Διαβάσματα διμήνου...

 Η αγάπη για το διάβασμα δεν σταματά. Η ανάγνωση είναι κατάκτηση καθημερινότητας και αχώριστος σύντροφος. Και δεν το μετανιώνω φυσικά με τίποτα. Το δίμηνο για την καινούργια χρονιά στη βιβλιογραφία έχει ήδη ξεκινήσει. Και τα διαβάσματα, καλά κρατούν.

Γενάρης και Φλεβάρης ξεκίνησαν με το διάβασμα έξι βιβλίων, εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους, τόσο σε είδος όσο και ύφος. Δεν θέλω να μένω σε μία συγκεκριμένη επιλογή και νομίζω αυτό με έχει αποζημιώσει με τον καλύτερο τρόπο. Σάς δίνω λοιπόν τα βιβλία, που διάβασα αυτό το δίμηνο:

 

"Η κόρη του χιονιού" του Τζακ Λόντον

Τζάκ Λόντον, αγαπημένος, φίλες και φίλοι. Ένας θρυλικός συγγραφέας στο χώρο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, σημάδεψε με το έργο του τις απαρχές του 20ου αιώνα.

Ο κόσμος του Τζακ Λόντον είναι ο κόσμος του Βόρειου παγωμένου Καναδά και της Αλάσκας. Ο κόσμος της υστερικής εκείνης εποχής του χρυσού και των χρυσοθήρων. Η εποχή, που η λάμψη του μετάλλου οδήγησε αμέτρητες χιλιάδες από ανθρώπους κάθε είδους, που επένδυσαν τις ζωές τους στο κυνήγι του κέρδους. 

Πρόκειται για το ωραιότερο ερωτικό μυθιστόρημα του Τζακ Λόντον, πλαισιωμένο με όλες τις τρομακτικές περιπέτειες,  που ο συγγραφέας έζησε ως χρυσοθήρας στην Αλάσκα, κάτω από αβάσταχτες καιρικές συνθήκες. Η Φρόνα, η ηρωίδα, παρασύρεται από έναν δειλό γυναικοκατακτητή, στο τέλος όμως θα θριαμβεύσει κάποιος άλλος, γενναίος και ενάρετος. Η πλοκή είναι εξαιρετική και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Στο βιβλίο επίσης παρελαύνουν όλοι εκείνοι οι αξέχαστοι τύποι της παλιάς ηρωικής και ρομαντικής Αμερικής.

"Η Έρημη χώρα" του Θ.Σ.ΕΛΙΟΤ

Από την πρόζα στην ποίηση. Όταν είδα την τηλεοπτική σειρά με τον ίδιο τίτλο στην ΕΡΤ1, αναγκαστικά στράφηκα να μάθω και να γνωρίσω αυτό το βιβλίο, στις επιρροές του οποίου ήταν και γραμμένη. Έτσι βρέθηκα κοντά με τον ιδιότυπο, λυρικό, ποιητικό και στοχαστικό κόσμο του Άγγλου ποιητή Τόμας Έλιοτ.

Όταν μάλιστα, τη μετάφραση του έργου αλλά και την ανάλυση, έχει αναλάβει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, τότε αντιλαμβάνεστε ότι έχετε στα χέρια σας, κάτι πολύ μεγάλο.

Η ποίηση του Έλιοτ είναι πολύ δύσκολη, δεν έχει μέτρο ή ρίμα και έχει πολλούς συμβολισμούς.  Ο Άγγλος ποιητής στις αρχές του 1910, δούλεψε πάνω στην "Αντικειμενική συστοιχία". Ανακαλύπτουμε δηλαδή ένα αντικείμενο, μια κατάσταση ή μια σειρά γεγονότων, που θα φέρνει στο νου του αναγνώστη ένα συγκεκριμένο τύπο συγκίνησης. Και βέβαια ο Έλιοτ είναι ανάμεσα στους βασικούς εκφραστές του Μοντερνισμού στην ποίηση. 

