H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Τετάρτη 3 Μαΐου 2023

Απολογισμός ευγνωμοσύνης (Δικτυακό δρώμενο)

 Απολογισμός Ευγνωμοσύνης

(Δικτυακό δρώμενο)

Οι τέσσερις πρώτοι μήνες του 2023


Έκλεισε ήδη το πρώτο τετράμηνο της χρονιάς, αγαπημένες φίλες και φίλοι μου. Για πότε είχαμε Χριστούγεννα, για πότε έφτασε Πρωτοχρονιά, για πότε κλείσαμε την Πρωτομαγιά. Κυλάμε γρήγορα μέσα στο διηνεκές του χρόνου φίλοι μου. Κυλάμε με έναν ρυθμό, που ακολουθεί πιστά το άπειρο πέρασμα των αιώνων στο άπειρο. Μικρές μονάδες είμαστε ζωής και καταγράφουμε την παρουσία μας. Ας φροντίσουμε τουλάχιστον να δώσουμε σημασία και οντότητα σε αυτό μας το πέρασμα.

Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή

Θυμάστε την αρχή αυτού του δρώμενου, που η αγαπημένη μας φίλη, η Μαρίνα, είχε ξεκινήσει στο προσωπικό της μπλογκ. Είχε κλείσει τη χρονιά του 2022 και είχε σφραγίσει τον κύκλο του. Συνεχίζοντας πλέον, ο καθένας μας, με δική του ελεύθερη επιλογή, αυτό το ιδιαίτερο ημερολόγιο, παίρνω τη σκυτάλη, κόβοντας την αναφορά του χρόνου στους πρώτους μήνες που πέρασαν.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να ξετυλίγουμε το μικρό αυτό κουβάρι του χρόνου

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Ιανουάριο: "Ανάσα"

Μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα πίεσης μπορέσαμε να σηκώσουμε το κεφάλι μας ψηλά. Να πάρουμε μια μεγάλη ανάσα. Να νιώσουμε τη σιγουριά του φρέσκου αγέρα να γεμίζει κάθε κύτταρο του κορμιού μας. Ω πόσο όμορφο συναίσθημα αλήθεια. Και κοίτα να δεις τώρα, ότι η ζωή πολλές φορές συνοδεύει κάτι με τις δύο του άκρες. 

Ήταν φαίνεται συγκεκριμένη η συγκυρία, που το τέλος ενός όμορφου αλήθεια ονείρου ζωής ήρθε να δώσει μια ανάσα. Πόσες φορές αλήθεια τα ωραία όνειρα, οι προσδοκίες, τα σχέδια, γίνονται πέτρες ασήκωτες, που δένονται στο λαιμό μας και μάς τραβούν σε σκοτεινούς βυθούς.

Πάντα μού άρεσαν οι άνθρωπο εκείνοι, που έλεγαν αβίαστα στη ζωή τους "ότι έγινε καλώς καμωμένο, γυρίζουμε σελίδα". Ναι! Νομίζω έχουν δίκιο. Το να κλαίει κάποιος πάνω από κάτι όμορφο, οφείλει να τελειώσει γρήγορα. Να γίνουν τα γεγονότα εμπειρίες και να μετασχηματιστούν σε γνώση.

Προχωράμε λοιπόν. Αποχαιρετούμε το πατρικό μου σπίτι. Τις αναμνήσεις, την ιστορία. Έτσι κι αλλιώς όλα αυτά θάφτηκαν όταν κατεδαφίστηκε και έγιναν ένα με το σωρό από τις πέτρες και τα τούβλα. Ας ελπίσουμε ότι οι δικοί μου θα μού δώσουν ελαφρυντικά σαν βρεθούμε να κάνουμε το λογαριασμό.

Ανασαίνουμε και προχωράμε!

Ένα πράγμα που ένιωσα ευγνωμοσύνη τον Ιανουάριο ήταν τα δικά μου λατρεμένα πρόσωπα της οικογένειας. Η γυναίκα μου τα παιδιά μου! Αγκαλιά μαζί στις χαρές και τις λύπες. Αγκαλιά και στην πρωτοχρονιά του 2023. Αγκαλιά στις πρώτες ανάσες. Να φύγει αυτό το άγχος, να ξεχαστεί η πίεση. Να σκάσουν τα χαμόγελα.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Η λέξη που χαρακτήρισε το Φεβρουάριο: "Σεισμός"


Ήταν μια νύχτα τυλιγμένη στο πυκνό σκοτάδι και στην ανεμελιά του βαθύ ύπνου. Ξημέρωνε η 6η του Φλεβάρη όταν η γης σείστηκε συθέμελα στη γειτονική Τουρκία και συγκεκριμένα στην Αντιόχεια. Τα αποτελέσματα ήταν όλεθρος και καταστροφή. Μια απέραντη οδύνη, ένας ανθρώπινος πόνος δυσβάσταχτος αλλά και μια κραυγαλέα αγανάκτηση από την ασύστολη κερδοσκοπία πάνω στις ανοχύρωτες οικοδομές, που στη γείτονα χώρα, έχει διαστάσεις τρόμου.

