H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Σάββατο 30 Ιουνίου 2018

Αλλοπαρμένες καταβάσεις...


"Αλλοπαρμένες Καταβάσεις"



Κατέβηκε τα ξύλινα σκαλιά αργά, αργά. Το επίπεδο του δρόμου υψωνόταν πίσω του με τον ίδιο σταθερό ρυθμό, έτσι που ερχόταν να βουλιάζει σε άλλο επίπεδο, σε άλλο χώρο. Πίσω του ο κόσμος, η πόλη, οι δρόμοι, τα φώτα, οι άνθρωποι, οι ψίθυροι, οι ενοχές κι οι απογοητεύσεις.


Ένα ένα τα ξύλινα σκαλιά. Με τον νου αλλού, με τη σκέψη φευγάτη, με τη διάθεση της αναχώρησης να τον κυριεύει μεθοδικά Πίσω του έσβηναν τα φώτα, μπροστά του η λησμονιά διαγράφονταν αργά, νωχελικά, στο μεγάλο κόλπο με τα βράχια και την αμμουδιά κάπου ανάμεσα. Στο βάθος η θάλασσα, πιο έξω το πέλαγος και εκεί πέρα μακριά, στο σκοτάδι, η γραμμή, ναι η γραμμή. Εκείνη η αδιόρατη γραμμή των οριζόντων όπου ο νυχτερινός ουρανός ντυμένος στα μαύρα σύννεφα αγκάλιαζε ερωτικά τη θάλασσα.
Ένα προς ένα τα βήματα στα σκαλιά. Ένα προς ένα αφημένα πίσω όλα. Τα σχέδια, τα όνειρα, οι πόθοι, τα βιώματα, τα πρόσωπα.


Ήθελε τόσο πολύ να σμίξει με αυτό το μεγάλο που συντελούνταν μπροστά στα εμβρόντητα μάτια του, στην παραζάλη του μυαλού του, στην αστάθεια της λογικής, στην ανατροπή της ισορροπίας, στην καταιγίδα των ασυνείδητων και των μακρινών. Απέραντη η ακροθαλασσιά εμπρός τουέστεκε εκεί σπονδή στην αγκαλιά του. Και πέρα στο βάθος η αντάρα, τα απαστράπτοντα απειλητικά φίδια που χαράκωναν τον ουρανό με τον βροντώδη χαιρετισμό τους στον κόσμο των ανθρώπων.


