H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

"Το Ραντεβού" (Δρώμενο "Ερωτική Υμνωδία")




Για το λογοτεχνικό δικτυακό δρώμενο "Ερωτική Υμνωδία" έχουμε ήδη ανοίξει τη συζήτησή μας. Και ήδη, όπως έχετε δει, έχουμε απολαύσει πραγματικά και έχουμε βιώσει υπέροχες συμμετοχές είτε σε πεζό είτε σε ποιητικό λόγο εδώ στο blog της αγαπημένης μας Lysippe (Αναστασίας)


Σε μια λίστα συμμετοχών ελεύθερη, που μένει ανοιχτή και στην οποία έχουμε ακόμα να απολαύσουμε δημιουργήματα που ξεπερνούν κάθε προσδοκία.

Σήμερα ήρθε η στιγμή, να καταθέσω και την προσωπική μου ταπεινή συμμετοχή με ένα μικρό κινηματογραφικό διήγημα. Πάμε λοιπόν.





“Το Ραντεβού”

Σεκάνς Σπιτιού
Σκηνή Πρώτη:

Βγήκε από το μπάνιο τυλιγμένη στο μπουρνούζι της. Ένιωθε ανακουφισμένη και ξεκούραστη. Έκατσε στο σκαμπό μπροστά στην τουαλέτα. Έριξε μια διερευνητική ματιά μπροστά στον καθρέφτη. Τα κόκκινα μαλλιά της έπεφταν σε ένα κοντό καρέ στο όμορφο πρόσωπό της. Πήρε το πιστολάκι και άρχισε να τα στεγνώνει. Έριξε μια ματιά στο ρολόι της. Ήταν εννέα το βράδυ Παρασκευής. Συγκέντρωσε περισσότερο την προσοχή της στην επιμέλεια του προσώπου της. 

Τακτοποίησε με τέχνη τα στεγνά της μαλλιά και άρχισε να επιμελείται το μακιγιάζ της. Τα μεγάλα εκφραστικά της καστανά μάτια τονίστηκαν ιδιαίτερα με ένα αρμονικό eye-liner σε γήινες αποχρώσεις. Τα φρύδια της καλλίγραμμα αρμονικές πινελιές στο μέτωπό της. Ένα απαλό make-up έδωσε στο πρόσωπό της μια ακαμάχητη λάμψη, που τονίστηκε με ιδιαίτερη έμφαση από ένα κατακόκκινο κραγιόν στα σαρκώδη χείλη της.

Οι κινήσεις της έδειχναν γυναίκα που ξέρει να φροντίζει με επαγγελματική ακρίβεια την εξωτερική της εμφάνιση. Το είχε πετύχει αυτό απόλυτα στα εικοσιοκτώ της χρόνια. Μια εντυπωσιακή άνεση και επιτήδευση.

Άφησε το μπουρνούζι να πέσει στο κρεβάτι της. Τα μάτια της σάρωσαν με προσοχή το γυμνό της σώμα. Το στητό όμορφο στήθος της, η μέση, οι γοφοί και τα εντυπωσιακά αισθησιακά της πόδια.
Σε λίγο ήταν έτοιμη φορώντας ένα σετ από προκλητικά κατακόκκινα εσώρουχα. Πήρε μια ανάσα. Έβγαλε ένα τσιγάρο από την ασημένια ταμπακέρα της. Ο καπνός άρχισε να ανηφορίζει ακανόνιστα στην κρεβατοκάμαρα. Χωρίς να ντυθεί, πήγε δίπλα στο γραφείο της. Της άρεσε αυτή η άνεση που της χάριζε το ημίγυμνο σώμα της. Άλλωστε το είχε συνηθίσει.

Σκηνή Δεύτερη:

Έκατσε στο γραφείο, άναψε το πορτατίφ και αμέσως μετά το λαπ τοπ μπροστά της. Μπήκε στα e-mail της. Άνοιξε τον ειδικό φάκελο με τα μηνύματα της προσωπικής επαγγελματικής της αλληλογραφίας. Στάθηκε στον φάκελο με την ένδειξη:  “Ραντεβού της ημέρας”

-Ώρα 9:30 Ξενοδοχείο Night Star, Δωμάτιο 325, Όνομα: Χρήστος

Πήρε το κινητό της, σημείωσε τα στοιχεία και έκλεισε τον υπολογιστή. Γύρισε στην κρεβατοκάμαρα να ντυθεί.

Σκηνή Τρίτη:

Σε λίγο ήταν έτοιμη. Είδε τον εαυτό της στον καθρέφτη μέσα σε ένα σομόν ολόσωμο φόρεμα. Ράντες στους ώμους λεπτές, μεγάλο ντεκολτέ. Δεν θα το έλεγες εφαρμοστό αλλά ήταν τόσο κοντό που οι σφιχτοί μηροί της φάνταζαν προκλητικά γυμνοί. Ντυμένοι με κάλτσες που κατέληγαν ψηλά σε ένα περίτεχνο ασημί σχέδιο και ένα ζευγάρι μαύρες γόβες.

Ήταν έτοιμη. Πήρε το κινητό της τηλέφωνο.
“Είσαι κάτω ; κατεβαίνω….”
Έριξε μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη της εν είδη επιθεώρησης, πήρε τα προσωπικά της αντικείμενα και κατέβηκε. Στην είσοδο του σπιτιού την περίμενε ένα αυτοκίνητο. Μπήκε μέσα.


Σεκάνς διαδρομής
Σκηνή πρώτη:

“Καλησπέρα Λώρα, όλα εντάξει ;” της είπε ο νεαρός καλοστεκούμενος άντρας από τη θέση του οδηγού.
“Ναι Νίκο, ξεκίνα, έχω λίγο αργήσει, και φοβάμαι μην βρούμε κίνηση...”
“Για που απόψε ;” της είπε κοφτά ενώ είχε ήδη ξεκινήσει.
“Νέα Κηφισιά, Ξενοδοχείο Night Star”
Ο Νεαρός άντρας είχε ήδη ξεκινήσει ανέκφραστος.
“Τι έχεις απόψε ;” τη ρώτησε χωρίς να πάρει τα μάτια του απ το τιμόνι.
“Ένας 52χρονος, έτσι τουλάχιστον ήταν τα στοιχεία του….” του απάντησε εντελώς τυπικά.
Ο άλλος έκανε έναν μορφασμό περιέργειας.
“Να τους προσέχεις αυτούς ! Μερικοί είναι περίεργοι” της είπε.
“Ξεχνάς ότι στη δουλειά είμαι τέσσερα χρόνια."
Ο νεαρός δεν σχολίασε παραπάνω. Το αυτοκίνητο γλίστρησε μέσα στην χειμωνιάτικη νύχτα.

Σκηνή δεύτερη:

“Να φύγω εγώ ;” την ρώτησε λίγο πριν κατέβει.
“Ναι το ραντεβού είναι ανοιχτό, θα γυρίσω μόνη μου”
“Λώρα ! Πρόσεχε ε !”
“Έχω το μπήπερ μην ανησυχείς. Αν χρειαστεί θα σε ειδοποιήσω.”
Ο Νίκος ήταν νέος στη δουλειά. Συνοδός στα κορίτσια. Προσωπική ασφάλεια. Είχε μια ευαισθησία και ένα φόβο πάντοτε. 
Τυλίχτηκε στο παλτό της, το κρύο ήταν τσουχτερό. Με γρήγορα βήματα ανέβηκε τις σκάλες της εισόδου και μπήκε.

Σεκάνς Ξενοδοχείου
Σκηνή πρώτη:

Το “Night Star” ήταν ένα αναγνωρίσιμο πλούσιο ξενοδοχείο. Τουλάχιστον ο πελάτης της είχε γούστο στον τόπο του ραντεβού. 
“Παρακαλώ η κυρία ;” άκουσε την ευγενική ερώτηση της υπαλλήλου στην ρεσεψιόν.
“Δωμάτιο 325 παρακαλώ, με περιμένουν.”
Η νεαρή υπάλληλος κάλεσε εσωτερικά το δωμάτιο που ανέφερε η Λώρα.
“Περάστε σας περιμένουν”, της απάντησε ευγενικά η ρεσεψιονίστ καλώντας έναν γκρουμ να την συνοδεύσει στον ανελκυστήρα.

Σκηνή δεύτερη:

Άκουσε ένα σαφές “παρακαλώ” αμέσως μετά το διακριτικό της χτύπημα στην πόρτα του δωματίου.
Άνοιξε και πέρασε στο εσωτερικό. Είχε προ πολλού ξεπεράσει το μόνιμο τρακ εκείνης της στιγμής. Ένα τρακ γεμάτο αναστολές και ανασφάλειες που την συνόδευαν τον πρώτο καιρό που ξεκίνησε να δουλεύει σαν call girl σε γραφείο συνοδείας. Τώρα πια ήξερε να φέρεται σαν απόλυτη επαγγελματίας χαλιναγωγώντας κάθε της συναίσθημα.

Ένα γλυκό ημίφως έκανε όμορφες σκιάσεις στο πολυτελές δωμάτιο. Απέναντί της στέκονταν ένας ώριμος άντρας με γκρίζους κροτάφους, καλοφτιαγμένος. Μεσαίου αναστήματος, καλοντυμένος με γούστο. Άσπρο πουκάμισο, καφέ σκούρο παντελόνι και γραβάτα. Στο πρόσωπό του αντιφέγγιζε ένα καθαρό χαμόγελο. Παρά τα σίγουρα πατημένα πενήντα του χρόνια η εμφάνισή του δεν περνούσε απαρατήρητη.

Κινήθηκε προς το μέρος της.
“Είσαι η Λώρα”, την ρώτησε με εμφανή τα στοιχεία της αναστολής στην συμπεριφορά του.
“Και εσύ ο Χρήστος να υποθέσω” αντέτεινε εκείνη με το ...επαγγελματικό της χαμόγελο.
Άπλωσε το χέρι του προς το δικό της. Την άγγιξε στα δάχτυλα. Ένιωσε την ταραχή του καθώς το χέρι του έτρεμε ελαφρά. Πήρε το δικό της και το φίλησε με χαρακτηριστική ευγένεια.

Η Λώρα ένιωσε παράξενα. Δεν ήταν συνηθισμένη σε τέτοιες υποδοχές. Άφησε την τσάντα της στο τραπεζάκι του σαλονιού. “Πρωτάρης ο πελάτης...” σκέφτηκε από μέσα της.
“Κάθησε”, της είπε, “Να προσφέρω ένα ποτό ;” 
Ναι ! Ο άντρας μπροστά της ήταν γεμάτος ταραχή. Κάτι όμως στην εξωτερική του συμπεριφορά την έκανε να νιώθει σίγουρα. 
“Ένα τζιν τόνικ Χρήστο, αν είναι δυνατόν. Δεν το αλλάζω...” του απάντησε.

