H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2023

"Του βερνικιού το φέγγος" (Ποίημα συμμετοχή μου στο 29ο "Συμπόσιο ποίησης")

 29ο "Συμπόσιο Ποίησης"

Πίνακας του: Wim van de Water

"Του βερνικιού το φέγγος"


Τίποτα δεν άλλαξε στης όψης σου το σχήμα

κι ο χρόνος αναλλοίωτος χάιδεψε την υφή σου.

Γλυκόπιοτος και φιλικός στο στάσιμό σου εστάθη,


Σαράκι δεν εμόλεψε, του βερνικιού το φέγγος σου

και τ’ άρωμα του ξύλου, σαν το κρασί παλιώνει.

Μονάχα κάτι χαρακιές το σώμα σου διαβαίνουν,

ρυάκια φιδίσια γράφουνε, μοναχικά δρομάκια.


Διάβηκα μέσα τους να μπω, ξανά να περπατήσω,

τις θύμησες ακάλεστες ξανά να ζωντανέψω.

Πληγές, γδαρσίματα, γωνιές ξανά να τις αγγίξω,

τραγούδια τόσα να μου πουν, στιγμές να περιγράψουν.


Τα σκαλιστά τα γείσα σου ολόγυρα να θωρήσω,

και στις καμπύλες των ποδιών τα χάδια μου να αφήσω.

Το ίδιο χυτά, ομορφόστεκα, σαν ερωμένης γάμπες,

που ηδονές παράταιρες στον έρωτα χαρίζουν.


Πάνω αντιφεγγίζεται του φεγγαριού το θάμπος,

σαν χύνεται στο σώμα σου κρυφά απ’ το παραθύρι.

Σχήματα κάνει αλλόκοτα, ονείρων χαρακτήρες

σαν τότες που ερχότανε να με κρυφοκοιτάξουν.


Τότες που στέγη εύρισκα φυγάς του κάθε φόβου,

τότες που μ’ αγκάλιαζες το δάκρυ μου να κρύψεις,

παιδί κοντά σου, ζήταγα τον κόσμο το δικό μου,

γυρεύοντας ανασασμό και ονείρωνε ταξίδια.


Θυμάσαι άραγε πες το μου, δικές μου πολιτείες,

που έστηνα στου ίσκιου σου τη φιλική την κλίνη;

Τι στράτες αναρίθμητες έφτιαξα εκεί δα κάτω;

και πόσους φόβους έθαψα στα ακροπόδαρά σου;


Στιγμές ήταν που αχολόχαγε τ’ αστραποβρόντι απάνω,

χάραζε τότε ο ουρανός με φωτεινές λεπίδες

και κρότος απροσμέτρητος τον τρόμο του σκορπούσε.

Τότες ήταν που λούφαζα στα πόδια σου σφιγμένος,

με τρέμουλο αχόρταγο το σώμα να σφαδάζει.


Κι όταν ο χρόνος μ΄ έφερε αντίκρυ σου να κάτσω,

ισότιμα να σε θωρώ, να σε σφτιχταγκαλιάσω.

Θυμάσαι πόσα αράδιασα παιχνίδια απάνωθέ σου;

σπιτάκια, πόλεις και χωριά ζωντάνεψαν αγόγγυστα,

στην αγκαλιά σου μέσα.

Κλάματα, γέλια και φωνές, χτυπήματα ολούθε.


Κείνες τις τόσες ζωγραφιές, των μολυβιών γεννήματα,

αυτές που ζήση εύρισκαν στο ξύλο σου επάνω,

μπογιές, χρώματα, χάρακες, διαβήτες, μουσαμάδες,

χορό έπιαναν τρελό στης έμπνευσης τον οίστρο.


Κείνο το ράδιο έλεγα, θυμήθηκες καθόλου;

γλυκόλαλο, περίτεχνο, αχώριστη συντροφιά μας,

πόσες γιορτές ανάγγειλε με μάς ολόγυρά του.

Μα να! Καλούδια τόσα πάνω σου με μιας να ζωντανεύουν!