Πολλοί ίσως έσπευσαν να αναρωτηθούν γιατί το γεγονός αυτό σε μια τρίτη χώρα και μάλιστα "εχθρική", να μάς προκαλεί τέτοια αναστάτωση, τέτοιο πόνο και οδύνη. Η απάντηση βρίσκεται στα λόγια του μεγάλου ΕΡΝΕΣΤ ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΗ όταν έκλεινε το θρυλικό έργο του "Για ποιον χτυπά η καμπάνα", τονίζοντας και καλώντας: 

"Για αυτό μη στείλεις ποτέ να μάθεις για ποιον χτυπά η καμπάνα. Η καμπάνα χτυπάει πάντα για σένα"

Η γη είναι το σπίτι μας. Και εμείς όλοι οι κάτοικοί της. Άνθρωποι κάθε χρώματος, φυλής και γλώσσας. Όλοι με κοινή μοίρα κάτω απ' τον ήλιο. Αν τον καταλάβουμε αυτόν το Διεθνισμό, τότε πολλά θα μπορούσαν να αλλάξουν στο μέλλον της ανθρωπότητας.

Ένα πράγμα που ένιωσα ευγνωμοσύνη το Φεβρουάριο:

Χωρίς δεύτερη σκέψη ήταν το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης προς το δοκιμαζόμενο λαό της Τουρκίας. Οι δύο λαοί μας, δεμένοι μοιραία σε δύσκολες καταστάσεις, στο πέρασμα της ιστορίας, έχουν σημεία γεμάτα φως και υψηλά ιδανικά. Λαοί στην ίδια μοίρα και βάσανα. Ο λαός μας, από την πρώτη στιγμή, έσπευσε να απλώσει το χέρι της βοήθειας και της αλληλεγγύης. Και ο Τουρκικός λαός ανταποκρίθηκε ανοίγοντας την αγκαλιά του. Να σπάσει το δηλητήριο του εθνικισμού και της πολεμοκαπηλείας, που εξυπηρετεί μονάχα τους δυνάστες και τους εμπόρους όπλων.


ΜΑΡΤΙΟΣ

Η λέξη που χαρακτήρισε το Μάρτιο: Πόνος 


Σιδηροδρομική γραμμή Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Κοιλάδα των Τεμπών. 28 του Φλεβάρη, ώρα 23:22

Ο μήνας αφήνοντας το φετινό του πέρασμα, διάλεξε αυτή τη χρονική στιγμή για να σπάσει το σάπιο απόστημα, που χρόνια ολάκερα, η "οργανωμένη" πολιτεία των μνημονίων και των ιδιωτικοποιήσεων, κυοφόρησε το λαό μας. Και το έσπασε με τον μοναδικό εφιαλτικό εκείνο τρόπο, που ξέρουμε χιλιετίες τώρα, από την εποχή της Αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας. Με τους αθώους να πληρώνουν τα εγκλήματα των αφεντάδων και των ισχυρών.

Ανθός, νιάτα, χαμόγελα, ομορφιά, όνειρα, ελπίδες, σχέδια, όλα μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, έγιναν εκείνο το βράδυ μια καμένη αιματοβαμμένη μάζα σε ένα ατύχημα που σημάδεψε τη φετινή μας Άνοιξη.

57 άνθρωποι, φοιτητές, εργαζόμενοι, ταξιδώτες, έχασαν με τραγικό τρόπο τη ζωή τους. Πώς η έννοια και το βίωμα του "πόνου" να μη σημαδέψει το μήνα που έφευγε;

Ένα πράγμα που ένιωσα ευγνωμοσύνη το Μάρτιο ήταν:

Η οργή του κόσμου! Ο ξεσηκωμός του λαού μας! 

Η συντεταγμένη του έξοδος και η πολύμορφη παρουσία του στους δρόμους των διαδηλώσεων. Μια οργή που γεννήθηκε μέσα στον πόνο, στην απώλεια, στο χωρισμό, στον εμπαιγμό, στον κυνισμό της πολιτικής εξουσίας, στον τερατώδη Μακιαβελλισμό των μέσων της.

