Απολογισμός Ευγνωμοσύνης: Ματιές στη χρονιά που πέρασε

 Το 2023 αποτελεί πλέον παρελθόν. Στοιβάχτηκε κι αυτό στο αρχείο του χρόνου μας. Έγινε στιγμές μνήμης για τη ζωή μας, σημείο αναφοράς, αναμέτρηση απολογισμού. Κάθε χρόνος, που περνά στο παρελθόν, ξαφνικά αποκτά μια ξεχωριστή οντότητα. Στρογγυλεύει απότομα λες και η μετατροπή του σε αναμνήσεις, λειαίνουν κάθε του οξύτητα, προσθέτουν νοσταλγία.

Μια καινούργια χρονιά τρέχει ήδη τις πρώτες της μέρες στις ζωές όλων μας. Και πρέπει, ουσιαστικό το "πρέπει" και όχι "καθεστωτικό", να κάνουμε τον απολογισμό μας. Ένας απολογισμός ευγνωμοσύνης, γιατί ζούμε, ανασαίνουμε. Παρά τα όσα γκρίζα εκείνα, πιθανά να μουχλιάζουν τη διάθεση και την καρδιά μας.

**Απολογισμός Ευγνωμοσύνης στη χρονιά που πέρασε**

Το όμορφο δρώμενο της αγαπημένης μας φίλης, Μαρίνας, Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή,  εξακολουθεί και φωτίζει μέσα στις σκέψεις και στις καρδιές μας, λειτουργώντας ως οδηγός για να μιλάμε για μας και τις στράτες μας μέσα στη ζωή. Εδώ: Οι τέσσερις πρώτοι μήνες του 2023 είχα καταθέσει τον απολογισμό μου, τις σκέψεις, τα άγχη, τους φόβους, τις ομορφιές, τις χαρές και τις ελπίδες για τους πρώτους μήνες της χρονιάς που πέρασε. Ευκαιρία λοιπόν εδώ να συνεχίσω με το υπόλοιπο του χρόνου, δίνοντας μια γενική ματιά.

Το άνοιγμα της αγκαλιάς μας στους άλλους, είναι μια σημαντική απόφαση γιατί βάζει σε κοινή θέα, όλα εκείνα που έχουμε αραδιάσει στο λογισμό και στη ψυχή μας. Το μοίρασμα, κατ' εμέ, είναι ευλογία. Σίγουρα ενέχει κινδύνους αλλά αυτά που δίνει ορίζουν θετικό πρόσημο στο λογαριασμό.

Το καλοκαίρι που μάς πέρασε, ήταν ακόμα ένα καλοκαίρι του φόβου, του τρόμου, της απελπισίας και των σοκ. Σε κοινωνικό συλλογικό επίπεδο ζήσαμε τραγικές φυσικές καταστροφές, για μία ακόμα φορά. Καταστροφές, που δεν ήρθαν με μεταφυσικό τρόπο αλλά αποτελούν εγκλήματα των κεντρικών επιλογών των "αρχόντων" ετούτου του τόπου. 

Πυρκαγιές, που ρήμαξαν τεράστιες εκτάσεις, όμοιές τους που δεν είδαμε ποτέ! Και μετά, το νερό, οι πλημμύρες. Η ισοπέδωση του Θεσσαλικού κάμπου. Καταστροφές σε όλα τα επίπεδα. Φυσικά, Οικονομικά, Κοινωνικά. Και για τους κυβερνώντες σαν να μην πέρασε μια μέρα. Η υστερική εμμονή στο ιδιωτικό κέρδος και πώς να βγάλουν μαύρο χρήμα μέσα απ' την καταστροφή οι "επενδυτές".

Βέβαια, ο λαός μας έδειξε αντίδραση. Έδωσε στίγμα αντίστασης, μηνύματα οργής, έδειξε σφυγμό. Οι περιφερειακές εκλογές δεν περνούν άνευ σημασίας, κάθε άλλο. Συντελούνται πολλά στο κοινωνικό καμίνι αλλά τίποτα δεν μπορεί να γίνει από μόνο του, αν δεν βάλουμε εμείς το χεράκι μας.

Εκείνο όμως, που με τρομάζει, είναι η διάχυση στην κοινωνία μας ενός κοινωνικού φασισμού, άκρως επικίνδυνου, που έχει σαφή πολιτική ρίζα, καθοδήγηση και αβάντα. Πάνω στην οργή μιας κοινωνικής μάζας αμόρφωτης πολιτικά και αντιδραστικά κρυμμένης πίσω από τα δικά της αδιέξοδα, πατάνε για να καλλιεργήσουν τη μισανθρωπιά, το φόβο, το θάνατο.