Κουλούρια, πίτες και γλυκά, με ευχές ευλογημένα,

τσουρέκια ομορφοζύμωτα, καλάθια γεμισμένα,

αγάπης γεννήματα πολλά, γιορτάδες να ζυγώνουν,

στο σώμα πάνω σου ζωή απέκτησαν με χάρη.


Κοίτα να δεις θυμήθηκα, κοίτα να δεις τι βλέπω,

ολόγυρά σου κάθονται τόσοι αγαπημένοι,

γιορτές και ευχές να δίνουνε, φιλιά να ανταλλάζουν,

στο φαγητών το άρωμα και στου κρασιού τη γεύση.


Πάντα εσύ επίκεντρο σε κάθε ψυχής το ρίγος.

Δάκρυ, χαμόγελο και φως. Σκοτάδι και αντάρα.

Ζωή και θάνατος μαζί, δάκρυα και φοβέρες,

ένα μαζί σου γίνηκαν, μπολιάστηκαν κοντά σου.


Πόσων σοφών κληρονομιές απλώθηκαν σιμά σου,

βιβλία και τετράδια, συγγράμματα και γκραβούρες.

Θυμάσαι δα το θόρυβο το ρυθμικό εκείνο,

τα γράμματα σαν χόρευαν στων πλήκτρων το χορό,

της μηχανής το γράψιμο, προίκα για συντροφιά σου.


Πάνω σου επρωτόγραψα τα γράμματα εκείνης,

στου λούστρου σου τη ζάλη μου, έβλεπα τη μορφή της,

το σώμα της ολόγυμνο να καίει τα σωθικά μου,

τα στήθια της να λάμπουνε στου καντηλιού το φέγγος.

Έρωτας αχαλίνωτος ο πόθος μου για εκείνη,

και προσμονή εναγώνια την πόρτα μου να κρούσει,

αντίκρυ μου στην καρέκλα σου, γαλήνια ν’ ακουμπήσει,

τα χέρια της να αγγίξουνε τις σκαλιστές σου άκρες.


Τραγούδι όμορφο να πουν, σχήματα να χαράξουν,

στο νοτισμένο θάμπος σου, το αποτύπωμά τους,

αγκαλιασμένους να μάς βρει, αυγής η πρώτη αχτίδα.


Στιγμές πολλές, ατέλειωτες, αχόρταγες στη μνήμη,

επάνω σου φωλιάσανε τραπέζι αγαπημένο.

Καρδιάς μας μέρος τρυφερό, σημαδιακό, μεγάλο!

Κοίτα η ζήση τώρα δα, παράθυρα που ανοίγει,

και ρίχνει μπρος στο βλέμμα σου εκεί παρατημένο.


Σε δώμα μέγα φωτεινό βουβό σκαρί να στέκει.

Έρημο, μόνο και βαρύ να σέρνει τη σιωπή του,

έκθεμα αξιοσέβαστο σε βλέμματα εμπόρων.

Μπορεί να λάμπεις άψογο δεόντως στολισμένο,

πολλά επιφωνήματα η όψη σου να σέρνει.


Όμως εγώ μπορώ να δω ίσια μες στην καρδιά σου,

τη μοναξιά σου απόλυτη σαν πάγο να σε δένει,

χωρίς τους χτύπους της καρδιάς, τραπέζι ακριβό μου,

πού να διαβαίνει άραγε απόψε ο λογισμός σου.


Όμως εδώ είμαι έφτασα, με αγκαλιά ανοιγμένη,

με θέληση ακλόνητη κοντά μου να σε πάρω,

να σε θωπεύσω όπως παλιά με των χεριών το χάδι,

και της ζωής μου τα αύριο μαζί σου να τα ζήσω,

τραπέζι μου μονάκριβο, τραπέζι αγαπημένο.



Το παραπάνω μου ποίημα, ήταν η συμμετοχή μου στο 29ο δικτυακό "Συμπόσιο ποίησης". Το αγαπημένο και καταξιωμένο ποιητικό δρώμενο, που διοργάνωσε για μια ακόμα φορά η αεικίνητη φίλη Airis, στο μπλογκ της  "Η ζωή είναι ωραία"

26 Υπέροχα ποιήματα, για μια ακόμα φορά, κλήθηκαν να αποδώσουν, με τη δική τους έμπνευση, την έννοια της λέξης "Τραπέζι". Και προέκυψαν και πάλι, εξαίρετα διαμαντάκια, που ξεχωρίζουν για την έμπνευση, το λυρισμό και τα συναισθήματά τους.

