Ο κόσμος του Βιβλίου. Κόσμος μαγικός, ονειρεμένος. Κόσμος τέχνης, περισυλλογής, δημιουργίας. Δεν πιστεύω να έχουμε διαφορετική γνώμη πάνω σε αυτό.
Τώρα, ακόμα περισσότερο, αν μιλάμε για βιβλία από το βάθος του χρόνου, τότε το πράγμα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον και ελκυστικό.
Για ένα πράγμα που δεν θα διστάσω να το "προβάλλω" είναι η βιβλιοθήκη του σπιτιού. Και για να εξηγούμαι, δεν θα την προβάλω σαν ...κασετίνα πολύτιμων κοσμημάτων και λίθων. Αλλά σαν έναν θησαυρό πνευματικό που είχα την ευλογία να κληρονομήσω απ τον πατέρα μου.
Αυτές τις μέρες ολοκλήρωσα σε καταγραφή αρχείου, την πλήρη απογραφή της βιβλιοθήκης. Έχω την τιμή να μοιραστώ μαζί σας ότι αυτή αποτελείται από 854 τόμους βιβλίων. Και πολύ θα ήθελα σε ένα άλλο σπίτι και χώρο να υπήρχε ένα ξεχωριστό δωμάτιο για αυτήν. Όνειρα θα μου πείτε. Ας τα αφήσουμε να υπάρχουν.
Ανάμεσα λοιπόν σε αυτούς τους τόμους έφερα ξανά στο προσκήνιο Βιβλία βγαλμένα από το μακρινό παρελθόν. Βιβλία που έρχονται πολλές δεκαετίες φορτωμένα στην πλάτη τους.
Σταχυολόγησα μερικά από αυτά να τα μοιραστώ εδώ μαζί σας με το συναίσθημα που προσφέρει αυτή η πράξη.
Το κλασικό αριστούργημα του μεγάλου δραματουργού. Σε ένα βιβλίο της δεκαετίας του 1950, χωρίς να μπορέσω να προσδιορίσω την ακριβή του ημερομηνία.
Το κλασικό ιστορικό μυθιστόρημα του μεγάλου Λέοντος Τολστόι "Άννα Καρένιν" σε τρεις δεμένους τόμους. Η Έκδοση είναι του 1952 παρακαλώ, σε χρυσόδετη εμφάνιση.
Περνάμε σε ένα έργο ψυχολογίας. Είναι "Τα κατά συνθήκην ψεύδη" του Μαξ Ντορνάου. Το βιβλίο είναι ταλαιπωρημένο αρκετά χωρίς εξώφυλλο και δεν έχει δέσιμο. Δεν ξέρω αν θυμάστε, τα βιβλία αυτά έπρεπε να με χαρτοκόπτη να χωρίσεις τις δεμένες σελίδες του. Και αυτή η έκδοση πρέπει να είναι δεκαετίας 1950 καθώς δεν έχω ακριβή στοιχεία.
Περνάμε τώρα σε έναν μεγάλο θρυλικό συγγραφέα. Τον Βίκτωρα Ουγκώ. Εδώ το λογοτεχνικό του έργο "Φιλοσοφία και Φιλολογία". Σπάνια έκδοση πραγματικά σαν τίτλος. Δυστυχώς μήτε εδώ έχω στοιχεία έκδοσης του βιβλίου.
Εδώ θα περάσουμε πάλι σε Ψυχολογία και μιλάμε για αυτήν την συγκεκριμένη μελέτη του μεγάλου δασκάλου Άλφρεντ Άντλερ. Δείτε πόσα θέματα πραγματεύεται ένας από τους μεγαλύτερους ψυχαναλυτές της ιστορίας. Η Έκδοση είναι του 1958.
Ένα ακόμα ταλαιπωρημένο από τα χρόνια Βιβλίο αλλά με μεγάλη πνευματική και καλλιτεχνική αξία. Η Μελέτη του πατέρα μου πάνω στην τέχνη ήταν αγαπημένη του ασχολία. Το έργο είναι του Νίκου Δρακουλίδη και δεν έχω στοιχεία για το χρόνο έκδοσης.
Πάμε τώρα σε έναν εκδοτικό θησαυρό. Μιλάμε για μια Κοινωνιολογική μελέτη. Προσέξτε το χρόνο έκδοσης. Μιλάμε για το 1946. Η μελέτη είναι του Χρήστου Μουρατχανίδη.
Για το τέλος άφησα κάτι που για μένα είναι συγκλονιστικό. Αφορά ένα μικρό, πολύ μικρό βιβλίο, από αυτά που αποκαλούμε "αιρετικά". Ένα βιβλίο που αποτελείται από μικρά αυτοτελή διηγήματα πάνω στο ερωτικό πάθος.
Ρίξτε μια ματιά στην χρονολογία έκδοσης για να νιώσετε το δέος
Αν ξεφυλλίσετε τις σελίδες του και δείτε τη γλώσσα της εποχής. Δεν είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα αλλά στην λογοτεχνική δημοτική γλώσσα. Απλά θα δείτε τη σύνταξη και τη γραμματική της εποχής.
"Οι γυναίκες γλυκά κυβερνούνε τη ζωή μας"
Τα λόγια του Ψυχάρη σφραγίζουν το περιεχόμενο του βιβλίου για να δώσουν και τον τόνο του. Κρατώ μια σημείωση όσον αφορά την παρουσίαση αυτού του έργου σε επόμενη ανάρτηση.
Αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες. Σας έδωσα κάποιους τίτλους από βιβλία ηλικίας μισού αιώνα και πάνω. Ήθελα να νιώσετε το άρωμά τους, τις αναμνήσεις που κουβαλούν και το πνεύμα που τα συνοδεύει.
Όμορφα που είναι τα βιβλία τα λατρεύω έχω και εγώ πολλά. Κάποτε ήθελα να φτιάξω ένα καφέ με μια μεγάλη βιβλιοθήκη που θα μπορούσαν οι θαμώνες πίνοντας τον καφέ να διαβάζουν. Τελικά έμεινε μόνο όνειρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ Γιάννη μου Φιλιά πολλά!!
Ω Βιργινία μου τι μου λες! Ένα καφέ με βιβλιοθήκη. Πόσο υπέροχο θα ήταν κάτι τέτοιο. Δεν συναντάς τέτοια μέρη στην πατρίδα μας. Ελάχιστα είναι τα art cafe. Δυστυχώς εδώ οι προτεραιότητες είναι άλλες και το τρόπος ζωής φτηνός πολύ. Χαίρομαι Βιργινία μου.
ΔιαγραφήΝα σε καλησπερίσω με φιλιά.
Καλημέρα φίλε Γιάννη .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο που μπόρεσες να τα διασώσεις.
Πού να χωρέσουν όλα σε ένα σπίτι .
Πρόσφατα χάρισα τα περισσότερα βιβλία μου σε νοσοκομεία που έχουν βιβλιοθήκες .
Βέβαια τέτοιες εκδόσεις δεν είχα.
Να είσαι καλά .
Νοσοκομεία με βιβλιοθήκες ε; Δεν έχω δει κάτι τέτοιο Ρένα μου! ειδικά εδώ στην Αθήνα η εμπειρία μου λέει όχι.
ΔιαγραφήΤα έσωσα αυτά τα βιβλία. Είναι πολλά. Κουβαλάνε την εποχή τους, το λιγότερο. Και όνειρό μου είναι ένα δωμάτιο βιβλιοθήκη και μόνο.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Ρένα μου. Καλησπέρα.
πω πω Γιάννη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈζησα σε ένα σπίτι όπου δεν υπήρχε ούτε ένα βιβλίο (δεν το κατηγορώ), οπότε καταλαβαίνεις πόσο τυχερός είσαι;
Θα τα ήθελα όλα αυτά.. ΟΛΑ!!!
Αλήθεια τι επαγγελόταν ο πατέρας σου;
Στέλλα μου, μεγάλη υπόθεση.
ΔιαγραφήΟ Πατέρας μου δεν είχε πιστοποιημένα πτυχία. Είχε όμως ακαδημαϊκή μόρφωση με το δικό του αγώνα. Έγραφε ποίηση, μελέτες, τεχνικές και λογοτεχνικές. Το επάγγελμά του ήταν τεχνικός μεταλλουργίας και υαλουργίας στην Εταιρεία Λιπασμάτων στον Πειραιά.
Καλησπέρα αγαπητή μου φίλη και ευχαριστώ.
Πραγματικός θησαυρός Γιαννη μου! Συλλεκτικά σπανια κομματια!
ΑπάντησηΔιαγραφή854 βιβλία!!! Ουαου!!!
Ναι Χριστίνα μου! και επέτρεψέ μου να είναι από τα πράγματα που υπερηφανεύομαι και θα ήθελα να τα μοιράζομαι. Σε παρέα, σε φίλους, σε κοινές κουβέντες.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ με την καρδιά μου.
Είναι πολύ ωραίο να δίνουμε στους απογόνους μας ό,τι καλό παίρνουμε από τους προγόνους μας και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για βιβλία που εμείς επιλέξαμε μέσα στο πλήθος των υπολοίπων γιατί τη δεδομένη στιγμή κάλυπταν μια δική μας ανάγκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι θα τα δώσεις κι εσύ στην επόμενη γενιά, στα παιδιά σου, μεταδίδοντας τους συγχρόνως και τη διάθεση να τα διαβάσουν.
Καλημέρα Γιάννη :)
Μαρία,
Διαγραφήανοίγεις ένα σοβαρό κεφάλαιο που προσωπικά με ανησυχεί από λίγο έως πολύ. Ο Λόγος; δεν είμαι σε θέση να το καταφέρω αυτό που μου αφήνεις ως παρακαταθήκη. Και ο λόγος είναι στις διαθέσεις των παιδιών και στην μονομέρεια που ακολουθούν αυτές τις εποχές.
Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου.
Ανεκτίμητος ο θησαυρός που σου άφησε ο πατέρας σου, Γιάννη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθώς διάβαζα τους τίτλους, ειδικά των πρώτων πέντε βιβλίων, θυμήθηκα πως τα είχα διαβάσει νέα στα Γαλλικά, τότε που ξεκοκάλιζα ότι βιβλίο υπήρχε στις βιβλιοθήκες του σπιτιού μας!
Πλούσια κληρονομιά γιατί τότε που δεν υπήρχε TV τόση ποικηλία αναγνωσμάτων ήταν η καλύτερη συντροφιά τα βραδάκια μαζί με το τρανζίστορ!
Αμφιβάλω αν η νέα γενιά θα συγκινηθεί απ΄ένα παρόμοιο θησαυρό... βλέπεις τα smart phone και το ίντερνετ κλπ τους έχουν κλέψει τις καρδιές!
Πολλά ΑΦιλιά τυχερέ μου φίλε!
Στεφανία μου αρέσει που είσαι "κυνικά" ρεαλιστική! Όχι η νέα γενιά δεν ενδιαφέρεται συλλογικά για αυτήν την κληρονομιά! Ούτε καν! Και αν θες να ξέρεις αμφιβάλλω για το μακρινό τους μέλλον. Καταλαβαίνεις φαντάζομαι. Ρίξε μια ματιά Στεφανία στα σπίτια των νέων παιδιών που παντρεύονται. Παντού υπάρχει ένα σκρίνιο μέσα στο οποίο φωλιάζει κάθε είδους "μαλακία" (συγχώρα με), εκτός από ένα βιβλίο!
ΔιαγραφήΚαλησπέρα καλή μου.
Αν και διαθέτω μόνο λίγα περισσότερα από τα μισά σου βιβλία, έχουμε το ίδιο όνειρο: Ένα δωμάτιο με βιβλιοθήκες σε όλους τους τοίχους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά δεν...
Είναι αξιοζήλευτα τα βιβλία που μας δείχνεις.
Πρέπει να είσαι πολύ ευτυχισμένος που τα έχεις και χαίρομαι γι αυτό!
Έχουμε κι ένα ίδιο. Αμέεεεε! Την Καρένιν, αλλά εμένα είναι σε πολύ νεώτερη έκδοση.
Το μόνο που έχω σε παλιά έκδοση, είναι του 1957 ο Δον Κιχώτης του Θερβάντες.
Μου άφησε κι εμένα ο μπαμπάς βιβλία.
Τα περισσότερα πολιτικού περιεχομένου και πάρα πολλά των Ρώσων κλασικών συγγραφέων και τον Δον Κιχώτη, που ανέφερα πιο πάνω.
Αλλά, κακά τα ψέμματα, δεν υπάρχει καλύτερη κληρονομιά!
Αν και ίσως ο γιος μου θα διαφωνούσε με αυτό.
Μα να μη μου μοιάσει σε αυτό το κομμάτι, αυτό το παιδί...
Καλημέρα κύριε Πιτ!
Αρτίστα ξέρεις τι σκέφτομαι τελικά;
ΔιαγραφήΧαχαχα, ότι έχουμε το ίδιο παράπονο αλλά και απωθημένο. Το παράπονο έχει να κάνει με τα παιδιά μας αν και εντάξει δεν είναι απόλυτη η άρνηση αλλά ούτε και ενθουσιώδης. Το απωθημένο έχει να κάνει με το δωμάτιο. Μια βιβλιοθήκη βρε παιδιά! Με ράφια σε όλους τους τοίχους, ένα γραφείο και μια πολυθρόνα.
Χαίρομαι που έχεις μια πλούσια βιβλιοθήκη και μάλλον οι πατεράδες μας Αρτίστα είχαν, σαφέστατα, μια κοινή στράτα σε ένα πολύ μεγάλο δρόμο. Και αντιλαμβάνεσαι τι εννοώ. Κουβαλάνε με λίγα λόγια μια μεγάλη ιστορία στις πλάτες τους.
Δον Κιχώτης λοιπόν! Και Καρένιν! κοίτα να δεις πόσες συμπτώσεις ε;
Καλησπέρα Αρτίστα μου!
Την αγάπη μου.
Ναι κύριε Πιτ, αντιλαμβάνομαι τι εννοείς για τους πατεράδες μας!
ΔιαγραφήΜπα, του δικού μου απόγονου είναι σαφέστατα απόλυτη η άρνηση.
Αφού από τώρα σκέφτομαι σε ποιου δήμου τη δανειστική βιβλιοθήκη θα αφήσω μετά θάνατον τα δικά μου!
Είθε να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα!
Να έχεις σύντομα ενα δωμάτιο-βιβλιοθήκη!
Κίσιζ κύριε Πιτ!
Αχ βρε Αρτίστα μου! Τι να πω για τις ευχές σου ειλικρινά! Θέλω την ...απόφασή σου για τη βιβλιοθήκη σου να την πάρω με χιούμορ γιατί με στενοχωρεί αυτή η πραγματικότητα. Καλό σου βράδυ.
ΔιαγραφήΛατρεύω τα βιβλία! Εντυπωσιαστηκα από τον αριθμό του θησαυρού σου!Εμένα δυστυχώς η βιβλιοθήκη μου είναι κάπως φτωχή, αν και έχω κληρονομήσει μερικούς αξιόλογους θησαυρούς απο τη μητέρα μου. Ενας απο αυτούς θα αποτελέσει την ανάρτηση μου του ερχόμενου Σαββάτου καθώς αποτελεί το βιβλίο που τελείωσα την περασμένη εβδομάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιρήνη,
Διαγραφήαυτό που μετράει είναι το ότι αγαπάς τα βιβλία και ότι και εσύ έχεις αυτές τις γονικές επιρροές. Ειλικρινά χαίρομαι πολύ. Και περιμένω με χαρά να μοιραστούμε εδώ τις αγάπες σου στα βιβλία σου.
Καλό σου απόγευμα.
854 τόμους; Αυτό κι αν είναι θησαυρός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννη μου, μύρισε ατμόσφαιρα βιβλιοπωλείου εδώ μέσα. Με σεβασμό στην πατρική κληρονομιά και στην αξία αυτών των βιβλίων, μας ταξίδεψες σε ιστορικές εκδόσεις που σε ελάχιστες βιβλιοθήκες υπάρχουν σήμερα.
Κάνω την ευχή να τακτοποιηθούν όλα αυτά τα βιβλία, σ' ένα δωμάτιο-βιβλιοθήκη, σ' ένα προσωπικό σου χώρο, όπως ακριβώς τον ονειρεύεσαι.
Έχω κι εγώ λίγα βιβλία απ' την πατρική οικεία, που γλύτωσαν απ' τη λαίλαπα των μετακομίσεων. Το θησαυροφυλάκιό μου :-)
Όπως το λες Μαρία μου!
ΔιαγραφήΤα προσωπικά μας θησαυροφυλάκια! και να προσθέσω και κάμποσα βιβλία της γυναίκας μου που ήρθαν και αποτέλεσαν το σύνολο αυτό. Δεν υπάρχει καλύτερο άρωμα από αυτό της βιβλιοθήκης. Πραγματικά υπέροχο. Σε ευχαριστώ για τις ευχές Μαρία μου, να είσαι καλά. Σε φιλώ.
Γιάννη καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Χωρίς να σε γνωρίζω από κοντά, πάντα είχα την αίσθηση ότι θα είχες μια καλή βιβλιοθήκη στο σπίτι σου. Η παρουσίαση σου, όμως ήταν πέρα από τις προσδοκίες μου. Χαίρομαι! Πες μου μόνο, έχεις το ίδιο κουσούρι με μένα, να μην θέλεις να χάσεις κανένα από τα βιβλία σου, να τα προσέχεις σαν νάταν αληθινά παιδιά σου, να αισθάνεσαι ότι αυτός είναι ο αληθινός θησαυρός της ζωής σου; Και για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ μετά την οικογένεια μας!!!!!
Η δική μου βιβλιοθήκη; Πλούσια σχετικά αλλά με εκδόσεις από το 70 και μετά. Περιέχει κυρίως λογοτεχνικά και ιστορικά βιβλία. Όχι τόσο πλούσια όμως, όπως τη δική σου!!!!! Νάσαι καλά, φίλε!
Βασίλη μου φυσικά και όπως τα λες είναι!
ΔιαγραφήΚουσούρι δεν λες τίποτα! δεν πετάω μήτε ....Μίκυ Μάους ένα πράμα χαχαχαχα. Στο τέλος θα πρέπει να αποκτήσω κανένα ...Βικτωριανό σπίτι να τα τακτοποιήσω όλα αυτά. Αφού βλέπω κάποιες σπιτικές βιβλιοθήκες και μούρχεται κάπως ένα πράμα.
Είναι όμορφο πράγμα φίλε μου το βιβλίο. Πραγματικά όμορφο. Ακόμα και ένα ξεφύλλισμά του σε γεμίζει με μια ασύγκριτη αίσθηση πραγματικά.
Χαίρομαι που τα αγαπάς και τα "χαϊδεύεις" Βασίλη μου. Να είσαι και εσύ καλά.
Πριν και μετά τη βιβλιοθήκη (εεεπ, καλησπέρα!) υπάρχει η αγάπη για τη σκέψη, για την τέχνη, για τις επιστήμες, για το βιβλίο. Και ευτυχώς ο μπαμπάς στην κληροδότησε μια χαρά! Φτιάχνουν και οι άνθρωποι βιβλιοθήκες (και, ω, τι ωραίες, βεβαίως βεβαίως!), αλλά το ευτυχές είναι ότι οι βιβλιοθήκες φτιάχνουν ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τα απολαμβάνεις, Γιάννη.
Αυτό το τελευταίο που παρατηρείς Διονύση μου είναι και μεγάλη αλήθεια.
ΔιαγραφήΠόσες και πόσες βιβλιοθήκες δεν έχουν πλάσει ανθρώπινες σκέψεις, πνεύματα και μορφές.
Ναι, για μένα ήταν ευλογία η πατρική μου κληρονομιά, αυτή έβαλε τις βάσεις σε όλο αυτό.
Σε ευχαριστώ Διονύση μου, σε ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά αγαπητέ φίλε.
Γιάννη μου πραγματικά έχεις στο σπίτι σου έναν ανεκτίμητο θησαυρό. Εύχομαι το όνειρό σου για ένα δωμάτιο-βιβλιοθήκη να γίνει πραγματικότητα. Και εγώ κάτι τέτοιο ονειρεύομαι και εγώ για τα δικά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις υπέροχη συντροφιά λοιπόν για κάθε στιγμή.
Ελένη μου ναι. Αυτός ο θησαυρός είναι ανεκτίμητος. Και η συωτροφιά του μοναδική. Μακάρι κορίτσι μου, στο εύχομαι να έχεις και εσύ το δικό σου χώρο και να τον απολαμβάνεις.
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ κοπέλα μου.
Αχ ένα δωμάτιο βιβλιοθήκη!!!!!! Τι είπες τώρα!! Όνειρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ έχω πολλά και κάποια παλιά αλλά τι οργανωτικός που είσαι! Τα αρχειοθέτησες, τα μέτρησες!!Και ο μπαμπάς σπουδαία κληρονομιά!
Ευχή αφήνω για εκείνο το δωμάτιο βιβλιοθήκη. Κάτι σαν το φόντο σου ναι;
Καλησπέρα Γιάννη μου
Σ'ευχαριστούμε που μας σύστησες μερικούς από τους καλύτερους φίλους σου!
Άννα μου αγαπημένη μου φίλη,
Διαγραφήαυτό το δωμάτιο ε; Εδώ που είναι πίσω σαν φόντο. Χαχαχαχαχα γλυκιά μου, που τέτοια τύχη για ένα παρόμοιο δωμάτιο βιβλιοθήκη. Μόνο σε σπίτια Αγγλικά Βικτωριανής εποχής Αγκάθα Κρίστι συναντάς.
Ξέρω ότι αγαπάς τα βιβλία Άννα μου! το ξέρω. Και εύχομαι να αποκτήσεις πολλά. Εγώ να στείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ εκεί στις ευχές σου. Καλό βράδυ.
Είχα κι εγώ κάποτε το ίδιο όνειρο Γιάννη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά τόσα βιβλία ( και μάλιστα σπάνια και παλαιά) ούτε στο όνειρό μου!
Παλιά δενόμουν με τα βιβλία μου, τώρα όλο και πιο εύκολα "ελευθερώνω" χώρο, χαρίζοντάς τα σε φίλους.
Έχω ένα μόνο παλαιό, του 1955, από τη μαμά! Νιώθω λοιπόν απόλυτα τα συναισθήματά σου για την κληρονομιά που έχεις στα χέρια σου!
Όσο για την καταγραφή... Κι ύστερα σου λένε μην πιστεύεις στα ζώδια πφ! ☺
Σε φιλώ γλυκά καλέ μου φίλε!
Κρατώ σίγουρα τα αδιάβαστα, που κυμαίνονται γύρω στα 80 πάνω κάτω ☺
Αριστέα μου,
Διαγραφήτι να σου πω τώρα. Τα βιβλία κορίτσι μου δεν είναι για "ελευθέρωμα". Είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας. Δεν ξέρω βέβαια τι λόγοι συντρέχουν για να το κάνεις αυτό, κρατώ εκεί μια επιφύλαξη. Αλλά, τα βιβλία είναι για συλλογή. Τώρα, τι θα απογίνουν μετά από εμάς και πως θα εξασφαλίσουμε την ασφαλή τους συνέχεια αυτό ναι, είναι ένα ζήτημα σοβαρό που θα μας απασχολήσει την καίρια στιγμή. Θα μου πεις, την ξέρεις; όχι! Ε τουλάχιστον μιλάμε λογικά.
Καλό βράδυ και σε ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σου και τα λόγια σου.
Γιάννη μου, καλέ μου Γιάννη!
ΔιαγραφήΤα πάντα είναι για ελευθέρωμα. Οτιδήποτε στοιβάζουμε, είναι από εγωισμό! Αυτό λένε όλοι οι σοφοί/φιλόσοφοι, από αρχαιοτάτων χρόνων. Σε ανατολή και δύση!
Από ψυχαναλυτική σκοπιά, η συγκέντρωση υλικών αγαθών (όπως τα βιβλία), είναι αναπλήρωση άλλων διακαών πόθων (κυρίως σεξουαλικών).
Αλλά ας πάρουμε τη σοφία των δικών μας προγόνων...
Όσα λιγότερα "κατέχεις" τόσο πιο ελεύθερος είσαι!
Και στα λέει όλα αυτά κάποια που θησαύριζε τα βιβλία δίπλα της, τα κατέγραφε, τα χάιδευε, τα μετρούσε, ονειρευόταν να στολίζει τοίχους με αυτά ( έχω πολλά ακόμη, μην νομίζεις...) και αγόραζε -συγκέντρωνε μανιωδώς!
Την ημέρα που άρχισα να ελευθερώνω=χαρίζω αισθάνθηκα πραγματικά ότι κάνω βήματα μπροστά...
Δεν ξέρω αν μπορείς να με καταλάβεις, ούτε έχω αυτή την απαίτηση !
Απλά κράτα τα κάπου στη γωνίτσα του μυαλού σου , ότι υπάρχει κι αυτή η οπτική....
Φιλιά!
♥
Αριστέα μου,
Διαγραφήφυσικά και τη σέβομαι αυτήν την οπτική. Εννοείται. Και νιώθω να έχει μια λογική της κοινοκτημοσύνης.
Όμως θα ήθελα αληθινά να ρωτήσω το εξής. Μιας και μιλάμε για ελευθέρωμα υλικών αγαθών και μοίρασμα και μιας και το μοίρασμα αυτό ακουμπά σε σεξουαλικούς πόθους, τότε γιατί είμαστε μονογαμικοί; η ερώτηση είναι σαφέστατη.
Εδώ στον έρωτα δεν ισχύει "ιδιοκτησία"; οι λογικές "είσαι δική μου", "είμαι δικός σου" δεν ακουμπούν στις λογικές της "κατοχής";
Σε αυτήν την περίπτωση γιατί το δεχόμαστε; Μήπως γιατί είναι αποτέλεσμα νόμων της κοινωνίας; μα νομίζω οι λογικές της μονογαμικής σχέσης ξεκινάνε εγκεφαλικά και όχι νομικά.
Εκτός αν συμβαίνει κάτι άλλο.
Μεγάλη μου απορία αυτή.
Όσον αφορά τα βιβλία. Νομίζω έχουν μια ιδιαιτερότητα. Δεν είναι έπιπλα, δεν είναι υλικά αγαθά με την στεγνή έννοια. Κουβαλάνε δημιουργία, πνεύμα. Άρα έχουν μια έτερη ιδιότητα, αυτήν της ύπαρξης. Συνεπώς δεν μπορώ να τα νιώσω σαν υλικά αγαθά.
Θέλω να τα βλέπω, να τα χαϊδεύω, να τα κοιτάζω ρε παιδί μου. Και δεν την αλλάζω αυτήν την αίσθηση.
Λατρεύω αυτή μας την κουβέντα Αριστέα γιατί ανοίγει μύρια όσα ζητήματα. Και σε ευχαριστώ που την έκανες.
Φιλιά.
Καλημέρα Γιάννη μου.
ΔιαγραφήΝομίζω ότι έγινε μια παρανόηση εδώ.
Όταν "ενέπλεξα" τη συγκέντρωση αγαθών (καλύτερα έτσι, γιατί ταύτισες τα βιβλία με τα έπιπλα, και δεν τα βλέπω έτσι, εννοείται ☺) με το σεξουαλικό κομμάτι, δεν είχα καθόλου στο νου αυτό που εσύ κατάλαβες. Η συσσώρευση οποιουδήποτε αγαθού με μανία (ή και αγάπη ακόμα) κατά τη ψυχαναλυτική θεωρία αναπληρώνει άλλες ανάγκες. Η έλλειψη σεξ μπορεί να καλύπτεται με άλλους τρόπους εν ολίγοις, ένας και των οποίων είναι οι συλλογές. Κι εδώ το μέτρο είναι η υγιής έκφραση. Και στα λέει όλα αυτά κάποια που συγκέντρωνε βιβλία με μανία, (καμάρωνα που έβλεπα τις ραφιέρες μου να γεμίζουν) και σε νιώθω απόλυτα όπως εκφράζεσαι για αυτά, ακόμα νιώθω ότι έχουν ψυχή... απλά τώρα είμαι λιγάκι πιο χαλαρή και μπορώ να δίνω, γιατί έτσι αποκτάει περισσότερη αξία το βιβλίο, από το παραμένει στο ράφι και να γεμίζει τα δικά μου υπαρξιακά ίσως κενά. Για να το δεις και σε άλλες διαστάσεις, ακόμα και η μανιώδης ενασχόλησή μου με τα καλλιτεχνικά στο παρελθόν πάνω στην ίδια θεωρία ακουμπά!
Φυσικά και δεν είναι έπιπλα τα βιβλία, φυσικά και κουβαλάνε πνεύμα και δημιουργία, αρκετά από αυτά τα έχω διαβάσει πάνω από 2 φορές, αλλά ποιος ο λόγος να κρατώ κάτι που έκανε τον κύκλο του; Δεν είναι εύκολο να γίνει κατανοητό αυτό που λέω. Κι εγώ στην αρχή είχα "τσινίσει" στην ιδέα ότι μπορεί να υπάρχει κι αυτή η πλευρά! Η ψυχανάλυση το λοιπόν σε αποδεσμεύει από πολλά φίλε μου καλέ. Πίστεψέ με, την πρώτη φορά που άδειασα ένα ράφι από διαβασμένα βιβλία ( και τοποθέτησα μια στοίβα αδιάβαστων που πάντα φροντίζω να έχω όπως σου είπα στο αρχικό μου σχόλιο) και άρχισα να χαρίζω, ένιωσα λιγάκι πιο ελεύθερη, χαμογελούσα για μέρες όταν σκεφτόμουν πόσο απλό ήταν τελικά!
Ελπίζω να μην σε κούρασα και να βοήθησα λιγάκι να καταλάβεις πώς σκέφτομαι.
Δενπροσπαθώ κάνω μάθημα επουδενί. Μοιράστηκα μαζί σου πως άλλαξα στην πορεία και τι ισχύει για μένα πια. :)
Σε φιλώ κι εύχομαι να έχεις ένα υπέροχο ΣΚ!
Αριστέα μου,
Διαγραφήξέρεις ότι "ψοφάω" για τέτοιες συζητήσεις. Και είναι αυτές που αναδεικνύουν και τη σημασία ενός διαλογισμού στο blog.
Να είσαι ήρεμη ότι δεν αισθάνθηκα ότι έχεις κανενός είδος πατερναλισμού. Μήτε με ενοχλεί η άποψή σου. Το αντίθετο βάζει ζητήματα, γεννάει σκέψεις και προβληματισμό.
Δεν αντιλέγω ότι σίγουρα μπορεί τέτοια διάθεση να κρύβει απωθήσεις. Φυσικά και έχω μια επιφύλαξη αν όλα αυτά "φωτογραφίζουν" σεξουαλική υφή. Δηλαδή εδώ θα μπλέξω λίγο τον Φρόυντ και τον Άντλερ (κατ' αντιπαράθεση), όπου ο δεύτερος εστιάζει στο "συναίσθημα της κατωτερότητας" και όχι της σεξουαλικότητας. Σκέψεις που η μία συμπληρώνει την άλλη θα πει κανείς.
Πρόσεξε τώρα το εξής:
Στα ράφια μου είναι π.χ. η Εγκυκλοπαίδεια "Ήλιος", ηλικίας 1949. Είναι με δέσιμο του πατέρα μου. Άσε την εγκυκλοπαίδεια, πάμε σε ένα μονό βιβλίο.
Πως να το δώσω τώρα εγώ αυτό αν μέσα στις σελίδες του "βλέπω" τις προσωπικές μου παιδικές αναμνήσεις; πως να το αποχωριστώ;
Αν μάλιστα διανοηθεί να πάνε αυτά τα βιβλία σε παλαιοπωλείο τότε θα τρίζουν τα κόκαλά μου όπως και του πατέρα μου. Θα το θεωρήσω μέγιστη ύβρι.
Τα βιβλία κουβαλάνε συναισθήματα, δάκρυα, γέλια, στιγμές, νύχτες, έρωτες. Μου είναι αδύνατον να το κάνω. Και αν μάθω ότι παράπεσαν να ξέρεις ότι θα αποτελέσει για μένα πλήγμα τρομερό (φυσικά δεν θα ζω...).
Μπορεί να το θεωρείς αυτό πάθος. Δεν αντιλέγω. ΘΕΛΩ να ζω με αυτό. Το ζητάω. Δεν μας έχουν μείνει δα και πολλά πράγματα να παθιαζόμστε ναι;
Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι δεν σε καταλαβαίνω. Ότι δεν χαίρομαι με αυτό που κάνεις. Η Χαρά μου είναι να βλέπω φίλους να νιώθουν καλά. Το πως θα το κάνουν δεν θα με επηρεάσει.
Πόσο όμορφη έγινε αυτή η κουβέντα άνοιγμα καρδιάς. Σε ευχαριστώ για αυτό.
Πολύ μεγάλη κληρονομιά :) Είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή θα βρούν τον αποκλειστικό τους χώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό αυτούς τους τίτλους έχω διαβάσει μόνο ένα.
Αλλά σε παλαιότητα νομίζω σε τρώω σε δυο τίτλους .. δεν θυμάμαι χρονολογία αλλά είναι πιο παλιά... το ένα ο Ελαφοκυνηγός Φοβάσαι να το ανοίξεις ... μην Σπάσουν και γίνουν θρύψαλα οι σελίδες του και το άλλο μια Καινή Διαθήκη
Αυτά και σε φιλώ
Έφυγα είναι αργά :)
Πωπω τι λες Μάνια μου! χαίρομαι! τα παλιά βιβλία είναι κάτι σαν θησαυρός ζωής ανυπολόγιστης αξίας.Πράγματι μεγάλες αυτές οι κληρονομιές.
ΔιαγραφήΠολλά τα φιλιά μου και οι καλημέρες μου για μια όμορφη μέρα.
Ευχαριστώ.
Ομορφο
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Ευχαριστώ Μαρία, καλησπέρα σου.
ΔιαγραφήΒΙΒΛΊΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΚΙ ΕΧΩ ΑΡΚΕΤΆ ΑΛΛΆ ΤΑ ΠΑΛΙΆ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΙΔΙΑΊΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΝ ΤΟΣΟ ΣΩΣΤΉ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΠΟΤΕ!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΓΙΆΝΝΗ ΜΟΥ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΑΡΟΎΜΕΝΟ ΠΑΣΧΑ!!!!!!!!!!
Έχεις και εσύ Ελένη μου την ίδια αγάπη έτσι;
ΔιαγραφήΤο παλιό έχει πάντα ξεχωριστή γοητεία και συναισθηματική φόρτιση. Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου για το σχόλιο. Να ευχηθώ Καλό Πάσχα.
Γιάννη μου, πόσο σε νιώθω!! Έχω κι εγώ βιβλία από τον παππού μου, όσα κατάφερα να γλιτώσω από τη φθορά του χρόνου σε ένα σπίτι που σχεδόν εγκαταλείφθηκε όταν τον έτρεχε η μαμά μου στα νοσοκομεία... και μέσα τους εκτός από τον πνευματικό θησαυρό που κουβαλούν, έχουν και τις αναμνήσεις μου!... Αυτά τα βιβλία δεν δίνονται, όσο εγωιστικό ή ό,τι άλλο ακούγεται! Όπως τα πρόσεχε ο παππού μου, θα τα προσέχω κι εγώ και θα έρθει η ώρα που κάποιος μετά από μένα θα πάρει τη σκυτάλη. Μέχρι τότε είναι κομμάτι της ζωής μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά καλέ μου φίλε!
Καλή Ανάσταση!
Μαρίνα
Μαρίνα μου,
Διαγραφήσέβομαι απόλυτα κάθε σου λέξη και συναίσθημα. Ακριβώς τα ίδια συμμερίζομαι και εγώ. Κάθε βιβλίο δικών μας ανθρώπων κουβαλάει ολάκερη ιστορία. Ξέρω ότι είναι ένα κομμάτι της ζωής μας. Και έτσι πορευόμαστε με αυτά.
Ευχαριστώ για τις ευχές και τα συναισθήματά σου. Καλό Πάσχα κορίτσι μου.
Δεν είναι μόνο γνώση, δεν είναι μόνο δυσεύρετες εκδόσεις, δεν είναι μόνο αναμνήσεις: είναι η αίσθηση της συνέχειας και της επαφής με τους ανθρώπους που δεν είναι πια μαζί μας. Είσαι τυχερός που κατάφερες να διασώσεις αυτή την κληρονομιά, Γιάννη μου. Μια από τις πιο ευτυχισμένες αναμνήσεις μου, που ακόμα και σήμερα, με γαληνεύει, είναι η εικόνα των γονιών μου στο δωμάτιο - γραφείο, να διαλέγουν βιβλία, να συζητούν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι ένα όμορφο Πάσχα, με πολλές χαρούμενες στιγμές, Φιλιά!
Τι λες τώρα Αλεξάνδρα μου!
ΔιαγραφήΟι δύο μορφές της ζωής σου σε ένα γραφείο ανάμεσα στο άρωμα των βιβλίων. Να μιλούν, να ανταλλάσσουν σκέψεις, να νιώθουν.
Είναι μονάκριβο αυτό το αίσθημα πράγματι και δεν αντικαθίσταται.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Καλή Ανάσταση κορίτσι μου γεμάτη όνειρα και στιγμές.
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, έχω διαβάσει όλα αυτά τα βιβλία, Γιάννη μου. Αγαπώ το διάβασμα, όπως ξέρεις. Σε φιλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι ιδιαίτερα Μία μου. Ξέρω την αγάπη σου για το διάβασμα και την συμμερίζομαι. Είναι ανεκτίμητη. Καλό βράδυ και σε ευχαριστώ πολύ! Καλό Πάσχα.
ΔιαγραφήΕίδα φως και μπήκα. Εγώ ευχές μπήκα να πω και κόλλησα με την ανάρτηση. Και επειδή με τέτοια θέματα με γαργαλάει το χέρι μου, είπα να πω το κατιτίς κι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν βιβλία με ελκυστικά εξώφυλλα και ενδιαφέρον περιεχόμενο, όμως τα βιβλία της πρώτης μας νιότης που άνοιξαν τους ορίζοντες, βοήθησαν στην ωρίμανση της σκέψης και διαμόρφωσαν την προσωπικότητά μας δεν πρόκειται να τα ξεχάσουμε.
Από αγροτική-εργατική οικογένεια της Θράκης δεν είχαμε την πολυτέλεια μιας πλούσιας βιβλιοθήκης. Ωστόσο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου κανένα τεύχος της Διάπλασης δεν έλειπε από το σπίτι.
Αργότερα αντικαταστάθηκε από τα κλασσικά εικονογραφημένα.
Το πρώτο δερματόδετο βιβλίο (ήταν του πατέρα μου και ευτυχώς ακόμη υπάρχει στη βιβλιοθήκη μου) ήταν "οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο" του Τζον Ριντ. Λίγο αργότερα "ο Βαρκάρης του Βόλγα" ήταν το πρώτο βιβλίο που μ’ έκανε να δακρύσω. Ήμουν σε πολύ νεαρή ηλικία για να καταλάβω το λόγο ενός ταξικού πολέμου, ωστόσο νομίζω πως εν μέρει καθόρισε την πορεία της ζωής μου, διδάσκοντας κανόνες και αξίες της ζωής.
Ανεκτίμητη αξία τα βιβλία, βαριά κληρονομιά και εύχομαι να τα χιλιάσεις κι ακόμη περισσότερα. Διάβασα πως όσο διαβάζουμε ασχολούμαστε με την τροφή της ψυχής και όχι με τις ζωές και τις ασχολίες των άλλων.
Γιάννη Καλό Πάσχα, Καλή Ανάσταση!
Αννίκα μου τι έκπληξη!
ΔιαγραφήΚατ' αρχήν να σε καλωσορίσω σε ένα από τα δικτυακά μου σπιτικά. Τιμή μου η παρουσία σου εδώ αγαπητή φίλη.
Χάρηκα για μια σειρά λόγους που σηματοδοτούν όχι μόνο το σχόλιό σου αλλά αυτό καθ' εαυτό το περιεχόμενό του.
Βλέπω ότι έχουμε πολύ συγκεκριμένες ταξικές αναφορές Αννίκα αλλά και ότι αυτό τις συνοδεύει σε θέματα σκέψης και άποψης και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.
Συμμερίζομαι κάθε σου άποψη και κοιτώ με μεγάλο ενδιαφέρον τους τίτλους των βιβλίων που κοσμούν με την παρουσία τους τόσο τις αναμνήσεις όσο και την βιβλιοθήκη σου Αννίκα μου.
Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα ειλικρινά.
Θα έχουμε την ευκαιρία να τα συζητούμε.
Να ευχηθώ ολόψυχα Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση.
Όλα καλά κι όλα ωραία, αλλά ποιος —λίαν επιεικώς— τσαρλατάνος «μεταφραστής» άλλαξε, και μάλιστα εν έτει σωτηρίω 1952, το φύλο της ηρωίδας του Τολστόι μετατρέποντάς την από γυναίκα (Καρένινα, Каренина) σε άντρα (Καρένιν, Каренина);
ΑπάντησηΔιαγραφήΆγρυπνος
Καλησπέρα αγαπητέ φίλε. Ειλικρινά δεν το ξέρω! Μου έκανε και εμένα εντύπωση όντως η "προφορά" αυτή αλλά δεν μπορούσα να το εξηγήσω με κανέναν τρόπο λόγω έλλειψης γνώσης. Σε ευχαριστώ πολύ για την παρέμβαση, αποκαλυπτική πραγματικά.
ΔιαγραφήΝαι, σαφώς, άλλο το «Καρένιν» (Каренин) κι άλλο το «Καρένινα» (Каренина): είναι, για να το μεταφέρω κάπως στα ελληνικά, όπως λ. χ. το «Παπαδόπουλος» (κύριος) ― «Παπαδοπούλου» (κυρία). Εντάξει, αλάνθαστος δεν είναι κανένας, κι εμένα μού ξέφυγε στο προηγούμενο σχόλιο το πληκτρολόγιο, όταν έγραφα στα ρωσικά, κι αντί για «Καρένιν» στα ρωσικά, έγραψα «Καρένινα», αλλά τέτοιο σοβαρό λάθος και μάλιστα στον τίτλο της βιβλιοδεσίας, φόρα παρτίδα που λένε, πάει πολύ! Τελοσπάντων…
ΑπάντησηΔιαγραφήΆγρυπνος
Πολύ σωστά! Ποιος ξέρει τώρα. Για φαντάσου όπως εποχή. Πολύ παλιά. Και απαιτούσε πολύ σοβαρή γνώση όπως τη δική σου. Ίσως η έκδοση να ήταν πρόχειρη.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για την παρουσία και τη συμμετοχή σου, πολύ σημαντική.
Την καλησπέρα μου.