"Αγάπη Είναι..." (Διήγημα)

"Αγάπη Είναι..."

Τράβηξε την κουρτίνα στο παραθύρο. Λάτρευε το σμίξιμο του συννεφιασμένου ουρανού με τη θάλασσα. Η Χθεσινοβραδυνή καταιγίδα έγινε ήρεμη βροχή. Το  σπίτι έμοιαζε με γραφική καλύβα. Τα ξύλα που καιγόνταν στο τζάκι  ακούγονταν νανουριστικά.

Κοίταξε στο κρεβάτι. Την χάιδεψε με το βλέμμα του. Τα μαλλιά της ατημέλητα τύλιγαν το γλυκό της πρόσωπό. Το σφριγηλό της στήθος των 32 χρόνων γυμνό στο γύρισμα της ζεστής κουβέρτας που την αγκάλιαζε στοργικά. Ήταν ζωγραφιά. 

Τα μουσκεμένα της ρούχα αντικριστά στο τζάκι περίμεναν τη θέρμη του. 

Άνοιξε τα μάτια και ανασηκώθηκε στο προσκεφάλι της. Το άρωμα της ζεστής σοκολάτας την γέμισε. 

Πήγε κοντά της, έκατσε στην ξύλινη πολυθρόνα.

“Πόση ώρα κοιμάμαι ;”  ρώτησε ναζιάρικα.

“Ήσουνα χάλια, είχες ανάγκη, πιες τη σοκολάτα να συνέλθεις”, απάντησε χαμογελώντας.

Βόλεψε την κουβέρτα γύρω της, πήρε την κούπα ρουφώντας με απόλαυση.

“Νιώθω μετανάστης έτσι τυλιγμένη ολόγυμνη, σενάριο στο πουθενά, αλλά σε καλά χέρια”, είπε τρυφερά κοιτάζοντάς τον στα μάτια.

“Πάντα ήσουνα το λιμάνι μου” συνέχισε, “πάντα με δεχόσουνα όπως ήμουνα, με τα λάθη και τις ...αμαρτίες μου”.

“Δεν ορίστηκα κριτής κανενός Μυρτώ, είμαι κοντά σου χωρίς όρους, το ξέρεις...”

“Ναι, για αυτό σ’ αγαπώ...!”

Στην τελευταία της λέξη ένιωσε παράξενα. Σηκώθηκε, πήγε και έφερε ένα καλαθάκι με βουτήματα.

“Το θυμάμαι ! Από τότε που έλεγες ότι είναι στιγμές που μ΄αγαπάς σαν δικό σου άνθρωπο”.

Τον κοίταξε ίσια στα μάτια “Σε ενόχλησε ;”

Σκάλισε τη φωτιά στο τζάκι.

“Τι σημασία είχε ; είχες τη σχέση σου με προβλήματα,  και μια μεγάλη φωτιά για τον καινούργιο, όφειλα να το δεχτώ, να σε στηρίξω...”

“Και τα κατάφερες ! Είδα την αλήθεια ! Κάπως αργά αλλά την είδα, ευτυχώς χωρίς μεγάλο κόστος, αλλά εσύ... δεν μου έβαλες την ταμπέλα που φόρτωσαν οι άλλοι, γιατί ;”

Τράβηξε την πολυθρόνα στην άκρη του κρεβατιού.

“Αγάπη είναι να δέχεσαι τον άλλο όπως είναι, να στέκεσαι δίπλα, να απλώνεις το χέρι να τον τραβήξεις από κάτι άσχημο, μια ανοιχτή αγκαλιά να ανεβάσεις την αυτοεκτίμησή του...”

Άπλωσε το χέρι της στο δικό του.

“Πόσο μ΄αγαπάς...”

Χαμογέλασε με πίκρα κοιτάζοντάς την στα μάτια.

“Αναρωτήθηκες πως είναι να σε βλέπω να καίγεσαι για τους άλλους ; να  βλέπω τα δάκρυα να ταξιδεύουν στο πρόσωπό σου ; σκέφτηκες πως είναι να μου περιγράφεις τις ερωτικές σου στιγμές θέλοντας να μοιραστείς με εμπιστοσύνη τη χαρά σου ;”

Τον άρπαξε από το χέρι δυνατά.

“Γιατί δεν με διεκδίκησες ;” ακούστηκε η φωνή της ηλεκτροσόκ στη σκέψη του. 

“Εγώ ; Μυρτώ...  ένας άντρας 52 ετών να διεκδικήσω εσένα ; ένα λουλούδι ;  με τι ; 

“Με την καρδιά σου Φίλιππε...! με τα αισθήματά σου...! την αλήθεια σου. Γλυκέ μου... η ζωή θέλει τόλμη, ανατροπή”.

Μια σιωπή σαν  πριν την καταιγίδα έπεσε ανάμεσά  τους. 

Αποφασιστικά τράβηξε την κουβέρτα. Το γυμνό της σώμα ριγούσε μπροστά του. Τον τράβηξε αποφασιστικά με το χέρι της. Τα πόδια της τυλίχτηκαν στο κορμί του με δύναμη και ηδονή. Τον δέχτηκε μέσα της σαν λύτρωση και για τους δυο. Έκρηξη ζωής. Δάκρυα χαράς ή σπονδή ηδονής ; Αυτά που κυλούσαν στο πρόσωπό του την ώρα που έκαναν έρωτα.

Έξω μια καινούργια καταιγίδα τραγουδούσε τους αναστεναγμούς τους.

******************************************* 

Το μικρό αυτό Διήγημα αποτέλεσε την δεύτερη από τις δύο μου προσωπικές Συμμετοχές στο Εξαιρετικό Διαχρονικό ΔΙΚΤΥΑΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ   "ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ #12", το οποίο διοργανώνεται κάτω από τη φιλοξενία και τον συντονισμό της Μαρίας στο Ιστολόγιό της εδώ:

Mytripsonblog
Στους Συνδέσμους που ακολουθούν μπορείτε να διαβάσετε όλες τις υπεροχες συμμετοχές:
 
12ο Παίζοντας με τις Λέξεις (Συμμετοχές 1-6)
12ο Παίζοντας με τις Λέξεις (Συμμετοχές 7-14)
12ο Παίζοντας με τις Λέξεις (Συμμετοχές 14-23)

Στον σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε την Βράβευση καθώς και τα τελικά αποτελέσματα του διαγωνισμού
 
12ο Παίζοντας με τις Λέξεις-Βράβευση και αποτελέσματα παιχνιδιού

Εκεί θα δείτε και το εξαίρετο "Το Κόκκινο φόρεμα", που έγραψε με την υπέροχη πένα της η Ελένη-Ποιώ και πρώτευσε στον διαγωνισμό.

Σε έναν διαγωνισμό με υπέροχες συμμετοχές και δημιουργίες από όλους. 

Μία ακόμα φορά να ευχαριστήσω θερμά την Μαρία για την διοργάνωση και φιλοξενία του λογοτεχνικού αυτού δρώμενου που έχει πλέον καταξιωθεί στην δικτυακή γειτονιά για την ποιότητα και το μεράκι του.
Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και όλους για το χρόνο τους να σταθούν και σε αυτό μου το διήγημα.