Οι δρόμοι σε κάθε πόλη και χωριό της πατρίδας μας, από την Αθήνα μέχρι την Ανάφη, γέμισαν με χιλιάδες διαδηλωτές. Με μαθητές, με φοιτητές, με εκπαιδευτικούς, με εργαζόμενους, με συνταξιούχους, με επαγγελματίες, επιστήμονες, καλλιτέχνες. Μια γενική επιστράτευση, μια πανστρατιά συνειδήσεων κόντρα στο πολιτικό έγκλημα των Τεμπών, ενάντια στους δολοφόνους των Τεμπών. Αυτούς που ξεπούλησαν με τα μνημόνια όλη τη δημόσια περιουσία, αυτούς που ερήμωσαν κάθε δημόσια δομή, οδηγώντας την στην υπολειτουργία και στην ανασφάλεια.

Απέναντι σ΄ αυτό το ποτάμι, μια αποκρουστική κυβέρνηση σκιών και μανατζαραίων και φυσικά τα ένστολα σώματα των "πραιτωριανών" της που, κατά χιλιάδες, με τη στολή της Αστυνομίας, βρίσκονται πάντα στη "σωστή πλευρά της ...εξουσίας" για να υπερασπίσουν τους εγκληματίες και να τσακίσουν στο ξύλο ή να προπηλακίσουν ασύστολα συνανθρώπους τους. Προφανώς το καμένο τους μυαλό των 800 € δεν τούς αφήνει να σκεφτούν ότι θα μπορούσαν να είναι εκείνοι μέσα στην άμορφη μάζα των νεκρών στο μοιραίο τραίνο. Όμως, παρ' όλα αυτά, το γκλομπ σηκώθηκε, το χημικό ψεκάστηκε, η κλωτσιά δόθηκε και η εντολή της πολιτικής ηγεσίας εκτελέστηκε στο ακέραιο.

Θέλω στον απολογισμό του Μάη, να δω να εκφραστεί με σαφέστατο και συγκεκριμένο τρόπο αυτή η οργή του λαού μας. Με την απαίτησή του να αλλάξει ζωή, να σταματήσει να γίνεται πειραματόζωο στις δαγκάνες του καπιταλισμού. Με την απόφασή του να βγει ο ίδιος στο προσκήνιο και να σώσει εκείνος το δικαίωμά του στην αξιοπρέπεια και στη ζωή του.


ΑΠΡΙΛΗΣ

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Απρίλη:  Μεγάλη Βδομάδα-Πάσχα

Πάντα αυτή η περίοδος, ασκεί μέσα μου μια μεγάλη επιρροή. Για μένα, οι πιο εμβληματικές βιωματικές μέρες κάθε χρονιάς. Η ανάγκη για κάθοδο στα μονοπάτια της δικής μας ψυχής, η περισυλλογή με την πορεία και τις επιλογές μας, η επιστροφή και η συνάντηση με την παράδοση.

Έτσι και φέτος, η Μεγάλη Βδομάδα ήταν ένα υπέροχο βίωμα για μένα και φυσικά την οικογένειά μου. Είχα την ευκαιρία αλλά και τη θέληση να "ξεμοναχιαστώ" με τον εαυτό μου, να περπατήσω στις στράτες της πίστης, να αναζητήσω την κάθαρση και τη λύτρωση. Τη ψυχική γαλήνη.

Ακολούθησα την ατμόσφαιρα των ημερών, έζησα την κατάνυξη, βίωσα τους Βυζαντινούς ύμνους της Μεγάλης βδομάδας, τους οποίους θεωρώ μοναδικούς. Ακολούθησα όλα εκείνα, που χαρακτηρίζουν κάθε Μεγάλη μέρα, μέχρι τη μεγάλη κορύφωση.

Ο Απρίλης μοσχοβολάει Πάσχα

Ένα πράγμα που ένιωσα ευγνωμοσύνη τον Απρίλη:

Η ζεστασιά της οικογενειακής αγκαλιάς

Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από την μοναδική αίσθηση, που προσφέρει η αγκαλιά και το σμίξιμο των δικών σου ανθρώπων μέσα στη Μεγάλη Βδομάδα και το Πάσχα.

Νιώθω ευγνωμοσύνη γιατί ένιωσα την αγάπη τους, την έγνοια τους, απόλαυσα χρόνο μαζί τους. Μοιράστηκα παραδοσιακές στιγμές μαζί τους. Εκκλησίασμα, κουλουράκια, κόκκινα αβγά, επίσκεψη στο Νεκροταφείο, περιφορά Επιταφίου, βράδυ Αναστάσιμο, μεγάλη ημέρα του Πάσχα.

Και φέτος, μπορέσαμε να χαρούμε μια ταπεινή και μετρημένη Πασχαλιά. Δύο οικογένειες μαζί αγκαλιά. Όπως πρέπει και όπως ταιριάζει, χωρίς ακρότητες.


