Συνήθως δεν έγραφα προσωπικές στιγμές στο ιστολόγιό μου. Όχι ότι δεν ήθελα αλλά απλά δεν είχε τύχει μέχρι τώρα. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που κρατώ τα εσώψυχά μου ως καλά κρυμμένα εφτασφράγιστα μυστικά. Συγκυρία λοιπόν.
Τώρα, στα πρώτα βήματα της νέας χρονιάς νιώθω απέριττη την ανάγκη να εκφράσω και να μοιραστώ πράγματα. Η Περασμένη χρονιά σηματοδότησε την απαρχή ενός κορυφαίου προσωπικού αλλά και οικογενειακού ονείρου. Ένα όνειρο ζωής που έδενε το παρελθόν με το μέλλον. Τους δικούς μας γονείς, το δικό μας παρόν και το αύριο των παιδιών μας. Το παλιό εκείνο πατρικό σπίτι να γυρίσει σελίδα στο χρόνο και ένα καινούργιο αύριο να το βρει.
Δυστυχώς το όνειρο αυτό, για μια σειρά αντικειμενικούς λόγους, κύρια οικονομικούς, δέχεται ισχυρότατο πλήγμα. Και ένα τέτοιο πλήγμα διαχέεται, όπως είναι φυσικό, στην ψυχολογία μας, με τον πλέον εμφαντικό τρόπο. Σε αυτές τις στιγμές, οφείλω να κρατώ, άσβηστη την ελπίδα και να πιστέψω σε ένα ..θαύμα. Ναι σε ένα θαύμα αλλαγής των δεδομένων. Όλο αυτό με έχει ταράξει. Άσχημα. Δυνατά.
Προσπάθεια για αντίδραση; Ναι! Το Blogging, οι διάφορες δραστηριότητες, μια καταιγίδα έμπνευσης που έρχεται εν ριπή να βγει από μέσα μου. Αχαλίνωτη, Ορμητική, Άναρχη. Και να ζητάει τα πάντα! Λες και γυρεύουν διέξοδο όλα εκείνα τα απωθημένα μέσα μου. Και εδώ αρχίζει ένας χορός, μια αμάχη σκέψεων. Είναι όμορφα όλα τούτα; Να δημιουργώ; ή μήπως όλα είναι μάταια, κενά, ναρκισσιστικά. Κινηματογράφος, λογοτεχνία, ποίηση, κατασκευές, ζωγραφική. Όλα μαζί βγαίνουν σαν καταιγίδα μέσα μου. Λένε ότι πολλές φορές η μεγάλη έμπνευση μπορεί να σε σκοτώσει. Να σε πνίξει.
Και μετά αρχίζουν τα ερωτήματα και ο διάλογος με ...μένα. Γιατί τα κάνεις όλα αυτά; Που αποσκοπείς; Τι θέλεις πραγματικά; Ξέρεις; Ποια παρόρμηση σε οδηγεί που;
Να ξέρετε, η τέχνη θέλει μοίρασμα. Δεν αντέχεται να την κουβαλάς μόνος σου. Κινδυνεύεις. Θέλει μοίρασμα, κουβέντα, κριτική, αποδοχή, απόρριψη, προσπάθεια, αναγνώριση.
Βλέπω τους φίλους εδώ να ανοίγουν τα φτερά τους στις στράτες αυτού που αγαπούν. Και πόσο τους χαίρομαι. Ίσως μερικές φορές να τους ζηλεύω, με την καλή έννοια. Τους ζηλεύω γιατί τολμούν! Κυνηγούν το όνειρό τους.
Μετέτρεψα κάποια έργα μου σε e-books. Εντάξει. Ένα ελεύθερο, ένα προς πώληση. Αυταπάτη; Ψευδαίσθηση; Ίσως. Ήδη μεταφράζω το "Ραίημοντ και Ναντίν" για να το διαθέσω και αυτό ξενόγλωσσο. Ίσως να κυνηγώ χίμαιρες.
Θέλω να φτιάξω ένα μπλογκ στο οποίο να έχω κοινοποίηση αποκλειστικά της συγγραφικής μου δουλειάς. Αυτό πως το λες; Μανία; Υστερία; Ψώνισμα; Είναι ακόμα κάποιες στιγμές που θέλω να πατήσω τα κουμπιά και να τα εξαφανίσω όλα! Να τα σβήσω! Σαν τον παράφρονα επιστήμονα που πατά τα κουμπιά της καταστροφής. Και μετά να γελώ παράφορα για τον πόνο που θα μου προκαλέσω.
Είναι και εκείνος ο φόβος του θανάτου που με περιτριγυρίζει τελευταία. Και έρχεται σαν πανικός, σαν τρόμος, σαν σκιά. Παράλογος, αποκρουστικός. Δεν είναι δυνατόν η πρώτη σκέψη της νέας μέρας να είναι η απώλεια. Δεν γίνεται. Είναι νοσηρό.
Οφείλω να βρω τα μέτρα και τα σταθμά μου. Ίσως να είναι κρίση ηλικίας. Ίσως να έρχονται όλα μαζί. Μια κρίση απολογισμού. Ένα κρυφό παιχνίδι δαιμόνων που έρχεται και ριζώνει στο μυαλό σου και σου ισοπεδώνει τα πάντα που έκανες. Που βάζει την αμφιβολία στο αίμα σου και την απόγνωση στην καρδιά σου.
Θα τα καταφέρω.... Πρέπει...
"Υπάρχει ένας πύργος που λέγεται κάστρο της αμφιβολίας. Και αυτός που το διοικεί λέγεται γίγαντας της απόγνωσης"
Τζωρτζ Μπύνυαν
Ξέρεις τί σκέφτομαι Γιάννη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αντίδραση!
Πόσες φορές έχω νιώσει πως κάνω πράγματα, δημιουργικά ναι, blogging ναι, από αντίδραση. Και ξέρεις πού είναι το πρόβλημα το δικό μου; Όταν λειτουργώ έτσι, δεν το απολαμβάνω. Κι όχι μόνο αυτό αλλά δεν ηρεμώ κι όλας, το άγχος μου κτυπάει κόκκινο. Μετά, έρχονται κι οι κακές σκέψεις, άσε που πολλά πρωινά, ξυπνάω κι εγώ με δυσάρεστο συναίσθημα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα μας δυστυχώς.
