Ικαρία: Ένας τόπος για ταξιδευτές και όχι για Τουρίστες.

Το καλοκαίρι βρίσκεται λίγο κάτω από την μεγάλη του κορύφωση. Πολλοί φίλοι και φίλες bloggers λείπουν στις διακοπές τους ή χαλαρώνουν από το φόρτο της καθημερινής ζωής και δουλειάς. Προσπαθώ λοιπόν, σε όσους είμαστε εδώ, να μην σας αφήνω μόνους. Δεν έχετε παράπονο για αυτό έτσι ;

Σας είχα υποσχεθεί λοιπόν να σας ανεβάσω ένα Ταξιδιάρικο θέμα από ένα Οικογενειακό μας ταξίδι σε ένα Νησί φορτωμένο Ιστορία, παράδοση και μεγάλη φυσική ομορφιά. Τρέχουμε λοιπόν το χρόνο 10 ολάκερα χρόνια πίσω.

Αύγουστος 2008

Στα, προ Κρίσης χρόνια, τότε που είχαμε ένα παραπάνω κλικ στο δικαίωμα του ταξιδιού και των διακοπών. Η Απόφασή μας για να ταξιδέψουμε στην Ικαρία, ήταν απόφαση συνειδητή για το τι το νησί αντιπροσωπεύει και ποιο ακριβώς είναι το προφίλ του.

Η Ικαρία, αγαπημένες μου Φίλες και Φίλοι, ΔΕΝ προσφέρεται για αυτό που λέμε "εύπεπτο" Τουρισμό. Το νησί δεν έχει "ανέσεις" εμπορικού τύπου. Δεν κατακλύζεται από οργανωμένες παραλίες. Αυτές είναι αυστηρά χωροθετημένες να μην πνίγουν το περιβάλλον αλλά και να φιλοξενούν εκείνους που τις προτιμούν.

Το νησί δεν πνίγεται στα Μπιτσόμπαρα....! δεν προσφέρεται για ....celebrities, δεν τραβάει paparazzi. 

H Ικαρία είναι για οδηγούς, άντρες και γυναίκες, που θα το λέει η περδικούλα τους καθώς οι δρόμοι είναι κακοτράχαλοι, άκρως επικίνδυνοι, με άγρια περάσματα και απαιτούν απόλυτη εγρήγορση και σεβασμό στη φύση και στο χώρο.

Η Ικαρία δεν είναι για ημίγυμνα ηλιοψημμένα κορμιά που χορεύουν δήθεν ερωτικά ανεβασμένα σε μπάρες, θαλαμηγούς και πίστες.

Αντίθετα η Ικαρία είναι για έρωτα στην παραλία, στη φύση, για ηδονικές ελεύθερες στιγμές δίπλα στο κύμα. Είναι για κατασκηνωτές, για κιθαρίτσα με φωτιά σε παραλίες συγκεκριμένες, είναι για ταβέρνες που τα τραγούδια του Λοίζου, του Ζωγράφου, της Καίτης Χωματά, του Κώστα Χατζή γεμίζουν τα βράδια τον αγέρα παντού.

Η Ικαρία είναι με τα κακοτράχαλα και πανύψηλα βουνά της, τόποι που φωνάζουν για την ιστορία τους, που σε απόκρημνους γκρεμούς και χαράδρες θα δεις βαμμένα με κόκκινη άλικη μπογιά σφυροδρέπανα, τα τρία γράμματα του ΚΚΕ, και επιγραφές ιστορικής μνήμης. Τα χρόνια μετά τον πόλεμο, την αντίσταση, το Αντάρτικο, την Εξορία.

Εκεί κάπου σε μια πέτρινη επιγραφή σε ένα δάσος, θα δεις τα ονόματα των νεκρών της μεγάλης πυρκαγιάς στις 30 Ιούλη 1993, όπου 13 άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο στις αδηφάγες φλόγες. 