Εκείνος με ένα συμπαθητικό χαμόγελο κάλεσε τηλεφωνικά την ρεσεψιόν για την παραγγελία τους.
Μέχρι να φτάσουν τα ποτά η Λώρα κάθισε πιο άνετα. Έβγαλε το παλτό της, έγειρε το σώμα της πίσω στην πλάτη του καναπέ. Το φόρεμά της τραβήχτηκε επιτηδευμένα αποκαλύπτοντας τα πόδια της σε όλο τους το μήκος. Έβγαλε ένα τσιγάρο από την ταμπακέρα της. Ο άντρας έσπευσε ευγενικά δίπλα της να της προσφέρει φωτιά. Έτσι όρθιος μπροστά της, σκυφτός ελαφρά. Τα μάτια της διασταυρώθηκαν με τα δικά του. Καστανά μεγάλα μάτια. Ρυτίδες αυλάκωναν δεξιά αριστερά το πρόσωπό του με σεβαστή γοητεία. Είδε στο βλέμμα του έναν θαυμασμό που της ήταν πρωτόγνωρος. Κλείνοντας τον αναπτήρα του ένιωσε το βλέμμα του να χαϊδεύει τα ημίγυμνα πόδια της, ταξιδεύοντας στο λοιπό σώμα της.

Η Άφιξη των ποτών έσπασε για λίγο τη σιωπή.
Ένας μεγάλος πολυτελής δίσκος. Ένα πράσινο μπουκάλι τζιν Tanqueray μαζί με ένα Αμερικάνικο Burbon Four Roses. Κρυστάλλινα ποτήρια, ο σχετικός πάγος και τα αντίστοιχα συνοδευτικά. Αν μη τι άλλο ο ώριμος άντρας είχε εντυπωσιακό γούστο.
Ο γκρουμ έφυγε, ο Χρήστος πήγε στην συσκευή του CD Player. Σε λίγο μια ήρεμη ορχηστρική μουσική ζέστανε όλο το χώρο.

Ήπιαν τις πρώτες γουλιές ανταλλάσσοντας αρκετές τυπικές κουβέντες της πρώτης στιγμής. Η αμηχανία του τώρα πια συνοδευόταν και από ένα εμφανές φούντωμα καθώς το πολλά υποσχόμενο σώμα της εκτίθονταν στα μάτια του όλο και πιο απροκάλυπτα. Η Ικανότητα της Λώρας στο κομμάτι αυτό δεν επιδέχονταν καμία αμφισβήτηση. Ήξερε πως να χειριστεί τις πρώτες “εισαγωγικές” στιγμές στα ερωτικά ραντεβού της. Όμως παρ όλα αυτά η συμπεριφορά του δεν έμοιαζε σε τίποτα με την ωμή σεξιστική συμπεριφορά των άλλων, που την έβλεπαν ωμά σαν το , προς επίδειξη και χρήση, “εμπόρευμα” προχωρώντας χωρίς πολλές περιστροφές στα παρακάτω.

Σκηνή Τρίτη:

Ήπιαν λίγο από το ποτό τους. Είπαν αρκετά για αρχή έχοντας ζεστάνει την ατμόσφαιρα μεταξύ τους. Η Λώρα σε αυτές τις περιπτώσεις απέφευγε να μπαίνει σε προσωπικές ερωτήσεις. Δεν την ενδιέφερε άλλωστε το ποιος ήταν ο “πελάτης” της μήτε το λόγο που βρέθηκε δίπλα της. Όμως απόψε κάτι πήγαινε εντελώς διαφορετικά.
Ο Χρήστος σηκώθηκε και τράβηξε κάποια στιγμή προς την μπαλκονόπορτα του δωματίου. Το βλέμμα του απλώθηκε πέρα στα φώτα της πόλης που λαμπύριζαν απέραντα και όμορφα. Το πρόσωπο της Λώρας αντιφέγγιζε μέσα στα μεγάλα κρύσταλλα.

“Όμορφα είναι ….”, τον άκουσε να λέει.
“Λοιπόν είσαι λίγο παράξενος, Χρήστο….”, του είπε καθώς σηκώθηκε και κινήθηκε προς το μέρος του.
“Δες τα !” της είπε, “Πόσα μικρά και μεγάλα μυστικά κρύβουν στην απεραντοσύνη τους.”
Ήρθε και στάθηκε δίπλα του, ακούμπησε το σώμα της στο δικό του. Τον ένιωσε να τρέμει.
“Ναι πράγματι είναι πολύ όμορφα”.
“Έχεις ποτέ νιώσει την επιρροή που ασκούν αυτά τα φώτα της νύχτας πάνω σου Λώρα ;” την ρώτησε, ξαφνιάζοντάς την ακόμα μια φορά.
Χαμογέλασε αμήχανα δίπλα του. Δεν ήξερε τι να πει. Οι όροι αντιστράφηκαν και ένα περίεργο τρακ απλώθηκε στην ίδια.
“Ομολογώ όχι”, του είπε.
“Χάνεις ! Κοίταξέ τα ! Δες την απεραντοσύνη της πόλης, κοίτα πέρα στο μαβί ουρανό, πως ακουμπά στη φωτισμένη γη. Δεν είναι ερωτικό ; Δεν σε κάνει να νιώθεις την ερωτική μοναξιά ;”

Άγγιξε το χέρι της δίπλα του. Η κοπέλα γέμιζε με ερωτήματα.
“Σε έχει ενοχλήσει κάτι από μένα ;” τον ρώτησε περισσότερο από επαγγελματική προσέγγιση.
Την κοίταξε στο πρόσωπο. 
“Είσαι τόσο γεμάτη φως ! Μια παρουσία τόσο μακρινή ! Που μόνο στις φαντασιώσεις μου υπήρχες...”

Κατάλαβε ότι έπρεπε να κάνει εκείνη το πρώτο βήμα. Τον έπιασε από τους ώμους και τον γύρισε προς το μέρος της. Είδε τα μάτια του να παίρνουν φωτιά στην όψη των δικών της. Άπλωσε τα χέρια της στα πλαϊνά του πρόσωπου του και κόλλησε τα χείλη της στα δικά του. Ένιωσε τους παλμούς της καρδιάς του να επιταχύνουν άναρχα. Η Λώρα ήταν εκείνη που θα έδινε απόψε το βήμα σε αυτόν τον ...επαγγελματικό ερωτικό χορό. Ο “πελάτης” της φανερά πελαγοδρομούσε.

Το φιλί της έγινε απόλυτα τολμηρό, καθώς βύθισε τη γλώσσα της ανάμεσα στα μισάνοιχτα χείλη του για να συναντήσει τη δική του. Το ένα της χέρι κατέβηκε εξίσου τολμηρά τραβώντας το σακάκι του και μπαίνοντας βίαια ανάμεσα στο λευκό του πουκάμισο. 
Διαπίστωσε ότι, παρά τα χρόνια του, το σώμα του διατηρούσε αξιοσημείωτο σφρίγος και αισθητική. 
“Έλα !”, του είπε χαϊδεύοντας έντονα το γυμνό του στήθος την ίδια στιγμή που τα δάχτυλά της έλυναν τη ζώνη στο παντελόνι του.

Σκηνή τέταρτη:



Εκεί, αντίκρυ στο μεγάλο κρύσταλλο της μπαλκονόπορτας, με τα μυριάδες λαμπιόνια της πόλης τα σώματά τους άρχισαν σταδιακά να αποκαλύπτονται εκατοστό το εκατοστό. Τα ημίγυμνα κορμιά έγιναν καμβάδες που πάνω τους προβάλλοταν οι αντανακλάσεις και οι σκιάσεις από τα φώτα, που τα μεγάλα τζάμια έστελναν με ακανόνιστα σχήματα πάνω στις καμπύλες τους.

Τα χέρια του άρχισαν να ακολουθούν τα δικά της και βρέθηκαν να ταξιδεύουν στο στήθος της.
Οι κινήσεις του ήταν αργές, προσεκτικές. Φανερά με μεγάλο σεβασμό, σαν να είχε απέναντί του κάτι εύθραυστο, κάτι που έτρεμε στην ιδέα να το πληγώσει. Το χέρι του συνέχισε το ταξίδι του εξωτερικά στις καμπύλες του σώματός της, κατεβαίνοντας από το στήθος της στη μέση της, στους γοφούς της και μετά στα πόδια της ανάμεσα.



Τον ένιωσε σταδιακά να αποκτά και εκείνος μια πιο ισότιμη πρωτοβουλία στον ερωτικό αυτό χορό.
Την τράβηξε προς τον καναπέ. Τον έσπρωξε απαλά να καθίσει. Στάθηκε μπροστά του σαν αρχαία ιέρεια στους βωμούς των ερώτων. Αργά, νωχελικά κατέβασε και έβγαλε το φόρεμά της ενώ την αμέσως επόμενη στιγμή άρχισε να ξεκουμπώνει το παντελόνι του.
“Λώρα….!” άκουσε τη φωνή του.
“Τι είναι ;” του είπε χαμογελαστά καθώς έστεκε μπροστά του.
“Είσαι...” κόμπιασε.
“Είμαι τι ;” του είπε με ένα ερωτικό μειδίαμα γεμάτο φωτιά, την ίδια στιγμή που τα δύο στητά της στήθη έπεσαν μπροστά στα έκθαμβα μάτια του με τις ρώγες της στητές, σαν κορυφές ηφαιστείου, έτοιμες για τρύγημα.
“Είσαι τόσο ...όμορφη….”, ψέλλισε ενώ το χέρι του άρχισε να αγγίζει το στήθος της που πάλλονταν μπροστά του. 

Σε λίγο τα σώματά τους ήταν ολόγυμνα σε εναγκαλισμούς που εναλλάσσονταν σε χαμηλούς ρυθμούς.  Την πήρε στην αγκαλιά του.  Τα ακροδάχτυλά του άρχισαν να αγγίζουν απαλά τα χείλη της, να κατεβαίνουν στα λακκάκια του λαιμού της, να βυθίζονται απαλά στις καμπύλες του στήθους της.