Εδώ: Λήξη του 29ου συμποσίου ποίησης-η γιορτή μας θα ενημερωθείτε για τα τελικά αποτελέσματα του διαγωνισμού και φυσικά θα διαβάσετε όλα τα ποιήματα, ακολουθώντας τους σχετικούς συνδέσμους.

Να κάνω αναφορά στο ποίημα, που κέρδισε την κορυφαία διάκριση και αγαπήθηκε περισσότερο. Είναι το: "Και δειπνήσαμε αγάπη" της αγαπημένης μας φίλης, ποιήτριας, Σταυρούλας Δεκούλου. Μπορείτε να το διαβάσετε στο προσωπικό της μπλογκ στο σύνδεσμο που σάς έδωσα. 

Τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια στην προσωπική της δημιουργία, που πάντα τιμάει την ποίηση με τον καλύτερο τρόπο. Πολλά συγχαρητήρια σε ΟΛΕΣ τις συμμετοχές και ΟΛΟΥΣ τους δημιουργούς, που κατέθεσαν την ψυχή τους, δίνοντας πολύ όμορφα ποιήματα.

Τέλος πολλά συγχαρητήρια στην αγαπημένη μας φίλη Airis για το ότι κρατά ζωντανό εδώ και χρόνια, το εξαίρετο αυτό δρώμενο και τη δυνατότητα που μάς δίνει για να μένει αεικίνητη η φλόγα της δημιουργίας.


28 σχόλια:

  1. Η ιστορία ενός τραπεζιού. Η νοσταλγία για όσα ζήσαμε μαζί του, αυτά που ονειρευτήκαμε, αυτά που χάραξαν σημάδια στην ψυχή μας και χαρακιές στη δική του πλάτη. Μια ιεροτελεστία με στιγμές ευχάριστες που κράτησαν χρόνια την παράδοση στο οικογενειακό Κυριακάτικο, ή Γιορτινό τραπέζι. Επτασφράγιστα μυστικά οι συζητήσεις, παράπονα, χαρούμενες στιγμές και διαφωνίες, σχέδια και όνειρα παραδομένα στο χρόνο. Όλα είναι χρόνος! Γερνάμε, λιγοστεύουν οι καρέκλες γύρω του κι οι χαρακιές στο πρόσωπο όμοιες πια μ’ αυτές του τραπεζιού. Η νοσταλγία έρχεται πια σαν τρυφερό χάδι για κείνες τις στιγμές που μας σημάδεψαν.
    Ένα οδοιπορικό στο χρόνο. Και οι Κυριακές γύρω απ’ το τραπέζι θα είναι πάντα γενναιόδωρες στην ψυχή μας, να αντανακλούν " στου βερνικιού το φέγγος" τις αναμνήσεις μας.
    Γιάννη μου υπέροχο, συγκινητικό, νοσταλγικό. Λέξεις και εικόνες πολύ δυνατές και μια τρυφερή μελαγχολία χωρίς όμως ακρότητες!
    Σ' ευχαριστώ και εύχομαι καλή δημιουργική χρονιά γεμάτη υγεία!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννίκα μου, πόσο όμορφα συμπλήρωσες όλα αυτά που ήθελα να εκφράσω μέσα στους στίχους αυτού του ποιήματος. Και πόσο μεστά και συναισθηματικά.
      Ναι, ήθελα να ισορροπήσω ανάμεσα στη γλυκιά νοσταλγική μελαγχολία και στη θετική πλευρά. Και το επιστέγασμα να είναι μια θετική, αν θέλεις, λυτρωτική αίσθηση.
      Χαίρομαι πολύ για κάθε σου σκέψη, Αννίκα μου, να είσαι καλά και σε ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  2. Μια ωδή στο τραπέζι! Μια λυρική αναδρομή στις θύμησες αντάμα του.
    Στίχοι γραμμένοι με εκτίμηση και ίσως και ευγνωμοσύνη, για ένα άψυχο αντικείμενο, που οι στιγμές του έδωσαν ψυχή.
    Πολύ όμορφη η συμμετοχή σου Γιάννη μου.
    Μακάρι και το 2023 να ανταμώσουμε σε πολλά και όμορφα δρώμενα και να μας χαρίσεις όμορφες συμμετοχές.
    Καλό βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα ανταμώσουμε, Μαρίνα μου, γιατί όχι; Και έχουμε και κάμποσα να καρτερούν το νέο τους κύκλο και έχουμε και τη διάθεση να συμμετάσχουμε και να δημιουργήσουμε. Έχουμε δα εξηγήσει τους λόγους.
      Το τραπέζι, ένα άψυχο αντικείμενο, αποκτά ψυχή και οντότητα μέσα μας στο διάβα του χρόνου.
      Σε ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη.

