"Τα δώρα της Αρμονίας"
Σαλούστιος: "Περί Θεών και κόσμου"
Μια ματιά στα προηγούμενα
Σούρουπο έφτασαν στην ιερή πόλη. Έπρεπε να αποφασίσουν τι θα κάνουν.
“Που θα βγάλουμε τη νύχτα μας;” ρώτησαν οι δύο φίλοι του.
“Το σκέφτομαι” τους είπε.
“Τι δυνατότητες έχουμε Τυδέα;”
“Αν δεν μείνουμε εδώ θα ανέβουμε το βουνό για την Οινόη”
“Θα μας πιάσει νύχτα;”
“Σίγουρα”
“Τότε καλύτερα να μείνουμε εδώ και αύριο με το καλό ξεκινάμε” είπε ο Ίαμος.
Συμφώνησαν τελικά όλοι. Βρήκαν ένα μικρό πανδοχείο που σύχναζαν έμποροι στην Ελευσίνα για να διανυκτερεύσουν. Το χρώμα του ουρανού είχε πάρει ένα γλυκύτατο κόκκινο χρώμα στη δύση. Ο δυνατός άνεμος είχε διώξει κάθε σύννεφο. Όλα προμήνυαν μια όμορφη ήρεμη νύχτα. Το πανδοχείο ήταν κοντά στον Κηφισό ποταμό. Έκατσαν να απολαύσουν το φαγητό τους που είχαν τόσο μα τόσο ανάγκη.
“Είμαστε κοντά στον Ερινεό” τους είπε ο Τυδέας.
“Τι είναι εδώ;” ρώτησε ο Γαληνός.
“Από εδώ κατέβηκε ο Πλούτωνας σαν άρπαξε την Περσεφόνη…” απάντησε ο Τυδέας.
Τον κοίταξαν με θαυμασμό.
“Πόσο όμορφο είναι ο άνθρωπος να κατέχει τη γνώση και την εμπειρία στη ζωή, σαν εσένα βασιλιά μου” τού είπε ο Γαληνός. Ο Τυδέας χαμογέλασε.
“Θα μου χρειαστεί σαν αντικρίσω απέναντί μου τον Ετεοκλή”
“Τι πιστεύεις άρχοντά μου;” τον ρώτησε με αγωνία ο Ίαμος.
“Δεν είμαι αισιόδοξος σύντροφοί μου. Αλλά είναι κάτι που πρέπει να δοκιμάσουμε. Η ελπίδα είναι πάντα ζωντανή. Μπορεί να πείσουμε το βασιλιά της Θήβας ότι δεν είναι για καλό κανενός ο πόλεμος”
“Και θα πειστεί μετά από τόσα χρόνια να αλλάξει γνώμη;” ρώτησε ο Γαληνός.
“Θα κάνω ότι δυνατόν να τον πείσω. Από εκεί και πέρα είναι δική του η ευθύνη”
Συνέχισαν να κουβεντιάζουν για τα μελλούμενα ώσπου τελείωσαν το φαγητό με το λίγο κρασί τους.
“Λοιπόν ώρα να ξαποστάσουμε, Πάμε. Αύριο με το φως του ήλιου μάς περιμένει δύσκολο ταξίδι” τούς είπε και σηκώθηκαν. Τράβηξαν στο δωμάτιό τους. Τα κρεβάτια ήταν τρία μαζεμένα. Η νύχτα είχε πέσει για τα καλά. Και τα κατάκοπα κορμιά τους γύρευαν απεγνωσμένα ξεκούραση.
“Να οι Πλαταιές!” φώναξε ο Τυδέας.
“Όλα πάνε καλά βασιλιά μου” απάντησε ο Γαληνός. Πάντα χρησιμοποιούσε αυτόν τον τίτλο για τον Τυδέα ο Αιτωλός φίλος του. Τον θεωρούσε δικαιωματικό βασιλιά της Καλυδώνας στην Αιτωλία.
“Οι Θεοί μάς ανοίγουν καθαρό δρόμο σύντροφοί μου” απάντησε εκείνος, “βαδίζουμε στη γη της Θήβας”.
“Θα προλάβουμε μην μάς πιάσει η νύχτα να μπούμε στη Θήβα;” ρώτησε ο Ίαμος του δύο άλλους.
“Στη Θήβα θα μπω μόνος μου, εσείς θα με περιμένετε στις Πλαταιές” απάντησε ο Τυδέας.
“Βασιλιά μου είσαι σίγουρος;” ρώτησε ο Γαληνός ανήσυχος.
“Ναι είναι σίγουρο, λοιπόν προχωράμε προς τα εκεί. Ότι και να γίνει εσείς εκεί θα έχετε μια ασφάλεια για να με περιμένετε στην επιστροφή. Εγώ θα ξεκουράσω το άλογό μου, θα πάρω μια ανάσα και θα συνεχίσω”
Κατέβηκαν την πλαγιά του Κιθαιρώνα με κατεύθυνση την πόλη, που τούς περίμενε μπροστά στα πόδια του βουνού. Έψαξαν ένα πανδοχείο για να μπορέσουν να βρουν μια διαμονή οι δύο άλλοι.
“Εγώ ξεκινάω” τούς είπε, “πήρα τις ανάσες μου, μαζί και το άλογο. Όπως είπαμε λοιπόν”.
“Τυδέα, έχεις ξαναπάει στη Θήβα;” τον ρώτησε ο Ίαμος.
“Ναι, αρκετές φορές ώστε να την γνωρίζω καλά” τού απάντησε καθησυχάζοντάς τον.
Αποχαιρετίστηκαν με αρκετή φόρτιση. Τούς άφησε έξω από το πανδοχείο. Ανέβηκε στο κατάλευκο άτι του και με την επιβλητική του κορμοστασιά ξεκίνησε με ελαφρύ καλπασμό. Σήκωσε το χέρι του για να τους αποχαιρετίσει όπως και εκείνοι. Μια κρίσιμη αποστολή άρχιζε για εκείνον. Μια αποστολή που θα έκρινε πάρα πολλά. Την ειρήνη ή τον πόλεμο, τη ζωή ή το θάνατο.
Το άλογό του βγαίνοντας από τις Πλαταιές άρχιζε πλέον να καλπάζει με γρήγορο ρυθμό. Είχε κατά νου να προλάβει να μπει στη Θήβα πριν τον πιάσει η νύχτα στο δρόμο. Αν όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν ήταν εφικτό. Μπροστά του ξεχύθηκε ο κάμπος της Βοιωτίας. Στη σκέψη του ήρθαν τα λόγια και η έκρηξη του Αμφιάραου στο συμβούλιο των πολέμαρχων στο παλάτι.
“Απ την εκστρατεία στη Θήβα δεν θα γυρίσει κανείς ζωντανός παρά μονάχα ένας!” είχε πει. Το θυμόταν καλά. Τι ήταν άραγε εκείνο που οδηγούσε τον γενναίο μάντη και πολεμιστή σε τέτοια πρόβλεψη; Τι τον βασάνιζε; Δεν ήθελε με τίποτα αυτός του ο λόγος να τον κυριεύει ετούτη τη στιγμή αλλά γινόταν χωρίς τη θέλησή του. Ειδικά εκείνη του η κουβέντα “εκτός από έναν”. Άραγε ποιος; Ποιον εννοούσε; Τον ήξερε; Ή το έλεγε έτσι. Χωρίς να το καταλάβει με τις σκέψεις αυτές πέρασε το πρώτο ποτάμι που ήταν στο διάβα του. Ο Ωερόης. Ένα μικρό ποτάμι με τα νερά του να έχουν κατεύθυνση προς τα Δυτικά εκεί που τελειώνει ο Κιθαιρώνας. Επόμενος σταθμός ο Ασωπός.
“Τυδέα, προστατευόμενέ μου, γιε του Οινέα…”
Γονάτισε μπροστά της τρεμάμενος και συγκινημένος.
“Ποια μπορεί να είσαι εσύ μεγαλόπρεπη κι απόκοσμη για να ‘ρχεσαι σε μένα τον ταπεινό, Κυρά μου;”
“Κοίτα καλύτερα και διάβασε τα σημεία, γιε του Οινέα…” ακούστηκε σαν θρόισμα παντού.
“Παλλάδα Αθηνά! Θεά και κυρά μου! Ποια ευλογημένη δύναμη σε φέρνει μπρος στη στράτα μου;”
“Είμαι εδώ κοντά σου! Ξέρεις ότι πάντα σε έχω στη σκιά μου Τυδέα και ξέρω την αποστολή του ταξιδιού σου….”
Ο συριγμός στο συλλάβισμα της φωνής της μέσα σε όλη εκείνη την αντάρα ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Ο χρόνος σαν να είχε σταματήσει για να αφουγκραστεί αυτήν της την παρουσία.
“Τι προστάζεις κι ορμηνεύεις Θεά μου;”
Σείστηκε η μορφή της προκαλώντας έκρηξη στη φύση ολόγυρα με αλλόκοτες ανταποκρίσεις.
“Στη Θήβα θα προκληθείς Τυδέα να το ξέρεις” ήχησε η φωνή της λες και έβγαινε από το βάθος των αιώνων, “Ο Ετεοκλής θα σε προκαλέσει στα όριά σου! Για σένα αυτό θα είναι τρομερή δοκιμασία. Πρέπει να τα ξεπεράσεις, να μείνεις συνετός και ψύχραιμος, να μην απαντήσεις. Μόνο τότε θα έχεις φέρει σε αίσιο πέρας την αποστολή σου… να το θυμάσαι…”
“Θα το θυμάμαι σεβάσμια κυρά μου, δίνω στα λόγια σου υπόσχεση και στην ορμήνια σου δύναμη”
“Να θυμάσαι να είσαι πάντα συνετός και ταπεινός γιε της Αιτωλικής γης, αυτό μην το ξεχνάς ποτέ…..” ακούστηκε η φωνή της να αργοσβήνει μαζί με τη μορφή της που άρχισε να γίνεται πιο διάφανη και να χάνεται μέσα σε μια καταιγίδα από χρώματα, λάμψη και αντάρα του ανέμου. Ώσπου εξαφανίστηκε απόλυτα από μπροστά του με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ήρθε.
2.10 Η συνάντηση
“Βασιλιά μου, έφτασε στην πόλη πρεσβευτής από το Άργος και ζητά μαζί σου συνάντηση”
Ο Ετεοκλής έδειξε να παραξενεύεται έντονα.
“Από το Άργος;”
“Ναι μας είπε είναι απεσταλμένος του βασιλιά Άδραστου”
“Το όνομά του;”
“Τυδέας, γιος του Οινέα, παλιός βασιλιάς της Καλυδώνας”
“Βασιλιάς της Καλυδώνας; Τι παράξενο.
Εκείνος έξυσε το σαγόνι του γεμάτος απορίες. Στριφογύρισε στο μεγάλο δώμα του παλατιού
“Τώρα είναι αργά! Πείτε του θα τον δεχτώ αύριο το πρωί. Δώστε του ένα κατάλυμα σύμφωνα με τα καθιερωμένα.
Ο Ηρόφιλος αποχώρησε από την αίθουσα για να εκτελέσει την εντολή του βασιλιά του. Εκείνος έμεινε έχοντας σοβαρές σκέψεις στο μυαλό του. Βέβαια είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε αλλά…. Άργος… Προσπαθούσε να κάνει πολλούς συνειρμούς αλλά δεν τού έβγαιναν. “Αύριο θα ξεκαθαρίσουν όλα” σκέφτηκε. Βγήκε λίγο στο αίθριο. Έκανε ψύχρα αρκετή και είχε υγρασία. Ο ήλιος άφηνε τις τελευταίες του ματιές στον ουρανό πριν χωθεί στην αγκαλιά της γης.
“Καλώς σε βρίσκω Ετεοκλή βασιλιά της Θήβας, γιε του Οιδίποδα” ξεκίνησε ο Τυδέας.
“Είμαι ο Τυδέας, γιος του Οινέα από την Καλυδώνα της Αιτωλίας”
“Καλώς όρισες Τυδέα, έμαθα έρχεσαι φέρνοντας πρεσβείες από το Άργος των Δαναών. Πώς αυτό; Θέλω να πω, εσύ, σε μια άλλη γη, έξω απ’ τη δική σου”
“Ναι βασιλιά μου, με το Άργος με συνδέουν δεσμοί γάμου. Έρχομαι εκ μέρους του βασιλιά Άδραστου αλλά και όχι μόνο” τού είπε κρατώντας αυτόν τον υπαινιγμό για τη συνέχεια.
“Γνωρίζεις τον πατέρα μου;” τον ρώτησε ο Ετεοκλής.
“Ποιος δεν γνωρίζει τον ξακουστό Οιδίποδα, τον λυτρωτή της Θήβας”
Ο Ετεοκλής κούνησε λίγο το κεφάλι του, δεν ήθελε να συνεχίσει και στην άλλη πλευρά του πατέρα του.
“Τι σε φέρνει στην πόλη μας Τυδέα; Τι είναι αυτό που ενδιαφέρει το Άργος από το βασίλειο της Θήβας” τον ρώτησε λίγο πιο απαιτητικά.
Ο Τυδέας τον κοίταξε ήρεμα και προσεκτικά.
“Βασιλιά μου βρέθηκα στο Άργος διωγμένος και κυνηγημένος από τη γη μου. Ήμουν ο νόμιμος διάδοχος στην Καλυδώνα αλλά ένας σφετεριστής βασιλιάς, ο Άγριος είχε διαφορετική γνώμη”
“Δεν μπορώ να βρω ενδιαφέρον στην συμπεριφορά του ανθρώπου που μου λες, αν όντως είναι έτσι” αποκρίθηκε ο Ετεοκλής λίγο ενοχλημένα. Ο Τυδέας συνέχισε:
“Στο Άργος δεν βρέθηκα μόνος βασιλιά μου. Εκεί γνωρίστηκα πριν χρόνια με έναν άλλο διάδοχο του θρόνου μιας πόλης. Ήταν και αυτός εκεί βυθισμένος στην απόγνωση και γεμάτος ερωτήματα”
“Άκου Τυδέα! Έχω περισσότερα ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω από το να ακούω προσωπικές ιστορίες όσο σεβαστές και αν είναι αυτές από τους ανθρώπους που τις βίωσαν”
“Μην βιάζεσαι σεβαστέ Ετεοκλή. Όπως θα διαπιστώσεις στη συνέχεια, ο πατέρας σου και το πρόσωπο που, κατά κάποιο τρόπο έδεσα τη ζωή μου στο Άργος αλλά και ο βασιλιάς εκεί, έχουν άμεση σχέση με σένα!”
Ο Ετεοκλής άρχισε να ανησυχεί αλλά δεν μπορούσε να προσδιορίσει την πηγή αυτών των συναισθημάτων.
“Ποια ακριβώς σχέση μπορεί να έχω εγώ με αυτό, εκτός φυσικά από τον πατέρα μου”
“Ας πάμε λοιπόν στο προκείμενο, επέτρεψέ μου να κάνω μια αναδρομή”
Ο Ετεοκλής δεν μίλησε.
“Ο Οιδίποδας εκτός από δύο κόρες έχει και δυο γιούς!”
Ο Ετεοκλής πετάχτηκε όρθιος.
“Ξένε! Ήρθες εδώ σαν πρεσβευτής του Άργους και όχι να μου μιλήσεις για την οικογένειά μου. Αν θέλεις λοιπόν να έχει συνέχεια αυτή η κουβέντα μας, πες μου ξεκάθαρα τι θέλεις”
“Ο βασιλιάς Άδραστος έχει δύο κόρες Ετεοκλή. Την Αργεία και την Δηιπύλη…”
“Αρκετά Τυδέα! Εύχομαι να τις χαίρεται, μπορούμε να τελειώσουμε;”
“Είμαι άντρας της Δηιπύλης και ο αδελφός σου ο Πολυνείκης έχει παντρευτεί την Αργεία!”
“Και λοιπόν; Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι με ενδιαφέρει αυτό;” τού απάντησε σκληρά.
“Δεν νοιάζεσαι να με ρωτήσεις βασιλιά μου ο αδελφός σου, σε τι κατάσταση είναι;”
“Αν με ενδιέφερε κάτι τέτοιο θα το είχα ήδη μάθει Τυδέα”
“Βασιλιά μου, έχω έρθει εκ μέρους του Άδραστου επίσημα για να μεσολαβήσω να βρείτε μια λύση που έχετε ξεχασμένη με τον αδελφό σας!”
“Δεν σού δίνω το δικαίωμα Τυδέα να ορίσεις εσύ τι με χωρίζει με τον αδελφό μου. Μήτε μπορεί να γνωρίζεις…”
“Ετεοκλή, είμαι εδώ ως πρεσβευτής και όχι ως κριτής. Γεγονότα αναφέρω. Είναι αλήθεια ότι είχατε συμφωνήσει με τον Πολυνείκη μπροστά στην μητέρα και βασίλισσα Ιοκάστη και τις αδελφές σας να αλλάζετε κάθε χρόνο στο θρόνο;”
“Ως εδώ ξένε! Ξεπερνάς τα όρια! Είσαι πρεσβευτής και όχι δικαστής” οργίστηκε ο Ετεοκλής.
“Δεν έχω σκοπό να σε προσβάλω βασιλιά μου, μεταφέρω την πρότασή του να έρθετε σε συμφωνία, έστω και τώρα μετά από τόσα χρόνια…”
“Δεν έχω να κάνω καμιά κουβέντα πάνω σε αυτό το ζήτημα και δεν καταλαβαίνω που έχει ανάμιξη ο βασιλιάς του Άργους σε όλο αυτό”
“Βασιλιά μου, ο αδελφός σου, ζει μακριά απ τη γη του. Μακριά από τον τόπο που μεγάλωσε και έζησε. Έχει εδώ την μητέρα και τις αδελφές σας που έχει στερηθεί. Έχει και το δικαίωμα, που του άφησε η συμφωνία σας. Ήρθε να σε βρει να αναλάβει και τον έδιωξες, είναι αλήθεια αυτό;”
“Ήμουν ο διάδοχος του Οιδίποδα και αυτό εφάρμοσα”
“Βασιλιά Ετεοκλή. Ως ένα σημείο σε νιώθω και συμμερίζομαι τη σκέψη σου. Η εξουσία είναι γλυκιά. Η μέθη που δίνει στους ανθρώπους είναι πολλές φορές ανίκητη. Μας παρασύρει σε σκέψεις και πράξεις που δεν θα θέλαμε ποτέ να κάνουμε”
“Τυδέα ήρθες εδώ να με κρίνεις ηθικά;”
“Όχι! Δεν έχω το δικαίωμα να είμαι κριτής κανενός! Όμως δεν μπορώ να μην σου πω ότι αυτό πάει κόντρα στις αρχές σου, στην τιμή σου αλλά και σε κάθε σύνεση και μετριοπάθεια που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο”
“Είμαι πρωτότοκος Τυδέα! Δεν σφετερίστηκα κανένα θρόνο. Αυτό ορίζουν οι κανόνες αιώνες τώρα στα βασίλεια. Αυτό έκανα. Και δεν έχει δικαίωμα κανένας να με αμφισβητεί μήτε να με κρίνει, ακούς;”
“Μήτε ο λόγος της τιμής σου; Αυτόν δεν τον λογαριάζεις;”
Ο Ετεοκλής σηκώθηκε οργισμένος βαδίζοντας μέσα στην αίθουσα.
“Η τιμή μου είναι το σκήπτρο μου! Ο λόγος είναι το στέμμα μου! Και διάδοχός μου ο γιος μου ο Λαοδάμαντας”
“Δεν δείχνει σωφροσύνη αυτό βασιλιά μου, έδωσες ένα λόγο, γιατί το έκανες, γιατί δεσμεύτηκες τότε σε κάτι και τώρα το απαρνείσαι;”
“Δεν θα δώσω λογαριασμό σε έναν τρίτο για τις επιλογές μου Τυδέα! Πάψε να μιλάς σαν να είσαι αυτός! Είναι λοιπόν τόσο δειλός, που στέλνει έναν τρίτο, ξένο, να διεκδικήσει κάτι. Γιατί δεν έχει την τόλμη να φανεί εδώ μπροστά μου”
“Τώρα προσβάλεις εμένα με τη σειρά σου βασιλιά! Μη βιάζεσαι να βγάζεις κρίσεις”
“Το δικαίωμα μού το δίνει αυτός! Δεν δίνω ένα νόμισμα μα τους Θεούς για το τι σού ζήτησε, πες του το ξεκάθαρα! Αν θέλει ποτέ να γυρίσει στη Θήβα θα είναι ένας απλός πολίτης, ίσος ανάμεσα στους άλλους και τίποτα παραπάνω. Σειρά στη διαδοχή έχει ο γιος μου, στο είπα. Πες του λοιπόν ότι αυτή είναι η απόφασή μου. Αν του αρέσει ας κοπιάσει, αν όχι τότε ας μείνει να θαφτεί σε ξένη γη”
“Τότε έχεις να δώσεις λόγο στο λαό σου Ετεοκλή! Αυτόν δεν τον λογαριάζεις;”
“Τι θες να πεις;”
“Αυτούς που θα πονέσουν ή θα χαθούν δεν τους λογαριάζεις;”
Η κουβέντα του Τυδεά ήχησε στα αυτιά του Ετεοκλή άγρια.
“Τι είναι αυτά που λες; Ποιος θα χαθεί;”
Ο Τυδέας συνέχισε ποταμός:
“Δεν λυπάσαι εκείνους που θα πέσουν; Εκείνους που θα παρασύρει η απόφασή σου στο αίμα και στο θάνατο;”
“Είσαι τρελός ξένε; Τι ξεστομίζεις;”
“Το αίμα του λαού σου, των μαχητών σου τις γυναίκες και τα παιδιά, τις οικογένειές τους. Σε πιο όλεθρο τους οδηγείς Ετεοκλή το σκέφτηκες;”
“Τι έχεις στο νου σου Τυδέα;”
Οι δύο άντρες άρχισαν να πηγαινοέρχονται ο ένας αντίκρυ στον άλλο στην μεγάλη αίθουσα του παλατιού.
“Πόσα παιδιά θέλεις να αφήσεις ορφανά με την εμμονή σου βασιλιά της Θήβας; Είπες να σου πω τι έχω στο νου. Σού μεταφέρω λοιπόν ότι ο Πολυνείκης δεν έχει παραιτηθεί από τα δικαιώματά του. Τα ζητά όπως ακριβώς τα έχετε συμφωνήσει. Και έστω μετά από τόσα χρόνια είναι αποφασισμένος να τα απαιτήσει”
“Σαν τι θα κάνει δηλαδή;” ρώτησε ειρωνικά ο Ετεοκλής.
“Θα έρθει εδώ να τα διεκδικήσει μπροστά στα τείχη της πόλης σου βασιλιά μου. Έχει ήδη συγκεντρώσει το στρατό του…”
“Πως;” πετάχτηκε ο Ετεοκλής.
“Το Άργος είναι έτοιμο να εκστρατεύσει εναντίον σου βασιλιά της Θήβας. Πρόσεξε! Εναντίον σου! Όχι ενάντια στην πόλη και στο λαό της! Και μαζί με το Άργος και όλοι οι Δαναοί με στρατό μεγάλο. Την τελική σου απόφαση καρτερούν”
Ο Ετεοκλής κινήθηκε οργισμένα προς το μέρος του.
“Καλώς να ορίσετε λοιπόν Τυδέα. Κοπιάστε! Να γίνετε τροφή στα όρνια του Βοιωτικού κάμπου. Θα σας περιμένουμε να στολίσουν τα κουφάρια σας των σπαθιών μας τις κοφτερές όψεις. Τράβα να τους το προλάβεις!”
Ο Τυδέας άρχισε να ταράζεται. Ένιωθε μέσα του την πρόκλησή του ωμή και αυτό ξυπνούσε έντονα τη φωτιά του χαρακτήρα του. Για μερικές στιγμές ένιωσε τις γροθιές του να σφίγγουν έτοιμες να σύρει το σπαθί του απ το θηκάρι του αλλά συγκρατήθηκε μια ακόμα φορά και μίλησε ήρεμα:
“Όποιος καταπατά το δίκιο σεβαστέ μου βασιλιά η μαύρη γης τον περιμένει. Και η κάθοδός του στον Άδη θα είναι μέσα στο αίμα”
Ο Ετεοκλής σχεδόν του όρμηξε. Ο Τυδέας τον αντιμετώπισε ατάραχος. Ο βασιλιάς ούρλιαξε:
“Πάρτε τον από μπροστά μου πριν τον κάνω κομμάτια!”
Οι φρουροί κινήθηκαν εναντίον του, ο Ετεοκλής ακόμα φώναζε:
“Πάρε γοργά τα βήματά σου απ’ τη γη της Θήβας πριν ξεχάσω πως είσαι πρεσβευτής και τότε άταφος θα μείνεις έξω απ τα τείχη, φύγε και πες σε εκείνους εκεί ότι αυτή θα είναι η τύχη που τους προσμένει”.
“Δεν θα ήθελες να το δοκιμάσεις πίστεψέ με” έσκουξε εκείνος.
“Δεν έχεις παρά να το δοκιμάσεις τότε! Τι προσμένεις; Εδώ είμαι! Στείλε μου τους έναν προς έναν για να καταλάβεις τι θα βρεις απέναντί σας σε λίγες μέρες”
Ο υπασπιστής του βασιλιά πήγε να τρέξει πάνω του τραβώντας το σπαθί του απ το θηκάρι του. Ο Ετεοκλής άπλωσε σαν κεραυνός το χέρι του σταματώντας τον
“Όχι τώρα! Ας προλάβει ακόμα λίγες μέρες να χαρεί του ήλιου το φως. Φύγε Τυδέα πριν χάσω την υπομονή μου”
Ο Τυδέας έριξε μια τελευταία ματιά στον μαινόμενο βασιλιά.
“Κρίμα βασιλιά Ετεοκλή. Φεύγω ναι. Δεν ήθελα μ’ αυτόν τον τόπο, πίστεψέ με. Σε λίγα φεγγάρια θα ανταμώσουν πάλι τα βήματά μας. Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα και την ύστατη αυτή ώρα θα επικρατήσουν γόνιμες σκέψεις. Γιατί αυτή τη φορά δεν θα έρθω σαν πρεσβευτής αλλά σαν εξολοθρευτής. Θέλω να θυμάσαι ότι έκανα ότι μπορούσα, με όλη μου την καρδιά και την ειλικρίνεια”
Έκανε μπροστά του μια μικρή υπόκλιση, γύρισε την πλάτη του και με γρήγορο βήμα βγήκε από την αίθουσα. Ο Ετεοκλής έμεινε πίσω με το κεφάλι του να κοντεύει να σπάσει από την ένταση. Γύρισε στον υπασπιστή του.
“Ηρόφιλε!”
“Στις διαταγές σου βασιλιά μου”
“Φώναξέ μου αμέσως εδώ τον Μαίωνα και τον Πολυφόντη, γρήγορα!”
Ο Ηρόφιλος έφυγε χωρίς δεύτερη κουβέντα για να εκτελέσει την παραγγελία του βασιλιά του. Εκείνος μονολογούσε στην αίθουσα:
“Θα σε φάνε τα όρνια πριν φτάσεις στο Άργος Τυδέα! Είχες το θράσος να σταθείς μπροστά μου και να με απειλήσεις; ποιος; ένα σκουπίδι που μήτε στη γη σου δεν σού δόθηκε καν εκτίμηση. Όποιος αμφισβητήσει την εξουσία μου θα πέσει από σπαθιού χτύπημα. Είτε είναι ξένος είτε είναι ο ίδιος ο αδελφός μου”
(Συνεχίζεται...)
Συγκλονιστικό! Και μας άφησες σε σημείο αγωνίας για την τύχη του Τυδέα! Πόσο θέλω να τιμωρηθεί ο Ετεοκλής αλλά όχι με τον τρόπο που θα τιμωρηθεί....
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάσιες οι περιγραφές της φύσης για άλλη μια φορά. Και η παρουσία της Αθηνάς όπως ακριβώς αρμόζει σε μια θεά. Εκκωφαντική!!
Πολύ ωραία προχωράει Γιάννημου
Σε φιλώ με δροσιά από τον Αίνο
Ο Τυδέας κατάφερε να ελέγξει την εσωτερική του παρόρμηση. Νομίζω, μέχρι τώρα, διαχειρίστηκε σωστά και λογικά και την ένταση και την πρόκληση από πλευράς Ετεοκλή. Δυστυχώς η απόφαση του τελευταίου είναι να πάει στα όρια της πρόκλησης με ότι αυτό συνεπάγεται για τις εξελίξεις.
ΔιαγραφήΧαίρομαι, Άννα μου, που σού άρεσε η σκηνή με τη Θεά Αθηνά, προσπάθησα να δώσω εδώ ένα δέος.
Στέλνω την αγάπη μου στον Αίνο και σε όλους σας, Άννα μου. Καλά να περνάς κορίτσι μου, ευχαριστώ πολύ.
Ο ρόλος της Εριφύλης κατάλοιπο του θηλυκού στοιχείου και της μητριαρχίας. Βασιλικές έριδες για την εξουσία που φθάνουν στα όρια της αλαζονείας. Απ’ την άλλη η απόφαση του Πολυνείκη να φτάσει στα άκρα με κάθε τίμημα. Μεσα από τις πλεκτάνες, τις απειλές, τη δίψα για εξουσία, τις περιγραφές και τους διαλόγους, ο τρόπος να παρουσιάζεις τα γεγονότα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς δεν πλατειάζει και οι διάλογοι σύντομοι, οι δε περιγραφές με γνήσια ποιητική διάθεση όχι μόνο δεν κουράζουν, αλλά αποκαλύπτουν πως πίσω από κάθε κεφάλαιο κρύβεται μια βαθιά κατασταλαγμένη γνώση και αναγνωστική εμπειρία. Πολλά μπράβο Γιάννη μου για την πολύ καλή δουλειά. Καλή συνέχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ Καλή Κυριακή!
Η συμμετοχή και το σχόλιό σου, η αίσθηση που βγάζω από αυτό, Αννίκα μου, είναι εξαιρετική για μένα και ειλικρινά σε ευχαριστώ από καρδιάς.
ΔιαγραφήΔύσκολο το εγχείρημα, σίγουρα έχει κενά. Ο τρόπος της έκφρασής σου, για μένα είναι ένα μεγάλο δώρο για τη συνέχεια, που την περιμένουμε με όλο και μεγαλύτερη ένταση.
Σε φιλώ κορίτσι μου, ευχαριστώ.
Από τότε έως σήμερα δεν άλλαξε η ανθρώπινη φύση στο ελάχιστο Γιάννη μου. Κι αυτό είναι τόσο απογοητευτικό! Το εγωιστικό γονίδιο καθορίζει απόλυτα την ηθική ποιότητα των περισσότερων ανθρώπων και αυτό το βλέπουμε και σήμερα παντού γύρω μας, πώς φέρονται στον συνάνθρωπο, στη φύση στα ζώα. Ένας τεράστιος κύκλος κυριαρχίας πάνω στους άλλους. Κατάρα είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσουν πολύ οι διάλογοι και οι περιγραφές σου. Το διαβάζω πολύ ευχάριστα αν και ξεχνιέμαι και συγχίζομαι λιγουλάκι.
Καλό μεσημέρι Γιάννη μου και καλή συνέχεια :)
Καταλαβαίνω Μαρία μου τη σύγχυσή σου. Λες και δεν έχει αλλάξει τίποτα στο διάβα του χρόνου. Οι άνθρωποι είναι απελπιστικά οι ίδιοι. Το δηλητήριο της εξουσίας και της δύναμης αποτελεί διαχρονική "αξία" πάνω στην οποία δομείται η προσωπικότητα, η συμπεριφορά, η στάση ζωής. Δυστυχώς μια σκληρή αλήθεια. Μια υστερική εμμονή.
ΔιαγραφήΧαίρομαι πάρα πολύ, Μαρία μου, που σου αρέσει η αφήγηση και ο διάλογος. Η γνώμη σου εξαιρετικά σημαντική για μένα, το ξέρεις λόγω της πείρας σου. Να είσαι καλά, να περνάς όμορφα και καλοκαιρινά. Την καλησπέρα μου.
Πω...πω...πω...τι εξελίξεις σε τέσσερα επεισόδια μαζεμένα που διάβασα εδώ και ώρα! Με συνόδευαν πολύ ευχάριστα οι πολύ όμορφες μουσικές επιλογές της φίλης Γλαύκης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστήθηκα ανάγνωση και χόρτασα περιπέτεια, από την συγκλονιστική ανάρτηση με τον θάνατο του Οιδίποδα και όλες τις δραματικές εξελίξεις που συνέβησαν μέσα σε αυτές τις τέσσερις συνεχόμενες αναρτήσεις...
Καταπληκτική η αφήγησή σου Γιάννη δεν αφήνει τον αναγνώστη να βαρεθεί, αλλά, να μπαίνει όλο και πιο πολύ στην ιστορία με πρωταγωνιστές πια τα δυο αδέλφια και την κατάκτηση της εξουσίας από τον ένα και την άρνηση να του την δώσει από τον άλλο.
Κατά τα φαινόμενα οι χρησμοί είναι εκείνοι που θα επαληθευτούν;
Στο καλύτερο σημείο μας άφησες να αναμένουμε την συνέχεια με αγωνία...
Να είσαι καλά καλή εβδομάδα να έχεις και καλό ξημέρωμα! 🌙
Ρούλα μου καλησπέρα σου, καλή μου φίλη. Βρε θηρίο τα πλάκωσες μαζεμένα τα κεφάλαια; Πωπωπωπω και είναι και μεγάλα.
ΔιαγραφήΧάρηκα πολύ, Ρούλα μου, που σού άρεσαν. Ειλικρινά για μένα είναι το δώρο μου όλο αυτό. Σε ευχαριστώ πολύ.
Ναι, οι εξελίξεις φουντώνουν σταδιακά από εδώ και πέρα και έχουμε να δούμε πάρα πολλά.
Σε ευχαριστώ για την μοναδική σου παρέα.
Τα φιλιά μου, καλή βδομάδα.
Είχα αγωνία να δω παρακάτω τι γινόταν δεν μπορούσα να τα αφήσω στη μέση 😊 πάντως τα απόλαυσα!
ΔιαγραφήΜεγάλη η τιμή για μένα Ρούλα μου. Χαίρομαι τόσο. Και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς.
ΔιαγραφήΠολύ δυνατό κεφάλαιο! Ιδιαίτερη στιγμή η συνάντηση του Τυδέα με την Αθηνά, ή πιο σωστά η εμφάνιση της, σε αυτόν! Ήταν λογικό το σοκ του και για το γεγονός, αλλά και για τα λόγια της Θεάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ετεοκλής, αλαζονικός όπως πάντα! Στέκεται στο άδικο και ενώ η συνάντηση που διεκδίκησε ο Τυδέας μαζί του, θα μπορούσε να είναι σωτήρια, εκείνος δεν ακούμπησε ούτε μια στάλα λογικής!
Μπράβο σου Γιάννη. Εξαιρετικά συνεχίζουμε και περιμένουμε τις εξελίξεις.
Καλή εβδομάδα!
Στάθηκες σε δύο σημαντικά σημεία, Μαρίνα μου, το καθένα με τον ξεχωριστό του τρόπο. Το ένα, εξωφυσικό, η παρουσία-εμφάνιση μιας Θεάς σε έναν θνητό, πάντα έχει το συμβολισμό αλλά το δέος που προκαλεί. Το δεύτερο, ορθολογικό. Ο διάλογος Ετεοκλή-Τυδέα, οδηγείται μοιραία στη σύγκρουση, τη στιγμή που κάθε σκέψη λογικής παραμερίζεται. Ο Ετεοκλής έχει, προ πολλού, πάρει τις αποφάσεις του και μένει να δούμε τι θα ακολουθήσει.
ΔιαγραφήΜαρίνα μου, ευχαριστώ πολύ καλή μου για τη συμμετοχή και τις παρατηρήσεις σου. Πάντα ζωτικές.
Την καλησπέρα μου.
Εκτός όλων των άλλων, μαθαίνουμε τη μορφολογία τα ποτάμια και τα ρυάκια της εποχής εκείνης, κι αλήθεια πόση έρευνα χρειάστηκε για να μπορείς να περιγράψεις τόσο γλαφυρά (σχεδόν βιωματικά) το περιβάλλον που εκτυλίσσεται η ιστορία. Συγκλονιστικοί οι διάλογοι Ετεοκλή και Τυδέα. Η εμφάνιση της Αθηνάς αναπάντεχη αλλά και καταλυτική. Όλα μαρτυρούν πως ο Ετεοκλής πάει γυρεύοντας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια Γιάννη μου.
Μαρία μου, πολύ μεγάλη η βοήθεια του Παυσανία και του τεράστιου έργου του "Ελλάδος περιήγησις". Σε παίρνει απ' το χέρι και σε ταξιδεύει στη Ρωμαϊκή Ελλάδα, σε κάθε δρόμο και σημαντικό μέρος. Οι διαδρομές του είναι συγκεκριμένες και οι μοναδικές για την εποχή εκείνη. Από εκεί και πέρα θα δουλέψει η αφήγηση, η φαντασία.
ΔιαγραφήΟ Ετεοκλής έχει πάρει τις αποφάσεις του χρόνια τώρα. Παντελώς άκαμπτος, έχει το πλεονέκτημα της παγιωμένης εξουσίας στα χέρια του. Ναι η σχέση Αθηνάς-Τυδέα είναι πολύ "στενή" και θα το δούμε στη συνέχεια.
Χαίρομαι που είσαι εδώ παρέα μας, Μαρία μου, σε ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή καλή μου φίλη.
Τα φιλιά μου.
Εκπληκτική η σκηνή της εμφάνισης της Αθήνας! Την ζει ο αναγνώστης. Και ο Ετεοκλής αναδεύει τον εσωτερικό κόσμο του αναγνώστη επίσης με την αλαζονεία του, η οποία πληρώνεται ακριβά πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ χαίρομαι πάρα πολύ, Γλαύκη μου, που σου άρεσε. Ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο. Πράγματι η αλαζονεία πληρώνεται ακριβά στη ζωή. Την καλησπέρα μου καλή μου φίλη.
Διαγραφή