη απέναντι στο κοινό αλλά και απέναντι στο ίδιο το έργο και το πνεύμα του. Πολλοί αδυνατούν να το αντιληφθούν. Κρίμα!
Την Καλημέρα μου, φίλε, έχω πέσει θύμα κι εγώ παρόμοιας παράστασης, σε αρχαίο θέατρο και σε καταλαβαίνω.
Έχουμε και οι δύο τις ίδιες αγωνίες, Βασίλη και συμμεριζόμαστε τις ίδιες απόψεις. Φυσικά και θα γίνουν νεωτερισμοί, φίλε μου αλλά όχι εκτρώματα. Γιατί έτσι μπαίνουμε στη λογική της εκμετάλλευσης κάθε μεγάλου έργου από τον εκάστοτε σκηνοθέτη. Και δεν το έχει κανείς αυτό το δικαίωμα.
ΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου, φίλε μου και ευχαριστώ.
Γιάννη μου σκεφτόμουν να πάω στο Εθνικό αλλά μετά την ανάρτησή σου δεν θα το τολμήσω. Έχω όμως να προτείνω τους Απάχηδες των Αθηνών που πήγα στη Λυρική στις 17/12 και είδα (οπερέτα). Όποιος έχει δει το έργο καταλαβαίνει ότι πρόκειται για μια εξαίρετη απόδοση. Φιλιά και Καλά Χριστούγεννα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλά έκανες, Μία μου. Πολύ καλή πρόταση. Στη Λυρική δεν έχω πάει ποτέ. Μήτε σαν επίσκεψη. Το κρατώ κατά νου, καλή μου φίλη. Να είσαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ. Καλά Χριστούγεννα να έχεις.
ΔιαγραφήΠού με πήγες τώρα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν κάποια χρόνια πήρα την κόρη μου να πάμε να δούμε τον Βυσσινόκηπο του Τσέχωφ. Είπα, να δει το παιδί κλασικό ρεπερτόριο με δυνατά μηνύματα. Ό,τι και να σου πω, είναι λίγο. Καθόλου σκηνικά. Μέσα στο ημίφως έπαιζαν οι ηθοποιοί. Αμφιβάλω αν χρησιμοποίησαν όλο το έργο ή μόνον κάποια αποσπάσματα. Συμπέρασμα δεν βγήκε. Μείναμε στο "περίμενε" κυριολεκτικά. Δηλαδή, όταν τελείωσε... δεν είχε τελειώσει. Έκλεισαν τα φώτα και μείναμε στο σκοτάδι περίπου είκοσι λεπτά. Δεν έφευγε κανείς στην αρχή επειδή πιστεύαμε πως είχε συνέχεια και το σκοτάδι ήταν ένα σκηνοθετικό εύρημα. Αμ, δε...Απ' τα πολλά σηκωθήκαμε να φύγουμε, κανείς δεν μας σταμάτησε και τα φώτα δεν άναψαν ποτέ. Το μόνο που θυμάμαι από αυτό το έργο είναι το συνεχώς επαναλαμβανόμενο "τσαφ τσουφ" από τους ηθοποιούς που έμπαιναν στη σειρά ο ένας πίσω από τον άλλον και έκαναν το τρένο. Α, μάλιστα. Ξέχασα να αναφέρω πως στο διάλειμμα μας μοίρασαν από ένα κομμάτι πίτσα χαχαχα. Μετά απ' αυτό το χουνέρι, ψάχνω εξονυχιστικά τις κριτικές για το έργο που επιλέγω να πάω. Αλλά και πάλι, ποτέ δεν ξέρεις :)
Πολλά Φιλιά Γιάννη μου, ομοιοπαθής κι εγώ :)
!!!!!!!!!!!!!!!
ΔιαγραφήΟ Χριστός και η Παναγία, ένα πράμα!
Εντάξει! Μετά από αυτό σας το πάθημα, Μαρία μου, δηλώνω ...ανακουφισμένος καθότι αυτό που βιώσαμε εμείς, δεν είναι τίποτα μπροστά σ' αυτό.
Δεν μπορώ να το καταλάβω γιατί ξεκινούν να ανεβάζουν τέτοια έργα, τα οποία δεν μπορούν καν να αποδώσουν.