Ανάμεσα στα ονόματα, ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΗΡΥΚΟΥ, 38 ετών. Ο Φοιτητής που στις 17 Νοέμβρη 1973, ήταν ανεβασμένος ψηλά στην πύλη του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ την ώρα που το ΤΑΝΚ την ισοπέδωνε. Αυτός ο ΗΡΩΑΣ, ο "άγνωστος", ο "αφανής", εκπρόσωπος της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΓΕΝΙΑΣ του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, άφησε την τελευταία του πνοή στην Ικαριώτικη Γη, παλεύοντας να σώσει τους συνανθρώπους του.

Η Ικαρία δεν είναι γεμάτη ξενόγλωσσες επιγραφές που κατακλύζουν την Ελληνική επικράτεια. Ακόμα και στα ΤΑΞΙ του νησιού θα δεις την επιγραφή "ΑΓΟΡΑΙΟ" (τουλάχιστον τότε που πήγαμε εμείς.)

Η Ικαρία, φίλες και φίλοι, είναι το νησί, όπου οι εγκυμονούσες γυναίκες, πηγαίνουν στην ...ΣΑΜΟ για να κάνουν εξετάσεις αίματος και κατεβαίνουν ...ΠΕΙΡΑΙΑ για Υπέρηχους εγκυμοσύνης.

Αυτό είναι το "ΝΗΣΟΣ ΜΥΚΟΝΟΣ". Το μεγάλο πλοίο, που εδώ και χρόνια σχίζει ακούραστο τις θάλασσες για να ενώνει το Νησί με την Ελλάδα. Ο Καπετάνιος αυτού του πλοίου, μια χειμωνιάτικη άγρια νύχτα, πριν το 2008, με ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΥΘΥΝΗ, και παλικαριά, πήρε την απόφαση, παρά την αυστηρή απαγόρευση απόπλου, να αποπλεύσει από την Ικαρία στον Πειραι στο πέλαγος που λυσσομανούσε. Μοναδικοί επιβάτες στο πλοίο. Ο Καπετάνιος, το ηρωικό πλήρωμα, ένα παιδάκι με μηνιγγίτιδα στα πρόθυρα του θανάτου και η οικογένειά του. Το παιδάκι σώθηκε και ο Καπετάνιος έγινε σύμβολο στο Νησί.

Αυτή, αγάπες μου, είναι η ΙΚΑΡΙΑ. Πάμε να δούμε τώρα περισσότερα πράγματα για αυτήν. Καλό ταξίδι.

Το πλοίο έφτασε στο δεύτερο κύριο Λιμάνι του νησιού μετά από περίπου 6 ώρες ταξίδι από τον Πειραιά, με ενδιάμεση στάση στη Σύρο. Το μικρό αλλά όμορφο λιμάνι του ΕΥΔΗΛΟΥ, που βρίσκεται στο κέντρο της Βόρειας ακτής του Νησιού, η οποία είναι και η πλέον προσβάσιμη.

Ένας εκπληκτικός χώρος που μας φιλοξένησε για δύο βδομάδες. "ΙΡΙΔΑ" είναι το όνομα του συγκροτήματος και όσοι ενδιαφέρονται μπορούν άνετα να το αναζητήσουν τόσο στο facebook όσο και στο διαδίκτυο. Το έχτισε με μεράκι ένα νεαρό ζευγάρι Ικαριώτες στα κτήματα του πατέρα τους. Τι σύμπτωση. Ήμασταν οι πρώτοι που το εγκαινιάσαμε. Βρήκαμε στο σαλόνι να μας περιμένει ένα μπουκάλι λευκό παγωμένο κρασί με δύο ποτήρια. Στην συνέχεια βρήκαμε και δύο μεγάλες αγκαλιές.

(Irida maisonettes-Ikaria στο Facebook)

Είναι δυνατόν να βγαίνεις στο παράθυρο, να διακρίνεις έτσι τον κήπο και να μην ανοίγει η ψυχή σου ; Νομίζω δεν γίνεται.

