"Η επιστροφή" (Δικτυακό δρώμενο: "Τα γνωμικά εμπνέουν #2")

 "Η Επιστροφή"

"Αυτοπεποίθηση δεν είναι το να "αρέσω", 

Αυτοπεποίθηση είναι το "δεν πειράζει και αν δεν αρέσω"

Η Ειρήνη άνοιξε την πόρτα του δωματίου. Ένα όμορφο άρωμα ξύλου πλημμύρισε τις αισθήσεις της. Το φως απ’ το λιόγερμα έλουζε το χώρο με όμορφα χρώματα. Γύριζε πάλι σ’ αυτό το γραφείο. Ήταν όλα όπως τότε. Καλαίσθητα όπως άρεσαν στον παππού της και τακτοποιημένα. Κάθε μέρος της επίπλωσης, η βιβλιοθήκη και τα προσωπικά του αντικείμενα πάνω στο σκαλιστό δρύινο γραφείο του. Η πολυθρόνα,  η γραφομηχανή του. Τα πάντα εκτός από τον ίδιο. Τη θέση της ζωντανής του παρουσίας προσπαθούσε να πάρει η φωτογραφία του στα δεξιά όπως έστεκε χαμογελαστός και προσιτός όπως πάντα. 

Χάιδεψε με συγκίνηση κάθε αντικείμενο. Ένιωσε τα μάτια της υγρά. Ήρθε και έκατσε στην καρέκλα μπροστά στο γραφείο. Όπως ακριβώς πέντε χρόνια πριν. Για μια στιγμή τον είδε απέναντί της, άκουγε τη ζεστή φωνή του. 

“Τι σε πονάει Ειρήνη μου;” ρώτησε με το γαλήνιο ύφος του. Τον κοίταξε μελαγχολική. “Άνοιξέ μου την καρδιά σου  ελεύθερα!”

“Παππού!” του είπε και άπλωσε το χέρι της. Η ζεστή αφή της παλάμης του λειτούργησε αναζωογονητικά.

“Μίλα παιδί μου!”

“Παππού τα γραπτά μου, τα έργα μου. Δεν αρέσουν! Σε όποιον εκδοτικό οίκο να τα έδωσα τα απέρριψαν…”

“Πως νιώθεις γι αυτό;”

“Χάλια παππού! Νιώθω κάθε κόπο μου χωρίς αντίκρισμα. Δεν κατάφερα τίποτα! Παντού συναντώ αρνήσεις. Κάτι κάνω λάθος”

“Τι σου λένε για εξήγηση;”

“Ότι τα έργα μου δεν είναι εμπορεύσιμα. Ότι είναι εκτός κλίματος. Ότι δεν θα τα διαβάσει κανείς. Δυσπρόσιτα, ακατανόητα. Ίσως να έχουν δίκιο! Θα πρέπει να αλλάξω ύφος και θεματογραφία. Να κάνω κάτι να εκτιμηθεί, να το δεχτούν”

Την κοίταξε ίσια στα μάτια με εκείνο το βαθύ, σαν δειλινό, βλέμμα του.

“Τι τους έστειλες;”

“Αυτά που θεωρώ καλά μου έργα. Ένα φαντασίας, δύο κοινωνικά και ένα σενάριο. Κανένα παππού! Δεν άρεσε τίποτα. Ξέρεις πως νιώθω; Σαν ένα μηδενικό, λες και δεν υπάρχω!”

“Σσσστ μη λες ανοησίες! Εσύ πως νιώθεις για αυτά σου τα έργα; Με δεδομένο ότι έχεις ήδη μια εμπειρία”

Δίσταζε να απαντήσει.

“Σου αρέσουν κορίτσι μου; Τα δέχεται η καρδιά σου;”

“Πολύ! Στο καθένα από αυτά ακούμπησα τα συναισθήματά μου. Τις εικόνες, τα θέματα, τους χαρακτήρες που έφτιαξα, τα μηνύματα που ήθελα να περάσω”

“Τα έχω διαβάσει όλα, έχω άποψη. Αλλά με νοιάζει η δική σου! Τι λέει η καρδιά σου!”

“Παππού…”

“Μην ετεροκαθορίζεσαι καρδιά μου. Μην απορρίπτεις τον εαυτό σου επειδή στο είπαν εκείνοι. Εντάξει είχαν την άποψή τους. Είναι έργα σου! Παιδιά σου! Τα αγαπάς, τα πονάς. Να νιώθεις όμορφα για αυτά. Δεν θα σε κρίνει η ευαρέσκεια των άλλων. Δεν θα σε κλονίζει η δική τους απόρριψη. Η ζωή μας δεν κρέμεται στα θέλω των άλλων. Πίστεψε σε σένα! Δεν θα χάσεις ποτέ!”

Θυμήθηκε τα τελευταία του λόγια σαν να ήταν τώρα αυτή τη στιγμή. Έβγαλε από την τσάντα της ένα έγγραφο. Το ακούμπησε αργά με σεβασμό εκεί μπροστά στην πολυθρόνα του. Ένα δάκρυ αβίαστο κύλησε από τα μάτια της.

“Σ’ ευχαριστώ!” ψέλλισε. 

Έφυγε με αργά βήματα. Το έγγραφο έγραφε:

“Βραβείο σεναρίου Φεστιβάλ κινηματογράφου για την Ειρήνη Π.”

Πως της φάνηκε ότι είδε το διάφανο πρόσωπό του στο καθρέφτη απέναντι, να της χαμογελά.

Φίλες και φίλοι,

το παραπάνω μικρό διήγημα, είναι η προσωπική μου συμμετοχή στον δεύτερο κύκλο του  νέου μας λογοτεχνικού δικτυακού δρώμενου, που έχει ξεκινήσει η αγαπημένη μας φίλη Mary Pertax. Μια πρόταση έμπνευσης ανοιχτής και ελεύθερης με περιορισμό όγκου μέχρι τις 500 λέξεις, με πηγή έμπνευσης, κάθε φορά και ένα γνωμικό. που το σημειώνω στην κορυφή της ανάρτησης.

Συμμετείχα με μεγάλο ενθουσιασμό μαζί με άλλους φίλους bloggers και ζήσαμε, μία ακόμα φορά,  εξαίρετες στιγμές δημιουργίας. Νικήτρια στον διαγωνισμό αναδείχτηκε, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, η αγαπημένη μας φίλη Μαρία Κανελλάκη και την νικήτρια υπέροχη συμμετοχή της θα την διαβάσετε εδώ: "Οι ευεργετικές ιδιότητες της σόδας"

Εδώ θα διαβάσετε την τελετή λήξης και την ανακήρυξη των αποτελεσμάτων καθώς και όλες τις συμμετοχές: "Τα γνωμικά εμπνέουν #2" Λήξη

Να ευχαριστήσω την Mary Pertax, μία ακόμα φορά, για την δυνατότητα που μας δίνει να εμπνευστούμε και να δημιουργήσουμε. Να συγχαρώ τη Μαρία Κανελλάκη για την επάξια διάκρισή της.  Να ευχαριστήσω όλους τους συμμετέχοντες που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και στον δεύτερο αυτό κύκλο του διαγωνισμού μας. Και να καλέσω σε ευρύτερη συμμετοχή στον Τρίτο κύκλο που περιμένω με μεγάλη χαρά.

Να είστε γεροί, να προσέχετε τον εαυτό σας, να ζείτε τις στιγμές σας.

Trailer υπενθύμισης:

Ακολουθείστε την δημοσίευση του Μυθιστορήματός μου φαντασίας "Το δάσος της λήθης" στις "Μουσικές Ιστορίες", που διοργανώνει ο αγαπητός μας φίλος Γιώργος Δερβεντλής, εδώ:

"Μουσικές ιστορίες"