Η "Έρημη χώρα" είναι ένα μεγάλο νοηματικό έργο, άμεσα επηρεασμένο από τον όλεθρο, που άφησε πίσω του ο Α' Π.Π., χωρισμένο σε πέντε ενότητες. Η πρώτη ενότητα: "Η ταφή των νεκρών". Κυριαρχεί η απογοήτευση και η απόγνωση μετά τον πόλεμο. Η δεύτερη: "Παρτίδα σκάκι", στοχασμός βασισμένος στην εμπειρία. Η τρίτη: "Κήρυγμα της φωτιάς", μελέτη του θανάτου βασισμένη στις ανατολικές θρησκείες και στις απόψεις του Αγίου Αυγουστίνου. Τέταρτη ενότητα: "Θάνατος από πνιγμό", μια σύντομη λυρική αναφορά και η πέμπτη ενότητα: "Τι είπε ο κεραυνός" όπου έχουμε την τελική κρίση και καταδίκη

"Τα πλοία δεν άραξαν" του Μενέλαου Λουντέμη

Ο λατρεμένος μου συγγραφέας δεν θα μπορούσε να λείψει από τα διαβάσματά μου. Σειρά αυτή τη φορά, στις επιλογές μου είχε μια "χρυσή", στην κυριολεξία συλλογή διηγημάτων, που ένα προς ένα χαρίζουν ξεχωριστές συγκινήσεις και πολύ δυνατά συναισθήματα στον αναγνώστη. Κλασικός δηλαδή Λουντέμης. 

Στο βιβλίο "Τα πλοία δεν άραξαν", που του χάρισε το Μέγα Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938, ο Λουντέμης περιπλανιέται στα πεζοδρόμια και στα καταγώγια της αστικής ζωής, τρυπώνει στις πολύβουες φλέβες της, ψάχνει στον πιο μολυσμένο βούρκο. Συναντά ανθρώπους περιθωριακούς, κολασμένους και, κάποτε, αυτοκαταστροφικούς.

Καλοαναθρεμμένα κορίτσια που καταλήγουν σε φτηνά πορνεία, με το όνομα αλλαγμένο, μα με τις μνήμες ζωντανές· άντρες φτωχοί και λησμονημένοι απ' όλους· γυναίκες της υψηλής κοινωνίας με ανικανοποίητους πόθους. Άνθρωποι τυραννισμένοι, που ωστόσο μέσα τους σιγοκαίει ακόμη μια κάποια ελπίδα.

Δεν θα πάψω ποτέ να λατρεύω αυτόν το συγγραφέα, γιατί μιλάει άμεσα στη ψυχή μας και δεν διστάζει να πάρει θέση σαφή στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

"Η δοκιμασία της αθωότητας"  Άγκαθα Κρίστι

Αγαπημένη Άγκαθα! Μπορούμε να πούμε κάτι; Φυσικά όχι! Απλά να αφεθούμε στον αφηγηματικό της κόσμο, να απολαύσουμε την πλοκή και τους χαρακτήρες της.

Εδώ θα έχουμε ένα ακόμα κλασικό "Who done it", μυθιστόρημα με μια σειρά εμπλεκόμενους, βουτηγμένους στην πιθανή ενοχή. Το συγκεκριμένο έργο ανοίγει πάρα πολλά ζητήματα στο χώρο της παιδαγωγικής και της εποχής των μαζικών υιοθεσιών, που χαρακτήρισαν κομμάτι της Αγγλικής κοινωνίας του μεσοπολέμου.

Για τη δολοφονία της Ράκελ Αργκάυλ ο επιθεωρητής Φίννεϋ, δεν δυσκολεύθηκε καθόλου να συλλάβει τον νεαρό Τζάκο, που είχε βεβαρημένο παρελθόν και η απόφαση των ενόρκων ήταν αμείλικτη. Τίποτε δεν μπορούσε να ελαφρύνει τη θέση του, ακόμα κι αν ο δρ. Κάλγκαρυ, κατόρθωνε να γίνει πιστευτός, παρουσιάζοντας για τον νεαρό ένα ισχυρό άλλοθι για τη νύχτα του εγκλήματος.

