H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Σάββατο 20 Αυγούστου 2022

"Τα δώρα της Αρμονίας" (Μυθιστόρημα σε συνέχειες) 15η δημοσίευση

    "Τα δώρα της Αρμονίας"


"Όσα ποτέ δεν συνέβησαν αλλά ανέκαθεν υπήρχαν"

Σαλούστιος:  "Περί Θεών και κόσμου"


Μια ματιά στα προηγούμενα

Ανάρτηση 1

Ανάρτηση 2

Ανάρτηση 3

Ανάρτηση 4

Ανάρτηση 5

Ανάρτηση 6

Ανάρτηση 7








Στην προηγούμενη δημοσίευση, παρακολουθήσαμε τον έντονο διάλογο του Αμφιάραου με τη σύζυγό του, Εριφύλη. Ο ίδιος της ανακοινώνει ότι ξέρει καλά ότι αυτή η εκστρατεία, αν τελικά γίνει, στη Θήβα, θα είναι γεμάτη θάνατο και αίμα και δεν θα γλιτώσει κανείς εκτός από έναν. Για μια ακόμα φορά, ο επιφανής μάντης, υπενθυμίζει στη γυναίκα του τον πιθανό ρόλο της σε μια τέτοια διαφωνία με το βασιλιά.
Στο μεταξύ, ο Πολυνείκης καταφέρνει να έχει μια δήθεν τυχαία πρώτη συνάντηση με την Εριφύλη, στο παλάτι του Άδραστου, προσπαθώντας να την πλησιάσει και να την βολιδοσκοπήσει σαν προσωπικότητα. Η προσπάθεια του είναι να της εξηγήσει τους λόγους αυτής της εκστρατείας στη Θήβα.
Το κεφάλαιο 2.9 ξεκινά με την αναχώρηση της αποστολής του Τυδέα για τη Θήβα. Μαζί με δύο άντρες του, περνούν τις Σκιρωνίδες πέτρες, μέσα από μια διαδρομή, που τη ζουν με τρόμο, αγωνία και δυσκολίες. Καταφέρνουν να περάσουν με χίλια βάσανα για να φτάσουν λίγο έξω απ' την Ελευσίνα.

Μουσική επιμέλεια έργου: Γλαύκη

Σήμερα, τα μουσικά θέματα, που επέλεξε η αγαπημένη μας φίλη, είναι επίσης δύο και θα συνοδεύσουν, όπως πάντα, με τον πλέον αρμονικό τρόπο την ανάγνωσή μας.



Κεφάλαιο 2.9 (Συνέχεια)

Σούρουπο έφτασαν στην ιερή πόλη. Έπρεπε να αποφασίσουν τι θα κάνουν.

“Που θα βγάλουμε τη νύχτα μας;” ρώτησαν οι δύο φίλοι του.

“Το σκέφτομαι” τους είπε.

“Τι δυνατότητες έχουμε Τυδέα;”

“Αν δεν μείνουμε εδώ θα ανέβουμε το βουνό για την Οινόη”

“Θα μας πιάσει νύχτα;”

“Σίγουρα”

“Τότε καλύτερα να μείνουμε εδώ και αύριο με το καλό ξεκινάμε” είπε ο Ίαμος.

Συμφώνησαν τελικά όλοι. Βρήκαν ένα μικρό πανδοχείο που σύχναζαν έμποροι στην Ελευσίνα για να διανυκτερεύσουν. Το χρώμα του ουρανού είχε πάρει ένα γλυκύτατο κόκκινο χρώμα στη δύση. Ο δυνατός άνεμος είχε διώξει κάθε σύννεφο. Όλα προμήνυαν μια όμορφη ήρεμη νύχτα. Το πανδοχείο ήταν κοντά στον Κηφισό ποταμό. Έκατσαν να απολαύσουν το φαγητό τους που είχαν τόσο μα τόσο ανάγκη.

“Είμαστε κοντά στον Ερινεό” τους είπε ο Τυδέας.

“Τι είναι εδώ;” ρώτησε ο Γαληνός.

“Από εδώ κατέβηκε ο Πλούτωνας σαν άρπαξε την Περσεφόνη…” απάντησε ο Τυδέας.

Τον κοίταξαν με θαυμασμό.

“Πόσο όμορφο είναι ο άνθρωπος να κατέχει τη γνώση και την εμπειρία στη ζωή, σαν εσένα βασιλιά μου” τού είπε ο Γαληνός. Ο Τυδέας χαμογέλασε.

“Θα μου χρειαστεί σαν αντικρίσω απέναντί μου τον Ετεοκλή”

“Τι πιστεύεις άρχοντά μου;” τον ρώτησε με αγωνία ο Ίαμος.

“Δεν είμαι αισιόδοξος σύντροφοί μου. Αλλά είναι κάτι που πρέπει να δοκιμάσουμε. Η ελπίδα είναι πάντα ζωντανή. Μπορεί να πείσουμε το βασιλιά της Θήβας ότι δεν είναι για καλό κανενός ο πόλεμος”

“Και θα πειστεί μετά από τόσα χρόνια να αλλάξει γνώμη;” ρώτησε ο Γαληνός.

“Θα κάνω ότι δυνατόν να τον πείσω. Από εκεί και πέρα είναι δική του η ευθύνη”

Συνέχισαν να κουβεντιάζουν για τα μελλούμενα ώσπου τελείωσαν το φαγητό με το λίγο κρασί τους.

“Λοιπόν ώρα να ξαποστάσουμε, Πάμε. Αύριο με το φως του ήλιου μάς περιμένει δύσκολο ταξίδι” τούς είπε και σηκώθηκαν. Τράβηξαν στο δωμάτιό τους. Τα κρεβάτια ήταν τρία μαζεμένα. Η νύχτα είχε πέσει για τα καλά. Και τα κατάκοπα κορμιά τους γύρευαν απεγνωσμένα ξεκούραση.

 Την άλλη μέρα το πρωί ένας ακόμα ανηφορικός δρόμος στο βουνό τούς περίμενε δύσκολος. Προορισμός τους η Οινόη και το πέρασμα πια στη Βοιωτία. Πήραν σταθερά τον δρόμο προς τα πάνω. Όμορφο τοπίο βουτηγμένο μέσα στα πεύκα και πιο ψηλά στα έλατα. Ο δρόμος ήταν σαφώς καλύτερος γιατί ήταν αυτός που συνέδεε την Ελευσίνα με τη Θήβα. Πίσω τους στο φως του ήλιου που είχε για τα καλά βγει έλαμπε ολάκερος ο Σαρωνικός με την Σαλαμίνα. Άλλαζαν πολλές κουβέντες στο ταξίδι τους να γεμίζουν τα κενά του ταξιδιού. Προς το μεσημέρι έφτασαν πια στην κορυφή. Μπροστά τους στα Βόρεια ξεκινούσε πια η Βοιωτική γη.

