H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2018

“Η Σέλφι με το Καπέλο” (Διήγημα)







“Η Σέλφι με το Καπέλο”

Το χειμωνιάτικο σούρουπο του Δεκέμβρη ήρθε νωρίς. Λάτρευε τον ουρανό γεμάτο με μαύρα σύννεφα. Τα ζουμπούλια μοσχοβολούσαν στο μπαλκόνι. Η νύχτα είχε απλώσει το πέπλο της κουβαλώντας πολύ ψύχρα. Έκλεισε την μπαλκονόπορτα και έβαλε λίγη μουσική. Κάθισε αναπαυτικά με μεγαλοπρέπεια στο παλιό γραφείο από καρυδιά. Παλιά κληρονομιά αυτό οικογενειακή έφερνε στο άρωμά του ιστορίες δεκαετιών. Ρούφηξε μια καλή γουλιά από το ουίσκι και ακούμπησε το κρυστάλλινο ποτήρι δίπλα του.
Κατά την προσφιλή του συνήθεια άρχισε να σκαλίζει τα συρτάρια του γραφείου εκεί ειδικά που ήταν φυλαγμένα πράγματα από το παρελθόν.
Μια παλιά επιστολή του πατέρα του στην Μητέρα του γεμάτη αγάπη. Μια πανέμορφη χειροποίητη κάρτα Χριστουγέννων που του είχε προσφέρει η δασκάλα του στην τελευταία τάξη του δημοτικού για να τον θυμάται και φωτογραφίες παλιές.
Άρχισε να τις ψάχνει ώσπου στα χέρια του έμεινε μια φωτογραφία του Πατέρα του. Κοίτα σύμπτωση...! στα χρόνια τα δικά του...! Πενήντα εννέα. Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία τον έβλεπε αγέρωχο καθώς ήταν, καλοστεκούμενο. Το σκούρο κοστούμι του έδινε μια παραπάνω αίσθηση επιβολής ενώ στο κεφάλι του ταίριαζε αρμονικά ένα υφασμάτινο σκούρο καπέλο. Μια κλασική ρεπούμπλικα από εκείνες που αποτελούσαν τότε αχώριστο αξεσουάρ-έμβλημα στο αντρικό ντύσιμο.
Κοίταξε τη φωτογραφία με νοσταλγία και γλυκές αναμνήσεις πλημμύρισαν τη σκέψη του. Τα χέρια του χάϊδεψαν την εικόνα με στοργή. Στην ίδια ηλικία λοιπόν.
Άξαφνα το βλέμμα του άστραψε. Ναι....! πως δεν το σκέφτηκε νωρίτερα. Για άγνωστο λόγο τα τελευταία χρόνια λάτρευε αυτά τα καπέλα. Με χαρά μάλιστα έβλεπε να επιστρέφουν στη μόδα. Θυμήθηκε ότι πέρυσι το χειμώνα είχε αγοράσει ένα τέτοιο ίδιο καπέλο. Κάποιοι γυρολόγοι στο κέντρο της Αθήνας του έδειξαν ένα ιστορικό καπελάδικο από το οποίο και το αγόρασε. Το είχε φορέσει με χαρά κάποιες φορές αλλά μετά ξεχάστηκε.
Η Φωτογραφία το ξανάφερε στη μνήμη του. Σηκώθηκε, άλλαξε ρούχα, φόρεσε ένα λευκό πουκάμισο με ένα μπλε σκούρο σακάκι και το φόρεσε. Ένιωσε παράξενα. Σαν να άλλαξε τελείως χρόνο. Σαν όλα γύρω να πάγωσαν. Θυμήθηκε τα παιδιά. Να βγάλω μια φωτογραφία και εγώ ; μια σέλφι...! ναι. Με πολλές δοκιμές τελείωσε.
Έκατσε στο γραφείο. Μια παράξενη ταραχή τον κυρίευε. Η καρδιά του χτυπούσε ανεξήγητα δυνατά. Σε λίγα δευτερόλεπτα και κλικ η σέλφι με το καπέλο έστεκε μπροστά του. Πήρε δίπλα του τη φωτογραφία του πατέρα του ώστε να τις βλέπει και τις δυό αντάμα. Κοίταζε προσεκτικά. Έβλεπε το πρόσωπό του στην Οθόνη. Για μια στιγμή χάθηκε ο ειρμός του χρόνου. Σκανάρισε την παλιά φωτογραφία και τις έβαλε και τις δύο στην Οθόνη. Τα δύο πρόσωπα γίνηκαν ένα. Ήταν δύο άντρες ή ένας σε δύο λήψεις ; ψηλάφησε με το χέρι του το πρόσωπό του. Θυμήθηκε και ταίριαξε τις παραστάσεις του σαν παιδί τότε με τον πατέρα του στην ίδια ηλικία.
“Θεέ μου... Γέρασα...!” ακούστηκε η φωνή του στο μισόφωτο του γραφείου.
“Γέρασα...!” ξανάπε δυνατά με αγωνία. Λες και αυτή η φωτογραφία γκρέμισε γύρω του κάθε εντύπωση που είχε για το χρόνο και την εικόνα του. Λες οι σκέψεις του γίνηκαν ένα με τις μνήμες που είχε για αυτήν ακριβώς την παλιά φωτογραφία.