Αυτός ήταν ένας ημερολογιακός απολογισμός του τετραμήνου, αγαπημένοι φίλοι και φίλες μου. Είναι όμορφο να μοιράζεσαι με ανθρώπους, που νιώθεις δικούς, προσωπικές σου στιγμές σημαντικές και εμφαντικές.
Έχουμε ήδη μπει στο Μάη, η ζωή τρέχει. Ο μήνας αυτός, όπως αντιλαμβάνεστε θα έχει μεγάλα γεγονότα, που ελπίζω να αλλάξουν θετικά τη σελίδα της ζωής μας.
Είμαστε εδώ και συνεχίζουμε εμείς τη δική μας συμπόρευση.


24 σχόλια:

  1. Γιάννη μου, στον σύγχρονο και επιφανειακό μας κόσμο, πολλοί θα "τσιγκλάνε" στην ανθρωπιά. Δεν μπορούν να αντιληφθούν πως είναι διαφορετικό το πώς θα αντιδράσεις σε μια εχθρική εισβολή στη χώρα σου και σε μια καταστροφή, που από τύχη δεν είναι δική σου.
    Καταλαβαίνω πόσο δύσκολος ήταν ο "αποχωρισμός" του πατρικού σου, μα θέλω να πιστεύω πως όλα γίνονται για καλό.
    Δυστυχώς η χρονιά, αν και είχε δείξει δείγματα ησυχίας, μας διέψευσε νωρίς νωρίς, με δύο μήνες με δύσκολα γεγονότα. Ελπίζω σε μια καλύτερη και πιο ήσυχη συνέχεια. Είμαστε σε έναν κρίσιμο μήνα. Μακάρι όλα να γίνουν για το καλό της κοινωνίας και της πατρίδας μας!
    Καλό βράδυ Γιάννη μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν πιστεύω, Μαρίνα μου ότι όλα γίνονται για καλό. Έτσι θέλουμε να πιστεύουμε αλλά δεν είναι δεδομένο. Πάντα υπάρχουν ισότιμα και οι δύο πιθανότητες για το αρνητικό και το θετικό μαζί.
      Τι θα γίνει περαιτέρω εξαρτάται από τη δική μας στάση σε μεγάλο και σημαντικό βαθμό.
      Την καλησπέρα μου, Μαρίνα μου και ευχαριστώ για το σχόλιο, κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  2. Να και ο απολογισμός σου. Γεγονότα που μας τάραξαν όλους και σκέφτομαι συχνά πόσα περάσαμε ως λαός αλλά και ως κάτοικοι αυτής της γης...
    Αλλά ο απολογισμός των μηνών είναι προσωπικός και θα σταθώ στις αγαπησιάρικες στιγμές σας σαν οικογένεια αλλά και με την ευρύτερη έννοια. Θα σταθώ για τις ανάσες που πήρατε και ναι δεν πειράζει που το πατρικό πουλήθηκε. Δεν νομίζω ότι δεν θα έκαναν το ίδιο και οι δικοί σου που έφυγαν. Ανάσες ζωής αυτό χρειάζεται.
    Καλό τέλος στον Μάιο εύχομαι για όλους μας
    Καλή σου νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό και αίσιο το πέρας του μήνα, Άννα μου. Σίγουρα χρειαζόμαστε ανάσες ζωής, είναι ζωτικό άλλωστε και δεν αναπληρώνεται. Το αίσθημα όμως της αποτυχίας είναι παρόν και κάνει μια υπολογίσιμη παρουσία. Να είσαι καλά κορίτσι μου και σε ευχαριστώ για τη θετική σκέψη.

      Διαγραφή
  3. Ο απολογισμός σου φίλε, λίγο πολύ μοιάζει με όλων μας με τις καλές και με τις δύσκολες στιγμές... σαν δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
    Πάντα θα υπάρχουν λύσεις στα προβλήματα μας, αρκεί να τις αναζητήσουμε...
    Εκει που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε είναι οι απώλειες και δυστυχώς ήταν πολλές και οδυνηρές για εκείνους που τις έχασαν.
    Ομως η ζωή, πάντα θα διεκδικεί τις μέρες της, με όλες τις απαιτήσεις της.
    Ας την πορευτούμε όως ο καθένας μας μπορεί.
    Ο Μάιος ήδη κάνει τα πρώτα του βήματα που εύχομαι να είναι μόνο χαρούμενα από εδώ και πέρα. Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις .Καλό σου ξημερωμα 🌙🌼🌻

