Η Δευτέρα 23 Ιούλη έριξε πάνω μας ένα ολόμαυρο πέπλο θανάτου και σκοταδιού. Η Ημέρα του πύρινου Εφιάλτη σε Κινέτα και Ανατολική Αττική, μένει για πάντα χαραγμένη στις μνήμες και στις ψυχές όλων μας.
Από τότε, κάτι σαν αυλαία κοφτερή, έπεσε πάνω και στις δικές μας αναρτήσεις και εμπνεύσεις. Που να βρεις και ποια ακριβώς διάθεση να δημιουργήσεις, να γελάσεις, να προσφέρεις. Θα περάσει κάποιος καιρός μέχρι να βρούμε τους ρυθμούς που η ίδια η ζωή επιτάσσει πάλι να βρούμε.
Εκτός ίσως από εκείνους που χάθηκαν και τους δικούς τους. Όσα ευχολόγια και αν κάνουμε οι άνθρωποι αυτοί δύσκολα θα επανέλθουν.
Δεν έχω την παραμικρή πρόθεση μήτε να αρχίσω τις υστερίες, μήτε τις καταρολογίες και το κυνήγι υπευθύνων και ενόχων. Κάτι άλλο μου έφερε τούτη εδώ τη γραφή.
Αυτή εδώ η Εικόνα
Αυτή εδώ η Εικόνα που πλέον, θεωρώ ότι θα στοιχειώνει τις ζωές εκείνων που θα θυμούνται. Τούτο εδώ είναι το ΟΙΚΟΠΕΔΟ του ΕΦΙΑΛΤΗ και του ΘΑΝΑΤΟΥ.
Σε αυτό το Οικόπεδο, μαρτύρησαν στην κυριολεξία, δεκάδες ανθρώπινες ψυχές, οι οποίες σφιχταγκαλιασμένες και παγιδευμένες οδηγήθηκαν στο θάνατο δια της πυράς.
Ναι, λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο μιας Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, εν έτει 2018, βιώσαμε εικόνες περασμένου αιώνα.
Δείτε σε αυτήν εδώ την τρομακτική φωτογραφία την τραγική ειρωνεία της ζωής μας. Πέρα στο βάθος η ζωή. Η ομορφιά. Το πέλαγος που χρυσίζει στον ήλιο. Η θάλασσα που αστράφτει στο καλοκαιρινό χάδι του ουρανού.
Και στη μέση, το ΣΥΝΟΡΟ. Ένας ΤΟΙΧΟΣ. Ένας ΦΡΑΧΤΗΣ ΖΩΗΣ και ένα ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ ΘΑΝΑΤΟΥ. Και στην από δω μεριά ο ΘΑΝΑΤΟΣ. Ένα στρώμα στάχτης να σκεπάζει τα πάντα. Τη γη, τα προσωπικά αντικείμενα των ανθρώπων που παγιδεύτηκαν εκεί. Τα ουρλιαχτά τους. Ουρλιαχτά που θα στοιχειώσουν το μέρος αυτό για πάντα. Που τις νύχτες ο αγέρας θα μπλέκει τις κραυγές τους με τα σκοτάδια σε ένα ταξίδι πόνου και ατέλειωτων "γιατί".
Δείτε το Οικόπεδο του Θανάτου πριν τον εφιάλτη. Ανύπαρκτη ακτή. Χτισμένη, μαντρωμένη. Με φράχτες και σύρματα. Και πίσω της ένα τόσο δα μονοπάτι. Το μονοπάτι των λίγων εκατοστών που την ώρα της κόλασης έγινε αόρατο.
Τώρα, κάθε συνταγματική αναφορά, για ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΚΤΕΣ, για ΟΔΟΥΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ, για ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ πρόσβασης στην παραλία, αντιλαμβάνεστε ότι στη χώρα τούτη των κραυγών και των "παραθύρων" είναι θέματα προς αναζήτηση.
Αν ήμασταν στην Ιαπωνία, μια χώρα που ομολογουμένως η παραδοσιακά συντηρητική της δομή διατηρεί ακόμα αξίες και κώδικες τιμής, αυτό το Οικόπεδο του Θανάτου θα έμενε ακριβώς όπως το βλέπετε. Απαλλοτριωμένο. Δοσμένο δημόσια στο Κοινό ως Μνημείο μαρτυρίου. Όπως ακριβώς είναι το μνημείο στη Χιροσίμα. Εκεί παγωμένο στο χρόνο.
