"Το καλοκαίρι ήταν στιγμές..." (Ποιητικό δικτυακό δρώμενο: "Ένα ποίημα για το καλοκαίρι")

 "Το καλοκαίρι ήταν στιγμές..."

Η παλιά γειτονιά,

η προχωρημένη εφηβεία,

ο καυτός αέρας του Ιούλη

με τους αδειανούς δρόμους.

Τι πονούσε άραγε περισσότερο;

αυτή η δολερή αίσθηση της μοναχικής καρδιάς;

για οι χυμοί της ζωής παγωμένοι στο ψυγείο;

Κλειδωμένο ήταν να μην τους φτάσεις

και το κλειδί κρατημένο καλά

απ΄ αυτό που έστρωσαν στο διάβα σου.

"Υποχρέωση" το είπαν και "καθήκον" το ονόμασαν.

Και να δεις που το πίστεψες!

Το έκανες κτήμα σου, το μπόλιασες υπόθεσή σου!

Το άφησες να σε αφυδατώσει σύγκορμο

και να σε ευνουχίσει πάνω στα μυρωμένα ρόδα του καλοκαιριού.

Αμ δεν λογάριασες πως το τίμημα της ζωής θέλει βιασμό όλων εκείνων,

που σε κρατούσαν δεμένο.

Τι ήταν το καλοκαίρι για το δικό σου άνθισμα;

Μια άσφαλτος να τη σεργιανάς πέρα-δώθε,

στο ίδιο δρομολόγιο κάθε απόγευμα.

Με την “πίκρα σήμερα” να απλώνει τα ακκόρντα της

στην καρδιά σου, ίδια λειτουργία αναμονής.

Ήταν οι μοναχικές ιδρωμένες στιγμές σε εκείνο το πλίνθινο καμαράκι,

εκεί που το δικό σου καλοκαίρι γινόταν

των δικών σου χαμένων ηδονών ο βωμός.

Οι φαντασιώσεις κόντρα στο “πρέπει”.

Οι “αμαρτίες” κόντρα στις δικές τους “επιταγές”.

Ήταν το καλοκαίρι της εγκαρτέρησης,

όταν οι φίλοι έφευγαν για να γυρίσουν

κουβαλώντας τις δικές τους στιγμές,

για να τις ζήσεις και εσύ κοντά τους.

Ήταν σαν εκείνες τις νύχτες,

που τους ξεπροβόδιζες στου κήπου τα περάσματα,

τότες που φόρτωνες στη ράχη τους και τα δικά σου όνειρα,

για να τα περιμένεις να γυρίσουν πολλαπλά

να τα καρπολογήσεις.

Οι θάλασσες που δεν πήγες,

τα ακρογιάλια που δεν στάθηκες,

οι αγκαλιές που δεν έδωσες,

οι ηδονές που δεν έζησες,

τα ταξίδια που δεν διάβηκες,

τα γλέντια που απέμειναν μισά κι ανολοκλήρωτα.

Όλα τούτα τα “δεν”

Ναι… το καλοκαίρι ήταν στιγμές.

Αγαπημένες φίλες και φίλοι, το παραπάνω ποίημα είναι η δική μου συμμετοχή στο καλοκαιρινό ποιητικό δρώμενο

που διοργανώνει η αγαπημένη μας φίλη, η Αριστέα εδώ.

Ένα ποίημα για το καλοκαίρι

Τι πιο όμορφο από ένα ποιητικό δρώμενο μέσα στις καλοκαιρινές μας στιγμές.

Να θυμηθούμε, να κλάψουμε, να γελάσουμε, να οριοθετήσουμε, να ονειρευτούμε.

Ο δημιουργικός οίστρος της καλής μας φίλης, λειτουργεί, μια ακόμα φορά, ως ο βωμός, που πάνω του θα απλώσουμε την πραμάτεια της ψυχής μας.

Ευχαριστούμε καλή μου φίλη, με την καρδιά μας.

Στο σύνδεσμο μπορείτε να βρείτε και τους συνδέσμους όλων των συμμετοχών.

Συνεχίζουμε δημιουργικά