\
Α να και η περιβόητη φωτογραφία με την φραπεδιά στα πόδια του Αιγαίου. Θεωρώ ευλογία να απολαμβάνεις έναν πρωινό καφέ σε τέτοιες συνθήκες. Δεν νομίζετε ;

Και ένας υπέροχος Ηλίανθος να σε καλημερίζει το πρωί στο άνοιγμα του παραθύρου σου. Φόντο το μαγικό Αιγαίο.

Δεξιά από το ύψωμα στο οποίο μέναμε φαίνεται ο μικρός κόλπος με την παραλία του Νας. Στα δεξιότερα, που βλέπετε κάτι κτίσματα είναι ταβέρνα, θα μιλήσουμε για αυτήν και λίγα σπίτια. Ο Δρόμος προς το συγκρότημα ήταν βατός χωματόδρομος μέσα στη φύση. Το Αιγαίο στα πόδια σας.

Κατεβήκαμε τώρα κάτω στο δρόμο και βρισκόμαστε την "Ταβέρνα της Ντανιέλα". Το όνομά της ανήκει στην εξαίρετη Ντανιέλα, Ιταλίδα, που έδινε έναν εξαίρετο τόνο και χρώμα στην ταβέρνα. Απολαύσαμε πολύ φτηνά ψάρια που αλλού είναι απλησίαστα όπως Ξιφία και Αστακομακαρονάδα.

Εδώ βλέπετε ξανά την τοποθεσία, πιο καθαρά. Σε λίγο θα κατέβουμε κάτω στον ξακουστό κόλπο του Να. Εκεί που συνηθίζονταν να είναι "Βασίλειο των σκηνιτών" κάποια όμορφα βράδια.

Πριν φτάσουμε στον κόλπο κάτω θα έρθουμε εδώ:

Το τέλος ενός ποταμού που βγαίνει στον κόλπο. Δείτε στα δεξιά. Τα Αρχαία ερείπια. Ένα από τα πλέον "βαριά" ιστορικά μνημεία της Ελληνικής Αρχαιότητας. Τα ερείπια του Ναού της Ταυροπόλου Αρτέμιδος....! Βαρύνουσας σημασίας μνημείο.

Νάμαστε λοιπόν κάτω στον μικρό κολπίσκο που βλέπατε πριν από ψηλά. ΝΑΣ.
Α....! μια παρατήρηση που πρέπει να την θυμάστε πάντα. Με τις θάλασσες της Ικαρίας δεν παίζουμε....!!! Όπως βλέπετε, δεν σηκώνουν και πολλά-πολλά. Εδώ έξω είναι ο αέρας πεσμένος (!!!) και έχει το κύμα που βλέπετε. Ο Λόγος ; Το νησί είναι εντελώς "γυμνό" και "ευθύγραμμο" στο ανοιχτό πέλαγος. Η Ορμή του Αιγαίου πέφτει πάνω του άγρια χωρίς να χάνει τη δύναμή της αλλού. Το βρίσκει με όλη της τη δύναμη και του δίνει να καταλάβει. Προσοχή λοιπόν.

Ο Ήλιος γέρνει στον Να. Τα χρώματα του ουρανού είναι μαγικά. Η Ηρεμία εμφανής και η γαλήνη απλώνεται παντού. Τι λέτε ;

Ήρθε η ώρα τώρα να κάνουμε την πρώτη μας μεγάλη βόλτα. Εν ολίγοις ταξίδι. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε να πάμε στο ΚΑΡΚΙΝΑΓΡΙ. Είναι ένα μικρό πανέμορφο χωριό που θα το βρούμε στο Νότιο μέρος του Νησιού και Δυτικά. Η απόσταση από εκεί που είμαστε είναι 20 χιλιόμετρα και ο δρόμος ; χαχαχαχαχαχα χωματόδρομος....!!!!! κακού τύπου....!!!! για να βάλεις 3η ταχύτητα στο αυτοκίνητο κάνεις γιορτή....! Για πάμε λοιπόν.