Μια λύση, η οποία πολλές φορές έρχεται μόνη της σαν άμυνα σε όλο αυτό το σκηνικό είναι να κλείσεις τα μάτια και να λειτουργήσεις με την καρδιά.
Κρατάς τη δημιουργία που σε ξεκουράζει πιο πολύ, ή όλες αν το πιστεύεις αυτό, αλλά όχι με γνώμονα την αντίδραση παρά την δικιά σου ηρεμία.
Να ξυπνάς το πρωί και να λες ωπ εδώ είμαστε, τί θα μας δώσει χαρά σήμερα;
Καταλαβαίνω βέβαια την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι και την απογοήτευση που πέρασες, ίσως απλά χρειάζεται λίγος χρόνος να την ξεπεράσεις;
Πάντως τα δημιουργήματα σου είναι όλα εξαιρετικά και καλά κάνεις που τα πουλάς και τα μεταφράζεις.
Συνέχισε με όσα αγαπάς και το άγχος θα φύγει με το πέρασμα του χρόνου εφ όσον έχει την τωρινή του αιτία.
Καλό βράδυ Γιάννη μου
πολύ καλά έκανες και άνοιξες την καρδιά σου φίλε μου
:)
Στέλλα μου, αγαπητή μου φίλη.
ΔιαγραφήΣτέκομαι στον τελευταίο σου λόγο. Στο άνοιγμα της καρδιάς. Ξέρω ότι ανάμεσά σας βρίσκω ανθρώπους ειλικρινείς, με αγάπη, εμπιστοσύνη και στήριξη και έτσι τα αμοιβαία αισθήματα διαχέονται με τρόπο υπέροχο.
Αυτή σου η συμβουλή "Ωπ εδώ είμαστε, τι θα μας δώσει χαρά σήμερα;" είναι νομίζω ένα μεγάλο φάρμακο! Και νομίζω προσπαθώ να την κάνω κτήμα μου, συνήθεια, προσπάθεια.
Το να πράττεις με την καρδιά είναι το καλύτερο. Σε ξεκουράζε, σε γαληνεύει. Καταλαβαίνω απ τα λεγόμενά σου ότι μοιραζόμαστε ίδιες εμπειρίες πολλές φορές. Τελικά βρε παιδί μου, αυτά τα πρωινά γιατί είναι τόσο δύσκολα; Τι φταίει και οι πρώτες παραστάσεις της μέρας ντύνονται με σκοτάδια και θλίψη;
Προσπαθώ με κάθε είδους θετική δημιουργία να πορευτώ έναν όμορφο δρόμο. Είναι άλλωστε μια αμάχη που κρίνεται κάθε λεπτό.
Στέλλα μου, σε ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια αλλά και το άνοιγμα της δικής σου καρδιάς.
Πόσο σε ευχαριστώ!
Καλησπέρα Γιάννη μου. Ξέρεις τι έλεγαν πριν μερικά χρόνια για τη χώρα μας και τους κατοίκους της; Ότι δεν πάσχουμε από κατάθλιψη γιατί μιλάμε. Βγάζουμε τα εσώψυχά μας στους φίλους, στους γείτονες,στους αγνώστους. Μιλαμε με τους δικούς μας, τσακωνόμαστε, εκτονώνουμε όλη αυτήν την πίεση που δέχεται ο άνθρωπος από την καθημερινότητά του. Φτάσαμε κι εμείς τους ξένους και γίναμε ''μοντέρνοι'' με τους ψυχολόγους μας και τα αντικαταθλιπτικά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άγχος της κάθε μέρας είναι μεγάλο βάρος για κάθε άνθρωπο. Πόσο μάλλον όταν είναι ένα όνειρο σαν το δικό σας που μπήκε μπροστά για να πραγματοποιηθεί. Αλλά το χουμε ξαναπεί. Πρέπει σε κάθε μας βήμα να είμαστε ρεαλιστές. ''Αυτό μπορούμε, ως εδώ είναι οι δυνάμεις μας'' και το παίρνουμε απόφαση. Κάνουμε κινήσεις και ό,τι προκύψει.
Δεν το αφήνουμε να μας ρίξει ψυχολογικά.
Αλλά οι ασχολίες σου οι διάφορες είναι φάρμακο. Συμβουλή γιατρού σε μένα είναι ''για να νικήσεις το άγχος σου ασχολήσου με πολλά και διαφορετικά πράγματα που σου αρέσουν''. Οποτε μην αναρωτιέσαι. Τι σου προσφέρουν όλα αυτά τα χόμπυ σου; Την ώρα που ασχολείσαι μαζί τους περνάς καλά; Είναι μια ασχολία που σου φέρνει χαρά; Ε τότε το σκοπό τους τον επιτέλεσαν!
Όσο για τις κακές σκέψεις περνούν από όλους μας. Η διάθεση δεν μπορεί να είναι πάντα θετική ούτε και αισιόδοξη. Συμβαίνουν και τόσα πλάι μας, γύρω μας αλλά και σε εμάς που λογικό δεν είναι να μας χαλάσουν τη διάθεση;
Το παλεύουμε όμως. Και εσύ καλά κάνεις και ανοίγεσαι. Καλά κάνεις και προσπαθείς. Καλά κάνεις και ασχολείσαι με όλα αυτά. Σε καμαρώνω να ξέρεις. Αν θες να ανοίξεις νέο μπλογκ για τη συγγραφική σου δουλειά κάντο. Ποιος σε εμποδίζει; Γιατί βάζεις χαρακτηρισμούς σε κα΄θε τι που κάνεις; ''Μου αρέσει'' αυτή είναι η απάντηση και δε σου αρκεί;
Καλά έκανες και άνοιξες τη ψυχή σου
Και η μεταξυ μας συζήτηση θα δεις πόσο θα σε ωφελησει
Τα φιλιά μου και ψηλά το κεφάλι. (παίξε και κανένα λόττο)!!!
Άννα μου, να που με κάνεις να χαμογελώ! Απ την καρδιά μου! Ξεκίνησα και χαμογέλασα με το τελευταίο σου. Παίζουμε ναι χαχααχαχα. Το προσπαθούμε χαχαχαχα.
ΔιαγραφήΞέρω ότι όλα αυτά τα χρόνια σου η παρουσία σου είναι φάρμακο για μένα όπως είναι και η παρουσία όλων σας. Και αυτός ήταν ο λόγος που κάθε φορά ανοίγω την καρδιά μου. Και έτσι, κάθε ευχαριστώ, είναι λίγο μπροστά σε αυτά που αποκομίζω από την επικοινωνία μαζί σας.
