"Καρουζέλ" 22ο Συμπόσιο Ποίησης

"Καρουζέλ"

 Σαν αερικό που τριγυρνά στους ίσκιους, στο σκοτάδι

γυρεύοντας στη ζήση μου, γαλήνη να προσμένει.

Έτσι νυχοπατώντας βήματα αργά και νυσταγμένα

χορό της φλόγας των κεριών ξωπίσω ακόλουθός τους.

Τότε το είδα ! Να εκεί, στα χρόνια ξεχασμένο,

στην αγκαλιά του χρόνου ν’ ακουμπά, βαθιά υπνωτισμένο.

Έμοιαζε μελαγχολικό, βουβό, παρατημένο.

Σαν τα μικρά του ολοσκάλιστα ξύλινα αλογάκια

ψάχναν ανάσα της ζωής σ’ αυτόν τον κόσμο πάλι.

Παράμερα το χέρι τράβηξε, στο φως για να το φέρει,

Και σαν εκείνο ένιωσε το άγγιγμα στην ψυχή του,

κάτι σαν να κινήθηκε στην στρογγυλή του βάση.

Ιδέα μου νάταν τάχα για χαμόγελο εκείνο ;

της νεράιδας ολοφώτιστης επάνω στην κορφή του ;

αρμονικά σαν ήχησε στην ξύλινη καρδιά του !

Δεν λάθεψα, νογάς ; δεν θόλωσε η ματιά μου.

“Μείνε κοντά μας Κύρη μας μαζί με την καρδιά σου

Μια νύχτα μόνο ! Μόνο μια !”

Και λες, τι θαύμα δες ! Τα ξύλινα αλογάκια,

ολοστόλιστα εκεί, στο άλικό τους χρώμα.

“Φέρε μας πάλι στη ζωή !” ακούστηκαν με πάθος

ολόγυρά του οι νάνοι του με μια φωνή αντάμα.

Την Άγια Νύχτα της παραμονής

ημέρας Χριστουγέννων,

βρήκε ξανά τη θέση του αντίκρυ στη θωριά μου.

Ντυμένο βερνίκι γιαλιστό, παρέα με στολίδια.

Και τότε, στο μισόφωτο ολοζώντανη μπροστά μου

πρόβαλε διάφανη, εκστατική, πλάσμα από άλλο κόσμο.

Μ’ ένα χαμόγελο γλυκό ζωντάνια φορεμένο.

Σαν άγγιξε στα χέρια της το σμιλεμένο ξύλο,

την είδα ναι να με κοιτά χαμόγελο γεμάτη.

“Κυρά μου απρόσμενη εδώ παράξενα φερμένη,

ποιο τάχα κάλεσμα θαρρείς σε έφερε κοντά μου “

Με κοίταξε αλλόκοτα, γλυκά, συγκινημένα.

Τα μάτια της ταξίδεψαν νοσταλγικά στο ξύλο.

Το χάιδεψαν, του έγνεψαν σαν κάλεσμα της μνήμης.

“Αρχόντισσα, Χριστούγεννα σε λίγο ξημερώνει,

γιατί δεν αποκρίνεσαι στου λόγου μου τη βιάση ;”

Τότες το βλέμμα της, γαλήνιο στα μάτια μου εστάθη.

Λες μια ζωή πρωτόφαντη στον κόσμο μου προβάλλει.

“Το Καρουσέλ !” την άκουσα, με έκπληξη μεγάλη !

“Του έδωσες ζωή, το κράτησες κοντά σου.

Έτσι μ’ αυτό και εγώ μαζί χτύπους ζωής μου δίνεις

από τη λήθη και την άχλη της χρόνια αποξεχασμένη

λευτέρωσες τη ζήση μου στο Πνεύμα Χριστουγέννων.

Η Χρόνια τελειώνει με Ποίηση ! Ότι καλύτερο δηλαδή ! πιο ευαίσθητο, πιο λυρικό. Το "Καρουζέλ" λοιπόν είναι η προσωπική μου συμμετοχή στο εξαίρετο και καταξιωμένο πλέον δικτυακό δρώμενο:

22ο Συμπόσιο Ποίησης: Η Γιορτή μας και η κλήρωση

Ένα δρώμενο αφιερωμένο στην Ποίηση, που διοργανώνει η εξαίρετη δικτυακή φίλη, η Αριστέα, στο προσωπικό της ιστολόγιο εδώ:

Η Ζωή είναι Ωραία

Απολαύσαμε 19 Ποιήματα, αυτή τη φορά με θέμα "Το Πνεύμα των Χριστουγέννων" που το καθένα μίλησε στην καρδιά και στα συναισθήματά μας. Στον πρώτο σύνδεσμο που σας έδωσα μπορείτε να παρακολουθήσετε τα Αποτελέσματα του διαγωνισμού, την βράβευση και τη λήξη.

Ήταν μόλις η 3η συμμετοχή μου σε Ποιητικό δρώμενο. Το έχω ξαναπεί ότι προσεγγίζω την Ποίηση  με δέος και σεβασμό. Ευχαριστώ την Αριστέα που δεν έχει σταματήσει να με παρακινεί να δοκιμάζω την έμπνευση και τη γραφή μου. Επίσης να ευχαριστήσω όλες και όλους τους δημιουργούς των ποιημάτων αυτών αλλά και τους αναγνώστες που έδωσαν ζωή σε ένα ακόμα κύκλο αυτού του ποιητικού θησαυρού.

Αυτή τη φορά πιστεύω ότι το 22ο Συμπόσιο ξεπέρασε κάθε προσδοκία όσον αφορά την ποιότητα και τις συμμετοχές. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε ΟΛΑ τα ποιήματα καθώς σε κάθε ένα από αυτά θα συναντήσετε έναν ξεχωριστό εκφραστικό κόσμο γεμάτο από την ομορφιά κάθε δημιουργού.

Να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια σε δύο Κυρίες που μοιράστηκαν την ΠΡΩΤΗ θέση στην βαθμολογία, την Μαρία Κανελλάκη με το ποίημά της:

"Σβήσε το σπίρτο να κοιμηθούμε"

και την Χριστίνα Λέλη με το:

"Φέτος"

Για τις λοιπές θέσεις στην πρώτη Τριάδα να δώσω τα ξεχωριστά επίσης συγχαρητήριά μου στον φίλο Μάκη (να και ένας άντρας που ποιητικά διέπρεψε) με το ποίημά του:

"Οι απουσίες των Χριστουγέννων"

αλλά και στους επίσης ισοψηφίσαντες:

Ελευθερία-Έρη με το  "Παραπαίδι"
Δημήτρη Ασλάνογλου με το ¨Συγγνώμη"
Οι δύο ανωτέρω φίλοι, μην έχοντες προσωπικό ιστολόγιο, μπορείτε να διαβάσετε τα ποιήματά τους στον πρώτο σύνδεσμο που σας έδωσα.

Συνεχίζουμε να δημιουργούμε, σε έναν κόσμο γκρίζο και δύσβατο, στον οποίο καλούμαστε να δώσουμε το προσωπικό μας στίγμα για την ανάτασή του.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