Εδώ είμαστε....! για τέτοια διαδρομή θα μιλήσουμε. Εδώ βλέπετε τα πρώτα 500 μέτρα στο βουνό. Ο Δρόμος (λέμε τώρα....) κρέμεται στα βουνά. Τον διασχίζουν κάθετα πολλοί χείμαρροι που κατεβαίνουν από το βουνό. (Πως είπατε ;). Οι βροχές στην Ικαρία, τον χειμώνα είναι καταρρακτώδεις να το ξέρετε, λόγω του πράσινου του νησιού. Προχωράμε με άκρα προσοχή και...

Νάμαστε στο Καρκινάγρι από ψηλά.....! ένα χωριό βγαλμένο από παραμύθια. Μετά το 2008 στην κυριολεξία πνίγηκε από ορμητικά νερά των βουνών σε μεγάλες καταιγίδες. Ευτυχώς δεν χάθηκε κόσμος.

Εδώ έχουμε κατέβει ακόμα πιο κάτω και σε λίγο θα φτάσουμε στο μικρό ψαρολίμανο του χωριού.

Να και το μικρό λιμανάκι στο Καρκινάγρι. Ένα απλό Ψαροχώρι.
Να σας πω τώρα κάτι άλλο για εδώ. Όλη τη χρονιά, ένα σχολικό, παίρνει τα παιδιά του χωριού, διανύει αυτήν την απίστευτα δύσκολη διαδρομή για να τα φέρει στον Αρμενιστή να πάνε σχολείο και μετά να τα επιστρέψει. Μερικές φορές το χειμώνα κάνουν το σταυρό τους να φτάσουν σώα και αβλαβή. Έτσι μορφώνονται τα παιδιά της Ικαρίας....!
Στα ύστερα σημερινά χρόνια, ο Υπ. Άμυνας, έχοντας συγγενική σχέση με το νησί, τουλάχιστον έβαλε το στρατό να ανοίξει καλύτερα το δρόμο απ ότι ήταν τότε. Για δημόσιο έργο μήτε λόγος.

Αυτό ήταν το Καρκινάγρι. Τώρα θα πάμε μια άλλη εκδρομή. Ορεινή. Θα πάμε στις ΡΑΧΕΣ, το μεγάλο κέντρο του νησιού και μετά θα κινηθούμε Ορεινά στα ύψη του. Ξεκινάμε λοιπόν.

Φεύγοντας από τον Να, κινούμαστε προς τον Αρμενιστή πάντα στη Βόρια πλευρά του νησιού. Η Φωτογραφία αναδεικνύει την ακτογραμμή του νησιού. Σε ευθεία γραμμή όπου σπανίζουν οι κόλποι.

Εδώ θα συναντήσουμε μια όμορφη παραλία του νησιού, το Λιβάδι έξω από τον Αρμενιστή. Παίρνουμε τον ανήφορο και φτάνουμε στις ΡΑΧΕΣ.

Το χωρίο έχει αυτήν την εικόνα. Όμορφο, παραδοσιακό, ήρεμο. Παίρνουμε στη συνέχεια τα βουνά και τα λαγκάδια και τραβάμε ορεινά, όπου μας περιμένουν εκπλήξεις.

Εδώ ψηλά μας περιμένει η ιστορική Μονή της Ευαγγελίστριας Θεοτόκου Μουντέ. Ένα πανέμορφο μέρος ψηλά στο δάσος. Μετά την Ιερά Μονή θα συναντήσουμε την Τεχνητή λίμνη στις Ράχες, όπου υδρεύει την περιοχή. Είναι υπέροχη.

Πανέμορφη γεμάτη γαλήνη και πολλή ενδιαφέρουσα πανίδα. 
Στη συνέχεια θα πάμε στην επόμενη εκδρομή μας. Αυτή τη φορά θα είναι μεγάλη. Από τον Αρμενιστή θα πορευτούμε όλη τη Βόρεια ακτογραμμή του νησιού, σε ορεινές διαδρομές. Προορισμός μας η άλλη μεγάλη Πόλη-Λιμάνι του νησιού. Ο ΑΓΙΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ. Η Απόσταση περιλαμβάνει ορεινή διαδρομή πάνω από 70 χλμ μέσα σε φιδίσιους δρόμους, με υψόμετρο μεγάλο και πυκνά δάση. Η Τοποθεσία είναι στο Ν.Α. μέρος του νησιού.

