H ζωή είναι δώρο. Σαν ένα σπιτικό ηδύποτο σε ακριβό σκαλιστό ποτηράκι, γεμάτο γεύσεις

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019

"Ελουάζ" Ο Επίλογος-το παρασκήνιο



Αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες,
Η Δημοσίευση της Νουβέλας "Ελουάζ", όπως έχουμε δει, ολοκληρώθηκε. Οφείλω να σας εξομολογηθώ, ότι νιώθω ιδιαίτερα συγκινημένος που ένα δικό μου δημιούργημα έφτασε ως εδώ αλλά το πιο σπουδαίο, για τον τρόπο που το στηρίξατε, το αγκαλιάσατε και το παρακολουθήσατε, Αλλά για τα συναισθήματά μου αυτά καλύτερα να τοποθετηθώ στο τέλος.

Σας είχα υποσχεθεί να ανεβάσω ένα θέμα που θα έχει τη μορφή του "ΕΠΙΛΟΓΟΥ" στην όλη αυτή διαδικασία που ζήσαμε εδώ παρέα. Και ιδού λοιπόν η εκπλήρωση της υπόσχεσης. Μέσα σ' αυτόν τον επίλογο θα προσπαθήσω να σας δώσω ανάγλυφα το "Παρασκήνιο" (ας μου επιτραπεί ο όρος) της γένεσης, του πρωτοπλάσματος και της δημιουργίας της Νουβέλας αυτής.
Σημαντικό κομμάτι του επιλόγου αυτού είναι, έχοντας συνοψίσει και σχηματοποιήσει τις σκέψεις, παρατηρήσεις, απόψεις σας για την πλοκή, να κάνω ένα συνολικό μάζεμα-απολογισμό.

Ξεκινάμε λοιπόν:

"Ελουάζ"-Το όνομα

Όταν διάβαζα το Αστυνομικό μυθιστόρημα του μεγάλου Ντάσιελ Χάμεττ  "Το Γυάλινο Κλειδί", στην πλοκή του "συνάντησα" έναν δευτερεύοντα εντελώς χαρακτήρα. Την γυναίκα ενός εκδότη εφημερίδας. Το όνομά της ήταν "Ελουάζ". Από το Γαλλικό "Heloise"
Ήταν μια χυμώδης προκλητική γυναίκα, με αρνητικό χαρακτήρα, που ο "ρόλος" της στην πλοκή ήταν εντελώς δευτερεύων. Όμως για μένα το όνομα αυτό, για άγνωστο λόγο, αποτέλεσε μια πηγή πάνω στην οποία όχι απλά "κόλλησα" αλλά στην κυριολεξία έγινε μέσα μου μια εμμονή, μια "παρουσία" που γύρευε να πάρει σάρκα και οστά.

Η Γένεση-το αρχέτυπο:



Στο πανέμορφο δρώμενο της αγαπημένης μας MaryPertax και με "δωρεά" την εικόνα από τη Φίλη μας την Mia (Craftartista), την περιβόητη "Κραυγή" επεξεργασμένη από την ίδια, γεννήθηκε η "Ελουάζ" ως κύριος χαρακτήρας στο μικρό μου αφήγημα.  Και εκεί με ένα προδιαγραμμένο τέλος.
Ένα αφήγημα που με συγκίνησε πραγματικά και το αγαπήσατε επίσης. Πάντα στο βάθος της σκέψης μου ήταν η "Ελουάζ" να "μεγαλώσει", να αναβαθμιστεί, να γίνει μια πλήρης Νουβέλα, όπως της "άξιζε" μέσα στην καρδιά μου, με την εμμονή που πλέον άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.

Η "Ελουάζ" ως Νουβέλα πια:

Έτσι λοιπόν, στο νου μου, άρχισε να αναπτύσσεται η μορφή της καινούργιας "Ελουάζ", που θα αποτελούσε και την κύρια ηρωίδα της Νουβέλας. Το είδος που επέλεξα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό από το πρόπλασμα της πρώτης δημιουργίας. Ένα δραματικό θρίλερ. Με όλα εκείνα τα κλασικά του χαρακτηριστικά. Την noir ατμόσφαιρα. Το μυστήριο. Τις σκιές του θανάτου. Την κορύφωση, ανατροπή και τη λύση.

Τα προβλήματα στην πλοκή:

Ο τόπος και χώρος δράσης:

Στο πρώτο αφήγημα της "Ελουάζ" ο χώρος δράσης ήταν εκτός Ελλάδας με ονόματα χαρακτήρων ξενόγλωσσα. Κεντρικός χώρος δράσης, ένα ψυχιατρείο. Άρα το πρώτο ζήτημα ήταν να βρεθεί λύση στο θέμα του Ονόματος. Αφού επέλεξα ως τόπο δράσης την Ελλάδα στην σύγχρονη εποχή της έπρεπε να βρεθεί τρόπος να φτάσουμε στο όνομα "Ελουάζ". 

Το όνομα:

Έτσι επινοήθηκε ο ζωγράφος ! η σχέση του με την νεαρή ηρωίδα μας, η δημιουργία του πορτραίτου και η ονοματοδοσία του. Με αυτό μπόρεσε και βρήκε πεδίο ύπαρξης η "Ελουάζ".

Η Πλοκή-το είδος:

Το Αστυνομικό δράμα με τη μορφή του noir δημιουργήματος έχει αρκετές εκφάνσεις. Υπάρχει η πιο σκοτεινή του μορφή, αυτή του Hard boiled αστυνομικού μυθιστορήματος, με θιασώτες του την κλασική θρυλική Αμερικάνικη σχολή των Χάμεττ, Τσάντλερ, Κέιν. Στο είδος αυτό έχουμε την απόλυτη κατάρρευση κάθε αξίας και ελπίδας. Οι ήρωές, που στην ουσία είναι αντι-ήρωες, δρουν σε ένα απόλυτα παρακμιακό και διεφθαρμένο περιβάλλον. Εκεί όπου η λέξη ελπίδα, δικαίωση, όνειρο, προσδοκία είναι χίμμαιρες. Υπάρχουν όμως και άλλες σχολές στο νουαρ μυθιστόρημα όπου υπάρχουν σημεία αναφοράς με αξίες στις οποίες μπορούν οι ήρωες να κρατηθούν και να χτίσουν τη δικαίωσή τους.