************************************

Λίγα λόγια για το Διήγημα:


  • Ο Χρόνος πολλές φορές παίζει μαζί μας παράξενα παιχνίδια. Είναι στιγμές που σε παρασύρει σε ένα ξέγνοιαστο "κρυφτό". Εκείνος, καλά κρυμμένος, εσύ διαρκώς να τον αναζητάς, να τον ψάχνεις, να περνάς ανάμεσά του. Έτσι προχωράει αυτό το παράξενο παιχνίδι. Σαν όμως το "κρυφτό" αποκαλυφθεί και φανεί η πραγματική μας σχέση μαζί του, τότε μπορεί το σοκ να είναι πραγματικά καθοριστικό. 
  • Αυτή η σκέψη, αυτό το βίωμα, αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης αυτού του μικρού αφηγήματος λοιπόν.
**************************************


Το μικρό αυτό Διήγημα αποτέλεσε την δεύτερη από τις δύο μου προσωπικές Συμμετοχές στο Εξαιρετικό Διαχρονικό ΔΙΚΤΥΑΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ   "ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ #13", το οποίο διοργανώνεται κάτω από τη φιλοξενία και τον συντονισμό της Μαρίας στο Ιστολόγιό της εδώ:
Mytripsonblog
Στους Συνδέσμους που ακολουθούν μπορείτε να διαβάσετε όλες τις εξαιρετικές συμμετοχές:


13ο Παιχνίδι με τις Λέξεις. Συμμετοχές 1-5
13ο Παιχνίδι με τις Λέξεις. Συμμετοχές 6-13
13ο Παιχνίδι με τις Λέξεις. Συμμετοχές 14-21

Εδώ θα διαβάσετε τα αποτελέσματα του διαγωνισμού και την βράβευση, όπως και το εξαίρετο διήγημα της Lysippe που πρώτευσε.



Μία ακόμα φορά να ευχαριστήσω θερμά την Μαρία για την διοργάνωση και φιλοξενία του λογοτεχνικού αυτού δρώμενου που έχει πλέον καταξιωθεί στην δικτυακή γειτονιά για την ποιότητα και το μεράκι του.
Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και όλους για το χρόνο τους να σταθούν και σε αυτό μου το διήγημα.

30 σχόλια:

  1. Και τούτη η ιστορία σου όπως και η άλλη
    ειναι ενδιαφέρουσες και οι δύο
    δεν ξεχωρίζουμε μόνο αυτες που βαθμολογούμε
    δυστυχώς αδικούνται πολλές που δεν παίρνουν βαθμό χωρίς να σημαίνει ότι δεν αξίζουν

    αλλά ειναι ωραίο που η μπλογκογειτονιά μας έχει τόσο ενδιαφέροντα δρώμενα και μπορούμε να συμμετέχουμε

    καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νοσταλγικό το διήγημά σου, Γιάννη, γραμμένο με λεπτότητα και αγάπη. Ανάγλυφη η περιγραφή, δίνει στον αναγνώστη πεντακάθαρα τις εικόνες που ξετυλίγεις.
    Η αναφορά σου στο θέμα χρόνος, με προκαλεί να καταθέσω δύο στροφές από μια παλιά μου ανάρτηση, με τον τίτλο «Χρόνος 2».