Και ο αγέρας, αχ αυτός ο αγέρας του πελάγου! Αυτή η Όστρια που σάρωνε τα πάντα και την ένιωθε στο πρόσωπό του χαστούκι, έπλεκε ολόγυρά του ένα σμάρι, σαν να ήθελε να τον σηκώσει ψηλά στον ουρανό.
Αυτό το μαύρο, το σκούρο του στερεώματος έφερνε εκείνο τον αχό στα βάθη του πελάγους. Το θεριό ήταν εκεί, ανήμερο και ταραγμένο, βρηχόταν με τα στήθια του φουσκωμένα και ξέπνοα σε μια προσπάθεια να ξεσπάσει επί δικαίων και αδίκων.
Με το βλέμμα του αγκάλιασε την εικόνα. Άρχισε να ταξιδεύει άναρχα και λεύτερα χωρίς προορισμό. Γύρευε να χαθεί, να γίνει μια μικρή κουκκίδα ύλης και μετά ένα απέραντο μηδέν στο τίποτα και σε όλα, με τα άυλα κομμάτια του να ταξιδέψουν σε ολάκερο το διάστημα να αγκαλιάσουν και να χαϊδέψουν το κάθε τι αντικριστά του.
Τα σκαλιά γίνονταν όλο και λιγότερα στα πόδια του μέχρι το σημείο που αποφάσισε να σταθεί. Να σταθεί έτσι ακίνητος, σαν άγαλμα στα μέσα της διαδρομής, με τον δυνατό άνεμο να του μαστιγώνει το πρόσωπο και να γεμίζει τις ανάσες του.
Ο Χρόνος είχε χάσει το νόημά του όπως και ο προορισμός. Το μόνο που ένιωθε ήταν να γεμίζει δύναμη. Μια απόλυτη, απίστευτη δύναμη σαν αυτή που ποτέ του δεν είχε, σαν αυτή που πάντα αναζητούσε και έψαχνε. Εκείνη την δύναμη που ο ίδιος στέρησε απ τον εαυτό του. Τη δύναμη που του έδινε η αγριάδα της φύσης και η Θάλασσα. Ναι η Θάλασσα. Εκείνη η πλανεύτρα ερωμένη, που είχε ανοίξει την αγκαλιά της με όλα τα καλούδια, τα μυρωδικά της, τη σαγήνη και τη λαγνεία της. Απέραντη, ερωτική, ηδονική, δυνατή και ατίθαση. Τότε... μόνο τότε, άρχισε να απλώνει τα χέρια του αργά στο πλάι και ψηλά στ' αστέρια. Άρχισε να μεταμορφώνεται σε ένα παράξενο σκιάχτρο που φάνταζε ξωτικό μέσα στην νύχτα.
Αργά αλλά σταθερά τα μαλλιά, τα ρούχα, τα πάντα πάνω του άρχισαν να γίνονται κομμάτια, να γεμίζει με εκείνη την απόλυτη έκσταση της δύναμης και της λύτρωσης.
Εκεί στο ύψωμα αντίκρυ στην ακτή έγινε ένα με τους κεραυνούς και το βρόντο της καταιγίδας που ξέσπαγε πάνω και ολόγυρά του, παρασέρνοντας στην μετατροπή του... σε μια άλλη διάσταση ζωής .
Ύψωσε τα χέρια του ολάνοιχτα στον ουρανό. Άρχισε να φωνάζει, να κραυγάζει, να λυσσομανά. Κραυγή μεγάλη ίσαμε τα αστέρια που χλωμά και φοβισμένα κρύβονταν στον συννεφιασμένο ουρανό.
Η Κραυγή του, αυτή η κραυγή του λες και άργησε χρόνια ολάκερα να βγει απ τα σπλάχνα του απλώθηκε στον αγέρα και κατακυρίευσε τα πάντα .
Έμεινε εκεί, να φεύγει, να ταξιδεύει μέσα στη δίνη της καταιγίδας για άγνωστους τόπους, χώρους, διαστάσεις και ζωές, αντάμα με τα ανείπωτα όνειρά του και τις προσδοκίες του σε μια αυγή λησμονημένη και μακρινή.

47 σχόλια:

  1. Συγκλονιστικό κείμενο, Γιάννη! Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω... Ίσως το καλύτερο που έχω διαβάσει ως τώρα (υπόσχομαι ότι θα διαβάσω και τα άλλα. :) )
    Απίστευτος ο τρόπος που δίνεις τις εικόνες και τα συναισθήματα, το μέσα και το έξω γίνονται ένα. Τόσο δυνατό! Εξαιρετικό!
    Συνέχισε έτσι, φίλε μου! Τα φιλιά και τα σέβη μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρατώ αυτήν την τόσο ζεστή και γόνιμη υποδοχή ως κίνητρο για κάτι καλύτερο στο αύριο. Κρατώ αυτά τα συναισθήματα Κατερίνα σαν στήριξη και ενθάρρυνση στην αυθόρμητη έκφραση.
      Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω.
      Τον σεβασμό και την εκτίμησή μου. Καλό ξημέρωμα.

      Διαγραφή
  2. Στην ανάγκη του ανθρώπου αυτού για κραυγή, θα αναγνωρίσουν πολλοί τον εαυτό τους. Έρχεται πάντα μετά από μακρόχρονη και ισχυρή ψυχολογική πίεση. Σαν την χύτρα που θα εκραγεί αν δεν ανοίξει η βαλβίδα για να απελευθερωθεί ένα μέρος του ατμού Το απέδωσες με την ένταση που του αρμόζει και πολύ σωστά έκανες που το συνδύασες με την αγριάδα της φύσης. Άλλωστε ο άνθρωπος είναι μέρος του Όλου. Πολύ καλό ως σύλληψη και πολύ καλογραμμένο!
    Γιάννη μου συγχαρητήρια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο άνθρωπος Μαρία μου δρα και ζει στη φύση. Βιώνει την επίδρασή της και τις επιρροές της. Σε κάθε είδους συναίσθημα. Είναι αναγκαίο πολλές φορές να παραδίδουμε εαυτούς στην καθαρτική και λυτρωτική της δύναμη. Το έχουμε, καθώς λες, ανάγκη.
      Η Γνώμη σου ξέρεις μετράει στην κριτική του κειμένου. Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.
      Τι να πω για την τιμή.

