Παλιές Καλοκαιρινές Εικόνες στο Κάδρο...

Είναι το ...τρίτο θέμα στη σειρά που έχει καλοκαιρινό χρώμα και διάθεση. Λες και με στοιχειώνει αυτή η εποχή. Αλήθεια, δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να ξυπνάει τις αισθήσεις μου, τις μνήμες μου, τις νοσταλγίες μου, τις φυγές μου, όσο το καλοκαίρι. Δεν έχω λόγο να το εξηγήσω αλλά δεν θέλω κιόλας. Το εισπράττω όπως έρχεται. Λεύτερο, μαγικό, αισθαντικό. Το αφήνω να διαπεράσει κάθε μου σκέψη και κύτταρο. Δεν έχει χρονική σειρά, δεν έχει κανονικότητα. 

Οι σκέψεις αυτές είναι φωτογραφικές μνήμες που μας παραπέμπουν σε καλοκαιρινές στιγμές του παρελθόντος στις εποχές εκείνων των δικών μας καλοκαιριών. 

Ξενοδοχείο "Τα Αστέρια"

Δεν μου λέτε ; θυμάστε εσείς ή να το έχετε ακούσει από τους γονείς σας ότι κάποτε, στις γειτονιές της Αθήνας μιλάω, κοιμόμασταν στην ταράτσα ; Βέβαια....! τότε δεν υπήρχε αδέλφια κλιματισμός. Δεν υπήρχε διάχυτος ο φόβος του εγκλήματος. Τότε, σαν έσφιγγαν οι ζέστες και πύρωναν τα παλιά μας σπίτια με τους τσιμεντόλιθους και τα μονά τζάμια, ανέβαινε ο πατέρας στην ταράτσα, άπλωνε το ράντζο ή έφτιαχνε τα αυτοσχέδια κρεβάτια και νάμαστε όλοι μαζί ...ξενοδοχείο τα αστέρια...

Τα καλοκαιρινά Μπάνια του Λαού

Στα δικά μας καλοκαίρια, κάπου στα 1967-1975, τα αυτοκίνητα Ι.Χ. ήταν ιδιαίτερη πολυτέλεια και κάτι σαν προνόμιο. Η Θάλασσα όμως μας καλούσε στη δική της καταγάλανη αγκαλιά. Μοναδικός τρόπος για τα μπάνια του λαού εκείνη την εποχή τα "θρυλικά" Πούλμαν της γειτονιάς...!

Εδώ είμαστε....! μην μου πείτε πως δεν το θυμάστε ; ποιο ; μα το θρυλικό ανεπανάληπτο SETRA S8. Το καμπυλωτό πούλμαν στις θέσεις του οποίου στοιβάχτηκαν χιλιάδες άνθρωποι, κάθε ηλικίας με προορισμό μια παραλία της Αττικής. Η Μηχανή θορυβώδης, πίσω και αν είχαμε υπερφόρτωση ας ήταν καλά και τα αναδιπλούμενα ....σκαμνάκια ανάμεσα στις δύο σειρές καθισμάτων. Τα θυμάστε ; μιλάμε για ...δολοφονικά επικίνδυνη μεταφορά καθώς στο παραμικρό φρενάρισμα μπορούσες κάλλιστ να βρεθείς έξω από το ...μεγάλο παρ μπριζ του πούλμαν. 

Προορισμοί ; πολλοί: ΛΟΥΤΣΑ ο πλέον κοινότυπος. ΩΡΩΠΟΣ, καλή επιλογή. ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ, για ...ψαγμένους οδηγούς. ΣΧΟΙΝΙΑΣ, υπέροχη παρθένα παραλία που άρχισε να γίνεται αντιληπτή μετά το 1974. Και άλλες ακόμα παραλίες λιγότερο γνωστές: ΒΡΑΥΡΩΝΑ, ΑΥΛΑΚΙ, ΚΑΛΑΜΟΣ, ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ για κάποιες Κυριακές μακρύτερα.

Στα καλοκαιρινά κλασικά αξεσουάρ περιλαμβάνονταν: πετσέτες, ψάθες για την παραλία, ταπεράκι με μαγειρεμένο φαγητό από το σπίτι απαραίτητα, φρούτα, νεράκι.

Αργότερα μπήκε και στη γραμμή και το SETRA S9 και τα πράγματα έγιναν πιο ...σύγχρονα. Όπως και το MERCEDES 302

Καλοκαιρινές ηλεκτρικές συσκευές:

Για να σας θυμίσω κάποιες εποχιακές ηλεκτρικές συσκευές που αποτέλεσαν εκείνη την εποχή την πρώτη μας "άμυνα" απέναντι στον καύσωνα.

Αυτός ο βαρύς COLDAIR παρακαλώ με το ατόφιο σίδερο, ήταν ο πρώτος ανεμιστήρας που θυμάμαι να με δροσίζει στο πατρικό σπιτικό. Δεκαετίας 1960, είχε φάει ο έρμος τα ψωμιά του, χτύπαγε το μοτέρ του σαν κομπρεσέρ και αναγκαστικά αντικαταστάθηκε από κάποιον νεώτερο

Αυτός εδώ καλή ώρα....! μεταλλικός σε όλα του τα στοιχεία, αθόρυβος πήρε τη σκυτάλη από τα παλιά ...ελικοφόρα

Να πάμε στα Ψυγεία ; Προσωπικά πρόλαβα ένα Ψυγείο Πάγου παρακαλώ στα πρώτα μου παιδικά χρόνια. Κάτι σαν αυτό εδώ:

Ατόφιο ακριβό ξύλο με εκπληκτική μόνωση εσωτερικά, βρυσάκια με πανάκριβο μέταλλο και θήκη για τον πάγο που έφτανε κάθε πρωί σε κάθε σπιτικό της γειτονίας με το αντίστοιχο ...τρίκυκλο από το εργοστάσιο πάγου.