Ναι, οι δημιουργίες είναι ίαμα. Είχε δίκιο ο γιατρός σου. Είναι βγάλσιμο του άγχους από μέσα μας και μετατροπή του σε θετική ενέργεια και αύρα. Βγάζεις αυτό που σε βαραίνει και δεν κάνεις κακό αλλά το μετατρέπεις σε θετική ενέργεια.
Αυτή η ρημάδα η καθημερινότητα είδες; Τελικά σε οδηγεί σε μονοπάτια δύσβατα. Και γίνονται και ...μοντέρνα πανάθεμά τα.
Είναι μεγάλο ζήτημα η εκτίμηση κάθε βήματος ξεχωριστά. "Αυτό μπόρεσα, αυτό έκανα". Και ο σεβασμός απέναντί του. Όχι η απαξίωσή του. Είναι μια αρχή.
Στέκω ευγνώμων απέναντί σου καλή μου φίλη και σε ευχαριστώ απ την καρδιά μου.
Χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης να αναρωτιέται. Χαρακτηριστικό να κάνει όνειρα και να πραγματοποιεί νοερά όσα επιθυμεί να δημιουργήσει και να τα αποκτήσει. Όλοι το κάνουμε είναι η ελπίδα για μια αλλαγή προς το καλύτερο. Σημαντικό να μοιράζεσαι, να κουράζεσαι, να καίγεσαι και να αναγεννιέσαι από τις στάχτες. Το σημαντικό είναι να αναγεννιέσαι. Άλλαξε λίγα λίγα κάθε φορά μη τα θες όλα μαζί φίλε μου. Άλλαξε πρώτα τη μίζερη θεώρηση των πραγμάτων. Και μέσα στο όνειρο χώσε και ρεαλισμό καλό κάνει. Υπέροχο που έχεις τόσα ενδιαφέροντα. Αλίμονο στους άδειους! Στους κενούς! Η πορεία έχει σημασία αυτήν φρόντισε να απολαύσεις και όπου φτάσεις. Αρκεί να έχεις στόχους και ενδιαφέροντα. Αισιοδοξία λοιπόν! Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαίρη μου,
Διαγραφήναι, να μην είμαστε άδειοι! Να έχουμε κάτι να δώσουμε, με κάτι να ασχοληθούμε, κάτι να πούμε και να κάνουμε. Είναι μεγάλο το βήμα τούτο. Απλά, πολλές φορές μπλέκεται ο πειρασμός της απαξίωσης στο μυαλό μου και κάνει καταστάσεις.
Σέβομαι κάθε άνθρωπο, κάθε φίλο/φίλη ξεχωριστά. Κάτι τραβάει, κάτι έχει ο καθένας μας. Και, είμαστε εδώ να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον έστω και μέσα από αυτού του είδους τη γνωριμία.
Σε ευχαριστώ για όλα σου Μαίρη μου!
Γιάννη μου αγαπημενε καλημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟτι κανεις ειναι για καλο
Ακομη και το πατρικο που δεν πηγε οπως θα ηθελες, σημασια εχει πως προσπαθησες και πιστευω να προσπαθεις ακομη.
Δεν θεωρω πως θα το αφησεις στη μεση.
Ισως να χρειαζεται περισσοτερος χρονος!
Να επιμενεις φιλε μου!
Ολα καλα! Θα δεις!
σε φιλω πολυ
Κική μου, όχι, δεν θα αφήσω τίποτα στην παραίτηση. Θα εξαντλήσω κάθε τι. Δεν πιστεύω στην εγκατάλειψη. Μπορεί σίγουρα να στενοχωριέμαι αλλά στη ζωή δεν είναι τίποτα γραμμικό. Και, όπως λες, ο χρόνος ίσως λειτουργήσει πιο μαλακά και όχι σκληρά.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου για τη θέρμη της καρδιάς σου.
Φιλιά.
Τώρα θα σου πει τη γνώμη του ίσως ο πιο αγχώδης άνθρωπος στον κόσμο. Θα αου πω αυτό που προσπαθώ να ακολουθώ κι εγώ. Σου το λέω για να το ακούω κιόλας δηλαδή... Το άγχος δεν είναι καλός σύμβουλος ποτέ και για τιποτα. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να αγχωνομαστε για οτιδήποτε. Κάνε ότι σε ευχαριστεί και μη το σκέφτεσαι και πολύ. Αρκεί να σε ικανοποιεί. Και φυσικά αυτό δε ξέρεις που θα σε οδηγήσει. Στο κάτω κατω, δε θα μετανιώσεις τελικά για πράγματα που δεν έκανες. Αυτό ομως που εχει σημασία, το τονίζω, είναι να περνάς καλά και να μην αγχώνεσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιρήνη μου παρέα και εσύ στο άγχος; Κατάλαβα! Σε νιώθω απόλυτα. Κρατώ κάθε σου σκέψη, κάθε συμβουλή, κάθε φως που αφήνει η θετική σου αύρα και τα ζεστά σου αισθήματα. Έχω καταλάβει με τι άνθρωπο έχω να κάνω εδώ στην συντροφιά μας αγαπητή μου φίλη και σε ευχαριστώ πολύ.
ΔιαγραφήΠροχωράμε.
Γιάννη, φίλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιες φορές, στη ζωή, τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουμε. Για διάφορους λόγους. Έτσι είναι η ζωή. Απρόβλεπτη! Εδώ, σίγουρα είναι και η ομορφιά της.
Για να συνεχίζεται το όνειρο ή να αποτολμάμε καινούρια.
Απογοητευόμαστε, ναι! Μα δεν το βάζουμε κάτω,επαναπροσδιοριζόμαστε και συνεχίζουμε.
Όσο για το γράψιμο, το ξέρεις είναι σαράκι, ένα όμορφο σαράκι που τρώει ότι σάπιο έχουμε μέσα μας και το αντικαθιστά με ένα καλύτερο υλικό! Τα blog σου; Δεν ξέρω τι θα γίνουν στο μέλλον, απλά ηλεκτρονικά αποτυπώματα είναι που ένας Θεός μόνο ξέρει πόσο θα αντέξουν στο χρόνο. Πάντως, έστω για ένα μόνο, το CINEFIL, Θα ήθελα να μην χαθεί ποτέ, έστω και μόνο γι΄ αυτό αξίζει να γράφεις!!!!