      Διαγραφή
  3. Συγκλονιστική κατάβαση, μια κατάβαση που πολλές φορές την αναζητάς σαν λύτρωση στα όσα σε βαραίνουν. Με μια κραυγή, ένα ουρλιαχτό να βγάλουμε από μέσα μας τον πόνο και όλα όσα είναι συσσωρευμένα εκεί.
    Μπράβο Γιάννη δημιούργησες ένα σκηνικό ανάλογο της ψυχολογικής κατάστασης του ήρωά σου!
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου σε ευχαριστώ.
      Ο χαρακτήρας μας εδώ είναι γεμάτος από ενέργεια που ζητά να φύγει από πάνω του. Και θα πρέπει να φύγει θετικά για να μην τον διαλύσει στα πέρατα.
      Ακριβώς αυτό το ουρλιαχτό που αναφέρεις δηλαδή.
      Σε ευχαριστώ καλή μου φίλη.
      Να έχεις ένα όμορφο ΣαββατοΚύριακο.

      Διαγραφή
  4. Γιάννη, πολύ συγκινητικό κείμενο. Κι επειδή πολλές φορές οι συνειρμοί μου, διαβάζοντας κάτι, μου κάνουν παιχνίδια, οφείλω να σου πω ότι με έστειλες εδώ:
    https://www.lifo.gr/articles/san_simera/130005. Σε φαντάζομαι, επίσης, να το "πιάνεις", ως σκηνικό, με βάση την εικόνα του πελάγους που αντίκρυζες από το παράθυρό σου στην παραμονή σου στο νησί.
    Η κραυγή είναι όλα αυτά που ουρλιάζουν μέσα μας και που συνήθως οι κοινωνικές συμβάσεις μας κάνει να τα απωθούμε. Γελιόμαστε, βέβαια, γιατί αυτά παραμένουν εντός και θεριεύουν. Και η κραυγή, υπό οποιαδήποτε έννοια, κυριολεκτική ή μεταφορική, έρχεται σαν επιτακτική ανάγκη εξισορρόπησης.
    Σ' ευχαριστούμε πολύ για τη "μοιρασιά".
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Γελιόμαστε, βέβαια, γιατί αυτά παραμένουν εντός και θεριεύουν..."

      Τι παρατήρηση αυτή Διονύση μου. Το συνειδητό μας είναι ένα σφουγγάρι. Εκεί καταγράφονται τα πάντα. Γελιούνται όσοι παριστάνουν τους "υπεράνω" σε τέτοια ερεθίσματα.
      Ναι, τον είδα τον πίνακα του Μουνκ. Τον έχω ξαναδεί και τον είχα απωθήσει τη σκέψη μου. Πραγματικά συγκλονιστικός. Είδες τελικά πόσα πράγματα και πως επανέρχονται στις αισθήσεις μας.
      Έχουμε δουλειά πολύ πάντα μέσα μας για να διαχειριστούμε αυτές τις κραυγές πραγματικά.
      Διονύση φίλε, σε ευχαριστώ από καρδιάς για το σχόλιό σου και την συμμετοχή σου.