Εν αρχή ην οι "κυνηγοί μεταναστών και προσφύγων", μετά ήρθαν οι "αντιεμβολιαστές", ακολουθούν οι "άντρακλες" γυναικοκτόνοι, στο σωρό οι παιδόφιλοι, το κοινό έγκλημα, το μπούλιγκ στο χώρο των παιδιών εφιάλτης, οι "κυνηγοί ομοφυλόφιλων" και κάθε λογής ομοφοβικοί. Δολοφονίες για ψύλλου πήδημα. Εκτελέσεις εν μέσει οδώ για πλάκα. Ακόμα και βασανισμοί ζώων με ειδεχθή εγκλήματα ενάντιά τους. Και από κοντά στον κατήφορο, ποιος; Μα η Εκκλησία! Οι σεπτοί και άμωμοι Ιεράρχες μας, πρωτοπόροι στη ρητορική του μίσους και του διχασμού.

Οι γυναικοκτονίες με ταράζουν άσχημα! Η αντίληψη του "άντρα γαμήκουλα ιδιοκτήτη", που καλλιεργεί η κατεστημένη αντίληψη του καπιταλισμού, μού φέρνει αναγούλα. Και αν βλέπω νεαρούς πατέρες να εμφυσούν στα νεαρά τους αγόρια την αντίληψη της "γκόμενας", της "πουτάνας", του "πούστη" και της "αδελφής", τότε αγριεύει το μάτι μου. Οι σχέσεις των ανθρώπων ΔΕΝ είναι σχέσεις ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ! ΚΑΝΕΙΣ δεν είναι ΚΑΝΕΝΟΣ! Αγαπιόμαστε, ερωτευόμαστε, γαμ@@στε, για να χτίσουμε μια ισότιμη σχέση, να δώσουμε, να πάρουμε, να περάσουμε όμορφα, να δημιουργήσουμε. 

Θα σάς πω το εξής. Όλον αυτόν τον καιρό, παρακολουθώ την Καθολική Εκκλησία με προσοχή. Το αμαρτωλό Βατικανό ναι! Το Βατικανό, που με επικεφαλής έναν πρωτοποριακό Πάπα, κάνει άλματα στην προσέγγιση της κοινωνικής εξέλιξης, γκρεμίζει τείχη και χτίζει επαφές με τη νέα γενιά, που θα τις ζήλευαν ακόμα και ...κεντροαριστερά κόμματα εν Ευρώπη.

Η ιστορία με τον Όλιβερ στην Αράχωβα ήταν ένα μεγάλο λιθάρι παρακμής της κοινωνίας μας, αδέλφια. Δεν μπορώ να αποδεχθώ άνθρωπο να εγκληματεί απέναντι σε ζώο. Όχι! Και γιατί, υποτίθεται ότι ΕΚΕΙ διαφέρουμε. Στην κρίση και στην ...ηθική (τρομάρα να μάς έρθει). Κανένα θηλαστικό δεν σκοτώνει για βίτσιο, για ανωμαλία, για βασανισμό, για τις ορέξεις του. Κανένα! Ακόμα και τα αρπακτικά, το κάνουν για τροφή. Εμείς; Είδαμε λοιπόν σε μια "σινιέ" κοινωνία, σιωπή, συγκάλυψη. Και τις αστυνομικές αρχές να ακροβατούν στο ψέμα και στο κουκούλωμα. Αυτό είναι ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ.

Ο βρώμικος πόλεμος στην Παλαιστίνη είναι ένα ακόμα σοκ στην ανθρωπότητα. Οι λαοί μπορούν να ζουν αρμονικά, ειρηνικά, δημιουργικά σαν είναι απαλλαγμένοι από το δηλητήριο του εθνικισμού, του σωβινισμού και της θρησκοληψίας. Δυστυχώς, μία ακόμα φορά, ο "εκλεκτός λαός του ...Θεού", το Σιωνιστικό έκτρωμα του Ισραήλ, εφαρμόζει μια καθαρή ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ με την πλήρη συγκάλυψη της Δύσης.

Όχι, δεν θα σταματήσουμε ποτέ να μιλάμε για την Παλαιστίνη. Και θα γίνουμε κακό σπυρί στα μούτρα των ιμπεριαλιστών και των επιλογών τους.

Φίλες και φίλοι.

Στάθηκα πολύ στα γενικά αλλά τα γενικά επηρεάζουν τη διάθεση και την ψυχολογία μας, καλοί μου φίλοι και φίλες. Αυτά βάζουν τις "γραμμές" πάνω στις οποίες θα κινηθούμε. Εκτός αν είμαστε παντελώς αναίσθητοι και φιλοτομαριστές, που δεν μάς καίγεται καρφί πέραν του δικού μας μικρόκοσμου. 

Στα δικά μου:

Είχα όμορφες οικογενειακές στιγμές μέσα σ' αυτούς τους μήνες. Στιγμές, που κατέδειξαν τη σημασία των ματιών των δικών σου ανθρώπων να ζεσταίνουν την καρδιά σου.

Με την ανοιχτή επαφή μας στη δικτυακή μας γειτονιά, "βαπτίστηκα" στον αγώνα, την πίστη, τη θετική αύρα, φίλων, που φτάνουν να δίνουν σκληρούς αγώνες απέναντι σε σκοτεινές απειλές στη ζωή τους. Και τους ευχαριστώ γιατί η δική τους στάση ζωής, αποτέλεσε και αποτελεί για μένα, μάθημα ζωής και μάχης απέναντι στα ψυχολογικά μου σκοτάδια.