"Άμλετ" Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς και δραματουργούς. Το έργο του, ποιητικό, δραματολογικό, φιλοσοφικό, ανεκτίμητης αξίας και διαχρονικής επικαιρότητας, δεν γίνεται να λείψει από το στοχασμό μου. Δύο κλασικά του έργα διάβασα αυτήν την εποχή, που είχα και στη βιβλιοθήκη μου. Και για να μπορέσει κάποιος να διαβάσει τέτοια μεγάλα έργα, πρέπει να δει και ποιος είναι ο μεταφραστής του έργου. (Κάτι που είδαμε και με το Σεφέρη στον Έλιοτ ή τον Καλλέργη στον Τσέχοφ).

Ο Βασίλης Ρώτας, είναι ο κατ' εξοχήν μεταφραστής και αναλυτής του Σαίξπηρ. Η προσφορά του πνευματικού αυτού ανθρώπου στην απόδοση, στα Ελληνικά του έργου του μεγάλου δραματουργού, είναι μοναδική. Δίνει με τέλειο και αυθεντικό τρόπο τα πάντα.

Το κλασικό δράμα του μεγάλου δημιουργού, σε μετάφραση του Βασίλη Ρώτα, το 1937, για λογαριασμό του Εθνικού θεάτρου. Πρώτη έκδοση σε βιβλίο το 1938.

Πιστή θεατρική απόδοση, αποτέλεσε τη βάση, για το θεατρικό ανέβασμα του έργου στην Ελληνική γλώσσα.

Ο τραγικός ήρωας, ο Άμλετ, πάντα συγκινεί με τη διστακτικότητά του και τις παλινωδίες των αποφάσεών του, οι οποίες και τον οδηγούν σε ένα τραγικό φινάλε. Συγκλονιστικό έργο πραγματικά, βασισμένο στο θέμα της εκδίκησης αλλά και των μεγάλων προσωπικών διλημμάτων.

"Μάκμπεθ" Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Με το σκληρό αυτό δράμα έκλεισαν οι αναγνώσεις του διμήνου. Για τον Μάκμπεθ και τη διαβόητη Λαίδη Μάκμπεθ, ξέρετε πολλά. 

Κανένα ναρκωτικό δε μεθάει τόσο το άτομο, δεν προκαλεί τόση ευφορία μέσα σου, μεγαλώνοντάς το απεριόριστα κι ασυγκράτητα, όσο η εξουσία.

Κι είμαστε σ' εποχή που η κατάχτηση της εξουσίας έλκει κάθε φαντασμένο θερμοκέφαλο.

Το έργο τούτο φαίνεται σαν παράλογο κι απόκοσμο παιχνίδι του πόθου για την εξουσία, που καταντάει η πιο μαύρη απελπισία μέσα στην πιο έρημη, σκοτεινή κι απαίσια νύχτα.

Την τραγωδία "Μάκμπεθ", που για θέμα του έχει το "κυρίαρχο θέμα", όπως αποκαλεί το θέμα της εξουσίας ο ποιητής, γράφτηκε κατά πάσα πιθανότητα το 1605-6.

Ένα ακόμα επικό υπαρξιακό δράμα από το μεγάλο δημιουργό. Μια ματιά στην ολέθρια επιρροή της νοσηρής αρχομανίας στον άνθρωπο. Μια επιρροή, που οδηγεί στην Άβυσσο, χωρίς φραγμούς ή αναστολές.

Έργο, που θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει σκληρό, "βαρύ", με το ζευγάρι των κεντρικών ηρώων, τον Μάμπεθ και τη Λαίδη Μάκμπεθ, σύζυγό του, να δεσπόζουν ως σκοτεινές φιγούρες, που οδεύουν στην μαρτυρική κάθοδο σκορπώντας ολόγυρά τους το θάνατο.

Μηνύματα μεγάλα, διαχρονικά, πάγια.

Φίλες και φίλοι, να διαβάζετε! Είναι ένα μεγάλο ίαμα στην καρδιά, στο πνεύμα και στη ψυχολογία μας. Είναι το παράθυρο για έναν κόσμο στοχασμού και σκέψης, που το έχουμε άμεσα ανάγκη στην εποχή και στα σκοτάδια, που χτίζονται επιμελώς γύρω μας. Είναι το εργαλείο και όπλο μας για την αντίσταση και τη χειραφέτησή μας.