H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018

Φθινοπωρινές Ιστορίες


Φθινοπωρινές Ιστορίες

Η Βροχή έπεφτε ραγδαία. Αρχές του Οκτώβρη. Φθινόπωρο. Έξω ο δυνατός Γαρμπής σήκωνε τα κιτρινισμένα φύλλα από τη γαλήνη τους και τα γυρόφερνε ψηλά ολόγυρα. Λες και χόρευαν το δικό τους χορό.
Είχε γύρει το γυμνό του κορμί στο τζάμι του παραθύρου της Σοφίτας. Το βλέμμα του ταξίδεψε στο γκριζόμαυρο χρώμα του νυχτερινού ουρανού. Άφησε να απαλύνει τα αυτιά του το τραγούδι της βροχής. Πέρα στο βάθος ξεμάκραινε ο ήχος από τους κεραυνούς.
Γύρισε το βλέμμα του πίσω. Στο κρεβάτι της σοφίτας ο νεαρός φίλος του κοιμόταν γαλήνια. Η Κουβέρτα αποκάλυπτε μέρος του γυμνού του σώματος. Σαν πίνακας ζωγραφικής.
Το σώμα του και το μυαλό του έκαιγε ακόμα. Ήταν ακριβώς όπως ένα Φθινοπωρινό μπουρίνι που έρχεται ξαφνικά μέσα στη νύχτα, αναπάντεχα και σαρώνει οτιδήποτε βρει στο διάβα του. Ήρθε απρόσμενα, χωρίς προμελέτη, έτσι άναρχα και αυθόρμητα. Για πότε τα χέρια τους ταξίδεψαν στα κορμιά τους. Για πότε τυλίχτηκαν στο ταξίδι των ηδονών δεν το κατάλαβαν. Αφέθηκαν χωρίς να ξέρουν ή να εξηγούν το “γιατί”. Τον ένιωσε να του κάνει έρωτα και να τον τυλίγει σε αισθησιακά μονοπάτια που δεν λογάριαζε καν την ύπαρξή τους. Το απόλαυσε χωρίς όριο σε κάθε εκατοστό της γυμνής του σάρκας. Η κορύφωσή τους σφράγισε αυτό το σμίξιμο με ανείπωτο πόθο και έκφραση ενώ αμέσως μετά σαν αυτό το ερωτικό μπουρίνι έφυγε στη στιγμή αφήνοντας πίσω του μια γλυκιά τρυφερότητα αλλά και μελαγχολία.
Ύστερα τον κατέλαβε ένα βίωμα γεμάτο ενοχές και αμφιβολίες.
Κατέβηκε από τη Σοφίτα. Άνοιξε την μπαλκονόπορτα στο κάτω μπαλκόνι. Βγήκε έξω ολόγυμνος μέσα στη νύχτα. Αφέθηκε να τον λούσει η δυνατή βροχή με την καθαρτήρια δύναμή της. Έβλεπε τον εαυτό του σαν να βαδίζει σε έναν βωμό σκεπασμένο με  κιτρινισμένα φύλλα να καλύπτουν τη γύμνια του όπως οι χοές. Τύλιξε τα χέρια του στο εκτεθειμένο του κορμί με τα δάκρυά του να γίνονται ένα με το νερό της βροχής στο πρόσωπό του. Σαν φιγούρα σε Φθινοπωρινό τοπίο ζωγραφικής.

Σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε το πρόσωπό της μέσα στον καθρέφτη του μπάνιου. Τα χείλη ήταν ματωμένα. Ψηλάφισε με τα χέρια της τη μελανιά στο δεξί της μάγουλο λίγο πιο κάτω από το μάτι. Παρ’ όλα τα σημάδια το πρόσωπό της ήταν όμορφο. Ένα πρόσωπο μιας γλυκιάς τριανταπεντάχρονης γυναίκας. Έτρεμε και πονούσε. Δεν ήταν τόσο ο σωματικός πόνος εκείνος που την τσάκιζε αλλά ο πόνος της ψυχής της.
Λίγες ώρες πριν, απολάμβανε από το παράθυρο την Φθινοπωρινή καταιγίδα. Στο σβήσιμο μιας κοπιαστικής ημέρας γεμάτης υποχρεώσεις βουτηγμένης στην μοναξιά και στις σκέψεις. Το γύρισμα στο κλειδί της πόρτας την επανέφερε σε μια ακόμα πραγματικότητα αρρωστημένη που βίωνε τον τελευταίο καιρό.
Εκείνος, ο άντρας της. Της έριξε μια πεθαμένη ματιά. Τα μάτια του εστίασαν με κτηνώδη βουλιμία στο όμορφο κορμί της. Το στόμα του βρωμούσε νοθευμένο ουίσκι σαν το κόλλησε βίαια στα χείλη της. Τον απώθησε παρακλητικά.
“Άκου, μην μου το παίζεις εμένα κουλτουριάρα ! Είμαι ο άντρας σου και γουστάρω να σε πάρω τώρα”, της είπε αποκρουστικά τη στιγμή που τα χέρια του βιαιοπραγούσαν ήδη στο κορμί της.
“Σε παρακαλώ, θα ξυπνήσεις το παιδί”, του είπε σιγανά ευελπιστώντας να κάμψει την κατά συρροή βίαιη συμπεριφορά του. Δεν τα κατάφερε.
“Τι έγινε μωρό μου ; δεν γουστάρεις ; παίζει τίποτα άλλο ; Αυτά να τα πουλάς εκεί που σε παίρνει”, της είπε τη στιγμή που μόλευε το σώμα της  Όμως αυτή τη φορά αντιστάθηκε. Χτύπησε και χτυπήθηκε. Οι φωνές της μπερδεύτηκαν με τα αστραπόβροντα της καταιγίδας. Κατάφερε να τον φοβίσει και να τον πετάξει έξω απ το σπίτι μεθυσμένο σε μια απόφαση πλέον οριστική και αμετάκλητη.
Περιποιήθηκε το πληγωμένο της πρόσωπο. Βγήκε από το μπάνιο. Κίνησε αργά στο σαλόνι του σπιτιού. Η Μικρή οκτάχρονη κόρη της, είχε ζουφώσει σαν φοβισμένο γατί στον καναπέ. Είχε μαρτυρήσει να την ηρεμήσει. Έζησε και εκείνη κοντά της τις σκηνές της βίας τραγικός μάρτυρας στη ζωή της. Κοιμόταν τρομαγμένη. την χάιδεψε τρυφερά, άνοιξε την μπαλκονόπορτα και βγήκε. Η καταιγίδα είχε κοπάσει πια, λες και ακολούθησε τις στιγμές της νύχτας της. Μιας μεγάλης νύχτας στη ζωή της. Ένιωσε λυτρωτικό τον νυχτερινό αέρα του Οκτώβρη στο πρόσωπό της. Πήρε βαθιές ανάσες. Πολλά από τα κιτρινισμένα φύλλα από τις λεύκες του δρόμου παρασύρθηκαν στο σπιτικό της, απρόσμενοι επισκέπτες καλοδεχούμενοι αυτή τη φορά. Κράτησε στο χέρι της ένα ξερό φύλλο. Είχε πάρει το χρώμα του Φθινοπώρου. Το πήρε με προσοχή στο χέρι της και το απόθεσε στην γυάλινη φοντανιέρα σαν ένα δώρο σημάδι που της έστειλε η φύση για την καινούργια στράτα στη ζωή της.

