H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Τρίτη 26 Απριλίου 2022

Τα βιβλία του μήνα: Μάρτης 2022 και Δωρο-εκπλήξεις

 Πάει καιρός που ο φετινός Μάρτης του 2022 ανήκει στην ιστορία. Έφυγε μέσα σε έναν ορυμαγδό ψύχους, παγωνιάς και μυριάδων προβλημάτων, που έφερε στην ανοχύρωτη, από κάθε άποψη ζωή μας. Ο πιο κρύος Μάρτης των τελευταίων δεκαετιών μάς έσπρωξε στα όριά μας, για μια ακόμα φορά. Η έλλειψη ουσιαστικής θέρμανσης στα λαϊκά σπίτια, μετέτρεψε τη ζωή μας σε ένα ...ψυγείο και χάρισε ανείπωτα ρίγη στο ταλαίπωρο κορμί μας.

Έτσι, για μια ακόμα φορά, το βιβλίο ήταν ένα από εκείνα, που γέμισε ζεστασιά και συγκίνηση κάποιες στιγμές περισυλλογής μας. Συνεχίζοντας τη διαδρομή του θέματος "Τα βιβλία του μήνα" είναι η στιγμή να σάς παρουσιάσω, ποια ήταν τα βιβλία που διάβασα το Μάρτη που μάς πέρασε. Πάμε λοιπόν.


Τα βιβλία του Μάρτη

Δύο ήταν τα βιβλία, που συνόδευσαν τις ώρες μου μέσα στο μήνα που έχει περάσει. Και τα δύο είναι του ίδιου συγγραφέα. Και τα δύο αποτέλεσαν ένα πολύ μεγάλο γνωστικό αλλά και συγκινησιακό σοκ για μένα.

Γράφτηκαν από τον ΜΕΝΕΛΑΟ ΛΟΥΝΤΕΜΗ. Τον συγγραφέα και πνευματικό άνθρωπο, που σημαδεύει στη ζωή και τη σκέψη μου τον τελευταίο καιρό. Σε μια, άνευ προηγουμένου, συναισθηματική φόρτιση, με μια γραφή, που αποτελεί αποθέωση της ίδιας της λογοτεχνίας στην κλασική και παραδοσιακή λαϊκή της μορφή.

Το Φλεβάρη είχα ξεκινήσει το "Ένα παιδί μετράει τα άστρα". Στην ουσία δηλαδή, ξεκίνησα τη μεγάλη τετραλογία του Μέλιου. Μια κατ' ουσίαν αυτοβιογραφία του μεγάλου μας αυτού συγγραφέα, που σημαδεύει τη γραφή και την ιστορία του λαού μας. Εκεί συνάντησα και γνώρισα τον Μέλιο Καδρά. Το νεαρό αυτό παιδί που γύρευε, με υπαρξιακή αγωνία, ένα βιβλίο να διαβάσει αλλά και ένα σχολείο να μάθει τα γράμματα που τόσο αγαπούσε. Αυτό ήταν το δεύτερο βιβλίο της περιβόητης τετραλογίας. Ήταν σειρά όμως να ξεκινήσω την τετραλογία από την αρχή. Και η τύχη μου το  έφερε, να έχω το βιβλίο από το Μάη του 1997 στη βιβλιοθήκη μου

"Συννεφιάζει"


Το μυθιστόρημα αυτό γράφτηκε το 1946 και αποτελεί το πρώτο βιβλίο της περίφημης "Τετραλογίας του Μέλιου". Χρόνος δράσης είναι η εποχή αμέσως μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάννης και της ανταλλαγής πληθυσμών, χριστιανών και μουσουλμάνων. Χώρος δράσης είναι η κεντρική Μακεδονία και συγκεκριμένα, οι περιοχές γύρω στην Έδεσσα.

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο: 

Βγαλμένο μέσα από ανεξίτηλα προσωπικά βιώματα των πρώτων παιδικών χρόνων του συγγραφέα, που ο καημός δεν μπόρεσε να σκεπάσει τη ζωηράδα τους με το θαμπό πέπλο της λησμοσύνης, το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη, είναι ένα από τα καλύτερα έργα της πεζογραφίας του. Μέσα απ' τα βαλτοτόπια και τις ρεματιές, τα λακώματα και τους σγουρούς κάμπους της Μακεδονίτικης φύσης, ξωμάχοι, χωριάτες και λασπιάδες, συνθέτουν συγκινητικά και παραστατικά μια ποιητική  ζωγραφιά της ζωής των ανθρώπων του μόχθο στο Βλάδοβο της Έδεσσας.