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά στη ζωή, Ρούλα μου, είναι παρούσες και οι δύο όψεις της ζωής. Είναι φυσικός νόμος. Η ζωή φωνάζει παρών και εμείς συνεχίζουμε, αγαπημένη μου φίλη. Σε ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  4. Ο απολογισμός των τεσσάρων πρώτων μηνών του 23, θα έλεγα ότι ήταν γεμάτος καταστάσεις, δύσκολες, που συγκίνησαν όλους μας. Ξεκινώντας από ένα πατρικό σπίτι που "χάνεται" (κι εγώ έχω νιώσει ανάλογα συναισθήματα και ξέρω), περνώντας από την τραγωδία στην Τουρκία και τη διπλωματία των σεισμών, σταματώντας στην άλλη μεγάλη, δική μας τραγωδία των Τεμπών και φτάνοντας στο Πάσχα, κάνοντας μια στάση, με όλη την οικογένεια και τα Πάθη. Το αύριο φαντάζει ελπιδοφόδο; Αμφιβάλλω! Το παρόν πολιτικό. διαχειριστικό σύστημα δεν δίνει πια κανένα θετικό όραμα, όχι σε μένα, αλλά κυρίως στους νέους ανθρώπους κι αυτό είναι άκρως ανησυχητικό.
    Την Καλημέρα μου, φίλε, εύχομαι να είσαι καλά να συνεχίζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν ένα τετράμηνο, Βασίλη μου, γεμάτο όντως δύσκολες καταστάσεις και έντονες συγκινήσεις. Πιεστήκαμε όλοι πολύ, αλήθεια είναι. Το θετικό είναι ότι, μέσα σε όλη αυτήν την αντάρα, βγήκαν στην επιφάνεια φωτεινά πράγματα, που είναι ελπιδοφόρα. Η ανθρώπινη αλληλεγγύη, η αλληλεγγύη των λαών και όχι των διπλωματών. Η τελευταία είναι ευτελής και ψεύτικη. Η κινητοποίηση του κόσμου, τα αγωνιστικά αντανακλαστικά του.
      Βασίλη μου. Στην ιστορία, πέρασαν απείρως πιο σκοτεινές σελίδες. Όμως μέσα από αυτές οι λαοί μπόρεσαν να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις. Έχουμε δρόμο να δούμε τι θα γίνει.
      Ευχαριστώ φίλε μου και την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  5. Την πολλή Καλημέρα μου Γιάννη μου!!

    "Κυλάμε γρήγορα μέσα στο διηνεκές του χρόνου" - Πόσο αληθινό!
    Στην δίνη της καθημερινότητας, δεν υπάρχει εύκολα χώρος/χρόνος για το 'κάτι-δικό-μου'..
    Εναλλάσσοντας τις υποχρεώσεις μεταξύ δουλειάς, οικογένειας και σπιτιού με τρελές ταχύτητες, βλέπω τον χρόνο να περνάει στις ημερομηνίες των υποχρεώσεων.. Meetings και παρουσιάσεις στην ατέλειωτη δουλειά, σχολικά διαγωνίσματα κι εξετάσεις, ιατρικά τσεκ, οικογενειακές 'υποχρεώσεις', κι ο χρόνος περνά και χάνεται.. που λέει και το τραγούδι..

    Μου αρέσει ο Απολογισμός σου (θα στο κλέψω, να ξέρεις!) :D
    Αλλά χαίρομαι για αυτή σου την εγγραφή, για τα νέα σου..
    Κρατάω την 'Ανάσα' του Γενάρη σου, και σου υπενθυμίζω την 'Ευγνωμοσύνη' για τους άλλους μήνες..
    Γιατί παρά τις τραγωδίες που εκτυλίχθηκαν ολόγυρά μας, ευτυχώς (και πιθανόν όλως τυχαίως, αν κρίνουμε απο το τι γίνεται γύρω μας) έχεις δίπλα σου έναν ώμο ν'ακουμπήσεις για παρηγοριά.. αυτόν της οικογένειας..