    Χρόνε εχθρέ, που μας πεθαίνεις,
    χρόνε εχθρέ, που μας γερνάς,
    που τους ανθρώπους ξεσκεπάζεις,
    που τη νεότητα ξεχνάς.
    …………………………………………………..
    Χρόνε ανίκητε δυνάστη,
    χρόνε αδίστακτε θεέ,
    ακούραστε χαλασοχτίστη,
    δεν ξέρεις τι θα πει ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ αυτή η αναμέτρηση με το χρόνο πόσο άνιση είναι!!
    Το διήγημά σου αυτό με άγγιξε και ήταν από τις επιλογές μου...
    Τι κάνουν οι φωτογραφίες έτσι; ΄΄Ενας καθρέφτης από το χθες που μας μαθαίνει τις σωστές διαστάσεις της ζωής μας.
    Καλή σου μέρα Γιάννη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δελφινάκι μου,
    σε αυτό το τελευταίο σου στέκομαι. Στα όμορφα δρώμενα της γειτονιάς και στις συμμετοχές. Αυτές χαιρόμαστε, την ατμόσφαιρα, την κινητοποίηση όλων και των δημιουργικών μας διαθέσεων.
    Εκεί αποσκοπούμε.
    Σε ευχαριστώ μία ακόμα φορά για τα καλά σου λόγια. Πιάνουν τόπο να το ξέρεις.
    Καλή σου συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άρη μου αγαπητέ με τον λυρισμό του στίχου σου....!
    πόσο όμορφη η γραφή σου και πόσο τυχερός νιώθω που την απόθεσες εδώ σαν δικό σου δώρο σε τούτη τη δημοσίευση.
    Σε ευχαριστώ από καρδιάς.
    Να συνεχίζεις έτσι πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άννα μου σε ευχαριστώ.
    Όχι μονάχα για την τιμή της επιλογής σου αλλά το κυριότερο για τον αφουγκρασμό της αγωνίας όλων μας.
    Ο Χρόνος κυλάει γύρω μας πολλές φορές με αλλαζονεία εκ μέρους μας, με αδιαφορία, με σνομπισμό.
    Μέχρι που να κάνει το δικό του "κλικ" στη ζωή μας. Μέσα από έναν καθρέφτη, ένα συναίσθημα, μια παρουσία, έναν πόνο.
    Αυτό ήθελα να καταδείξω εδώ με το αφήγημα αυτό.
    Χαίρομαι που τ αγάπησες.
    Καλή σου συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χάρηκα κι αυτή σου τη συμμετοχή, Γιάννη μου. Τόσο καλογραμμένη, που, καρέ-καρέ, περνούσε όλο το συναισθηματικό φάσμα στον αναγνώστη. Ποτισμένη νοσταλγία, αναβίωση εικόνων & συναισθημάτων κι αυτός ο αγωνιώδης τρόμος μπροστά στον Χρόνο. Πώς ξεκινάμε περιγελώντας τον, πώς συνεχίζουμε με το να παριστάνουμε ότι τον αγνοούμε και δεν τον βλέπουμε και πώς φτάνει η στιγμή που όχι μόνο τον βλέπουμε, αλλά πρέπει και να συμφιλιωθούμε μαζί του.

    Εύγε και γι' αυτή σου τη συμμετοχή, λοιπόν.