Έτσι πρέπει να μείνει και αυτό. Παγωμένο στο χρόνο και στις κραυγές των ανθρώπων. Δείγμα της ματαιοδοξίας μας, της απληστίας μας, της υποταγής μας στο χρήμα και στην υπεροχή. Στο θράσος μας να προκαλούμε παρά τα σαθρά μας θεμέλια και τις σάπιες αξίες μας.
Δεν θέλω να δημοσιεύσω ονόματα ιδιοκτήτη και της ιδιότητάς του. Δεν έχει σημασία καμία. Σημασία έχει να καταλάβουμε ότι ζούμε με σάπιες αξίες και αρχές. Θεωρούμε ότι το κακό και ο θάνατος αφορά "κάποιον άλλον" και εμείς αλώβητοι θα πορευόμαστε χωρίς συνέπειες.
Δεν είναι έτσι αδέλφια. Το κακό είναι ότι πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις το Σταυρό του Μαρτυρίου και της θυσίας τον σηκώνουν ΑΘΩΟΙ, ΑΜΕΤΟΧΟΙ.
Θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε λοιπόν σε αυτά τα Οικόπεδα ; με τις φραγμένες και μαντρωμένες διεξόδους ; ή θα ισοπεδώσουμε κάθε τέτοιο σύνορο της μάταιης ιδιοκτησίας μας στην ελεύθερη Γη.
Δεν έχω την παραμικρή πρόθεση μήτε να αρχίσω τις υστερίες, μήτε τις καταρολογίες και το κυνήγι υπευθύνων και ενόχων. Κάτι άλλο μου έφερε τούτη εδώ τη γραφή.
Αυτή εδώ η Εικόνα
Αυτή εδώ η Εικόνα που πλέον, θεωρώ ότι θα στοιχειώνει τις ζωές εκείνων που θα θυμούνται. Τούτο εδώ είναι το ΟΙΚΟΠΕΔΟ του ΕΦΙΑΛΤΗ και του ΘΑΝΑΤΟΥ.
Σε αυτό το Οικόπεδο, μαρτύρησαν στην κυριολεξία, δεκάδες ανθρώπινες ψυχές, οι οποίες σφιχταγκαλιασμένες και παγιδευμένες οδηγήθηκαν στο θάνατο δια της πυράς.
Ναι, λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο μιας Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, εν έτει 2018, βιώσαμε εικόνες περασμένου αιώνα.
Δείτε σε αυτήν εδώ την τρομακτική φωτογραφία την τραγική ειρωνεία της ζωής μας. Πέρα στο βάθος η ζωή. Η ομορφιά. Το πέλαγος που χρυσίζει στον ήλιο. Η θάλασσα που αστράφτει στο καλοκαιρινό χάδι του ουρανού.
Και στη μέση, το ΣΥΝΟΡΟ. Ένας ΤΟΙΧΟΣ. Ένας ΦΡΑΧΤΗΣ ΖΩΗΣ και ένα ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ ΘΑΝΑΤΟΥ. Και στην από δω μεριά ο ΘΑΝΑΤΟΣ. Ένα στρώμα στάχτης να σκεπάζει τα πάντα. Τη γη, τα προσωπικά αντικείμενα των ανθρώπων που παγιδεύτηκαν εκεί. Τα ουρλιαχτά τους. Ουρλιαχτά που θα στοιχειώσουν το μέρος αυτό για πάντα. Που τις νύχτες ο αγέρας θα μπλέκει τις κραυγές τους με τα σκοτάδια σε ένα ταξίδι πόνου και ατέλειωτων "γιατί".
Δείτε το Οικόπεδο του Θανάτου πριν τον εφιάλτη. Ανύπαρκτη ακτή. Χτισμένη, μαντρωμένη. Με φράχτες και σύρματα. Και πίσω της ένα τόσο δα μονοπάτι. Το μονοπάτι των λίγων εκατοστών που την ώρα της κόλασης έγινε αόρατο.