    Ένα αισιόδοξο κι ολάνθιστο χαμόγελο για τον μήνα που απλώνεται μπροστά μας και μια ηλιόλουστη Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σμαραγδούλα μου, πόσο χαίρομαι για την παρουσία σου ξανά! Ειλικρινά με χαροποιεί όλο αυτό. Και δεν θέλω να μάς λείψεις ξανά. Κάποια στιγμή πρέπει και εμείς να δώσουμε τη δική μας απάντηση σε όλη αυτή την υστερία του ασφυκτικού χρόνου με την οποία μάς ντύνουν. Δεν γίνεται να το θεωρούμε όλο αυτό "φυσικό" να συμβαίνει.
      Οι ώμοι που ακούμπησαν ήταν τόσο γλυκοί, ναι! Είναι οι ώμοι των δικών μας ανθρώπων, των αγαπημένων μας.
      Να τον κλέψεις τον απολογισμό, Σμαραγδούλα μου.
      Και να συνεχίσω να σε βλέπω εδώ παρέα. Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  6. Πάντως δεν πλήττουμε, ε; Τέσσερις μήνες που συμπυκνώνουν συναισθήματα μιας ζωής. "Ανάσα" βαθιά και βουτάμε πάλι το κεφάλι μέσα, Γιάννη μου. Από κολύμπι σε θολά νερά, είμαστε μαθημένοι πια. Κι έτσι που καταντήσαμε, σημασία έχει ότι στο μέτρημα του χρόνου, είμαστε όλοι παρόντες. Συμμερίζομαι τον πόνο για το πατρικό, έχω βιώσει αντίστοιχες απώλειες. Αλλά ξέρεις τι λέω κάθε φορά; Ας εκτονώθηκε εκεί η κακοτυχία μου. Σε τοίχους και πέτρες. Πάμε για τα επόμενα "επεισόδια" της ζωής μας.
    Να έχεις έναν καλοδιάβατο μήνα, Γιάννη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα σε αδικήσω σε αυτό που λες, Μαρία μου. Σημασία έχει να είμαστε όλοι παρόντες, στην κατάστασή μας. Μινιμαλιστικό βέβαια αλλά και ουσιαστικό μαζί. Τι να κάνεις. Κολυμπάμε βέβαια, κάνουμε και τίποτα άλλο; Και πορευόμαστε στα επόμενα κεφάλαια, κορίτσι μου.
      Ευχαριστώ πολύ για την ανάσα ευχής σου. Φιλιά πολλά Μαρία μου.

      Διαγραφή
  7. Μια αναδρομή και μια βουτιά στο κάποτε Γιάννη μου. Το πατρικό στις γειτονιές του παρελθόντος χρόνου. Τόσο όμορφο στο νου και τόσο ερημικό. Κάποτε σκορπούν όλα στο τίποτα. Δύσκολο το συναίσθημα της απουσίας, η ανάμνηση όμως πιο δυνατή, ακόμα κι αν δεν υπάρχει τίποτα.

    Άγριο το συναίσθημα του σεισμού μέσα στη νύχτα. Αυτές τις ώρες η θέση μας είναι δίπλα στον πάσχοντα άνθρωπο. Κάποιοι απλά φτύνουν τον κόρφο τους.

    Τα όνειρα, η όρεξη για ζωή ανατρέπονται απ’ τη μια στιγμή στην άλλη. Ποιον δεν αγγίζει μια τραγωδία όταν διαμελίζονται οι ηθικές αξίες από ένα άθλιο πολιτικό σκηνικό; Χρειάζεται θυσία να μην θαφτεί η αλήθεια στα συντρίμμια.

    Μεγάλη εβδομάδα! Περπατήσαμε για λίγο συντροφιά με εκείνη τη ριζωμένη βαθιά στις ψυχές παράδοση, για να βιώσουμε το νόημα της αγάπης που μερίζεται, αλλά δεν λιγοστεύει.

    Μια ανάσα όλα αυτά. Ζωή ταξιδεύτρα με απλότητα, με δυναμισμό, με αξιοπρέπεια, με προσμονή, με αισιοδοξία, με ελπίδα.
    Πάμε γι άλλα Γιάννη μου!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάμε για άλλα Αννίκα μου, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Κρατάμε κάθε μνήμη, κάθε συναίσθημα και προχωράμε καρτερικά στις νέες προκλήσεις και καθήκοντα. Για να μην λιώνει η ζωή μας απαιτείται ανάταση ψυχής, φρονημάτων και σκέψης. Διεκδίκηση με λίγα λόγια.
      Ζήσαμε τόσα δυνατά αυτό το πρώτο τετράμηνο και πιστεύουμε έχουμε και άλλα μπροστά μας.
      Ευχαριστώ, αγαπημένη μου φίλη. Καλό Σαββατοκύριακο να σού ευχηθώ.