Μην αμφιβάλλεις γι αυτό που κάνεις. Όσο εγωισμό κι αν περιέχει η πράξη της γραφής είναι δική σου, κατάδικη σου και μόνο γι΄ αυτό αξίζει. Προχώρα, μη σταματάς, μη γυρίζεις πίσω!
Φίλε όπως καταλαβαίνεις, δεν θέλω να σε χάσω από αυτή τη γειτονιά, δεν θέλω να χάσω αυτά που μοιράζεσαι μαζί μας!!!! Συνεχίζουμε!
Τελικά πόσο μεγάλο είναι να διαβάζεις και να νιώθεις τέτοιες παρουσίες δίπλα σου Βασίλη μου! Να διαβάζεις τέτοια λόγια, να σε αγκαλιάζουν τέτοια συναισθήματα από έναν δάσκαλο ναι! Έναν εκπαιδευτικό!
ΔιαγραφήΕντάξει, ξέρω ότι κάποιοι δαίμονες παίζουν στη σκέψη μου παιχνίδια και με διαολίζουν. Όμως, όπως είπες, τούτα εδώ, είναι πνευματικά μας παιδιά! Κομμάτια της καρδιάς μας. Έχουν ψυχή! Μπορεί να είναι σε έναν δικτυακό κόσμο αλλά μέσα τους κλείνουν την αύρα, τις στιγμές και τις σκέψεις μας.
Είναι αλήθεια Βασίλη.
Σε ευχαριστώ με περισσή ευγνωμοσύνη φίλε μου για κάθε λεπτό σου παρουσίας κοντά μου σε τούτα εδώ τα βήματα και τις ανησυχίες.
Προχωράμε φίλε μου.
Γιαννη μου καλησπέρα και καλή χρονιά. Ευχομαι πραγματικά στο τέλος της ο απολογισμός να είναι θετικος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά και δυσκολα αυτα που αναφερεις και όλοι δηλαδή, λίγο πολύ τα ίδια σκεφτομαστε. Η δμιουργία είναι μια διεξοδος σημαντική και μια άλλη είναι αυτο το μοιρασμα. Να τα βγαζουμε απο μέσα μας, εστω κι εδω, που είμαστε αναμεσα σε ανθρώπους κοινα ενδιαφεροντα.κι αυτο βοηθάει, πιστεύω.
Καλή δυναμη!!
Νίκη μου έτσι είναι. Δεν διεκδικώ την μονομέρεια σε τέτοια άγχη. Προς Θεού. Απλά ανοίγουμε τις αγκαλιές και τα μοιραζόμαστε. Ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ για τις σκέψις σου, για τη στήριξή σου και τα συναισθήματά σου όλα αυτά τα χρόνια.
ΔιαγραφήΚαλή χρονιά καλή μου φίλη.
Διάβασα τον απολογισμό σου που σαν άνοιγμα καρδιάς μου ακούστηκε πιο πολύ γι αυτό και μου άρεσε που το έκανες, στην συνέχεια διάβασα όλα τα εξαιρετικά σχόλια των φίλων σου και είπα:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Για δες με πόσους αξιόλογους ανθρώπους επι-κοινωνεί ο Γιάννης, για δες πόσο πραγματικό νιάσιμο εισπράττει και μέσα απ' το λεγόμενο blogging και ξέρεις γιατί; Γιατί είσαι πάντα παρόν στις αναρτήσεις μας και ας μην έχεις κέφι να σχολιάσεις, το κάνεις όμως και όλη αυτή η φροντίδα, σου επιστρέφεται εκατονταπλάσια!"
Έχεις κάνει συγγραφικά άλματα τον τελευταίο χρόνο, αναγνώρισε το και πες ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Γιάννη και ας περιμένει το σπίτι, αυτό που έχει σημασία τώρα είναι η ψυχική σου ηρεμία και θα την βρεις μόνο αν ακούς και εμπιστεύεσαι την καρδιά σου που αυτή ξέρει πολύ καλά γιατί περνάς αυτή την περαστική και πολύ δύσκολη φάση της ζωής σου!
Η αγάπη μου και τα ΑΦιλιά της καρδιάς μου, να σε συνοδεύουν και όλα αλλάζουν, το πότε μόνο δεν γνωρίζουμε...
H Αγάπη σου, τα φιλιά σου, η καρδιά σου και η θετική σου αύρα, είναι πάντα παρόντα εδώ! Μαζί με τα λόγια σου. Εντάξει, είναι μια δύσκολη περίοδος, κλυδωνισμούς έχω, αντάρα περνάμε. Πιστεύω ότι κάποια μπουνάτσα θα συναντήσουμε στις θάλασσές μας.
ΔιαγραφήΣτεφανία μου, ψυχοθεραπεύτριά μας, αγαπημένη μας φίλη. Σε ευχαριστώ απ την καρδιά μου. Νιώθω καλύτερα με την παρουσία σας πραγματικά.
Διάβασα, μετά πάτησα την μουσική που διάλεξες, και άρχισα να διαβάζω τα σχόλια... με αυτόν τον μουσικό ρυθμό να με καταδιώκει με έπιασε ένα άγχος για όλα τα σχόλια που θα διαβάσεις και θα πρέπει να απαντήσεις!!! Συνέχιζε να παίζει η μουσική και αναρωτήθηκα ... παναγιά μου έλεος... πέθανε κάνεις???
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχουν απαντήσεις στις σκέψεις που έγραψες πιο πάνω. Δεν μπορείς να προβλέψεις το θαύμα, πότε πως από που θα έρθει ώστε να του έχεις ανοίξει κάποια πόρτα ή και παράθυρο για να μπει. Θα τρουπώσει από όπου βρει, και έχεις φτιάξει αρκετές διαδρομές. Εδώ που σήμερα έχεις φτάσει, με ότι έχεις μέχρι σήμερα δημιουργήσει είναι μικρά και μεγάλα θαύματα. Το πατρικό σώθηκε, αναβαθμίστηκε.
Ένα πρέπει να κάνεις, και αυτό είναι να προσέξεις την σωματική σου υγεία.
Ξεκίνα και πάλι γυμναστική και ποδήλατο.
Μάνια μου για να σε καθησυχάσω γιατί είσαι από τις μορφές που ανησυχείς και εσύ, δεν την έχω παρατήσει την γυμναστική μήτε το ποδήλατο. Βέβαια κάποια μυοσκελετικά προβλήματα με ταλαιπωρούν αλλά ευτυχώς που δεν την παρατώ να λες. Από τα καλύτερα "σωσίβια" σε τέτοιους κλυδωνισμούς.
ΔιαγραφήΛες να μας βρουν κάποια μικρά θαύματα; Λες; Τρέφω κάποιες τρελές ελπίδες. Ίσως να είναι άμυνα της σκέψης, ίσως να είναι αυταπάτη, ίσως κρυφή πίστη.
Ας τρυπώσει αυτό το όμορφο.
Μάνια μου, ευχαριστώ κορίτσι μου για κάθε σου ικμάδα θετικής σκέψης και έγνοιας.
Τα φιλιά μου.
Γιάννη, τα διάβασα εχθές και έβγαλα πόρισμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε τις "μπούρδες" και συνέχισε όλα τα ωραία που κάνεις, αρκεί να τα γουστάρεις. Δεν είναι δυνατό τα όνειρά μας να γίνουν πάντα πραγματικότητα, δυστυχώς. Το ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά. Όταν έχουν ειδικά σχέση με οικονομικά, το πάμε όσο μας παίρνει. Κάνε παιδί μου τις προσπάθειές σου για ό,τι σου γεμίζει την ψυχή και προχώρα. Δες τα καλά που έχεις στη ζωή σου, τα οποία είναι σίγουρα πολλά. Άλλοι κάθονται και "σαπίζουν" στον καναπέ δίχως "ήλιο" στην καθημερινότητά τους και δε γνωρίζουν καν σε τι κατάσταση βρίσκονται. Επίσης ό,τι δε σου κάνει το πετάς, και πας για άλλα. Αν γκρινιάξεις ξανά, θα σε "μπατσίσω" διαδικτυακά. Άντε, να δούμε.
Καλέ, τι μουσική είναι αυτή; Καλά λέει η κοπελιά πιο πάνω; Ποιος πέθανε; Πάντως εσύ όχι!
Γιάννη μου, ας είμαστε ευγνώμονες για κάθε μέρα που ξημερώνει και για εμάς και ας σκεφτόμαστε ποια πράγματα μπορούμε να κάνουμε που θα φέρουν χαρά πρώτα σ' εμάς κι έπειτα στους άλλους.
Τα είπα λίγο απότομα και μπρουτάλ, για να σου φτιάξω τη διάθεση κι ελπίζω να μην παρεξηγηθώ.
Άντε κι έχεις πολλές δουλειές να κάνεις...
Γλαύκη μου,
Διαγραφήγια να παρεξηγηθείς μήτε να σου περνάει απ το μυαλό. Είναι τέτοια η σχέση μας και η αμεσότητα που την διακρίνει που κάτι τέτοιο αποκλείεται. Ίσως χρειάζεται μερικές φορές κάτι ...μπρουτάλ να με συνεφέρει. Είναι αρκετές οι στιγμές που βουλιάζω σε βυθίσεις αρνητικές και επικίνδυνες. Άλλες τόσες ανεβαίνω ξανά σε θέση ισορροπίας.
Συμμερίζομαι τα λόγια σου, ευχαριστώ με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου κάθε σου σκέψη, φροντίδα και αγάπη.
Να είσαι καλά. Είμαι τυχερός που είσαι εδώ κοντά.
"γυμναστική και ποδήλατο" που λέει η Μάνια πιο πάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι "ευγνωμοσύνη" που λέει η Γλαύκη μας.
Αχτύπητο "ιατρικό" δίδυμο!
Κράτησε αυτά αν μπορείς. Και την ευγενική υπενθύμιση πως, τώρα που γράφουμε αυτές τις αράδες, για κάποιους ανθρώπους, η θλίψη και η μελαγχολία, είναι πολυτέλεια. Η αγωνία τους αφορά μόνο την επιβίωση των ίδιων και των οικογενειών τους. Και η κάθε στιγμή που είναι ζωντανοί, είναι γι' αυτούς γιορτή.
"Άντε, σάλευε!" που λέμε και στην πατρίδα μου 😃
"Άντε σάλευε" ε Μαρία; Κρητικό ιδίωμα; Αχ βρε καλή μου φίλη. Εντάξει. Δεν μίλησα για παραίτηση ποτέ. Για στενοχώρια, για επιρροές άσχημες, για κρίσεις πανικού μίλησα ναι. Συμβαίνουν πολλά ολόγυρά μας και μας πολιορκούν. Θα αντέξουμε βρε Μαρία. Πόσο μάλλον που έχουμε σφυρηλατήσει μια υπέροχη συντροφιά και δέσιμο μεταξύ μας.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Μαρία μου με όλη μου την καρδιά.
Να χαίρεσαι τα απλά καθημερινά πράγματα που μπορείς να έχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' αυτά να αντλείς δύναμη και από τους ανθρώπους που σε αγαπούν.
Τη ζωή και τα γυρίσματά της κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να ελέγξει.
Η ζωή είναι πανέμορφη όταν έχεις υγεία και δεν πεινάς.
Η χαρά που παίρνεις απ' όσα κάνεις είναι η απάντηση στους προβληματισμούς σου για το αν αξίζει να τα συνεχίσεις.
Μια χαρά θα πάνε όλα ακόμα κι αυτή η χαρά περάσει μέσα από απαραίτητες συνειδητοποιήσεις.
Καλό απόγευμα Γιάννη μου.
Μαρία μου ομολογώ ότι η χαρά που παίρνω από όλους σας είναι ανεκτίμητη και ζεστά ανθρώπινη στιγμή. Και για αυτό σας ευχαριστώ πολύ, το ξέρεις.
ΔιαγραφήΝαι η ζωή είναι δώρο, ύψιστο και μαγικό. Το λέω, μάλλον το φωνάζω στον εαυτό μου κάθε πρωί, λίγο πριν οι δαίμονες με πλησιάσουν φλερτάροντας με την ψυχολογία μου. Και είναι ύβρις να χαλάμε αυτό το δώρο ή να το σπαταλάμε.
Σε ευχαριστώ αγαπημένη μου φίλη για κάθε σου συναίσθημα εδώ.
Την καλησπέρα μου.
Εγώ δεν λέω λέξη...τίποτα δεν συνιστώ... λύσεις δεν προτείνω ούτε ξέρω δρόμους διαφυγής να δείξω. Εγώ φώλιασα αβλεπί στην μεγάλη ανοιχτή αγκαλιά της καρδιάς σου. Αντάμωσα εκεί ανθρώπους σαν εμένα σαν εσένα και γεύτηκα την ομορφιά της μοιρασιάς.Την γλύκα του πόνου αδελφού ,την αναζήτηση της ηρεμίας της ψυχής,την αγωνία της επόμενης στιγμής,το κυνηγητό του ονείρου που δεν μπορούμε όλοι μαζί αλλά και καθένας χωριστά ν' αγγίξει.Το δάκρυ της απώλειας,τον στόχο τον απόρθητο.Την θύελλα των ανεκπλήρωτων πόθων .Τις προκλήσεις για δημιουργίες που κυοφορούνται τελικά στα όρια της φαντασίας και μπαινοβγαίνουν στο όραμα. Το χειροκρότημα στην αισιοδοξία,την ελπίδα, το γέλιο,την χαρά, και σ' όλα αυτά τα μυστικά που η καρδιά του καθενός μας κρύβει και τα μοιράζεται σιωπηλά με όλες τις καρδιές που ανταμώσαμε στην αγκαλιά σου Γιάννη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυγερή μου,
Διαγραφήαυτό σου το αντάμωμα!Πόσο όμορφο, πόσο ανθρώπινο και πόσα ζεστά συναισθήματα χαρίζει. Αυτό το μοίρασμα που αναφέρεις, το αντάμωμα με ανθρώπους σαν εμάς, είναι υπέροχο.
Ξέρω ότι είσαι εδώ. Πάντα παρούσα εδώ ολόγυρα. Με το ζεστό σου λόγο, την καρδιά σου, τα συναισθήματά σου. Όλα γεμάτα αλήθεια και ανθρωπιά.
Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου, για όλα σου. Να είσαι καλά. Μια ακόμα ιαματική ανάσα εδώ στο διάβα μου.
Γιάννη μου λίγο πολύ όλοι μας παρόμοια προβλήματα έχουμε. Μην στεναχωριέσαι, αυτό που σήμερα φαίνεται ανυπέρβλητο βουνό αύριο μπορεί να βρει τη λύση του. Συνέχισε να βρίσκεις διέξοδο μέσω της γραφής σου, μέσω όλων των άλλων δραστηριοτήτων σου και εύχομαι όλα να πάνε καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Ελένη μου σε αυτό ελπίζω και εγώ. Σε κάποια αλλαγή, σε κάποια ανασυγκρότηση, σε κάποια ελπίδα. Την πιστεύω, στο λέω. Την πιστεύω και την παλεύω. Γιατί μοιραία δεν έρχεται τίποτα.
ΔιαγραφήΝα σε ευχαριστήσω που είσαι παρούσα εδώ, που σε θεωρώ και εσένα δικό μου άνθρωπο σε όλη αυτήν την όμορφη πορεία.
Οι ευχές σου για μένα ζωή. Σε φιλώ.
Φίλε Γιάννη, μια από τα ίδια θα σου πω κι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι κάτι έχουμε που μας απασχολεί, έχουμε και κάτι άλλο όμως εμείς εδώ.
Την δυνατότητα να ασχοληθούμε με ό,τι μας ευχαριστεί και να αντιμετωπίσουμε πιο εύκολα ό,τι μας στεναχωρεί .
Εύχομαι να πάνε όλα καλά.
Καλό βράδυ.
Κρατώ την ευχή σου και τα όμορφα συναισθήματα που πάντα συνοδεύουν την παρουσία σου Ρένα μου. Σε ευχαριστώ απ την καρδιά μου.
ΔιαγραφήΤην πολλή καλησπέρα μου Γιάννη μας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασα να κεραστώ (καθυστερημένα, τ'ομολογώ) για την γιορτή σου (και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!), αλλά βλέπω είναι λίγο βαρύ το κλίμα..
Πόσες σκέψεις βομβαρδίζουν το μυαλό μου να σου πω!
Θυμάμαι και από παλαιότερα σχόλιά σου για τις ετοιμασίες που οργάνωνες -που τελικά δεν συνεχίστηκαν..
Σχετικά με το ψυχολογικό... Νομίζω ότι είναι στην ανθρώπινη φύση.. Μέχρι κι εμένα με βρίσκω σε μια τέτοια περίεργη φάση.. Τόσα όμορφα που έχω γύρω μου (ειδικά με τα πιτσικόκια), όμως βαθιά μέσα μου, τριβελλίζει μια σκοτεινή σκιά, μικρή, πολύ μικρή, εκεί σε μια γωνίτσα.. που όμως δεν λέει να φύγει..
Και είναι εκείνες οι στιγμές, που αναζητώ εκείνο το κάτι λίγο, το κάτι μικρό, να μπορέσω να πιαστώ, να θυμηθώ τα όμορφα..
Κάπου είχα διαβάσει: "Ολοι έχουμε δύο ζωές. Η δεύτερη ξεκινά όταν συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε μόνο μία."
Όσο πιο πολύ το σκέφτομαι, τόσο πιο σωστό το βρίσκω..
Εσύ. Κάνεις τόσα πράγματα..
Πόσο σημαντικό κομμάτι της δικής σου ζωής είναι αυτό! Και πόσο επηρρεάζεις τις ζωές αυτών που σε γνωρίζουν! Τις εμπνέεις, τις αλλάζεις! Χωρίς εσύ να το καταλαβαίνεις, ή να το μαθαίνεις ποτέ..
Σταματώ το παραλήρημα που μ'έπιασε..
Θα την βρεις την άκρη. Αλλωστε, είμαι σίγουρη, έχεις πολλά υπέροχα δίπλα σου για να κερδίσουν στην ζυγαριά με τις φοβίες..
Ό,τι καλύτερο..
Καλό σου βράδυ
..(οκ.. μόλις είδα τον ..πάπυρο που έγραψα. Αν μη τι άλλο, εκείνο τον φόβο του θανάτου που έλεγες, ε, να, εγώ στον φέρνω πιο γρήγορα. =>bored you to death!)
ΑπάντησηΔιαγραφή:)...
Ο Πάπυρος που λες καλή μου Σμαράγδα, αυτός που κουβαλάς, ξετύλιξε ενα μπουκέτο με ανάσες, όμορφα συναισθήματα και σκέψεις.
ΔιαγραφήΑυτήν την κουβέντα με τη δεύτερη ζωή την κρατώ και την διαλογίζομαι πολύ έντονα. Και βλέπω ότι πρέπει να μας συντροφεύει μόνιμα στη σκέψη μας.
Κρατώ το νοιάξιμό σου. Τα λόγια σου. Φυσικά τα χρόνια σου πολλά. Και ναι να κεράσω λικεράκι. Το αξίζεις, και εσύ και όλοι μας εδώ.
Σε ευχαριστώ πολύ Σμαράγδα μου. Για όλα. Πόσο σημαντική η παρουσία σου να το ξέρεις. Και πόσο χαίρομαι αν μπορώ κάτι να σας δίνω.
Καλό βράδυ.
Ολοι μας περνάμε τέτοιες φάσης στην ζωή μας μια πανω μια κάτω.. άλλωστε δεν θα είχε κανένα ενδιαφερον η ζωή αν δεν είχε αυτές τις εναλαγες..φιλε μου και περισσοτερο οταν παιρνουν τα χρόνια.. αν αποδεχόμαστε τα πράγματα όπως έρχνται και να προσπαθούμε να τα κανουμε καλυτερα..αν δεν μπορούμε ας είμαστε ευγνώμονες και μόνο που ζούμε και έχουμε ότι έχουμε ..αν σκεφτούμε τι γίνεται γύρω μας στον πλανητη που ζουμε...ακουσε με ..όλα τα προβληματα λυνονται όσο υπαρχει η ελπίδα και η ζωή μέσα μας.. ας κάνουμε όνειρα...
ΑπάντησηΔιαγραφή'οσο για το φευγιό μας..είναι το μόνο σίγουρο που ξερουμε..ομως ας αφησουμε όμορφα πραγματα πίσω μας..και ας φυγουμ ευχαριστημενοι που κλεισαμε τον κύκλο μας όταν θα έρθει η ώρα μας...μεχρι τότε λοιπόν ας ζήσουμε φιλε μου..
Μέσα από την καρδια μου .. καλο σου ξημερωμα..!!!
Ρούλα αγαπητή φίλη,
Διαγραφήπολλές φορές να ξέρεις η αλήθεια δεν έχει τη δύναμη εκείνη να τρυπήσει τη σφαίρα που περιβάλλει τη ζωή μας. Πολλές φορές τα όμορφα πράγματα όμορφα καίγονται.
Δεν αντιλέγει κανείς σε όλες αυτές σου τις αναφορές, θα ήταν παράφρων. Όμως η ζωή παραμορφώνει. Οι ανάγκες πιέζουν. Οι καταστάσεις οδηγούν σε αδιέξοδα. Και τότε δεν αρκεί η φιλοσοφική σκέψη να διασκεδάσει την πραγματικότητα.
Ας ζήσουμε λοιπόν και ο ...Θεός να βάλει το χέρι του.
Σε ευχαριστώ πολύ Ρούλα μου για την ειλικρίνεια και αμεσότητα της κουβέντας σου.
Πολύ μακριά απ’ την ανάρτησή σου (σε χρόνο εννοώ, για λόγους...ανωτέρας βίας) είπα να αφήσω δυο λόγια...για να σου πω, έτσι απλά, πως είμαστε ικανοί για πολλά περισσότερα από όσα χάσαμε και πως διαχειριστές της ζωής μας είμαστε εμείς (όσο κι αν ακούγεται παράδοξο)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, για να γλυκάνω λίγο το χάπι, στις ίδιες διαδρομές ταξιδιώτες είμαστε. Όσο ξεφυλλίζεις το τεφτέρι της ζωής διαπιστώνεις πως ένας συμβιβασμός, ένας αγώνας και μια αναζήτηση είναι η ζήση μας.
Το άγχος και σιγά-σιγά η ανασφάλεια που αμβλύνεται όσο περνούν τα χρόνια είναι ο κοινός παρονομαστής των πιο ακραίων συναισθημάτων. Ίσως στην πραγματικότητα φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ίσως μη μπορώντας να ξεφύγουμε μετουσιώνουμε το συναίσθημα σε αδυναμία, σε θλίψη, σε παραίτηση. Έτσι καταλήγουμε να ζούμε με την ψευδαίσθηση μιας νομοτελειακής ορθολογικής καθημερινότητας, πότε με αυτοσαρκαστική διάθεση (για να ξεγελιόμαστε) και πότε με φόβο για το παρόν και το μέλλον.
Κι όταν τα όνειρα μένουν όνειρα οριστικά πια χαμένα, τα δεδομένα με τα ζητούμενα κουβαλούν όλο το βάρος της ζωής που μας συνθλίβει.
Γιάννη δεν θα σου πω κάτι διαφορετικό απ’ ότι ειπώθηκε.
Με ειλικρίνεια όμως θα σου πω να μαζέψεις τα πληγωμένα σου όνειρα να μπαλώσεις όσα αιμορραγούν και με γενναιοψυχία να κοιτάξεις την ζωή κατάματα. Έτσι για να της κόψεις το χαμόγελο και το υφάκι βρε αδερφέ. Ίσως φοβηθεί και σου επιστρέψει όσα σου στέρησε, όσα δικαιωματικά σου ανήκουν. Κράτα αλώβητη πάντα την ελπίδα. Στο εύχομαι!
Καλό ξημέρωμα!
Αγαπητή μου Αννίκα,
ΔιαγραφήΝιώθω σαν να έκατσα σε ένα κλασικό δρύινο γραφείο, να άνοιξα ένα όμορφο φάκελο και να έβγαλα μια από εκείνες τις παλιές επιστολές, ξέρεις, που σημάδευαν κάθε τους σελίδα με το άρωμα και το προσωπικό βίωμα του γράφοντος.
Και ξεκίνησα να διαβάζω γεμάτος περισυλλογή τις σκέψεις σου που τόσο όμορφα και ανθρώπινα μοιράστηκες μαζί μου τούτη την όμορφη Κυριακή.
Σκέψεις που συναντούν, αναγκαστικά λόγω κοινών βιωμάτων και το δικό μου στοχασμό.
Μακάρι να κλείσουν όλα στην τελευταία σου παράγραφο Αννίκα μου. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να παλέψουμε να διαμορφώσουμε και εμείς τις εξελίξεις.
Μαζεύοντας ότι μπορούμε και αντέχουμε.
Καλή μου φίλη, πολύτιμη, καλή σου Κυριακή με όλη μου την καρδιά.
Πήρα το θάρρος να σχολιάσω ( σε μια ανάρτηση που δείχνει σαν κατάθεση ψυχής, με όλες τις προσωπικές αγωνίες)
ΑπάντησηΔιαγραφήπαρ' ότι είμαι μια νέα διαδικτυακή φίλη.. και ο λόγος ήταν ότι:
Βρήκα κοινά μονοπάτια σκέψης,και πολλές φορές έχω χαθεί κι εγώ σ'αυτούς τους διαδρόμους του μυαλού μου, όπου το φως τυχαίνει νάναι αμυδρό και η αίσθηση του υπαρκτού άγχους, γίνεται μεγαλύτερη.
Σε κατανοώ απόλυτα λοιπόν...
Θα πω απλά ότι
Ο φόβος και η αμφιβολία είναι συνεταίροι.
Εκείνο για το οποίο αμφιβάλεις θα σου προξενήσει φόβο.
Το πραγματικό αντίδοτο της αμφιβολίας και του φόβου είναι η πίστη.:)
Οι άνθρωποι ξεκινάμε την μέρα μας, ίσως και στον ύπνο μας και αμφιβάλουμε για τα πάντα.
... ΚΑΙ όσο πιο πολύ ρωτάμε τον εαυτό μας τόσο πιο πολύ αμφιβάλουμε.
Άρχισε να αμφιβάλλεις για την αμφιβολία σου.
Άρχισε να βομβαρδίζεις με ερωτήσεις την ίδια την αμφιβολία. Τις σκέψεις που σε κάνουν να αμφιβάλλεις. Τα επιχειρήματα στην αμφιβολία σου άρχισε να τα ρωτάς. Και άρχισε να δημιουργείς μια τέτοια ποιότητα εσωτερικής συζήτησης με τον εαυτό σου.
PS: Ευχομαι ότι καλύτερο να έρθει, και αισιόδοξα μηνύματα μέσα στη νέα χρονιά :)
Με το δεξί..όπως μου αρέσει να λέω :)
Καλό βράδυ!!
Ειρήνη, αγαπητή καινούργια μου φίλη, πλέον με οικειότητα στην συνείδησή μου.
ΔιαγραφήΜε συγκινεί η συμμετοχή σου και η κατάθεση ειλικρινούς ψυχής.
Τελικά πολλές φορές, αυτό το άνοιγμα ψυχής κάνει καλό. Γιατί, εκτός από την δεδομένη πολύτιμη ψυχική στήριξη, έρχονται και λύσεις από τους φίλους.
Να τώρα δηλαδή αυτό που λες: Να πάψουμε να ξεκινάμε με αμφιβολία τη μέρα μας. Να την πριονίζουμε, να την αποσυνθέτουμε, να της αφαιρούμε δύναμη και ουσία. Η πρότασή σου είναι το καλύτερο αντίδοτο σε αυτή την κρίση ειλικρινά.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα λόγια σου, την καρδιά σου και την αλήθεια σου.
Να είσαι καλά και να πορευόμαστε εδώ στις κοινές μας γειτονιές.
Καλό βράδυ καλή μου φίλη.
Γεια σου Γιάννη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι απογοητεύσεις και οι δικαιώσεις και οι έφοδοι στον ουρανό και οι διαψεύσεις, όλα είναι μέσα σε αυτό το όμορφο μα και δύσκολο αλλά και πάντα συναρπαστικό παιχνίδι της ζωής. Για όλους μας.
Είσαι μαχητής οπότε μην λυγίζεις, σου εύχομαι υγεία και καλή διάθεση τώρα και στην πορεία...
Με εκτίμηση
"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"
Αγαπητέ φίλε, είσαι από τους συνοδοιπόρους εκείνους που εμπνέουν και καθοδηγούν στο να διατηρούμε την πίστη μας στις αξίες και στη ζωή που περιγράφεις και υπερασπίζεσαι. Ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ για όλα.
ΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.
Μην κάνεις τη χάρη σε αυτούς που μας κλέβουν τα όνειρα να τα παρατήσεις. Θα θυμώσεις, θα κλάψεις, θα λυγίσεις. Όπως πολλοί. Μα δεν θα σταματήσεις να προχωράς. Προχωράμε μαζί! Και δεν είναι μάταιο, είναι ζωή: να προχωράς και να κάνεις τέχνη την απώλεια και τον πόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε μοιραστεί τόσα μαζί... τα χρειάζομαι, μην τα πετάξεις...
Αχ βρε Αλεξάνδρα!
ΔιαγραφήΝα, κάτι τέτοια λόγια αλλά το κυριότερο, συναισθήματα, είναι που σε κρατάνε με φρέσκια ανάσα και χαμόγελο στα χείλη. Έχουμε ζήσει ναι τόσα μαζί εδώ. Και είναι ένας ολάκερος θησαυρός που αξίζει.
Με συγκίνησες αγαπημένη μου φίλη. Να είσαι καλά.
Καλησπέρα Γιάννη !! Καιρό έχω να διαβώ τα σπιτάκια όλων σας όχι από αδιαφορία αλλά από ανάγκη !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα για όλες σου τις σκέψεις , για την δυσχέρεια να υλοποιήσετε το όνειρο του πατρικού σπιτιού που η ψυχή σου έχει νομίζω την ανάγκη να ακουμπήσει εκεί . Δεν θα χαθεί το όνειρο όσο και αν φαίνεται άπιαστο , να το πιστέψεις φίλε μου .
Απειρες φορές έχω θαυμάσει τα πολλά δημιουργήματα σου και το ταλέντο σου !!Εχει κάθε δικαίωμα ο εαυτός μας να περνά φάσεις απώλειας, αμφιβολίας και απόρριψης .
Η δύναμη η κινητήρια είναι μέσα μας και όσο και αν θολώνουν τα νερά η και τα μάτια μας , το σημαδάκι του φωτός δεν χάνεται !!
Την αγάπη μου
Καλησπέρα Νικόλ μου, καλώς όρισες.
ΔιαγραφήΚρατώ τα λόγια σου με αγάπη και ενθαρρυντική αύρα καλή μου φίλη. Γιατί έτσι θωπεύουν και ζεσταίνουν την καρδιά μας.
Σε ευχαριστώ πολύ. Καλή συνέχεια να έχεις.