Τώρα, κάθε συνταγματική αναφορά, για ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΚΤΕΣ, για ΟΔΟΥΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ, για ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ πρόσβασης στην παραλία, αντιλαμβάνεστε ότι στη χώρα τούτη των κραυγών και των "παραθύρων" είναι θέματα προς αναζήτηση.
Αν ήμασταν στην Ιαπωνία, μια χώρα που ομολογουμένως η παραδοσιακά συντηρητική της δομή διατηρεί ακόμα αξίες και κώδικες τιμής, αυτό το Οικόπεδο του Θανάτου θα έμενε ακριβώς όπως το βλέπετε. Απαλλοτριωμένο. Δοσμένο δημόσια στο Κοινό ως Μνημείο μαρτυρίου. Όπως ακριβώς είναι το μνημείο στη Χιροσίμα. Εκεί παγωμένο στο χρόνο.
Έτσι πρέπει να μείνει και αυτό. Παγωμένο στο χρόνο και στις κραυγές των ανθρώπων. Δείγμα της ματαιοδοξίας μας, της απληστίας μας, της υποταγής μας στο χρήμα και στην υπεροχή. Στο θράσος μας να προκαλούμε παρά τα σαθρά μας θεμέλια και τις σάπιες αξίες μας.
Δεν θέλω να δημοσιεύσω ονόματα ιδιοκτήτη και της ιδιότητάς του. Δεν έχει σημασία καμία. Σημασία έχει να καταλάβουμε ότι ζούμε με σάπιες αξίες και αρχές. Θεωρούμε ότι το κακό και ο θάνατος αφορά "κάποιον άλλον" και εμείς αλώβητοι θα πορευόμαστε χωρίς συνέπειες.
Δεν είναι έτσι αδέλφια. Το κακό είναι ότι πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις το Σταυρό του Μαρτυρίου και της θυσίας τον σηκώνουν ΑΘΩΟΙ, ΑΜΕΤΟΧΟΙ.
Θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε λοιπόν σε αυτά τα Οικόπεδα ; με τις φραγμένες και μαντρωμένες διεξόδους ; ή θα ισοπεδώσουμε κάθε τέτοιο σύνορο της μάταιης ιδιοκτησίας μας στην ελεύθερη Γη.
 |
| Η Χιροσίμα παγωμένη στο χρόνο |
Δυστυχώς το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται σε πάρα πολλές περιοχές της πατρίδας μας. Πέρα από τη δόμηση, που κάθε πολίτης κάνει ότι θέλει και το κράτος νομιμοποιεί εκ των υστέρων, υπάρχει και το ζήτημα της οργάνωσης των κοινωνιών μας. Σχέδια διαφυγής, εκκένωσης μιας περιοχής, αντιμετώπισης κινδύνων, ποιος τα οργανώνει; Είναι υποχρέωση των ΟΤΑ! Πιστεύει κανείς ότι γνωρίζουν καν το αντικείμενο, ότι έχουν φροντίσει για κάτι, οτιδήποτε; Τα λάθη είναι όλης της κοινωνίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Κάποιον Ψινάκη, άφαντο σήμερα, δεν επέλεξαν εκεί για δήμαρχο τους;
Βασίλη έχεις δίκιο.
ΔιαγραφήΤα πρόσωπα των ΟΤΑ στην συντριπτική του πλειοψηφία είναι πολύ "λίγα" να διαχειριστούν τέτοια φαινόμενα. Επίσης δεν υπάρχει και η υποδομή στους Δήμους για να οργανωθούν τέτοια πράγματα.
Όσο για τις επιλογές μας. Δεν καταλαβαίνουμε ότι θα τις συναντήσουμε μπροστά μας. Το παράδειγμα που αναφέρεις με τον Ψινάκη είναι βροντώδες αλλά δυστυχώς έτσι λειτουργούμε.
Πρώτα επιλέγουμε, μετά αναθεματίζουμε. Του εαυτούς μας οφείλουμε να καταγγείλουμε πρώτα.
Ευχαριστώ φίλε και τι να πω με τόσο τρόμο.
Δες, Γιάννη, στην πρώτη φωτογραφία, πόσο γαλήνια στέκει η θάλασσα. Μιλάει, διδάσκει. Ας ξαναφοιτήσουμε στο σχολείο της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι Διονύση. Αυτή η αντίθεση είναι τρομακτική. Από εδώ ο θάνατος, από εκεί η ζωή. Και στη μέση, ο φράχτης, το όριο.