    *Πολύ μου άρεσε κι η φωτογραφία σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναστασία μου.....!
      το σχόλιό σου το βρήκα τώρα στα ...ανεπιθύμητα....! αν είναι δυνατόν. Δεν ξέρω τι έπαιξε και τα έκανε μαντάρα εδώ το σύστημα. Και σένα και ένα της Ρούλας.
      Ευχαριστώ πολύ κοπέλα μου να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  8. Πόσο πολύ με άγγιξε !!
    Μπράβο Γιαννη μου, υπέροχο !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ όμορφη η συμμετοχή σου Γιάννη, ήταν άλλωστε, μέσα στις επιλογές μου!
    Με το καλό και στα επόμενα δρώμενα.
    Καλό απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Με κάλυψε πολύ με το σχόλιό του ο φίλτατος Άρης!
    Πολύ τρυφερή θα έλεγα ιστορία!
    Στο μεταξύ έχω κάνει κι εγώ κάτι αντίστοιχο με φωτό της μαμάς μου, γιατί της μοιάζω αρκετά...
    Έτσι είναι Γιάννη μου!
    Γερνάμε!!!
    Πολλά φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ένα ακόμα μεγάλο μπράβο και από μένα Γιάννη μου!
    Δύσκολα μπορώ να πω ποια από τις δυο ιστορίες προτιμώ, είναι τόσο διαφορετικές!
    Χαίρομαι όταν οι φίλοι μου, μπορούν και "γράφουν"!
    ΑΦιλιά πολλά και τρυφερά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ο χρόνος περνά και μας γεμίζει, εμπειρίες και ρυτίδες! Και σκέψεις...
    Στάθηκα στην ιστορία σου, την τρυφερή και συγκινητική, Γιάννη μου!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αχ κι αυτή ήταν πολύ ωραία ιστορία, αλλά τον βαθμό τον έκλεψε η Ντάμα Κούπα!
    Καλό βράδυ κύριε Πιτ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αναστασία μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Χαίρομαι που μπόρεσα να περάσω κάποια συναισθήματα. Να είσαι καλά για το σχόλιό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μαρίνα μου σε ευχαριστώ πολύ. Για όλα καλό μου κορίτσι. Με τίμησε η επιλογή σου. Καλό βράδυ να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αριστέα μου,
    γερνάμε βιολογικά ναι. Ότι φυσικό. Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε την αξία του χρόνου και αφετέρου να εμποδίσουμε τον εαυτό μας να μην γεράσει συναισθηματικά και ψυχολογικά. Το σπουδαιότερο.
    Σε ευχαριστώ πολύ για την παρουσία και το σχόλιό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Στεφανία μου, οι δύο ιστορίες είναι παντελώς διαφορετικές. Και σε θέμα και σε ύφος και σε είδος. Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου. Είναι όμορφο που κόσμος έχει διάθεση να δημιουργεί να βάζει το μυαλό του σε κίνηση.
    Σε φιλώ και σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αρτίστα μου σε ευχαριστώ για την ενθάρρυνση, την παρουσία και τη συμμετοχή σου.
    Να ξέρεις ότι την απολαμβάνουμε.
    Τούτο το αφήγημα είναι περισσότερο προϊόν αυθορμητισμού, ενώ η Ντάμα Κούπα ήταν κάτι άλλο.
    Πάμε στα επόμενα. Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αλεξάνδρα μου, ευχαριστώ πολύ για τα συναισθήματά σου. Πολύτιμη παρκαταθήκη για μένα και βήμα για συνέχεια.
    Πραγματικά ο χρόνος και οι επιρροές του επάνω μας καταλυτικές.
    Φιλιά και καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Γιάννη μου συγχαρητήρια πολλά για την εξαιρετική σου ιστορία! Νομίζω πως όλοι μας είδαμε κάτι από τον εαυτό μας σε αυτή τη σέλφι με το καπέλο!
    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μαρία μου, ξέρεις ότι πάντα απολαμβάνω ζεστά την παρουσία σου εδώ και τα σχόλιά σου.
    Ένα ακόμα ευχαριστώ για τα λόγια σου.
    Να έχεις δύναμη να μας δίνεις αυτό το πανέμορφο δρώμενο, χώρος έμπνευσης και δημιουργίας.