Η Λώρα δεν ήξερε πραγματικά τι να υποθέσει. Αυτό που ένιωθε στην αρχή το πήρε αψήφιστα, ίσως μια περισσή ευαισθησία, σαν αποτέλεσμα απειρίας του πελάτη της. 
Όταν όμως ένιωσε το δέος και την τρυφερότητα με την οποία τα χείλη του κατέβαιναν τις γραμμές της κάτω από το στήθος της και έφτασαν ανάμεσα στα πόδια της, τότε το ένιωσε. Ήταν κάτι που είχε πάρα πολύ καιρό να το αισθανθεί. Σαν να άνοιγαν με πάταγο οι πόρτες μια απωθημένης ηδονής τη στιγμή που τα χείλη του κατέβηκαν στον ερωτικό της βωμό, εκεί στην πηγή της ηδονικής φωτιάς. Στο μυαλό της δεκάδες σκέψεις εναλλάσσονταν με ταχύτητα ερωτήσεων. Τι ήταν άραγε αυτό που ζούσε ; Όνειρο ; Παραίσθηση ; Πραγματικότητα;

Όχι ! Δεν ήταν όνειρο ! Της το επιβεβαίωσαν οι σπασμοί της ηδονής στο σώμα της τη στιγμή που τα δικά του χείλη είχαν πια γίνει ένα με τον δικό της βαθύ κόσμο στην πηγή της. Τύλιξε αυθόρμητα τα πόδια της γύρω στο πρόσωπό του, στην αρχή προσεκτικά, αλλά στην συνέχεια, καθώς τα χέρια του τρυγούσαν τις σκληρές της θηλές, ένιωσε μια άναρχη δύναμη να τα κυβερνάει ανεξέλεγκτα. Οι πρώτοι αναστεναγμοί τους έδωσαν στο μισοφωτισμένο δωμάτιο έναν αχό σαν ερωτική υμνωδία. Αφέθηκε στην έκφρασή του, άφησε κατά μέρος ξεχασμένα κάθε είδους ερωτήματα. Σε λίγο σκιρτούσε, ενώ εκείνος ολοκλήρωνε με τέτοια ευαισθησία και πάθος, σαν ιεροφάντης ενός αρχαίου ναού της ηδονής. 
Ο οργασμός της ήρθε σαν καταιγίδα. Το σώμα της άρχισε αν συσπάται ασύστολα, μέχρι που ο ρυθμός τους πέταξε κάτω στο χοντρό χαλί.

Οι ανάσες τους προσπαθούσαν να κάνουν ένα ταξίδι επιστροφής στην κανονικότητα. Όμως οι πύλες των αισθήσεων είχαν ανοίξει πια διάπλατα και τα φρένα είχαν λυθεί.
Έμειναν εκεί. Στο πάτωμα. Με τη Λώρα να παίρνει εκείνη τα ηνία και να γίνεται κολασμένη Αμαζόνα πάνω στο κορμί του. Ψηλάφισε κάθε εκατοστό του, ανταποκρινόμενη σε όσα εκείνα της είχε απλόχερα δώσει πριν λίγο. Κάθισε πάνω του και την ίδια στιγμή τον ένιωσε να γίνεται ένα με το κορμί της.

Έσκυψε στο πρόσωπό του. Ναι ! Το πρόσωπο ενός ώριμου άντρα, ενός απλού άντρα που της θύμισε πως ήταν Γυναίκα ! Γυναίκα με το “Γ” γραμμένο με κεφαλαία γράμματα.

Τον φίλησε με πάθος ! Με ηδονή. Άρχισε να λικνίζει το σώμα της σαν ηδονική χορεύτρια, προκαλώντας του απανωτά σοκ. Έβλεπε εκστασιασμένος τις εκφράσεις του πρόσωπου της και τις παλινδρομικές κινήσεις του στήθους της. Στροβιλίστηκαν στο πάτωμα, στο χαλί. Έγιναν ένα με τις αισθήσεις, τα βογγητά, τις ερωτικές στάσεις. Μέχρι που ένιωσε τους γοφούς της να γίνονται ένα με εκείνον, τα χέρια του να ταξιδεύουν στις καμπύλες της, να τις χωρίζουν, να ψηλαφούν τις εισόδους της ηδονής ακανόνιστα. Και να εναλλάσσεται η ένωση των σωμάτων τους στις καυτές  πηγές της  φωτιάς, καθώς τον δέχονταν με ανερμάτιστη αποδοχή και κατάρρευση κάθε έννοιας αναστολής και ορίων.

Ο Οργασμός του ήρθε να ακολουθήσει το δικό της. Οι χυμοί τους έγιναν ένα μαζί με κορμιά τους, σε έναν ερωτικό σπαραγμό παρασέρνοντας καλύμματα, μαξιλάρια, ακόμα και τα ποτήρια από το τραπέζι του σαλονιού.

Σκηνή πέμπτη:



Όταν η Λώρα άρχισε να ανασαίνει κανονικά, κατάφερε να επικεντρώσει το βλέμμα της στο χώρο. Στο κομοδίνο δίπλα ήταν τα μπουκάλια μισοάδεια με τα ποτήρια.  Είδε τα μάτια του να την κοιτούν προσεκτικά με χαρακτηριστική ευλάβεια. Δεν είχε καταλάβει καν πως είχαν βρεθεί στο κρεβάτι, μήτε μπορούσε να συνειδητοποιήσει πόσος χρόνος είχε περάσει. 
Την κοιτούσε επίμονα με μια διάθεση ενατένισης. Κάποια στιγμή ένιωσε το χέρι του εντελώς διακριτικά να χαράζει μικρά αγγίγματα πάνω στο γυμνό της σώμα. Με μια ποιητική διάθεση που δεν είχε την παραμικρή σχέση με την ένταση με την οποία έκαναν έρωτα πριν.

Ανασηκώθηκε στο κεφαλάρι του κρεβατιού. Γύρεψε τα τσιγάρα της. Το κατάλαβε και της προσέφερε ένα από τα δικά του. Το άναψε και το έβαλε διακριτικά στο στόμα της. Τον κοίταξε:
“Λοιπόν οφείλω να παραδεχτώ ότι αυτό που μου συνέβη απόψε….”
“Ξεπέρασε τους κανόνες ε ;” την διέκοψε.
Φύσηξε τον καπνό ψηλά.
“Είναι κάτι που… δεν το περίμενα...” του είπε. Αντί για απάντηση της, της προσέφερε ένα ήρεμο χαμόγελο που τα ώριμα χρόνια του το έκαναν ακόμα πιο γοητευτικό.
“Δεν έχεις κάτι να πεις ; τι με κοιτάς ;” τον ρώτησε λίγο αμήχανα μα γλυκά.
“Είσαι όμορφη !” της είπε.
“Μου το είπες και πριν”
 “Είσαι πολύ όμορφη ! Όλο αυτό ήταν ένα δώρο για μένα”, επανέλαβε εκείνος.
“Δώρο ; Ποιο ήταν δώρο ;” του είπε χαμογελώντας.
“Είχα χρόνια να νιώσω έτσι ;”
“Πως δηλαδή ;”
“Ένιωσα ποθητός, ζωντανός ! Είδα ξανά ότι το σώμα μου μπορεί ακόμα να δώσει, αλλά και να πάρει...”
“Τι θες να πεις ; Δεν είχες ερωτική ζωή ;” τον κοίταξε με απορία.
Η σιωπή του έδειξε να της απαντά. Εκείνος συνέχισε.
“Στα δικά μου χρόνια, κάθε αναστεναγμός είναι δώρο ζωής, κάθε ηδονή επιβεβαίωση ύπαρξης. Κάθε χαμόγελο ενθάρρυνση...”
“Είσαι τελικά παράξενος άντρας ναι ;”
“Δηλαδή ;”
“Κλείνεις ένα ραντεβού με ένα call girl. Έρχεται στο χώρο σου και αυτό που ζει δεν έχει την παραμικρή σχέση με αυτό που υποτίθεται πως θα ήταν...”
“Τι εννοείς ;”
“Ήρθα εδώ ...Χρήστο, πληρωμένη με ένα μεγάλο ποσό για μια νύχτα πληρωμένου σεξ. Σεξ καταλαβαίνεις ! Και στο τέλος έκανα έρωτα... Ακόμα και το ότι σε καλώ με το όνομά σου, ξέρεις ότι είναι παράβαση ενός επαγγελματικού ραντεβού ; Οι πελάτες για μας δεν έχουν όνομα, δεν έχουν οντότητα. Αυτό δηλαδή που θέλετε και εσείς για μας.”
“Σε ενόχλησε αυτό ;” την ρώτησε άμεσα.
“Να με ενοχλήσει ;” τον κοίταξε ίσια στα μάτια με ένα βλέμμα όλο έκφραση.
“Κοίτα, ξέρω τι είμαι και τι κάνω. Όμως δεν είμαι μηχανή. Και απόψε εδώ, κατάφερες κάτι σημαντικό...”
“Εγώ ; τι ;”
“Καλά δεν το είδες ; δεν το ένιωσες ; Όλη αυτή μου η αντίδραση μαζί σου, όλο αυτό που έζησε το σώμα μου νομίζεις ότι ήταν ...επαγγελματική μου υπέρβαση ;”
Δεν απάντησε, την άφησε να συνεχίσει.
“Όχι ! Αυτό που πήρες από μένα το ένιωσα ! Αυτό που σου έδωσα το ήθελα ! Και να ξέρεις, επειδή όλα αυτά δεν γίνονται από τον έναν, με έκανες να νιώσω ξανά γυναίκα !”
“Όλα αυτά εγώ ;” 
“Ναι… με έκανες και θυμήθηκα κάποια ξεχασμένα πράγματα” ,του είπε και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Το γυμνό της σώμα φώτισε πάλι το χώρο. Πήγε προς το μπάνιο με τα μάτια του να την ακολουθούν.

Σκηνή έκτη:

Στην επιστροφή ντύθηκε και με τα εσώρουχά της ήρθε και έκατσε κοντά του.
“Δεν μου είπες για σένα… Παντρεμένος ;”
Την κοίταξε για μια στιγμή στα μάτια
“Ναι.”
“Γιατί βρέθηκες μαζί μου ;”
Τον είδε που δίστασε.
“Συγγνώμη, δεν ήθελα να σε πιέσω, δεν έχω και δικαίωμα, μια ακόμα επαγγελματική μου απρέπεια”
“Το κενό...” είπε και σταμάτησε. Δεν τον πίεσε, τον άφησε να συνεχίσει, αν ήθελε και το έκανε.
“Όλα αυτά που μας αποξενώνουν, που μας στερούν την τρυφερότητα, την ηδονή, τον έρωτα. Ο ευνουχισμός του πόθου”
“Την αγαπάς ;”
Δεν την περίμενε την ερώτηση αλλά απάντησε.
“Ναι...”
“Σκέφτηκες ποτέ εκείνη να κάνει το ίδιο ;"
“Τι θες να πεις ;”
“Αυτό που έζησες εσύ με μένα να το ζήσει και εκείνη με άλλον άντρα.”
Της απάντησε με εντυπωσιακή εσωτερική γαλήνη.
“Ναι ! Το έχω σκεφτεί. Το έχω αποδεχτεί...”
“Γιατί ;”
“Ίσως να μην της αξίζω, ίσως να μην μπορώ να δώσω...”
“Δεν έδειξες απόψε κάτι τέτοιο”, του απάντησε.
Μέσα της σαν να ένιωσε κάπως. Ένα παράξενο συναίσθημα. Κάτι σαν ζήλεια. “Αν είναι δυνατόν”, σκέφτηκε από μέσα της. Πρέπει να αντέδρασε κάπως αμήχανα γιατί εκείνος το πρόσεξε.
“Έκανα κάτι που σε πείραξε ;” της είπε.
Της βγήκε σαν ξέσπασμα, η φωνή της έβγαινε με κάποια ένταση:

“Ναι ! Ήρθα εδώ πληρωμένη να με πηδήξεις. Όπως γίνεται με όλους ! Να με δεις σαν μια πλαστική κούκλα που δίνει κάβλα και τίποτα παραπάνω ακούς ;” πραγματικά δεν καταλάβαινε και η ίδια πως της έβγαινε όλο αυτό. Την κοιτούσε έκπληκτος. Είχαν σηκωθεί και οι δύο όρθιοι. Εκείνη συνέχισε στον ίδιο τόνο.
“Να με γδύσεις, να σκίσεις τα ρούχα μου, να με μεταχειριστείς  σαν μια πουτάνα πολυτελείας, να με πονέσεις όπως όλοι, να με προσβάλεις όπως όλοι, να βγάλεις πάνω στο κορμί μου τα βίτσια σου όπως όλοι… και… αντί για αυτό είσαι γλυκός, τρυφερός, ένας αληθινός άντρας, ένας άνθρωπος ! Γιατί το κάνεις ε ;” οι τελευταίες λέξεις βγήκαν από μέσα της με μια απρόσμενη ένταση.
“Λώρα….” 
“Με αγγίζεις, με προσέχεις, μου κάνεις έρωτα, και όλα αυτά λες και… λες και….”
“Λες και τι ;”

Όρμησε πάνω του. Τον αγκάλιασε με πάθος. Κόλλησε τα χείλη της στα δικά του σε ένα φιλί δύο εραστών.
Απότομα τραβήχτηκε.

Σκηνή Έβδομη:

Πήγε στο σαλόνι δίπλα. Αναζήτησε τα ρούχα της, σκορπισμένα στο πάτωμα. Άρχισε να ντύνεται. Μια σιωπή απλώθηκε στο χώρο.
“Η Γυναίκα σου σε περιμένει… νομίζω έχεις πολλά να της δώσεις… Και οι δύο σας, ο ένας στον άλλον. Μην αφήνετε το χρόνο να σας σαπίσει, μπορείτε ! Τολμήστε ! Η ζωή κυλάει σαν νερό” είχε πια ντυθεί.
“Λώρα...” την κοίταξε γλυκά.

Είχε πια ντυθεί κανονικά. Πήρε τα προσωπικά της αντικείμενα, τα έβαλε στην τσάντα της. Στάθηκε κοντά στο παράθυρο. Στα μαλλιά της ταξίδευαν  τα φώτα όλης της πόλης. Έμοιαζε με κάδρο.
“Σήμερα ξαναβρήκα τη ξεχασμένη γυναίκα που ήταν κρυμμένη μέσα μου”, του είπε. Άπλωσε το χέρι της στο πρόσωπό του. Και εκείνος στο δικό της. Τα δάχτυλά τους συναντήθηκαν κάπου κοντά στα χείλη του.
“Σε ευχαριστώ”, της είπε εκφραστικά.
Του χαμογέλασε γλυκά. Τα βήματά της αποφασιστικά την οδήγησαν στην έξοδο. Ανάμεσα στον μισοφωτισμένο διάδρομο με τις αναμμένες απλίκες δεξιά-αριστερά και το πλούσιο κόκκινο χαλί να σβήνει τον ήχο από τις ψηλοτάκουνες γόβες της.

Σκηνή Όγδοη:



Ο Φρέσκος κρύος αγέρας της νύχτας ήρθε απότομα στο πρόσωπό της. Δεν γύρισε να κοιτάξει πίσω. Το χέρι της έκανε νόημα στο πρώτο ταξί που περίμενε στη σειρά στο δρόμο. Ο οδηγός πρόσεξε ένα ελαφρύ τρέμουλο στα χείλη της απ τον καθρέφτη του σαν της έδωσε την άδεια να ανάψει ένα τσιγάρο. Το τρέμουλο συνεχίστηκε σχεδόν σε όλη τους τη διαδρομή. Κρυφόπαιζε το βλέμμα του στον καθρέφτη όσο η Λώρα ήταν μόνιμα με τα μάτια της στην νύχτα, έξω από το παράθυρο.

Σκηνή Ένατη:

Η Φιγούρα της έγινε κάδρο μακρινό στα μάτια του, καθώς την παρατηρούσε από το παράθυρο του τρίτου ορόφου του δωματίου όπου νωρίτερα σπαρταρούσε για ώρες στο σώμα της. Το βλέμμα του σηκώθηκε ψηλά στον ορίζοντα. Τα μάτια του ταξίδεψαν αργά κατά την ανατολή που είχε θέα. Μια νέα μέρα γεννιόταν, με το φως της να προσπαθεί να αντιπαλέψει τη δύναμη του σκοταδιού.

Οκτώ μήνες μετά…

Σεκάνς Οίκου Μόδας
Σκηνή πρώτη: (στην αίθουσα επίδειξης)

Τα δυνατά παλλόμενα φώτα είχαν σβήσει στη ράμπα της επίδειξης. Ο Οίκος μόδας μόλις είχε τελειώσει μία ακόμα από τις λαμπερές του επιδείξεις. Ο πολύς κόσμος είχε αρχίσει να αποχωρεί. Αρκετοί πελάτες, σε μικρά πηγαδάκια, σχολίαζαν και κοίταζαν τα ρούχα στις κούκλες. Τα μοντέλα, άντρες-γυναίκες, κουρασμένα και από τις συνεχείς λάμψεις των προβολέων, των κινητών και των φωτογραφικών μηχανών, είχαν πλέον αποσυρθεί στα καμαρίνια.

Σκηνή δεύτερη (στο καμαρίνι)

“Λώρα σε ζητούν”, της είπε μία μακιγιέρ που μόλις μπήκε στο καμαρίνι της. Δεν είχε προλάβει ακόμα να αλλάξει. Ήταν με μια ολόσωμη μαύρη τουαλέτα με ένα μεγάλο σκίσιμο στο πλάι. Στο στήθος της έλαμπε μια διπλή σειρά από ένα μενταγιόν με στρας. Στο καμαρίνι μπροστά της ήρθε ένα καλάθι με πανέμορφα κόκκινα τριαντάφυλλα. Δεν είχε καν προλάβει να διαβάσει το σημείωμα.
“Ποιος ;” ρώτησε με απορία.
“Ένας Κύριος”

Δεν πρόλαβε να μιλήσει και εκείνος πρόβαλε στην πόρτα της. Ο άντρας εκείνης της νύχτας στο ξενοδοχείο. Στο ραντεβού της Παρασκευής. Ο Χρήστος. Η κοπέλα έφυγε διακριτικά αφήνοντάς τους μόνους.

Η Λώρα σηκώθηκε αργά με ένα βλέμμα όμορφης έκπληξης. Έλαμπε μέσα στην ομορφιά της. Την πλησίασε.
“Ήσουν υπέροχη, σαν τα κόκκινα τριαντάφυλλα...” της είπε.
Έριξε μια ματιά στο καλάθι. Δεν το πίστευε.
“Δικά σου ;”
“Για σένα ! Για τη γόνιμη φωτιά που κρύβεις μέσα σου”, της είπε και φίλησε το χέρι της με ευγνωμοσύνη. Μια παράξενη συγκίνηση απλώθηκε ανάμεσά τους.

“Γιατί ήρθες ; θέλω να πω...”
Ένα ώριμο χαμόγελο έσπασε στο πρόσωπό του κάνοντας τις ρυτίδες να κυρτώσουν.
“Ήθελα να έρθω ! Να σε δω ξανά. Να εκφράσω κάτι….” κόμπιασε.
“Κάτι ;” τον ρώτησε με έναν κράτημα στο λαιμό της.
“Αυτά τα τριαντάφυλλα έχουν το χρώμα της ζωής. Κόκκινα της φωτιάς. Σαν τις στιγμές που βρήκα ξανά κοντά σου..  Τα αξίζεις..”
“Σε ευχαριστώ..." απάντησε με ένα ζεστό χαμόγελο. "Πως με βρήκες ;”
“Έψαξα, ρώτησα, έμαθα. Ειδικά για αυτό το τελευταίο χάρηκα πολύ που σε είδα εδώ... Λώρα...”
Τα μάτια τους έμειναν ακίνητα στο βλέμμα που τους ένωνε.
“Να είσαι καλά, βλέπεις... εκείνο το ραντεβού έφερε μια καινούργια μέρα στη ζωή μου"
"Όταν μου το είπαν ότι είσαι σε έναν τόσο επιτυχημένο οίκο μόδας και μάλιστα από τα πρώτα μοντέλα το χάρηκα..."
"Είδες λοιπόν ; πόσα παιχνίδια στήνει η ζωή ;"
"Νιώθεις καλά τώρα ;" τη ρώτησε
"Ας πούμε έχω μια άλλη εικόνα για τον εαυτό μου Χρήστο. Ξέρεις δεν παριστάνω την μετανιωμένη κλαίουσα. Ότι έκανα το έκανα συνειδητά..."
"Καταλαβαίνω..."
"Έτσι  πίστευα. Τουλάχιστον, μέχρι το ραντεβού εκείνης της Παρασκευής."
"Καθένας μας κουβαλάει τις επιλογές του, Λώρα. Δεν γεννηθήκαμε κριτές κανενός", της είπε και έριξε μια ματιά στο ρολόι του.
"Σε περιμένει... πιστεύω !" του απάντησε αυθόρμητα, με ένα μορφασμό ερώτησης.
"Ναι.." της είπε γλυκά
"Μην την κάνεις να περιμένει..."
"Καληνύχτα Λώρα" της είπε φιλώντας τρυφερά το χέρι της.
"Σε ευχαριστώ”, κατάφερε να του πει, τη στιγμή που την άφηνε χωρίς να της γυρίζει τη πλάτη μέχρι που χάθηκε στο διάδρομο.