“Αλέξανδρε, για έλα κοντά μου σε παρακαλώ”, ακούστηκε η καθηγήτρια στον νεαρό μαθητή της Γ’ Λυκείου. Τον παρακολουθούσε εδώ και ώρα που περπατούσε μόνος, σκυφτός, μελαγχολικός, την ίδια στιγμή που οι συμμαθητές του απολάμβαναν ομαδικά τις στιγμές της εκδρομής τους. Ο Αλέξανδρος πλησίασε την Λυδία, την φιλόλογό του. Είχε με τους μαθητές της μια μοναδική σχέση. Εκπαιδευτικός και φίλη μαζί. Ανοιχτή και δεκτική σε κάθε τους αγωνία και περισυλλογή. Μια εξομολογήτρια. Αλλά και οδηγήτρια σε μονοπάτια μελέτης πέρα από τα σχολικά κατεστημένα.  Με τα παιδιά της μελετούσαν Ρίτσο, Εμπειρίκο. Λαπαθιώτη, Καρυωτάκη, Βάρναλη, Παπαντωνίου και όχι μόνο. Και σε όλες τους τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις μαζί. Κινηματογράφο, Παζολίνι, Λιντς, Δημόπουλο, Πρέμινγκερ, Αλμοντοβάρ, Ντασέν.
“Τι έχεις ;” τον ρώτησε ήρεμα ξεκινώντας να βαδίζει μαζί του.
“Τίποτα Κυρία”, απάντησε ο νεαρός με το κεφάλι σκυφτό.
“Άκου ! Στη ζωή σου δεν θα βαδίζεις ποτέ σκυφτός Αλέξανδρε ! Ότι και να σε βασανίζει, ότι και να σε βαραίνει θα το αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά ! Λέγε λοιπόν !”
Ο νεαρός σήκωσε το κεφάλι. Της έριξε μια ματιά στο πλάι
“Κυρία...”
“Αλέξανδρε μίλα, είμαστε μόνοι μας και σε εμάς θα μείνει η κουβέντα”
Ψυχαναλύτρια με τους μαθητές. Με τα παιδιά της. Γιατί έτσι τα έβλεπε.
“Κυρία, πείτε μου… τι είναι Άντρας για σας ;”
Η Λυδία κοντοστάθηκε. Είναι από τις ερωτήσεις που σου κάνουν οι νέοι και σε πιάνουν στον ύπνο.
“Να μια ωραία ερώτηση !” του έδωσε μια πρώτη απάντηση, “Εσύ τι πιστεύεις ;” του ανταπέδωσε.
“Δεν είναι αυτός που ανταποκρίνεται στην ταυτότητα του φύλου του ; στο ρόλο του ;”
“με  ποιον σκηνοθέτη Αλέξανδρε ;”
“Μα η ..φύση”
“Η Φύση Αλέξανδρε ορίζει νόμους και κανόνες στις ανατομικές και βιολογικές της λειτουργίες. Αναπνοή, αναπαραγωγή για παράδειγμα.  Μήπως του άλλους κανόνες τους βάζουμε εμείς ;”
“Κυρία, ο άντρας έχει κάποια πως να το πω ...χαρακτηριστικά”
“Να μου πεις μερικά ;”
“Είναι ...δυνατός, επιβάλλεται, κυριαρχεί, δεν κλαίει...”
“Όσα μου λες αφορούν συναισθήματα. Ωραία, κυριαρχία σημαίνει σχέσεις εξουσίας Αλέξανδρε και τέτοιες σχέσεις φανερώνουν ανισότητα, επιβάλλεται που λοιπόν ;”
“Ας πούμε στη ...γυναίκα”
“Άρα θεωρείς τη σχέση με μια γυναίκα ως σχέση εξουσίας και επιβολής ;”
Ο Νεαρός κόμπιασε.
“Έτσι δεν λένε ; αλλά να...στον έρωτα”
“στον έρωτα τι ;”
“Όταν ένας άντρας κάνει έρωτα με μια γυναίκα, δεν κυριαρχεί ; δεν επιβάλει ;”
“Τι επιβάλλει”
Ο Αλέξανδρος είχε κοκκινίσει.
“Κυρία… μπορεί ένας άντρας να έχει την ..τιμή του αν ας πούμε γίνει κάποια στιγμή γυναίκα ;”
Η καθηγήτρια τον κοίταξε γλυκά.
“Άκου Αλέξανδρε ! Την τιμή στον άνθρωπο δεν την ορίζει η σεξουαλική μας ταυτότητα. Οι σχέσεις στους ανθρώπους απαιτούν σεβασμό στα θέλω του καθένα, στην ίδια τη ζωή, στις αξίες της, στην ακεραιότητα του άλλου. Αν κάτι μας αρέσει μπορούμε να το ζήσουμε με τον συνάνθρωπό μας βασισμένο στην επιθυμία του και την αποδοχή του και φυσικά δεν προσβάλλουμε την ίδια τη ζωή”
Την κοίταξε με τα μεγάλα όμορφα μάτια του. Η Καθηγήτριά του συνέχισε:
“Άντρας λοιπόν είναι να αγαπάς, να πονάς, να κλαις, να σέβεσαι, να δημιουργείς, να δίνεις, να παίρνεις, ισότιμα, εκούσια. Να έχεις αισθήματα, να μην τα κρύβεις, να μην τα θεωρείς αδυναμία”
“Μα Κυρία λένε….”
“Εμένα να κοιτάς Αλέξανδρε ! Άκου ! Σε διαβάζω ναι ; ο έρωτας  δεν είναι ιδιοκτησία μήτε εξουσία, δεν είναι  προσβολή.”
Την κοίταξε εμφανώς πιο ήρεμος και σίγουρος.
“Εντάξει Κυρία….”
“Θα σου πω κάτι, γιατί σε βλέπω μελαγχολικό. Αυτό που σε βαραίνει, να φύγει. Ότι και νάναι. Να ξέρεις ότι η πιο κρυστάλλινη βροχή βγαίνει από τα πιο μαύρα σύννεφα. Έτσι είπε κάποιος”, του είπε με συγκίνηση.
“Κυρία, σας ευχαριστώ, θα το θυμάμαι”
“Άντε λοιπόν να απολαμβάνεις κάθε σου στιγμή, μην έχεις ενοχές για κάτι που χαίρεσαι χωρίς να ενοχλείς τον συνάνθρωπό σου. Και κάτι τελευταίο. Τιμή σημαίνει να μην εκπορνεύεσαι και να έχεις την αξιοπρέπειά σου, όχι μόνο στο κορμί σου αλλά και στο πνεύμα σου”
Την κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια με ευγνωμοσύνη και θαυμασμό. Κάπου το βλέμμα του μαζεύτηκε. Ακολούθησε ανελέητη η επόμενη ερώτησή του.
“Κυρία, τι πάθατε στο πρόσωπό σας ; τα χείλη και το μάγουλό σας είναι πρησμένα” !
Η Λυδία κόμπιασε. Στις συζητήσεις με τους μαθητές της δεν κατέφευγε στην κατεστημένη λογική να κρύβεται σε ψέμματα. Το έκανε και εδώ. Πήρε μια ανάσα και απάντησε:
“Δέχτηκα τις συνέπειες της επιβολής και της κυριαρχίας χωρίς σεβασμό στις σχέσεις των ανθρώπων Αλέξανδρε...”, του είπε χαρίζοντάς του ένα απέριττο χαμόγελο.
“Κυρία… σας ευχαριστώ”, της είπε.
“Πήγαινε τώρα στα παιδιά, και είπαμε, το βλέμμα ίσια μπροστά”
Τον είδε να ξεμακραίνει με βλέμμα αποφασιστικό. Ένα σμάρι συμμαθητών του, τον υποδέχτηκαν παρακάτω.