Το βιβλίο είναι λουσμένο στην συγκλονιστικά λυρική λογοτεχνική γλώσσα του Μενέλαου Λουντέμη, γεγονός που αποτελεί μόνιμη διδαχή καλολογικών στοιχείων. Οι παρομοιώσεις είναι τόσο ποιητικές, που πολλές φορές μοιάζουν με έργα ζωγραφικής, με έργα τέχνης. Επίσης η απλή λαϊκή γλώσσα της εποχής, συνοδεύει πάντα τη γλώσσα της αφήγησης. Ο αναγνώστης διαβάζει ακριβώς όπως μιλούσαν οι άνθρωποι και οι πρωταγωνιστές του έργου.

Το "Συννεφιάζει" ξεκινάει σοκαριστικά και μάς μεταφέρει στις τραγικές στιγμές του ξεριζωμού κατοίκων από τα σπίτια, τη γη και το βιος τους για να εφαρμοστεί η περιβόητη ανταλλαγή πληθυσμών χριστιανών και μουσουλμάνων, αμέσως μετά τη συνθήκη της Λωζάνης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. 

Η πρώτη σκηνή μάς γνωρίζει τον μικρό μουσουλμάνο, το Σουκρή και τη φαμίλια του αλλά και το φίλο του, έναν νεαρό μικροπωλητή που τριγυρίζει με την πραμάτεια του στο σταθμό του τραίνου. Ένα μήνα τώρα, είναι έτοιμοι για να τους παραλάβει το τραίνο εκείνο της φυγής στην Ιστανμπούλ, όπου καλούνται να μετοικήσουν. Η περιβόητη σκηνή του Σουκρή, που έμεινε στη λογοτεχνική ιστορία, για να διδάσκεται ως τραγωδία, που ματώνει την ψυχή, που λυγάει τα συναισθήματα σαν πυρωμένο σίδερο, που αφήνει τα δάκρυα να κυλήσουν ακράτητα στα μάτια.

"Σε παρακαλώ, παππού Θεέ... α δεις να τριγυρνάει όξω απ' το παλάτι σου ένα μαυριδερό τουρκάκι, είναι ο φίλος μου ο Σουκρής. Πάρ' το μέσα. Σε περικαλώ και να το συχωρέσεις που έχει λίγο άσκημα χείλια και μην το κακορδίζεις γι' αυτό. Σε περικαλάει ένας μικρός μικροπουλητής του σταθμού που δρόσιζε τον κόσμο. Αν ήσουνα καμιά φορά περαστικός από κει θα τον θυμάσαι. Ήταν ένα κουτσό αγόρι. Σ' ευχαριστώ..."

Από εκείνο το γεγονός, που σημαδεύει τη ζωή του νεαρού παιδιού, ξεκινάει η μεγάλη προσωπική του "Οδύσσεια" στη γη της Μακεδονίας, όπου γυρεύει το δικό του φως στην ταραγμένη του ζωή. Θα συναντήσουμε χαρακτηριστικούς χαρακτήρες στα χωριά και τις πόλεις της περιοχής, μέχρι που το νεαρό αγόρι θα βρει ρίζες σε ένα υπαίθριο εργοστάσιο εποχής. Στους θρυλικούς λασπιάδες και την κοινωνία τους.

Ο Μπίσκα Πέτερ, ο Γιοβάνης, ο Κρίστας, ο Τόλε. Οι εργάτες, που απ' τα λασπωμένα χέρια και την πεντακάθαρη καρδιά τους, έβγαιναν τα τούβλα εκείνης της εποχής. 

Το "Συννεφιάζει" είναι η απαρχή της μυθιστορηματικής αφήγησης μιας ολάκερης ζωής του συγγραφέα, δοσμένη με μια πλοκή, που θα συνταράξει κάθε στοιχείο του συναισθηματικού σας κόσμου. Βιβλίο και έργο στολίδι με μεγάλη κοινωνική και ιστορική αξία. Σε ένα δε κόσμο ιμπεριαλιστικών πολέμων, ξεριζωμών, προσφυγιάς, καθίσταται διαχρονικά επίκαιρο ως "Ευαγγέλιο" ανθρωπιάς και συναδέλφωσης.