      Διαγραφή
  5. Τι ωραία που ένωσες την κραυγή της ψυχής του ήρωά σου με την κραυγή της φύσης! Πόση λύτρωση φέρνει αυτή η κραυγή που έχει συσσωρευτεί μέσα μας από χρόνια πίεσης, απελπισίας, αδικίας. Σαν ηφαίστειο που εκτονώθηκε...Μου άρεσε η περιγραφή και οι εικόνες που ξεδίπλωσες μπροστά μας. Μπράβο σου
    Καλό Σ/Κο Γιάννη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου καλησπέρα,
      χαίρομαι ψυχή μου αν μπόρεσα να μεταδώσω την ένταση, τη δύναμη και το εσωτερικό πάθος του χαρακτήρα στον αναγνώστη. Αυτή ήταν και η πρόθεσή μου.
      Σε ευχαριστώ από καρδιάς για την κατάθεση της σκέψης σου.
      Όμορφο Σ/Κ να έχεις.

      Διαγραφή
  6. "Απέραντη η ακροθαλασσιά εμπρός του. Σαν να έστεκε εκεί σπονδή στην αγκαλιά του. Και πέρα στο βάθος η αντάρα. Τα απαστράπτοντα απειλητικά φίδια που χαράκωναν τον ουρανό με τον βροντώδη χαιρετισμό τους στον κόσμο των ανθρώπων."

    Υπέροχη περιγραφή, υπέροχος κι ο τρόπος που έδωσες αυτή την κραυγή απελπισίας που όλοι έχουμε μέσα μας, ακόμα κι όταν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, πόσο μάλλον να το δείξουμε. Όταν όμως αυτή η κραυγή εκφράζεται, μπορεί να γίνει βάλσαμο κι αφετηρία για κάτι νέο και καλύτερο...

    Όπως και να έχει, συγχαρητήρια - ένα εξαιρετικό κείμενο με δυνατό νόημα. Σε ευχαριστούμε πολύ που το μοιράστηκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ φίλε, ευχαριστώ για την κατάθεση της ψυχής σου σε αυτό το αυθόρμητο εκφραστικό αφήγημα.
      Αλήθειες λες. Η Κάθε κραυγή μέσα μας οφείλει να εκφράζεται, να βγαίνει. Στην διαφορετική περίπτωση θα βγει με τρόπο μη διαχειρίσιμο και άναρχο.
      Κρατώ τις παρατηρήσεις σου πολύ προσεκτικά, με σεβασμό, σε έναν αναγνώστη που έχει τα δικά του ποιοτικά βιώματα γραφής και έκφρασης.
      Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  7. Πρωτότυπη γραφή εκτονωτική!!!

    Μάζευε εμπειρίες συναισθήματα μαρτυρίες και γράφε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου σε ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη. Να είσαι καλά. Προχωράμε σε αυτήν την πορεία. Καλό μήνα να έχεις.

      Διαγραφή
  8. "Βερτικάλ" δεν το λέμε στην κινηματογραφική ορολογία; (Κάτι έμαθα στα σεμινάριά σου, τόσο καιρό).
    Δεν ξέρω με τι ψυχολογία το έγραψες, αλλά προσωπικά, ήταν λυτρωτική η ανάγνωσή του. Η επαφή με τη φύση για έναν άνθρωπο της πόλης, απελευθερώνει τις μύχιες σκέψεις και όλο το φορτίο που κουβαλάμε μέσα μας.
    Πρωτόγνωρη η γραφή σου σε κάτι τέτοιο Γιάννη μας!
    Γκρο πλαν στον Άνθρωπο, αυτή τη φορά. Άντε να δω τι άλλο μας ετοιμάζεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου πως το έγραψα ε ;
      θες τώρα να στο πω ε ;
      με την όμορφη επιρροή του κρασιού έντονη και δεν θα έλεγα καλή ψυχολογία.
      Κοίτα, υπάρχουν πάρα πολλές πτυχές που ακόμα δεν έχουν βρει χώρο και τρόπο έκφρασης στο γραπτό μου Μαρία μου. Μερικά πράγματα να ξέρεις είναι απρόβλεπτα. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα συμβεί.
      Σε ευχαριστώ για τις διαπιστώσεις, την κριτική, τη στήριξη πάνω απ όλα.
      Σε φιλώ καλή μου.

      Διαγραφή
  9. Νομίζω έχεις καταφέρει στο λίγο χρόνο που σε διαβάζω να εξελίσσεις τον τρόπο που αποτυπώνεις τις εικόνες που θέλεις να μοιραστείς.
    Δεν ξέρω αν είναι βέβαια ιδέα μου ή αν τελικά είμαστε πιο αποδοτικοί σε πράγματα που αγγίζουν και τη δική μας ψυχή περισσότερο.