Οι Χαρακτήρες:

Κεντρική ηρωίδα μου στην Νουβέλα δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την Ελουάζ. Που την παρακολουθούμε σε πολλαπλά επίπεδα της ζωής της. Με τα ανάλογα flash back για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε μια καλή εικόνα για εκείνη, τον κόσμο της, τα πάθη της. 
Η Ελουάζ-Κατερίνα είναι μια τραγική φιγούρα, μια νεαρή γυναίκα που η ζωή της κουβαλά τη σφραγίδα ενός εφιάλτη. Η Εφηβική της ζωή, ο βιασμός απ τον πατέρα της, η νεανική της ζωή με τη σφραγίδα ενός μεγάλου έρωτα στον οποίο μετατράπηκε σε "εμπόρευμα", η ψυχική της κατάρρευση και ο εγκλεισμός της στην ψυχιατρική κλινική, στην οποία το προσωπικό της δράμα κορυφώνεται.

Στην Νουβέλα δρουν δύο κόσμοι. Ο Κόσμος της παρακμής, της διαφθοράς, που δεν διστάζει να προχωρήσει είτε κρυφά είτε ανοιχτά στο ειδεχθές έγκλημα. Με εκφραστές του, "επώνυμους" της σύγχρονης κοινωνικής ελίτ μαζί με τα στηρίγματά τους.
Από την άλλη όφειλα να αντιτάξω στον κόσμο αυτό και την άλλη όψη. Τη θετική, την καθαρή. Αυτή που θα λειτουργεί ως σημείο αναφοράς και ελπίδας.

Αυτός ο κόσμος ανήκει στον Πρώτο Αντρικό ρόλο, που δεν είναι άλλος από τον Ποινικολόγο Ισίδωρο Διοφάντους. Η παρουσία του είναι καθοριστική αφού αυτός θα σηκώσει το βάρος της έρευνας της υπόθεσης, της υπεράσπισης της Κατερίνας-Ελουάζ. Μεταξύ τους αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση. Εκείνος κουβαλά βασανιστικό το παρελθόν του τραγικού θανάτου της γυναίκας του. Κάτι που τον σημαδεύει συναισθηματικά και αποτελεί σφραγίδα στη ζωή του. Έτσι η συνάντησή του με την νεαρή ηρωίδα, η επίγνωση της θέσης της, η επαφή με ότι τραγικό έχει υποφέρει, φέρνει στην επιφάνεια τα χαμένα του αισθήματα.
Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί για το είδος των αισθημάτων του Ποινικολόγου για αυτήν. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για λανθάνοντα ερωτικά συναισθήματα. Για "υποψία" ύπαρξής τους. Είναι καίρια η ερώτηση της κόρης του στην τελευταία σκηνή της Νουβέλας. "Πατέρα, τι ήταν για σένα η Ελουάζ". Εκεί ο Ποινικολόγος διστάζει. Η Ανάμνηση της γυναίκας του ανασύρεται από το παρελθόν, ταυτίζεται  με την Ελουάζ και στο τέλος βγαίνει από μέσα του "Μια Κραυγή".

Υποστηρικτικός στο ρόλο του Ποινικολόγου έρχεται να είναι αυτός του Ανακριτή Γεράσιμου Μηνιάδη. Ένας υποδειγματικός κρατικός λειτουργός. Αδέκαστος, άνθρωπος, στέκεται στο πλευρό της δικαιοσύνης και της αλήθειας χωρίς να διστάζει να ακροβατεί σε δύσκολες επαγγελματικές υπερβάσεις.

Η Επιλογή του τέλους

Με την πολύτιμη παρουσία σας στα σχόλια ανοίχτηκε μια γόνιμη συζήτηση που αφορούσε το τέλος της Νουβέλας και πιο συγκεκριμένα στο τέλος της κεντρικής ηρωίδας.
Δυνητικά αυτό που επέλεξα δεν ήταν και το μοναδικό δυνατό. Θα μπορούσα να είχα επιλέξει ένα happy end με την έννοια της ζωής της Κατερίνας-Ελουάζ και της δικαίωσής της.
Κατ' αντιδιαστολή θα μπορούσα να είχα επιλέξει μια απόλυτα αρνητική εκδοχή. Ο Θάνατος και η ηθική της καταδίκη ταυτόχρονα. Μια εκδοχή που θα ταίριαζε στην κλασική noir εκδοχή.
Να ξέρετε ότι πολλές φορές, η γραφή μας σε ένα πόνημά μας, ακολουθεί αυθόρμητα τις επιλογές του θυμικού μας. Με λίγα λόγια το φινάλε προκύπτει αβίαστα μόνο του μαζί με τα συναισθήματά μας.
Διάλεξα το συγκεκριμένο τέλος για τον εξής λόγο. Ένα δραματικό θρίλερ, ένα νουάρ μυθιστόρημα "επιτάσσει" ένα κόστος. Μια απώλεια. Τραγική μεν, συναισθηματικά φορτισμένη δε. Από την άλλη το μήνυμα της δικαιοσύνης όφειλε να αποδοθεί. Ο αναγνώστης να βγει φορτωμένος με την ελπίδα, τη δικαίωση, το θρίαμβο πάνω στο σάπιο και στο εγκληματικό. Έστω και αν αυτός ο αγώνας περνούσε μέσα από μια τραγική απώλεια της κορυφαίας ηρωίδας μας.
Έτσι η Κατερίνα-Ελουάζ έγινε "ο αίρων τις αμαρτίες του κόσμου". Όπως πολλοί παρατηρήσατε, ένα περισσότερο "λογοτεχνικό" παρά "αστυνομικό" τέλος.

Ο "Από μηχανής Θεός". Ο δράστης

Από τη στιγμή που η Κατερίνα-Ελουάζ δεν ήταν τελικά ο δράστης κάποιων φόνων έπρεπε να βρεθεί και να παρουσιαστεί ένας τέτοιος στην πλοκή. Τα περιθώρια ήταν στενά. Η προσωπική μου έμπνευση, "γέννησε" τον συγκρατούμενο της ηρωίδας μας. Ένας άνθρωπος που ήξερε και τον χώρο και τα πρόσωπα και τα γεγονότα της ζωής της. Και φυσικά η συναισθηματική ταύτιση μαζί της ήταν απόλυτη αναλαμβάνοντας το ρόλο του "άγγελου-εκδικητή". Εκείνο στο οποίο θα συμφωνήσω με κάποιες παρατηρήσεις σας είναι ότι έπρεπε να πάρει περισσότερο χρόνο δράσης στην πλοκή. Ακόμα και αθέατος ίσως να ήταν καλύτερο να είχε μεγαλύτερη παρουσία. Το ομολογώ. Πιστεύω ότι τον αδίκησα ως χαρακτήρα και ως δράση στην Νουβέλα. 

Η Τελική στάση του Ποινικολόγου

Είδαμε στην τελευταία σκηνή τον δράστη να έρχεται αυθόρμητα στον Ισίδωρο Διοφάντους να ομολογήσει το έργο του. Ανώνυμος, θέτει εαυτόν στη διάθεσή του. Πολλοί θα μπορούσαν να πουν ότι η τελική επιλογή του Ποινικολόγου να μην τον καταδώσει στην Αστυνομία, αποτελεί συνειδητή επιλογή "συγκάλυψης ένοχου εγκλήματος".
Η Συνειδητή αυτή απόφαση του Διοφάντους εξηγείται με σαφήνεια στην τελευταία σκηνή του διαλόγου με την κόρη του. Η Απόδοση της δικαιοσύνης από τις συνθήκες που δημιούργησε η ίδια η αναγκαιότητα της ζωής στέκεται πάνω από την νομική κανονικότητα. Η δικαιοσύνη μπορεί να μην αποδίδεται στις νομικές αίθουσες αλλά ο κύκλος των γεγονότων βρίσκει την κάθαρση των νόμων της ζωής.

Θερμές Ευχαριστίες


  • Ένα μεγάλο ιδιαίτερο ευχαριστώ σε μια αγαπημένη Φίλη που στάθηκε δίπλα μου στο γράψιμο της Νουβέλας και στην πρώτη της επιμέλεια. Η προσφορά του χρόνου και της διάθεσής της καθοριστική.
  • Σε όλους σας όσους με τα σχόλια και την συμμετοχή σας ζήσατε την "Ελουάζ" με έναν ιδιαίτερο τρόπο:
    • Άννα Φλο, Διονύσης Μάνεσης, Μαρίνα Τσαρδακλή, Άιναφετς, "Δραστήρια"(Ειρήνη), Βασίλειος Διακοβασίλης, DIMI, Μαρία Γ., "Χάρτινο το φεγγαράκι", Μαρία Κανελλάκη, Γιώργος Δερβεντλής, MeMaria, Μάνια, Κική Κωνσταντίνου, Άρης Άλμπης, Τάσος Κάβουρας, Μαρία Πλατάκη, Μεταξία Νικολοπούλου, Στέλλα, Ελένη Πανταζή, Ρένα Χριστοδούλου, Mary Pertax, Πέτρα, Νικόλ, Αρτίστα του Βωβού, Ελένη Φλογερά, Όλγα, Μία, Σμαραγδάκι-Ρούλα, Makis Del, Γεωργία Μανασή, Μαρία-Έλενα, Butterfly's Χριστίνα, Σταυρούλα Δεκούλου, Woman-Αλεξάνδρα, Δελφινάκι.
  • Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην Σταυρούλα Δεκούλου-Παπαδημητρίου για το μικρό ποίημά της αφιέρωμα στην κεντρική ηρωίδα της Νουβέλας, την "Ελουάζ". Με τους στίχους της έδωσε ένα ιδιαίτερο άρωμα στον επίλογο αυτό.


  • Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην αγαπητή φίλη και συγγραφέα, Βούλα Γκεμίση για το αφιέρωμά της στην Νουβέλα μέσα από το εξαίρετο ιστολόγιό της εδώ:  ΕΛΟΥΑΖ-(Giannis Pit)





Το "εξώφυλλο"

Από τις φωτογραφίες στο PIXABAY σε ελεύθερη διάθεση με τη δική μου ψηφιακή επεξεργασία.

Κλείνοντας αυτόν τον επίλογο παραθέτω τους στίχους αφιέρωμα της αγαπημένης μας φίλης, την οποία ευχαριστώ ολόψυχα για την αφιέρωσή της.













Εδώ όλες οι αναρτήσεις των κεφαλαίων:



Κεφάλαια 5-6

Κεφάλαια 7-8


Κεφάλαια 9-10-11


Κεφάλαια 12-13


Κεφάλαια 14-15


Κεφάλαιο 16


Κεφάλαια 17-18-19



Την Νουβέλα, συνολικά και ενιαία, μπορείτε, όπως πάντα να την έχετε και εδώ:

Μπορείτε να κάνετε log-in στην πλατφόρμα χρησιμοποιώντας τον google account ή τον facebook account σας, ως αναγνώστες.

Ένα μεγάλο "Ευχαριστώ" σε όλους εσάς,
σχολιαστέςς, απλούς αναγνώστες, φίλους και φίλες.
Όλους εσάς, που με τον πολύτιμο χρόνο σας δώσατε πνοή στα ταξίδια αυτής της Νουβέλας.




36 σχόλια:

  1. Όπως είπα και στο παρελθόν, η Ελουαζ είναι μια ΔΥΝΑΤΗ νουβέλα που σε γεμιζει με εναν σωρό από συναισθήματα. Ένα μεγάλο ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ σου αξίζει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειρήνη μου σε ευχαριστώ για όλα. Ελπίζω ο χρόνος σου εδώ να έφυγε με κάτι θετικό. Σε μένα έμεινε η παρουσία και η ενθάρρυνσή σου. Συνεχίζουμε καλή μου φίλη.

      Διαγραφή
  2. Ευχαριστούμε Γιάννη μου, που μπήκες στον κόπο και μας έβαλες τόσες λεπτομέρειες για το πώς γράφτηκε η Ελουάζ που όλοι αγαπήσαμε!
    Ξέρεις πως είσαι απ΄τους ελάχιστους που μπαίνουν τόσο βαθιά στο δημιούργημα τους... ένα Εύγε καρδιάς!
    Και ΑΦιλιά καρδιάς! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα λόγια ενός ανθρώπου της τέχνης και επαγγελματικά είναι για μένα πολύτιμα να βελτιωθώ και να προσπαθήσω.
      Τα λόγια μιας εξαίρετης Φίλης εδώ είναι θησαυρός και ανάσα. Έχω ένα "κακό" να ταυτίζομαι με κάθε δημιούργημα που παλεύω. Ελπίζω να άξιζε ο χρόνος σας.
      Την αγάπη μου.

      Διαγραφή
  3. Μου άρεσε πολύ ο επίλογός σου και το ποίημα της Σταυρούλας υπέροχο. Όταν γίνει βιβλίο--θα γίνει ναι;--το ποίημα θα πάει στην πρώτη σελίδα εντάξει; Τα κανόνισα χααχααχα
    Λοιπόν για όλο το παρασκήνιο... κατανοώ τη δυσκολία και τι ήθελες να περάσεις. Η μόνη μου ένσταση ήταν ότι ο δολοφόνος τελικά πρέπει να είναι πρόσωπο δράσης έστω μικρής γιατί ο αναγνώστης πρέπει να μπει στη διαδικασία να ψάξει με το νου ποιος είναι και να μην νιώσει στο τέλος που πέφτουν οι μάσκες απογοήτευση.
    Ο Διοφάντους, σημαντικό πρόσωπο και εγώ πιστεύω ότι δέθηκε υπερβολικά με την Ελουάζ- Κατερίνα και ίσως αυτός ο λανθάνων έρωτας να έπαιξε ρόλο. Για το θέμα της γυναίκας τους δεν ξέρω, γιατί σίγουρα θα είχε υποθέσεις παρόμοιες με της γυναίκας του στο ενδιάμεσο. Δεν φάνηκε να έχει εμμονές. Το ότι δεν παρέδωσε στη δικαιοσύνη τον δολοφόνο ήταν αναμενόμενο γιατί και εκείνος, ο Διοφάντους δηλ κινήθηκε παράλληλα με τη δικαιοσύνη αρκετές φορές.
    Πάμε για το επόμενο Γιάννη
    Καλή συνέχεια
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου !!!
      ξανά ένα μεγάλο ευχαριστώ για κάθε σου στιγμή, χρόνο, παρουσία, παρατήρηση.
      Να εκδοθεί ε ; δεν ξέρω ! προς το παρόν δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση. Στο μέλλον θα δούμε.
      Ναι, όπως είπα, "αδίκησα" τον πραγματικό δράστη. Τον συγκρατούμενο. Αυτό ήταν παράλειψη και ελλειμματικό μέρος. Δικαιούταν πιστεύω μεγαλύτερης παρουσίας και απασχόλησης για τον αναγνώστη.
      Στα άλλα με κάλυψες είναι οι δικές μου σκέψεις απόλυτα.
      Πάμε για το επόμενο ναι Άννα μου. Σιγά-σιγά.
      Τα φιλιά και την αγάπη μου για όλα.

      Διαγραφή
  4. Γιάννη, μου αρέσει αυτό το τόλμημα σου ( ένα ακόμα ). Να μας περιγράψεις με λεπτομέρειες όλη τη διαδικασία της συγγραφής της Ελουάζ σου. Την αφορμή, πως σκέφτηκες, τι συνδυασμούς έκανες κλπ κλπ, προς στιγμήν αισθάνθηκα ότι διάβαζα ένα άρθρο κάποιας σχολής δημιουργικής γραφής... και για να πω την αλήθεια, μου άρεσε. Σίγουρα πάντως σε αυτό το παιχνίδι της γραφής είσαι καλός και εμείς από την πλευρά μας, δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τα επόμενα!!!! Καλή συνέχεια φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασίλη μου,
      έκανα μια προσημείωση αυτού που λέμε "Making of" ναι ; κάτι τέτοιο στην ματιά μου. Το θεώρησα χρήσιμο για να κατανοήσει ο αναγνώστης πολλές παραμέτρους αλλά και δώσω ίσως, στο βαθμό που το κατάφερα, κάποιες απαντήσεις στα ερωτήματά σας.
      Τι να πω για την εκτίμησή σου. Με τιμά φίλε μου.
      Πάμε παρακάτω λοιπόν. Με σεβασμό στη γνώμη σου.

      Διαγραφή
  5. Είχα διαβάσει σε μια συνέντευξη της Άγκαθα Κρίστι, πως ενόσω έγραφε τις ιστορίες της, δεν είχε ιδέα για τον ποιον θα έχριζε "δολοφόνο". Το ξαναδιάβαζε πριν γράψει τον επίλογο και έψαχνε αυτόν που φαινόταν ως "μη ύποπτος". Θεωρούσε έντιμο όπως έλεγε, να υπάρχει στην πλοκή της ιστορίας, έστω και ως υπο-πρωταγωνιστής. Το λέω αυτό, για να συμφωνήσω με το σχόλιο της Άννας, αλλά και ως μικρό "tip" για τις νέες σου δουλειές. Στη νουβέλα σου βέβαια, κυριαρχούσε το συναισθηματικό κομμάτι και εκεί παρασυρθήκαμε όλοι μας.
    Γιάννη, πέφτοντας η αυλαία της πρεμιέρας σου, είμαι ανάμεσα στους θεατές σου και χειροκροτώ με ενθουσιασμό την εξαιρετική σου νουβέλα. Ο συνδυασμός με το οπτικό υλικό που έχεις δημιουργήσει, αναδεικνύουν μια άρτια δουλειά, φτιαγμένη με μεράκι και αγάπη.
    Πάμε για τα επόμενα λοιπόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Μαρία μου έχεις δίκιο σε ότι αναφέρεις.
      Βέβαια, για να πάρω ένα "κομμάτι" της λογικής μου. Εδώ δεν έχουμε ένα κλασικό "whodunit" αστυνομικό μυθιστόρημα, στο οποίο έχουμε ολόγυρα κάποιο κύκλο υπόπτων και αναζητούμε τον ένοχο αλλά αυτό δεν αναιρεί την αναφορά σου.
      Το κρατώ ναι, ως tip !
      Όπως κρατώ και τις ευχές της καρδιάς σου για τα επόμενα.
      Ένα μεγάλο ευχαριστώ απ την καρδιά μου αγαπημένη μου φίλη για όλα.

      Διαγραφή
  6. Θα συμφωνήσω με την Άννα Φλο, πιο πάνω!
    Διότι κύριε Πιτ μου, συνήθως τον πετυχαίνω τον δολοφόνο, αλλά αυτή τη φορά δεν τον βρήκα και νόμιζα πως έχασα το χάρισμά μου!
    Ενώ αν ο δολοφόνος είχε ένα πέρασμα έστω και σε ένα μόνο πλάνο (ορίστε, πάλι ξεχάστηκα ότι είναι νουβέλα και τη διάβασα κι όχι ταινία που την είδα), τότε είμαι σίγουρη ότι θα τον έβρισκα!
    Αλλά κατά τα λοιπά, ήταν πάρα πολύ ωραίο το εγχείρημα, όπως και τώρα δα ο επίλογος που μας παραθέτεις, όπως και το πώς έχτισες την Ελουάζ καρέ-καρέ (άντε πάλι...) παράγραφο-παράγραφο ήθελα να γράψω!
    Δεν φταίω κύριε Πιτ μου, εσύ φταις που είχες τόσες εικόνες να βγαίνουν από τις λέξεις και μπερδεύομαι η αρτίστα!
    Και το ποίημα της Σταυρούλας Δεκούλου-Παπαδημητρίου, πόσο ωραίο!
    Κλείνοντας θέλω να πω ότι την αγάπησα την Ελουάζ.
    Αγάπησα πρωτίστως το όνομά της και μετά την ίδια.
    Γενικώς, αγάπησα ολόκληρη τη νουβέλα!
    Και είμαι έτοιμη να υποδεχτώ την επόμενη που θα γράψετε!
    Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν το θέτω ως απαίτηση αναγνώστριας το να γράψετε κι άλλη νουβέλα, το θέτω ως ελπίδα!
    Καλό βράδυ κύριε Πιτ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ τώρα τι να απαντήσω σ' αυτήν την κατάθεση ψυχής από την ατμοσφαιρική φίλη την Αρτίστα ε ;
      Να πω κατ' αρχήν ότι πεταρίζει η καρδιά μου. Άντε το είπα. Να πω ότι χαίρομαι που απέκτησε μια ...κινηματογραφική μορφή και ως τέτοια την διαβάσατε. Το λέω.
      Να σταθώ στο χάρισμα για την ανεύρεση του "ενόχου". Εδώ φταίω εγώ που ευνούχισα κατ' ουσίαν αυτήν την ικανότητα καθώς δεν έδωσα τη δέουσα παρουσία σε αυτόν τον χαρακτήρα.
      Να πω ότι και οι δύο αγαπήσαμε την "Ελουάζ" εξ ονόματος ; Αυτό κι αν το πω ! Μιλάμε για απόλυτη ταύτιση εδώ.
      Να πω τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ Αρτίστα μου γιατί αυτή η παρακαταθήκη αγάπης σε τούτη τη Νουβέλα είναι για μένα ανάσα ζωής και παραίνεσης για τα περαιτέρω.
      Ήδη έχω έτοιμο ένα μεγάλο μυθιστόρημα στο ίδιο περίπου είδος αλλά θα συζητήσουμε για τον τρόπο που θα ανέβει. Είναι ένα θέμα αυτό.
      Σε κάθε περίπτωση, κλείνω με ένα μεγάλο ευχαριστώ με την καρδιά μου για ότι αντιπροσώπευσε η παρουσία σου εδώ καλή μου και λαμπερή μου φίλη.
      Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
    2. Καλησπέρα, Γιάννη. Ήταν ωραίο που έκανες αυτή την ανάρτηση με το συγκεκριμένο υλικό. Βοηθάει να καταλάβει, ή τουλάχιστον να θυμηθεί, κανείς ότι πίσω από ένα κείμενο σαν τη νουβέλα σου υπάρχει δουλειά πολλή, χρόνος πολύς και σκέψη, επινοήσεις και ιδέες, αποφάσεις - μια ολόκληρη κατασκευή. Κι αυτό ούτε εύκολο είναι, ούτε δεδομένο ότι θα πετύχει.

      Τα κατάφερες, όμως, μια χαρά, απ' όσο μπορείς και να κρίνεις από τα σχόλια όλων, τα τωρινά αλλά και τα καθ' όλη τη διάρκεια της τμηματικής της παρουσίασης. Θέλω μάλιστα να ελπίζω ότι η χαρά (σου) όσον καιρό το "πάλευες", όσο καιρό σε ταξίδευε και το ταξίδευες, θα ήταν αυτή που σου έδωσε τα περισσότερα δώρα.

      Όσο για μας .. το σίγουρο είναι ότι όλοι έχουμε προσθέσει ένα ακόμα γυναικείο όνομα στη λίστα με τα γνωστά μας! Λοιπόν.. το κοίταξα λίγο και διάβασα πως προέρχεται από το γερμανικό Hailwidis, που έχει συνθετικά τα hail- και -wid, που σημαίνουν "εύρωστος" και "ξύλο". Μάλιστα οι γάλλοι τις γιορτάζουν τώρα κοντά, στις 15 Μαρτίου. (Να θυμηθούμε να της κάνουμε γενέθλια, ε; :-) )

      Και πάλι τα συγχαρίκια μου, πάμε για άλλα!

      Διαγραφή
    3. Διονύση, αγαπητέ δάσκαλε !
      κοίτα τώρα τι πήγες και έκανες ε ; ολάκερη ετυμολογία ! και μάλιστα με πόσο ενδιαφέρον. Νομίζω ότι επικράτησε περισσότερο σαν Γαλλόφωνο όνομα και στις ΗΠΑ πέρασε στις πολιτείες στο Νότο στην Νέα Ορλεάνη μεριά.

      Οφείλω να πω, μια ακόμα φορά ότι δεν μπορείς να εκτιμήσεις τι ήταν για μένα αυτή σας η "παρέα" εδώ ! Ανάρτηση την ανάρτηση, σχόλιο το σχόλιο, έζησα ξανά απ την αρχή την πλοκή και την εξέλιξή της. Πολύ μεγάλο συναίσθημα αλήθεια. Τώρα καταλαβαίνω πως ένιωθε π.χ. ο Γιάννης Μαρής εκείνες τις εποχές σαν ανέβασε τα έργα του στην εφημερίδα σε συνέχειες. Τελικά είναι ένα μοναδικό συναίσθημα έτσι ;

      Ευχαριστώ πολύ Διονύση μου. Για όλα. Για κάθε σου συντροφιά, σχόλιο, αύρα, αγάπη. Για μένα ευλογία όσο δεν μπορείς να το αποτιμήσεις.
      Συνεχίζουμε αγαπητέ μου φίλε.

      Διαγραφή
  7. πολλά καλη η ιδέα σου να μας αναφέρεις όλα αυτά
    να ξέρουμε και μεις βήμα βήμα πως προέκυψε η ιδεα της νουβέλας

    που μπορώ να βρω την συμμετοχή σου στη φωτοσυγγραφική σκυτάλη με τη φωτογραφία αυτή που έλαβες από την Μία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δελφινάκι μου,
      πιο πάνω εδώ στην ανάρτηση, θα βρεις τον σύνδεσμο με μαύρα γράμματα, κάτω ακριβώς από εκεί που λέει "Η Γένεση-το αρχέτυπο", με τον τίτλο "Φωτοσυγγραφική σκυτάλη". Αν πατήσεις εκεί θα σε βγάλει στη δημοσίευση.
      Αν έχεις θέμα πες μου πάλι.
      Όσον αφορά τα σχόλιά σου, σε ευχαριστώ πάρα πολύ που ήσουν εδώ, παρούσα στην Νουβέλα. Αναγνώστρια. Και την έζησες πολύ έντονα και εκφραστικά. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.

      Διαγραφή
    2. Το βρήκα
      Και το διάβασα
      Ήθελα να θυμηθώ ξανά το έγραψες για το δρωμενο ΦΣ
      Και πως συνδυασες εκείνο με τη νουβέλα
      Και πως προχωρήσες την ιστορία μετά τη συμμετοχή σου στη ΦΣ
      Ευχαριστώ

      Διαγραφή
    3. Όλα καλά Δελφινάκι μου. Και πάλι σε ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  8. Είναι συγκινητικό, Γιάννη, που μας εξηγείς με ειλικρίνεια τον τρόπο με τον οποίο προχώρησες στη συγγραφή τής πράγματι ωραίας νουβέλας σου. Και ιδιαίτερα εντυπωσιακό αυτό που γράφεις: «Να ξέρετε ότι πολλές φορές, η γραφή μας σε ένα πόνημά μας, ακολουθεί αυθόρμητα τις επιλογές τού θυμικού μας. Με λίγα λόγια το φινάλε προκύπτει αβίαστα μόνο του μαζί με τα συναισθήματά μας». Έτσι είναι, το έχω διαπιστώσει και σε δικές μου γραφές. Έμμεσα αποκαλύπτεται με αυτήν την παράγραφο η πνευματική ικανοποίηση που απολαμβάνει ο γράφων. Και αυτό είναι το σημαντικότερο. Η τυχόν ανησυχία του, αν θα αρέσει πολύ ή λίγο στους άλλους, είναι κάτι που δεν πρέπει να επηρεάζει το συγγραφέα.
    Κλείνοντας πρέπει να τονίσω την αξία τής σημερινής ανάρτησής σου. Αποτελεί και εγχειρίδιο συγγραφής αστυνομικών μυθιστορημάτων.
    Και βέβαια η ευχή μου, καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άρη μου αγαπητέ φίλε,
      ένιωσα την ανάγκη να κάνω αυτόν τον επίλογο. Για να μοιραστώ όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που μας οδήγησαν σε αυτήν την δημιουργία. Όλα. Σκέψεις, αιτίες, κίνητρα,διαδρομές.
      Πράγματι, όπως τα λες, το θυμικό μας ακολουθεί τα συναισθήματά μας. Η Γραφή φεύγει μόνη της. Τα κεφάλαια σαν να τρέχουν και να συγκροτούνται.
      Αυτό που λες για τον συγγραφέα είναι σωστό.
      Γράφεις για σένα. Κατά βάση αυτό που θες εσύ. Και όχι αυτό που θα ήθελε να ακούσει το όποιο κοινό σου. Αν η διαλεκτική αυτή σχέση στηθεί αρμονικά, όλα θα έρθουν μόνα τους.
      Σε ευχαριστώ πολύ για όλα Άρη μου.
      Θα συνεχίσουμε τις στράτες μας στην συγγραφή δημιουργικά.
      Κρατώ τις ζεστές σου ευχές. Καλή συνέχεια να έχεις.

      Διαγραφή
  9. Αγαπημένε μου Γιάννη, καλημερα!!!
    θα ξεκινησω απο το βιντεο, εξαιρετικο και φανταζομαι που επιτρεπεις να το κοινοποιησω!
    Οι στιχοι της Σταυρουλας μας, εξαιρετικοι!!! Και ποσο μα ποσο ταιριαζουν!
    Μου αρεσε πολυ η Ελουαζ σου και διαβαζοντας ολες αυτες τις χρησιμες πληροφοριες νιωθω ακομη πιο κοντα της αλλα και κοντα σου!

    Ευχομαι συντομα να δω και κατι αλλο απο εσενα! Ηδη μου λειπει το να ερθω να διαβαζω συνεχειες εδω!!!

    Φιλια πολλα, την αγαπη μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου καλησπέρα,
      αναπόσπαστο κομμάτι ήσουνα σε αυτήν την διαδρομή. Αλλά και στην επόμενη. Μεγάλη ή μικρή. Γιατί μαζί πορευόμαστε σε κάθε έμπνευση και δημιουργία. Ο ένας σύρει τον άλλο.
      Χαίρομαι που σου άρεσε το βίντεο. Η αλήθεια είναι ότι το χάρηκα και εγώ να το ξέρεις.
      Μια αγκαλιά ευχαριστώ από εμένα. Για όλα. Για κάθε σου ευχή, στήριξη και παρουσία.
      Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  10. Γιάννη μου, χαίρομαι πραγματικά που η "Κραυγή" αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την υπέροχη νουβέλα σου. Αγάπησα και τους στίχους της Σταυρούλας, φόρος τιμής στο έργο σου. Γνωρίζεις ότι έχω διαβάσει τα πρώτα 6 κεφάλαια και το τέλος της ιστορίας, υπόσχομαι όμως ότι όταν βρω χρόνο θα απολαύσω ολόκληρη τη νουβέλα σου μονομιάς. Θέλω να σου πω για μια ακόμη φορά ένα μεγάλο μπράβο. Πολλά φιλιά, φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες Μία μου τελικά πως ένα δικό σου "ερέθισμα" πυροδότησε το φιτίλι ; και με τι όμορφο τρόπο. Να λοιπόν πόσο ο ένας τραβάει τον άλλο. Μπροστά, δημιουργικά.
      Πάρε το χρόνο σου, μην έχεις άγχος. Η Νουβέλα θα είναι εδώ μόνιμα να καρτερά όσους φίλους και φίλες το επιθυμούν.
      Οι στίχοι της Σταυρούλας μας εξαιρετικοί πραγματικά.
      Πολλά φιλιά και την αγάπη μου για κάθε συνέχεια.

      Διαγραφή
  11. Γιάννη μου, καλό σου απόγευμα.
    Είπαν τόσα οι φίλοι παραπάνω, που πραγματικά ό,τι και να πω θα νιώσω πως επαναλαμβάνομαι.
    Θα πω μόνο κι εγώ πως αγάπησα την Ελουάζ πριν ακόμα τη διαβάσω.
    Στη συνέχεια με λύπη αποχαιρετούσα την τελευταία γραμμή κάθε κεφαλαίου, περιμένοντας πώς και πώς το επόμενο.
    Το ποίημα γράφτηκε μόλις έπεσαν οι τίτλοι του τέλους. Γράφτηκε αβίαστα ..
    Σαν νερό έτρεξαν οι στίχοι τους οποίους δεν τους κοίταξα δεύτερη φορα
    Εχω να σου πω πως αυτό είναι το χαρακτηριστικό της αυτόματης γραφής, να γεννάς δηλαδή άμεσα στο χαρτί ό,τι σε φορτίζει πολύ.
    Σε ευχαριστώ πολύ για την τιμητική θέση των στίχων όπως και όλους τους εκλεκτους συνταξιδιώτες σε τούτη μας την πορεία για τα καλά τους λόγια!

    Κι εγώ περιμένω το επόμενο πόνημά σου ! Ανυπομονώ μάλιστα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σταυρούλα μου,
      το ευχαριστώ μου για αυτή σου την αυθόρμητη κατάθεση των εξαίρετων στίχων σου είναι λίγο μπροστά σε αυτό που με έκανες να αισθανθώ.
      Ξέρω τι γράφεις, είμαι ακόλουθος της ποίησής σου και αυτή σου η δημιουργία στο κλείσιμο της Ελουάζ ήταν για μένα ένα μεγάλο δώρο αλήθεια.
      Θέλω να το κρατήσω αυτό ως έναυσμα για τα επόμενα. Και, καλά να είμαστε, θα υπάρξουν τέτοια.
      Με κάθε μου συγκίνηση και σεβασμό. Φιλιά.

      Διαγραφή
  12. Πρώτο συμπέρασμα, για να γραφτεί κάτι δυνατό χρειάζεται μια εμμονή :)
    Δεύτερο συμπέρασμα αυτό το "επιτάσσει" η δική μου εμμονή είναι η ανατροπή του. Δεν είναι τόσο στο γεγονός του θανάτου άλλα στον άδικο θάνατο, σε αυτόν που δεν προσφέρει κάτι ... και μη μου πεις πως λυτρώνει μια βιασμένη ψυχή ... όχι ούτε την λυτρώνει ούτε την ελευθερώνει. (ωχ παρασύρθηκα χαχαχα )
    Πρόσωπο για να σκοτώσει είχα ...ναι καλά το κατάλαβες εγώ είχα, γιατί από κάποια στιγμή και πέρα ήθελα να βουτήξω την πένα και να γράφω εγώ χεχεχε αυτήν της οργάνωσης!
    Πέρασα όμορφα :) και αυτό που μου άρεσε πιο πολύ ήταν και η πρώτη σου σπίθα ... η εμμονή "Ελουάζ"
    Σε φιλώ καλή συνέχεια :) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάνια μου !!!
      πόσο μου αρέσει που παίρνεις φωτιά και βουτάς τα χέρια σου στο πληκτρολόγιο ! αυτό σημαίνει ότι το ερέθισμα το βρήκες καλό.
      Ναι θα συμφωνήσω. Ο Θάνατος της ηρωίδας είναι άδικος, πέρα για πέρα. Και με δεδομένα τα παρελθόντα στη ζωή της γίνεται ακόμα πιο κραυγαλέα άδικος. Και φυσικά δεν θέλω να πω ότι αυτός ο θάνατος αποτέλεσε κάποιος είδος κάθαρσης για την ίδια.
      Την ωμότητα της ζωής και τον στυγνό ρεαλισμό ήθελα να τονίσω. Ότι όλα δεν είναι καλώς καμωμένα και με ευτυχισμένο τέλος..
      Όσον αφορά τον δράστη δεν αντιλέγω ότι η φαντασία σου θα έκανε όργια. Κάθε άλλο.
      Σε ευχαριστώ που το χάρηκες και πέρασες όμορφα.
      Ακόμα ομορφότερα νιώθω εγώ με την παρουσία και τη συμμετοχή σου.
      Φιλιά καλή μου.

      Διαγραφή
  13. Όταν σχολιάζεις τελευταίος έχεις την ευκαιρία να διαβάσεις κι όλα τα σχόλια που γράφτηκαν .
    Ευχαριστούμε για τις εξηγήσεις φίλε Γιάννη .
    Έτρεχα κι εγ5ω να διαβάσω τη συνέχεια μόλις έβλεπα ανάρτηση σου, αλλά θα πω κι εγώ ότι ήθελα να είχε περάσει από κάπου ο δολοφόνος για να μας δώσει την ευκαιρία να τον υποψιαστούμε κι όπως είχα ξαναγράψει δεν μου άρεσε το τέλος της Ελουάζ .
    Ήθελα να τη δω ήρεμη ίσως κι ευτυχισμένη .
    Καλή συνέχεια φίλε Γιάννη.

    ΥΓ
    Ευχαριστούμε πολύ για το βίντεο που μας χάρισες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου,
      η παρουσία σου σε όλη αυτήν την προσπάθεια ήταν για μένα το καλύτερο δώρο. Έδινες το χρόνο σου, την προσοχή σου. Άφηνες τα αισθήματά σου να ταξιδέψουν και να δώσουν και αυτά την παρουσία τους. Και αυτό κι αν είναι τιμή για κάποιον που γράφει.
      Σίγουρα το τέλος και η πλοκή κάθε έργου θα αφήσουν κενά και συναισθηματικές φορτίσεις σε κάθε αναγνώστη. Σίγουρα μπορεί να περίμενε πολύ διαφορετικά την εξέλιξη.
      Αλλά μήπως και στη ζωή δεν έχουμε τέτοιες μεταπτώσεις ; μήπως και εκεί δεν ζούμε πράγματα που δεν θέλαμε ποτέ να βιώσουμε ; Δυστυχώς.
      Σε ευχαριστώ για όλα και ειδικότερα και για το βίντεο.
      Τον σεβασμό μου !

      Διαγραφή
  14. Γιάννη μου, έχοντας διαβάσει αποσπασματικά στην αρχή την "Ελουάζ", μου δόθηκε η ευκαιρία να την απολαύσω με την ανάρτησή σου συνολικά και πρέπει να σου πω πως με καθήλωσε! Δεν ξέρω αν είμαι επηρεασμένη από όσα διάβασα, που είναι ακόμα φρέσκα και δεν έχουν "καθίσει" μέσα μου, αλλά δεν θα άλλαζα κάτι. Ούτε το τέλος! Όχι γιατί δεν βρίσκω άδικο το θάνατο της ηρωίδας, ούτε γιατί τον θεωρώ κάθαρση, αλλά γιατί όσο κι αν μας πονάει, συμβαίνει στη ζωή. Κι αυτό για μένα, αποτελεί μια ακόμα αφορμή για προβληματισμό, για την κοινωνία μας, τις αξίες, τον τρόπο που δρούμε ή αντιμετωπίζουμε τα πράγματα, την απονομή δικαιοσύνη και αυτή καθ' αυτή τη δικαίωση. Η ελπίδα υπάρχει στη νουβέλα σου μέσα από τον Ποινικολόγο Ισίδωρο Διοφάντους και τον τρόπο που ενεργεί και αποτελεί κατά τη γνώμη μου και την βροντερή απάντηση σε κείνους που πιστεύουν ότι σ' ένα κόσμο διεφθαρμένο, δεν έχει θέση (ούτε τύχη) καμία πράξη δικαίου...
    Τα θερμά μου συγχαρητήρια καλέ μου φίλε, για την εξαιρετική δουλειά σου!! Εξαιρετικό και το βίντεο, όπως και το ποίημα της Σταυρούλας μας!!
    Με μάγεψες!!
    Πολλά φιλιά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Φίλη, Μαρίνα μου,
      Κρατώ όλα τούτα που ανέφερες σε ένα σεντούκι συναισθημάτων, δώρων, αναμνήσεων αλλά το κυριότερο παρακαταθήκης για το μέλλον.
      Συμμερίζομαι τις σκέψεις σου. Ακριβώς το ίδιο ένιωσα και εγώ. Απέδωσα μια από τις πολλές πιθανές εκδοχές ενός κυνικού κοινωνικού ρεαλισμού.
      Δεν τον μηδένισα εντελώς γιατί ήθελα το μήνυμα που θα βγει, σε τελική ανάλυση, να είναι μήνυμα δικαίωσης ενός αγώνα, μιας στάσης ζωής και της ελπίδας γενικότερα.
      Φυσικά το κόστος. Πάντα σε ένα δράμα υπάρχει κόστος. Σε ένα noir πάντα υπάρχει το στοιχείο της απώλειας.
      Από μένα ένα μεγάλο ευχαριστώ καρδιάς που ακολούθησες και ακολουθάς.
      Την αγάπη μου.

      Διαγραφή
  15. Εγω τι να πω μετα απο τα οσα εχουν πει οι φιλοι εδω ολοι..και που θα συμφωνησω απολυτα..μια νουβελα που θα μεινει σιγηουρα στην μνημη μας.. για όλους του χαρακτηρες της αλλα πιο πολύ για την Ελουαζ..που την αγαπησαμε ολοι νομιζω και για το ονομα της που οταν το προφερεις θαρρείς και ειναι αραχνουφαντο...αντιθετο με την ζωη της ηρωίδας σου!!
    Θα μπορουσε να ειχε περισσοτερο χωρο και ο τιμωρος σιγουρα..θα συμφωνησω και εγω με τα λεγομενα των φιλων ..οπως θα μπορουσε να γινονταν και μια ταινια μικρου μηκους..η ευχη μου να παει στις Κάνες..!!
    Καλη συνεχεια σε οτι κανεις..καλο σου ξημερωμα..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε καλή μου Ρούλα με την ψυχούλα σου, την αγάπη σου και τις ευχές σου ! σε ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη. Για μένα μετράει η αγάπη σας, ο χρόνος που αφιερώσατε διαβάζοντας το έργο.
      Σίγουρα υπάρχουν ατέλειες. Σίγουρα υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. Όλα αυτά κρατάνε και βελτιώνουν την εμπειρία για να πάμε στο επόμενο.
      Σε φιλώ και ευχαριστώ για όλα σου.

      Διαγραφή
  16. Κι έφτασα σήμερα με κομμένη κυριολεκτικά την ανάσα, στο τέλος της συγκλονιστικής σου νουβέλας και στον επίλογο εδώ!
    Ό, τι κι αν πω θα είναι λίγο!
    Αυτό που διάβασα δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ανάλογα έργα καταξιωμένων δημιουργών!
    Ένταση, πλοκή, ανατροπές, όλα σε άψογο, δυνατό ρυθμό, με το συναίσθημα να πλημμυρίζει και ήρωες και αναγνώστες.
    Το μόνο που μπορώ να πω είναι ένα μεγάλο μπράβο!
    Και οι στίχοι της Σταυρούλας πόσο ταιριαστοί!
    Καλή συνέχεια κι εύχομαι μια μέρα να κρατάμε στα χέρια μας ένα δικό σου βιβλίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου,
      σε ευχαριστώ καλή μου για αυτό το όμορφο ταξίδι και αυτήν την γόνιμη συμπόρευση. Ευχαριστώ για το χρόνο και τα αισθήματά σου. Όπως και τις ζεστές σου ευχές, που τόσο απλόχερα μου τις χαρίζεις.
      Χαίρομαι ειλικρινά που σου άρεσε και μπόρεσες να πάρεις κάτι από το έργο αυτό.
      Ένα μεγάλο ευχαριστώ απ την καρδιά μου.

      Διαγραφή