Ήταν Παρασκευή. Το τέλος μιας σχολικής βδομάδας. Η Λυδία μάζευε τα πράγματά της για να κλείσει την αίθουσα που είχε αδειάσει εντελώς. Φεύγοντας στην πόρτα στεκόταν ο Αλέξανδρος. Το φως της μέρας πίσω του, του έδινε μια παράξενη λάμψη.
“Αλέξανδρε, δεν έφυγες ; τι κάνεις εδώ ;”
Την πλησίασε, έριξε μια ματιά πίσω του, έβγαλε από το σάκο του ένα μικρό όμορφο κουτί. Τυλιγμένο με μια κορδέλα.
“Κυρία...” είπε ντροπαλά, “αυτό είναι για σας , κάτι δικό μου”
“Αλέξανδρε !”
Το πήρε, τον ευχαρίστησε με μια γλυκιά χειραψία και ένα απλόχερο χαμόγελο.
“Θα το δω σπίτι εντάξει ;”
“Ναι Κυρία”.
Έφυγε βιαστικά από κοντά της. Έξω ο ουρανός μάζευε μαύρα σύννεφα. Φθινόπωρο...

Η Λυδία, σαν φιλόλογος, με την λεύτερη διδαχή της αλλά κυρίως για τους στοχασμούς της, σύντομα κέντρισε το μίσος φασιστικών εγκληματικών ομάδων, που δρούσαν στον περίγυρο του Λυκείου ψαρεύοντας νέες ψυχές. Την είχαν προειδοποιήσει κάμποσες φορές να σταματήσει να υποστηρίζει τους αδύναμους, και να “προπαγανδίζει ανθελληνικές απόψεις” στους μαθητές της.
Εκείνη τη βροχερή μέρα όμως έκαναν ένα βήμα παραπάνω. Στο σχόλασμα του σχολείου, μια ομάδα φασιστών κουκουλοφόρων την κύκλωσε έτοιμη να απλώσει πάνω της το μίσος και το σκοτάδι τους. Έστεκε μόνη στη γωνιά του δρόμου κυκλωμένη. Ήταν τότε που ο Αλέξανδρος τους είδε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα άρχισε να φωνάζει και να τρέχει προς τα πάνω τους. Αδιαφόρησε. Χτύπησε αλλά χτυπήθηκε απείρως περισσότερο. Άσχημα. Κατάφερε να τραβήξει την προσοχή τους, να αγνοήσουν την καθηγήτριά του και στο τέλος οι φωνές και η φασαρία, άρχισαν να μαζεύουν κόσμο. Οι θρασύδειλοι χάθηκαν στο σκοτάδι που ανήκαν. Και εκείνος έμεινε κάτω στο πεζοδρόμιο άσχημα χτυπημένος γεμάτος αίματα. Το τελευταίο πρόσωπο που είδε από πάνω του πριν λιποθυμήσει ήταν της καθηγήτριάς του. Ένα μεγάλο κίτρινο πλατανόφυλλο, απ τον αέρα του Οκτώβρη ήρθε και έπεσε πάνω στο πληγωμένο του κορμί.