Ο μικρός μουσουλμάνος, ο Σουκρής, είναι φίλος του Μέλιου Καδρά, ορφανό προσφυγάκι και εκείνο από την Κωνσταντινούπολη, που έρχεται στην κεντρική Μακεδονία, με το κύμα των προσφύγων, έρημος και εξαθλιωμένος, προσπαθώντας να επιβιώσει και να βρει το δρόμο του. Έναν δρόμο, άγριο, σκληρό, μέσα στις δομές ενός κράτους απόλυτα μισερού απέναντι σε κάθε τι πονεμένο, κατατρεγμένο και διαφορετικό. Θα βρεθεί στη φωτιά της τραγωδίας της ανταλλαγής πληθυσμών όπου Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί, θα εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, για να πεταχτούν εκεί που όρισαν οι "συμφωνίες των μεγάλων" Οι λαοί ξεριζώνονται και μια μεγάλη φιλία δύο μικρών παιδιών, στέκει στη μέση μετέωρη, κυνηγημένη καθώς δεν γνωρίζει μήτε από πόλεμο μήτε από σύνορα μήτε από πολιτικές. Αυτό είναι το "Συννεφιάζει"



"Οδός Αβύσσου, αριθμός μηδέν"



Όταν τον Οκτώβρη του 1949, τα τότε "δημοκρατικά" κόμματα της βουλής του μοναρχοφασιστικού κράτους, ψήφισαν με "ενθουσιασμό" το ΟΓ' Ψήφισμα, μετά από εισήγηση του "ενδόξου" Γενικού Επιτελείου του Εθνικού μας στρατού, για την ίδρυση του περιβόητου Οργανισμούς Αναμορφώσεως Μακρονήσου, κανείς δεν ήξερε ότι ένα νέο Νταχάου θα ιδρύονταν στη χώρα, που ο λαός της μάτωσε και θυσιάστηκε για να πολεμήσει τους Ναζί φασίστες και τους συνεργάτες της. Έτσι οι μέχρι πρότινος δοσίλογοι και συνεργάτες των Γερμανών έγιναν το κράτος που ίδρυσε τον εφιάλτη της Μακρονήσου. Ω τι ύβρις! θα έλεγαν περίτρανα οι αρχαίοι τραγωδοί! Οι αγωνιστές της αντίστασης, οι άνθρωποι που όρθωσαν το ανάστημά τους στους κατακτητές, απλοί φαντάροι, έγιναν ένα σμάρι κατάδικων σε ένα κολαστήρι που ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, αποκάλεσε "Παρθενώνα της συγχρόνου Ελλάδος"! Ναι, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. και μετέπειτα "σεβάσμιος" δημοκράτης πολιτικός που βαφτίστηκε κι αυτός ..."αντιστασιακός" γιατί η χούντα τον ...βασάνισε οικτρά ως ... έγκλειστο σε ένα σπίτι.

Ο Μενέλαος Λουντέμης, έζησε την κόλαση της Μακρονήσου από μέσα. Όντας κρατούμενος. Μαζί με δεκάδες άλλους πνευματικούς ανθρώπους. Τα οικτρά του βιώματα σε εκείνον τον ανείπωτο Γολγοθά, οδήγησαν στην συγγραφή της "Οδού Αβύσσου, αριθμός μηδέν", βιβλίο που δόθηκε σε έκδοση, το 1962. 

Ο Γιάννης Ρίτσος, συγκρατούμενός του, έγραφε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

"Εδώ είναι το σπίτι του Μενέλαου. Όχι οδός Αβύσσου, αριθμός μηδέν αλλά οδός Ανθρώπου, αριθμός ένα. Δε χρειάζεται να χτυπήσεις. Η πόρτα είναι ανοιχτή. Μπορείς να μπεις. Μ' αναμμένο το φανάρι της καρδιάς μου μες στη νύχτα φωτίζω την πόρτα σου, Μενέλαε. Σε βρήκα! Περάστε, αδέλφια! Το σπίτι του όλους μάς χωράει. Εδώ μένει ένας άνθρωπος, που καίγεται απ' τον ήλιο της καρδιάς του και φωτίζει"