Και κοίτα τώρα να δεις, Μαρία μου. Επειδή και εγώ κοιτώ τα preview για να έχω εικόνα, (Γλιτώσαμε το καλοκαίρι στην Επίδαυρο ένα τέτοιο κάζο), στην περίπτωση αυτή δεν υπήρχε trailer! Αντιλαμβάνεσαι! Μήτε εικόνα δεν υπήρχε!
Τι να πω με όλους αυτούς που έχουν ξεπηδήσει στο χώρο, καλή μου.
Φιλιά κορίτσι μου, καλά Χριστούγεννα.
Συμφωνώ κι εγώ Γιάννη μου και έχω τύχει παρόμοιας παράστασης θύμα και κατανοώ τι λες. Βέβαια , η ερμηνεία που δίνουμε εμείς στα κλασσικά έργα είναι διαφορετική από αυτήν που δίνουν οι νέοι. Κύρίως υποστηρίζουν ότι εστιάζεται ο νεωτερισμός στα διαχρονικά μηνύματα και αξίες που περιέχει ένα κλασικό έργο. Αλλιώς γίνεται ένα copy paste με αλλαγή ηθοποιών μόνο. Αλλά οι ακραίες θέσεις όπως λέει ο Βασίλης ας γίνονται σε μικρότερα θέατρα χωρίς την ιστορική αξία των μεγάλων χώρων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω; Να διαβάζεις κριτικές πριν πας να δεις έργο. Σε κάποιους κριτικούς θα έχεις εμπιστοσύνη, δεν μπορεί.
Η επόμενη φορά θα ναι καλύτερη
Καλές γιορτές Για΄ννη μου
Άννα μου, δεν υπήρχε ίχνος κριτικής απλά παρουσίαση νεφελώδης, χωρίς καμία σαφήνεια. Οπότε αντιλαμβάνεσαι, την πατήσαμε.
ΔιαγραφήΑυτό που λες copy paste τώρα.
Να αλλάξουν τα λόγια σε ένα θεατρικό έργο δεν γίνεται. Αν το δούμε και αυτό, τότε τα είδαμε όλα!
Μπορεί όμως να αλλάξει το σκηνικό, η διακόσμηση, η ατμόσφαιρα, η μουσική, η κίνηση των ηθοποιών και φυσικά η ερμηνεία. Συνεπώς έχουμε μια διαφορετική παράσταση. Τα νοήματα σίγουρα παραμένουν διαχρονικά, σε όποιες φόρμες και να το δεις.
Κρατώ τις γλυκές, όπως πάντα ευχές σου, Άννα μου.
Καλά Χριστούγεννα, κορίτσι μου για όλους σας.
Πώς το είπες;;; "Αρλουμποδολογία"; Ε, αυτό και σε μεγάλο βαθμό. Και όλο φωνάζουν, δεν ομιλούν απλά, δυνατά και καθαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω κόψει φόρα να πηγαίνω κάθε χρόνο στο θέατρο πια. Το λέω, γιατί θα πήγαινα τουλάχιστον μία φορά κάθε χρονιά. Για παραπάνω δε λέει, δυστυχώς, καθώς κινδυνεύει κανείς να βρεθεί εμπρός σε δυσάρεστες εκπλήξεις όπως κι εσύ. Επίσης, δε βασίζομαι στις κριτικές, γιατί ο καθένας θα πει το μακρύ του και το κοντό του και θα σου παρουσιάσει τη μεγαλύτερη παπαριά σαν θησαυρό.
Και επί του θέματος, δεν μου αρέσει να "πειράζουν" τα κλασικά έργα, γιατί δημιουργούν πολύ απλά κάτι άλλο πάνω σε μια έτοιμη και δοκιμασμένη φόρμα. Μικρές και με σεβασμό στο πρωτότυπο παρεμβάσεις τις δέχομαι ως θεατής.
Στο αρχαίο θέατρο να δεις τι καραγκιοζιλίκια ανεβαίνουν...
Ευτυχώς, υπάρχουν οι εξαιρέσεις μέσα από σπουδαίες δουλειές σε κάθε είδος.