Δέκα χρόνια αργότερα….
“Μαμά, εγώ είμαι έτοιμη”, είπε το νεαρό κορίτσι με το φωτεινό πρόσωπο και τα μεταξένια καστανά μαλλιά.
“Και εγώ σε λίγο Έλλη μου, να, λίγο το πρόσωπό μου να φτιάξω”, απάντησε η γυναίκα καθισμένη στο σκαμπό μπροστά την τουαλέτα της.
“Για να σε δω !”, είπε η Έλλη καμαρώνοντας την μητέρα της στον καθρέφτη, “Μια χαρά είσαι, κούκλα !”
“Σε ευχαριστώ γλυκιά μου, νάξερες στην ηλικία μας πόσο έχουμε την ανάγκη σας για έναν καλό λόγο”
“Μα δεν είναι λόγια, το πιστεύω Μαμά….” της είπε χαρίζοντάς της μια μεγάλη αγκαλιά.
“Θα μου χαλάσεις το μαλλί...παλαβή !”
Το νεαρό κορίτσι την άφησε. Έριξε μια ματιά έξω από το παράθυρο. Το σκοτάδι είχε ήδη πυκνώσει για τα καλά.
“Φυσάει Μαμά, λες να βρέξει ;”
“Οκτώβρης παιδί μου ! Φθινοπώριασε για τα καλά !”
“Μου αρέσει το Φθινόπωρο”, είπε το κορίτσι απλώνοντας το βλέμμα της έξω απλανές, “Λατρεύω τα χρώματά του, τον ουρανό, τη βροχή, ακόμα και τις καταιγίδες του” είπε καθώς τα μάτια της παρακολουθούσαν το χορό που έκαναν οι κορυφές των δέντρων στο δρόμο. Η μητέρα της χαμογέλασε. Η Έλλη έφυγε από το παράθυρο και πλησίασε στην τουαλέτα της μητέρας της. Τα μάτια της έπεσαν σε ένα μικρό πολύχρωμο όμορφο κουτί.
Το πήρε στα χέρια της.
“Το έχεις ακόμα ε ;”
Η Λυδία γύρισε το βλέμμα της στην κόρη της. Είδε το κουτί. Χαμογέλασε με νοσταλγία.
“Ναι φυσικά….”
Η Έλλη άνοιξε με προσοχή το πάνω μέρος του κουτιού. Ανάμεσα σε ξεραμένα φύλλα δέντρων υπήρχε ένα μικρό μπουκαλάκι. Από κάτω ένα χειρόγραφο σημείωμα. Το νεαρό κορίτσι περιεργάστηκε το μπουκαλάκι.
“Είναι άδειο...”
“Ναι, ύστερα από τόσα χρόνια” σχολίασε η μητέρα της.
“Τι είχε ;”
Η Λυδία χαμογέλασε με τρυφερότητα
“Λίγο νερό της βροχής !”
“Τι ;”
“Ναι, σταγόνες της βροχής του Οκτώβρη, κρυστάλλινες σαν την ψυχή αυτού που μου το προσέφερε”, έκανε με συγκίνηση.
“Δεν μου τα έχεις πει όλα για αυτό” της είπε η κόρη της ψηλαφώντας το υπόλοιπο περιεχόμενο του κουτιού. “Φύλλα ξεραμένα ;”
“Ναι, Φθινοπωρινά φύλλα από τα δέντρα του σχολείου...”
Η Έλλη έπιασε στα χέρια της το χειρόγραφο σημείωμα.
“Μπορώ να το διαβάσω ;”
“Ναι μπορείς, ειδικά απόψε μπορείς !”
Η νεαρή κοπέλα άνοιξε με προσοχή το χειρόγραφο σημείωμα. Διάβασε δυνατά
“Και να θυμάστε ότι η κρυστάλλινη βροχή βγαίνει από τα πιο μαύρα σύννεφα. Στην καθηγήτριά μου Λυδία. Υπογραφή: Αλέξανδρος, Οκτώβρης 2008”
“Υπέροχο Μαμά !”
“Μια ιστορία του Φθινοπώρου κόρη μου. Μια βροχερή μέρα. Πριν δέκα ολάκερα χρόνια”
Η Λυδία με υγρά μάτια άπλωσε το χέρι της αργά στο πρόσωπό της. Πέρασε τα δάχτυλά της από τα χείλη της και ύστερα από το μάγουλό της κάτω από το μάτι. Σαν να έψαχνε πίσω στο χρόνο κάποια απ τα σημάδια του.
Η Έλλη είδε την εμφανή συγκίνηση της μητέρας της και ήθελε να αποφορτίσει λίγο την ατμόσφαιρα. Άφησε το κουτί κάτω.
“Δεν μου είπες. Που θα πάμε απόψε ; με ποιον θα φάμε μαζί ; ε ;”
Η Λυδία έστρεψε το βλέμμα της επάνω της. Χάιδεψε τα μαλλιά της τρυφερά. Ακούστηκε η φωνή της να βγαίνει δύσκολα.
“Με το αγόρι τότε που έγραψε αυτό το σημείωμα….”
Η Έλλη άνοιξε διάπλατα τα μάτια της με ένα πελώριο χαμόγελο. Η Μητέρα της συνέχισε.
“Με έναν πραγματικό Άντρα παιδί μου !”




Το διήγημά μου αυτό, αποτελεί την ταπεινή μου συμμετοχή στο εξαίρετο δρώμενο της αγαπητής μας φίλης Μαρίας Νικολάου εδώ:









60 σχόλια:

  1. Είσαι καταπληκτικός !!! θα έπρεπε να γράψεις βιβλίο Γιάννη μου. Πω πω πω είναι υπέροχο!!! το κρατώ στα αγαπημένα και σε ευχαριστώ πολύ για αυτή τη γλυκιά ανάρτηση!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλενα !
      χαίρομαι καρδιά μου, που σου άρεσε. Για μένα τα αισθήματά σου είναι μονάκριβα και με τιμούν. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ καλή μου φίλη. Όμορφο Σαββατοκύριακο να έχεις.

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Ειρήνη καλησπέρα σου,
      καλώς όρισες σε ένα από τα σπιτικά μου εδώ. Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω.
      Καλή σου συνέχεια.

      Διαγραφή
  3. Tι ωραίο!!!
    Ιστορίες που θέλουν κρυστάλλινη ψυχή για να γραφούν.
    Γιάννη νομίζω πως με όπλο την κινηματογραφική σου γραφή, σκάβεις βαθιά μέσα μας, να ρέει γάργαρο το συναίσθημα και η συγκίνηση.
    Καλή συνέχεια στα συγγραφικά σου μονοπάτια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου !
      τι να πω πάντα για τα λόγια σου και την τιμή της παρουσίας σου.
      Χάρηκα που σου άρεσε και είχε κάτι να σου πει. Σε ευχαριστώ πολύ ειλικρινά.
      Προχωράμε καλή μου φίλη. Τις ευχές μου.

      Διαγραφή
  4. Δεν ξέρω τι ακριβώς αντιπροσωπεύει ένας άντρας, δεν ξέρω αν θέλω να δώσω έναν ορισμό, το διήγημα σου όμως μου άρεσε και κυρίως το συναίσθημα μέσα σ΄αυτό. Ευαισθησία, ψυχή, ζωντανοί διάλογοι, νομίζω βρέθηκα δίπλα και στο ερωτικό κρεββάτι, και στην Λυδία αλλά και στον Αλέξανδρο.
    Μπράβο Γιάννη, για το κέφι σου πρωτίστως! Για την διάθεση σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου φίλη,
      κρατώ ναι το κυριότερο και το σημαντικότερο. Την διάθεση. Νομίζω αυτή είναι η σπίθα για όλους μας να μείνουμε σε "εγρήγορση", να προσπαθούμε, να δημιουργούμε.
      Προσπάθησα να περάσω τα μηνύματά μου για το τι αξίες οφείλει να υπερασπίζεται ένας άντρας με κάθε σεβασμό σε οποιαδήποτε κουβέντα πάνω σε αυτό.
      Χάρηκα ιδιαίτερα που ήσουνα "παρούσα" στις σκηνές του διηγήματος. Για μένα είναι πολύ σημαντικό.
      Σε ευχαριστώ από καρδιάς. Να περάσεις ένα όμορφο Σ/Κ.

      Διαγραφή
  5. Πολύ ωραία και καλογραμμένη η ιστορία σου, Γιάννη. Μου άρεσε πολύ.
    Να έχεις ένα όμορφο υπόλοιπο Σαββατοκύριακου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Pippi μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα λόγια και την ζεστασιά των συναισθημάτων σου.
      Όμορφο Σαββατοκύριακο να έχουμε.