      Διαγραφή
  8. Με προσωπικό τόνο και έντονα συναισθήματα ο τετράμηνος απολογισμός σου, Γιάννη.
    Θα μπορούσε όλο το κείμενο τής ανάρτησης να μοιραστεί σε αυτοτελή κομμάτια και να αποτελέσουν χρονογραφήματα, σαν αυτά που διαβάζαμε σε δεδομένες στήλες των παλιών καθημερινών εφημερίδων. Η καλλιέπεια του λόγου σου με το ουσιαστικό περιεχόμενο θα ήταν ελκυστικά για να διαβαστούν από πολλούς αναγνώστες.
    Στην πολιτική διάσταση του κειμένου, πιστεύω πως δεν μπορεί κανείς να έχει αντίρρηση. Τα γράφεις με ενάργεια και αντικειμενικότητα. Όσο κι αν κανείς πρόσκειται στην κυβέρνηση, δε μπορεί να μην παραδεχτεί την αθλιότητά της σε πλήθος περιπτώσεων.
    Σκέφτομαι, αυτή η αγανάκτηση που εκδηλώθηκε σε μικρές και μεγάλες πόλεις, μπορεί να εκτονωθεί και να δώσει ικανό ποσοστό σ’ αυτό το κακόηθες άθυρμα που προσπαθεί να πείσει για τις καλές του προθέσεις;
    Είναι δυνατόν αυτές οι προσβολές που υπέστησαν οι πολίτες να λησμονηθούν και να εξαγοραστούν με τις αθρόες υποσχέσεις παροχών;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο τελευταίος σου προβληματισμός είναι ισχυρότατος, Άρη μου και τον συμμερίζομαι. Γενικά, ως λαός, έχουμε κοντή μνήμη, που ξεθωριάζει και ξεστρατίζει. Όμως κάτι μου λέει ότι αυτή τη φορά θα έχουμε καταγραφές που θα μας κάνουν λιγάκι να ξεφύγουμε από το γνωστό άχρωμο και αδιέξοδο "μαντρί" εναλλαγών, στο οποίο κινούμαστε. Πρέπει κάτι νέο να γεννηθεί ή να εκφραστεί θετικό.
      Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, το χρόνο, την παρουσία σου, Άρη μου. Για μένα σημαντική και ουσιαστική.
      Καλό Σαββατοκύριακο.

      Διαγραφή
  9. Μου άρεσε που το "έσπασες" σε 4μηνα, Γιάννη μου. Κάνεις πιο αναλυτική παρουσίαση έτσι, πρωτίστως για σένα.
    Η οικογένεια - η ασφάλειά μας, ε; Πόσο σε νιώθω! ♥
    Πολύ σημαντική και η πολιτική σου ανάλυση! Μακάρι να μην ξεχάσει ο λαός και στις επερχόμενες εκλογές να ψηφίσει με βάση το καλό της πατρίδας!
    Όσο για το πατρικό, κατανοώ τα συναισθήματά σου για την απώλεια.
    Ένα θα σου πω: εδώ που κάθομαι αυτή τη στιγμή και σου γράφω είναι το εφηβικό μου δωμάτιο. Στο σημείο αυτό ήταν το προσκέφαλο του κρεβατιού μου. Μπήκα εδώ, σε αυτό το δωμάτιο, 13 χρόνων και σου γράφω από τον ίδιο χώρο (εργαστήρι/γραφείο πια) 53! Φαντάζεσαι το δέσιμο; Για αυτό και καταλαβαίνω τον πόνο σου!
    Καλή συνέχεια, Γιάννη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω Αριστέα μου, τι λες τώρα! Πόσο σημαντική είναι η έννοια της "εστίας" στη ζωή μας, καλή μου φίλη. (Θυμάσαι και το "Συμπόσιο" με αυτή τη λέξη ε;). Εκεί βιώνουμε και χτίζουμε τις αναφορές και τις αναμνήσεις μας, κορίτσι μου. Σε νιώθω απόλυτα. Τι να κάνουμε, δυστυχώς στη ζωή θα μετρήσουμε και ήττες και πισωγυρίσματα.
      Εύχομαι το τέλος του Μάη να φέρει θετικές αναταράξεις στα πολιτικά μας πράγματα.
      Σε ευχαριστώ πολύ καλή μου, στέλνω φιλιά πολλά.

      Διαγραφή
  10. Τι να προσθέσω στα τόσο όμορφα και τρυφερά σχόλια των φίλων μας Γιάννη μου;
    Ο απολογισμός σου, άξιος μιας συνειδητής επίγνωσης και ειδικά όταν έχεις κατανοήσει πόσο σημαντική είναι η ευγνωμοσύνη!
    Να ευχηθώ καλή δημιουργική συνέχεια με πολλά πολλά ΑΦιλιά αγάπης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να κρατήσω ζεστά τις όμορφες ευχές σου, Στεφανία μου και τη συνεχή σου παρουσία, αγαπημένη μου φίλη. Να είσαι καλά. Καλή βδομάδα να έχουμε.