ΔιαγραφήΑν κρίνω από τη συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του οικοπέδου, προκλητική και χυδαία, μάλλον δεν είμαι αισιόδοξος.
Καλή δύναμη καλέ μου φίλε.
Εξαιρετική ανάρτηση, Γιάννη, για ένα θέμα πολύ σοβαρό. Συμφωνώ με τα όσα γράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να βγω ψεύτρα, αλλά έχω την αίσθηση ότι τα γεγονότα των τελευταίων ημερών τίποτα δε θα αλλάξουν, ούτε στη νοοτροπία μας, ούτε στις δομές όλων των αντίστοιχων με το Μάτι οικισμών, ούτε καν στο ίδιο το Μάτι.
Το μνημείο, που προτείνεις, προϋποθέτει έναν λαό που θέλει να θυμάται και που μαθαίνει από τα λάθη του. Και, δυστυχώς, εμείς το μόνο που θυμόμαστε όταν μας συμφέρει, είναι τα κατορθώματα των αρχαίων μας προγόνων. Όσο για τα λάθη μας, συνήθως τα κάνουμε μόνο για να τα επαναλάβουμε...
Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο.
Μπορώ να διαφωνήσω σε όσα λες ; Όχι φυσικά....! δεν είμαι και εγώ αισιόδοξος. Κρατώ στα θετικά το κλίμα αλληλεγγύης που επανέφερε την ανθρωπιά και το φιλότιμό μας. Αν μπορούσαμε να το εμπλουτίσουμε πόσο καλό θα ήταν.
ΔιαγραφήΔύναμη και περισυλλογή για όλους Πίππη μου. Σε ευχαριστώ από καρδιάς.
Ο εφιάλτης συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για πάντα για όσους έμειναν ζωντανοί από τύχη ενώ έχασαν τους αγαπημένους τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ βαριά "κληρονομιά" Μαρία μου και σκιά ασήκωτη. Μακάρι ο χρόνος να φανεί λίγο απλόχερος στους ανθρώπους αυτούς. Μακάρι.
ΔιαγραφήΚαλή δύναμη κοπέλα μου.
Εξαιρετική η τοποθέτησή σου, Γιάννη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο αυτό!
Αναστασία μου σε ευχαριστώ πολύ. Καλή δύναμη να έχεις κοπέλα μου.
ΔιαγραφήΤο 93% είπαν οι ειδήσεις ήταν αυθαίρετα τα οικόπεδα στο Μάτι. Αρα μη ζητάς σωστή και δίκαιη συμπεριφορά δόμησης. Εγκλήματα διαπράχθησαν και απο μας τους ίδιους που αυθαιρετούμε σε ένα δάσος και κυρίως από τους κυβερνώντες που νομιμοποιούν επί χρήμασι για λίγα ψηφαλάκια. Αλλά και από τους υπόλοιπους πολιτικούς που τρέχουν να ουρλιάξουν στο όποιο γκρέμισμα αυθαιρέτων.Τώρα ας ανεχθούμε τα ουρλιαχτά όσων χάθηκαν και εύχομαι να τα ακούμε και στον ύπνο μας για καιρό μπας και συνέλθουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά ακτή δεν υπάρχει εκεί Γιάννη μου. Γκρεμός είναι που θα σκοτώνονταν όπως η κοπέλα που πέρασε και πήδηξε. Δυστυχως.......αυθαίρετοι πολίτες ζουν κάτω από αυθαίρετους νόμους και πεθαίνουν από τις αυθαιρεσίες του καιρού. Το δάσος αυτό κινύνευε από φωτιά κάθε τέτοια εποχή λόγω ζέστης δεν ήταν ανάγκη να είναι εμπρησμός...Ας το έχουμε υπόψη
Σε φιλώ με δάκρυα στα μάτια για τόσους αθώουν που χάθηκαν
Δεν έχω να πω ή να προσθέσω κάτι διαφορετικό στα λόγια σου Άννα μου. Άλλωστε που θα μπορούσα να διαφωνήσω ; πουθενά. Μεγάλες αλήθειες φωνάζεις και μπροστά σε σκληρές επισημάνσεις μας τοποθετείς.