    Μια κραυγή που όλοι κρύβουμε μέσα μας νομίζω λίγο ή πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι ιδέα σου Νικολέτα μου. Είναι αλήθεια. Όταν κατεβαίνουμε τα σκαλιά της ψυχής μας και του κόσμου μας τότε πραγματικά βγαίνουν αλήθειες και η απόδοση ακολουθεί ανοδικά και αυτή.
      Είναι χαρά και τιμή μου που είσαι κοντά μου και συνοδοιπόρος σε αυτήν την πορεία.
      Σε ευχαριστώ πολύ.
      Να είσαι καλά και Καλό Μήνα.

      Διαγραφή
  10. Όμορφο κείμενο Γιάννη.
    Συγνώμη που δε περνάω και πολύ συχνά στα ιστολογιά σου.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Μαρία μου. Να είσαι καλά. Κανένα πρόβλημα κοπέλα μου, μην νιώθεις κανένα άγχος. Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  11. Να, γι' αυτή τη γραφή σού έλεγα και κατ' ιδίαν, Γιάννη μου. Όταν παίρνεις αυτό το ύφος, μεγαλουργείς! Αλλάζουν τα πάντα, όλα ζυγίζουν διαφορετικά. Δεν θα πάψω να λέω πόσο σε απολαμβάνω σ' αυτό το είδος. Σου πάει η εσωτερικότητα, και τη σκιαγραφείς με μαεστρία ζωγράφου. Κάθε σου λέξη ήταν απόλυτα ταιριαστή και τοποθετημένη στο σωστό σημείο, ώστε να μας μεταδώσεις όλη την αναταραχή, που -με μαθηματική ακρίβεια- οδηγεί σε κεραυνούς, σε λυτρωτική κι απελευθερωτική κραυγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναστασία μου σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου.
      Αν έβλεπες τις συνθήκες στις οποίες έγραψα αυτό το αφήγημα θα καταλάβαινες. Ένα συγκεκριμένο μουσικό θέμα ήταν ο καταλύτης στην έκρηξη.
      Η Απελευθέρωση της εσωτερικότητάς μας είναι μεγάλη υπόθεση. Αν μπορέσουμε και την εκφράσουμε στη στιγμή εκείνη τότε κάτι μεγάλο και αληθινό θα γεννηθεί.
      Καλή συνέχεια και μήνα να σου ευχηθώ.

      Διαγραφή
  12. Η έκρηξη των συναισθημάτων συνταιριασμένη με την αγριότητα της φύσης καταλήγει στη λύτρωση....ο αναγνώστης σου , ταυτίζεται με τον ήρωά σου Γιάννη μου και αυτό γίνεται αβίαστα και ασυνείδητα χαρίζοντας στο τέλος μία θαυμάσια αίσθηση ανακούφισης..."Και έμεινε εκεί να φεύγει στο ταξίδι του μέσα στη δίνη της καταιγίδας για άγνωστους τόπους, χώρους, διαστάσεις και ζωές, αντάμα με τα ανείπωτα όνειρά του και τις προσδοκίες του σε μια αυγή λησμονημένη και μακρινή." Αδυνατώ να σου εκφράσω πόσο πολύ μου άρεσε....Καλό μήνα σου εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρεις πόση χαρά μου δίνεις Κλαυδία μου....!
      σε ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη. Αν σε άγγιξε έστω κάτι στην καρδιά σου είναι για μένα ανεκτίμητο.
      Να είσαι πάντα καλά και καλό μήνα να έχεις.

      Διαγραφή
  13. Πολύ ωραίο κείμενο, Γιάννη, γεμάτο δυνατές εικόνες, ένα κείμενο που χωρίς αμφιβολία συνεπαίρνει τον αναγνώστη. Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Pippi μου σε ευχαριστώ κορίτσι μου για τα όμορφα λόγια και την κατάθεση ψυχής σου.
      Καλό μήνα να έχουμε γεμάτο φως και καλοκαίρι.