Και ναι, έχω πολλά τέτοια. Η ιστορία του χαμένου ονείρου, με το δικό μας σπιτικό, με στοίχειωσε! Περπατώ στο δρόμο και κοιτάζω το πόσο όμορφα έχουν γίνει κάποια παλιά σπίτια και με κυνηγούν, σαν εφιάλτης, άπειρα "γιατί" και το αίσθημα της αποτυχίας.

Η σκιά της απώλειας έχει γίνει ακόμα πιο αρνητική πάνω μου. Φοβάμαι! Για μένα, για το θάνατο! Για τους δικούς μου ανθρώπους, για το σκύλο μας. Για τα πάντα! Δεν μπορώ να χαρώ! Κρίση πανικού!

Ένα ασαφές "αύριο" με αδιέξοδα, σείεται πάνω απ' το κεφάλι μου σαν σπάθα!

Κάθε πρωί, κάθε πρωί, κάθε πρωί, με συνοδεύει μια άρρωστη σκέψη. Έφτασα στο μέσο να αντιδρώ με αυτοσαρκασμό, "Ποιον θα θάψεις σήμερα, Γιάννη;"

Κρίση ηλικίας; κρίση άγχους; Δεν ξέρω. Είναι στιγμές που η αρνητική αύρα είναι τέτοια, που με παρασέρνει σε έναν κατήφορο, από τον οποίο πασχίζω να απαλλαγώ. Όμως δεν μένω εκεί μοιρολατρικά μήτε παθητικά. Παλεύω, αγωνίζομαι, ακούω, μαθαίνω.

Νιώθω Ευγνωμοσύνη:

• Για την αγάπη των δικών μου ανθρώπων, τη συνέπεια και τη συνεχή της παρουσία.
• Για την αγάπη των φίλων, κάθε μορφής. Για τους δικτυακούς φίλους, εσάς όλες και όλους, που οι θετικές σας επιρροές είναι τόσο ζωογόνες και εποικοδομητικές.

Συνεχίζω:

• Να δημιουργώ, να ζωγραφίζω, να περπατώ, να ανοίγω την καρδιά μου στο διπλανό μου.
• Να διαβάζω. Διαβάζω με πάθος, με αγάπη. Ήδη έχω μιλήσει για τα βιβλία που έχω διαβάσει και θα ακολουθήσει και άλλη ανάρτηση.
• Να μπλογκάρω! Ναι, η δική μας γειτονιά, το μεράκι, η αγάπη μας. Τα δικά μας δρώμενα, το αίσθημα της συμμετοχής, της αλληλεπίδρασης. Άνοιξα τα φτερά μου σε φίλους από το εξωτερικό σε ξένα μπλογκς. Μπορώ να μάθω πως σκέφτονται, πως αντιλαμβάνονται το χόμπι τους.
• Να μελετώ τα Γαλλικά μου, ένας αγώνας να κρατώ το μυαλό μου σε "προπόνηση" μάθησης, μπας και γλιτώσουμε απ' την άνοια και το ...αλτσχάιμερ, γιατί γερνάω.
• Να γράφω! Ένα μυθιστόρημα έχει ξεκινήσει να γράφετε και κάποια στιγμή θα είμαι σε θέση να σας πω περισσότερα πράγματα.
• Να βλέπω τις αγαπημένες μου σειρές και θέατρο στην τηλεόραση από παλιά διαμάντια.
• Να κρατώ τις κεραίες της γνώσης ανοιχτές για κάθε τι καινούργιο. Σελίδες με εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης, δημιουργίας εικόνων

Πολλά ήταν τα μουσικά θέματα εκείνα, που τους τελευταίους καιρούς μού έκαναν τακτική συντροφιά. 

Δύο υπέροχα παλιά γαλλικά τραγούδια, που λατρεύω...

Και αυτό εδώ το αριστούργημα πάνω σε ένα ποίημα του μεγάλου Γιάννη Σκαρίμπα, με τη φωνή δύο εξαίρετων ανθρώπων της τέχνης: Τσακνής, Μεράντζας.

Υπήρξαν πολλές λέξεις, που χαρακτήρισαν το κλείσιμο του χρόνου. Λέξεις, λαμπερά άστρα, που φωτίζουν τις ανάσες μας και μάς κάνουν να συνεχίζουμε:

Ποίηση, Λογοτεχνία, Θέατρο, Αλληλεγγύη, Αγάπη, Οικογένεια, Φίλοι, Blogging, Ζωγραφική, Συγγραφή

Είμαι χαρούμενος, που βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους εδώ, που μοιραζόμαστε ίδια μεράκια, ίδια αγάπη για την έκφραση και τη δημιουργία. Είναι ευλογία αυτό σε δύσκολες εποχές. Να το διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού, η παράκλησή μου.

Καλή και ευλογημένη χρονιά σε όλες και όλους