      Διαγραφή
  3. Κυριολεκτικά το τραπέζι μιλάει συναίσθημα. Μπράβο για τη συμμετοχή σου. Όλες οι αναμνήσεις γύρω από ένα τραπέζι παρούσες
    Καλή συνέχεια δημιουργική Γιάννη μου
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κουβέντα με ένα τραπέζι, Άννα μου. Κάπως έτσι. Με τις αναμνήσεις και τα βιώματα να στήνουν χορό ολόγυρά του. Σε ευχαριστώ πολύ, Άννα μου, αγαπημένη μου φίλη, για τη συμμετοχή σου και τα συναισθήματά σου, μία ακόμα φορά.
      Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
  4. Το έκανες καραβάκι το τραπέζι και μας ταξίδεψες!!
    Σε φιλώ να σαι καλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι τέτοιο, Μάνια μου. Καράβι στη θάλασσα της ίδιας της ζωής του και των αναμνήσεων που γεννήθηκαν μαζί του. Ευχαριστώ για το γλυκό σχόλιο, καλή μου. Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
  5. Γιάννη μου, είσαι μια κατηγορία από μόνος σου!
    Είμαι βέβαιη πάντα ότι θα λάβω από σένα κάτι ποιοτικό
    και πλήρως λυρικό και συναισθηματικό συνάμα ποίημα!
    Ωδή στο τραπέζι, το είπε το Μαρινάκι μας και πιο εύστοχη
    διαπίστωση δεν θα μπορούσε να έχει κάνει. Είναι ωδή,
    πράγματι! (Υπέροχο και το σχόλιο της Μάνιας!)
    Είναι που καταλαβαίνεις πάντα τι ζητάω, πιάνεις όσες περισσότερες
    πλευρές του θέματος μπορείς, το αντιμετωπίζεις θαρρώ ως μεγάλη πρόκληση, να καταφέρεις δηλαδή, να αναδείξεις το θέμα, όχι μόνο τη λέξη! Για αυτό δεν περνάς ποτέ απαρατήρητος, ακόμα και απ΄ όσους ίσως δεν τα πάνε καλά ε την παραδοσιακή ποίηση! Εγώ λατρεύω και θαυμάζω το ταλέντο σου!
    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα, Γιάννη μου!
    Καλή συνέχεια να έχουμε γενικώς, αλλά και στα Συμπόσια ! ☺
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να έχουμε, να έχουμε, Αριστέα μου! Να είσαι καλά να το οργανώνεις, κορίτσι μου, να τού δίνεις ζωή και λειτουργία γιατί, πράγματι, είναι πλέον καταξιωμένο για την ποιότητα του περιεχομένου του.
      Σε ευχαριστώ ειλικρινά για τα καλά σου λόγια. Είσαι πάντα υποστηρικτική για τον καθένα μας, πάντα έχεις τη δύναμη να μεταδώσεις την αύρα σου να δημιουργήσουμε, να ασχοληθούμε. Όχι μόνο σε θέματα δρώμενου αλλά και στη ζωή γενικότερα.
      Επίσης προσωπικά, σού οφείλω, την παραίνεση και τη στήριξη να αγγίξω και να ασχοληθώ, στο βαθμό που μού επιτρέπει το δέος, με την ποίηση.
      Σε ευχαριστώ καλή μου απ' την καρδιά μου.