Σκηνή Τρίτη:

Βγήκε από το καμαρίνι. Τον έχασε στο βάθος του διαδρόμου. Τον ακολούθησε στις σκάλες. Κατέβαινε τα σκαλιά στο κεντρικό σαλόνι. Τον είδε που στάθηκε δίπλα σε μια ώριμη, όμορφη, καλοστεκούμενη γυναίκα που περιεργάζονταν κάποια  ρούχα σε stand. Είδε το χέρι του που την πήρε τρυφερά αγκαζέ. Παρατήρησε  το χαμόγελό τους. Ένιωσε τη ζεστασιά ανάμεσά τους. Κατάλαβε. Κρέμασε το βλέμμα της πάνω τους, ακολουθώντας το πλάνο της αποχώρησής τους ώσπου χάθηκαν στην έξοδο. Πήρε μια ανάσα. Γύρισε ευχαριστημένη, αλλά και με μια γλυκιά μελαγχολία, γαλήνια στο καμαρίνι της. Πήρε στο χέρι της τα κόκκινα τριαντάφυλλα. Τα έφερε κοντά στο πρόσωπό της. Το άρωμά τους απλώθηκε στις αισθήσεις της. Ο νους της έτρεξε  πάλι στο ραντεβού εκείνης της νύχτας. Ο καπνός του τσιγάρου ανηφόριζε μοναχικός. Στον καθρέφτη απέναντί της φάνηκαν τα κρύσταλλα του ξενοδοχείου, τα αμέτρητα φώτα της πόλης, η αίσθηση από το καυτό τζιν στη γεύση της, τα δάχτυλά του στο κορμί της. Είδε το χέρι της μέσα απ τον καθρέφτη να αγγίζει το στήθος της. Η Ανάσα της άφησε μικρούς υδρατμούς στο τζάμι.

ΤΕΛΟΣ

Τίτλοι τέλους

(Η Λώρα άφησε το “πρακτορείο” στο οποίο δούλευε ως συνοδός call girl. Έπιασε δουλειά ως fashion model σε ένα μεγάλο πρακτορείο μόδας. Ο αέρας και η άνεσή της, την βοήθησαν να καθιερωθεί.  Ο Χρήστος ζει με την γυναίκα του έναν δεύτερο κύκλο ζεστής ανανέωσης της σχέσης τους)



(Σεκάνς-sequence=Μία ή περισσότερες σκηνές που παρουσιάζουν ενότητα χώρου και δράσης)

Ψηφιακή Επεξεργασία Εικόνων: Giannis Pit.




Να ευχαριστήσω την Αναστασία (Lysippe) για τη μεταλαμπάδευση της φλόγας της σε όλους εμάς με το όμορφο αυτό δρώμενο σαν σκέψη και σύλληψη πράξης. Ακόμα να ευχαριστήσω όλους/όλες τις δημιουργούς των μέχρι τώρα, αλλά και των μελλοντικών συμμετοχών για την ομορφιά, τον αισθησιασμό και τον προβληματισμό στον οποίον γινόμαστε κοινωνοί.



"Εις τον κόσμον τούτον, Λαίδη μου, δεν υπάρχει τίποτε πιο ζωογόνον εκτός του πάθους. Ο νους είναι ένα μουσικόν όργανον εις το οποίον παίζομεν απλώς...."

Λόρδος Ίλιγκουερθ
"Ασήμαντη Γυναίκα"


Διαβάστε εδώ όλες τις Συμμετοχές:
Ερωτική Υμνωδία: Οι συμμετοχές













48 σχόλια:

  1. To call girl που βρήκε το δρόμο του λοιπόν και το συναισθηματικό αδιέξοδο ενός αποξενωμένου ζευγαριού. Το noir έχει διαποτίσει την ψυχή σου Γιάννη, εσύ και το νουάρ πάτε μαζί. Αν και τις βαριέμαι τις ερωτκές σκηνές εσύ τις ενέταξες σε ένα ωραίο κινηματογραφικό σενάριο. Καλή συνέχεια στο δρώμενο σας!!! Την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Χριστίνα μου, να είσαι καλά. Τα λόγια σου μου δίνουν έμπνευση και δύναμη για παραπάνω πράγματα.
      Αν κατάφερα και σε έκανα να το προσέξεις θεωρώ ότι κάτι πέτυχα θετικό.
      Σε ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι πάντα τα καλύτερα να έχεις και να σε χαιρόμαστε.
      Καλό ξημέρωμα.

      Διαγραφή
  2. Δεν θα γινόταν να μην είναι κινηματογραφικό διήγημα η συμμετοχή σου, έτσι;χαχα
    Ένα υπεραισιόδοξο κείμενο για την πλευρά της νύχτας εκείνης που δεν συζητά κανείς:πληρωμένο σεξ. Τι καλά που θα ήταν να μπορούσαν να ξεφύγουν μερικές γυναικες από αυτή τη ζωή!!!
    Αλλά και ένα ζευγάρι που ξαναβρήκε ο ένας τον άλλον. Με αφορμή ένα πληρωμένο σεξ...Αισιόδοξο!!! Μπράβο για τη συμμετοχή σου. Προσεγμένη και με όμορφο τρόπο γραμμένη
    Καλή Κυριακή να περάσεις
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου,
      την "αρρώστια" μου την ξέρεις. Θέλω να δίνω τέτοιο ύφος για να νιώθει ο αναγνώστης πιο άμεση τη συμμετοχή στην πλοκή.
      Προτίμησα αυτή τη φορά να γράψω ναι, ένα υπεραισιόδοξο, ίσως και τραβηγμένα αισιόδοξο διήγημα. Με σαφή μηνύματα σε όλους μας. Πιστεύω υπάρχουν στιγμές στη ζωή, που μπορούμε να "διαβάσουμε" τις αισθήσεις μας και να αλλάξουμε σαν άνθρωποι. Σε ευχαριστώ πολύ που πήρες το "μήνυμα" του "ραντεβού" και για τα καλά σου λόγια.
      Όμορφη Κυριακή κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  3. Ειλικρινά Γιάννη μου δεν έχω λόγια!!! Το σκηνικό κι η ατμόσφαιρα σκοτεινή τόσο όσο. Η περιγραφή των ερωτικών σκηνών εκπληκτική έντονη δυνατή ξεσηκωτικη! Τα συναισθήματα δοσμένα,τόσο λυρικά. Κι αυτό το φινάλε τόσο αρμόζον!!
    Συγχαρητήρια! Ερωτική Υμνωδός με το παραπάνω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα μου,
      χαμογελώ σαν μικρό παιδί με τα ζεστά σου λόγια. Ξέρω την ευαίσθητη, ρομαντική σου ψυχή, έχω ζήσει την γραπτή σου έκφραση ανάλογα και χαίρομαι διπλά αν κατάφερα να σου μεταδώσω τέτοια αισθήματα και στιγμές. Ειλικρινά.
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ με την καρδιά μου.
      Φιλιά.

      Διαγραφή
  4. Υπέροχη και αυτή η ταινία σου κύριε Πιτ μου!
    Θα έλεγα ότι εκτός από ερωτική, προσεγγίζει σεναριακά και λίγο το sci-fi, διότι θεωρώ πως δεν γίνονται αυτά.
    Εννοώ μία εργάτρια του σεξ, να φροντίζει ο πελάτης της να φτιάχνει τη σχέση του με τη σύζυγό του και η ίδια να αλλάζει εργασία, αλλά αυτή ακριβώς είναι και η μαγεία του κινηματογράφου.
    Μπορούν να συμβούν τα πάντα!
    Το θέμα μας, όμως, δεν είναι πού κατατάσσω η σοβαρή κριτικός (με αυτό το "σοβαρή κριτικός" γελάνε και τα τσιμέντα) την ταινία, αλλά κατά πόσο υμνούσε τον έρωτα.
    Θεωρώ πως αυτό το πέτυχε και με το παραπάνω.
    Ναι κύριε Πιτ μου!
    Δημιουργήσατε μια ερωτική υμνωδία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρτίστα μου γλυκιά,
      ναι ! ξέρω ότι το σενάριο είναι εξαιρετικά τραβηγμένο ! αλλά, όπως λες, έχει τη σημειολογική του σημασία. Δηλαδή πως μπορεί να προσεγγίσει ένας άντρας μια "εργάτρια του σεξ". Σαν άνθρωπο και όχι σαν αντικείμενο. Αυτό να είσαι σίγουρη, συμβαίνει. Σπανιότατα αλλά συμβαίνει.
      Τώρα, αν συμβεί και το δεύτερο, τότε θα μιλάμε για ένα μικρό θαύμα, αλλά μήπως ένα παραμυθένιο θαύμα δεν είναι η ζωή ; Πόσο μάλλον το Σινεμά. Να αφήσουμε το όνειρο από φαντασίωση να γίνει πιθανή ελπίδα.
      Πάντα θεωρώ την κριτική σου βαρύνουσα Αρτίστα και δεν χαριτολογώ. Η Εμπειρία σου στην τέχνη φωνάζει.
      Να σε ευχαριστήσω για τα τρυφερά συναισθήματα που αφήνεις για το "Ραντεβού".
      Σε φιλώ.

      Διαγραφή
  5. Αισθάνθηκα, ναι, αισθάνθηκα Γιάννη μου, πόσο απόλαυσες το γράψιμο αυτής της ερωτικής και αισθαντικής ιστορίας, γιατί μόνο έτσι μπορεί κανείς να μεταδώσει στον άλλο, τον ερωτισμό, την τρυφερότητα και την ομορφιά, μιας "συνεύρεσης" που μπορεί ν' αλλάξει τη ζωή δυο ανθρώπων!
    Ο Έρωτας μπορεί να μας απογειώσει όπως και να μας ρίξει στα Τάρταρα και αυτό κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει, μόνο αν κανείς τολμήσει και αφεθεί και εσύ τόλμησες και τον απογείωσες, μπράβο σου!
    Πολλά και τα ζεστά ΑΦιλιά μου και ας έχει έξω -3!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μας "Μάγισσα", καλή μου φίλη,
      η αλήθεια είναι ότι το ένιωσα αυτό το διήγημα και ομολογώ έντονα. Και ως πλοκή και ως συμβολισμούς και ως ερωτική ατμόσφαιρα.
      Όπως λες, στις αισθήσεις ακροβατούμε σε ένα σχοινί. Δεξιά η άβυσσος, αριστερά ο όνειρο. Τουλάχιστον να έχουμε να λέω, το τολμήσαμε. Όσοι μπόρεσαν και ανέβηκαν δηλαδή στο σχοινί του ακροβάτη.
      Χαίρομαι πολύ που σου έδωσα όμορφες στιγμές. Και σε ευχαριστώ μία ακόμα φορά.
      Την αγάπη μου.

