"Ο Ήχος της Σιωπής"

"Ο Ήχος της Σιωπής"

Σιωπή,

απόλυτη, παγερή, σέρνεται στο σώμα σαν να το διεκδικεί ολότελα.

Ένα σεργιάνι στους χώρους του παλιού σπιτιού.

Γερασμένο, πληγωμένο μα ολόφωτα ζωντανό.

Περιμένει το φως σου να σε καλοδεχτεί,

αφουγκράζεται την παρουσία σου να ανοίξει την αγκαλιά του.

Πόσα αλήθεια μαθαίνεις στις ανάσες του.

Κοίτα !

Κάθε του γωνιά γεμάτη αναμνήσεις

παίρνουν σχήμα μια προς μια στο πέρασμα του χρόνου.

Αόρατες μορφές σε περιτριγυρίζουν

οικείες και τρυφερές.

Είναι οι μορφές εκείνες που περπάτησαν μαζί σου όλα αυτά τα χρόνια

οι καρδιές που χτύπησαν για σένα

οι αγκαλιές που ανοίχτηκαν

τα χαμόγελα που πλάστηκαν στα πρόσωπά τους

τα δάκρυα που στόλισαν διαμάντια τις στιγμές τους.

Όνειρα απέριττα που σε νανούρισαν τις κρύες νύχτες

κάτω απ το τραγούδι της βροχής στη στέγη.

Προσευχές που σταύρωσαν το μαξιλάρι σου

μαζί με τις παλάμες των χεριών που απλώθηκαν

στο μέτωπό σου να το δροσίσουν απ τον πυρετό σου.

Και να εκεί πιο πέρα, δες..

τα σημάδια της ξυλόσομπας κι η μυρωδιά του καμένου ξύλου

η ζεστασιά της φλόγας να τυλίγει τα κρύα σου χέρια

μικρά, εύπλαστα και ευάλωτα.

Την ανάσα σου κρατάς σαν μπροστά σου θα δεις εκείνο το γραφείο,

σαν βωμό στα πρώτα σου διαβάσματα, στα πρώτα σου ταξίδια

στον κόσμο της γνώσης και της σκέψης

σαν άνοιγες τα πρώιμα φτερά σου στην αποκάλυψη του κόσμου.

Τα βιβλία, τα τετράδια, με το δικό τους άρωμα στις σκάλες των ονείρων σου.

Τα βήματα σου δες πορεύονται στο πέρασμα του χρόνου

και μπροστά σου να, αχνά, παράταιρα τα πρόσωπα εκείνων.

Ένα προς ένα. Κοίτα !

Είναι εκεί, έξω απ τα σύνορα του χρόνου,

γλιστρούν σαν δραπέτες από τις αναμνήσεις γυρεύοντας την αντάμωση ξανά.

Σε καρτερούν στον κάθε χτύπο της καρδιάς σου,

δηλώνουν το παρόν τους σε κάθε ζωγραφιά της σκέψης σου,

απλώνουν τα χέρια τους γυρεύουν τα δικά σου

μπερδεύουν το τώρα με το τότε σε ένα κάλεσμα πρωτόγνωρο.

Ποτέ δεν έφυγαν από κοντά σου. Ήταν και είναι πάντα εκεί

σε εκείνο το παλιό ρημαγμένο σπιτικό

χτισμένο με κάθε κόκκο απ την αγάπη τους και τον ιδρώτα τους για σένα.

Και γίνεται αυτό το σπιτικό, το παλιό, το λατρεμένο,

ναός ανάμνησης, τόπος συνάντησης ξανά σε ένα δικό τους κόσμο

όπως αυτοί τον έσιαξαν για σένα, για τα δικά σου χαμόγελα.

Νιώσε ! Είναι εκεί ! Πλάι σου.

Άκου ! Μέσα εκεί στο άδειο απομεινάρι, στην ασάλευτη σιγή.

Άκου πόσο δυνατός στ’ αλήθεια είναι ο ήχος τούτης της σιωπής τους.

Ο "Ήχος της Σιωπής" αγαπητές Φίλες και Φίλοι είναι η προσωπική μου συμμετοχή εδώ:

21ο Συμπόσιο Ποίησης

Στο εξαίρετο ποιητικό δρώμενο που διοργανώνει η αγαπημένη μας Φίλη Αριστέα στο προσωπικό της Ιστολόγιο εδώ:

Η Ζωή είναι ωραία

Απολαύσαμε 21 Ποιήματα που το καθένα μίλησε στην καρδιά και στα συναισθήματά μας. Στο σύνδεσμο που σας έδωσα μπορείτε να παρακολουθήσετε τα Αποτελέσματα του διαγωνισμού, την βράβευση και τη λήξη.

Ήταν η 2η συμμετοχή μου σε Ποιητικό δρώμενο. Νιώθω ένα δέος για την Ποίηση και την αντιμετωπίζω με τον δέοντα σεβασμό από μεριάς μου. Ευχαριστώ την Αριστέα που με παρακίνησε για τη συμμετοχή. Επίσης να ευχαριστήσω όλες και όλους τους δημιουργούς των ποιημάτων αυτών αλλά και τους αναγνώστες που έδωσαν ζωή σε ένα ακόμα κύκλο αυτού του ποιητικού θησαυρού.

Πολλά συγχαρητήρια στην Mary Pertax για την βράβευσή της στον διαγωνισμό με το εξαίρετο ποίημά της εδώ:

"Οι επιθυμίες μιας κουκίδας"

Συνεχίζουμε να δημιουργούμε και να εκφραζόμαστε. Πρέπει να διαβάσετε ΟΛΑ τα ποιήματα του Συμποσίου εδώ. Αξίζουν το χρόνο σας.

21ο Συμπόσιο-Οι συμμετοχές Μέρος 1ο

21ο Συμπόσιο Οι συμμετοχές Μέρος 2ο