Πριν τον Άγιο Κήρυκο είναι οι ΘΕΡΜΕΣ. Ένα όμορφο χωριό, που το βλέπουμε στην φωτογραφία ανάμεσα στα δύο βουνά. Είναι παραθαλάσσιο και είναι παγκόσμια γνωστό για τα ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΑ ΛΟΥΤΡΑ του. Πολύς κόσμος συρρέει εδώ για να κάνει θεραπεία σε Ρευματοπάθειες και Αρθρίτιδες.

Εδώ είμαστε πλέον στο Λιμάνι του Άγιου Κήρυκου για να απολαύσουμε την στάση μας και το φαγητό μας. Στην συνέχεια θα κινηθούμε στο Ανατολικό ακρωτήρι του νησιού, όπου κοντά στο αεροδρόμιο θα συναντήσουμε μια υπέροχη γαλήνια παραλία, το ΦΑΝΑΡΙ.

Πάρα πολύ μεγάλη παραλία, γεμάτη άμμο, λίγο κόσμο και γεμάτη πράσινο. Ένας μικρός Παράδεισος στην κυριολεξία. Απολαύσαμε το μπάνιο μας και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής ανεβαίνοντας και πάλι τα βουνά.

Εδώ βλέπετε τις κακοτράχαλες βουνοκορφές της Ικαρίας και τους δρόμους σαν ατέλειωτα φίδια στις πλαγιές τους. Θα δούμε και ένα υπέροχο Ηλιοβασίλεμμα με θέα το Αιγαίο προς την πλευρά της Ελλάδας.

Εδώ για παράδειγμα. Ο Ήλιος γέρνει στο Αιγαίο. Ευθεία στο βάθος όπως κοιτάτε στεριανά είναι η κατεύθυνση της επιστροφής.

Εδώ ο ουρανός γίνεται ένα με τη θάλασσα πέρα στα βάθη του πελάγους. Μια τρυφερή αγκαλιά που σε μαγεύει. Η Αίσθηση του βάθους του τοπίου σου δίνει την δυνατότητα ότι βρίσκεσαι έξω από τον κόσμο.

Εκεί τέλειωσε και αυτή μας η εκδρομή.

Είναι ώρα να αναχωρήσουμε σιγά-σιγά. Αφεθήκαμε στην αγκαλιά του νησιού και της αίσθησης να έχεις το Αιγαίο στα πόδια σου. Ένα από αυτά τα βράδια απέναντί μας από το μπαλκόνι μας, μια τρομακτική καταιγίδα αυλάκωνε όλη τη γραμμή του ορίζοντα. Από τη μελέτη του χάρτη, το βλέμμα σου απέναντι, από τα αριστερά βλέπεις την Έυβοια και πάνω δεξιά τέρμα τον Θερμαϊκό κόλπο. Αντιλαμβάνεστε την αίσθηση. Όπως και στην θάλασσα, αριστερά ξεκινάς από τη Χίο και δεξιά κάτω στην Πάτμο. Απέναντί σου η Μύκονος πρώτα και η Σύρος ανάμεσα. Μοναδική πραγματικά θέα.

Άντε και η κακόγουστη αφεντιά μου 10 ολάκερα χρόνια πριν.....

Το "Νήσος Μύκονος" στο δρόμο της επιστροφής από το μπαλκόνι μας.

Μαγεία......

Γειά σου Ικαριώτικη Γη.... σε ευχαριστούμε για όσα υπέροχα γέμισες την ψυχή, την καρδιά και τον νου μας. Καλή αντάμωση ; να το πω ; και να το ευχηθώ. Ίσως κάποτε ξανά. Τα όνειρα δίνουν ζωή. ποτέ δεν ξέρει κανείς το πότε και το πως. Αρκεί να ελπίζει...

Να πω και κάτι άλλο κλείνοντας. Η Ικαρία είναι ένα από Νησιά στα οποία βρίσκονται κομμάτια της καρδιάς μου. Τα άλλα θα ακολουθήσουν....