Σ' αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα, καθρεφτίζεται η ντροπή ενός κράτους, σε μια εποχή, που θα μείνει ανεξίτηλα στιγματισμένη στη μνήμη της ανθρωπότητας και που συμβολίζεται, ως τις μέρες μας, με μια μοναδική λέξη: "ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ" (Μετάνοιωσαν άραγε ποτέ;)

Οι διεστραμμένοι εγκέφαλοι, που επινόησαν τα ιδεολογικά και σωματικά κολαστήρια της Μακρονήσου, θα παραμείνουν για πάντα καταδικασμένοι στη συνείδηση του λαού μας. (Ισχύει άραγε;)

Οι κυνηγημένες ιδέες και τα βασανισμένα κορμιά, που σε βάρος τους διαπράχθηκαν οι πιο απεχθείς, διεστραμμένοι, ανελέητοι διωγμοί (όμοιοι μ' αυτούς των πρώτων Χριστιανών), εμπνέουν τον συγγραφέα, που γνώρισε α ξερονήσια και κατάπιε τα φαρμάκια, δίνοντας τον αγώνα για την ιδέα και τον άνθρωπο.

"Κείνο το βράδι σώπαιναν οι λύκοι, γιατί ουρλιάζανε άνθρωποι" 

Μ.Λ.

Δύο είναι τα κεντρικά πρόσωπα του βιβλίου. Αυτά που θα μάς τραβήξουν μαζί τους στην ανάγνωση των δικών τους Παθών και στη στράτα του δικού τους Γολγοθά. Ο Γιώργος Καρυστινός και ο Παναγής Ζαγκλίφας, κρατούμενοι του στρατοπέδου. Μαζί τους ένα άλλο πρόσωπο, καθοριστικό, σημαντικό. Ο Στελάρας ο "Μελιτζάνας", ένας δεσμοφύλακας που τραβήχτηκε από τα κάγκελα της φυλακής, ως ποινικός ισοβίτης, για να "εκτίσει λυτρωτικά" την ποινή του, ως δεσμοφύλακας στην Μακρόνησο. Μέχρι τέλους, αυτή τη διαδρομή θα παρακολουθήσουμε μαζί με πολλά άλλα πρόσωπα, που θα περάσουν από την πλοκή με συγκλονιστικό τρόπο, δοκιμάζοντας την συναισθηματική και ψυχολογική μας αντοχή, φορτώνοντάς μας με μεγάλα ερωτήματα, σκέψεις και απόψεις.

Κλείνοντας να παραθέσω μια παράγραφο από τις σκέψεις του συγγραφέα, που αποτελεί "ευαγγέλιο" αλήθειας για τον τόπο μας και την ιστορία του λαού μας:

"Τα τελευταία τούτα χρόνια, στον τόπο αυτόν, ειπώθηκαν τα χειρότερα ψέματα της ιστορίας του. Ειπώθηκαν ψέματα, που ντράπηκαν και τα ίδια μιας και δεν ντράπηκαν τα στόματα που τα 'λεγαν"


Τα δώρα που έλαβα-Έκπληξη

Και να κλείσω το σημερινό θέμα, με κάτι ευχάριστο, κάτι όμορφο. Λίγες μέρες πριν το Πάσχα, έφτασε στο σπίτι ένα δέμα. Ναι, ένα θέμα με αποστολέα την αγαπημένη μας φίλη Mary Pertax!
Τι ήταν; Μα τα δώρα μου από το λογοτεχνικό δρώμενο "Μια εικόνα, έξι λέξεις #1"


Ω ναι, ήρθαν τα δωράκια μου για την ψηφοφορία του διαγωνισμού μας! Και ιδού, φίλες και φίλοι, τι γέμισε με φως τον ταπεινό μας χώρο στο σπίτι, από τις δημιουργίες της Μαίρης, με τα ίδια της τα χέρια:

Ένα μπουκάλι με εξαίρετη ανάγλυφη διακόσμηση, από αυτές που λατρεύω


Ένα υπέροχο κουτί, ανάλογα διακοσμημένο, μαντέψτε για ποια χρήση;


Ω ναι! Είναι μια υπέροχη θήκη για τσάι! Κάτι που δεν είχα ποτέ μου!



Ένα μεγάλο μπουκάλι με άριστη διακόσμηση και ανάλογο ντεκουπάζ



Εδώ το βλέπουμε στην πίσω όψη



Και τέλος, το μικρό μπουκάλι σε ακόμα μία εικόνα. 