      Διαγραφή
  6. Χάνομαι σε τέτοια... μακροβούτια Γιάννη μου. Ο νους μου δεν μπορεί και δεν θέλει να συλλάβει ανάλογα κόστη ζωής....

    Θα μου επιτρέψεις όμως,για να γαληνέψω, να κρατήσω απ' αυτή την εικονογραφία παραλλαγών, το τραγούδι της Φθινοπωρινής βροχής που έσμιξε κάποιες στιγμές με τον ήχο των κεραυνών στη ζωή των ηρώων σου.

    Ανεξάντλητος, ακούραστος, τολμηρός και πάντα συναρπαστικός Γιάννη μου.

    Καλή σου νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυγερή μου,
      πόσο όμορφα πλησιάζεις και αγκαλιάζεις αυτό το γράφημα. Και σε ευχαριστώ για αυτό. Στέκεσαι σε σημεία σημαντικά. Βλέπεις με τα μάτια σου τον "ρόλο" και την "παρουσία" της Φθινοπωρινής βροχής σαν φυσικό καταλύτη στα "επεισόδια" του διηγήματος.
      Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την παρουσία και τα λόγια σου.
      Όμορφο Σαββατοκύριακο να έχεις.

      Διαγραφή
  7. Υπέροχο για μια ακόμα φορά, Γιάννη μου. Απόλαυσα να διαβάζω και μου άρεσε πολύ ο τρόπος που συνέδεσες τις ιστορίες. Υποθέτω ότι και στο πρώτο σκέλος ο Αλέξανδρος πρωταγωνιστεί. Κρίμα που έχει ακόμα ενοχές. Εύχομαι να νιώσει ελεύθερος κι ο εαυτός του.
    Υπέροχη κι ευαίσθητη γραφή που αγγίζει βαθιά. ☺
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου καλησπέρα.
      Ναι, ο Αλέξανδρος είναι ο ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών. Σωστά υποθέτεις ότι στην πρώτη σκηνή είναι ο πρωταγωνιστής. Στην δεύτερη μπαίνει στην πλοκή η Λυδία. Δύο ξεχωριστές ιστορίες, δύο χαρακτήρες.
      Στην τρίτη σκηνή έχουμε την συνάντηση και την διαπλοκή των δύο πρωταγωνιστών.
      Η Συνέχεια ανήκει στο σημείο κορυφής για να φτάσουμε στο τέλος.
      Σε ευχαριστώ απ την καρδιά μου που ακολουθείς με τα συναισθήματά σου αυτές μου τις προσπάθειες με τόση καλή προαίρεση και διάθεση.
      Καλή σου συνέχεια καλή μου φίλη.

      Διαγραφή
  8. Εξαιρετικό! Μπράβο Γιάννη! Τρεις ιστορίες, τρεις εικόνες πλεγμένες με λέξεις και συναισθήματα, μπροστά από νοήματα μεγάλα! Καλογραμμένο, γρήγορο και γεμάτο. Μπράβο σου Γιάννη, υπέροχη συμμετοχή.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου χαίρομαι που σου άρεσε. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Τα λόγια σου βάζουν καλύτερους στόχους και μεγαλύτερη ευθύνη απέναντί σας για καινούργιες εμπνεύσεις.
      Να είσαι καλά κορίτσι μου. Όμορφο βράδυ.

      Διαγραφή
  9. Υπέροχο!! Άντρας είναι ο άνθρωπος με αξίες!! Τίποτε άλλο!
    Έγραψες καταπληκτικά. Μου άρεσε αυτό το ψάξιμο στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου και η εξομολόγηση -συζήτηση με την καθηγητρια που ξέπλυνε ενοχές όπως η βροχή ξεπλένει απ' τη σκόνη.
    Υπέροχη γραφή, παραστατική, γεννά συναισθήματα. Μπράβο Γιάννη προχώρα. Πρέπει να γράψεις βιβλίο στο λέω ξανά
    Καλό σου ύπνο ανεφέλετο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε Άννα μου να είσαι καλά.
      Να γράψουμε βιβλίο ε ; άντε το γράψαμε πες. Μετά πως το εκδίδεις ; πως το προωθείς ; δεν ξέρω. Δεν τα γνωρίζω αυτά τα μονοπάτια.
      Εκείνο που απολαμβάνω είναι αυτά τα συναισθήματα στα λόγια σου και στην συμμετοχή σου. Και γενικά την αγάπη σας εδώ.
      Χαίρομαι που σου άρεσε να το ξέρεις. Να είσαι καλά, να έχεις μια όμορφη Κυριακή.
      Πολλά φιλιά.

      Διαγραφή
  10. Το να ξυπνώ νωρίς το πρωί και να διώχνω τα σημάδια του ύπνου διαβάζοντας ένα τέτοιο κείμενο, τι να σου πω! Αυτή η ιστορία σου μου έφερε δάκρυα στα μάτια. Υπέροχη Γιάννη μου με τόσο υπέροχο μήνυμα! Αυτό είναι ο πραγματικός άντρας! Αυτή είναι η σημασία του, και για ένα τέτοιο άτομο δεν υπάρχει φύλλο κατά την άποψη μου. Τέτοιας έννοιας ''άντρας''μπορεί να είναι και αρσενικό και θηλυκό γένος. Πω πω με συγκίνησες την καλημέρα μου και τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη μου,
      το να αποτελεί αυτό μου το διήγημα ένα τέτοιου είδους ξεκίνημα για τη μέρα σου, σκέψου πως νιώθω ! πόσα ακριβά συναισθήματα μου δημιουργεί και πόσο όμορφα με κάνει να νιώθω.
      Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι κάποιες αξίες και κάποια μέτρα συμπεριφοράς είναι "άφυλα" και χαρακτηρίζουν γυναίκες-άντρες.
      Να σε ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά για ότι επίσης ακριβό και ανθρώπινο μου χάρισες σήμερα.
      Καλή βραδιά να έχεις.

      Διαγραφή
  11. Γιάννη, απλά υπέροχο... Με εντυπωσίασε ιδιαίτερα ο διάλογος της Λυδίας και του Αλέξανδρου. Κάθε πρόταση και μια δυνατή "διδαχή". Αλλά και ο τρόπος γραφής σου, που κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο από την αρχή ως το τέλος σε ένα θέμα που εύκολα θα μπορούσε να γίνει μελό.
    Νά σαι καλά , φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασίλη,
      αν ένας άνθρωπος της διδαχής και της εκπαίδευσης είχε τέτοια αισθήματα σε αυτούς τους διαλόγους, τότε ομολογώ ότι νιώθω καλά και πολύ όμορφα.
      Με συγκίνησες αγαπητέ φίλε.
      Σε ευχαριστώ πολύ για κάθε σου παρουσία και τοποθέτηση.
      Καλό βράδυ να έχουμε.