“Να οι Πλαταιές!” φώναξε ο Τυδέας.

“Όλα πάνε καλά βασιλιά μου” απάντησε ο Γαληνός. Πάντα χρησιμοποιούσε αυτόν τον τίτλο για τον Τυδέα ο Αιτωλός φίλος του. Τον θεωρούσε δικαιωματικό βασιλιά της Καλυδώνας στην Αιτωλία.

“Οι Θεοί μάς ανοίγουν καθαρό δρόμο σύντροφοί μου” απάντησε εκείνος, “βαδίζουμε στη γη της Θήβας”.

 Ο Βοιωτικός κάμπος ήταν βουτηγμένος στο πράσινο. Ένας λαμπερός ήλιος γέμιζε με φως την ημέρα και τη διαδρομή τους.

“Θα προλάβουμε μην μάς πιάσει η νύχτα να μπούμε στη Θήβα;” ρώτησε ο Ίαμος του δύο άλλους.

“Στη Θήβα θα μπω μόνος μου, εσείς θα με περιμένετε στις Πλαταιές” απάντησε ο Τυδέας.

“Βασιλιά μου είσαι σίγουρος;” ρώτησε ο Γαληνός ανήσυχος.

“Ναι είναι σίγουρο, λοιπόν προχωράμε προς τα εκεί. Ότι και να γίνει εσείς εκεί θα έχετε μια ασφάλεια για να με περιμένετε στην επιστροφή. Εγώ θα ξεκουράσω το άλογό μου, θα πάρω μια ανάσα και θα συνεχίσω”

Κατέβηκαν την πλαγιά του Κιθαιρώνα με κατεύθυνση την πόλη, που τούς περίμενε μπροστά στα πόδια του βουνού. Έψαξαν ένα πανδοχείο για να μπορέσουν να βρουν μια διαμονή οι δύο άλλοι.

“Εγώ ξεκινάω” τούς είπε, “πήρα τις ανάσες μου, μαζί και το άλογο. Όπως είπαμε λοιπόν”.

“Τυδέα, έχεις ξαναπάει στη Θήβα;” τον ρώτησε ο Ίαμος.

“Ναι, αρκετές φορές ώστε να την γνωρίζω καλά” τού απάντησε καθησυχάζοντάς τον.

Αποχαιρετίστηκαν με αρκετή φόρτιση. Τούς άφησε έξω από το πανδοχείο. Ανέβηκε στο κατάλευκο άτι του και με την επιβλητική του κορμοστασιά ξεκίνησε με ελαφρύ καλπασμό. Σήκωσε το χέρι του για να τους αποχαιρετίσει όπως και εκείνοι. Μια κρίσιμη αποστολή άρχιζε για εκείνον. Μια αποστολή που θα έκρινε πάρα πολλά. Την ειρήνη ή τον πόλεμο, τη ζωή ή το θάνατο.

 Το άλογό του βγαίνοντας από τις Πλαταιές άρχιζε πλέον να καλπάζει με γρήγορο ρυθμό. Είχε κατά νου να προλάβει να μπει στη Θήβα πριν τον πιάσει η νύχτα στο δρόμο. Αν όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν ήταν εφικτό. Μπροστά του ξεχύθηκε ο κάμπος της Βοιωτίας. Στη σκέψη του ήρθαν τα λόγια και η έκρηξη του Αμφιάραου στο συμβούλιο των πολέμαρχων στο παλάτι.

“Απ την εκστρατεία στη Θήβα δεν θα γυρίσει κανείς ζωντανός παρά μονάχα ένας!” είχε πει. Το θυμόταν καλά. Τι ήταν άραγε εκείνο που οδηγούσε τον γενναίο μάντη και πολεμιστή σε τέτοια πρόβλεψη; Τι τον βασάνιζε; Δεν ήθελε με τίποτα αυτός του ο λόγος να τον κυριεύει ετούτη τη στιγμή αλλά γινόταν χωρίς τη θέλησή του. Ειδικά εκείνη του η κουβέντα “εκτός από έναν”. Άραγε ποιος; Ποιον εννοούσε; Τον ήξερε; Ή το έλεγε έτσι. Χωρίς να το καταλάβει με τις σκέψεις αυτές πέρασε το πρώτο ποτάμι που ήταν στο διάβα του. Ο Ωερόης. Ένα μικρό ποτάμι με τα νερά του να έχουν κατεύθυνση προς τα Δυτικά εκεί που τελειώνει ο Κιθαιρώνας. Επόμενος σταθμός ο Ασωπός.

  Είχε πια περάσει το μεσημέρι. Ο ήλιος είχε γείρει ήδη προς τη Δύση όταν αντίκρισε το μεγάλο ποτάμι της Βοιωτίας. Στο μυαλό του ήρθαν οι μύθοι και οι θρύλοι που τον συνοδεύουν. Άλλοι έλεγαν ότι ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Πηρώς, άλλοι του Ωκεανού και της Τηθύος και κάποιοι άλλοι τον έλεγαν γιο του Δία και της Ευρυνόμης. Γυναίκα του λέγανε ήταν η Μετώπη, η κόρη του Λάδωνα. Οι παλιοί τού καταλόγιζαν πολλά παιδιά, όλα να έχουν σχέση με τη Βοιωτία. Ένα από τα παιδιά του και ο Ισμηνός, το μεγάλο ποτάμι στη Θήβα.