ΔιαγραφήΚάποια στιγμή αυτή η αθλιότητα πρέπει να αλλάξει. Ας αλλάξουμε αξίες ζωής.
Καλή δύναμη σε όλους κορίτσι μου.
Ειδες Γιαννη μου πως ο καθενας μας εκφραζεται με διαφορετικο τροπο για το ιδιο θεμα; Τι να πουμε αλλο που τα νιωσαμε και τα ειπαμε ολα και σαν να εχουμε αδειασει απο συναισθηματα. Αυτο που ειπα στα παιδια μου; Το πιο απλο! Όταν δεις φωτια φευγεις, δεν το σκεφτεσαι, εχεις μονο 5 λεπτα καιρο, και δεν κοιτας να σωσεις κατι υλικο, μονο τη ζωη σου. Βεβαια ο,τι και να λεμε εμεις αυτοι που το εζησαν ξερουν!!! Μονο αυτοι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα ξερω και καποιους που τους πηρε σηκωτους απο το σπιτι τους η αστυνομια. Πρεπει να αλλαξουμε νου και τακτικη σε πολλα, πρεπει αλλα δεν προκειται να γινει. Μας λειπει η γενικοτερη παιδεια, απο το να εκλεξουμε αυτον που θα ειναι το κρατος απο πανω μας, μεχρι το να κτιζουμε στο δασος αυθαιρετα. Για καλυτερη ζωη υποτιθεται. Και καθε χρονο να πιανει φωτια, να την κοιτουν που ειναι μακρια και να χαμογελουν βρεχοντας το σπιτι τους. Όμως η φωτια, μια μερα ερχεται κι απο το δικο σου σπιτι. Μεγαλη προσοχη, πολυ μεγαλη!!!
Η Λέξη κλειδί είναι η Παιδεία. Αυτή οφείλει να επαναφέρει στην κοινωνία μας κάποιες θαμμένες αρετές που αλλοιώθηκαν από την εποχή που κάτι λογικές τύπου Κωστόπουλου που μας ...ξεβλάχεψε έφεραν την πατρίδα μας στη σαπίλα της παρακμής.
ΔιαγραφήΚαι μαθήματα πολιτικής προστασίας στα σχολεία. Όπως γίνεται σε κράτη που ζουν στη σκιά δύσκολων φαινομένων της φύσης.
Καλή σου δύναμη Στέλλα μου.
Μιλάμε για ανείπωτη τραγωδία, ανατριχιαστικές εικόνες και ουσιαστικά έναν εξαιρετικά δυσκίνητο κρατικό μηχανισμό για άλλη μια φορά. Το μόνο μπράβο αξίζει στους πυροσβέστες που πραγματικά έκαναν ο,τι μπορούσαν και στους ανθρώπους που έσπευσαν να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούσαν τους συνανθρώπους που είχαν κι έχουν ανάγκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από αυτό, οργή και μόνο. Οργή για τους αδικοχαμένους ανθρώπους (φαντάσου να ήταν Κυριακή!), οργή για τα ζωάκια και τα στρέμματα πρασίνου που χάθηκαν. Οργή που δε δόθηκε εγκαίρως εντολή εκκένωσης, γιατί απο τη στιγμή που η φωτιά πέρασε τη Μαραθώνος, το πράγμα ήταν καταδικασμένο. Οργή κυρίως για το γεγονός ότι υπάρχουν πραγματικά σιχαμένοι άνθρωποι σε υψηλές θέσεις που πατάνε πάνω στο "αυθαίρετο" του πράγματος για να αποτινάξουν την ευθύνη που τους βαραίνει. Και τους βαραίνει ανεπανόρθωτα. Και ντροπή για το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία τσίπα σε αυτούς και δεν άνοιξε ρουθούνι.
Θλίψη τέλος για το γεγονός ότι πρέπει να συμβούν τέτοιες τραγωδίες για να κινητοποιηθούμε και κυρίως, για το γεγονός ότι ως λαός, απλά δε μαθαίνουμε ποτέ γιατί ξεχνάμε εύκολα. Μόνη μου ευχή, αυτό που συνέβη να μην το ξεχάσουμε σύντομα.