      Διαγραφή
  11. Ο τουρκικός λαός ποτέ δεν είχε διαφορές με τον ελληνικό, οπότε στον σεισμό η βοήθεια προφανώς και θα ήταν ευπρόσδεκτη. Στο μεταξύ (άσχετο με το θέμα σου, Γιάννη μου) αλλά έτσι όπως έχει γίνει ο ελληνικός λαός, δε βλέπω γιατί να κάνουμε το λάθος να συγκρινόμαστε με άλλους. Ένα ρημαδιό έχει γίνει η ελληνική κοινωνία, γεμάτη παραβατικά αποβράσματα, ρατσιστές, φασίστες, βιαστές/παιδοβιαστές, που οδηγούν τις νέες γενιές στον όλεθρο..

    Τα Τέμπη δεν είναι ότι δε θα ξεχαστούν.. Είναι ότι δεν ΠΡΕΠΕΙ να ξεχαστούν! Ένα κρατικό έγκλημα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνιέται από κανέναν πολίτη..

    Με συγκίνησες πολύ με τις αναφορές σου στην οικογένεια, είναι πάντα (πρέπει να είναι) το αποκούμπι κάθε ανθρώπου. Καλώς ή κακώς (κακώς, κατά τη γνώμη μου) δενόμαστε με τα σπίτια μας (ελληνικό, κατά βάσει φαινόμενο) και δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε το γεγονός ότι τις πιο πολλές φορές, "αποχωρούμε" εμείς πριν από τα σπίτια και τα λοιπά "αγαθά", αν και αντιλαμβάνομαι απόλυτα τον πόνο σου.. Μη νομίζεις, τα γράφω σε σένα, για να τα διαβάζω κι εγώ να έχω το νου μου για.. παρακάτω..

    Και πάνω που ήρθε ο Μάης να παίρναμε μιά γερή ανάσα άνοιξης, έχουμε τις εκλογές, που εκεί κι αν "θα γίνει ο τάφος μας" (ακόμα πιο βαθιά στο χώμα) αν ο ελληνικός λαός εκλέξει ξανά το Μέγα Κάθαρμα!

    Παρασύρθηκα, και λέω να μην πω άλλα! Καλό σου βραδάκι κι όλα με το καλό! 🌻

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μού αρέσει η ορμή σου, Πέτρα μου. Αγαπώ τον αυθορμητισμό σου, πόσο μάλλον την αγωνιστικότητα και τη μαχητικότητά σου. Άλλωστε συμμερίζομαι απόλυτα τις αγωνίες και τις προσδοκίες σου.
      Η Ελληνική κοινωνία βιώνει μια σοβαρή παρακμή, η οποία μεγαλώνει γιατί έρχεται πλέον εύκολα στο φως αλλά και υπερτονίζεται από τα γνωστά μέσα.
      Το θέμα με τα σπίτια μας είναι μεγάλο. Κουβαλάνε την ιστορία και τις αναμνήσεις μας, οπότε καταλαβαίνεις τη βαρύτητα που έχει.
      Οψόμεθα, καλή μου στις 21 Μάη με πολλές ελπίδες. Περιμένουμε τα αντανακλαστικά μιας ολάκερης κοινωνίας και λαού.
      Την καλησπέρα μου.
      Υ.Γ. Μού αρέσει να παρασύρεσαι κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  12. Κοντεύει να βγει ο μήνας φίλε μου κι εγώ τώρα βρήκα χρόνο να κάμω επισκέψεις.
    Πώς περνάνε οι μέρες δεν έχω καταλάβει ακόμα.
    Ωραία η ανάλυση που έκανες για το πρώτο τετράμηνο, αν και τα καλά δεν ήταν και πολλά.
    Το βασικό είναι ουι υο κύτταρο, η οικογένεια, είναι ενωμένη.
    Σε καρσλαβαινω για το πατρικό σου σπίτι.
    Κι εγωμενω ακόμα εδώ που γεννήθηκα, αν κι έγινε πολυκατοικία, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα μπορούσα να απομακρυνθώ από δω.
    Εύχομαι να είστε όλοι καλά σπο υγεία και να αντιμετωπίζετε τα δύσκολα σαν μια γροθιά.
    Το επόμενο τετράμηνο το βλέπω θολό, αφού αρχίζει νε τις εκλογές κσι τα αποτελέσματα της.
    Ευχές για κάθε καλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Ρένα μου. Κυλάμε στο χρόνο, Ρένα μου και αν δεν δίνουμε νόημα στις στιγμές τώρα σύντομα όλα θα χαθούν ανέξοδα.
      Μάς περιμένουν δύσκολες μέρες αλλά η ιστορία δεν σταματά, οφείλει να κινηθεί και εμείς να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας, χωρίς αφορισμούς και ανέξοδους συναισθηματισμούς.
      Την καλησπέρα μου και ευχαριστώ.

      Διαγραφή