 Έφτασε στην όχθη του ποταμού. Αναζητώντας ένα ήρεμο μέρος για πέρασμα βρήκε ένα μικρό όμορφο δάσος από πλατάνια και πυκνούς θάμνους, που κύκλωνε και τις δύο όχθες του ποταμού. Ήταν ότι καλύτερο για να δώσει στο άλογό του μία ακόμα ολιγόλεπτη στάση να ποτιστεί στα γάργαρα νερά του ώστε όλα μετά να ήταν έτοιμα για την τελική του διαδρομή. Όλα ήταν έρημα και ήσυχα εκείνη την όμορφη στιγμή στο δείλι. Στάθηκε σε μια μεγάλη πέτρα κοντά στην όχθη όταν ξαφνικά ένιωσε το έδαφος κάτω από τα πόδια του να τρέμει. Το άλογό του άρχισε να αφουγκράζεται αυτό το παράξενο και το ανεξήγητο που συνέβαινε ολόγυρα και άρχισε έντονα να ανησυχεί. Το έδεσε καλύτερα στον κορμό ενός δέντρου για να μην το χάσει προσπαθώντας να το ηρεμήσει. Τα φύλλα και τα κλαδιά στα δέντρα άρχισαν να θροΐζουν και να λυγίζουν λες και ένα τρομερό αόρατο χέρι τα κουνούσε χωρίς έλεος. Ένας δυνατός στρόβιλος φάνηκε να τον τυλίγει μέσα σε εκείνο το ξέφωτο. Είχε αρχίσει να παγώνει από φόβο και αγωνία. Ήταν κάτι που δεν είχε ζήσει ξανά. Το φως του δειλινού άλλαζε δύναμη και χρώματα. Πότε σκοτείνιαζε και πότε έλαμπε σαν αστραπή. Και τότε…

 Μέσα στον άναρχο χορό της γης και στο στρόβιλο του ανέμου κάτι ακαθόριστο άρχισε σε λίγα μέτρα από μπροστά του να παίρνει σχήμα και μορφή. Σαν να αναδυόταν στον αέρα. Μια παρουσία που άρχισε να παίρνει τη μορφή μιας επιβλητικής και λαμπερής γυναίκας. Ο Τυδέας έβαλε έντρομος τα χέρια του στο πρόσωπό του για να μην τυφλωθεί από το υπέρλαμπρο φως που ακτινοβολούσε εκείνη η γυναικεία μορφή μπροστά του, που ήρθε από το πουθενά. Και τότε η φωνή της! Μια φωνή απόκοσμη, ήρεμη μα συνάμα επιβλητική και αποφασιστική μαζί, τράνταξε ολάκερο το δάσος.

“Τυδέα, προστατευόμενέ μου, γιε του Οινέα…”

Γονάτισε μπροστά της τρεμάμενος και συγκινημένος.

“Ποια μπορεί να είσαι εσύ μεγαλόπρεπη κι απόκοσμη για να ‘ρχεσαι σε μένα τον ταπεινό, Κυρά μου;”

“Κοίτα καλύτερα και διάβασε τα σημεία, γιε του Οινέα…” ακούστηκε σαν θρόισμα παντού.

“Παλλάδα Αθηνά! Θεά και κυρά μου! Ποια ευλογημένη δύναμη σε φέρνει μπρος στη στράτα μου;”

“Είμαι εδώ κοντά σου! Ξέρεις ότι πάντα σε έχω στη σκιά μου Τυδέα και ξέρω την αποστολή του ταξιδιού σου….”

Ο συριγμός στο συλλάβισμα της φωνής της μέσα σε όλη εκείνη την αντάρα ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Ο χρόνος σαν να είχε σταματήσει για να αφουγκραστεί αυτήν της την παρουσία.

“Τι προστάζεις κι ορμηνεύεις Θεά μου;”

Σείστηκε η μορφή της προκαλώντας έκρηξη στη φύση ολόγυρα με αλλόκοτες ανταποκρίσεις.

“Στη Θήβα θα προκληθείς Τυδέα να το ξέρεις” ήχησε η φωνή της λες και έβγαινε από το βάθος των αιώνων, “Ο Ετεοκλής θα σε προκαλέσει στα όριά σου! Για σένα αυτό θα είναι τρομερή δοκιμασία. Πρέπει να τα ξεπεράσεις, να μείνεις συνετός και ψύχραιμος, να μην απαντήσεις. Μόνο τότε θα έχεις φέρει σε αίσιο πέρας την αποστολή σου… να το θυμάσαι…”

“Θα το θυμάμαι σεβάσμια κυρά μου, δίνω στα λόγια σου υπόσχεση και στην ορμήνια σου δύναμη”

“Να θυμάσαι να είσαι πάντα συνετός και ταπεινός γιε της Αιτωλικής γης, αυτό μην το ξεχνάς ποτέ…..” ακούστηκε η φωνή της να αργοσβήνει μαζί με τη μορφή της που άρχισε να γίνεται πιο διάφανη και να χάνεται μέσα σε μια καταιγίδα από χρώματα, λάμψη και αντάρα του ανέμου. Ώσπου εξαφανίστηκε απόλυτα από μπροστά του με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ήρθε.

 Η φύση αποκατέστησε την ισορροπία της αμέσως αλλά ο Τυδέας έκανε κάποια λεπτά για συνέλθει από εκείνο το σοκ αυτής της μεγάλης παρουσίας στη ζωή του, που όμοιά της δεν είχε ξαναζήσει μέχρι σήμερα. Τα λόγια και οι παραινέσεις της Θεάς Αθηνάς έμειναν στη σκέψη του να κυριαρχούν απόλυτα. Είχε την αίσθηση, πως για λίγο, διάβηκε τα σύνορα τούτου κόσμου και πάτησε έξω απ’ αυτόν, πέρα απ’ το χρόνο και τη λογική. Ανέβηκε στο άλογό του, βρήκε το πέρασμα στον ποταμό και βρέθηκε στην αντίπερα όχθη. Πατούσε πια τα χώματα του βασιλείου της Θήβας και επίσημα. Ο ήλιος άρχισε να γέρνει πια για τα καλά στη Δύση. Το άλογό του κάλπαζε και πάλι μπροστά. Σε λίγη ώρα τα ψηλά τείχη της πόλης θα ήταν στο βλέμμα του. Και ίσια μπροστά του, προορισμός του οι Ήλεκτρες πύλες. Η κεντρική είσοδος στα τείχη της πόλης του Κάδμου και της Αρμονίας. Να τον περιμένει μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση.