      Διαγραφή
  12. Καλημέρα Γιάννη, μου χάρισε ξεχωριστή απόλαυση η συναρπαστική διήγησή σου, μαζί με τον πρωϊνό μου καφέ....όλες οι φθινοπωρινές εικόνες, τα συναισθήματα και τα μηνύματα της ιστορίας σου με συγκίνησαν ....Πόσο όμορφα τοποθέτησες τους ήρωές σου μέσα στο φθινοπωρινό σκηνικό και πόσο αριστοτεχνικά έπλεξες τις ιστορίες τους , αναδεικνύοντας θέματα ουσίας .....Δηλώνω καταγοητευμένη από την γραφή σου αλλά και από τον ξεχωριστό τρόπο που ανδεικνύεις σοβαρά ζητήματα , όπως η ενδοικογενειακή βία, η σεξουαλικότητα , οι φωτισμένοι εκπαιδευτικοί, οι προβληματισμοί των εφήβων, οι ανθρώπινες αξίες ζωής.....Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου,
      σε ευχαριστώ από καρδιάς ! η συμμετοχή σου και οι χτύποι της καρδιάς σου σε αυτήν την συμπόρευση είναι δώρο για μένα και το θεωρώ μονάκριβο για να με κάνει καλύτερο άνθρωπο.
      Πραγματικά κάποια θέματα ήθελα να θίξω στο διήγημα αυτό. Τα ανέφερες.
      Ήθελα να περάσω σαφή μηνύματα.
      Να είσαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ και δηλώνω και εγώ πολύ όμορφα με τα δικά σου αισθήματα καλή μου.

      Διαγραφή
  13. Το αδιέξοδο φθινόπωρο έφερε τελικά την λύτρωση.
    Σ΄ευχαριστώ πολύ για αυτή την υπέροχη συμμετοχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου,
      μία ακόμα φορά εμείς σε ευχαριστούμε για το γόνιμο έδαφος που μας δίνεις να εκφραζόμαστε και να δημιουργούμε. Είναι σημαντικό να ξέρεις.
      Επίσης σε ευχαριστώ για τα λόγια σου εδώ.
      Συνεχίζουμε καλή μου φίλη. Όμορφη συνέχεια.

      Διαγραφή
  14. Φθινοπωρινή ιστορία, Γιάννη, αλλά με ανοιξιάτικο περιεχόμενο. Γιατί είναι άνοιξη η συνάντηση των ανθρώπων, η υπέρβαση της ασχήμιας, η αντίσταση στην ανεγκέφαλη βία, αλλά και η ομορφιά της δημιουργίας σου και της γραφής.
    Να 'σαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διονύση μου αγαπητέ φίλε,
      άνοιξη και τα δικά σου λόγια και συναισθήματα για μένα.
      Ευχαριστώ από καρδιάς. Αν σου έδωσα τέτοια συναισθήματα νιώθω σαν μικρό παιδί που "φουσκώνει" από ευχάριστη διάθεση. Θέλω την κρίση σου, το ξέρεις και της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.
      Την όμορφη καλησπέρα μου με τις ευχές μου.

      Διαγραφή
  15. Με συγκίνησε βαθιά η ιστορία σου, Γιάννη μου!
    Έχοντας στο νου σου το φθινόπωρο, μας έδωσες ένα ψυχολογικό αλλά και φιλοσοφικό κείμενο που φέρει πολλά μηνύματα που εύχομαι να κατα-νοηθούν... κρατώ, "η κρυστάλλινη βροχή βγαίνει από τα πιο μαύρα σύννεφα" γιατί είναι έτσι και επέτρεψε μου να προσθέσω, πως "πάνω από τα σύννεφα ο ήλιος πάντα λάμπει" και εσύ έλαμψες Γιάννη μου!
    Πολλά ΑΦιλιά καρδιάς σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαμογελώ, νιώθω όμορφα, ανασαίνω !
      αυτό κάνω με τα λόγια σου. Τα κρατώ κοσμήματα ενθάρρυνσης, επιδοκιμασίας. Εφαλτήριο για καινούργια βήματα και ζητήματα που έχουμε καθήκον να θίξουμε και να αγγίξουμε.
      Στεφανία μου, να είσαι καλά. Δασκάλα μας πνευματική σε πολλά με τις διδαχές και τα θέματά σου. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα.
      Όμορφο βράδυ από μένα.

      Διαγραφή
  16. Γιάννη μου με άγγιξε πολύ η ιστορία σου, οι πρωταγωνιστές της και η άψογη προσέγγιση των ανθρώπινων αδυναμιών και σχέσεων. Ξετύλιξες την ιστορία σου μέσα στην φθινοπωρινή ατμόσφαιρα και στο σκηνικό της βροχής που στάθηκε βάλσαμο στις ζωές των πρωταγωνιστών σου. Υπέροχη ιστορία!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και τη δική μου καλησπέρα Ελένη μου !
      Αυτή η Φθινοπωρινή βροχή είναι ο καταλύτης και το νερό της λύτρωσης σε μια κολυμβήθρα ζωής. Νιώθω πολύ όμορφα που ακολουθείς αυτά μου τα συναισθήματα και σκέψεις θετικά. Σε ευχαριστώ πολύ. Να έχεις ένα όμορφο κλείσιμο στην Κυριακή σου.

      Διαγραφή
  17. Γιάννη μου πραγματικά υπέροχη η ιστορία σου!
    Ανθρώπινη, βαθιά συναισθηματική και με σημαντικά μηνύματα!
    Μακάρι να είχε κάθε Αλέξανδρος μια Λυδία και η κάθε Λυδία να μη συναντούσε ποτέ κανέναν δήθεν "άντρα" στον δρόμο της!
    Μου άρεσε και ο τρόπος που κέντησες τις εικόνες, αλλά και την αύρα του φθινοπώρου στην ιστορία!
    Φιλιά πολλά!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου,
      η αύρα του Φθινοπώρου είναι το background της ιστορίας μας. Είναι παρούσα παντού ως φυσική παράμετρος. Πραγματικά εδώ είχαμε να κάνουμε μια "διασταύρωση χαρακτήρων" υποδειγματική για την κορύφωση και την λύτρωση της πλοκής μας.
      Να σε ευχαριστήσω πάρα πολύ καλή μου φίλη για τα καλά σου λόγια και το ένστικτό σου να "διαβάσεις" πίσω από τις εικόνες.
      Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα Μαρία μου.