Αγαπητέ φίλε, δεν έχω να αλλάξω κάτι στην άποψή σου. Με καλύπτει πλήρως. Οφείλουμε και οι ίδιοι όμως σαν άνθρωποι να κάτσουμε κάτω να δούμε τι θέλουμε έτσι ; ποια είναι τα μέτρα που θα οριοθετήσουμε στη ζωή μας.
ΔιαγραφήΓιατί αυτό το σάπιο κράτος είναι και δικό μας βόλεμα έτσι ; έχουμε μια σχέση ...πάθους μαζί του. Το αγαπάμε, το λατρεύουμε, το συντηρούμε, φλερτάρουμε με τα κόκκαλα που μας πετάει και σκύβουμε στο μαστίγιο που σηκώνει.
Ενίοτε προσπαθούμε και εμείς να τρυπώσουμε στις κυψέλες του να γλύψουμε το μέλι του που μέχρι πριν καταγγέλναμε.'
Έτσι είναι αυτά.
Μέχρι που θα τα βρούμε μπροστά μας και τότε "γαία πυρί μιχθίτω".
Καλή δύναμη στους ανθρώπους και να δούμε.
Σε ευχαριστώ πολύ.
«…λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο μιας Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, εν έτει 2018».
ΑπάντησηΔιαγραφή«Δείγμα της ματαιοδοξίας μας, της απληστίας μας, της υποταγής μας στο χρήμα και στην υπεροχή. Στο θράσος μας να προκαλούμε παρά τα σαθρά μας θεμέλια και τις σάπιες αξίες μας».
Καίρια η αγανακτισμένη ανάρτησή σου, αγαπητέ μου Γιάννη.
Για τα σαθρά θεμέλια και τις σαθρές αξίες.
Έχουμε μπροστά μας πολλές δεκαετίες· ο πολιτισμός προχωρεί πολύ αργά…
Άρη μου, προς το παρόν κάνουμε βήματα πίσω και μάλιστα ολοταχώς.
ΔιαγραφήΔείγματα μεσαιωνικά και δεισιδαιμονικά, αν είναι δυνατόν. Δείγμα αυτού οι κραυγές και τα κηρύγματα των "πνευματικών ταγών" ορισμένων Ιεραρχών μας και της ασυλίας που έτυχαν από μέρους "πιστών".
Πολύ πίσω φίλε Άρη, πολύ σκοτάδι.
Την καλησπέρα μου και όμορφη μέρα όσο γίνεται.
Δεν ξέρω αν είμαι το κατάλληλο άτομο να σχολιάσω, στην αυριανή μου ανάρτηση θα γράψω την προσωπική μου εμπειρία-εμπειρίες από τις ατελείωτες πυρκαγιές που "βάζουν-μπαίνουν" τα τελευταία είκοσι χρόνια που ζω μόνιμα σ' ένα κτήμα στην ΒΑ Αττική... όλες τις φορές, έφευγα μόνο στην προχθεσινή (Κάλαμος)δεν έφυγα γιατί την περιορίσανε τα μεσάνυχτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦιλιά Γιάννη μου και το Α σημαίνει Αληθινά και καρδιάς...
Καταλαβαίνω Στεφανία μου τις εμπειρίες σου. Πρέπει να είναι τρομερές. Σε μια περιοχή που έχει πυρποληθεί κατ' επανάληψη.
ΔιαγραφήΚαλή δύναμη να έχεις κοπέλα μου. Φιλιά με την καρδιά μου.