      Διαγραφή
  14. Συγκλονιστικό κείμενο Γιάννη. Η ροή του, η ψυχολογία που αντικατοπτρίζει, οι εικόνες που συνθέτει κι αυτό το ξέσπασμα στο τέλος.
    Τι να πω... μπράβο σου!
    Αν όχι το καλύτερο, σίγουρα από τα καλύτερα σου!
    Καλό μήνα, με πολλές εμπνεύσεις και δημιουργικότητα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά δεν του το είχα βρε Μαρίνα μου. Εννοώ αυτό να σας αρέσει τόσο ώστε να το διακρίνετε από τα άλλα.
      Και να σου πω και τις συνθήκες που γράφτηκε δεν ήταν και τόσο ...ορθολογικές, τόσο "νορμάλ" θα το έλεγα.
      Χαίρομαι πολύ καλή μου φίλη. Ξέρεις ότι εμπιστεύομαι πολύ την νεανική σου γνώμη.
      Καλό μήνα να έχουμε.

      Διαγραφή
  15. Ένα λυτρωτικό άνοιγμα καρδιάς που εξαιρετικά δοσμένο, συγκλονίζει!
    Ο τίτλος "Αλλοπαρμένες καταβάσεις" για μένα προσωπικά, δεν έχει τίποτα το αλλοπαρμένο απλά είναι παρμένο από συναισθήματα που καθώς γεννιούνται, βρίσκουν έκφραση και λυτρώνουν...
    "Και εκεί στο ύψωμα αντίκρυ στην ακτή να γίνεται ένα με τους κεραυνούς και το βρόντο της καταιγίδας που ξέσπαγε πάνω και ολόγυρά του παρασέρνοντας στην μετατροπή του σε μια άλλη διάσταση ζωής."
    Όταν κανείς καταφέρνει να νιώσει αυτή την άλλη διάσταση ζωής Γιάννη μου, να είναι σίγουρος πως η ζωή θα του το ανταποδώσει... το πότε μόνο, δεν ξέρει!
    ΑΦιλιά καρδιάς και πολύ συγκινημένα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στεφανία μου
      και στα δικά σου λόγια θα σταθώ με σεβασμό και μεγάλη χαρά.
      Δεν περίμενα ότι θα βγει ένα τέτοιο αφήγημα. Δεν είχα καν την πρόθεση εγκεφαλικά να το γράψω. Ήταν το απόλυτο προϊόν μιας παρόρμησης και φόρτισης της στιγμής. Και βγήκε με όλη του την ένταση και την κραυγή.
      Νιώθω ευγνωμοσύνη για τα συναισθήματά σου και ένα μεγάλο μου ευχαριστώ.
      Καλό μήνα να έχεις

      Διαγραφή
  16. πόσο μου αρέσει να απολαμβάνω τις αστραπές καυγές των ανθρώπων είπε η θάλασσα... και έστειλε μια αγκαλιά
    Φιλί :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και πόσο μεγάλη είναι αυτή η αγκαλιά και η θαλπωρή της θάλασσας Μάνια μου αλήθεια...! δεν έχω λόγια. Όμορφη να είναι η μέρα σου.

      Διαγραφή
  17. Λυτρωτικό! Αυτό μόνο. Και για εσένα που το έβγαλες από μέσα σου και για όποιον αναγνώρισε τον εαυτό του στις εικόνες σου.

    Καλό, δημιουργικό μήνα Γιάννη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλές φορές μια κραυγή Λία μου είναι καθαρτική και λυτρωτική. Για όλους μας. Να είσαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ. Καλό μήνα να έχουμε με ευχές.

      Διαγραφή
  18. τι είκονα, τι κείμενο!
    δεν έχω λόγια αγαπημένε μου!