      Διαγραφή
  6. Εκεί στη μέση άρχισα να σκέφτομαι μήπως διαβάζω μια άλλη εκδοχή του Pretty woman.
    Όμως όχι. Πλανήθηκα "πλάνην οικτράν" διότι εσύ έδωσες πιο σοφό τέλος στην ιστορία σου. Όχι, δεν έκλεψε τον ξένο άντρα για να ξεφύγει απ’ τη ζωή που έκανε, αλλά επιλέγει μόνη της τη ζωή που θέλει να κάνει από ‘κει και πέρα έστω και κάτω από τη δική του θετική επιρροή. Μου άρεσε που "κοίταξες" με τόσο σεβασμό τη γυναίκα. Που της φέρθηκες τόσο τρυφερά, γλυκά και προστατευτικά. Αυτό αντικατοπτρίζει τον δικό σου εσωτερικό κόσμο και τις αντιλήψεις που τρέφεις για το γυναικείο φύλο.
    Μια ερωτική υμνωδία επί ίσοις όροις θα την χαρακτήριζα και θα επαναλάβω πως πολύ μου άρεσε το θετικό κλίμα της.
    Η ανάγνωση με παρέσυρε στο ρυθμό και στις εικόνες. Τους «είδα», και τους «άκουσα» σαν γνήσιος ηδονοβλεψίας που παρακολουθεί μέσα από την κλειδαρότρυπα!!
    Καλό βράδυ Γιάννη μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Μαρία μου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ηδονοβλεπτικό από την κινηματογραφική κάμερα. Από καταβολής του ήταν το δικό μας "μάτι" απέναντι στο γίγνεσθαι. Και πρόσεξε: Πως επιβεβαίωνεται αυτό ; στο ότι ποτέ οι Ηθοποιοί επί σκηνής δεν κοιτούν την κάμερα. Έτσι επιτείνεται η αντίληψη ότι ΕΜΕΙΣ τους παρακολουθούμε. Πόσο μάλλον όταν έχουμε θέαση σε μια ερωτική επαφή.

      Μαρία μου, έχεις μια ιδιαίτερη ικανότητα να μπαίνεις στον κόσμο μου και να τον ψαχουλεύεις ή να τον κάνεις φύλλο και φτερό. Ναι, για την γυναίκα έχω έναν ιδιαίτερο σεβασμό. Δεν με νοιάζει τι κάνει και ποια "ηθική" κουβαλάει. Με νοιάζει η οντότητά της, ο κόσμος της, η θέση της.
      Δεν με νοιάζει αν είναι πόρνη, αν ερωτεύεται γυναίκα, αν άντρα. Με νοιάζει ότι κάπου στην καρδιά της κρύβει έναν παραδεισένιο κόσμο, τον οποίο προσπαθώ, έστω και καλλιτεχνικά, να φέρω στο φως.
      Έτσι προέκυψε το "Ραντεβού".

      Σε ευχαριστώ Μαρία μου για όλα. Για το σχόλιο αλλά και την διεισδυτική σου ματιά. Καλό βράδυ κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  7. Τι ταπεινή συμμετοχή; Ολόκληρο κινηματογραφικό συνεργείο είναι ενσωματωμένο μέσα σου Γιάννη. Απολαυστική ανάγνωση, σκιαγράφηση χαρακτήρων, κοινωνικά μηνύματα, άψογα σκηνοθετημένα απ' το έμπειρο μάτι σου. Σε φαντάζομαι στη πολυθρόνα του σκηνοθέτη, να κάνεις τα γυρίσματα της ερωτικής υμνωδίας. Με επαγγελματισμό, συνέπεια και ήθος απέναντι στους ήρωες και στους ρόλους που εκπροσωπούν. Μπράβο σου ρε Γιάννη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, σου άρεσε ;
      αχ, όλοι μας καλή μου φίλη κουβαλάμε μια "τρέλα", μια ψύχωση, μια εμμονή πες μέσα μας. Καθένας στην αγάπη του. Σε αυτό που τον εμπνέει και τον οδηγεί. Το κάνεις και εσύ, και εγώ και πάρα πολλοί.
      Προσπάθησα σε ένα ερωτικό διήγημα να δώσω και τον ερωτισμό και τα μηνύματα. Και αυτή τη φορά θα ήθελα να είναι θετικά, αισιόδοξα.
      Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα και ενθαρρυντικά σου λόγια.

      Διαγραφή
  8. Γιάννη γειά σου και από εμένα (ή καλημέρα ; μάλλον θα με διαβάσεις με τον πρωϊνό σου καφέ).

    Καινούργιος στην παρέα της Υμνωδίας, σε λίγο θα με διαβάσεις και εσύ ελπίζω. Σε ερωτικά και μη.

    Μου άρεσε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ αυτό που διάβασα Γιάννη, το πρώτο που διαβάζω από εσένα. Καθαρόαιμη Ερωτική Λογοτεχνία, ένα λογοτεχνικό είδος που ψυχοραγεί, προσπαθώντας να μην το αποροφήσει το φτηνό, το χυδαίο, το εύκολο, το πορνό νέτο σκέτο. (παρ' όλο που κι εκεί υπάρχουν διάφορα είδη).
    Χειρίζεσαι πολύ καλά την Ελλυηνική γλώσσα, σκιαγραφείς χαρακτήρες στον περιορισμένο χώρο ενός διηγήματος, γράφεις δυνατές ερωτικές σκηνες που εξιτάρουν παρ όλη την συντομία τους (θέλει μαεστρία αυτό !) .
    Το κυριότερο, ΣΕΒΕΣΑΙ τη γυναίκα, αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και μου αρέσει πολύ. Το λες και στην απάντηση ενός σχολίου.
    Κινηματογραφικό το διήγημα σου, όλοι στο επεσήμαναν, βάλε και εμένα μαζί με τα μπράβο για την λογοτεχνική σου σκηνοθεσία. Δεν το διάβασα το διήγημα σου, " το είδα" !!
    Θα τελειώσω όμως με κάτι άλλο. Το διήγημα σου είχε ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, είχε επίσης μέσα στον ερωτισμό του ένα άρωμα, ακριβό άρωμα, συναισθηματισμού.
    Πολύ το ευχαριστήθηκα !!
    Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Γιώργο καλησπέρα,
      εγκαινιάζουμε μια σειρά πλέον μόνιμης επικοινωνίας με τη δική σου "επίσκεψη" εδώ. Ιδιαίτερη Τιμή για μένα και η επίσκεψη αλλά το κυριότερο τα λόγια σου. Δεν θεωρώ ότι είναι κοινά λόγια τυπικής ευγένειας αλλά εκφράζουν τον κόσμο και τις αξίες σου.
      Χαίρομαι πραγματικά που μπόρεσα ταπεινά να αγγίξω τέτοια σημεία. Να δώσω τέτοια εικόνα σε φίλους επισκέπτες και αναγνώστες.
      Ναι, το ερωτικό μυθιστόρημα έχει χτυπηθεί. Ίσως και από πολλούς που θεώρησαν ότι είναι μια φτηνή πορνογραφία. Είναι καιρός να "αναστηθεί" και να ανέβει στην εκτίμησή μας.
      Ο Κινηματογράφος, το έχει καταφέρει. Βλέπεις, έχει την ακαταμάχητη δύναμη της εικόνας που σαγηνεύει και καθηλώνει. Το γραπτό οφείλει να εξάψει τη φαντασία της ερωτικής στιγμής περιγραφικά και αυτό είναι πολύ δύσκολο.
      Ο Σεβασμός μου στη γυναίκα είναι ναι, δεδομένος. Κληροδότημα του πνευματικού κόσμου του πατέρα μου και της μητέρας μου.
      Ο κινηματογράφος είναι η λατρεία μου, το ....alter ego μου.
      Είμαι στη διάθεσή σου Γιώργο. Μπορείς εδώ στο "ΗΔΥΠΟΤΟ" να διαβάσεις έργα μου και να τεθούν στην κριτική σου ματιά. Επίσης μπορείς να τα δεις και στην δικτυακή πλατφόρμα URNOVL εδώ:
      https://www.urnovl.co/#!/user/Hy3-Ty1xm/profile

      Εννοείται ότι θα είμαι συνεπής ακόλουθος στο μπλογκ σου Γιώργο καθώς αφουγκράζομαι ότι έχεις πολλά πράγματα να μας δώσεις.
      Καλή βδομάδα να έχουμε.

      Διαγραφή
  9. Γιάννη μου, καλή σου μέρα.
    Μόλις πριν λίγο γύρισα από τη δουλειά.
    Δεν ξέρω αν θα φανεί λίγο σε σχέση με τα τόσο όμορφα σχόλια των φίλων μας, αλλά θέλω να σου πω ότι σε ευχαριστώ πολύ για ο, τι διάβασα. Αλήθεια δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα από αυτα που εσύ τόσο υπέροχα χειρίζεσαι.. (είμαι τόσο κουρασμένη άλλωστε) μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς. Παίρνω τα λόγια σου αγκαλιά και πάω για ύπνο.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σταυρούλα μου,
      κρατώ τα λόγια και τα συναισθήματά σου ως εκλεκτό εφόδιο για την συνέχεια. Για μένα είναι κάτι όμορφο, λεπτό και ενθαρρυντικό.
      Σε ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά.
      Ο Κύκλος της αλληλεπίδρασης της έμπνευσης συνεχίζεται λοιπόν.
      Καλή ξεκούραση και βδομάδα.

      Διαγραφή
  10. αυτό είναι που λέμε " αυτός φτιάχνει σενάρια με το μυαλό του" ;
    Νομίζω πως η σκηνοθετική απόδοση κάνει ένα ήδη καλό διήγημα ακόμη καλύτερο αφού μας μεταφέρει εκεί, κάπου στο χώρο των πρωταγωνιστών σου και μετατρέπει την αφήγηση σε ζωντανή εικόνα και διαδραστική. Τέλειο το αποτέλεσμά σου Γιάννη μου σε υπέροχη γλυκόπικρη ιστορία που είναι γεμάτη αισθησιασμό και ρεαλιστικότητα μαζί. Θίγεις την πορνεία, έναν πανάρχαιο παγιωμένο θεσμό σε μια ανδροκρατική ανέκαθεν κοινωνία, την ανθρωπιά, το σεβασμό, τον πόθο, την ευγένεια, τον ερωτισμό, την ανάγκη για επαφή σε μια απόλυτα ρεαλιστική απόδοση. Δεν θα το θεωρούσα παραμύθι πως "έζησαν αυτοί καλά κι εμείς" καλύτερα γιατί συχνά συμβαίνει οτιδήποτε να μας ταρακουνήσει και να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας. Στην ουσία αυτή είναι η κεντρική σου ιδέα σε αυτό το αισθησιακό κείμενο, η επαναπροσδιόριση, το format και η επανεκκίνση. Congrats φίλε μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννέτα μου !
      εστίασες στο σωστό "καυτό" σημείο. Στον επαναπροσδιορισμό, στην επανεκκίνηση στη ζωή μας. Και ιδιαίτερα στις σχέσεις μας μιας και εκεί αναφέρεται το διήγημα.
      Θα μου πεις "κολοκύθια με τη ρίγανη". Είναι δυνατόν μια πόρνη πολυτελείας να αποτελέσει καταλύτη για να αλλάξει μια σχέση ; ή επίσης ένα ερωτικό ραντεβού πληρωμένου σεξ να αλλάξει δύο ανθρώπους ;
      Ίσως να ακούγεται "ροζ", "καραμελένιο" και υπέρμετρα αισιόδοξο.
      Χαμογελώ όμως εγώ ! και χαμογελώ γιατί όσοι υποτίμησαν την ακατανίκητη δύναμη των λυτρωμένων αισθήσεων και της ηδονής έσπασαν τα μούτρα τους πανηγυρικά.
      Όσοι σνομπάρισαν ή προσπάθησαν, τυλιγμένοι σε μια ευτελή ηθικοπλαστική "καθαρότητα" να ξεμπερδέψουν με τη δύναμη των ορμών της λίμπιντο και της αρμονικής της έκφρασης, έφαγαν τα μούτρα τους.
      Μην βλέπεις που δεν το παραδέχονται γιατί δεν τους παίρνει εγωιστικά.
      Προσπάθησα να δώσω κάποια μηνύματα σε αυτό το διήγημα αλλά ναι, να "παίξω" και με το ερωτικό βίωμα. Να το θωπεύσω. Να κάτσω να το δώσω, να το υμνήσω. Με την ηδονή και τον οργασμό. Ως ευλογία ζωής.
      Θέλω να σε ευχαριστήσω για τα λόγια σου, την άποψη και τη συμμετοχή σου κορίτσι μου.
      Συνεχίζουμε λοιπόν. Φιλιά και όμορφη μέρα.