      Διαγραφή
  6. Ωδή για ένα τραπέζι θα πω κι εγώ όπως έγραψε και η Μαρίνα πιο πάνω. Του άξιζε ο ύμνος του τραπεζιού. Είναι ο "ομφαλός" του σπιτιού, της οικογένειας κι έχει γίνει μάρτυρας πολλών συμβάντων.
    Πολύ φορτισμένο συναισθηματικά το ποίημά σου Γιάννη, είναι φανερό πως σου ξύπνησε πολλές μνήμες. Το έχεις ακόμα άραγε;
    Να είσαι καλά και να θυμάσαι φίλε μου.
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου, πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκείνο το τραπέζι δεν το έχω, Μαρία μου. Και δεν το έχω και με δική μου ευθύνη όπως και ακόμα κάποια άλλα πολύτιμα μέρη εκείνου του σπιτιού. Άλλα καταστράφηκαν, εντάξει, το καταλαβαίνω. Όμως κάποια άλλα είτε πλιατσικολογήθηκαν μια περίοδο, που η μητέρα μου έμεινε μόνη της καθώς είχα φύγει για το δικό μου. Εκεί παρέλασε κάθε πικραμένος και μια σειρά αξιόλογα αντικείμενα, στην κυριολεξία, πλιατσικολογήθηκαν. Ξέροντας ποια πιθανόν το πήρε, έχω πολύ μεγάλη σιγουριά ότι το είδα! Να διακοσμεί, ευτυχώς καλά, ένα κομμωτήριο, κοντά μου, από την νύφη της κυρίας που πιθανολογείται να δόθηκε.
      Μεγάλη κουβέντα, Μαρία μου.
      Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, για μένα σημαντικά.
      Την αγάπη μου.

      Διαγραφή
  7. Στο "ποιητικό" σου τραπέζι κάθομαι Γιάννη μου για να σου ευχηθώ Χρόνια Πολλά για την ονομαστική σου γιορτή!
    ΑΦιλιά πάντα αγάπης και καρδιάς! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλοδεχούμενη πάντα με αγάπη, Στεφανία μου. Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και την παρουσία σου. Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  8. Γιάννη μου το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που το διάβασα στο συμπόσιο. Είδα μια ζωή ολόκληρη να περνά από μπροστά μου, κάπου ταυτίστηκα και εγώ, κάπου είδα το μικρό παιδί που ζωγραφίζει, κάπου την οικογενειακή θαλπωρή, ένα χτυποκάρδι, όνειρα...
    Απλά υπέροχο!
    Γιάννη μου χρόνια σου και για την γιορτή σου με υγεία και πολλά οικογενειακά ανταμώματα γύρω από ένα τραπέζι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ, που μοιράστηκες τα ακριβά σου συναισθήματα μαζί μ' αυτή μου τη δημιουργία, Ελένη μου. Ειλικρινά σε ευχαριστώ, με συγκινεί και μα αγγίζουν κοινά μας βιώματα και διαθέσεις.
      Κρατώ τις ευχές σου για τη γιορτή μου. Να είσαι καλά και εύχομαι τούτη η χρονιά είναι καλύτερη για όλους μας.

      Διαγραφή
  9. Πολύχρονος Ιωάννη! Με όμορφες δημιουργίες κι αγάπη γύρω σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω αγαπητέ φίλε, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και την παρουσία σου, να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  10. Αυτά ακριβώς νιώθουν εκείνοι οι άνθρωποι που δένονται -εκτός από ανθρώπους- και με αντικείμενα, τα οποία, όποιος πει πως δεν έχουν ψυχή, σίγουρα δεν ξέρει να αφουγκραστεί την καρδιά του.. Γιατί ένα τραπέζι έχει ζήσει όσα μας περιγράφεις τόσο γλαφυρά φίλε Γιάννη, κι έχει πονέσει πολύ από δύσκολες οικογενειακές στιγμές, όσο και από αποχωρισμούς.. Τα σέβη μου και χρόνια σου πολλά κι από εδώ 🎁🍂⭐

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για τις ευχές σου, καλή μου φίλη. Ευχαριστώ επίσης για την κατάθεση συναισθημάτων με την ψυχή σου. Ναι, κάθε άψυχο αντικείμενο, δένεται μαζί μας, γίνεται ένα με τη μοίρα μας, αποκτά ζωή και συναισθήματα. Σε ευχαριστώ πολύ και για αυτό σου το μοίρασμα.