    πολλά πολλά συγχαρητήρια!
    ευχές για έναν όμορφο μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρατώ με μεγάλη χαρά Κική μου τα λόγια σου και τα αισθήματά σου. Ειλικρινά. Καλή μήνα να έχεις δημιουργικό μας κορίτσι.
      Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  19. Γιάννη μου, το απογείωσες!
    Θαυμάσιο κείμενο που σε συνταράζει!
    Γεμάτο ερωτισμό, πάθος και άγρια φωνή της ψυχής!
    Όποιος το διαβάζει το ζει, γίνεται ένα με την φύση στην πιο θεϊκή της μορφή και νιώθει μέσα του αυτή την κραυγή του τέλους!
    Το καλύτερό σου μέχρι τώρα για μένα! Μέχρι να έρθει κάποιο επόμενο!
    Όταν πάντως μιλά η ψυχή μέσα από τα βάθη της, μόνο τέχνη μπορεί να φέρει στο φως!
    Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα να δεις Γλαύκη που ένα αφήγημα, που δεν το είχα σχεδιάσει, δεν το είχα προγραμματίσει. Που βγήκε με μια δική του δυναμική και ένταση, βλέπω ότι σας άρεσε. Τελικά η έμπνευση της στιγμής ίσως είναι η καλύτερη.
      Νιώθω να θέλω σε ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά. Να είσαι καλά και όμορφο μήνα να έχεις.

      Διαγραφή
  20. Αυτή την κραυγή φίλε Γιάννη, πώς να την βγάλουμε και να γίνουμε ένα με τον κεραυνό ;
    Φοβερές εικόνες .
    Από την αρχή μέχρι το τέλος μας πήρες μαζί σου.
    Να είσαι καλά και καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλα ντε Ρένα μου....! πως να βγει αυτή η υπέρβαση ; πως να εκφραστεί ; πως να παρασυρθούμε στο δρόμο της λύτρωσης ;
      Σε ευχαριστώ καλή μου φίλη για τα λόγια σου και την παρουσία σου.
      Καλό βράδυ να έχεις.

      Διαγραφή
  21. Απίστευτα δυνατό και υποβλητικό κείμενο!
    Αχ, μια τέτοια κραυγή πόσα θα βγαζε από μέσα μας... κι η φυση με τα στοιχεία θα γιάτρευε πολλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκη ευχαριστώ πολύ για την παρουσία και το σχόλιο. Ειλικρινά από καρδιάς. Πραγματικά μια τέτοια κραυγή δείχνει και είναι λυτρωτική.
      Καλά να περνάς να σου ευχηθώ ολόψυχα.

      Διαγραφή
  22. Απογοητεύτηκα... περίμενα να εμφανιστεί κάποιος με όπλο, να πεταχτεί ένας καρχαρίας... έστω κάποιος να του κλέψει τα ρούχα. Τίποτα! 😆
    Η φύση παρηγορεί, συμπάσχει!
    Κι εγώ σε συγχαίρω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξάνδρα μου σε ευχαριστώ.
      Έχεις μια μοναδική ιδιότητα να απαλύνεις με το χιούμορ σου. Να δίνεις την φρεσκάδα της ελάφρυνσης.
      Πάντα η φύση αρωγός μας έστω και αν εμείς την σακατεύουμε.
      Καλή συνέχεια κοπέλα μου.

      Διαγραφή
  23. Γιάννη πανέμορφο και δυνατό κείμενο Γεμάτο ολόκληρο με ζωντανές κινούμενες λέξεις Μπράβο και από μένα. Καλή και δυνατή συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο μου καλησπέρα,
      νομίζω "πλησίασα" λίγο το είδος σου. Στο θέμα του χώρου, του ύφους, του δέους. Φυσικά έμεινε απέξω η φαντασία. Τελικά και αυτό το είδος της γραφής μπορεί να ανοίξει διάπλατα την έκφρασή μας και την ψυχή μας.
      Σε ευχαριστώ καλέ μου φίλε. Καλή σου συνέχεια.

      Διαγραφή
  24. Γεια σου Γιάννη. Ωραία η Κραυγή σου.
    Το κείμενο σου μου θύμισε το τραγούδι:

    https://www.youtube.com/watch?v=ZeKBRPX3xfw

    Ελπίζω να εκτονώθηκες γράφοντάς το, και το ηθικό σου να είναι ακμαίο!
    Καλή σου συνέχεια. Όλα είναι αγώνας εξάλλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή