Η Μεγάλη Πέμπτη βράδυ της νιότης...

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Κάπου ανάμεσα 15-18 ετών. Στο φούντωμα της νιότης. Στην ύστερη εποχή της εφηβείας. 

Ένα ταξίδι "εν ταις ημέραις εκείναις" της Μεγάλης Βδομάδας και των Μεγάλων Ωρών της περισυλλογής εκείνων των καιρών.

Στην Μητρόπολη της Αθήνας χοροστατούσε ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ. Ιστορική μορφή και μπρούσκος άνθρωπος. Ανταρτόπαππας στον ΕΔΕΣ στην Καρδίτσα, συναγωνιστής με τον Χαρίλαο Φλωράκη σε αντίθετα κινήματα. Η Φωνή του στεντόρεια έσειε το εσωτερικό του ναού στους ύμνους της Μεγάλης Βδομάδας. Ο "και πάσης"! Αυτό το υποκοριστικό του είχε κολλήσει ο κυρ Παναγιώτης, εξαίρετος οικογενειακός φίλος και γείτονας. Φυσικά εκ του τίτλου του. "Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος".

Ο μεγάλος Σπύρος Περιστέρης πρωτοψάλτης στον Μητροπολιτικό Ναό. Η Φωνή του έχει γράψει ιστορία στην Εκκλησιαστική μουσική και έχει σφραγίσει μελωδικά τις Μεγάλες βδομάδες της νιότης μας. 

Μεγάλη Πέμπτη βράδυ. Η Παλιά γειτονιά στην Αθήνα ζούσε την εβδομάδα των Παθών. Η φύση έξω στις αλάνες οργίαζε. Τα χωράφια γεμάτα μαργαρίτες και αγριολούλουδα. Σμήνη από πεταλούδες, μέλισσες και πασχαλίτσες στόλιζαν με την παρουσία τους τα πάντα. Οι πασχαλιές, οι τριανταφυλλιές, τα άνθη στις νεραντζιές έλουζαν με ένα απίστευτο άρωμα κάθε ρούγα και στενό.

Η Αγία Μαρίνα κατάμεστη από κόσμο. Στο σπίτι με την τηλεόραση ανοιχτή. Η Οικογένεια όλη παρούσα. Ο Πατέρας, ιστορικός κομμουνιστής, την ημέρα αυτή παρακολουθούσε τη λειτουργία με απίστευτη κατάνυξη. Όταν καταμεσής του πέμπτου Ευαγγελίου, έβγαινε ο Σταυρός, εκείνος σηκωνόταν όρθιος και απέδιδε τον μέγιστο σεβασμό στη στιγμή. Τον παρακολουθούσα διακριτικά με δέος να νιώθει τη στιγμή.

"Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γη κρεμάσας....."

Συγκλονιστικός ύμνος, δοσμένος από τον Περιστέρη απ τα κατάβαθα της ψυχής του. Από κοντά όλοι.

Η Γιαγιά ετοίμαζε τη ζύμη για τα κουλούρια και το βάψιμο των αυγών. Η Μητέρα είχε αγοράσει ήδη τα τρία μεγάλα Αγιοκέρια που θα εμπαιναν το βράδυ ψηλά στον Εσταυρωμένο στην Εκκλησία. Είχε ακόμα διαλέξει τα καλύτερα τριαντάφυλλα για να πάνε σε λίγο στον Επιτάφιο για να στολιστεί για την Μεγάλη Παρασκευή. Εγώ συνέχιζα να απολαμβάνω τους ύμνους της λειτουργίας από την τηλεόραση.

Το βράδυ ξεκινούσε ο στολισμός του Επιταφίου. Η Δημόσια τηλεόραση από την ώρα εκείνη θα έβαζε την πένθιμη φορεσιά της σε αντίθεση με το σημερινό χάλι. 

Ο Γιώργος, ο Θανάσης, ο Άκης, οι αδελφικοί φίλοι, θα είχαμε ραντεβού στην Εκκλησία για τον στολισμό του Επιταφίου. Εγώ στο ψαλτήρι! τι να λέμε τώρα. "Η ζωή εν τάφω", "Άξιον εστί", "Αι γενεαί νυν πάσαι". Οι φωνές μας, μελωδικές τότε, ίσως ασχημάτιστες έδιναν τον τόνο μέχρι αργά. 

Τα κορδόνια με τις βιολέτες ετοιμάστηκαν, τα τριαντάφυλλα μπήκαν στη θέση τους, τα κεριά στο σταυρό άναψαν.

Η Νύχτα τελείωνε, αν υπήρχε διάθεση, με επίσκεψη στις γειτονικές εκκλησίες για να δούμε τον Επιτάφιο. 

Η Αγία και Μεγάλη Παρασκευή ξημέρωνε γαλήνια σε μια γειτονιά αλλά και κοινωνία χωρίς κορναρίσματα, μποτιλιαρίσματα, διαπληκτισμούς, χωρίς Jumbo και Mall.

Ο Πένθιμος μονότονος ήχος της καμπάνας ηχούσε σε ένα παγωμένο ρυθμό. 

Το βράδυ ο πατέρας μας έπαιρνε για να πάμε στην περιφορά του Επιταφίου στον διπλανό δήμο, στην Ν. Ιωνία, εκεί όπου είχε συνοδευτική μπάντα. Ο Μαστρο Βαγγέλης λάτρευε τα εγκώμια και την κλασική μουσική. Έτσι δεν θα μπορούσε να απαρνηθεί μια τέτοια εμπειρία. 

Εκεί, πριν την περιφορά, το μικρό μαγαζάκι στη στοά με τις ταχυνόπιττες! Ναι! Γλυκύτατες και νηστίσιμες.

Αργά το βράδυ η επιστροφή στο σπίτι. Και η κλασική μουσική στην τηλεόραση να γαληνεύει τις ψυχές μας ύστερα από μια κουραστική ημέρα.

Τα μετέπειτα χρόνια μετά το 1978, όταν ο Πατέρας έφυγε από κοντά μας, το απομεσήμερο της Μ. Παρασκευής ακουμπούσε στο Κοιμητήριο. Περιφορά Επιταφίου πάνω από τα μνήματα. Ανατριχίλα και στιγμές ανείπωτες. Τα τριαντάφυλλα του κήπου έφταναν και για το βάζο στον τάφο του μαζί με το λιβάνι απ το καντηλάκι. Ήταν ο πρώτος! θα ακολουθούσαν χρόνια μετά η Γιαγιά και η Μητέρα, λίγο αργότερα και η αδελφή....

Βράδυ Μεγάλης Παρασκευής. Όλα ηρεμούν και ησυχάζουν

Στο βάθος της καρδιάς μας όλοι προσδοκούμε μια Ανάσταση που θα ερχόταν σε δύο 24ωρα και εκεί ακουμπούσαμε τις ελπίδες και τα όνειρά μας.

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση σε όλες και όλους.