      Διαγραφή
  18. "Με ποιόν σκηνοθέτη;"
    Πολύ δυνατή ερώτηση μου έκλεψε την καρδιά :)
    Αυτό μόνο α ναι και το μπουκαλάκι με το νερό της βροχής ... το μαγικό εύρημα :) :) :)
    Φιλί :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντοπίζεις πραγματικά δύο σπουδαία σημεία Μάνια μου. Ποιος είναι ο "σκηνοθέτης" που θα ορίσει τους ρόλους μας μέσα στη ζωή ; άραγε ποιος ;
      Και φυσικά το δωράκι ! το μπουκαλάκι με το νερό της βροχής.
      Μάνια μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ που προσθέτεις μια ακόμα μεγάλη αγκαλιά στα θετικά συναισθήματα σε αυτήν την προσπάθεια που συνεχίζεται.
      Όμορφη βδομάδα.

      Διαγραφή
  19. Όλοι οι καλοί χωράνε πάνω στη γη.
    Οι στερεότυπες αντιλήψεις περί των φύλων και των χαρακτηριστικών τους, πιστεύω πως τείνουν πλέον να ατονούν στη σημερινή εποχή και στο άμεσο μέλλον δεν θα έχουν καμία θέση. Μια όμορφη και πολύ διδακτική ιστορία σε φθινοπωρινό φόντο που βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου Γιάννη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου σε ευχαριστώ πολύ.
      Χαίρομαι που μπόρεσα να περάσω θετικά διδακτικά μηνύματα σε μια εποχή που ναι μεν αλλάζει αλλά δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι η επιφανειακή της "φιλελευθεροποίηση" κινείται στα σωστά μέτρα και αξίες. Είναι και αυτό σημαντικό.
      Το να δεχτείς το διαφορετικό ή να δώσεις την πραγματική αξία στις ανθρώπινες σχέσεις δεν αρκεί από μόνο του. Πρέπει να το εντάξεις σε ένα υγιές περιβάλλον.
      Σε ευχαριστώ καλή μου για τα θετικά σου μηνύματα και λόγια. Σε φιλώ.

      Διαγραφή
  20. Πολλά τα συναισθήματα που προκαλεί η ιστορία σου, Γιάννη. Και η λύτρωση βάλσαμο. Ωραία... φθινοπωριάστηκες κι εσύ!
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Αλεξάνδρα μου ! μπήκαμε στο κλίμα της εποχής. Να είσαι καλά κορίτσι μου για το σχόλιο και τον χρόνο σου. Καλή βδομάδα.

      Διαγραφή
  21. Γιάννη μου γράφεις υπέροχα και αφήνεις μέσα από τις λέξεις σου τροφή για σκέψη και προβληματισμό!!Χαίρομαι να διαβάζω τις ανοιχτές σου ανθρώπινες σκέψεις σε μια κοινωνία χωρίς τσάμπα μάγκες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κυρίως αυτό το τελευταίο σου Νικόλ μου.
      Γιατί εσχάτως πληθαίνουν οι "τσάμπα μάγκες" στον μικρόκοσμό μας. Βουτηγμένοι στο σκοτάδι τους αλλά και στη δική μας ανοχή. Καιρός είναι να τους πετάξουμε στα σκουπίδια που ανήκουν.
      Να σε ευχαριστήσω καλή μου φίλη για την ζεστασιά των λόγων και την παρουσία σου.
      Κάθε καλό στη ζωή σου.

      Διαγραφή
  22. Γιάννη μου, μένω μαγεμένη με τη γραφή σου! Θέλω να σ' ευχαριστήσω για το θέμα που επέλεξες και τον τρυφερό αλλά και αληθινό τρόπο που το παρουσίασες!
    Ο ομοφοβισμός, ο ρατσισμός και ο σεξισμός, είναι σημάδια μιας κοινωνίας που πάσχει βαθιά και σοβαρά και μόνο αν το παραδεχθούμε υπάρχει ελπίδα να το γιατρέψουμε. Φωνές σαν τη δική σου, αποτελούν το καλύτερο φάρμακο!
    Σε φιλώ
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι μεγάλη μου τιμή τα λόγια σου και οι επισημάνσεις σου Μαρίνα μου. Όταν μάλιστα προέρχονται από μια Γυναίκα "ενεργή" στα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία.
      Προσπαθώ και εγώ όσο μπορώ να περνάμε κάποια μηνύματα σε μια κοινωνική συγκυρία που κάποιοι προσπαθούν επιμελώς να την γεμίσουν σκοτάδι.
      Δεν θα τους κάνουμε το χατήρι.
      Ένα μεγάλο μου ευχαριστώ. Καλή σου συνέχεια.

      Διαγραφή
  23. Μας βάζεις σε σκέψεις φίλε Γιάννη με τα γραφόμενά σου πάντα.
    Καλώς θίγεις τόσο λεπτά θέματα με τόσο καλλιτεχνικό τρόπο .
    Έμπλεξες πολυ ομιρφα τις ιστορίες αυτων των δυο ανθρώπων.
    Καλη συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου,
      ολόγυρα η ζωή μας είναι γεμάτη δράματα και καταστάσεις που η οπισθοδρόμηση τις παραμορφώνει. Χαίρομαι που πορεύτηκες με την αύρα αυτού του διηγήματος και το κυριότερο αφουγκράστηκες τα μηνύματα που ήθελα να περάσω.
      Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω για όλα.
      Καλά να περάσεις.

      Διαγραφή
  24. Ο υπέροχος λόγος σου συνέθεσε τα πιο όμορφα μηνύματα, Γιάννη μου. Μακάρι στις ζωές όλων μας να υπήρχε/υπάρχει μια Λυδία, ε; Υπεροχο, υπεροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μερικές φορές Αναστασία μου, ορισμένες παρουσίες ανθρώπων στη ζωή μας είναι ευλογία. Έρχονται σαν καταλύτες εκεί που δεν τους περιμένεις. Σαν Άγγελοι. Το θέμα είναι να έχουμε την ευκαιρία για τέτοιες συναντήσεις.
      Με συγκινείς και το ξέρεις. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα.
      Καλή Κυριακή.

      Διαγραφή
  25. Υπέροχο!!
    Εδω και χρόνια φωνάζω ότι η ιντερνετικές γειτονιές είναι μικρές για να χωρέσουν το συγγραφικό ταλέντο σου. Κάντο απόφαση και ξεκίνα και όλα θα έρθουν από μόνα τους.
    Καλημέρα καλέ μου φίλε σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω Βιργινία μου,
      τι να πω, ευχαριστώ για τη στήριξη, την συγκίνηση, τα λόγια. Είναι δύσκολο καλή μου τεχνικά αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Προς το παρόν απολαμβάνω την παρουσία σας και τα αισθήματά σας.
      Σε ευχαριστώ μία ακόμα φορά.
      Όμορφη Κυριακή.