    Τις ευχές μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ένα πανέμορφο διήγημα, Γιάννη μου, που παίρνει διπλή αξία αφού, όπως λες, ήταν "προϊόν αυθορμητισμού". Να είσαι πάντα καλά και να μεγαλουργείς, φίλε μου. Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Γιάννη μου διαβάζοντας μου έφερες μνήμες παλιές από τη..γιαγιά μου που πάντα φορούσε καπέλα φτιαγμένα από τη κα.Μαρίκα τη καπελού εδώ σε κεντρικό δρόμο της παλιάς Θεσσαλονίκης δίπλα από το κινηματογράφο Διονύσια.Με 'επειρνε μαζί της και κοιτούσα με τα μάτις των 5 μου χρόνων τα όμορφα καπέλα, πότε με τούλι στολισμένα με φιόγκους και βελούδινα στολίδια..Τώρα ..εγώ πια στη δική της τότε ηλικία φοράω καπέλα σχεδόν πάντα. Βέβαια πιο απλά , χωρίς τούλια και στολίδια μα με την ίδια συναίσθηση της ομορφιά που μου περνούν μέσα μου.Ένα υπέροχο κείμενο ανάλογα με το χαρακτήρα σου που μαθαίνω τώρα σιγά σιγά από τότε που γίναμε φίλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Καλησπέρα σου Μία μου.
    Τα λόγια σου πάντα ζεστά, πάντα ανθρώπινα και ενθαρρυντικά. Σε ευχαριστώ πολύ για αυτό.
    Αν νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε όμορφη παρέα ο αυθορμητισμός ενισχύεται.
    Να είμαστε καλά να δημιουργούμε Μία μου.
    Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Γεωργία μου καλησπέρα σου. Μεγάλη μου χαρά και τιμή μου εδώ η φιλοξενία και παρουσία σου.
    Μέσα από το ιστολόγιό σου γνωρίζω και εγώ μια εξαίρετη Γυναίκα, δημιουργό και καλλιτέχνιδα της ζωής και καμαρώνω τα έργα σου.
    Ανέκαθεν λάτρευα τα καπέλα και αντρικά και γυναικεία. Μου αρέσει πολύ το στυλ τους.
    Με χαρά βλέπω ότι επανέρχονται πλέον τάχιστα στην καθημερινή μας ενδυματολογία.
    Σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι τα καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Νάμαι κι εγώ τελευταία και καταϊδρωμένη. Πολύ ωραία η ιστορία σου Γιάννη μου παρότι μου έβγαλε λίγη μελαγχολία. Ο χρόνος είναι μεγάλη υπόθεση. Αδυσώπητος. Ποτέ δεν συνειδητοποιούμε πως περνούν τα χρόνια και πόση ομοιότητα έχουμε με τους γονείς μας. Και δεν είναι μόνο οπτικά. Σου έχει τύχει να προσέξεις κάποια συνήθεια κάποιο χούι που σε ενοχλούσε σ' εκείνους και που τελικά το βλέπεις σε σένα; Εμένα ναι. Ωστόσο συνηθίζω να πιστεύω πως η κάθε μέρα δεν είναι ίδια με την προηγούμενη. Πάντα κάτι προστίθεται καλό και καμιά φορά κακό. Κρατάμε τα καλά και βαδίζουμε γιατί ο εαυτός μας σε όλες τις ηλικίες του προσφέρει διαμάντια όταν θέλει. Να είσαι καλά καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Μαίρη μου,
    σε ευχαριστώ που άνοιξες την καρδιά σου και μοιράστηκες εδώ πολλές σκέψεις και συναισθήματα. Ειλικρινά σε ευχαριστώ. Ναι θα συμφωνήσω με τις παρατηρήσεις σου αλλά και τις διαπιστώσεις σου. Πράγματι έτσι είναι, έτσι συμβαίνει.
    Τελικά οφείλουμε στον χρόνο περισσότερο σεβασμό που θα τον αποδώσουμε αν δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στην κάθε του στιγμή.
    Καλή βδομάδα κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. εχω σχολιασει και τη περασμενη εβδομαδα την σελφι σου αλλα το σχολιο μου δεν δημοσιευτηκε δεν ξερω γιατί...μου εβγαζε να γραψω καποια νουμερα για να αποδιξω οτι δεν ειμαι ρομποτ..και ενω το εκανα δεν ξερω τι γινόταν .. και δεν μου το δημοσιευε.. ισως να ημουν σε αλλο σου ιστολογιο..δεν ξερω ..
    Ξέρω ομως οτι η Σελφι σου μου αρεσε γιατι ήταν πολυ ρεαλιστική..εμεις οι μεγαλύτεροι οι περισσοτεροι ετσι σκεφτόμαστε..φιλε..
    Να εισαι και να περνας καλα΄..καλο σου βραδυ..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ρούλα μου υπήρχε θέμα.....!
    Ένα δικό σου σχόλιο και ένα της Lysippe τα έβαζε για άγνωστους λόγους στα ανεπιθύμητα. Τώρα το είδα μετά από πολύ καιρό.
    Αναγκάζομαι τώρα να σαρώνω τις κατηγορίες.
    Τα φιλιά μου Ρούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή