Η ανθρώπινη ζωή έχει αξία.
Η ανθρώπινη ζωή έχει τιμή και αξιοπρέπεια.
Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι εμπόρευμα μήτε σάκος απορρόφησης κάθε νοσηρής έκφρασης και πρακτικής στους κοινωνικούς χώρους.
Κάθε άνθρωπος, άντρας, γυναίκα, κάθε ηλικίας δικαιούται να ζει τα όνειρα και να διεκδικεί τις ελπίδες του.
Κάθε εργάτης έχει δικαίωμα να δουλεύει ασφαλής και με στοιχειώδη προστασία.
ΟΧΙ πια ΑΛΛΑ ΔΑΚΡΥΑ
Θρηνήσαμε και εξακολουθούμε να το κάνουμε, για δεκάδες γυναίκες που δολοφονήθηκαν από νόμιμους συζύγους, οι οποίοι διδάσκονται στο ύψιστο και ιερό μυστήριο του γάμου, ότι "η γυνή οφείλει να φοβείται τον άντρα". Από άντρες που, από μικρά παιδιά, κάποιοι πατεράδες, τούς δίδαξαν ότι έχουν @@ στα παντελόνια τους και αυτοί οφείλουν να "γαμάνε και να δέρνουν" όταν ενηλικιωθούν.
Γαλουχήθηκαν από τους ταγούς μιας θρησκευτικής ιεραρχίας ότι, η γυναίκα είναι "βρώμικη", είναι "ένοχη" για τα δεινά του κόσμου και απαγορεύεται να μιάσει τον ναό του Θεού όταν είναι "αδιάθετη".
Εκπαιδεύτηκαν ότι οι άντρες δεν πρέπει να κλαίνε, ότι οι άντρες δεν γίνεται να είναι διαφορετικοί και να "γυναικοφέρνουν". Ότι είναι "ντροπή" και "ξεφτίλα" να είναι ή να μοιάζουν με "αδελφές".
Μούλιασαν στην αντίληψη ότι "άντρας είναι μωρέ, έχει δικαίωμα να κερατώσει, να ξενογαμήσει, χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν"
Η λατρευτή μας παράδοση θεωρεί πουτάνα τη γυναίκα που θα τολμήσει να ρίξει το βλέμμα της αλλού ή να διεκδικήσει κάτι από την προσωπική της ζωή.
Το κοινωνικό σύστημα θεωρεί ότι άμα η γυναίκα φορέσει σέξυ ρούχα μπορεί να την πηδήξει ο καθένας, χωρίς να πάρει την άδειά της. Άμα η γυναίκα πάει σε ξενοδοχείο ή σε αυτοκίνητο ή σε δασάκι, οφείλει να δεχτεί, χωρίς τη θέλησή της, κάθε νοσηρό γούστο του συνοδού της.
Η γυναίκα που θα τολμήσει να έχει παράλληλη σχέση, θα δικαστεί στο "λαϊκό δικαστήριο" του άντρα της που ...δεν μπορεί να είναι "κερατάς" και πρέπει να ξεπλύνει την ντροπή του.
Έτσι γεμίσαμε με δεκάδες τακούνια που τα βλέπουμε παραταγμένα στο πεζοδρόμιο, θλιβερά απομεινάρια δολοφονημένων και κακοποιημένων γυναικών.
Και κλάψαμε πολύ. Όπως κλάψαμε και παλιότερα με την δολοφονία του Γιακουμάκη και του Ζακ.
Και κοίτα να δεις, που πίσω από την αβάντα σε κάθε δράστη ήταν είτε πολιτικά πρόσωπα είτε κρατικοί μηχανισμοί. Μην ρωτάτε ποιας παράταξης. Περιττό.
Κλαίμε και απλώνουμε κράνη στους ματωμένους δρόμους από τα κορμιά των "Ντελιβεράδων", που κινούνται απεγνωσμένα σαν καμικάζι στους δρόμους, για να προλάβουν την παραγγελία των "νοικοκυραίων" εκείνων που δεν αξιώνονται να καταλάβουν πότε δεν πρέπει να παραγγείλουν ή να πάρουν τα κουλά τους να κάνουν καφέ ή να μαγειρέψουν με τα χεράκια τους, τις δύσκολες μέρες.
Ανάψαμε κεριά και δακρύσαμε για την στυγνή, απάνθρωπη δολοφονία του Άλκη, λίγα σκαλιά έξω απ' το σπίτι του από χούλιγκανς οργανωμένους φασίστες και ναζί, που αλωνίζουν, με την ανοχή της αστυνομίας και των δικαστικών αρχών και των μεγαλόσχημων παραγόντων των ομάδων.
Ανεχόμαστε τα παιδιά μας να ακούν στα γήπεδα συνθήματα και τραγούδια που υμνούν τον βιασμό αντιπάλων, που χυδαιολογούν απέναντι σε μανάδες και νεκρούς. Στα γήπεδα της ομαδάρας μας, που το σεξιστικό κάλεσμα και η αποθέωση του "Γάμα τα πάντα" έχει γίνει σημαία και όρκος.
Ανάβουμε κεριά και κλαίμε για τους εργάτες εκείνους, που βρήκαν τραγικό θάνατο την ώρα της δουλειάς. Που το μεροκάματό τους είναι του θανάτου. Και που για όλα αυτά "φταίει η κακιά η ώρα" όπως προφητικά έλεγε ο Νίκος Κούρκουλος, δια σεναρίου Νίκου Φώσκολου, στο κοινωνικό του δράμα "Ορατότης μηδέν"
Κάθε κομμάτι εργατικής προστασίας καταργείται στο όνομα του "ανταγωνισμού" και της "παραγωγικότητας". Κάθε συνδικαλιστική δράση φιμώνεται στο όνομα του ...εκσυγχρονισμού. Κάθε εργατική κατάκτηση αφαιρείται. Ώρες ατέλειωτες ανασφάλιστοι, απλήρωτοι, κυνηγημένοι.
Η "Χρυσή αυγή" μπορεί θεσμικά να διαλύθηκε αλλά οι φασιστικές οργανώσεις ζουν και βασιλεύουν. Βρήκαν κατάλυμα σε οπαδικούς συνδέσμους, σε κοινωνικές εκδηλώσεις με αμφιλεγόμενο ρόλο. Εθνικιστικά συλλαλητήρια, αντιεμβολιαστές με αντίληψη ομάδων κρούσης, παραθρησκευτικές οργανώσεις.
Κάνουν πεσίματα δολοφονικά σε "αλλόθρησκους" φιλάθλους, χτυπάνε μέλη της ΚΝΕ. Κάνουν ντου σε μαθητές και σε κοινωνικούς αριστερούς χώρους. Με την αβάντα και την προστασία της αστυνομίας και την αδράνειά της. Και την πλήρη πολιτική κάλυψη της κυβέρνησης.
ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΔΑΚΡΥΑ
Κλάψαμε, θρηνήσαμε και καλά κάναμε γιατί είμαστε άνθρωποι. Όμως ως εδώ αδέλφια!
Κάθε τι ολόγυρά μας, που αφορά τη ζωή μας είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ!
Γεμίσαμε ροζ βίντεο, εκβιαστικά revenge-porn, σεξουαλικά πεσίματα επώνυμων, βιασμοί από ιερωμένους, ξυλοδαρμούς από αφεντικά και εργοδότες. Γεμίσαμε πολιτικούς αστούς που γλιστράνε στην ασυδοσία ανεξέλεγκτοι.
ΩΣ ΕΔΩ!
Δεν βλέπετε την παρακμή του καπιταλισμού; Τη σαπίλα αυτής της πολιτικής;
Δεν ξεπλένουν τα δάκρυα τις ανομίες. Οφείλουμε να πούμε το δικό μας ΟΧΙ στην κατρακύλα της ζωής μας. Μην ψάχνετε λοιπόν να βρείτε το εύκολο άλλοθι ότι "τι να κάνουμε;" και "τίποτα δεν γίνεται"
Να θυμίσω ότι ο ξεσηκωμός στο δρόμο και στις διαδηλώσεις ήταν αυτός που ανάγκασε την E-FOOD να αλλάξει άρδην τις αποφάσεις της απέναντι στους εργαζόμενους.
Να θυμίσω ότι ο αποκλεισμός του λιμανιού του Πειραιά από τους απεργούς, ανάγκασε την COSCO να συμβιβαστεί και να δεχτεί αιτήματα.
Δεν γίνεται άλλο να κλαίμε πάνω στις χαμένες μας ζωές. Οργάνωση παντού! Συνδικάτα, σύλλογοι, κινήσεις αλληλεγγύης. Παντού! Στο Δήμο, στη γειτονιά, στη δουλειά, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο. Υπάρχουν οργανώσεις και σας περιμένουν!
Αυτό το κοινωνικό σύστημα είναι σάπιο. Και απειλεί να μας τραβήξει στο βούρκο του αμαχητί και χωρίς ανάσα.
Ευθεία και άμεση πολιτική και ιδεολογική αμφισβήτηση όλων εκείνων των προσώπων και κομμάτων που "ορκίζονται" στο όνομα του φιλελευθερισμού και του καπιταλισμού. Διεκδίκηση στα πάντα. Από τα πιο απλά και μικρά μέχρι τα μεγαλύτερα.
Δεν ξεπλένει το κλάμα μας την άμεση ή έμμεση πολιτική επιβράβευση των αρχών εκείνων και των εκπροσώπων τους, που έχουν κάνει τη ζωή μας βωμό παρακμής.
Πρέπει να μας βρουν απέναντί τους. Θυμωμένους και αποφασισμένους. Με χαρτί και μολύβι. Που θα καταγράφει τις πολιτικές θέσεις του καθένα και θα πιστώσει εκείνους που είναι στο ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΜΕΤΕΡΙΖΙ. Τελεία και παύλα! Σε δύο βάρκες δεν γίνεται να πατά κανείς!
Κείμενο για προβληματισμό και πολύ σκέψη. Κείμενο διάχυτο από οργή, όχι αδίκως βεβαίως. Δυστυχώς, η βία έχει μπει στη ζωή μας, σε κάθε επίπεδο και ως συνήθως, τα θύματά της είναι οι πιο αδύναμοι κρίκοι, όπως εύστοχα περιγράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν φτάνουν οι μαζικοί οι μαζικοί αγώνες για να εξαλειφθεί. Περισσότερο θα πόνταρα στην παιδεία, αυτήν που φροντίζουν συστηματικά να διαλύσουν, ενώ ένα ολόκληρο πλέγμα εξουσιών, κρατικών και μη εξουσιών, θα δρουν πυροσβεστικά, ίσα ίσα για να κοιμηθούμε ήσυχα μέχρι αύριο. Δική μας είναι η ευθύνη να μην ξεχνάμε τους νέους ανθρώπους, που άδικα έχασαν τη ζωή τους από το χέρι κάποιου στυγνού δολοφόνου. Δική μας είναι η ευθύνη, να τους θυμίζουμε κάθε μέρα τον ¨άμορφο¨ κόσμο που μας έφτιαξαν!
Την Καλημέρα μου Γιάννη!
Και σίγουρα το θέμα δεν εξαντλείται εδώ, ήδη το θέμα αυτό έχω στις επόμενες εγγραφές μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ Βασίλη μου, που το θέμα αυτό θα απασχολήσει τις επόμενες αναρτήσεις σου στο δικτυακό σου σπιτικό. Γνωρίζω την ευαισθησία και το κύρος σου σε τέτοια θέματα και το περιμένω με αγωνία.
ΔιαγραφήΌπως κλείνεις την παρέμβασή σου, ναι, είναι δική μας η ευθύνη να τους θυμίζουμε ότι αυτόν ακριβώς τον κόσμο όπως τον μεταλλάσσουν κάθε μέρα, δεν τον δεχόμαστε! Και θα σταθούμε συνολικά απέναντί του. Σε κάθε επίπεδο και σε κάθε μετερίζι.
Να είσαι καλά φίλε μου και σε ευχαριστώ που μοιράστηκες τις σκέψεις σου.
Καλό σαββατοκύριακο.
Καταγράφεις ρεαλιστικά την κατάστασή μας, Γιάννη και καταδεικνύεις το απελπιστικό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται η κοινωνίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι κυβερνήσεις μας, σε μερικές κραυγαλέες περιπτώσεις, όπως η πρόσφατη δολοφονία στη Θεσσαλονίκη, διακηρύσσουν την πρόθεσή τους να επιληφθούν, και μετά από λίγο επανερχόμαστε στα ίδια.
Είναι βαθύτατη η κρίση.
Στο πολιτικό στερέωμα ανέρχονται τιτλούχοι με πτυχία και διδακτορικά, δηλαδή σπουδαγμένοι, αλλά είναι αμόρφωτοι και αναίσθητοι κατά κανόνα. Ξέρουν να μιλούν με αριθμούς, για το ΑΕΠ, για τα κονδύλια εδώ και εκεί, και δεν έχουν ευαισθησίες για την κατάσταση της πατρίδας.
Την παιδεία την έχουν αφήσει στα ιδιωτικά κανάλια…
Όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, η ελπίδα είναι η συσπείρωση σε φορείς που θα δώσουν τη δύναμη στους ανθρώπους να πιστέψουν πως μπορούν ν’ αλλάξουν τα πράγματα.
Μένω με αισιοδοξία στην τελευταία σου παρότρυνση και προτροπή Άρη μου. Η συσπείρωση των ανθρώπων, του λαού ειδικότερα, γιατί το θέμα είναι ταξικό καθαρά, σε φορείς και οργανώσεις αντίστασης, είναι το δικό μας όπλο. Και η στοίχιση με χώρους πολιτικούς που οδηγούν στην χειραφέτησή μας από όλη αυτήν την σαπίλα.
ΔιαγραφήΤο κακό στην περίπτωση φίλε μου είναι ότι, εμείς οι ίδιοι εξουσιοδοτούμε αυτήν την κάστα πολιτικάντηδων να διευθύνει τη ζωή μας. Και το κάνουμε χωρίς αιδώ.
Καλησπέρα Άρη μου και ειλικρινά σε ευχαριστώ για την τοποθέτησή σου.
Ένα ακόμα κερί και ένα ακόμη δάκρυ Γιάννη μου και από μένα για την τόση αδικία και παραφροσύνη που έχει πλημμυρίσει την κοινωνία μας... Μήπως όμως αυτή η κοινωνία δεν είναι η αντανάκλαση του ψυχισμού ενός πολιτικά ταλαιπωρημένου χρόνια τώρα λαού;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔράση λοιπόν και όταν λέμε δράση, δράση είναι, ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του αλλάζοντας πρώτα ο ίδιος νοοτροπία.
ΑΦιλιά καρδιάς και αυτά δυναμικά και αγωνιστικά!
Φυσικά μέσα μας είναι η πρώτη και μεγάλη αλλαγή Στεφανία μου. Στην νοοτροπία μας, στο επίπεδο, στην ποιότητά μας. Ο πολιτικά ταλαιπωρημένος λαός, σίγουρα έχει ελαφρυντικά όμως άλλο τόσο έχει και σοβαρότατες ευθύνες για τα εκτρώματα και τα περιττώματα που καλλιεργεί στα σπλάχνα του. Και αυτό δεν παραγράφεται με τίποτα Στεφανία μου!
ΔιαγραφήΕίδαμε μέχρι εγκληματίες, μέχρι ανθρώπους του υποκόσμου στη βουλή! Ναι, το είδαμε και αυτό!
Ευχαριστώ για την αύρα σου αγαπημένη μου φίλη, να είσαι καλά.
Όχι άλλα δάκρυα λοιπόν. Συμφωνώ είναι ευθύνη μας ο κατήφορος της κοινωνίας. Και μπορεί όλα να τα βλέπεις πολιτικά, αλλά δεν αρκεί αλλαγή πολιτικής ιδεολογίας. Που δεν θα έρθει έτσι απλά. Ο άνθρωπος αποκτηνώνεται από πολλούς λόγους. Πάντα θα είναι ο ίδιος σε κάθε πολιτικό σύστημα. Απλά έχουμε ξεπεράσει το μέτρο ως κονωνία με την ανοχή στα πάντα και με το ''ό,τι θέλω θα κάνω '' σε κάθε φάση της ζωής. Όχι υπάρχουν κανόνες και χρειάζεται δουλειά ώστε οι νέοι που κάνουν οικογένεια να έχουν γνώση και αξίες που θα μεταδώσουν στα παιδιά τους. Δεν σου κάνει εντύπωση γιατί τέτοιοι νέοι μαζικά βρίσκουν ''τη φωνή τους'' στο ναζισμό; Ταιριάζει με την ψυχοσύνθεσή τους πιστεύω. Αλλαγή στην παιδεία τώρα και όχι εκπτώσεις αξιών σε κάθε βήμα της ζωής των νέων. Γιατί απο εκεί ξεκινάει. Μπορώ να γράψω για ώρες τις απόψεις μου αλλά δεν είναι ώρα γι αυτό. Δράση για να ξαναβρούμε την ανθρωπιά που χάσαμε. Να πάψουμε να κοιτάμε ως θεατές τα αθώα θύματα και να ανάβουμε κεριά στη μνήμη τους. Δεν φερνουμε κανένα πίσω. Πρώτα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι κοινωνία θέλουμε και να απαιτήσουμε αυστηρούς νόμους και έλεγχο. Αφού αλλάξουμε τα σχολεία σε φυτώρια αξιών και αρχών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα
Άννα μου, παρούσα και με τη δυναμική φωνή σου! Και συμμερίζομαι την αγωνία σου. Η κορύφωση, θεωρώ, της σκέψης σου είναι "να συνειδητοποιήσουμε τι κοινωνία θέλουμε". Ακριβώς!
ΔιαγραφήΕδώ μπαίνει η ιδεολογία, τα πρότυπα, οι αρχές, η πολιτική!
Τι κοινωνία θέλουμε; Άκρατο ανταγωνισμό; Ανισότητα πλούτου; Εκμετάλλευση; Θέλουμε τον έρποντα φασισμό; Το εύκολο; Το ψεύτικο; Το πλάνο; Διαλέγουμε το εύκολο θύμα; Όλα αυτά είναι πολιτικές επιλογές και αυτό που ζούμε σήμερα είναι ΔΙΚΗ ΜΑΣ επιλογή! Δεν ήταν έτσι η κοινωνία μας το 1974. Γιατί άλλαξε; Με τι διαδικασίες άλλαξε; Τι έγινε; Ποιος διηύθυνε τις αλλαγές; Ποιος και γιατί τις καλλιέργησε; Για ποια τάξη δούλεψε; Αυτά εγείρουν ερωτήματα και απαιτούν δικές μας απαντήσεις.
Όσο ο λαός μας αρνείται τον ιστορικό του ρόλο και τον εκχωρεί ασύστολα σε πολιτικούς απατεώνες, θυμίζοντας την Ελλάδα ως φεουδαρχική χώρα που κυβερνιέται από 3-4 φαμίλιες, τότε απλά θα ανάβουμε ...κεριά και θα ...κλαίμε τα θύματα. Ίσως κάποια μέρα γίνουμε και εμείς θύμα.
Τα σχολεία και η μορφή τους είναι σαφέστατη και θεμελιακή ιδεολογική επιλογή! Είναι τα σχολεία της αγοράς! Της ξεπέτας, των εξεταστικών κέντρων, της παραπαιδείας. Αν δεν αλλάξουμε το πολιτικό οικοδόμημα, τα σχολεία θα σαπίζουν σταδιακά.
Δεν εξαντλείται ένα τέτοιο θέμα, έχεις δίκιο.
Απλά μας δίνει ερεθίσματα να είμαστε εδώ, να εκφράσουμε την άποψη και τη σκέψη μας.
Σε ευχαριστώ καλή μου.
Γιάννη φίλε μου, ένα κείμενο φωτιά και κόμπος στον λαιμό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχές γεγονός, πως η κοινωνία μας έχει πάρει έναν διαρκή κατήφορο. Όπου οι όποιες ευαισυησίες έχουν χαθεί, όπου μας ταίζουν αίμα, οδύνη και σπαραγμό σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Και φυσίκα είναι ένα πρόβλημα τοοποίο μαστίζει την κοινωνία μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το κακό είναι πως η κοινωνία και το κράτος κλείνει σφαλιστά τα μάτια μπροστά στα φονικά, στους βιασμούς, στα εργατικά ατυχήματα και απαιτεί και μεις να κάνουμε το ίδιο, με φτηνά επικοινωνιακά κόλπα, υποτιμόντας φόνους και χλευάζοντας βιασμούς.
Αυτή η η υποτίμηση της ανθρώπινης υπαρξης οφείλεται φυσικά στο σαθρό πολιτικό σύστημα, που αντί να επενδύει στην σωστή παιδεία και στην ανόθευτη αστυνόμευση και εκδίκαση, προσλαμβάνει ή έχει στην δούλεψή της, αγράμματους, σαδιστές, φασίστες κ.α. Ποιος ξεχνάει τις δολοφονίες από μπάτσους που αθωώθηκαν, τους φασίστες νοικοκυραίους που με κρατικές πλάτες εξευτελίζουν και σκοτώνουν ανθρώπους, αποβράσματα που εξευτελίζουν σωματικά και ψυχικά νεάρα αγόρια και κορίτσια και οι οποίοι την γλυτώνουν με την βοήθεια δικαστικών σαλτιμπάγκων, ναζιστικά αποβράσματα και δολοφόνοι ύπο την φτερούγα του κράτους να μπαίνουν στην φυλακή μετά από χρόνια - για να βγαίνουν ανενόχλητοι έπειτα από μερικούς μήνες.
Θα κλείσω αφήνοντας εδώ δύο προσωπικά βιώματα από καταστάσεις από πρότερες εποχές:
περπατώνταςσε δρόμο της Αθήνας βλέπω και ακούν ένα απολειφάδι άντρα, να απειλεί μια γυναίκα. Για καλή μου τύχη βλέπω δύο περιπολίκα στον δρόμο (κυνηγάνε ένα παπάκι μάλλον για κλήση επειδή δεν φόραγε κράνος) και πηγαίνω στο παράθυρο να τους εξιστορήσω τι είδα και που. Ο μπάτσος είπε πως δεν τον άφηνα να κάνει την δουλεία του (να κόψει κλήση σε ακράνοτο) και εγώ να του λέω πως δεν ζυγίζει καλά την βαρύτητα των περιστατικών για να λάβω ένα υποτιμιτικό και αγριεμένο βλέμμα. Μπορεί και να μην έγινε τίποτα ή μπορεί και πάλι να έγινε μια γυναικοκτονία.
Το δεύτερο και επίκαιρο διαδραματίστηκε την εποχή που ήμουν φαντάρος. Παλικάρι με πλούσιους γονείς, βαθιά κοματοποιημένους και διαπλεκόμενους, αποφασίζει ένα βράδυ να πάει γήπεδο (ο ίδιος δηλωμένος χουλιγκάνος), πέρνοντας άδεια από την σημαία, μέσω πολιτικού βύσματος.Την άλλη μέρα ο ίδιος βρίσκεται στα κρατητήρια για τον φόνο φιλάθλου αντίπαλης ομάδας, στο σπίτι και στο αμάξι του βρίσκονται μια σειρά από όπλα καθώς και ουσίες. Η φυσική κατάληξη, στρατοδικείο σίγουρα και πολυετή φυλάκιση. Όχι όμωςγια κοματικό παιδί με λεφτά να προσλάβει γνωστό δικαστικό σκουπίδι. Αυτός την γλύτωσεσυνεχίζοντας την ζωή του ως έντιμος πολίτης...Αυτά και πολλά άλλα που μένουν στις σκιές.
Εγώ ή ο καθένας, τι μπορεί να απαντήσει στην συγκλονιστική σου αυτή μαρτυρία Γιώργο; Τι μπορεί να αντιστρέψει στις καταγγελίες σου; Τι μπορεί να στοιχειοθετήσει για να σε αντικρούσει; Έχει άραγε επιχειρήματα;
ΔιαγραφήΤο θράσος των εκάστοτε αστών φυσικά είναι απύθμενο. Εννοείται ότι θα βρουν κάτι. Και το δύστυχο είναι ότι οι γνωστοί "πελάτες-ψηφοφόροι" θα τους πιστέψουν.
Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό φίλε και με καλύπτεις απόλυτα. Τα τελευταία χρόνια μετά τα μνημόνια ζούμε μια εποχή εκφασισμού της κοινωνίας. Μια εποχή που το κράτος είναι βουτηγμένο στη σαπίλα και στον αυταρχισμό. Το διάλειμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε την τελική τόλμη να βάλει χέρι στο απόστημα. Παρά το ότι είχε το λαό στα κάγκελα κοντά του, τον απογοήτευσε δραματικά! Το αποτέλεσμα το βλέπουμε σήμερα.
Δεν μιζεριάζουμε, δεν παραιτούμαστε. Ελπίδα φυσικά υπάρχει. Αρκεί ο λαός να πιστέψει στις δυνάμεις του και να γίνει απαιτητικός. Δεν υπάρχουν σωτήρες να εκχωρηθεί η ζωή μας. Σε μας μένει να την προστατεύσουμε.
Γιώργο τιμή μου η κατάθεση άποψής σου σε αυτό το θέμα. Καλή συνέχεια.
Γιάννη μου για εμένα το θέμα δεν είναι μονάχα πολιτικό. Το πρόβλημα είναι πως δεν έχουμε παιδεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όταν δεν έχουμε παιδεία εύκολα μπορούμε να γίνουμε φερέφωνα τηλεοπτικών παπαγάλων ή να αποχαυνωθούμε από τα social media.
Θα συνεχίσουμε να θρηνούμε θύματα, όσο δεν αλλάζουμε νοοτροπία. Όσο δεν αντιλαμβανόμαστε τη δύναμη μας.
Μας λένε "don't look up" και εμείς δεν κοιτάμε, γιατί "έλα μωρέ, εγώ θα σώσω τον κόσμο". Και ο ωχαδερφισμός μας αυτός, μαζί με την άνεση μας στο να διαχωριζόμαστε, είναι αιτίες που μας καταδικάζουν στο χάος μας.
Υπάρχει ένταση μέσα στους ανθρώπους, γιατί ειδικά από το 2020 και μετά βιώνουν πολλά, αλλά αντί να τη διοχετεύουν σωστά, την εξαντλούν ο ένας στον άλλον, με νεύρα κτλ.
Ο κόσμος αυτός, δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξουμε. Και τώρα είναι η ευκαιρία μας. Μας έχουν χτυπήσει πολλά καμπάνακια. Αν ξυπνήσουμε, έχει καλώς. Διαφορετικά, θα συνεχίσουμε το δρόμο προς το χάος, με πολύ πόνο, αίμα, δάκρυα και ιδρώτα...
Σε ευχαριστούμε που μας προβλημάτισες.
Καλό Σαββατόβραδο!
Μαρίνα μου,
Διαγραφήφυσικά τίποτα δεν αλλάζει αν δεν αλλάξουμε ρότα εμείς! Οι "σωτήρες" πέθαναν! Θάφτηκαν στα μνημόνια, στις φωτιές, στις πλημμύρες, στα χιόνια. Στις αυταπάτες για συμβιβασμούς οπισθοδρόμησης και επιτελικές αρλούμπες. Υπάρχουν οι παλιές εκείνες αξίες της συλλογικότητας, της συμμετοχής, της αγωνιστικής δράσης, του ακτιβισμού, του συνδικαλισμού. Με αυτά τα εργαλεία θα βγούμε μπροστά.
Το πρόβλημα της παιδείας έχει πολιτική ετικέτα. Ο καπιταλισμός και το πολιτικό του προσωπικό, δεν θέλει μορφωμένους πολίτες. Θέλει υπάκουους υπαλλήλους με μια επιφανειακή ψευτο-μόρφωση και στεγανοποιημένες ειδικότητες για να βγάζουν λεφτά χωρίς δικαιώματα στα αφεντικά. Αυτά θέλει. Τα "δικά τους" παιδιά θα γίνουν τα αυριανά στελέχη στα κολλέγια και τα παιδιά του λαού θα κάνουν ντελίβερι και θα πουλάνε καφέδες στα μπαρ.
Για αυτό και τα προγράμματα σπουδών αφυδατώθηκαν, ξευτιλίστηκαν. Όλα αυτά είναι πολιτικές επιλογές, ταξικές, ιδεολογικές. Και έχουν δεξιό πρόσημο! Ξεκάθαρα πράγματα.
Κρατώ τη συνεχή σου διάθεση και χειραφετημένη σκέψη Μαρίνα μου, που, ως νέα γυναίκα, είσαι άμεση ελπίδα για το αύριο.
Καλή Κυριακή.
....και να συμπληρώσω ότι δεν θέλουν όχι απλά μορφωμένους πολίτες αλλά θέλουν φτωχούς και άπορους για να τους διαχειρίζονται όπως θέλουν με λίγα χρήματα, ως σεξουαλικά αντικείμενα, ως πειραματόζωα, ως τραμπούκους κ.ο.κ
ΔιαγραφήΜε βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο ενισχυτικά στην άποψή σου Άννα μου, απόλυτα δίκιο έχεις.
ΔιαγραφήΤο χλωμό το προσωπάκι σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις φωτογραφίες μας κοιτώ
……να φύγεις βιάστηκες.
Ελένη εκεί που πας κοίτα να είσαι ευτυχισμένη
Σ’ αυτή τη γη η μοίρα σου ήταν γραμμένη
Σ’ άσπρο χαρτί με ένα κίτρινο στυλό
Σαν δάκρυ από λεμόνι
Άννα Βίσση
Για την Ελένη, την Καρολάιν, τον Παύλο, τον Ζακ, τον Γιακουμάκη, τον Άλκη, για όλους αυτούς που κόπηκε το νήμα της ζωής τους πριν προλάβουν να ζήσουν.
Γιάννη μου δυστυχώς ζούμε τις θλιβερές σελίδες μιας ζοφερής πραγματικότητας με έναν αλληλοσπαραγμό, μια βαρβαρότητα που υποβαθμίζει το ανθρώπινο είδος. Υπάρχουν αυτοί που διοικούν και εκείνοι που υπακούνε, υπάρχουν οι ομάδες κρούσεις όπου η ανθρώπινη ζωή είναι ευτελές και αναλώσιμο αγαθό, υπάρχουν τα θεσμικά όργανα της πολιτείας που εθελοτυφλούν, υπάρχει η χειραγώγηση της προπαγανδιστικής ύπνωσης των μαζών, υπάρχει ένα αβέβαιο παρόν σ’ ένα χωρίς περιεχόμενο μέλλον. Δεν ξέρω αν είναι οι επιρροές που ασκούν ποδοσφαιρικοί-πολιτικοί παράγοντες ή τα αδιέξοδα των νέων (ανεργία, περιθωριοποίηση κλπ) που οδηγούν σε εκρήξεις.
Μέσα σ’ αυτό το τοξικό περιβάλλον όπου ο κόσμος γίνεται περισσότερο απαιτητικός, η δημοκρατία (?) απαιτεί ενεργούς πολίτες αρχής γενομένης από την εκπαίδευση όπου θα διαπαιδαγωγεί σωστούς αυριανούς πολίτες και όχι υποταγμένους στην κάθε λογής μορφή εξουσίας. Μακρύς ο κατάλογος για τους «καλούς» και «κακούς» τους θύτες και τα θύματα. Και λέω, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν αλλάξουμε εμείς.
«Για το κακό δεν φταίει μόνο αυτός που το κάνει, αλλά κι αυτός που δεν το εμποδίζει» (Θουκυδίδης)
Γιάννη μου ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΔΑΚΡΥΑ.
Να είσαι καλά! Καλό ξημέρωμα και καλή Κυριακή!
Τεράστια η κουβέντα του μέγιστου Θουκυδίδη! Θα την κάνω σημαία Αννίκα μου και ευχαριστώ που την κατέθεσες εδώ γιατί δεν την ήξερα. Να που μια φράση λέει λοιπόν τα πάντα. Το δανείζομαι λοιπόν κορίτσι μου.
ΔιαγραφήΦυσικά εστιάζεις σωστά στη δική μας ανάγκη για αλλαγή. Και το 1974 βγήκαμε από μια σάπια επταετία αλλά βγήκαμε με το κεφάλι ψηλά, με τις γροθιές σφιγμένες και τα βλέμματα καθάρια. Με πολιτισμό, με άποψη, με διάθεση.
Έναν Γαλλικό Μάη θέλουμε στην κοινωνία μας Αννίκα μου. Να σαρώσει την πολιτική καθεστωτική σαπίλα. Δεν γίνεται ο κόσμος να αναζητά λύσεις σε χρεοκοπημένες καταστάσεις. Δεν γίνεται να πιστώνει συνέχεια και να δίνει χρόνο, ευκαιρίες, δυνατότητες σε πολιτικούς σχηματισμούς που τον έχουν ξεσκίσει στην κυριολεξία. Και εκείνους που μιλάνε έντιμα, καθαρά, που είναι στο δρόμο δίπλα τους, να τους χαρίζει, με το ζόρι ένα 5-6%. Αυτό είναι ανήκουστο.
Σε ευχαριστώ καλή μου για την κατάθεση της γνώμης σου. Ειλικρινά με την καρδιά μου.
Κοινωνικοπολιτικό θα έλεγα Γιάννη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά έκανες και καταπιάστηκες με αυτό το θέμα. Τείνει να γίνει μάστιγα. Από την οικογένεια που είναι ο αρχικός -και κυρίαρχος θα έλεγα- πυρήνας, από τα σχολεία, από τη δουλειά μετέπειτα, από τις πολιτικές μας επιλογές, από κάθε έκφανση και έκφραση, οφείλουμε να εκπαιδεύουμε και να εκπαιδευόμαστε. Το Κακό είναι πλέον ανεξέλεγκτο..
Και μιας και ανέφερες την COSCO, πόσοι πολίτες βρε Γιάννη μου αγνοούν τί γίνεται στα ναυπηγεία, στα ορυχεία, στα μεταλλεία (βλέπε Σκουριές), στις χωματερές.. Σε εκείνους τους χώρους δουλειάς όπου οι άνθρωποι καταντούν, όχι χαμάληδες απλώς, αλλά πολίτες Γάμα Κατηγορίας..
Κάπου πρέπει να σταματήσει το Κακό. Έλεος με τις χαμένες ζωές!
Ο πολίτης δεν έχει άλλοθι κανένα Πέτρα μου. Τέρμα πια τα συγχωροχάρτια στη ζωή. Αν δεν ξέρει τι γίνεται να νοιαστεί! Αν δεν γνωρίζει να φροντίσει να μάθει. Υπάρχουν πηγές εναλλακτικές που μπορεί να μάθει. Όπως έμαθες και μαθαίνεις και εσύ! Γιατί θέλεις! Γιατί νοιάζεσαι.
ΔιαγραφήΔεν είναι κατάσταση αυτή όντως και καιρός να συνέλθουμε, να ανοίξουμε τα μάτια μας.
Πέτρα μου είμαστε συνοδοιπόροι σε αυτόν τον αγώνα έτσι με την έννοια που ...έδινε κάποτε το σύστημα του κράτους όταν κυνηγούσε "κομμουνιστάς και οδοιπόρους", για να γελάσουμε και λίγο.
Καλησπέρα καλή μου φίλη.
Δύο συναισθήματα δεν επέτρεψα να αισθανθώ στη ζωή μου, φίλε Γιάννη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦόβο από άνθρωπο και ζήλια για την ευημερία του άλλου.
Δυστυχώς το πρώτο έχει εισβάλει στη ζωή μου και φοβάμαι τον ίσκιο μου , για μένα, για τα παιδιά και για τα εγγόνια μου.
Δεν ξέρω πώς την ελευθερία την κάναμε ασυδοσία;
Πώς εξευτελίσαμε τις αξίες της ζωής;
Αισθάνομαι ότι πρέπει να γυρίσουμε στην εποχή των σπηλαίων, να κρυφτούμε από όλους κι από όλα και δεν το θέλω.
Τί τρελά έχει πιάσει τον κόσμο;
Ποιος κινεί τα νήματα και για ποιον λόγο;
Το 74 που λες δεν είχαμε τηλεόραση κι όσοι είχαν έβλεπαν 2 κρατικά κανάλια.
Είμαι πολύ αναστατωμένη και φοβισμένη.
Να είσαι καλά.
Κατανοώ και σέβομαι τα αισθήματά σου Ρένα μου. Πρόσεξε όμως το εξής! Μας θέλουν φοβισμένους! Ο φοβισμένος άνθρωπος είναι, Ρένα μου, παραιτημένος. Δεν αγωνίζεται, δεν διεκδικεί, αποδέχεται ότι τού πουν και όπως τού το πουν. Καταλαβαίνεις ότι, αυτό δεν πρέπει να γίνει! Ζωτικής σημασίας να ΜΗΝ γίνει Ρένα!
ΔιαγραφήΠοιος κινεί τα νήματα; Καλή ερώτηση. Μα Ρένα μου, οι άρχοντες! Και για να μιλήσω πολιτικά, η άρχουσα τάξη, η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό ανά τον κόσμο. Είναι απλό μα συνάμα και δύσκολο. Δεν είναι θέμα προσώπων, είναι θέμα ταξικό. Αν δεν αμφισβητηθεί αυτή η απόλυτη ηγεμονία τότε θα ζήσουμε όπως τον μεσαίωνα.
Πάμε λοιπόν γερά καλή μου φίλη. Σε ευχαριστώ θερμά που μοιράστηκες τις ανησυχίες και σκέψεις σου. Έχεις πάντα το σεβασμό μου.
Είμαι το ίδιο οργισμένη κι ενώνω την κραυγή μου με τη δική σου. Για όλα αυτά που καταγράφεις και για άλλα τόσα που δεν μας φτάνουν κατεβατά ολόκληρα να τα αναφέρουμε, για όλη την κατάντια και τον ηθικό ξεπεσμό μας. Και το λέω με πλήρη επίγνωση γιατί πολλές φορές βρέθηκα στους δρόμους για να διεκδικήσω το αυτονόητο. Δεν υπάρχει μαζική αντίδραση κι αυτό οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Μακάρι μέσα απ' τα κοινωνικά δίκτυα να κερδίζονται κάποιες μάχες. Αλλά δεν αρκεί αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους προβληματισμένους χαιρετισμούς μου, Γιάννη μου. Και την ελπίδα μου πως αυτή η κατρακύλα θα σταματήσει σύντομα...
Ξέρω Μαρία μου ότι είσαι, εν δυνάμει συνοδοιπόρος σ' αυτόν τον αγώνα. Με το έργο, τη γραφή σου, τη φυσική σου παρουσία και τη στάση ζωής σου. Καθένας από το μετερίζι του.
ΔιαγραφήΣίγουρα δεν αρκεί η δικτυακή αντίδραση μόνο. Δεν την υποτιμάμε, δεν την ανάγουμε όμως και σε μοναδικό εργαλείο. Οι μάζες, ο λαός, δείχνει να μην αντιδρά, ναι! Όμως βράζει! Προς το παρόν, αντιδρούν προχωρημένα κοινωνικά στρώματα κατά χώρους δουλειάς (λιμενεργάτες, ναυτεργάτες, ντελιβεράδες π.χ.) Η ταξική συνείδηση είναι μεγάλο πράγμα Μαρία μου. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα κάποιοι άνθρωποι "τι ακριβώς τούς συμβαίνει". Μην το γελάς! Δεν το έχουν καταλάβει! Δεν ξέρουν τι και που να χρεώσουν πολιτικές! Η συνείδηση έχει κατρακυλήσει πίσω δεκαετίες, ειδικά μετά το χτύπημα στις σοσιαλιστικές ιδέες, που ακόμα και στην όποια τσαπαρασισμένη τους οντότητα, δεν έπαυαν να βαστάνε συνειδήσεις και αντιστάσεις στον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα βάλλονται ιδεολογίες και πρόσωπα που σάρωσαν το φασισμό το 1945! Δεν ξεμπέρδεψαν μαζί τους! Τρέμουν την μεταλαμπάδευση, την αναγέννηση.
Ας τούς χαλάσουμε λίγο τη σούπα καλή μου! Έχουμε ψήφο, έχουμε μέρη να παλέψουμε. Τέλειο και ιδανικό δεν υπάρχει πουθενά! Όπως εμείς οι ίδιοι, έχουμε το σπίτι ΜΑΣ, στο οποίο μπορεί να μαλλιοτραβιόμαστε αλλά είναι σπίτι ΜΑΣ, έτσι έχουμε και το κόμμα ΜΑΣ, που είναι το "απάγκιο" μας, για να κάνω λογοχρησία από το μπλογκ σου.
Στέλνω την αγάπη και το σεβασμό μου Μαρία μου.
Τι να προσθέσω εγώ που να μην το έχουν πει όλοι οι φίλοι πιο πάνω Γιάννη, αλλά και όλη σου η ανάρτηση αποπνέει αυτή την αδικία που υπάρχει στον λαό...έτσι κι αλλιώς δεν έχει άλλο πάτο το βαρέλι...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εμείς όμως δεν είμαστε άμοιροι ευθηνών... Αν μπορούμε ας διορθώσουμε τα κακώς κείμενα.
Όμως να μην μας παίρνει από κάτω, την λύση την έχουμε στο χέρι μας!
Καλό βράδυ να έχεις με την ευχή κάποτε να είμαστε περήφανοι για εκείνους που θα μας κυβερνούν!
Κάθε λαός Ρούλα μου, έχει την ηγεσία που τού αξίζει, έλεγαν κάποιοι κάποτε. Και, σε γενικές γραμμές αξίζει, εκτός αν μιλάμε για εξουσίες τυραννίες εκ των άνωθεν. Μακάρι να μπορέσουμε να απαιτήσουμε εμείς οι ίδιοι μια άλλη μοίρα και ποιότητα για τη ζωή μας. Μακάρι να ψηφίζουμε και να ΜΗΝ καταψηφίζουμε! Μακάρι να ψηφίζουμε ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ και όχι ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ! Μακάρι να έχουμε μνήμες και να αγωνιζόμαστε.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ αγαπημένη μου φίλη για τα καλά σου λόγια και τη συμμετοχή σου. Να είμαστε καλά. Όμορφο Σαββατοκύριακο.
I am sorry that there are so many dead workers there too. Here in Italy two very young boys died, students who were doing internships. And every day there are dead workers. Every company makes a lot of speeches about safety but then in practice they never really check all the things that are wrong. This is truly a killing by all companies.
ΑπάντησηΔιαγραφήMy dear friend. Your wellcome to this blog. I 'm really very happy for your presence here!
ΔιαγραφήI absolutely agree with you. Α worker's life is not worth it at all to some. That's why we have to fight for it.
Thank you for your comment. I will be very happy to see you here.