Ένας ολάκερος κόσμος ζούσε από αυτή την όμορφη αλυσίδα παραγωγής και εφοδιασμού.

Βέβαια η συνέχεια ανήκε στον ...εξηλεκτρισμό και στα ηλεκτρικά ψυγεία που έκαναν την εμφάνισή τους στα σπιτικά μας.

Ο Καθημερινός πόλεμος με τα κουνούπια:

Εδώ να δείτε μάχες....! και μιλάμε για εποχές που τα ρέματα και τα ποτάμια ήταν δίπλα σε κάθε γειτονιά. Που στις εγκαταλειμμένες φτωχογειτονιές η αυθαιρεσία με τα σκουπίδια ήταν πραγματικά καταστροφική. Εκεί να σας δω κουνούπια....! 

Τα όπλα μας στον πόλεμο αυτό ; Α χα....! Η Θρυλική μικρή ξεψαστική τρόμπα:

Ιδού λοιπόν το μεγάλο ....κανόνι κάθε σπιτιού....! έτοιμο για εφοδιασμό και δράση. Υλικό γεμίσματος ; εδώ έχουμε κάνει εγκλήματα....! Καρκινογόνα δηλητήρια εκείνης της εποχής έμπαιναν καθημερινά μέσα στο σπίτι τα καλοκαίρια.

Ιδού Κύριοι το ....επικό Φλίτ....! το βασικό εντομοκτόνο εκείνης της εποχής. Μην με ρωτάτε αν ήταν εκείνο επιβλαβές σε σχέση με τα σημερινά "ματάκια" που καίμε τις νύχτες γιατί δεν έχω σοβαρά στοιχεία να σας απαντήσω. Πάντως τα αποτελέσματά του ήταν ....καταπληκτικά...!

Τα φτωχικά Cabrio εκείνης της καλοκαιρινής εποχής:

Ναι και εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν αυτοκίνητα. Ναι και εκείνα τα καλοκαίρια έβλεπες, αραιά και που τα περίφημα "λαϊκά" cabrio που όσοι τυχεροί τα είχαν στην κατοχή τους ζούσαν υπέροχες καλοκαιρινές νύχτες, ρομαντικές εξορμήσεις στα αστέρια και εκδρομές που άφησαν εποχή.

Η Γλυκύτατη SKODA Felicia 1961 παρακαλώ φιλοξένησε άπειρα καλοκαιρινά όνειρα και όμορφες στιγμές.

Μιλάμε για το FIAT 500, το ατόφιο εκείνης της εποχής και όχι το σημερινό εμπορικό κατασκεύασμα που το πουλάνε ο κούκος αηδόνι....

Όσο για τον θρυλικό σκαραβαίο της VW τα σχόλια περισσεύουν καθώς η καλοκαιρινή του έκδοση έγραψε τη δική της ιστορία εκείνα τα χρόνια.

Τα Παιχνίδια στις Αλάνες:

Καλοκαίρι χωρίς παιχνίδι δεν λέει. Και παιχνίδι, ομαδικό, συλλογικό χωρίς αλάνα, επίσης δεν λέει.
Και τα δύο υπήρχαν άφθονα διαθέσιμα στη δεκαετία 1965-75 στις γειτονιές της Αθήνας. Έτσι, εμείς, ως παιδιά τότε, μπορούσαμε να χαρούμε τα ομαδικά παιχνίδια με κάθε όμορφο τρόπο.
Ποια ήταν αυτά ; για πάμε να θυμηθούμε τα πιο αγαπημένα:

"Τα Μήλα"  

Αγόρια, κορίτσια, χαιρόμασταν με την ψυχή μας το όμορφο αυτό παιχνίδι που έδινε ζωή τόσο στις αλάνες όσο και στους άδειους δρόμους εκείνης της εποχής.

"Κρυφτό"

Ε ποιος δεν θυμάται το αγαπημένο εκείνο παιχνίδι που όσο πέρναγε η ώρα και έπεφτε το σούρουπο στις γειτονιές τόσο και θέριευε σαν παιχνίδι καθώς βόλευε στο κρύψιμο και έβαζε δύσκολα στην ανεύρεση. 

Υπήρχαν και λατρεύτηκαν και άλλα πολλά όπως: το κλασικό "ΚΥΝΗΓΗΤΟ". εύκολο, εύχρηστο, φουριόζικο. Το "ΜΠΗΖ" για πιο ...."βίαιες" καταστάσεις, το "ΠΕΡΝΑ-ΠΕΡΝΑ η ΜΕΛΙΣΣΑ", η κλασική "ΜΑΚΡΙΑ ΓΑΪΔΟΥΡΑ", τα "ΑΓΑΛΜΑΤΑΚΙΑ", η "ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΝΗ", η "ΑΜΠΑΡΙΖΑ" και άλλα ακόμα που δεν θυμάμαι.

Αυτές ήταν οι δικές μας παλιές καλοκαιρινές εικόνες. Βγαλμένες από έναν διαφορετικό κόσμο και περιβάλλον. Τότε που η αμεσότητα στις σχέσεις των ανθρώπων ήταν το κυρίαρχο στοιχείο. Τότε που οι αυλές και οι πόρτες των φτωχόσπιτων ήταν ανοιχτές κάθε ώρα και στιγμή. Τότε που ξέραμε το κάθε τι για τον διπλανό μας, που γυρεύαμε να ζήσουμε τις σχέσεις και τις στιγμές μας ψηλαφώντας και όχι πληκτρολογώντας.