Μαίρη μου, σε ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου για τα υπέροχα δωράκια σου, την τέχνη, την αγάπη σου και το μεράκι σου. Όπως και για τις ευχές σου μέσα απ' την καρτούλα σου. Επίσης ευχαριστώ όλες και όλους τους φίλους για την τιμή που έκαναν στην συμμετοχή μου σε αυτό το εξαίρετο δρώμενο. Απολαμβάνω κάθε στιγμή αυτής της συλλογικής μας δράσης και δημιουργίας.

Χριστός Ανέστη σε όλες και όλους.


22 σχόλια:

  1. Διάλεξες ένα κορυφαίο βιβλίο του Λουντέμη και η απάντηση στο ερώτημά σου αν μετάνοιωσαν όλα αυτά τα καθάρματα για τα Μακρονήσια και τα απάνθρωπα βασανιστήρια, είναι "όχι". Αν μπορούσαν θα τα άνοιγαν ξανά, το έχουν δηλώσει άλλωστε αρκετοί νοσταλγοί της χούντας, που σήμερα "κοσμούν" με την παρουσία τους την ελληνική βουλή. Πονάει αυτή η ιστορική περίοδος, Γιάννη μου... Όσο για την μερακλού Μαίρη, τι να πω; Ειδικά αυτή η θήκη για τσάι, είναι εκπληκτική! Μπράβο σου και μπράβο της για την τέχνη και τη μαεστρία της. Να τα χαρείς όλα και να λαμβάνεις πάντα τέτοια "πακέτα"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, δεν ξέρω ειλικρινά σε ποιο από τα έργα του Λουντέμη να σταθώ. Κάθε ένα που τελειώνει, αφήνει στην ψυχή μου ανεξίτηλα σημάδια. Πραγματικά. Η "Οδός Αβύσσου" είναι σαν μια κραυγή ενός λαού στα πέρατα της ιστορίας.
      Κανείς από τον πυρήνα αυτών των ανθρώπων δεν έχει μετανιώσει Μαρία μου. Ουδέποτε αυτή η παράταξη ένιωσε την ανάγκη να πει μια λέξη, να κάνει μια αυτοκριτική. Απολύτως τίποτα.
      Τα έργα της Μαίρης μας είναι πάντα εξαιρετικά, λεπτά και γουστόζικα. Κουβαλούν το μεράκι της καρδιάς της.
      Σε ευχαριστώ καλή μου φίλη για το σχόλιο και την παρουσία σου.

      Διαγραφή
  2. Ωραία βιβλία ξεκίνησες του Λουντέμη. Λατρεμένος!
    Μια ιστορική περίοδος που δεν έχει ξεχαστεί αλλά δεν έχει δοθεί και συγχωροχάρτι...
    Τα δώρα της Μαίρης πανέμορφα. Να τα χαρείς. Τα αξίζεις. Το κουτί μου αρέσει πάρα πολύ. Και τα μπουκάλια βέβαια αλλά έχω έρωτα με τα κουτιά...
    Χριστός Ανέστη κι από εδώ Γιάννη μου
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λατρεμένος δεν θα πει τίποτα Άννα μου. Κατακτά συνέχεια την καρδιά μου με τρόπο ανεπανάληπτο. Η γραφή, η πλοκή, οι χαρακτήρες, τα θέματά του. Συγκλονιστικός.
      Όχι αυτή η περίοδος, το είπα και στη Μαρία, δεν έχει αποτελέσει αφορμή για την παραμικρή αυτοκριτική στη δεξιά. Ίχνος ντροπής για τα εγκλήματα και τα στίγματα. Ίχνος. Ξεδιάντροπα.
      Έχω και εγώ έρωτα για τα κουτιά Άννα μου, το ξέρεις, τα λατρεύω. Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Χριστός Ανέστη καλή μου.

      Διαγραφή
  3. Γιάννη μου ελπίζω να σου άρεσαν και να τα χαίρεσαι και πάντα να φτιάχνω και να τα χαίρονται οι φίλοι μου. Χρόνια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά και μού άρεσαν Μαίρη μου, φυσικά και τα αγάπησα με την πρώτη ματιά. Λειτουργικά, όμορφα, χαρισματικά. Ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ και εγώ και όλοι μας.
      Χρόνια σου πολλά.

      Διαγραφή
  4. Ποιος δεν παρασύρεται από τη μαγεία της ανάγνωσης των βιβλίων του Λουντέμη. Λυρική, ηθογραφική η πένα του, περιγράφει τη δυστυχία και τις κοινωνικές διακρίσεις και ανισότητα της λαϊκής τάξης, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, περιγράφει την αγάπη «η αγάπη είναι το φαρμάκι και το νέκταρ της ζωής» λέει. Αξεπέραστος Λουντέμης! Εξαιρετική παρουσίαση! Οδός Αβύσσου, αριθμός μηδέν...η πόρτα είναι ανοιχτή....Συγκλονιστικό!
    Σ' ευχαριστούμε Γιάννη! Κάποιες πένες δεν πρέπει να ξεχνιούνται.
    Χρόνια πολλά με υγεία! Να χαρείς τα δώρα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πένα του Λουντέμη είναι μνημείο στον κοινωνικό ρεαλισμό και στην πολιτική λογοτεχνία Αννίκα μου. Γιατί, με σαφήνεια και χωρίς υπεκφυγές, παίρνει άμεση και συγκεκριμένη θέση στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Θα έχω την ευκαιρία να το εξηγήσω αυτό σε επόμενη ανάρτηση με σαφή δικά του λόγια. Είναι συγκλονιστικός, είναι μοναδικός.
      Ευχαριστώ για τις ευχές σου Αννίκα μου. Χριστός Ανέστη κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  5. Σημαντική η παρουσίασή σου σήμερα Γιάννη, μιας κι ο Λουντέμης, για τη δική μας γενιά, που ανακάλυπτε τον αληθινό κόσμο με την έξοδό μας από τη δικτατορία, ήταν εκείνος που για πρώτη φορά που μας μίλησε με μια άλλη γλώσσα, αληθινή, που τόσο χρειαζόμαστε τότε. Σίγουρα επηρέασε πολλούς από εμάς. Και είναι σημαντική η παρουσίαση σου, διότι μας θύμισε πολλά από τα νεανικά μας διακυβεύματα, που τείνει ο χρόνος να βάζει άτσαλα στην άκρη.
    Νάσαι καλά φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και ο χρόνος τα σπρώχνει στην άκρη, Βασίλη μου και λογικό είναι στο πέρασμά του αλλά και κάποιοι άλλοι, που σφυρίζουν αδιάφορα για τα ειδεχθή τους στίγματα κατά του λαού μας! Αυτοί να δεις θράσος και ύβρη κατά της ιστορίας, που δεν καταδέχτηκαν μήτε στιγμή να σκύψουν το κεφάλι απέναντι στα εγκλήματα που διέπραξαν.
      Ευχαριστώ πολύ φίλε μου για το σχόλιό σου. Στέλνω την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  6. Να και μια ακόμη εξαιρετική επιλογή βιβλίων που όχι μόνο θα μας κρατήσουν συντροφιά αλλά θα μας γεμίσουν συναισθήματα!
    Τώρα όμως έχουν σειρά τα δώρα σου που όλα είναι χρήσιμα και πανέμορφα... Αχ! Τυχερούλη!
    ΑΦιλιά πάντα καρδιάς mon bon Yanni! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα δώρα είναι πανέμορφα και λειτουργικά Στεφανία μου.
      Τα βιβλία, όχι μόνο θα μάς κρατήσουν συντροφιά αλλά θα μας προβληματίσουν και μάλιστα έντονα.
      Την καλησπέρα μου αγαπημένη μου φίλη.

      Διαγραφή
  7. Εντάξει, τα δώρα της Μαίρης μας κορυφαία. Να τα χαρείς Γιάννη μου! Επειδή έχω αδυναμία στο τσάι, λάτρεψα το κουτί, αλλά και τα μπουκάλια, απλά τέλεια! Πάντα να γεμίζει ο χώρος σας με ομορφιά και αγάπη.
    Υπέροχες και οι βιβλιοπροτάσεις σου και εύχομαι πάντα να ανταμώνεις και να μας συστήσεις κατ' επέκταση ενδιαφέροντα βιβλία.
    Καλό απόγευμα Γιάννη μου! Πάντα δημιουργικός να 'σαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα δώρα είναι υπέροχα και είναι σημαντικά καθώς κουβαλούν την αγάπη και την καλή διάθεση.
      Σε ευχαριστώ καλή μου φίλη για την παρουσία αλλά και το σχόλιό σου. Κρατώ πάντα τις ευχές σου, το ξέρεις. Όμορφο βράδυ.