καλό βράδυ :) jonmpit . Μου αρέσουν πολύ οι απόψεις σου για τα φραγμένα οικόπεδα με τα συρματοπλέγματα στη θάλασσα , συμφωνώ με την ελεύθερη γη . Δυστυχώς στην Ελλάδα κατά μήκος των ακτών της βρίσκονται πολλοί οικισμοί για παραθερισμό , χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές . Πιστεύω στην πρόληψη περισσότερο για την αποφυγή των πυρκαγιών ακόμη και από εμπρησμό . Ο άνεμος δυστυχώς τον Ιούλιο είναι δυνατός και δυτικός . Στα βουνά της Αττικής με ιστορικό μεγάλων πυρκαγιών πρέπει να υπάρχουν οργανωμένες περιπολίες για αποφυγή των χειρότερων . Οι κάτοικοι οφείλουν να είναι ενημερωμένοι για του τρόπους διαφυγής ζώντας σε δασικές εκτάσεις . Κρίμα στους αδικοχαμένους ανθρώπους και παιδιά . Είναι μια φυσική καταστροφή , που δύσκολα θα ξεπεραστεί , γιατί άφησε πολλούς νεκρούς και καμένα . Ευχαριστούμε πολύ για την ανάρτηση διαμαρτυρία , καλό κουράγιο και καλή εβδομάδα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σου Κυριακή μου,
Διαγραφήπολύ σωστές οι απόψεις σου. Μια προς μία. Είναι τόσο δύσκολο να τα προσεγγίσουμε όλα αυτά ; είναι τόσο μακρινά. Γνωρίζουμε από πριν κάποια πράγματα. Πριν φτάσει το καλοκαίρι δεν πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις. Να καθαρίσουμε, να οριοθετήσουμε ;
Σε ευχαριστώ καλή μου φίλη για την παρουσία και το σχόλιό σου σε όλο αυτό που ζούμε. Καλή σου συνέχεια.
Καλή προσέγγιση. Ίσως δεν είναι σωστό να μιλάμε τέτοιες ώρες. Όμως πρέπει να τονίσουμε ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι για παρόμοιες καταστάσεις. Πολίτες και κράτος-κυβερνήσεις. Κοιτάζουμε οι πολίτες τα προσωπικά μας συμφέροντα και το κράτος κοιτάζει την ικανοποίηση των ομάδων που πιέζουν. Απογοήτευση πλήρης η «πρώτη φορά αριστερά». Δεν άλλαξε τίποτε, βαδίζει σε χνάρια παλαιότερων κυβερνήσεων. Η χώρα χρειάζεται έναν στιβαρό ηγέτη που θα κυβερνήσει με πυγμή (δια πυρός και σιδήρου θα έλεγα) αλλά πάνω σε βάσεις ηθικές, αξιοκρατικές και εθνικές. Κατ΄εμέ ουδείς εκ των υπαρχόντων 300 είναι ικανός για τέτοια διακυβέρνηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ,
ιχν
Ευχαριστώ αγαπητέ Ιχνηλάτη για την τιμή του σχολίου και της παρουσίας. Συμφωνώ σε αρκετά από τα σημεία σου. Υπάρχει κλιμακωτή συνυπευθυνότητα όλων των μερών που εμπλέκονται στην κοινωνική δράση.
ΔιαγραφήΑπλά διαφωνώ στην ισοπέδωση. Ο λαός οφείλει να αντιληφθεί ότι πρέπει ο ίδιος να πρωταγωνιστήσει, να ελέγξει, να απαιτήσει, να συμμετάσχει. Δια της αντιπροσώπευσης δεν λύθηκε ποτέ τίποτα.
Ας έχουμε καλή δύναμη.
Θα ευχηθώ η οργή και η αγανάκτηση να μη σβήσει όταν τα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας το διατάξουν και να γίνει κάτι... να προχωρήσει τη σκέψη μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλεξάνδρα μου,
Διαγραφήκαι εγώ θα σταθώ στο να προχωρήσει η σκέψη μας. Να αλλάξει η παιδεία μας. Να ζούμε διαφορετικά, φιλικά στη φύση και με ολιγάρκεια.
Μακάρι.
Καλή δύναμη κορίτσι μου.
Όμορφη η η ανάρτηση σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα
Φιλάκια ...
Καλό μήνα και σε σένα Μαρία μου. Καλά να περνάς εύχομαι.
ΔιαγραφήΤι να πω
ΑπάντησηΔιαγραφήότι και να πούμε
ο αθώος κόσμος πήγε άδικα ,τόσος κόσμος χάθηκε άδικα
γιατί κάποιου του έδωσε να βάλει φωτιά
91 νομίζω έφτασαν οι νεκροί
τα ακούγαμε και εμεις εδώ στη Κύπρο ,τα έδειχναν
το μόνο που θα πω ότι πριν που τούτο δεν ήξερα ότι υπάρχει τόπος Μάτι και Κινέτα και είχα πει , να μαθαίνεις έναν τόπο κάτω που έτσι συνθήκες
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