2.10  Η συνάντηση

 Όπως το είχε προγραμματίσει, ο Τυδέας κατάφερε και έφτασε μπρος στις κεντρικές Ήλεκτρες πύλες της πόλης πριν τον πιάσει η νύχτα. Ικανοποιημένος απόλυτα και με καλή ψυχολογία, ήρεμος, σταμάτησε στην προσταγή των στρατιωτών φρουρών της πύλης. Η θέα ενός οπλισμένου άντρα ξένου, ήταν απόλυτα φυσικό να τραβήξει την προσοχή τους. Ευγενικά και καλοσυνάτα τούς είπε το όνομά, τον τόπο από τον οποίο έρχεται και το αίτημά του να συναντηθεί με τον βασιλιά της πόλης τον Ετεοκλή. Του έδωσαν άδεια να μπει στην πόλη. Ο πρεσβευτής μιας άλλης περιοχής ήταν πάντα με σεβασμό δεκτός στην πόλη που έρχονταν για συζητήσεις. Παράδοση μακρά βυθισμένη στο χρόνο και σε απαράβατους κανόνες άγραφων νόμων. Ο επικεφαλής της φρουράς στην κεντρική πύλη ανέλαβε να ενημερώσει το παλάτι για την άφιξή του, ως όφειλε, ενώ στον Τυδέα υποδείχτηκε και προσωρινός χώρος να σταθμεύσει μέχρι να του ορίσουν τον προορισμό του.

 Ο Ηρόφιλος, επικεφαλής της φρουράς στο παλάτι της Θήβας, ήρθε να ενημερώσει τον Ετεοκλή.

“Βασιλιά μου, έφτασε στην πόλη πρεσβευτής από το Άργος και ζητά μαζί σου συνάντηση”

Ο Ετεοκλής έδειξε να παραξενεύεται έντονα.

“Από το  Άργος;”

“Ναι μας είπε είναι απεσταλμένος του βασιλιά Άδραστου”

“Το όνομά του;”

“Τυδέας, γιος του Οινέα, παλιός βασιλιάς της Καλυδώνας”

“Βασιλιάς της Καλυδώνας; Τι παράξενο.

Εκείνος έξυσε το σαγόνι του γεμάτος απορίες. Στριφογύρισε στο μεγάλο δώμα του παλατιού

“Τώρα είναι αργά! Πείτε του θα τον δεχτώ αύριο το πρωί. Δώστε του ένα κατάλυμα σύμφωνα με τα καθιερωμένα.

Ο Ηρόφιλος αποχώρησε από την αίθουσα για να εκτελέσει την εντολή του βασιλιά του. Εκείνος έμεινε έχοντας σοβαρές σκέψεις στο μυαλό του. Βέβαια είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε αλλά…. Άργος… Προσπαθούσε να κάνει πολλούς συνειρμούς αλλά δεν τού έβγαιναν. “Αύριο θα ξεκαθαρίσουν όλα” σκέφτηκε. Βγήκε λίγο στο αίθριο. Έκανε ψύχρα αρκετή και είχε υγρασία. Ο ήλιος άφηνε τις τελευταίες του ματιές στον ουρανό πριν χωθεί στην αγκαλιά της γης.

 “Ο βασιλιάς Ετεοκλής θα σε δεχτεί αύριο το πρωί. Ακολουθείστε με να σας δείξω το μέρος της φιλοξενίας σας για απόψε” του είπε ο Ηρόφιλος καλώντας τον Τυδέα να τον ακολουθήσει. Εκείνος χαμογέλασε με αυτοπεποίθηση και ακολούθησε τον Θηβαίο αξιωματούχο στον τόπο που προόριζαν για την φιλοξενία πρεσβευτών στην πόλη. Όλα πήγαιναν καλά. Και πάντα, μπροστά στη νύχτα που έρχονταν, ο Τυδέας κρατούσε βαθιά στο νου του τα λόγια της Αθηνάς για σύνεση και ψυχραιμία. Αύριο θα ξημέρωνε μια μεγάλη μέρα.

 Απέναντι στον Ετεοκλή

 Όταν ο Τυδέας πέρασε με την συνοδεία άλλων αξιωματούχων την πύλη των ανακτόρων στη Θήβα είδε στην αίθουσα του θρόνου απέναντί του έναν άνθρωπο που η εξωτερική του εμφάνιση  αναδείκνυε έναν επιβλητικό άντρα. Ο Ετεοκλής υποδέχτηκε τον επισκέπτη του και πρεσβευτή του Άργους με την αρμόζουσα ευγένεια που αρμόζει στις περιπτώσεις αυτές.

“Καλώς σε βρίσκω Ετεοκλή βασιλιά της Θήβας, γιε του Οιδίποδα” ξεκίνησε ο Τυδέας.

“Είμαι ο Τυδέας, γιος του Οινέα από την Καλυδώνα της Αιτωλίας”

“Καλώς όρισες Τυδέα, έμαθα έρχεσαι φέρνοντας πρεσβείες από το Άργος των Δαναών. Πώς αυτό; Θέλω να πω, εσύ, σε μια άλλη γη, έξω απ’ τη δική σου”

“Ναι βασιλιά μου, με το Άργος με συνδέουν δεσμοί γάμου. Έρχομαι εκ μέρους του βασιλιά Άδραστου αλλά και όχι μόνο” τού είπε κρατώντας αυτόν τον υπαινιγμό για τη συνέχεια.

“Γνωρίζεις τον πατέρα μου;” τον ρώτησε ο Ετεοκλής.

“Ποιος δεν γνωρίζει τον ξακουστό Οιδίποδα, τον λυτρωτή της Θήβας”

Ο Ετεοκλής κούνησε λίγο το κεφάλι του, δεν ήθελε να συνεχίσει και στην άλλη πλευρά του πατέρα του.

“Τι σε φέρνει στην πόλη μας Τυδέα; Τι είναι αυτό που ενδιαφέρει το Άργος από το βασίλειο της Θήβας” τον ρώτησε λίγο πιο απαιτητικά.

Ο Τυδέας τον κοίταξε ήρεμα και προσεκτικά.

 

“Βασιλιά μου βρέθηκα στο Άργος διωγμένος και κυνηγημένος από τη γη μου. Ήμουν ο νόμιμος διάδοχος στην Καλυδώνα αλλά ένας σφετεριστής βασιλιάς, ο Άγριος είχε διαφορετική γνώμη”

“Δεν μπορώ να βρω ενδιαφέρον στην συμπεριφορά του ανθρώπου που μου λες, αν όντως είναι έτσι” αποκρίθηκε ο Ετεοκλής λίγο ενοχλημένα. Ο Τυδέας συνέχισε:

“Στο Άργος δεν βρέθηκα μόνος βασιλιά μου. Εκεί γνωρίστηκα πριν χρόνια με έναν άλλο διάδοχο του θρόνου μιας πόλης. Ήταν και αυτός εκεί βυθισμένος στην απόγνωση και γεμάτος ερωτήματα”

“Άκου Τυδέα! Έχω περισσότερα ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω από το να ακούω προσωπικές ιστορίες όσο σεβαστές και αν είναι αυτές από τους ανθρώπους που τις βίωσαν”

“Μην βιάζεσαι σεβαστέ Ετεοκλή. Όπως θα διαπιστώσεις στη συνέχεια, ο πατέρας σου και το πρόσωπο που, κατά κάποιο τρόπο έδεσα τη ζωή μου στο Άργος αλλά και ο βασιλιάς εκεί, έχουν άμεση σχέση με σένα!”

Ο Ετεοκλής άρχισε να ανησυχεί αλλά δεν μπορούσε να προσδιορίσει την πηγή αυτών των συναισθημάτων.

“Ποια ακριβώς σχέση μπορεί να έχω εγώ με αυτό, εκτός φυσικά από τον πατέρα μου”

“Ας πάμε λοιπόν στο προκείμενο, επέτρεψέ μου να κάνω μια αναδρομή”

Ο Ετεοκλής δεν μίλησε.

“Ο Οιδίποδας εκτός από δύο κόρες έχει και δυο γιούς!”

Ο Ετεοκλής πετάχτηκε όρθιος.

“Ξένε! Ήρθες εδώ σαν πρεσβευτής του Άργους και όχι να μου μιλήσεις για την οικογένειά μου. Αν θέλεις λοιπόν να έχει συνέχεια αυτή η κουβέντα μας, πες μου ξεκάθαρα τι θέλεις”

“Ο βασιλιάς Άδραστος έχει δύο κόρες Ετεοκλή. Την Αργεία και την Δηιπύλη…”

“Αρκετά Τυδέα! Εύχομαι να τις χαίρεται, μπορούμε να τελειώσουμε;”

“Είμαι άντρας της Δηιπύλης και ο αδελφός σου ο Πολυνείκης έχει παντρευτεί την Αργεία!”

 Το όνομα του αδελφού του ήχησε στο κεφάλι του Ετεοκλή σαν βροντή του Δία απ’ τον Όλυμπο.

“Και λοιπόν; Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι με ενδιαφέρει αυτό;” τού απάντησε σκληρά.

“Δεν νοιάζεσαι να με ρωτήσεις βασιλιά μου ο αδελφός σου, σε τι κατάσταση είναι;”

“Αν με ενδιέφερε κάτι τέτοιο θα το είχα ήδη μάθει Τυδέα”

“Βασιλιά μου, έχω έρθει εκ μέρους του Άδραστου επίσημα για να μεσολαβήσω να βρείτε μια λύση που έχετε ξεχασμένη με τον αδελφό σας!”

“Δεν σού δίνω το δικαίωμα Τυδέα να ορίσεις εσύ τι με χωρίζει με τον αδελφό μου. Μήτε μπορεί να γνωρίζεις…”

“Ετεοκλή, είμαι εδώ ως πρεσβευτής και όχι ως κριτής. Γεγονότα αναφέρω. Είναι αλήθεια ότι είχατε συμφωνήσει με τον Πολυνείκη μπροστά στην μητέρα και βασίλισσα Ιοκάστη και τις αδελφές σας να αλλάζετε κάθε χρόνο στο θρόνο;”

“Ως εδώ ξένε! Ξεπερνάς τα όρια! Είσαι πρεσβευτής και όχι δικαστής” οργίστηκε ο Ετεοκλής.

“Δεν έχω σκοπό να σε προσβάλω βασιλιά μου, μεταφέρω την πρότασή του να έρθετε σε συμφωνία, έστω και τώρα μετά από τόσα χρόνια…”

“Δεν έχω να κάνω καμιά κουβέντα πάνω σε αυτό το ζήτημα και δεν καταλαβαίνω που έχει ανάμιξη ο βασιλιάς του Άργους σε όλο αυτό”

 Ο Τυδέας προσπέρασε προς το παρόν την τελευταία πρόταση και συνέχισε.

“Βασιλιά μου, ο αδελφός σου, ζει μακριά απ τη γη του. Μακριά από τον τόπο που μεγάλωσε και έζησε. Έχει εδώ την μητέρα και τις αδελφές σας που  έχει στερηθεί. Έχει και το δικαίωμα, που του άφησε η συμφωνία σας. Ήρθε να σε βρει να αναλάβει και τον έδιωξες, είναι αλήθεια αυτό;”

“Ήμουν ο διάδοχος του Οιδίποδα και αυτό εφάρμοσα”

“Βασιλιά Ετεοκλή. Ως ένα σημείο σε νιώθω και συμμερίζομαι τη σκέψη σου. Η εξουσία είναι γλυκιά. Η μέθη που δίνει στους ανθρώπους είναι πολλές φορές ανίκητη. Μας παρασύρει σε σκέψεις και πράξεις που δεν θα θέλαμε ποτέ να κάνουμε”

“Τυδέα ήρθες εδώ να με κρίνεις ηθικά;”

“Όχι! Δεν έχω το δικαίωμα να είμαι κριτής κανενός! Όμως δεν μπορώ να μην σου πω ότι αυτό πάει κόντρα στις αρχές σου, στην τιμή σου αλλά και σε κάθε σύνεση και μετριοπάθεια που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο”

“Είμαι πρωτότοκος Τυδέα! Δεν σφετερίστηκα κανένα θρόνο. Αυτό ορίζουν οι κανόνες αιώνες τώρα στα βασίλεια. Αυτό έκανα. Και δεν έχει δικαίωμα κανένας να με αμφισβητεί μήτε να με κρίνει, ακούς;”

“Μήτε ο λόγος της τιμής σου; Αυτόν δεν τον λογαριάζεις;”

Ο Ετεοκλής σηκώθηκε οργισμένος βαδίζοντας μέσα στην αίθουσα.

“Η τιμή μου είναι το σκήπτρο μου! Ο λόγος είναι το στέμμα μου! Και διάδοχός μου ο γιος μου ο Λαοδάμαντας”

“Δεν δείχνει σωφροσύνη αυτό βασιλιά μου, έδωσες ένα λόγο, γιατί το έκανες, γιατί δεσμεύτηκες τότε σε κάτι και τώρα το απαρνείσαι;”

“Δεν θα δώσω λογαριασμό σε έναν τρίτο για τις επιλογές μου Τυδέα! Πάψε να μιλάς σαν να είσαι αυτός! Είναι λοιπόν τόσο δειλός, που στέλνει έναν τρίτο, ξένο, να διεκδικήσει κάτι. Γιατί δεν έχει την τόλμη να φανεί εδώ μπροστά μου”

“Τώρα προσβάλεις εμένα με τη σειρά σου βασιλιά! Μη βιάζεσαι να βγάζεις κρίσεις”

“Το δικαίωμα μού το δίνει αυτός! Δεν δίνω ένα νόμισμα μα τους Θεούς για το τι σού ζήτησε, πες του το ξεκάθαρα! Αν θέλει ποτέ να γυρίσει στη Θήβα θα είναι ένας απλός πολίτης, ίσος ανάμεσα στους άλλους και τίποτα παραπάνω. Σειρά στη διαδοχή έχει ο γιος μου, στο είπα. Πες του λοιπόν ότι αυτή είναι η απόφασή μου. Αν του αρέσει ας κοπιάσει, αν όχι τότε ας μείνει να θαφτεί σε ξένη γη”

“Τότε έχεις να δώσεις λόγο στο λαό σου Ετεοκλή! Αυτόν δεν τον λογαριάζεις;”

“Τι θες να πεις;”

“Αυτούς που θα πονέσουν ή θα χαθούν δεν τους λογαριάζεις;”

Η κουβέντα του Τυδεά ήχησε στα αυτιά του Ετεοκλή άγρια.

“Τι είναι αυτά που λες; Ποιος θα χαθεί;”

Ο Τυδέας συνέχισε ποταμός:

“Δεν λυπάσαι εκείνους που θα πέσουν; Εκείνους που θα παρασύρει η απόφασή σου στο αίμα και στο θάνατο;”

“Είσαι τρελός ξένε; Τι ξεστομίζεις;”

“Το αίμα του λαού σου, των μαχητών σου τις γυναίκες και τα παιδιά, τις οικογένειές τους. Σε πιο όλεθρο τους οδηγείς Ετεοκλή το σκέφτηκες;”

“Τι έχεις στο νου σου Τυδέα;”

Οι δύο άντρες άρχισαν να πηγαινοέρχονται ο ένας αντίκρυ στον άλλο στην μεγάλη αίθουσα του παλατιού.

“Πόσα παιδιά θέλεις να αφήσεις ορφανά με την εμμονή σου βασιλιά της Θήβας; Είπες να σου πω τι έχω στο νου. Σού μεταφέρω λοιπόν ότι ο Πολυνείκης δεν έχει παραιτηθεί από τα δικαιώματά του. Τα ζητά όπως ακριβώς τα έχετε συμφωνήσει. Και έστω μετά από τόσα χρόνια είναι αποφασισμένος να τα απαιτήσει”

“Σαν τι θα κάνει δηλαδή;” ρώτησε ειρωνικά ο Ετεοκλής.

“Θα έρθει εδώ να τα διεκδικήσει μπροστά στα τείχη της πόλης σου βασιλιά μου. Έχει ήδη συγκεντρώσει το στρατό του…”

“Πως;” πετάχτηκε ο Ετεοκλής.

“Το Άργος είναι έτοιμο να εκστρατεύσει εναντίον σου βασιλιά της Θήβας. Πρόσεξε! Εναντίον σου! Όχι ενάντια στην πόλη και στο λαό της! Και μαζί με το Άργος και όλοι οι Δαναοί με στρατό μεγάλο. Την τελική σου απόφαση καρτερούν”

Ο Ετεοκλής κινήθηκε οργισμένα προς το μέρος του.

“Καλώς να ορίσετε λοιπόν Τυδέα. Κοπιάστε! Να γίνετε τροφή στα όρνια του Βοιωτικού κάμπου. Θα σας περιμένουμε να στολίσουν τα κουφάρια σας των σπαθιών μας τις κοφτερές όψεις. Τράβα να τους το προλάβεις!”

Ο Τυδέας άρχισε να ταράζεται. Ένιωθε μέσα του την πρόκλησή του ωμή και αυτό ξυπνούσε έντονα τη φωτιά του χαρακτήρα του. Για μερικές στιγμές ένιωσε τις γροθιές του να σφίγγουν έτοιμες να σύρει το σπαθί του απ το θηκάρι του αλλά συγκρατήθηκε μια ακόμα φορά και μίλησε ήρεμα:

“Όποιος καταπατά το δίκιο σεβαστέ μου βασιλιά η μαύρη γης τον περιμένει. Και η κάθοδός του στον Άδη θα είναι μέσα στο αίμα”

Ο Ετεοκλής σχεδόν του όρμηξε. Ο Τυδέας τον αντιμετώπισε ατάραχος. Ο βασιλιάς ούρλιαξε:

“Πάρτε τον από μπροστά μου πριν τον κάνω κομμάτια!”

Οι φρουροί κινήθηκαν εναντίον του, ο Ετεοκλής ακόμα φώναζε:

“Πάρε γοργά τα βήματά σου απ’ τη γη της Θήβας πριν ξεχάσω πως είσαι πρεσβευτής και τότε άταφος θα μείνεις έξω απ τα τείχη, φύγε και πες σε εκείνους εκεί ότι αυτή θα είναι η τύχη που τους προσμένει”.

 “Πολύ μεγάλη ιδέα έχεις για τη δύναμή σου βασιλιά Ετεοκλή! Μα την Αθηνά πόσο θα ήθελα να δω πόσο αξίζουν στη μάχη οι εκλεκτοί φρουροί σου” τού αντιγύρισε ο Τυδέας νιώθοντας μέσα του την οργή να φουσκώνει.

“Δεν θα ήθελες να το δοκιμάσεις πίστεψέ με” έσκουξε εκείνος.

“Δεν έχεις παρά να το δοκιμάσεις τότε! Τι προσμένεις; Εδώ είμαι! Στείλε μου τους έναν προς έναν για να καταλάβεις τι θα βρεις απέναντί σας σε λίγες μέρες”

Ο υπασπιστής του βασιλιά πήγε να τρέξει πάνω του τραβώντας το σπαθί του απ το θηκάρι του. Ο Ετεοκλής άπλωσε σαν κεραυνός το χέρι του σταματώντας τον

“Όχι τώρα! Ας προλάβει ακόμα λίγες μέρες να χαρεί του ήλιου το φως. Φύγε Τυδέα πριν χάσω την υπομονή μου”

Ο Τυδέας έριξε μια τελευταία ματιά στον μαινόμενο βασιλιά.

“Κρίμα βασιλιά Ετεοκλή. Φεύγω ναι. Δεν ήθελα μ’ αυτόν τον τόπο, πίστεψέ με. Σε λίγα φεγγάρια θα ανταμώσουν πάλι τα βήματά μας. Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα και την ύστατη αυτή ώρα θα επικρατήσουν γόνιμες σκέψεις. Γιατί αυτή τη φορά δεν θα έρθω σαν πρεσβευτής αλλά σαν εξολοθρευτής. Θέλω να θυμάσαι ότι έκανα ότι μπορούσα, με όλη μου την καρδιά και την ειλικρίνεια”

Έκανε μπροστά του μια μικρή υπόκλιση, γύρισε την πλάτη του και με γρήγορο βήμα βγήκε από την αίθουσα. Ο Ετεοκλής έμεινε πίσω με το κεφάλι του να κοντεύει να σπάσει από την ένταση. Γύρισε στον υπασπιστή του.

“Ηρόφιλε!”

“Στις διαταγές σου βασιλιά μου”

“Φώναξέ μου αμέσως εδώ τον Μαίωνα και τον Πολυφόντη, γρήγορα!”

Ο Ηρόφιλος έφυγε χωρίς δεύτερη κουβέντα για να εκτελέσει την παραγγελία του βασιλιά του. Εκείνος μονολογούσε στην αίθουσα:

“Θα σε φάνε τα όρνια πριν φτάσεις στο Άργος Τυδέα! Είχες το θράσος να σταθείς μπροστά μου και να με απειλήσεις; ποιος; ένα σκουπίδι που μήτε στη γη σου δεν σού δόθηκε καν εκτίμηση. Όποιος αμφισβητήσει την εξουσία μου θα πέσει από σπαθιού χτύπημα. Είτε είναι ξένος είτε είναι ο ίδιος ο αδελφός μου”

(Συνεχίζεται...)



16 σχόλια:

  1. Συγκλονιστικό! Και μας άφησες σε σημείο αγωνίας για την τύχη του Τυδέα! Πόσο θέλω να τιμωρηθεί ο Ετεοκλής αλλά όχι με τον τρόπο που θα τιμωρηθεί....
    Θαυμάσιες οι περιγραφές της φύσης για άλλη μια φορά. Και η παρουσία της Αθηνάς όπως ακριβώς αρμόζει σε μια θεά. Εκκωφαντική!!
    Πολύ ωραία προχωράει Γιάννημου
    Σε φιλώ με δροσιά από τον Αίνο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Τυδέας κατάφερε να ελέγξει την εσωτερική του παρόρμηση. Νομίζω, μέχρι τώρα, διαχειρίστηκε σωστά και λογικά και την ένταση και την πρόκληση από πλευράς Ετεοκλή. Δυστυχώς η απόφαση του τελευταίου είναι να πάει στα όρια της πρόκλησης με ότι αυτό συνεπάγεται για τις εξελίξεις.
      Χαίρομαι, Άννα μου, που σού άρεσε η σκηνή με τη Θεά Αθηνά, προσπάθησα να δώσω εδώ ένα δέος.
      Στέλνω την αγάπη μου στον Αίνο και σε όλους σας, Άννα μου. Καλά να περνάς κορίτσι μου, ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  2. Ο ρόλος της Εριφύλης κατάλοιπο του θηλυκού στοιχείου και της μητριαρχίας. Βασιλικές έριδες για την εξουσία που φθάνουν στα όρια της αλαζονείας. Απ’ την άλλη η απόφαση του Πολυνείκη να φτάσει στα άκρα με κάθε τίμημα. Μεσα από τις πλεκτάνες, τις απειλές, τη δίψα για εξουσία, τις περιγραφές και τους διαλόγους, ο τρόπος να παρουσιάζεις τα γεγονότα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς δεν πλατειάζει και οι διάλογοι σύντομοι, οι δε περιγραφές με γνήσια ποιητική διάθεση όχι μόνο δεν κουράζουν, αλλά αποκαλύπτουν πως πίσω από κάθε κεφάλαιο κρύβεται μια βαθιά κατασταλαγμένη γνώση και αναγνωστική εμπειρία. Πολλά μπράβο Γιάννη μου για την πολύ καλή δουλειά. Καλή συνέχεια!
    Σε φιλώ Καλή Κυριακή!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η συμμετοχή και το σχόλιό σου, η αίσθηση που βγάζω από αυτό, Αννίκα μου, είναι εξαιρετική για μένα και ειλικρινά σε ευχαριστώ από καρδιάς.
      Δύσκολο το εγχείρημα, σίγουρα έχει κενά. Ο τρόπος της έκφρασής σου, για μένα είναι ένα μεγάλο δώρο για τη συνέχεια, που την περιμένουμε με όλο και μεγαλύτερη ένταση.
      Σε φιλώ κορίτσι μου, ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  3. Από τότε έως σήμερα δεν άλλαξε η ανθρώπινη φύση στο ελάχιστο Γιάννη μου. Κι αυτό είναι τόσο απογοητευτικό! Το εγωιστικό γονίδιο καθορίζει απόλυτα την ηθική ποιότητα των περισσότερων ανθρώπων και αυτό το βλέπουμε και σήμερα παντού γύρω μας, πώς φέρονται στον συνάνθρωπο, στη φύση στα ζώα. Ένας τεράστιος κύκλος κυριαρχίας πάνω στους άλλους. Κατάρα είναι.
    Μου αρέσουν πολύ οι διάλογοι και οι περιγραφές σου. Το διαβάζω πολύ ευχάριστα αν και ξεχνιέμαι και συγχίζομαι λιγουλάκι.
    Καλό μεσημέρι Γιάννη μου και καλή συνέχεια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταλαβαίνω Μαρία μου τη σύγχυσή σου. Λες και δεν έχει αλλάξει τίποτα στο διάβα του χρόνου. Οι άνθρωποι είναι απελπιστικά οι ίδιοι. Το δηλητήριο της εξουσίας και της δύναμης αποτελεί διαχρονική "αξία" πάνω στην οποία δομείται η προσωπικότητα, η συμπεριφορά, η στάση ζωής. Δυστυχώς μια σκληρή αλήθεια. Μια υστερική εμμονή.
      Χαίρομαι πάρα πολύ, Μαρία μου, που σου αρέσει η αφήγηση και ο διάλογος. Η γνώμη σου εξαιρετικά σημαντική για μένα, το ξέρεις λόγω της πείρας σου. Να είσαι καλά, να περνάς όμορφα και καλοκαιρινά. Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  4. Πω...πω...πω...τι εξελίξεις σε τέσσερα επεισόδια μαζεμένα που διάβασα εδώ και ώρα! Με συνόδευαν πολύ ευχάριστα οι πολύ όμορφες μουσικές επιλογές της φίλης Γλαύκης!
    Ευχαριστήθηκα ανάγνωση και χόρτασα περιπέτεια, από την συγκλονιστική ανάρτηση με τον θάνατο του Οιδίποδα και όλες τις δραματικές εξελίξεις που συνέβησαν μέσα σε αυτές τις τέσσερις συνεχόμενες αναρτήσεις...
    Καταπληκτική η αφήγησή σου Γιάννη δεν αφήνει τον αναγνώστη να βαρεθεί, αλλά, να μπαίνει όλο και πιο πολύ στην ιστορία με πρωταγωνιστές πια τα δυο αδέλφια και την κατάκτηση της εξουσίας από τον ένα και την άρνηση να του την δώσει από τον άλλο.
    Κατά τα φαινόμενα οι χρησμοί είναι εκείνοι που θα επαληθευτούν;
    Στο καλύτερο σημείο μας άφησες να αναμένουμε την συνέχεια με αγωνία...
    Να είσαι καλά καλή εβδομάδα να έχεις και καλό ξημέρωμα! 🌙

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου καλησπέρα σου, καλή μου φίλη. Βρε θηρίο τα πλάκωσες μαζεμένα τα κεφάλαια; Πωπωπωπω και είναι και μεγάλα.
      Χάρηκα πολύ, Ρούλα μου, που σού άρεσαν. Ειλικρινά για μένα είναι το δώρο μου όλο αυτό. Σε ευχαριστώ πολύ.
      Ναι, οι εξελίξεις φουντώνουν σταδιακά από εδώ και πέρα και έχουμε να δούμε πάρα πολλά.
      Σε ευχαριστώ για την μοναδική σου παρέα.
      Τα φιλιά μου, καλή βδομάδα.

      Διαγραφή
    2. Είχα αγωνία να δω παρακάτω τι γινόταν δεν μπορούσα να τα αφήσω στη μέση 😊 πάντως τα απόλαυσα!

      Διαγραφή
    3. Μεγάλη η τιμή για μένα Ρούλα μου. Χαίρομαι τόσο. Και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς.

      Διαγραφή
  5. Πολύ δυνατό κεφάλαιο! Ιδιαίτερη στιγμή η συνάντηση του Τυδέα με την Αθηνά, ή πιο σωστά η εμφάνιση της, σε αυτόν! Ήταν λογικό το σοκ του και για το γεγονός, αλλά και για τα λόγια της Θεάς!
    Ο Ετεοκλής, αλαζονικός όπως πάντα! Στέκεται στο άδικο και ενώ η συνάντηση που διεκδίκησε ο Τυδέας μαζί του, θα μπορούσε να είναι σωτήρια, εκείνος δεν ακούμπησε ούτε μια στάλα λογικής!
    Μπράβο σου Γιάννη. Εξαιρετικά συνεχίζουμε και περιμένουμε τις εξελίξεις.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στάθηκες σε δύο σημαντικά σημεία, Μαρίνα μου, το καθένα με τον ξεχωριστό του τρόπο. Το ένα, εξωφυσικό, η παρουσία-εμφάνιση μιας Θεάς σε έναν θνητό, πάντα έχει το συμβολισμό αλλά το δέος που προκαλεί. Το δεύτερο, ορθολογικό. Ο διάλογος Ετεοκλή-Τυδέα, οδηγείται μοιραία στη σύγκρουση, τη στιγμή που κάθε σκέψη λογικής παραμερίζεται. Ο Ετεοκλής έχει, προ πολλού, πάρει τις αποφάσεις του και μένει να δούμε τι θα ακολουθήσει.
      Μαρίνα μου, ευχαριστώ πολύ καλή μου για τη συμμετοχή και τις παρατηρήσεις σου. Πάντα ζωτικές.
      Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  6. Εκτός όλων των άλλων, μαθαίνουμε τη μορφολογία τα ποτάμια και τα ρυάκια της εποχής εκείνης, κι αλήθεια πόση έρευνα χρειάστηκε για να μπορείς να περιγράψεις τόσο γλαφυρά (σχεδόν βιωματικά) το περιβάλλον που εκτυλίσσεται η ιστορία. Συγκλονιστικοί οι διάλογοι Ετεοκλή και Τυδέα. Η εμφάνιση της Αθηνάς αναπάντεχη αλλά και καταλυτική. Όλα μαρτυρούν πως ο Ετεοκλής πάει γυρεύοντας...
    Καλή συνέχεια Γιάννη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, πολύ μεγάλη η βοήθεια του Παυσανία και του τεράστιου έργου του "Ελλάδος περιήγησις". Σε παίρνει απ' το χέρι και σε ταξιδεύει στη Ρωμαϊκή Ελλάδα, σε κάθε δρόμο και σημαντικό μέρος. Οι διαδρομές του είναι συγκεκριμένες και οι μοναδικές για την εποχή εκείνη. Από εκεί και πέρα θα δουλέψει η αφήγηση, η φαντασία.
      Ο Ετεοκλής έχει πάρει τις αποφάσεις του χρόνια τώρα. Παντελώς άκαμπτος, έχει το πλεονέκτημα της παγιωμένης εξουσίας στα χέρια του. Ναι η σχέση Αθηνάς-Τυδέα είναι πολύ "στενή" και θα το δούμε στη συνέχεια.
      Χαίρομαι που είσαι εδώ παρέα μας, Μαρία μου, σε ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή καλή μου φίλη.
      Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  7. Εκπληκτική η σκηνή της εμφάνισης της Αθήνας! Την ζει ο αναγνώστης. Και ο Ετεοκλής αναδεύει τον εσωτερικό κόσμο του αναγνώστη επίσης με την αλαζονεία του, η οποία πληρώνεται ακριβά πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω χαίρομαι πάρα πολύ, Γλαύκη μου, που σου άρεσε. Ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο. Πράγματι η αλαζονεία πληρώνεται ακριβά στη ζωή. Την καλησπέρα μου καλή μου φίλη.

      Διαγραφή