      Διαγραφή
  8. Κοίτα να δεις αυτή την περίοδο διαβάζω και εγώ το "Ένα παιδί μετράει τα άστρα". Όλα τα βιβλία του Λουντέμη τα είχα διαβάσει όταν ήμουν μικρή και τώρα ήθελα να τα ξαναθυμηθώ. Εξαιρετικά όλα.
    Όσο για τα δώρα της Μαίρης τέλεια. Είδα και εγώ πρόσφατα τη δουλειά της καθώς ήμουν η τυχερή της κλήρωσης στο "Εικόνα και φράση#2.
    Καλό διάβασμα και σε άλλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα είδα τα δώρα τα δικά σου Ελένη μου και φυσικά θα συμφωνήσω μαζί σου. Είναι πολύ όμορφα και ζεστά.
      Πολύ καλά κάνεις, Ελένη μου και διαβάζεις πάλι Λουντέμη. Είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για το λαό μας και για κάθε έναν από εμάς. Φυσικά και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε στην ανάγνωσή του. Ευχαριστώ πολύ κοπέλα μου για τα όμορφα λόγια σου. Φιλιά πολλά.

      Διαγραφή
  9. Όπως σου έχω ξαναγράψει, κάπου εκεί στα 13 μου, διάβαζα Λουντέμη (από τα μεγαλύτερα αδέρφια) κι όλο δεν τον καταλάβαινα, κι όλο το ξανάρχιζα, κι όλο πάλευα να το καταλάβω, ωστόσο το αποτύπωμα χαράκτηκε βαθιά μέσα μου, κι όσα δεν είχα καταλάβει ως παιδί, τα κατάλαβα μεγαλώνοντας.. Τεράστιος Λουντέμης.. Με γεια τα όμορφα δωράκια! 🌺🌸🌷

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχει μείνει στην ψυχή σου, Πέτρα μου, η αύρα και η υποδομή της γραφής του. Για μένα οφείλουμε να τον νιώθουμε ως μέντορα σκέψης και τρόπου ζωής και θα το εξηγήσω σε επόμενες παρουσιάσεις με μεγαλύτερη σαφήνεια. Ειδικά στην εποχή που ζούμε.
      Ευχαριστώ για τις ευχές σου καλή μου φίλη. Να είσαι καλά απ' την καρδιά μου.

      Διαγραφή
  10. Ζεστό τσάι με γεύση αχμμ καραμέλα για μένα, και ένα βιβλίο. Εξαιρετική ιδέα για να ζεσταθεί σώμα και πνεύμα. Τώρα που καλοκαιριάζει απλά αλλάζουμε το ζεστό τσαγάκι με κρύο :)
    Σε φιλώ Γιάννη μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ καλή ιδέα Μάνια μου. Κρύο τσαγάκι το καλοκαίρι, με ένα βιβλίο ανά χείρας. Ότι καλύτερο. Στέλνω καλημέρα εκεί με πολλά φιλιά. Ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  11. Προτάσεις για διάβασμα εξαιρετικές φίλε μου έχω διαβάσει την οδός αβύσσου και είχα συγκλονιστεί με το τι πέρασαν οι άνθρωποι εν καιρό ειρήνης στην εξορία...ιστορίες αλήθειας, πόνου , και μνήμης, για όσους έζησαν εκεί στην Μακρόνησο.
    Το "Συννεφιάζει" κάτι μου θυμίζει και θα προσπαθήσω να το βρω να το διαβάσω.
    Και πάμε στα δωράκια σου, που είναι ένα κι ένα αφού τα έφτιαξε με τόση αγάπη η φίλη μας η Μαίρη ...να τα χαρείς.
    Χρόνια πολλά ,Χριστός Ανέστη με αγάπη παντού !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακρόνησος Ρούλα μου. Αυτός είναι πολιτισμός των αρχόντων ετούτης της χώρας. Τίποτα παραπάνω παρά αυτός.
      Το "Συννεφιάζει" είναι η απαρχή της τετραλογίας του Μέλιου. Στην ουσία μια αυτοβιογραφία του Λουντέμη δηλαδή μυθιστορηματική.
      Ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη για την παρουσία σου, να είσαι καλά.

      Διαγραφή