      Διαγραφή
  11. Είχε κινηματογραφική ματιά η γραφή σου κι απέδωσε εκπληκτικά συναισθήματα κι εικόνες.
    Θα μου άρεσε πέρα από το δρόμο της, να είχε βρει και την αγάπη. Πάντα μου αρέσει αυτό στα γραπτά.Ίσως γιατί η ζωή δεν λειτουργεί έτσι και θέλω να βάζω αγάπη εκεί που μπορώ να ελέγξω. Είναι αυτή η γλυκιά μελαγχολία βλέπεις, που τα φώτα της πόλης, μπορούν να μεγεθύνουν και να στοιχειώσουν τις στιγμές.
    Πολλά συγχαρητήρια και για το θέμα που θίγεις και για τον τρόπο που το χειρίστηκες!
    Καλή βδομάδα Γιάννη με έμπνευση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου καλησπέρα.
      Ναι, η αγάπη είναι βίωμα ζωής. Χαίρομαι που το θεωρείς απαραίτητο στοιχείο Μαρίνα μου. Θα μπορούσα να το βάλω και για τη Λώρα, την ηρωίδα μας εδώ. Το αφήνω να αιωρείται ως κάτι που θα έρθει, ως κάτι που θα βρει στον καινούργιο δρόμο της ζωής της. Μια γλυκιά προσμονή μάλλον.
      Σε ευχαριστώ κορίτσι μου για τα καλά σου λόγια. Για ότι ένιωσες. Για μένα πόσο σημαντικό αλήθεια. Φιλιά.

      Διαγραφή
  12. Γιάννη, καλησπέρα
    Πρέπει να σου πω ότι το διάβασα με μία σχετική βιασύνη και, τώρα που σπυ γράφω, δεν έχω διαβάσει και τα σχόλια που προηγήθηκαν. Εκείνο που θέλω να τονίσω εγώ (και πιστεύω ότι θα έχει ειπωθεί και παραπάνω, από άλλους) είναι η κινηματογραφική σου γραφή. Πλοκή γρήγορη, ρυθμός, εναλλαγή εικόνων και σκηνών, διάλογοι, ταχύτητα. Όλα αυτά δίνουν βέβαια και στο κείμενο, αλλά πάντα στέκονται εκεί και "καλούν" το σκηνοθέτη σε δράση. Ούτως ή άλλως, οι ιστορίες έχουν θέματα (εννοώ θέματα προς συζήτηση και προβληματισμό. Και, τέλος, υποψιάζομαι και μια σχετική ευκολα (ή, τέλος πάντων, εργασιομανία ή και τα δύο) που οδηγεί σε μια πολύ ικανοποιητική παραγωγή. Ίσως οδηγήσει κάπου όλο αυτό. Και μακάρι.

    Φιλιά (λίγο βιαστικά κι αυτά..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Διονύση μου. Κάθε ιστορία παράγει θέματα. Και τα θέματα προκαλούν συζητήσεις, διαλογισμό. Με θετικές και αρνητικές σκέψεις πάνω στα θέματα που γεννιούνται. Προς το παρόν δεν μπορώ να πω κάτι άλλο στη σκέψη σου.
      Ξέρεις ότι η κινηματογραφική γραφή εκτός ότι την αγαπώ, την προτιμώ για να μπορεί ο αναγνώστης να "ζει" αυτό που διαβάζει. Φυσικά δεν είναι πάντα πανάκεια.
      Ευχαριστώ Διονύση μου. Καλή συνέχεια να έχεις.

      Διαγραφή
  13. Γιαννη μου!!! Εξαιρετικη προσεγγιση! Ολοκληρο εργο μας παρουσιασες για την υμνωδια! Σαν να εβλεπα σινεμα!!! Υπεροχος και αξιος συγχαρητηριων!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Κική μου ! ευχαριστώ πολύ για τα συναισθήματα και τις εντυπώσεις σου. Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  14. ΜΑ ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΕΓΡΑΦΕ Ο ΓΙΆΝΝΗΣ ΜΑΣ;;;;;; ΜΑ ΚΙΝΉΜΑΤΌΓΡΑΦΟ ΦΥΣΙΚΆ!!!!!!!
    ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΣ ΚΑΙ ΓΙΆΝΝΗΣ ΠΑΝΕ ΜΑΖΊ ΠΑΚΈΤΟ ΚΑΙ ΓΡΆΦΕΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΊΑ Ο ΓΙΆΝΝΗΣ ΜΑΣ ΤΟ ΕΧΩ ΠΕΙ ΠΟΛΛΈΣ ΦΟΡΈΣ ΑΛΛΆ ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ.
    ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ ΓΙΆΝΝΗ ΜΑΣ!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου !!!
      λάμπει η καρδιά σου στην καλοσύνη, στα καλά λόγια, στην ενθάρρυνση. Σ' Ακούω κορίτσι μου να το ξέρεις. Σ' Ακούω.
      Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω για όλα. Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  15. πρώτα από όλα χαίρομαι που μέχρι το τέλος δεν πέθανε κανείς!
    Δεύτερον, για να ξέρουμε τι λέμε, δεν ήταν έρωτας αυτός, αυτό ήταν σεξ, ένας από τους χιλιάδες τρόπους να κάνεις σεξ. Είναι το λεγόμενο και ως τρυφερό σεξ. (τι επαγγελματικά που τα λέω η άτιμη χαχακδξφαλσδκξφ)
    Τρίτον, είναι μια από τις πιο γνωστές και κοινές φαντασιώσεις των αντρών (που πάνε με μια πουτάνα) αλλά και των γυναικών να ικανοποιήσουν τόσο πολύ τον/την παρτενέρ (άρα και να επιβεβαιώσουν την ικανότητα τους στο σεξ) που να γίνει αφορμή αλλά και έμπνευση για ριζικές αλλαγές οπτικής της ζωής.

    Καλογραμμένο, άρτιο, άνετο, πλούσιο σε εικόνες όμορφες άλλα κοινές, με πολυφορεμένο θέμα που σε τίποτε δεν πρωτοτυπεί, αλλά ... άλλα λέγω λέγω είναι μέσα μας τόσο αγαπημένο αυτό το παραμύθι, που αρκετές φορές σπάει κοντέρ πωλήσεων χαχαχα Το σεξ άμα πετύχει μας τονώνει αφάνταστα την αυτοπεποίθηση μας τετριμμένο αλλά ...αλλάααα... είναι μαγκιά να καταπιάνεσαι με τα τετριμμένα παραμύθια...
    Να σου πω την αλήθεια με έπιασε το ρομαντικό μου, και μου άρεσε μου ...
    Επιμένει τόσο πολύ... που το πετυχαίνει να με κάνει τρυφερούλα :) :) :) :)
    Σε φιλώ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χμμμμμ ναι ! με πέτυχες στα "κακά" μου. Δεν ....σκότωσα κανέναν ! χαχαχαχαχαχαχα Περίεργο ! είχα φαίνεται άλλη έμπνευση. Χάλασα τη μαγιά. Θα ...συνέλθω που θα πάει. Τι νομίζεις θα μου γλυτώσεις ; εδώ ο Πόε δεν άφηνε .....γυναίκα για γυναίκα που να μην την έστελνε ...αδιάβαστη.

      Ναι, όντως πολυφορεμένο θέμα, λιγουλάκι ροζ θα έλεγα, ίσως και παραμυθένιο σαν γλυκιά καραμέλα. Ρεαλιστικό ; δεν ξέρω ; η ζωή ότι πει.
      Ήθελα να περάσω ένα αισιόδοξο μήνυμα. Τι ; οχι ; καλά, θα δεις τι θα σου κάνω την επόμενη φορά !

      Όχι δεν πρωτοτυπεί. Αλήθεια είναι. Μια ιστορία της διπλανής πόρτας ...ξενοδοχείου από αυτές που οι ηδονικοί αναστεναγμοί πλέκουν.

      Ευχαριστώ Μανιούσκα ! να είσαι καλά κορίτσι μου. Άντε να στο πω και εγώ τρυφερά.
      Φιλιάαααα λέμε.

      Διαγραφή
  16. πωωω πως το έχασα εγώ αυτό;;;

    Γιάννη μου, γράφεις υπέροχα, δείχνει υπομονή και πειθαρχία το κείμενο σου. Δείχνει τάξη, περιγραφης στιγμών αλλα και συναισθημάτων. Νιώθω πως είσαι ανεξάντλητος.

    Γυναίκα λοιπόν ένιωσε η Λώρα. Κι ας ήταν μια ζωή γυναίκα. Την ερωτική γυναίκα την φτιάχνει ο άντρας. Έτσι πιστεύω. Και η χημεία βέβαια.

    Δύσκολο να έχεις μάθει να σε βλέπουν σαν ένα κομμάτι κρέας. Ανεπίτρεπτο, συμβαίνει όμως. Και συμβαίνει σε κάθε γυναίκα αυτό.

    Οι φωτογραφίες που χρησιμοποίησες συμπλήρωσαν εξαιρετικά την ιστορία σου.

    Διαμαντάκι είσαι Γιάννη μου!!!
    Λαμπερό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωωωωωωω Στέλλα μου ! υπερβάλλεις λίγο ναι ; ευχαριστώ κορίτσι μου όμως σε κάθε περίπτωση για τα αυθόρμητα αυτά σου συναισθήματα.
      Ναι, είναι τόσο άσχημο να σε θεωρούν "αντικείμενο", ειδικά στον έρωτα. Βέβαια και αυτό γίνεται συνήθεια και τρόπος ζωής. Και μάλιστα συνειδητά από ένα μέρος της γυναίκας. Μεγάλη ιστορία με βαθιές άκρες.
      Προσπάθησα να το ντύσω αισθητικά όλο αυτό και να περάσω κάποια μηνύματα.
      Να σε ευχαριστήσω με την καρδιά μου.
      Φιλάκια πολλά.