      Διαγραφή
  26. Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Μαρία Έλενα, να είσαι καλά. Καλό σου βράδυ.

      Διαγραφή
  27. Πολύ συγκινητικό και κυρίως θίγει θέματα φλέγοντα για την εποχή μας... Έξυπνη ιδέα και ιστορία, πολύ όμορφα πλεγμένη σε διαφορετικούς χρόνους και πλαίσια, καλογραμμένη, που εμένα προσωπικά με άγγιξε... Σαν καθηγήτρια κι εγώ, μετά από τόσα χρόνια και μαθητές που έχω γνωρίσει, μου έτυχε ένα παρόμοιο περιστατικό κάποτε. Και τότε, μία ειλικρινής εξομολόγηση σε κάνει να σκέφτεσαι διαφορετικά, σε αγγίζει, σε ευαισθητοποιεί...
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου Γιάννη, ήταν εξαιρετική!

    ΥΓ1. Είμαι βέβαιη πως και το αστυνομικό που σκέφτεσαι θα είναι εξίσου ενδιαφέρον, καλογραμμένο και έξυπνο!
    ΥΓ2. Σου απαντώ εδώ στην ερώτησή σου, γιατί δεν ξέρω αν θα το δεις σε εμένα, το βασικό μου άθλημα είναι το τρέξιμο (ημιμαραθώνιος), κάνω σε καθημερινή βάση 10-12χμ, αλλά ανά δύο μέρες κάνω και πιλάτες και ενδυνάμωση. Εννοείται πως όλα αυτά σε εντελώς προσωπικό και ερασιτεχνικό επίπεδο. Εσύ με τι ασχολείσαι;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναστασία μου καλησπέρα,
      σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο αλλά και την διάθεση να ασχοληθείς με το ταπεινό μου πόνημα.
      Εδώ, στο μπλογκ αυτό, υπάρχουν δύο στήλες-σελίδες, η μία με τις "Ιστορίες Noir", η άλλη με τα "Διηγήματα". Θα τις βρεις ψηλά στο μπάννερ του μπλογκ.
      Εκεί μπορείς να διαβάσεις με την ηρεμία σου, τα διηγήματα και τα αφηγήματά μου, τα οποία παραδίδω στην κρίση σου.
      Η Θητεία σου ως καθηγήτρια σε φέρνει πολύ κοντά με τέτοια περιστατικά στα οποία ο ρόλος σου είναι κρίσιμος και μπορεί να λυτρώσεις ψυχές. Είμαι σίγουρος το κάνεις.

      Πάμε τώρα στα της προσωπικής γυμναστικής ενασχόλησης:
      Χαίρομαι που το κάνεις και δεν το συναντάς εύκολα σε νεαρή γυναίκα το είδος αυτό των δρόμων μεγάλων αποστάσεων. Μπράβο που το διατηρείς και στο εύχομαι πάντα.
      Εγώ, στα 58 μου χρόνια, λατρεύω το ποδήλατο, στο οποίο έχω "θητεύσει" με χιλιάδες χιλιομέτρων και το οποίο χρησιμοποιώ ...παντού, ακόμα και στα ..ψώνια.
      Επίσης τακτικά και συγκροτημένα, την ατομική μου προπόνηση σε ανοιχτό χώρο, κλασικά όργανα γυμναστικής και tai-chi κύρια για stretching. Φυσικά σε ερασιτεχνικό ατομικό επίπεδο.
      Να κρατιόμαστε ζωντανοί καλή μου.

      Την καλησπέρα μου και να είσαι καλά.Και πάλι σε ευχαριστώ.

      Διαγραφή
    2. Πολύ ωραία, ευχαριστώ πολύ για την παραπομπή στα διηγήματα και τις ιστορίες, που θα διαβάσω σιγά σιγά, κάνοντας την αρχή από τώρα κιόλας!!
      Το ποδήλατο είναι εκπληκτικό! Χαίρομαι ειλικρινά να βλέπω ανθρώπους που φροντίζουν την υγεία τους και το σώμα τους. Ακόμα και η πιο ήπια μορφή άσκησης, προσφέρει τόσα πολλά οφέλη, και οργανικά αλλά και πνευματικά. Εύχομαι να μην τα παρατήσεις ποτέ!
      Καλό ξημέρωμα να έχεις! Πάω να κοιτάξω τις ιστορίες σου!!

      Διαγραφή
    3. Καλησπέρα και πάλι Αναστασία μου. Τιμή μου θα ήταν ο χρόνος σου και η κατάθεση κριτικής και γνώμης σου σε όποιο διήγημα επιθυμείς. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.
      Ναι, το σώμα μας μας "φιλοξενεί". Συνεπώς αξίζει της προσοχής και του σεβασμού μας ανεξαρτήτως ηλικίας.
      Συνεπώς συμφωνούμε σε αυτό. Κάνει καλό και στην διάθεση δεν το συζητώ.
      Το e-mail μου Αναστασία είναι johnpitaro@gmail.com για οτιδήποτε θες να ρωτήσεις ή να διευκρινίσεις.
      Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  28. Τόλμη για την ενσωμάτωση της διαφορετικότητας σ΄ένα κόσμο που έμαθε μόνο να κρύβει. Έξοχη σύλληψη, μπράβο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανέττα μου !
      "σε έναν κόσμο που έμαθε μόνο να κρύβει" Και να προσθέσω στα σοφά σου λόγια, "και να φοβάται" επίσης.
      Σε ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη για τα όμορφα λόγια σου.
      Καλό ξημέρωμα να έχεις.

      Διαγραφή
  29. Έχεις ένα μοναδικό τρόπο, φίλε Γιάννη, να μαγεύεις... να παρασύρεις... να βάζεις τον αναγνώστη να ρουφάει στην κυριολεξία και να ζει κάθε σου λέξη, κάθε σου στιγμή, από αυτές που περιγράφεις! Γίνεται ήρωας, κριτής, τιμωρός, συνοδοιπόρος... θυμώνει, χαίρεται, συγκινείται, επιδοκιμάζει..!
    Πολύ την αγάπησα κι αυτή την ιστορία σου!! Σ΄ευχαριστώ τόσο για το ταξίδεμα, για άλλη μια φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριάννα μου,
      δική μου είναι η τιμή για αυτά σου τα λόγια. Και τα συναισθήματα κυριότερα. Κάθε ένας μας βγάζει είτε στο γραπτό είτε στην κατασκευή κομμάτια του κόσμου του. Πειραματιζόμαστε, εκφραζόμαστε, αποφορτιζόμαστε με όσα μας βασανίζουν ή ταλανίζουν ή με όσα θέλουμε να πούμε.
      Ειλικρινά σε ευχαριστώ καλή μου φίλη για όλα.
      Καλή βδομάδα.

      Διαγραφή