Δεν ξέρω γιατί το κάνουν αυτό βρε Γλαύκη! Και να δεις, που βγαίνουν με θράσος και το υπερασπίζονται μετά ότι δήθεν φροντίζουν για την ...σύγχρονη εκδοχή της τέχνης.
ΔιαγραφήΕίναι πραγματικά εξοργιστικό!
Ε ναι και εμείς φέτος είπαμε να πάμε να δούμε μια παράσταση, τα παλιότερα χρόνια δεν υπήρχε τέτοια δυνατότητα. Και πέσαμε σε ...ξέρα! Κρίμα, πραγματικά κρίμα.
Στέλνω φιλιά πολλά, Γλαύκη μου. Καλά Χριστούγεννα.
Χρόνια πολλά φίλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλο κάζο φάγατε!
Συμφωνώ μαζί σου για τις αρλούμπες που ανεβάζει ο κάθε ψωνισμένος.
Δεν γίνεται να παραποιείς ένα κλασσικό έργο στο όνομα του μοντερνισμού.
Εύχομαι καλή χρονιά και να μην την ξαναπατήσεις έτσι.
Εμ να αγιάσει το ...στόμα σου, Ρένα μου! Πόσο δίκιο έχεις! Καθένας με το ψώνιο του θέλει να παραστήσει τον ...πρωτοποριακό καλλιτέχνη. Και να δεις που είναι και ολάκερος μηχανισμός να τον αβαντάρει απ' έξω.
ΔιαγραφήΆντε να δούμε. Την καλησπέρα μου και χρόνια πολλά, Ρένα μου.
'Εχει παραγίνει το κακό, Γιάννη μου, με όλες αυτές τις αρλούμπες, όπως τις λές κι εσύ! Έχουμε πολλά χρόνια να πάμε στο θέατρο με τον άντρα μου, γι αυτόν τον συγκεκριμένο λόγο. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε την κακοποίηση ενός κλασσικού έργου, μας είναι αδιανόητο! Αντίθετα με τους νέους, που δεν έχουν μέτρο σύγκρισης αφού δεν έχουν δεί καλό κλασσικό θέατρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!!!!
Τα νέα παιδιά τα δικαιολογώ στη βάση αυτού που λες, Μαριάννα μου. Δεν έχουν δει κλασικό θέατρο, δεν έχουν κάνει σπουδή πάνω σ' αυτό. Μυούνται συνέχεια σε μια "δηθενιά" περί μοντέρνας εκδοχής, που ανοίγει τα παράθυρα στον κάθε βιαστή της τέχνης.
ΔιαγραφήΣε νιώθω απόλυτα, καλή μου φίλη.
Την καλησπέρα μου.
Για εμένα η τέχνη έχει όρια. Κάποια πράγματα δεν τα ακουμπάς. Ανάμεσα σε αυτά και κάποιες "κλασσικές αξίες" που έχουν γράψει την δική τους ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σημείο των καιρών, να έχουμε την αίσθηση ότι όλα "μας ανήκουν".
Αλλά φευ, ζούμε σε παράλογους και ματαιόδοξους καιρούς και αυτή η ματαιοδοξία έχει εισχωρήσει σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Θα γλίτωνε το κλασσικό θέατρο;
Σε ευχαριστούμε για τον προβληματισμό Γιάννη μου.
Με το καλό να υποδεχτούμε τη νέα χρονιά!
Ήθελα τη γνώμη σου και σε ευχαριστώ γι' αυτήν, Μαρίνα μου. Την ήθελα γιατί είναι η γνώμη ενός νέου ανθρώπου, μιας σύγχρονης γυναίκας με άποψη, απαιτήσεις και ποιότητα. Συνεπώς θα ήθελα πολύ να ακούσω πώς σκέφτεσαι στο θέμα.
ΔιαγραφήΑκόμα μεγαλύτερη η χαρά, που συμφωνούμε απόλυτα, καλή μου φίλη. Κάποια πράγματα τα αφήνεις όπως είναι. Απλά μπορείς να ζωντανέψεις τα χρώματά τους χωρίς να αλλάξεις το θέμα μήτε το ύφος τους.
Αλλά, όπως είπες, η ματαιοδοξία, τσακίζει πραγματικά και πολλαπλασιάζει τα ψώνια.
Καλή χρονιά καλή μου φίλη με όλη μου την καρδιά.