      Διαγραφή
  17. Λοιπόν, θα συμφωνησω με την προλαλησασα ξανθιά θεά: Χαίρομαι που μέχρι το τέλος δεν πέθανε κανείς!!! Γιάννη μου, το κινηματογραφικό τό'χεις, μη λέω κι εγώ τα ίδια! Κι όσο κι αν ακούγεται "παραμυθένιο" το σενάριο, δεν είναι κακό να στηριζουμε και μια αισιόδοξη πιθανότητα που όσο και να μοιαζει "μη αληθοφανης" για την πραγματικότητα που βιώνουμε γυρω μας, πάντα ειναι δυνητικά εφικτή!

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλγα μου χαμογελώ.
      Να μια ακόμα αισιόδοξη προσέγγιση. Ναι, θα συμφωνήσω. Ας έχει τουλάχιστον αισιόδοξη προσέγγιση και συμβολισμούς.
      Ευχαριστώ καλή μου φίλη, να είσαι καλά που μου φέρνεις την ανάσα του Πηλίου.
      Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
  18. Άργησα λίγο να το διαβάσω λογω ελλειψης χρονου, οπότε το άφησα γι αργότερα. Απολαυστικό, μια δόση ρομαντικό, με ωραίο τέλος. Πολυ καλές περιγραφές, που σε καθηλωνουν. Μπράβο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειρήνη μου,
      προέχουν οι υποχρεώσεις σου και η οικογένειά σου. Εγώ να σε ευχαριστήσω, μία ακόμα φορά, για το χρόνο σου αλλά και τα καλά σου λόγια.
      Χαίρομαι που σου άρεσε. Καλή συνέχεια αγαπητή φίλη.

      Διαγραφή
  19. Γιάννη μου, εκπληκτικό, δυνατό διήγημα. Ένα βράδυ, ένα ραντεβού ήταν αρκετό για να αλλάξει δυο ζωές και να κάνει τελικά τρεις ανθρώπους ευτυχισμένους (εννοώ και τη σύζυγο του Χρήστου). Μπράβο σου για την πλοκή και τον τρόπο έκφρασης, φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μία μου,
      καλή μου φίλη σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και τα καλά σου λόγια. Να είσαι καλά. Πραγματικά μπορεί σε ένα κλικ να αλλάξουν ζωές.
      Ότι όμορφο στη συνέχειά σου.

      Διαγραφή
  20. Οι προλαλήσαντες φίλοι τα είπανε όλα Γιάννη μου, τα συναισθήματα και τις σκέψεις που γεννήθηκαν από την τόσο επιτυχημένη κινηματογραφική ιστορία σου.....το είδος το κατέχεις και το χειρίζεσαι με μαεστρία και συνέπεια....Εγώ πάντως πέρα από την θετική οπτική και το χάπυ εντ που έδωσες τόσο σοφά και με τόση λεπτότητα....ανέσυρα από τη μνήμη μία παλιά ιστορία, γύρω στο 1950, βιωμένη από την μητέρα μου, που αφορούσε μία γειτονοπούλα της και είχε ζήσει πραγματικά κάτι παρόμοιο, χωρίς την πολυτέλεια και την αβρότητα που επιφύλαξες εσύ γιά την ηρωίδα σου.....τελικά η κοπέλα αυτή έκανε μία ευτυχισμένη οικογένεια με έναν "πελάτη" και η μητέρα μου μας δίδασκε με την διήγησή της "Να μην κατακρίνουμε ποτέ κανέναν γιά ότι κάνει είτε από επιλογή είτε από ανάγκη" ....η αίσθηση που κρατώ από την ιστορία σου, είναι τα έντονα συναισθήματα που αποπνέει .... σεβασμός, τρυφερότητα και μεγάλη ευαισθησία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου,
      χαίρομαι ιδιαίτερα, τόσο για την άμεση κατάθεση της ψυχής και των συναισθημάτων σου όσο επίσης για το ότι να που η ιστορία είχε μια ανάλογη εφαρμογή και στην πραγματική ζωή. Και δεν πιστεύω να είναι η μοναδική περίπτωση.
      Χαίρομαι που η μητέρα σου είχε τέτοιες απόψεις, οι οποίες την τιμούν σαν άνθρωπο και σαν γυναίκα.
      Μακάρι πάντα στη ζωή, σε κάθε σκοτάδι να αντιστοιχεί ένα φως και μια ελπίδα για κάθε άνθρωπο.
      Ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη. Καλή συνέχεια να έχεις.

      Διαγραφή
  21. Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Κλαυδία, Γιάννη μου. Οι φίλοι μας τα είπαν όλα! Σε μένα μένει να καταθέσω το θαυμασμό μου για την ιστορία σου, τον τρόπο που τη χειρίστηκες και την αμεσότητα με την οποία με "έβαλες" σ' αυτή! Την έζησα κι αυτό για μένα είναι πολύτιμο!!
    Σ' ευχαριστώ γι' αυτό που διάβασα καλέ μου φίλε!!
    Φιλιά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου,
      να προσθέσω και τα δικά σου συναισθήματα στο μπουκέτο των προηγουμένων.
      Με συγκινεί το βίωμα που ένιωσες. Μου δίνει μια επιβράβευση, αν μου επιτρέπεται να το πω αυτό.
      Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου για κάθε σου χρόνο και παρουσία.

      Διαγραφή
  22. Αχ, Γιάννη! Αχ, Γιάννη! Αυτό δεν ήταν ανάγνωση, αυτό ήταν εμπειρία. Καταρχάς, αυτό που πάντα κάνει την διαφορά είναι ο λόγος σου. Λατρεύω το πώς χειρίζεσαι την γλώσσα, τη γλαφυρότητα που στοχευμένα θα τοποθετήσεις μέσα στις λέξεις. Αυτό που διαβάσαμε ήταν μια πραγματική, γνήσια ερωτική υμνωδία. Δεν με απασχολεί το ότι είναι λίγο "επστημονική φαντασία" όσο τα υπόλοιπα που ήθελες να θίξεις, και το πέτυχες με τον καλύτερο τρόπο. Στάλαξες ανθρωπιά, συν τοις άλλοις.

    Σ' ευχαριστώ γι' αυτό που διάβασα, που έφερες λίγο πιο σύντομα την άνοιξη μέσα μας και μας λουλούδιασες τα όμορφα συναισθήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να ...αναστενάξω και εγώ με τη σειρά μου Αναστασία μου ! κατ αρχήν από ευγνωμοσύνη για την τρυφερότητα των λόγων σου. Για το ότι συμμεριζόμαστε ίδιες αξίες που αγγίζουν τον άνθρωπο, τον έρωτα, την ηδονή, το πάθος. Για αυτό που τόσο όμορφα καλείς "άνοιξη μέσα μας".
      Να ξέρεις ένα πράγμα, στο έχω ξαναπεί !
      Εσύ ήσουν που έβαλες φωτιά σε αυτήν την έκφραση εδώ όλων μας.
      Ο Δικός σου λόγος και η θεματολογία σου μας απελευθέρωσε, μας έδωσε πένα και χαρτί να γράψουμε.
      Εσύ το πιστώνεσαι όλο τούτο.
      Σε φιλώ από καρδιάς γλυκειά μου. Με όλη μου την αγάπη.

      Διαγραφή
  23. Έρχομαι με καθυστέρηση, Γιάννη, λόγω συνωστισμού στο φάκελο των υπ’ όψιν…
    Η ανάρτησή σου είναι ένα εντυπωσιακά αισθησιακό κινηματογραφικό διήγημα.
    Αυτό που θέλεις να πεις το λες με τον καλύτερο τρόπο. Αυτό το διαρκώς φλέγον ζήτημα της σεξουαλικής ζωής, που το έχουν δυσκολέψει τόσο οι περιορισμοί που εφηύραν κατά κύριο λόγο οι μονοθεϊστικές θρησκείες. Κι αυτό το άθλιο ένδυμα της αμαρτίας…
    Οι περιγραφές σου είναι πειστικές και καλοήθως προκλητικές!
    Θα ήταν πολύ ωφέλιμο να σε διάβαζαν όλοι οι ανάξιοι του φύλου μας που μεταχειρίζονται με βαναυσότητα τη γυναίκα που τους προσφέρει το σώμα της.
    Δεν βρήκα χρόνο να δω άλλα σχόλια, πιστεύω να τα έχουν πει κι άλλοι.
    Να είσαι καλά. Ήταν ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα.
    ΥΓ. Το μόνο που δεν μου άρεσε είναι οι καπνιστικές αναφορές. Έχοντας υποφέρει επί χρόνια από αγενείς συναδέλφους σε κλειστούς χώρους, αισθάνομαι πάντοτε μια άπωση σε τέτοιες εικόνες. Αυτό βέβαια είναι δικό μου πρόβλημα.
    Ξέρω καλά όμως ότι οι καπνιστές, αυτές τις γραφές τις απολαμβάνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου Άρη !
      ένα μεγάλο ευχαριστώ για την γνώμη σου πάνω σε αυτό το μικρό διήγημα. Ξέρεις ότι και εγώ πάνω στο θέμα της γυναίκας ήθελα να πατήσω και να περάσω κάποια σαφέστατα μηνύματα στους ανάξιους "άντρες" και στις ιταμές τους συμπεριφορές.Ελπίζω να μπόρεσα να το περάσω ως μήνυμα.

      Πάμε τώρα στο θέμα του τσιγάρου στις ταινίες και στα πεζογραφήματα. Να σου πω το εξής. Μήτε και εγώ είμαι καπνιστής εδώ και χρόνια. Έχω προβληματιστεί και εγώ Άρη μου αν θα πρέπει να θεωρήσουμε "ατμοσφαιρικό" τον καπνό του τσιγάρου και να τον εμφανίζουμε, σε κάποια είδη γραφής μας.
      Ομολογώ ότι σκηνογραφικά δίνει μια ξεχωριστή αίσθηση αλλά δεν παύει να περνάει αρνητικά μηνύματα.
      Σε ευχαριστώ για όλα αγαπητέ φίλε.

      Διαγραφή
  24. Καταπληκτική η συμμετοχή σου!
    Δυνατό σενάριο, που θα μπορούσε να δώσει ακόμα και μια εξαιρετική ταινία!
    Αν κι εδώ που τα λέμε σχεδόν την είδαμε την ταινία με τις γλαφυρές σου περιγραφές!
    Έχω κενά κι εδώ, στην ερωτική υμνωδία εννοώ, οπότε τρέχω να διαβάσω και τις υπόλοιπες συμμετοχές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου , καλώς όρισες και εδώ, σε αυτό μου το διήγημα-συμμετοχή.
      Χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε. Ειλικρινά.
      Καλή σου συνέχεια και να είσαι καλά.

      Διαγραφή