      Διαγραφή
  11. Γιάννη, συγχαρητήρια για το ποίημά σου. Καλοδουλεμένο και ουσιαστικό.

    Χρόνια πολλά και για την ονομαστική σου γιορτή!

    Να έχεις μία όμορφη μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώτα μου, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Χαίρομαι που σού έδωσα κάτι ενδιαφέρον. Κρατώ τις ευχές σου για τη γιορτή μου με ένα ακόμα μου ευχαριστώ. Καλή χρονιά καλή μου φίλη.

      Διαγραφή
  12. Χρόνια πολλά Γιάννη και καλή χρονιά.
    Υγιής και εμπνευσμένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευρυτάνα, αγαπητέ φίλε και συνοδοιπόρε. Σε ευχαριστώ πολύ καλέ μου φίλε για τις ευχές και την παρουσία. Καλή χρονιά.

      Διαγραφή
  13. Όταν το πρωτοδιάβασα Γιάννη μου έκανε πολύ εντύπωση εκτός από τον τίτλο και το πόσο λεπτομερώς εξιστορούσε ο ποιητής την αγάπη του για το συγκεκριμένο τραπέζι. Και μάλιστα είχα αφήσει στης Αριστέας στο σχόλιο μου την ιδιαιτερότητα του.
    Θα συμφωνήσω όπως είπανε και οι φίλοι πιο πάνω ότι πραγματικά ήταν μια ωδή στο τραπέζι...
    Τα συγχαρητήρια μου... σίγουρα θα βρεθούμε ξανά σε άλλα δρώμενα της γειτονιάς μας. Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις και καλο σου βράδυ. 🌙
    υ.γ έχω την εντύπωση ότι πέρασα και σου είχα αφήσει ευχές για την γιορτή σου...αν όχι να είσαι πολύχρονος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Ρούλα μου, τις πήρα τις ευχές σου και σε ευχαριστώ πολύ. Όπως παίρνω και τα συναισθήματά σου, κάθε φορά που είσαι εδώ με το χρόνο και την αγάπη σου.
      Φυσικά και θα βρεθούμε και σε άλλα δρώμενα της γειτονιάς, δεν έχει τέλος αυτός ο κύκλος.
      Καλό βράδυ να έχεις με όλες μου τις ευχές.

      Διαγραφή
  14. Καλημέρα αγαπημένε μου και καλή χρονιά.
    Τώρα μόλις διάβασα την τόσο τιμητική αναφορά σου στο ποίημά μου.
    Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
    Πρέπει να είναι η πρώτη φορά μετά από δυο χρόνια που κάνω τουρ στα blogs. Έχω χάσει πολλά, όμως ακόμα είναι πολύ δύσκολο για μένα, χρονικά τουλάχιστον, να επανέλθω.
    Το ποίημά σου, τόσο αριστοτεχνικά γραμμένο με κέρδισε, τι να λέω τώρα. Η μετρικότητά του, η ρίμα του, όλα στον πόντο.
    Σε ευχαριστώ από καρδιάς για ό,τι διάβασα, αλλά και για την ακριβή σου παρουσία και αγάπη όλα αυτά τα χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σταυρούλα μου, οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι και η θέση σου είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τη δημόσια υγεία και την ανθρωπιά. Οπότε, καλή μου, μην έχεις άγχος για την επισκεψιμότητά σου. Εμείς νιώθουμε την παρουσία και την αγάπη σου. Πόσο δε μάλλον, που νιώθουμε τη δημιουργία σου, για την οποία πάντα νιώθω το καλύτερο, την αγαπώ, την ακολουθώ.
      Σε ευχαριστώ πολύ για τα τόσο ζεστά σου λόγια στο ποίημά μου, για μένα σημαντικά.
      Σε περιμένουμε πάντα, με αγάπη. Να είσαι καλά.

      Διαγραφή