"Το Άγγιγμά σου" (20ο Συμπόσιο Ποίησης)

"Το Άγγιγμά σου"

Νάμαστε πάλι από βραδύς σε άναρχο ταξίδι...

ψυχή μου κι αν ερίγησες μαζί μου κατεβαίνεις

βάστα γαλήνια προσμονή και όνειρο μεγάλο. 

Καθώς το φως απλώνεται αντίκρυ στο σκοτάδι 

χρώματα κόκκινα μαβιά με δάκρυα πλασμένα  

σε πέπλα  άμορφα βαριά αέρινα σε παίρνουν.

Αισθήσεις πρόσχαρες πολλές στα χρόνια πιεσμένες

αντάρα κάνουν βουερή διέξοδο γυρεύουν.

Κοιτάζουν πίσω, ξανά μπροστά

αναμετρούν τα πρέπει

στα “θέλω” μένουν  δεκτικά

η ελπίδα να τα τρέφει.        

                                      

Και να ο φόβος...σέρνοντας χαλκάδες με σκοτάδι

ρίγος σκορπά θανάσιμο αγχώνει την ανάσα

γυρεύοντας το γλυτωμό κοντά σου με λατρεία.                                                                                                

Ποια ηδονή θερμή στα μάτια σου ;                                                                                                                                    

Ποια ελπίδα στην καρδιά σου ;

Ποιος τάχα φάρος λαμπερός την όψη σου φεγγίζει. 

Πόθος καλοφόρετος ...εκεί είναι σε προσμένει !

Σκοτάδι κάποτε βουβό,  βαρύ μέσα στο δώμα

γίνηκε τώρα φωτεινό, δες το γεμάτο χρώμα. 

Μέτρο, φραγμοί κι αναστολές σαρώνονται σιμά σου

Όλα τα πρέπει λες μαζί, τα χιλιοφορεμένα

αέρας έγιναν, σκορπούν στου πόθου τη λαγνεία.

Δες την πως στέκει απόλυτη, πλανεύτρα, αλλοπαρμένη,

όλα γυρίζουν μες στο φως, στη δίνη των χρωμάτων,

τα βήματά σου βιαστικά στα υγρά της μονοπάτια.

Κανείς δε στέκει δισταγμός, κανείς δεν μένει πόνος.

Αρχόντισσα ζάλη  ερωτική,  ανίκητη νεράιδα

σε φτάνει στην κορύφωση, στο ύστερο ταξίδι.                                                                                                                        

Αφήνεσαι, υπνωτίζεσαι σαν όλα τα όνειρά σου

ζωή πάνω απ’ τα όρια, αισθήσεις δίχως τέλος

μες των φιλιών την αγκαλιά, και στων ματιών τη χάρη.

Ανάσες της καρδιάς ακούς, θεριεύουν, ψιθυρίζουν

κάθε σου λέξη ανείπωτη, κάθε αγκαλιά στη φλόγα.

Θέλεις εκεί κάτι να πεις, κάτι να την ρωτήσεις.

Να απλώσεις πια το χέρι σου στα μεταξένια χείλη,

κοιτάζοντας αχόρταγα τα άφυλά της μάτια.

-Ποια είσαι ; πες μου ! καρτερώ το μυστικό όνομά σου !

-“Φαντασίωση” να με λες! Για πάντα θα σε καρτερώ, στο κάθε άγγιγμά σου.

Φίλες και Φίλοι, αυτή είναι μια σημαντική στιγμή για τον δικό μου γραπτό λογοτεχνικό λόγο. Το Ποίημα που μόλις διαβάσατε ήταν το ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΟΙΗΜΑ σε ανοιχτό δικτυακό χώρο, το πρώτο μου δημιούργημα μετά από πάρα μα πάρα πολλά χρόνια.

Συμμετείχε στο:

20ο ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ

που διοργανώνει η αγαπημένη μας φίλη Αριστέα στο εξαίρετο ιστολόγιό της εδώ, με θέμα-χρήση της λέξης "ΨΥΧΗ"

Η Ζωή είναι Ωραία

Για μένα ήταν μια πρωτόγνωρη θαυμάσια εμπειρία καθώς είχα τη χαρά και την τιμή να είμαι "παρέα" με ακόμα 29 φίλους Bloggers που συμμετείχαν στο Συμπόσιο με συνολικά 38 ποιήματα.
Η Χαρά μου ήταν πραγματικά μεγάλη και θα ήθελα να ευχαριστήσω την Αριστέα για την δυνατότητα συμμετοχής και διοργάνωσης αυτού του εξαίρετου διαγωνισμού αλλά και όλους τους 35 φίλους/φίλες που στάθηκαν, βαθμολόγησαν, αξιολόγησαν και το δικό μου ποίημα.

Στην σελίδα εδώ:  20ο Συμπόσιο Ποίησης: Λήξη και Γιορτή  μπορείτε να δείτε τα αποτελέσματα και στις αντίστοιχες παραπομπές να διαβάσετε όλα τα ποιήματα που συμμετείχαν 

Θέλω να δώσω τα ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ μου στην αγαπητή φίλη MARY PERTAX για το υπέροχο ποίημά της που πρώτευσε στο Συμπόσιο, ένα υπέροχο πραγματικά ποίημα, που μπορείτε να διαβάσετε στον σύνδεσμο που σας έδωσα

Λίγα Λόγια ως παρατηρήσεις μου:

Είναι πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο όνειρο η ΠΟΙΗΣΗ....! και κατ' επέκταση η γραφή της. Απαιτεί πλούσιο λεξιλόγιο, λογοτεχνική υποδομή, φαντασία, έκφραση, αρκετή δόση "τρέλας" στην έκφραση του νου. Πηγαία συναισθήματα και λυρικό λόγο.

Έχοντας χρόνια συνηθίσει στον πεζό λόγο και μάλιστα στο είδος της κινηματογραφικής, γραφής, πάνω στο είδος του νουάρ, δυσκολεύτηκα επώδυνα να μπορέσω να μπω στον έμμετρο ποιητικό κόσμο.

Παραδίδω το Ποίημά μου αυτό στη δική σας κρίση και παρατηρήσεις.